장음표시 사용
111쪽
- 83 2 Quidquid doloris sit, ut ait Plato, quodam nexu a. I, e. v s.
cum voluptate junctum esse quidquid voluptatis cum dolore
3 Quod ad morbos attineat, non eo a natura pendere, sed a neceSSitate quadam qua, cum providentia e tenuissimis minutisque ossiculis caput compingeret , itidemque aliarangeret membra, dum Salus pareretur citaritudines quoque partae in in s L l, α , 11.
Sic plerique stoici dolorem e vitium explicabant, contendentes jam omnia natura optima esse et huic rerentiori opinioni praeeuntes qua dolores variis ponderibus aestimari possunt, qua modo dolor nostrorum Iactorum est consequentia rerum modo admonitio quibus indigemus vel stimulus ad agendum, deinde majoris occasio voluptatis, deniquo malefacti piaculum. Fatum autem credebat ChrySippus sempiternam
quamdam et indeclinabilem seriem rerum et catenam,
volventem semetipsam per aeterno consequentiae ordines eae quibus acta conneaeaque rat. L. VII, c. Π, i.
Ea Chrysippi de similione nixi, alii philosophi con
tendunt eum liberum arbitrium negavisse, ideoque nocentium poenas legibus inique OnStitutas Ad haec L. VII, e v, 5 ipse respondebat omnia quadam satali lege connexa . ea tamen ratione ut cum primo naturae impetu congruat nostra proprietas et qualitas is genera ipSa, L. VII, α, T. inquiebat, et principia causarum movet ordo et ratio
112쪽
et necessitas lati : impetus vero consiliorum mentiumque nostrarum actionesque ipsas voluntas cujuM L. VIl, .u, is que propria et animorum ingenia moderantur lin. Itaque cum Pythagoreis credit homines suorum esse L. VII, e. n, 2. malorum auetoreS, BOStroque arbitrio et proprio motu in errorem et vitia malaque, quae inde Sequuntur. nos immitti Negat excusationem admitti posse eorum qui ea quae pessime fecerunt non suae temeritati sed
L. VII, e u 13. at GSe attribuenda asserunt. L. VII, e n 15. Hanc quaeSlionem obscurissimam et implicatos
mam 2 nec ejus nodum a Chrysippo dissolvi potuisse dixi Tullius in libro de Fato inscripto Falendum enim est argumenta quae a Chrysippo edita reser Gellius parum esserarma itaque ea Carneades redarguisse, nulla tamen adhibita calumnia 3ὶ dici
tur 4ὶ Quod si in illa sali ac liberi arbitrii conciliandidissicultate titubavit Chrysippus, imaginem Iustitiae
persectissimam in libro περὶ καλο καὶ δουῆς descrip-L. XIV, e. iv, 3. Sit, qua Signi fleatur judicem, justitiae antistitem. oportere esse gravem Admonet tamen Gellius quosdam delicatiores philosophos saevitiae imaginem
L. XIV, e iv, 5. istam Sse, non justitiae dixisse. Ille vero ali tilium ejus severis atque venerundis verborum coloribus d
Idem, versibus Euripidis citatis, saepissime usum
113쪽
- 85 quarumdam rerum exprobrabat quem per maeum et improbam lasciviam quidam homineciaciunt L. VI, e. xvI, 6.
De verborum quoque signissicatione 1 tradit opinionem ejus Gellius, quae omnia ille ambigua esse
dixit, quoniam eae eodem duo vel plura accipi FOSSunt L. XI. e. -
Cujus contrarium asserui Diodorus Cronus 2), contendens obscuritate solum non ambiguitale id eri 90SSe quoniam mon aliud, inquit dici videri debet quam quod se dicere sentit is qui dicit. L. XI. e. xv, 8.
Cum Chrysippi Cleanthisque libris Diogenis Babylonii qui quidem Chrysippi sui auditor, libri de
morali re citantur. Diogenes ille cum Carneade et L. , . , d. Critolao legatus ab Atheniensibus Romam venit et modesta ac sobaria elocutione mirationem fecit δὶ Νussam mentio de Di0genis discipulo, Antipatre, quem doctorem habuit Panaetius, vir gravis atque L Ity, c. v, d. doctus ο). Videtur tamen ille pro sua parte Stoicam disciplinam emendavisse et e Chrysippi dumetis ex
Εrravisse ait Gellius indoctum quemdam sophis L XVu, itam qui Panaetium cum superiore Africano, pro minore, vixisse dixit ille per quem in primis Scipionis familiarem stoica disciplina Romae constitit 6ὶ,
indolentiam stoicorum tamen et apathiam, um n0D L. xll, e. v ld.
114쪽
nullis eae eadem porticu prudentibus hominibus improbabat et abjiciebat quod testatur quoque Cicero i) Panaetii de ossiciis libro nonnulia perutilia prae-L. XIII. e. xxvn, cepta Se hau SiSSe dici Gellius, e quibus hanc vitae accommodatam sententiam eorum praesertim qui in medio rerum agunt, ac sibi suisque esse usui volunt, quos semper athletarum more ad omne eventu parato et sorteS, mente erecta, ardua, Septa, Olida, pedita esse oportet. Sapiens enim contra fortunae verbera, contra insidias iniquorum, quasi brachia et manus Semper protendere debet.
De Musonio, stoicae quoque disciplinae Secta lore, jam meminimus cui a Nerone propter Pisoni con-jurationem in insulam Gyarum posteaque a Vitellio relegat0 2ὶ Vespasianus, reliquis expulsis philosophis, pepercit ille, romanorum Stoicorum more, agendi magis quam meditandi studio se dedit, ideoque ex ejus dictis nonnulla excerpit Gellius Pulchrum illud reseri, quod latine de graeco Sermone L. Vt e. I, 2. quo MUSonius uli solebat vertimus Si quid egeris
i De m. IV, 28 Stoicorum tristitiam atque asperitatem fugiens Panaetius, nec acerbitatem sententiarum nec disserendi spina probavit. n 2 CL artha se Au momentishrae ldgion de Vitellius et de Vespasie allatent en Veni aux maina devant Rome, dans uno des plus terribies attentes qui aient lamat constern unieuple, nihilosophe, u- sonius Rufus, ne comptant que sui son loquence et la renommsi desa Vertu, osa sorti de a ville ou apaisor les assaillanis, et dana lanaivet de so courage bravant les risees et te menacεὐd'une soldatesque avide de an et de pillage, i ne se retira qua momentis ilallait payer de a vie a morale intempestive a Les moralisis mucre pire romain p. R. Dj0jtjgsui MIOO le
115쪽
recti per laborem labor Ianescet, rectum tamen remanebit si quid contra turpe seceris per voluptatem evanescet voluptas, turpe contra remanebit. Sic sere antea in oratione apud equites Numantiae habita locutus erat M. Cato. Narrat eumdem Musonium cuidam philosophi spe L. IX, . , 8 ciem prae se serenti, re tamen nebuloni et ιlla re bona digno qui mendicabat, mille nummum dari jussisse, quia e magis pecunia indigeret. Quod exemplum, ut Supra vidimus, imitatus est Herodes AtticUS. Illum quoque ait dicere solitum, si quando acciderit ut loquente de moribus philosopho, auditores clamoribus et plausu, quod in consuetudinem venerat l), admirationem Suam expromerent, frustra eum loqui et illos audire. am cum errorum viliorumque
remedia proferuntur, nemo, nisi plane deperditus L. V ζ m.
laudandi otium habet penitus permotus et assectus vultu tantum elire intimos sensus signiscat auditor: celerum quae admirationem incitant ea et silentium nec verba pariunt: sic dicebat Homerum Ulyssi auditore snxisse attonitos et obstupidos delenimentis aurium ad origines usque vocis permanantibus. Quod breviter apud nostros dicitur : mul0s facit admiratio. Severi0 ille nempe philosophuS, Π auct0re remittere animum quasi amittere esset quapropter et L. VIII, . .
lius his verbis cum Saturnalia agitaret omiSSiS, se demulcere animum et laxare ait, quamdam oblec-
116쪽
- 88 tamenti licentiam admittens et verborum mutatio
L. IX, e. v. liu annumeratur Stoicus, Hierocles, cujus aurus hanc de voluptate et providentia Sententiam aepissime verbis usurpabat: Ηδovη τελος, πορυγὶ δογνια Ου; εστ πρovo ια 1 ουδε πόρυης δόγμα : qui a Gellio sanctus et gravis vocatur. De eo quem aiunt quidam ex
athleta philosophum evasisse nihil amplius apud Gellium reperitur. Non indignum sorte videbitur hic memorare Publium Syrum, cujus sententiae lepidae et ad commu-
L. Vm c. XIV. Nem Sermonum Sum commodatissimae Juxta Senecae
opera saepissime editae fuerunt, et Sotionem hauci L. I, e Vm, . Sane ignobilem virum, qui in libro quem latine Comucaprae vertere licet, multa variasque historias amplexus est et unus e Senecae magi siris suilla quem quidam inter pythagoreos numerant 2). Gellius experipatetica disciplina dicit. 10s De Pyrrhoniis et Academicis. Stoicorum sere aequales et adversarii fuere Pyrrhonii ac praesertim Academici δ). Protagorae et aliis sophistis insensus, non eadem severitate Gellius Pyrrhonios et Academicos prosequitur, quia forsan Favorini sui discipulus et admiratop, satis habens paucis
117쪽
verbis exponere quatenus illi inter se disserant ac consentiant lin.
Quos Pyrrhonios philosophos, ait, Vocamus, ii L. XI, c. vi graeco cognomine αεπτικοὶ appellantur 3 quod nomen latine vertit quaesitores et consideratores illi L. I, e V, 2.
enim primi hoc cognomine vere digni suerunt, eorumque disciplina ad tria momenta pro temporum Vici S- Siludine redacta fuit. Non ea quaesivit Gellius nec omnes edidit causas dubitandi quas in decem, ut traditum est, ποχας distribuit Pyrrho et explicavit Enesidemus 2), academicorum obire clator δ). De eo quod dicitur causa praecipue disputavit Enesidem VS, quam recentiorum philos0phorum argumentis praeoccupatis, intelligi posse negat 4ὶ Rationes eas
dubitandi ad quinas reduxit Agrippa d)
Ea omnia in probatissimo nostri temporis libro exposita praetermittit Gellius, quamvis illi superiore aetate vixerin dicit tantum eos nihil decemere,
nihil constituere sed in quaerendo semper comiderandoque esse quidnam sit omnium rerum de quo decemiconstituique possit, ad unum quidem omnibus Pyrrho L. XI,
niorum argumentis retractis, et adjicit ne videre quoque plane quidquam neque audire Se pu
tant 6ὶ, sed ita pati assicique quasi 7 videant vel
118쪽
L. M. e. v. 4 audiani , quae vera es Pyrrhonis disciplina cujus ipsa refert verba Pyrrho enim hanc Plinii Secundi contumaciam non assectabat unum certum nihil esse certi, et, quod Gellius omisit ideo judicii abstinentiam suadebat ut animi tranquillitate rueremur ij. Nec exposui Gellius quatenus Secum Sint con Senta-L XI, e. v. s. ne illi qui sinceras proprietates negant posse noscet et percipi idque docere atque ostendere multis modis conantur. De iis placitis pyrrhoniorum addit scriptus a Favorino libros decem sutillissime argutissimeque
In hoc consentire ait Pyrrhonios et Academic0s 2)quod utrique negent ullam rem percipi posse per Se ac Suum Semper retineant judicium, quod signi sicant
secundum utrosque de Specie rerum, non de re era, de iis quae sentimus nec de iis quae sunt judicari licet. In eo praesertim dissentiunt quod Academici hoc saltem amrmant nihil decerni assii marique poSSe. L. xl, e. v. s. dum contra Pyrrhonii ne hoc quidem Strictioribus argumentis nuper demonstratum est Pyrrhonio magis ad ea quae scientiae nomine nunc Vogam US, cademicos vero ad ea quae dicuntur litterae magis in
clinavisse 5 illi enim dialecticam dedignantur aut
etiam derident, hi contra eam maxima opera colunt. Favorinus tamen inter utrumque lare videtur, qui in ea quam supra retulimus controversia cademi-
119쪽
coram Sententiam expmmu Noli inquit ex me quaerere quid ego existimem Scis enim solatum reis me, pro disciplina seetae quam colo inquirere P lius quam decernere: quique non minus rhetori- eae et dialecticae quam naturalibus rebus studuit Timo, qui e MItatoria arie in Purrhoniam id Se tam evaserat e Stilponem audi vera dicitur a Gellio amarulentiis r qui maledicistissimum librem conscripsit in quo omnes praeter Purrhonem philosophi, ne Socrate quidem excepto contumelii ODerali sunt e cujus accusationem refellit Gellius qua Platonem insectatur ei arensa ille quod eae libro pythagoricae disciplinae emplo Laiseum isdem illum dialostum concinnasset Versus autem TimoniSad nullum alium quam Philolai librum pertinere non immerito conjiciuntur 5ὶ Arcesilai aeademici unum tantum vehementiu re V. fertur Verbum quod cum testimoniis nuper de eo
collectis 4 congruit, delicato et esseminato diviti dic
tum, cujus sae era infracta, capillus arte com Situs et oculi ludibundi atque Eerebrae luptatisqueptem quique lamen cauus et perinteger dicebatur e Nihil interest tuquit quibus membris cinoedi
Carneades dignus erat de quo plura dicereDtur. Ille enim probalissimis libris medium locum inier
120쪽
L. M. e. v. 4 audiant, ii quae vera est Pyrrhonis disciplina cujus ipsa refert verba Pyrrho enim hanc Plinii Secundi contumaciam non assectabat unum certum nihil esse certi, et, quod Gellius omisit, ideo judicii abstinentiam suadebat ut animi tranquillitate rueremur l). Nec exposuit Gellius qualenus Secum sint con Senta-L. xl, c. v. s. Dei illi qui sinceras proprietates nessant posse noscet et percipi idque docere atque ostendere multis modis conantur. Deciis placitis pyrrhoniorum addit scriptos a Favorin libros decem subtilissime argutissimeque
In hoc consentire ait Pyrrhonios et Academicos 2ὶ quod utrique negent ullam rem percipi posse per Se ac Suum semper retineant judicium, quod signi sicant
secundum utrosque de Specie rerum, non de re era, de iis quae sentimus nec de iis quae sunt judicari licet. In eo praesertim dissentiunt quod Academici hoc saltem assirmant nihil decerni assirmarique posse, L. XI e. v. . dum contra Pyrrhonii ne hoc quidem Strictioribus argumentis nuper demonstratum est Pyrrhonio magis ad ea quae scientiae nomine nunc V0gam US, assa demicos vero ad ea quae dicuntur litterae magis inclinavisse 5 illi enim dialecticam dedignantur aut etiam derident hi contra eam maxima opera colunt. Favorinus tamen inter uirumque lare videtur, qui in ea quam Supra retulimus controversia Academi-