장음표시 사용
191쪽
mania. Postulat ipsa muneris mihi demandati ratio et perhonorifica, quae mihi Tecum intercedit, iecessitudo, ut quicquid in munere me agam semper Tibi sit cognitum, quicquid ad amplificandiim exornandumque GrinnaSium excogitaverim, ad iudicii Tui subtilitatem, tanquam ad
amussim, Sit exactum. Tu mirus ingeniorum et Oce et Scriptis ingendorum artifex lubenter mecum communicabis, quibus operam meam unice huic rei impendendam adiuvari Posse senties: Tu Veterum recentiorumque linguarum in-27dagator sagacissimus sontes earum libenter indicabis, et Pocula quae non primoribus labris degustavisti, sed perbibisti benigne propinabis, Tu - Sed nolo Singula Per censendo vim afferre pudori Tuo, Teque obtundere. Quid multac Tu praecipue desiderio tactus huc accessi. Tu, quem totum muneris ui esse, omnemque Spem a Te quasi Suspensam habere nosti, nunquam desines et consilio tauctoritate et re suStentare.
Vos ero, Viri spectatissimi Praeceptores huius Gymnasii aestumatissimi quem hodie in consortium et contubernium vestrum deduci videtis collegam, eum se totum fidei et amicitiae vestrae commendantem Pro Ca, qua Pol letis, humanitate, henevole excipere haud gravemini. Contigit mihi id, quod in prima felicitatis meae Parte Semper ΡOnendum esse iudicavi, ut, cum apud Lusatos Gubenae primum, dein Ludissae scholis, quibus Deus faveat, re glandis admotus essem, utrobique collegi uterer mei amantissimis, mihique non necessitudinis tantum, quae Saepe discordes etiam et reluctantes copulat, sed verae ae non fit catae amicitiae vinculo coniunctis ). Nec dubitandum est,
quin si quid in illis scholis in iuventute rite instituenda et ad 28 humanitatem ingenda promoverim, id omne concentui illi
et amicae collegarum conspirationi acceptum reserendum sit. Non an hariolor. Persuasissimum est, O quoque, Collegae Summa ope mihi colendi, si me talem reperiatis, qualem X8pectatis, Praesidio, fide, amicitia vestra me non
Schaarschniidium, de schola Gubonensi, Demuthium de schola Budissiliensi optime meritum, facere non possum, quin a quoque CCasione oblata honoris causa nominem. Nunquam mihi excidet illorum memoria, in qua recolenda dulce animo meo paratum esse intelligo oblectamentum, dulce desiderii, quo in illos feror, solatium.
192쪽
170 vi'DiCIAD SCHOLARUM in lignum esse iudicaturos. In eodem omnes Vehimur navigio. Ostrum est, ConsociatisSima Voluntate cavere Sedulo,
ne fluctibus abrepta ventis debeat Iudibrium, vel scopulis
illisa enitus submergatur naVis nostra. Equidem Omnes animi ingeniique nervos intendam in eo, ut, quantum in me est, ad hunc omnium nostrum consensum firmandum conglutinandumque quam phirimum conseram. Quod igitur Deus faustum esse iubeat, coniunctis studiis, communicatis consiliis, consociatis vitae rationibus in eo elaborabimus, ut nunquam nobis in gratiam redeundum sit, et universi
in unum quasi corpus coalescamus, quod eadem mente an malum, firmissima membrorum compage corroboretur
augeaturque in Perpetuum. Vestra quoque Ora IuVenes lectissimi, quotquot in hoc Gymnasio humaniorum literarum studiis operam naVa-29 iis assidue, Vestros animos exspectatione SusPens Os et in me conversos esse Video. Exspectatissimum suavissimumque
vobis fuisse adventum meum, documento fuerunt multipli ces laetitiae significationes, quibus et universi et singuli me huc accedentem eXcipere et exhilarare Studuistis. Nec refrigeratum esse postea illud studium, aperte declarasiis publico hoc amoris vestri documento, quod cum maxime Perinterpretem Vestrum data acceptaque dextra, in splendidis sima hacce auditorum corona edidistis. Etiamsi vero quam fidem, quam benevolentiam a me vobis exhiberi velitis, nondum satis intelligo, cum nuper admodum haec sit internos notitia hoc tamen Obis praestare ausim, Si rectorem exspectaVistis qui amore Studioque Vestro incensuS, ardentissimo de vobis bene merendi flagret desiderio, qui, quicquid uspiam vel guttatim collegerit labore multo ad honestissimam bonarum artium sitim restinguendam, id totum quasi in vos transfundere geStiat, rectorem denique, qui
totum Se Obis consecrandum et Vestris commodis omnes utilitates suas postponenda esse Censeat me non fruStraturum esse Vestram exspectationem, sed quo magis haec Vestris Voluntatibus apta et attemperata esse intelleXerim,
e maiore vestris desideriis satisfaciendi inflammatum iri cupiditate. Agite, iuvenes carissimi, Pulcherrima praeclari certamilii se nobis offert Occasio, in quo viribus nil peper-
193쪽
CiSSe, nulla unquam nos subire Oierit poenitentia. Vos indefessu in literarum studium et insatiabilem cuncta Per 30 Scrutandi, cuncta addiscendi cupiditatem, Vos erae Pieta tis et virtutis amplectendae fervorem, Vos OdeStiam, Vos Paratissimum ad obse tui praestanda semper in medium asserie animum ego ut docilitati, pudori, pietati Vestrae nullum apud me commodum praeclusum Sit, quantum Viribus conniti Otero, contendam sedulo. Agite, iuvenes iam meis oculis mihi cariores, facile periculum, qui vir siem, et ad honestissimum certamen Provocati, mecum in arenam non turpem illam et gladiatoriam, sed literariam et decoram descendite, Sine tergiversatione ac missione Pugnatur acerrime.
Vobis autem, Viri Perillustres, Excellentissimi, Illu-Sires, natalium splendore, Virtutum laudibus praecellentis Simi, quorum curae atque tutelae universa respublica tum Sacra, tum civilis commissa est Vobis, Viri Summe Reverendi, acri Senatus Ecclesiastici Praeses, et Consiliarii,
omnesque omnino sacrorum in hac urbe faciendorum Antistites amplissimi Vobis, Consules et Senatores civitatis Vimariensis prudentissimi, consultissimique Patroni scho Iae, quae se hodie Vobis plurimum debere fatetur, Summa Pietate prosequendi, Obis, autores Omnis ordinis et Ioci
Summopere colendi, auditores, quotquot haec solemnia praesentia Vestra cohonesiare Statuistis, aestumatissimi,
maximas e anim gratias ago, quod iam praeclarum iudi 31cii Vestri de me et schola nostra monumentum hodierno die exstare voluistis Favete Gymnasio, favete praeceptoribus, favete mihi, meisque de hoc Gymnasio vestrisque liberis bene merendi conatibus prolixae voluntatis aura leniter adspirate. Quod reliquum est, Deum Optimum Maximum suΡΡleXVeneror, omnigena felicitate cumulet, sospitet, beet
Serenissimum Principem, patrem patriae, CAROLUM AUGUSTI M, quo tanquam genio aliquo tutelari florent ubique in his terris literarum studia florent earum Onicinaee domicilia, florent artes,
Vernat ger, flores submittit daedala tellus;
Sariam tectam conserVet augustam principis Osiri domum,
194쪽
MATREM COMUGE lque celsissimam, et, cuius salute
omne no Salvo esse merito laetamur, RiNCIPEM 1UI ENTUTIS, spem patriae succrescentem, magni PnTEniis subolem generosissimam iuios incolumesque raestet una cum splendidissimis familiis aulae Proceres et rerum in hac civitate gerendarum Administros, quorum ab Oribus otium, quorum Vigiliis tranquillitas nobis paratur Prosperitatem, copiam, securitatem benigne suppeditet amplissim Senatui et universae huic civitati nonam Mentem, Bonum Eventum adesse iubeat scholae nOStrae labores uO-32 siros et consilia fortune omnia, conatibusque nOSiris adwiret propitiuS. Annue votis nostris, Deus immorialis, sons Sapientiae,
auctor spirituum Aue principium, in te sinis est l
APUD LIVIUM XXI. 22. PROLUSIO ).
T. Livius in praestantissima operis parte, qua res Annibalis ita exsequutus est, ut populus Romanus huius unius ingenium par tanto bello habuisse videatur, Statim in exordio illius narrationis memoriae rodidit XXI, 22.), Aia-nibalem mirifice visu quodam nocturn excitatum confirma tumque esse. In ipso enim temporis articulo, quo dux Poenus adinotis ad fauces salius Pyrenaei castris, interne- cini cum Romanis belli aleam iacturus esset, et Iiaud dubie magno curarum aestu fluctuaret, visum esse ab Annibale iuvenem divina specie qui viam monstraret in Italiam, et, quem eventum expeditio eius habitura esset, mira specie adumbratum ob oculos poneret. De hoc igitur viso Annibali secundum quietem oblato, quid statuendum Sit, et cur Livius, scriptor fide dignissimus, omnium, VanisSimum naeniis angoribus discruciatae ludibrium, gravissimis
195쪽
AI UD LIVIUM XXI. 22. 173historiae monumentis inserere et chartis rodere victuris non erubuerit, age, paucis disquiramus. Discant hoc exemplo tirones, quorum honestissimae voluntati obsecuri dantes nuper hanc Liviani operis partem interpretari coepi- muc ), quam caute et circumspecie versandum Sit in eius
modi historiis e nostri seculi moribus diiudicandis, et ad 4
normam historicorum, quos nostra aeta tulit, exi
Scilicet insita seculi labe et pruritu iam in teneris iuve
num animis gliscente eo abripimur hodie plerique omnes, ut si sorie inciderimus in narrationem scriptori Veteris, quae
fidem nostram excedere et arum congruere Videatur Cum seculi nostri moribus, statim exclamemus en utiles Veie rum nugas et importunam adscititio fabularum ornatu ex
splendescendi lubidinem. Sic in hoc Livii loco audire mihi
Videor, qui vultu magna minanti, haec, tanquam ex iri Ρο de nobis pronuntiet Videte, quaeso Os, quantum fidei tribuendum sit omnibus omnino, quos tantOPCTO EXOsculamini et veneramini, antiquitatis Scriptoribus, cum Optimus quisque monumentis, quae condidit, istoricis fri-
' Liviani poris reliquia tot etiamnum voluminibus absolvuntur, ut pro brevi institutionis scholastica modulo, quem succrescente rerum discendarum copia indies roviorem fieri constat, vix ullam hodie scholam reperiri putoni, in qua Livius a capite ad calcem uno tenore perlegi possit Plorisque igitur scholarum magistris, si ad Livium explicandum animum adiunxerint, id in usu Venire videmus, quod accidit Tanaquillo Fabro, V. Morho . Polyhist T. L p. 44I. ut tribus quatuorve primae decados libris explicatis, refrigerat iam discentium studi , ad alia om
nia transeant. e Consuluerunt, mea quidem sententia, iuvenum ratio
nibus, qui selecta tantum e Livio capita in unum aliquod Volumen coniecerunt, aueri, Soergelii, aliique. Quis enim pulcherrimum corpus etruncatis istis luxatisque membris cognoscere velit monia igitur satius foret, in scholis, quae totius Livii lectionem non capiunt, maturioribus adolescentibus, his enim, non pueris propinandus est Livius, statim aditum patefacere ad Decadem tertiam, in qua grandiore iam spiritu assurgit, et generosum iuvenem mirabili rerum spectaculo allicit, inflammat percellit summus historicus 3 Cetorum noc primam de cadem intactam mihi relin quo tu o in scholis, in antiquitatum studio subinde ad hunc fontem deducendus, et in ipsa decadis tertia interpretatione iterum atque iterum illuc, unde suopte ingenio facem difficilioribus locis accendere possit, ablegandus. D Logant quibus otium est, attererι, locuplotissimi auctoris, dissertationem in Bibliotheca historica univ. T. V. P. 1 seqq. quam inscripsit: om tandor de romischen uni te ut chen i Dius. Et pertinent huc omnino, qui, post Olandi deisi daemonem, Livium a calumnia superstitionis ot credulitatis vindicarunt, quos diligenter laudavit Meuselius
in biblioth hist. Vol. IV. P. I. p. 15, 60.
196쪽
volas eiusmodi narratiunculas et sabularum ortenta adspergere non dubitarit. Quis serat nostra aetate ineptias Ilistorici, Gustavum Adolphum, cum bellum inferret Germanicae libertatis oppressoribus, praesagiis, qualia tunc multa serebantur vid. Theti tr. Euγ'op. . l. p. 226. Seqq.
aut somnio divinitus misso confirmatum appulisse risio meraniae bona fide referentis. Aut quis non explodendum et exsibilandum esse clamite scriptorem, immermannum Ρuta, aliumve fragmentorum editorem, qui ridericum, cum ad inclytum illud bellum septenne sese accingeret, Visu nocturno excitatum esse, temere essutiac Atqui rudentissimus gravissimusque historiarum scriptor, T. Livius
in eo loco, ubi de Annibale Pyrenaeis saltibus iam imminenti loquitur, somnium nescio quod nobis hirudere conatur, quo Vastitate Italiae OnSpecta, Perierritus rimum, mox mira laetitia elatus imperator Poenus ingens opus, quod diu parturibat, non amplius differendum esse putaret Acerrimum hercle ad Annibalis, ferocissimi mortalium, animos exasperandos exacuendoSque Stimulum Nec pertaesum esse Livium, Virum graVem et Sobrium, anilium huiuscemodi fabellarum. Nimirum haec est fides, haec consuetudo omnium, quos antiquitatis saVOre ex Oecati tantopere laudamus, historicorum,
Pergula pictorum, veri nihil, omnia fictat
Fallor an his acuminibus dicaculus aliquis, Voltarii aut Bolingbrοkii simia ) exagitabit Patavinum nostrum,
' Tralatitia iam sunt et in Vulgus nota, quae post Vayerium, Bae lium aliosque bene multos ingeniose commentus est de Ρyrrhonismo historico, sic enim appollant, Voltarius cum passim alibi, tum in duobus voluminibus, te Pirronisme de disto ire et a philosophie de distoire). Saniora in hoc gener dederunt Bolingbrokius, uinius, assidua veterum lectione perpoliti. Sed dici non potest, quantum turbarum dederit Praeposterum hoc recentiorum studium, argutis quaestiunculis Omnia in dubium vocandi, quam quidam philosophiam historiae appellare ausi sunt. Haec vero est illa philosophia, quam scite notat poeta Britannus, IV. ayley, in carmino nitidissimo, quod de arte historica composuit: on Histota.
Her subile influence, On Histor Shed, Strihes the sino nervo o Admiration deadr That nerve despis' by scepti sons of earlli, Yot stillis vita spring os human Orthi. Plane mirabilis in hoc genere exstitit Abbas quidam Italus, Lancelottius, qui ab omni Graecae Latinaeque linguae facultate destitutus, non dubita
197쪽
vel ob hoc unum somnium Annibalis turpissima censoris Signominia notandum. Atqui nec nos de Obtiis geStamus Pectora, ut Verba nobis dari et fumum vendi velimus a veteribus historicis. Agnoscimus et praedicamus Soler tiam seculi nostri, spuria a genuinis, Vera a salsi non SO Ium in prosanis, sed in sacris etiam scriptoribus acutius discernentis. Osiris quoque auribus crebro insusurrat illud
ναφε, καὶ μέμνα απιστειν, αρθρα ταυτα των φρενων.
Quin ipsis disciplinae nostrae alumnis in Herodoto et Livio, quos nunc illis interpretamur, lubenter materiam si Iapeditamus dubitandi, et, si quid sit, quod disceptandi ansam
Praebeat, quaeStiones Super ea relublice Proponendi. Sic enim optime cui illorum ingenium et exerceri putamus ad semina veritatis perscrutanda, ubique Sparsa, sed mendaciorum fraudibus, traditionum commentis, superstitionum praestigiis plus minus bruta et abscondita ). Iisdem ia Gmen saepe inculcamus, modum in his quoque euendum, et acriter coercendam esse illorum improbitatem dicam, an vanam, quam ibi induerunt, acuminis Persuasionem, qui propter unam alteramve historiam, fide parum dignam, sed saepe ne intellectam quidem et enitus exploratam, statim omnem fidem historico derogandam, et quidquid veteres in historia conati Sint, nuga mera eSSe, πηνε t αονιίρατα καὶ πων σκιας Lucian in Harmonid. c. 4. T. Lvit duobus voluminibus numerare impostura XCVI. in veterum historiis obvias. In manu est gallica versior es impostures de P histoire ancienne et profane Paris 1770. Ol. I. II. 2. quam cum perluStraremus, saepe ridere subiit, sappe stomachari inscitiam hominis et os durum. Atque ex his officinis tela depromunt, quibus sacros etiam scriptores, quorum fi dei innixa est religi nostra, facile iugulari posse, gloriantur. st ego una magni Ernestii dissertatione de de historica, sexcentos eiusmodi libellos, quos isti aureolos perhibent, et in sinu gestant, laud redemerim.' Ut normam habeant tironos nostri, ad quam disciplinam nostram in historicis legendis exigant, non pigebit adscribere, quae monuit in i bello bonae frugis refertissimo, sed cauto legendo, Penzelitis de arte historica p. 38. Vituperandi sunt magistri, qui solent irridere pueros, et ceu nasutulos obiurgare, Si quaerere, dubitare, iudicare aud rit Astogo omnibus, qui historiam docent, Vel historicos Xplicant, auctor sum, X-hortentur discipulos ad hoc, ut moveant dubitationes nemo enim, qui non dubitat, cogitat.' e contulisse Poenitebit, tuae scito in hanc sententiam disputavit attererras in praefatione Tomo XXXV. historiae uni versalis Halensis praefixa de educatione historica.
198쪽
p. 85 . alio Supercilio Pronuntiant. Proinde, ut iam ad
Livium, unde deflexit oratio nostra, TeVertamur, non St, quod iniquius obtrectemus scriptori graViSSimo, consiliique,
quod ipse profitetur XXII. T. nihil hiaustum ex Dan υί-lim quo nimium inclinant formo scribentium animi tenacissimo, quia visum illud Annibali divinitus oblatum dili
Primo non poterat non mentionem facere huius
somnii, quod in universum hanc legem sibi scripserat dili gentissimus historicus, ut quidquid prodigiorum, orten
toriam, Somniorum Etiam, in Veteribu monumentis anna
numque libris exscriptum reperiret, diligenter notaret,
in his maximum saepe rerum Pro SPer gerendarum momentum situm fuisse, iisque Praecipue religionem civitatium contineri, probe gnarus ). Id quod ipse cum ali quoties aperte rae Se tulerit vide sis Iocum insignem XLIII, I 3.) satis mirari non POSSumus, qui factum sit, ut toties credulitatis et nimiae superstitionis insimulatus sit prudentissimus historicus. Iam vero Somniorum etiam publice rationem habitam esse, Vel notissimus ille Ciceronis Divi nat. I, 2. P. 6. DaVis locus abunde declarat nec ero somnia graviora, Si qua ait rempublicam pertinere Nisa sunt, a Summo con Silio neglecta sunt Et leni' Omnis ista de prodigiis et ostentis τερατεια ponitus occoecaverat etiam maiores nostros in Germania, ViXdum nostra aetate radicitus exstirpata. Hinc patruin memoria magnam vim istarum superstitionum adros domi forisque strenue aut segniter administrandas fuisso, quis neget Non ignorarunt hoc praestantissimi Superiorum seculorum historici, quos multos esse in istis nugis recensendis, plerique hodie mirantur, multi indignantur. Sed ne isti parum intelligunt, quid ora postulet historici fidos. Sic, ut uno tantum Xemplo rem patela Ciam, magnus Thuamis ob hanc frequentem prodigiorum memoriam iniquius sappe taxatus, dii genter notavit signa et prodigia, quibus, ante proelium Mulburgense, Caesariano militi, Albim ingenti usu transituro, mira alacritas indita fuerit T. I. p. 138. edit Londin.). Idem memoraverat Caras in Germ. Rest. p. 22. et aequales Scriptores bene multi Non sepudiare igitur de-bobat Roberisonus, qui hoc unum omisit T. III. p. 3I. edit Bas. Huc reserendus etiam locus, naultorum reprehensione notatus, teidani XXV. p. 315. a. ubi qui Vulgo recrebuerant rumoros do signis Mauriti ad S vorshusam caedem portendentibus, dignos habuit, quos praeclaris coni- montariis insereret. Nimirum his graphice depinguntur mores seculi et graviter peccant nostrae aetatis Scriptores, quibus in historiis superioris aevi describondis talia commemorare religio est. Sic, quae Magdeburgi excidium praecessisse feruntur prodita, prorsus intacta praetermittere
non debebat laudatissimus illius belli scriptor, chilicrus.
199쪽
sunt libri veterum eiusmodi somniis, quae Vel Post eos, quos laudavites A. Fabricius in Bibliographia Antiqv. c. XII.
P. I si . Percensere uti dum Oret. Quem ad uio luna igitur nec Iib. Atinii somnium, quo monente ludi magni in staurati fuerant a Senatu, omiserat in superioribus Livius ΙΙ, 36 cf. Davis ad Cic. Div. Ι, s. p. zo. in eoque diligentis historici partes bene impleverat si hoc loco nocturnum illud visum, historicorum, qui ante Livium res gestas Annibalis memoriae rodiderant, Sileni, Antipatri Coelii, aliorumque testimoniis comprobatum, lane Silenti Prae termittere non potuit. Deinde non praeteribat scriptorem rudentissimum, hoc somnium, si vel ab Annibale iantum ad constabiliendam firmandamque suorum fiduciam conficium Sset, non potuisse summam auctoritatem illi apud suos non conciliare. Ponamus enim id, quod primo obtutu sacile cuique in mentem Veniat portet, On Visum sed excogitatum illud esse ab Annibale, nonne apparet, singula tam callide OmPO Sita esse et superstitionibus , quae tum animos hominum in Sederant, attemperata a Vaserrim imperatore, ut effica cius telum ad res naviter erficiendas ne mente quidem
concipere potuisset. Quod ut e melius intelligatur, age, sigillatim praecipuas eius arte expendamus. IuVenem sibi visum narravit Hannibal in quiete, uti ina Specie conspicuum, qui Iovis iussu Viam sibi monstraret in Italiam. Iam quid sibi velit illa divina Species, optime cognoscitur e Valerio Maximo, qui Livium more suo exscribens I, T. extr. I. iuvenem fuisse ait mortali specie excelsiorem. Sic fere semper se conspiciendos praebebant dii hominibus.
Sic, ut unum tantum e sexcentis asseram , Curti Rus o
fertur Africa dea figura humana grandior, apud Plinium VII. p. 27. ). dixisse igitur hunc iuvenem, Sequersi
Addo, si lubot, Lips ad Tacit. nn XI, 21. pyn in Excurs. ad Virgil. Toni. ΙΙ. pag. 1b . edit. nov. Graecis μείζονες et κατ' ανθρωπον. 'Orville ad Charit pag. 310. Lips. Wesseling. ad Herodot.
200쪽
idem extulit Versificator, quam poeta melior, Silius Italicus III, 180
Fer gressus giles mecum et comitare vocantem: RespexisSe Veto.
Per se apparet, huic ius sui vix aliam significationem subiicere potuisse ipsum Annibalem, quam acceleraret iter, ut quam maXime Romanos subit impetu perteriitos adoriri posset. Nam qui gradum praecipitant sestinabundi, noco Culos Circumserunt, nec post tergum respiciunt ). Sed longe aliam ob causam, ni fallor, cautum etiam fuit superstitione Veterum, ut qui piaret sese, aut Purgamenta Post Iustrationes abiiceret, aut Sacris magicis operatus esset, in
via ne respiceret ). Maior igitur hac opinione conciliaba tur auctoritas Visui, quem noctu sibi oblatum fingeret calli clus religionum simulator. Sed apparet etiam, cur impune respicere potuerit Annibal, nullo, quod sacris istis ritibus inesse Solebat, liaculo obstrictus Denique illud etiam,
' Hinc soletinos iaccorum formulae facere aliquid, fugere με
Art. Crit et Gntakerum docte illustrarunt Duumviri Batavi, Ruhith ad Tim Gloss. p. 25. d. io v. et Alberti ad Hesycli T. I. c. 253 4 Livius, Graecum Xemplar Sequutus, vertit sine respectu IIII, 38.
' Deorum conspectum noxium habitum fuisse, omnis clamat antiqui tas Cum Sacra, tum profana motissimus est versiculus Homeri Iliad. HI 32. rati πο θεοὶ φαινεσθαι ν&0γεις, et quae copiose in ian rem dissoruit pari hem ad Callim. p. 602. eii l. 10. seq. Et cui non dictus hici, las Porro hoc sibi persuaserant veteres, quae biicerent in purgationibus, aut si erron in sacris ni agicis, statim tolli a diis praesentibus, qui fruerentur illis et inhiareii avidissime. Fuit diis totius superstitionis est omerus dbss. E 350. ubi iubetur lyssos, si naufragio merserit, abiicere vittam, a Leucothoe θ sibi porrectam ce τος ὁ ' πονοσφι τ9απεσθαt. Hoc translatum seinde ad lustrationses, ubi purgaminibus abiectis, nefas respicere Antiquis si inus locus, ubi hoc occurrit, est apud Aesch l. in tor 96. ubi CL Hiol. Reliqua diligenter collegorunt D. IIcilis et Arne t. ad Sil. III, 81. Larth ad Claudian. p. 7 8. Huic ad lituit postea, ut piamenta trans caput aversi biicerent, V.Cerda ad Virg. Eclog. VIII, 102. et Lum sei rus de lustr. V. Egregie totam rom illustrant, quae de Loinitriis c cilii Ovid. Fast V, 36- qui locus fugit aliorum diligentiam. Eadona opinio iii valuit in sacris laicis, ubi eli coroni nianes, et Hecaten ad nocturnas incantationes cierent. LOCRclassica in iano reni sunt apud Apollon Rhod. III, 037 A1. cf. 1220. et spudo-Orphpunio. λιθ. ΠΙ, 96. Atque hinc explicanda est etiam decantata tabula de Orpheo, Eurydicen, quod respiceret, iterum amittente, quam ex Obscuris rumoribus de Orpheo magicis incantamentis Umbram uxoris liciente, sed, quod culis non tomperat et, nil proficiente ortam esse, alibi ostendam. Tu vid interea Iochni tum in ieroet T. Π. p. 386.