Aulus Gellius quaternus philosophiae studuerit: Thesis, Paris

91쪽

imperare l) , Epictetus p0stremo qui pauper et claudo pede, lariusiae bona Sicut aliena spernebat, tyrannorum asces et potentiam contemnebat, qui negabat omnino Mosos esse diis qui aerumnis in hac vita amiciantur 2ὶ quem pleno ore laudat, ne illa quidem excepta superbia quae postea dictolica dicta

Quanquam cynicos sui temporis abhorret, qui sanea veterum consuetudine deflexerant laudat ex Socraticis Antisthenem qu .d voluptatem esse solum malum

etiam ei Diogene digna ei videntur verba quibus morosus quidam et intractabilis, praeSenie Favorino, L. XVIII, e. o. philosophos rebus inanibus, tanquam mulierum F0cibu praesicarum, ludentes prosequitur 5ὶ Apud Antisthenem Gellius animi libertatem, severam Vivendi rationem, serenam in omnibus vitae vicibus

constantiam admirari debebat 6ὶ nec oblivisci ab illo honestum sicut linem propositum 7 et operae ac laboris virtutem praedicatam fuisse 8J. Nobilissimi inter cynicos Diogenis s responsum

prodii quo platonici cujusdam SophiSma redarguit, L. XVIII, e. m.

92쪽

reciproco quasi argumento usus, et tantum cyrenai- , lx, e. iv cu Hegesia si cynicusque Onesicritus 2 scriptores

veteres non parvae auctoritatis dicuntur. 6 De Xenophonte et Platons ejusque successori . L. xlx, e. m. Socraticae vero amoenitatis lumina luerunt Xeno

phon 3 ei Plai inter quos negat Gellius simulta-

scriptores prodiderunt. Haec hujusmodi sunt: primum, nee Plato de Xenophonte nec de Platone Xen phon mentionem in libris suis secit, quamxis uterque,

alx, e in. l. praesertim ille, complurium Socratis sectatorum com

meminerit; deinde, quod sinon inimicitiae parum saltem sincerae amicitiae indicium est, Xenophonia xlx, e tu. . primos Platonis libros 4ὶ qui de optimo statu re publicae civitatisque administrandae in vulgus editi sunt redarguit contraque eos librum, cui Cyropaedia d titulus est, scripsit: lato autem, cum in libro quodam Cyri meminisset eum Strenuum quidem fuisse sed disciplinis privatum Xenophontis operi illudens dixi denique Xenophon, ut aiunt. Socratem rei mathematicae studuisse negavit qua contra discipulis suis interdixit: idcirco turpiter eos

93쪽

mentiri Xenophon contendi qui dissertationes istiusmodi ei attribuerent i hisque verbis Platonem plane designat. Quae omnia non arbitratur Gellius originem ex invidia ac simultate habere haec enim procul amoribus philosophiae absunt in quibus illi duo omnium L. XIX, . , 7. Iudicio eaecelluerunt. Credi autem similitudinem vidi tutum ei paritatem nescio quid aemulationis parere qua nixi utriusque sectatore ac fautores de fama et L. XIX. c. m, s. laude eorum contentiones inter se instituunt et philosophos ipsos eumdem ne ardenter prosecutos

in aemulandi suspiciones non suo sed faventium siticii L. XIX, c. m,lo.

dilabi. Quo factum est ui eminentia illa ingenia certare aemularique inter sese exi Stimata Sint, quippe L. XIX, e. m,ll. cum magni viri cum Simul idem ierant iter, simu-tiorum quoddam contentionis praebeant. L. XIX, c. m,11. Xenophontis tantummodo dictorum atque factorum Socratis commentarios, praetermiSSi Steteri S ni Si Cyro L. XIX. e. m 5

pae stia, memorat Gellius : celerum animadvertitur Xenophontem ad philosophiae historiam paulum attinere 2). Plura vero e laionis Scripti excerpuntur quorum jam haedrum et Symposium in Tauri vituperatione erga adolescentes Suae aetati S habita Vidi L. I, e. ix, 8, 9.mus Platonem enim propter Tauri et Favorini Iamiliaritatem multum legere debuit: ex iis quae de eo retuli haec notanda sunt. Quae vero eorum ipse

94쪽

legerit quae ex memoria tantum exposuerit, quaeque e scriptis Platonis vel ab aliis receptas citaverit, alias jam disputata lynec ad meum propoSitum peditineuita omittam. L. xvii. e. xvi, In diSquisitione temporum, quibus merint viri vel ingenio vel imperio nobiles Platonem dicit Gellius paucis annis post annum Urbis conditae quadringentesimum ad Dionysium Siciliae tyrannuam potieriO- rem profectum luisse ideoque ipse incertum annum relinquit Alias Phaedonem reser Elidensem l), cujus nomini librum illum divinum de immortalitates m. e. x animae dedit, perfamiliarem ejus luisse, eumque, Hermippo auctore, ab oratore Demosthene admodum talis e. m. s. adolescente saepius auditum I). Expromit distichon quod veteres scriptores Platonis L. xlx, e M. AS amrmant, quo ille philosophus trayoediis faciendis praelusit 4ὶ valde amatorium ei ejus imitationem pluribus versiculis explicitam quam cuidam ex amicis adolescenti attribuit. Nonne ille amicus ipse Gellius est Nihil mirum esset, cum existimari liceat

eum saepissime sub alia persona et nomine Senientiam suam expressisse. Ceterum conatus es a Tauro incitatus in latinam linguam graeca latonici Symposii verba de amore laudando vertere, sicut qua dam animalium parva et ilia ad imitandum sunt L. xvii e xx. petulanti et quae translatio sane elegantia quadam

95쪽

et vi non caret. Hoc etiam titulo unum e libri perditi capitibus inscribitur Quid mihi usu venerit interpretari et effugere volenti locos quosdam latonicos latina oratione Di dissicillimam nempe Platoni eSS L. VIII, e. m. imitationem constat, et Favorinus recte dixi Si ex Platonis oratione verbum aliquod demas mutesve atque id commodalissime facias, de elegantia tamen

detraxeris lin nraddit alias ad ipsa Platonis pene H, . . tralia ipsarumque rerum pondera et dignitatis esse pergendum nec ad vocularum οὐ amoenitatem nec ad nectorum venustates diversitandum. Gelli tamen L. XVII, c. xx, 6. libuit propriis verbis argumentationem referre qua, in Gorgiae dialogo 2ὶ veritatis homo amicissimus, L. X, p. XXV l. ejusque omnibus eisibenuae promptissimus Plato, sub persona, non proba quidem, Callicli S, eo in Sectatur L X, e. xxv, 24.

qui desidiam ei ignaviam suam nobili philosophiae

nomine dissimulant. Eam sententiam Platonis magnopere approbat, SenSu plenam et sapientia De ea enim philosophia non agit ii hoc loc quae virtutes docet et in privatis publicisque ossicii versatur ac rei publicae constantes viros et adminiStratore praebet sed de ista utili atque puerili meditatione argutiarum quae nihil ad vitam neque tuendam neque ordinandam pertinet cuique Studente consenescunt isti quos et Callicles et vulgus immerito philosophos appellai. Sic semper Gellius Se praebet, ut jam diXi L. X, e. xxv, 24. mus, rei moralis inprimis studiosum.

96쪽

In Gorgia Platonis illa quoque exponitur divisio,

qua ad duo genera ulciscendi rationes redegit: quin rum unum corrigendi alterum exempli edendi finem

habet l). Quaerit Gellius num tertium punitionis genus quo ejus defenditur dignitas qui laesus fuerit, Plato omiserit propterea quod e poenis pos vitae

tempus cupiendis scriberet, et in medio quaestionem ss e. m. relinquii sti De voluptate diversa ait sensisse Platonem prout earum rerum, qua tractabat aut demonstrare vole

bat postulaba natura ideo sit ui ab ejus sententiis variae admodum opiniones pendere videantur δ). cum Chrysippo de bonis et malis in eo consentit

quod alterum in altero verticibus inter se contrariis s. s. . i. elisa um e8se existimat si tuleris unum, absιuleris utrumque Ad ea referri possunt quae de febris laudibus auctore Favorino, ScripSit, cum contenderet eum, qui quartanam passu convaluerit resque inte-orus recuperaveris. Melius constantiusque postea

97쪽

Laudat eum Gellius, piciarum excusans, quod in multis locis ordinem qui in dicendo traditur SyllogiS L. II, e. m. morum non Semper observaverit s). Contumeliosam quoque Timonis 2 accusationem resellii breviter qua L. III, e. xvii, S. Plato pythagoricum quemdam librum emisset unde Timaeum hausisset suum Sin, dicens eum tenui a modum pecunia familiari fuisse : quam quidem pecu L. III, e. xvii, .niam aiunt quidam illi a Dione Syracusano fuisse

Cretico quodam qui e ploronicum dicebat, ebriositatem 5 suam nonnullis de ebrietate in libro de Legibus inscripto dictis excusante negat eum ebrietatem istam turpissimam laudavi Sse. Sed ea quaS L.MII, c. xvii, 4. exercitio uti sivisse dicit, ne ignota voluptas mentem animumque primo ictu concutiat, arbitratum oportere cum voluptate sicut hoste hominem cominus decernere. Oderat usu temperantiam constantiamque tuEri, animumque refovere et tristitiam verecundiamque torpentem Xuere L. III, c. XV, 8.

His verbis, e Tullio excerptis, Platonem jam animadvertisse demonstrat qua vi arcana corpu animum urgea Iubet, ait Plato sic ad Somnum proficiSci L. IV. i. corporibus asseclis ut nihil sit quod errorem animis perturbationemque asserat. Immerito vero reprehendit Erasistratus quod dixisset potum defluere ad put

98쪽

opinionis, si Plutarcho creditur auctor Iuli Hippo-

In hoc tamen Gellius Platonem errare ait quod L. It e. isti Euripidis esse dixerit in Theaeteto notae vetustaιὰ verSum, cum contra in jace Locrio, Sophoclis sabula, reperiatur, qui prior natu sui Euripide. Tradit quoque quae de voce et visu censuerit credebat vocem incorpoream esse nec tantummodo aerem SSe percuSSum, Sed aeris percuSSionem, nec id 80lum, quippe cum molo digilo, non producatur L. V e. XV, 7 SODUS, Sed portere ut trepida et sortis si percussio illa ei ea quae audiri possit Visus hanc profert rationem et causam, scilicet e nostris oculi ignis lucis-L. V c. xVI, 4. querenus quoddam mire, quod cum luce solis vel alia conjunctum, Sua cum externa vi mixta, essiciat ut cernamus ea quae illustraverit. Hi omnibus relatis satis indicat Gellius quantum phy8icarum rerum curiosus fuerit. Supremam horam nec mortis nec vitae 8Se credebat lato inuo argumento, qu0tie de contrarii ambigebatur, usu est, quorum Si alterutrum, cum UDO desinente alterum incipiat, apprehendas, neceSSMeStut contradicatur. Cum igitur dissicillimum su mortem et vitam, quarum alteram altera ecludat, in unum

comp0nere, aliquid subjecit medii quod ipse, ut supra

appellat. Alias ipse Gellius ait idem esse quoad nivei

et quoad morietur, hoc argument uten qu0d, cum

99쪽

alterius rei nis cum alterius initio concinat non

refert qu0modo demonstretur. L. VI, c. XXI.

Ex quaestionum certationibus quibus Saturnalia Athenis agitare cum amicis Solebat, haec citatur, quonam modo audiri atque accipi deberet quod Plato in civitate, quam in libris suis condidit, communes esse mulieres censuerit Libris coronisque donatos fuisse dicit qui hanc quaestionem explanaverunt nec tamen

indicat quomodo eam 80lverint. L. XVIII, e. H.

Hic narratori magis quam indagatori personam agit Gellius et res leviter praestringit. Non vidit, aut saltem non vidisse videtur, civitatem quam condidit in libris suis Plato non omnibus partibuSictam eSSe, L. XVIII. e. u. sed instar Cretae et Lacedaemonis compoSilam, quod

nostri aequale demonstraverunt i hoc quoque recte dictum sui Platoni visum esse civem ad civitatem non civitatem ad cives factam suisse 2 . Omnibus notum est Platoni successisse pensippum δὶ, cujus post mortem Aristotele traditur pauculos libros tribus talentis atticis emisse : de eju8400 L. , , m 2. trina huc solum apud Gellium invenitur: eo auctore et vetere omni Aeademia, voluptas et dolor duo sunt mala inter sese opposita, bonum Si quod utriusque medium est 4). Nihil omnino de Xenocrate et L. IX, e. v. .

Polemone, cujus Valerius Maximus 5 historiam

100쪽

narrat, aliisque veteris Academiae philosophis dicit. 7 De Aristotele. ta in e v. a. Aristoteles dicitur philosophus rei omnis humanae peritissimus et sapientissimus vir qui natus est

ovis. e. xxi, eo anno qui fulsos reciperatam a Senonibus urbem septimus, et 0rtuuS, Sicut Dem0StheneS, mi m ferme L. xvii. e. xxi, temporibus quibu apud Caudium a Samnitibus Romani sub jugum missi sunt quae annorum digestio non omnino exacta videtur el a vera computatione

paululum distat. pauca ex Aristotelis libris Gellium legisse conjici potest, nonnulla tamen citavit illius philosophi quem. ut aiunt, brevile complecti dissicile est 2).L. xiii. e. v. Lepido narrat quom Mille Senior jam et spe tae tenui aegrotans, obsecrantibus discipuli 8, Successorem suum designaverit, quibusque causis Eudemo

alii non recte Menedemo dicunt d Theophrasium

praetulerit. L. xx e. v s. 0mmentati0nibu Aristotelis duas species suisse ait, quarum Varia partes, omnibuS B0laS, referre

hic inutile est 4ὶ Libris tamen acroaticis vulgo edi-