장음표시 사용
401쪽
S. Athanasium piytola de Decretis Μωλα Synodi cap. XXVi. P. 23 l. d. Benedictita. 3 opinari, qui divinam atqu in et in Christum Jesum jus fili-eXplicabilem eius generationem una, et in Spiritum Sanctum factionem audent dicore Verbum autem Deo universo-N0quo igitii admirabilis et rum esse unitiam. Quippe ego, divina linitus iii tros divitiitate inquit, et Pater unum Silvius 2 est Separulida, neque factioni et Ego 3 Patre, e Pater in me vocabulo lignitas ac summa est Ita scilicet divina Trini- magnitudo Domitii est diminu tas et Sancta monarchiae prae-onda D sed credendum is in dicatio integra servabitur. Deum Patrena mitipotentem,
1 Scriptoribus illustribus, qui in Doxologia asserenda cum
Spiritu S. voculam συν vel a posuerint, anniimerat Dionysium Romanum S. Basilius M. Libro De Spiritu S. cap. 29. num. I. et a Pag. O. edit Benedictin.
402쪽
P. 373. I. I. DIONYSII Cum narrasso Ioisobius ex Pistola Dionysii Aloxandrini ad cognominem Romanum, lib. vii Hist. Eool. cap. . ipsunt hunc Romanuin tostiinΟ-nio Aloxundrini praesulis eruditissimum planeque admirandis, virum suisse, Petrus Coustantius, qui in Romanorum Epistolis Ponti Gum excerptimi, quod equitur, Diony- Sinnum OSuit, haec adnotavit. Eruditionis singularis laudem inhiam Elisobius Dionysii Aloxandrini testimonio sultus Dionysio nostro attribuit, vel quod ex Hii Scriptis superest fragmentum, illi satis superquo conciliat. In is duin Sabelliana profligare studet commenta, simul et, Arii o Trithoiturum placita praevortit atque pervertit,
Hinc Nicaena Synodo, quum OSten Se iueretur ceteriSquo oquondam decerneret fidem, praena olistravit. ' P. 27 I.
Sod hoc loco itinimo omittenda uiat, quae idem attulit Coustantius ad origi item hujusco scripti portitionii in Notitia Epistolarum Dionysii Itoniani. Dionysius Aleaeandrinus antistes, ubi apud Ptolem, dom Pontapoleos urbent Xortam audivit Sabelli hoerosim, quon sancto Trinitatis orsonas confundobat, do hac xystu=n
papa n cortiorem facere, et quasdam e do alis epistolas se conscripta ei mittere festinu*it. Testo auten Eusebio,
, Dionysio Aloiandrino opistolae contra Sabollium Scriptae
403쪽
epi olia eius ad in omnem et E/whranorem nomὶum moti. illom d litomanum poν6 foem detulerunt. Dionysius vero Nonian is Ym satis gracen d/ω it, ut leaeandriirum prius V con olim habito, communere non disserret. Epistolo illius causam et occasionem Athanarius in epi- stola de sententia Dionysii n. 13. exponit in m c modum ii in Dionysius Aloxntuli inius contra Sabolli linurosim ad se Ammononi o Eniphranorem studio religioni perniolus sui ipsissot quidam e ecclesia si atros, sanae quidem doc- trina liominos noli sciscitati tamen eum Dionysium A LX. qua de causa ita scripsiSSOt Itoniani e contulero, illum tuo prid cognominoin Dionysium Romanum opi- iseopula accusarunt, quod nimirum, ut et Athanasius si id. - . . prodit, D proe icta epistola . . dirisset, opu et rona saetaria osso illiina Dei, non natura proprium, Sed lationum a Patre secundum substantiain qualis est agri- cola a vito, et labori seupha: tonim cum sit ros acta; non erat antequam orol. Quibus nuditis, inqia Ath iu R. 3. Dionysius Romae episcopiis scripsit et contra Subsellii sociatores, o contra eo qui jus essent Senten-
tim, cujus Dionysius Aleaeandri,ὶus assertor putabatur, et ob quam Arius postea ab ecclesia luctus ost. Scripsit quoque ad Dionysium Alamandrimιm littoras, ut X- plana rotis de quibiis ab illis fratr/bus supra memoratis) accusatus fuerat. De iisdem litteris dein Athanasius lib.
de Synodis n. 43. hinc memorio commendavis eum nutem
inuidam ad Romanum episeopum do Alexandrino detu- Iissoni, luod Filium rom tactatu et utri non consul, - stantialem affirmaret Romana synodus rem indigne tulit Romanus nutona piscopus seriptis nil cognomi- num suum littoris omnium ea de re s0ntentiam notan o socii. Haec CONSTANTIUS. Ille autem pu= orandi sui causa porgit scriboro Attiana-Sius, το βιβλίον ἐπιγράφει ἐλέγχου καὶ πολογία de quo libro plura adnotaveram ad Hus Oliquias, priusquam OVix a
404쪽
omnia Dionysii Alox Daginenta soparati in editu Romae Pro diisso Tantum dicunt, mihi olim id certu in visum e e post lectu non tantum illa pologetica, sed otiam cetera Diony-
Siann Scripta, l)ionysium, qui dubio procul cum abollio
adversario Suo haud enSit, contra a partibus non Stetisso
Arii, quippe cum Christum ὁμοουσων Deo patri esso in hoc
opere Suo περι Ἐλεγχου καὶ Ἀπολογίας confitereti ir; neo
denique Paulo Samosutono, mnilitei et abjecto de Christo sentienti. Eusubii verba sunt lib. vii Ilist. c. 27. vel minimos uvisse, quum Paulum tum aperte negleXerit, utque contomptu habiturit. Concilium autein iii causa Dionysii R nianum habitum si anno Christi 26O. ut placet Basnagio in Annal. om. i. P. OO. De Ognitione vero, quum in Sti tuorunt Romani, ita scribit A. Casa ubonus in opusculo vere aureo De Libertate Ecclesiastica appellato, ubi de uro τνὶς καθόλου ἐπισκοπης gitur quo juro ait illo hoo sibi intordum antistites illorum temporum sumebant, ut Si ' qui opiscopus in alia provincia malo sontiro do fido' diuoretur, accusationem ejuSmodi non plane rejicerent. od portinere ad se uni maxime putarent: idcirco Dionysius Romanus Potiti x, hium a Pentapolitanis accepisset, Dionysium Aloxandri se opiscopum de natura Christi porporam sentire u seriborse dolationem hanc, Hicut salsam ut calumniosum, ut exitiis probnVit, non neg- loxit Aod vorsu doctrimo patrocinium simul Suscepit, no salsam scripto consutavit et cum o qui suerat delatus io litora egit auctor Athanasius ii lib. De So=ιtentia Dionysii. o alibi).' Hur vir maginis cap. iii. g. v. Pag.
I 86 edit. n. 6O7. Ad ullo praetor 1 aesulem Romanum mittor apologias super eadem ro coactum esse DionySium. ox eodem Athanasii libro num xi X. . 256. d. Benedicti n. colligitur, ubi rosor illuin Athanasius nonnullas scripsi SSoepistolas, quibus imito criminution res adversariorum fuerint dilutro, antequain colobro in pistolum Ἐλέγχου καὶ Ἀπολογίας ad Rot nuntii ii Dionysium dedisset. Harunavor ipsarri in ibi Inomoraturum, tunc i,ute in deperditurunt, una ortusSi erat illa quarta memorat conscrip SiSSO Se deundem Rot nanu in moesulem ipso quoque opiscopu AlUX-
405쪽
inuli inti iii Oxcorpiis illius PiStoin Sivo Polo ziz nulla. XV iii l . 265. Vol infra P. 392. Cetorii in atillandius iii torno iii. biblioth. Patruin suae, hoc Dionysii tomani fragmentulit. Una culii Cous tantii ii Otii in an iniadversionibusquo O- positit quod inihi colastitit post opus eructu in Inctim.
mentii in obemus Athanasio, a suo in pistola o Herutis temiam synodi n. 26. Si laudatur: Dionysius quoque R in in episcopus, Scribens contra Sabollianos, ad ersus illos qui talia . . . scilicet Orbilin aut i et creatuni osso audent dicere indigilatur his verbis. X eo Pere Xcerptum St, quod idolii Athanasius opist de Sententia Dion. n. 3. contra Sabellianos, et eos qui ejus essent sententi ut ob quam Arius ab ecclesia postea jectus est, scriptum dicit quod- quo ub pistola Hiisdem pontificis ad Dionysium Alexandrinum simul missa distinguendum ess hic probabimus. Seriptum istud ab opistola ad Dionysi una, quam Athanasiit oxinde momorat, distinguondum esse Baronius censet: alii do hac o dubitulat. Sod potior nobis vi lotur Baronii sentontia. Primo ni in Athanasius Dionysii Romani con tra Sabollianos opus simplici verbo γραφε designat aedoinde adjicit. πε-ειλε δε καὶ Διονυσίω, ubi particulae δε καὶ distinctum quid notant, orbum πε-ειλε epistolam sori it proprie Sonat, ne Sulla octa Ο Διονυσιω, cui inscripta orat pistola illa indicat. Ipsa tiam docori ratio. immo et aequita postulabat, ut Romaniis Pontilo tantae sedis antistiti, qualis orat Alexandrinus, tanti meriti tamque arta una Romanis praesulibus amicitia devincto, qualis erat Dionysius, ea quae adversus illum dicta suerant, et quae do iis osso Ronaana sontentia privatis Ilitteris. 4on publico scripto nota acoret. Praeterea Dionysius Romanus in opere contra Sabelli nno non unum Singularem pi- Scopium Sed plures alloquitiir. Deni lii in Dionysirim soli Romanum soli Alexandrinum minimo convenit subnoxifragmoliti exordium, in quo Dionysius Romanus tres deitate a quibusdam ii luci praelatus statim adjungit Iudio enisu qu03danι, qui immori erbum apud vos pro dicant et docent. hujus ophitonis magistros esse. Non inim cis
406쪽
nmicum vngis no genorulibus hujusmodi verbis ni guobat, sud pociatos ipsi mittobat sontontius o scriptis illius X-cerptus, et hit eas X planaret admonebat si hoc oporo Dionysius Trithoiturium dogma, cui Alexandrinus pro sulsavor videbatiir, ita rosollit, iit o Sabellianorum Ontontiam, quam impugnabat dona runtistos simul tonsutot. Eaquo agondi ration desonsoribus oculosiae magno docu- monto fuit, quo contra haereses en prudenti sibi duco
tandum esse scirent ii et OPPOSita non modo enVerent,
vorum otium simul debellarent. Fragmonti iijus stilus opistolum sapit, tractatri ac diseoptationis fusioris moroconsumptam, quale DionySiu Alexandri tuis, scribon ad Xystum fuisse docet epiStolaS, qua ad Versu DRSeentem Sabollii aevosim mi forni Vel ad eas Ponta poloos occle- Sias, in quibus orta et propagata erat Sabelli haerosis volad ipsam Alexandrina iii, cui praeerat Dionysius, ut diuus dolatoros probabiliter missa si Ad initium pontificatus Dionysii una chim Superiore videtur reserenda, utpote cui Occasionem dedit accusatio filium littors Xysto papae mi SSae pepererimit. COU8ΤΑΝΤ Huic Dionysii Itolii uni
εγραφεν ἡ μεγάλη συνοδος. ἰδου καὶ ὁ της Ῥώμης ἐπίσκοπος
ἘEH δ' o εἰκότως c. Quod autem I et Verbum nec factum nec ore itum sit, sed prohrius et in triduus Patris substant uia foetus, ut scripsit magna Synodus, ecce Dionysius quoque om6 0Mscopus scribens contra Sabellianos his orbisiad rsus illos udregnatur qui talia audent dicero JAM Orom irium suori &c Foro prosocto indigna Ost, quae hic mo-lnoretur Suspici τῆς νοθείας in hanc pistolam n Guillo mo
8 ut luo itidona rigononi, col. lichosius in Narratione δε Grubio et M , Stis jus Anglie ab Ilichosio conscripta.
407쪽
fido hujus codicis nixus in textum recePi. Ibid. l. 7. την μοναρχιαν Insis habet auctor no ipso
Fragmenti, το ἄγων κηρυγμα τ)j μοναρχίας. Oeent ρὶς etiam Raectulo celesiae Secundo Theophiluit Antiochen uitiudhibuisso, notum est. Et anto Theophilum Athenagoras in Legatione pro Christianis haec scripserat: ις υν υ ανὰπόρησαι λεγόντας Θεὸν πατέρα, καὶ υἱὸν Θεον, καὶ Πνευμα ἄγων, δεικνυντa αυτων καὶ την ν γ ΕNΩΣ ΕΙ δυναμιν, καὶ την εν xj τάξει ΔΙΑΙΡΕΣΙΝ, κουσας θέους καλουμένους j. O. Vid. et horum gemina in . II. Ibid. l. 9. ποστάσεις Dionysius noster hic clon tota AP- eularium schola, ut Hieronymi ad uinuSIlm PiSt. X. n. q. verbis utar, nihil aliud in ostatim nisi usiam novit, et culti ecclesia tota sacrilegam trium Substantiarum praedicutionem, prout sub8tantia voci Graecae ουσί reSpondet, Ver- Satur. Jum tum tamen in ecclesia, Saltem loXandrina,
USU receptima erat, ut ποστάσεως vocabulum ad pol Sonam
Significandam assumeretur. Id certe colligitur ex his Origonis in Johan traei. 2. Pr personas τρδες υποστάσεις Patrem et Filium et Spiritum ess credimus. Idem et lib. viii contra Celsuna, Patrein et Filium δυο 9 υποστάσει πράγματα amrnant. Ipse Dionysius Alexandr. in sermone περ ελεγχου καὶ πολογίας apud Basil. M. Do Spiritu S. c. 29. ad quod quidem Xuorptum intilia his adnotavit Coustantius de divorsitato sensus, qua opinatu ille est
Dionysium eodem ποστάσεως vocabulo Sum SSQ. ει τω si ειναι τας ποστάσεις μεμερισμένας λέγουσι, τρεις εἰσὶ, κα μη θέλωσιν, ' την Θείαν τριάδα παντελῶς νελετωσαν,Joodom intolluetu dieit Unde suspicio est id, quod nunc
408쪽
dissori Dionysius Romanus, in Alexandriniana cadere, qui
cum in Deo τρεῖς ποστάσεις praedicaret, velut triuii Sub Stantiaruin Seu essentiarum divinarum triumque deitatumuSSertor, ne nonarchiae destruetor nudiro coepit, quoad se
ab hac opinione purgaret. Immo Basilius opist. li eum antea sic Seu essentio diversitatem intor divina perSonas posuisse docot. Ubi vero Graecos ποστάσεως nomin Personam intelligor constitit, etiam Latini substantio vocabulum ad sum lom intellectum accommodaro non dubitarunt, ut liquot nominatim do Augustino lib. vii de Trin. . . n. 9. CoUSrANT. At Veriora istis, etsi usurpari voce ουσία et φύσις pro ποστάσει persona subsistento, ut ex Photio Supra notaVi, pag. 323. Solitae sunt, do Dionysii Romani sententia Scripsit postea l. aranus in Praelat ad Tomum
sortium OF S. Basilii M. Basilius in libro do Spiritu
Sancto, cap. 9. citat illud Dionysii, εἰ τω τρεις εἶναι τας ' ποστάσεις, &Q. Tres ergo hypostasses admittit Diony- sitis Alexandrinus, sed os resollit, qui X eo quod tres ' sint, divisa esse contondebant, quasi non una esset in P tribus ossentia. Atque id quidem accurato obserVandum,' ut perspiciamus quam immerito Dionysium Romanum cum Alexandrino pugnaro existimoni duo eximii scrip- toros, Pota vius lib. v. de Trin. cap. I. et Pet. COUStant.
Epist. Rom. p. 9o.V Addas his scriptoribus illemoni. Mem. Eoo sit. Dion Al. . 13. ad in. Uterquo enim inani hypostasin assori contendit a Dionysio Romano in hoc tostimonio apud Athanas. εξῆς δ' αν κότως λέγοιμι
' καὶ προς διαιρουντας c. Nulla sane inter utrumque Dionysiuin solitontiae varietas uterque hypostase di- vi Sus vituperat: nequo lina typostasi Roinano assingi' potest, cum idem prorsus dicat ac luxandrinus. Sed potius sex eo quod tros hypostaso divisas refellat, noli obscura conclusio si nihil um 1 oprohensurum suisse, Si una in tribus hypostasibus ossotitia misso admissa. 'Ρ. i. tu recto, ni salior, ut unus. Est aliud praetor ad ictum Dionysii lux u Basilio M. ibidum ulla tuin, quod
409쪽
P. 373. l. 3. υτον ον υἱον εἶναι λέγων τον πατέρα Uiu,
verbo hanc Stibollii torosi in Hiiuntiant Ariani apud Allia
nasium lib. do Synod. i. 16. di contes illum υἱοπάτορα Pi P dicaro inii od Hilarius lib. v. de Trin. n. ira Latine convertit, ipsun dirit Fili Di vitem a rein COUSTANT. P. 37 . . . Maρκιωiro γaρ c. Notior est Marcionis hetaeresis, qua dii principia, linum boni, alterum mali somniavit Cyrillus tarnen Jorosol licet catecta . . n. 6. hanc ejus doctrinam notans, dicat oum divorsos eos statuisse, alteron bonum, et alterum justum, hoc est unum durum Ut Severe punientem, alterum benignum et ad miscricordiam PropellSum, catech. 6. a. 4 de di Scipulis illius praemittit, Nos tres eos annmὶtiamus, sileant MarcioniStoe, tum . .
de ipso magistro subjicit, Impiissimus Marchon tres eos
esse primus asseruit. Qua autem otione hoc ab eo asseroretur, Epiphanius haer. 42. . . exponit. Verum Rhodon
liuidam Marcioni suppar apud EuSebium lib. V. c. 3. prinium scribit, Alii perinde ac Marcion dito inducunt lyri rei pia oo paulo post adjungit, si riti sus ab his tamquam tempestato in pejus abrepti non dua Solum, sed tres natura posuerunt quorum princeps et ante8ignanus est Syneros.
Augustinus vero lib. de haer. c. a. Epiphani Eusebiiqiis Sententias sic perstringit: Quamvis Epiphanius eum Marcionum tria dicat asseruisse principia, bonum, justum,
pravum sed Eusebius Synerum quemdam, non Marcionem, trium principiorum atque naturarum scribit auctorem.
CousTANT. Quod hic a Dionysio de Marcione resertur, tres illum principulos υσιας docuisso id itidoni arcisso Ariano xprobrabat Marcellus Ancyranus opiscopus. I id. Marcelliana Fragmonia a l. Retiburg collecta, Gottingae I 794. Fragm. O. et I. Ibid. l. O. γης μοναρχίας Superius quidem Dionysii is tres personas divinus sic distingiuit, ut Dei unirersorum ap- pollutionum Patri tribuore vid0atur: at subinde nientem suam explicans, divinam Trinitatem in unitatem naturae, qua fit ut unus universorthm Deu sit, convenire aperte docet. Quod cum ita sit, cum quo idem sanctus pontis ex tria principia respuat; quid monarchio nona in simi velit,
410쪽
satis indicat, nempo unicum ab ecclesia credi rerum omnium principium. Nec ab hac sontentia discrepat quod Tertullianus contra Pra Xeum c. 3. dicit Monarchian nihil aliud signi caro scio, quam instilare et unicum i perium. Ido enim unicum est imperium, quia principium est unicum. Notandum vero quomodo Tertullinnus monarchiae praedicationem utina Trinitatis fido conciliet atque componat. Exprobrarat illi Praxeas, quod monarciliam destruorol. Cui illo, Qui lium, inquit, non aliunde deduco,
sed de UBsΤΑΝΤΙΑ PATRIS, nihil facientem sine Patris voluntate, omnem a Patre consecutum pol fatom, quomodo P08-
sum di de destruere monarchiam quam a Patre Filio traditum in Filio sereo 8 Hoc initi et in teritium gradim dictum sit, thia Spiritum non aliundo puto, quam a Patro per
Furi m. id ergo ne tu potius monarchiam destruas. Quo ex loco perSpicuum est, et Tertulliunum o Praxeam sibi mutuo ObjectuSSe, luod monarchium destruerent utriquovem fuisse persi trusum, fidem ab eo funditus ostrui, qui monarchiam ostruoret. Valdo igitur hallucinatur nuperus scriptor, qui ex male intellecto libri contra VraX. c. 1 O. loco, in quo Praxen ejusque aSsectae vanissimi Monarchiani
nuncupantur, monarchiae SSertore non Seeu utque haereticos habundos, o ita a Tertulliano habito osse con- tondit. Noque vero illo is vitio vortit, quod monarchiam tonere Se profiteantur, sed tuod abjocta rius ora fido illam vanissimo profiteantur; O soro modo quo quis Christianum sibi nomen arrogantes, utque alienam a Christianis moribus ac fido ducentos vitam, octo salso ne vanisSimos Christianos appoliaret, neque ninen liristianum nomen culpare ut reSpuero censeretur. Sic nec Prophetas damnat, qui salsos Prophotas vituporat. Sed de his satis. Certo Dionysio nostro monarchia est augustissima ecclesim Dei proedicatio. Justini martyris xstat tib r do monarchia Dei ab Eusobio otiiorOnyino laudatuS. IronaeUS luoque, oodum usobio toste lib. v. hi St. c. O. Opistolani ad Flori-nuin de monarchia inSi Pil,serat. Tatianu OP coiitragunte intor multa quibus sibi xploratani divinarum litterarum voritutum atque indubitatuni docui, hoc otiani