장음표시 사용
41쪽
vera penes idoneos arbitros est judicium: Aliqua parte felicius Gropi is: Commune multis hoc mesum mortalibus, Ut mente sapiant, obsequantur tam uAntino, cupitis gnudiis obnoxio ea parte melius Heathio' Musgravio Groesus; quod νώκα Det αρ- ἱλων viderit esse rino vel superari a cupitis galliis, non autem inci aut cogi ab amicis. Scilicet τί ei λα sunt oluptates animo gratae illecebrae , quae dulcedine sudmentem trahunt; gaudia praesertim Veneris. Euripides in Fragmento Cerdonis, servato ab Eusath ad Hom. l. p. pag. 9O2. 2. d. ROM. pag. 49. 7. Ed Bas. quodque tractavit alchen. Diatr. Eurip. pag. 2. C.
illecebris voluptate insus κύα Θεοσπύρου. At vero , quod neque rotius animadvertit, nec illi quos memoravimus Euripidis interpretes ψυχη in isto ex Antiopa loco mininae est animi pars rationalis , eademque idcirco cum
γνω/χη Vel Cum τω cc , cui ut obediat pars
42쪽
animus in partes tributus duas, quarum altera rationis es particeps , altera expers. Cis Ἐ-n om P dictum est Tusc. Quas Lib. II. Cap. eo ubi Platonicam latius explicat sententiam, quam indicaverat Lib. I. Cap. zo Gus doctor Plato triplicem finxit animum, cujus principatum, ij est, rationem in capite, sicut in arce posuit. Et duas partes etparere potuit, iram F cupiditatem, quas locis suis, iram in pectore, cupiditatem subter praecordia locavit. Haec Platonis Philosophia de duplici animi parte, quarum priorem, το λο
γικον μερος, in cerebro, velut in arce fabricae hum nae, sedem suam habere opinabatur; altera, το λογον μερος obnoxia sensibus corporis & hujus veluti vinculis implicata, in duas iterum portiones
tribuebatur, τὸ Θυμαον το ἐπι Θυμητικον, - το Θυlanco in corde praecipue collocatum, quo
anima irascitur' Xcandescit; - το ε Θυμ νse eam partem, quae concupiscit variis fertur desiideriis, quamque in jecore vim suam potissimum exercere Vetere credebant; - haec,
inquam, Platonis Philosophia, quam ille, ut plura alia, ex Pythagorae disciplina aut Aegyptiorum etiam placitis hausiisse videtur, nos quidem nunc non detinebit : alias sorte de illa agendi locus
erit, cum nonnullas praeterea ex hoc eodem sonte derivatas vel emendationes vel conjecturas
43쪽
ras proponemus. Praeter Dinoum seu potius
Albinum vid. amicissimi nostri Ruhn enii Dissi de Longino g. 7. Introd. in Doctri Plat. Cap. 23- 24. Maximum Parium, Illa-roclem, caeterOSVe, quos ad Ciceronem memorare non neglexit Davisitus, eam sententiam ante Platonem exposuit Timaeus Locrus de Anima Mundi pag. 56. seq. d. at quicumhnagendi Theager Stobata pag. O. seq. Me topus ejusdem pag. 7. Plutarch. lat. Quaest.
I Om. II pag. OOZ seq. ne u orthum, i Shemium, aliosve recentiores rei Philosophicae scriptores in medium proferamus. Quod hic autem praecipue volumus, discrimen est inter γν μην sive νου ψυχην Fatemur , non tam accurate semper locutos eteres, ne Philosophos quidem, ut non saepius ψυχ' illis totus sit animus, tam μερος λογικον καὶ νοερον quam ετ άλογον καὶ ἔφρον contra ο νοῆς praeteria tem rationalem τι Θυαικον το ἐπι μοὐ etiam aliquando complectatur sed tamen, cum de pugna sermo est rationem inter quae meliora probet, affectum, qui deteriora suadet, Graeci illam dixerunt την γνωμην, τον νου , τηνφρ is , denique τον λογον, hunc autem τοπαθος vel το insta A scilicet nomine ψυχὴς designarunt; pariterque juniores Graecorum
44쪽
Philosophi το πνευμα- is ψαην distinXerunt, loquendi morem magis secuti, quem a Christiani acceperant, quam antiquum disciplinae Platonicae usum; nam Porphyrium aliosque , ex Schola Alexandrina post Ammonium Saccam profectos, multa barbarae suae, quam 'thmgordo Platonisam dicebant, Philosophiae ex placitis novae puriorisque Religionis admiscuisse, non est quod moneamus. Is ψυχην au Ius aliique Scriptores sacri perpetuo opponunt
T πνευμα pars illis est mentis nobilior, quae,
a voluptatibus corporis sejuncta , Deum F coelestia cogitat; ψυχὴ pars animi vitiata , quae sensibus corporis obtemperat, F cum iis veluti connexa est inculisque irae θ' cupidinis impedita ioca, et cuique sorte sunt in promtu, eXstant . p. ad Cor. II. q. I hs v. 23. Hebr. V. G2. p. acobi III. 5. Iudae 9. ad quae praeter laudatos a Davisio ad Cic. Tusc. pag. 22. Grotias aliique symbolam suam contulerunt. Igitur, his observatis, viam muniviS- se nos credimus ad emendationem nostram, qua in Fragmento Antiopes una tantum litterumutati logiinus:
Πολλοὶ δε θνητων τοῦτο πάχουσιν κακον ,
45쪽
Mortalium multi hoc pati solent malum, Mens recta sentit, F tamen libidini Vult obsequi, cedens voluptatis jugo.
vel , ut rotianam interpretationem servemus, una conjunctione mutata: Commune multis hoc malum mortalibus, Ut mente sapiant, obsequantur sed tamen Animo, cupitis gaudiis obnoXio. Ευ φρονεῖν, seu recta seu inverso ordine vocum, Euripidi in talibus solemne , et ii γνωμν re quenter tributum Hipp. V. 378.
Quae mox ducunt ad ea, quae supra posuimus,
Platonicam ergo de duplici mentis parte pini nem expressit in Antiope, τὸ υ σνειν tribuen Sτοῦ γνω κη' contra τὸ et ρύειν τοῖς φίλοις, id est,
46쪽
ταις ἐπουμώεις, imputans τῆ Neque est , quod aetas utriusque obstare conjecturae nostrae videatur. Multi ante Platonem eadem docuerunt; et de Timaeo, Pythagoreisque Ve' 1eris Scholae Italicae, modo jam vidimus. Quin, si id ageret quisquam, plura in Tragico nostro inveniret, e Platone explicanda, non quod ille ab hoc ista didicerit, sed quod ab iisdem uterque insignis locus de immortalitate animi est in Helena V MO 23.
Quae nemo intelligat, nisi qui Anaxagorea noverit placita, quae sua fecit et latius explicula Plato, a Socrate edoctus; nam Euripi lea ista ne latum quidem unguem distant a Socraticis, quae tradit Xenoph. Memor. Lib. IV. Cap. 3. g. 4. quaeque nuper tractavit Cl. YΤΤΕΝ-BACH in Disput de veterum Philos sent dexiti flatu animorum post mortem, Secst. . pag. go Tom. v Di ut Temer de Relig.
t. F Revel 9 Praeterea locupletem emendationis nostrae ex isto hilosophiae loco petitae spousorem habemus Aloi reum vel Albinum Cap. 24. qui Medeae et Lati apud Euripidem dicita ex praeceptis Platonicis Xplicans, causam adsert
47쪽
an vox sensu isto Philosophico pro τῆ
Θητα in Tragico sit quaerenda: sed nulla ratio est dubitandi cum propria quadam virtute, quam tamen huc usque satis animadversam non meminimus, apud quosvis etiam Scriptores Graecos sit actus ille animi, quo δε- siderat , amat, irascitur Quod Latine diceremus genio indulgere animo obsequi est apud Terent. d. I. i. 8. Belgice bilusti lusten volgen, line es hebberi vol en id plane est ψυχῬ1 π έῖν. Nescimus, an ista significatio uspiam sit insignior quam in Hierone Th&crit o seu Id. xvi. g. ubi rectum divitiarum usum commendaas, qualem ipse vel in Aegyptiaca Ptolemaei vel in Sicula Hieronis, vel postea in Augusti aula Horatius, suerat eXpertus, Theo
Is diuitiarum recctus usus, ut 6 genio quis indulgere suo interdum audeat Sisitae elegantiam
48쪽
sequatur, tum iris doctis bene faciat. aene piranti prae caeteris υχη usurpatur de appetitu seu cupidine rimi, qua impetu magis simul nati ad gatur, quam ratione F justormentis moderamine. Ubi regiam auctoritatem legibus circumscriptam, quam Cambyses inter Persas habebat, Mandane conseri cum potestate Astyagis inter Medos, cui arbitrium erat pro
αλλ' ο , Cyrop. I. pag. . d. Steph. recte sic locum emendante ENRICO ΤΕ- PMANO, qui in Adnotationibus interpretatur: Non eo usque progredisur, suo libido impellit, sed latatum quo sqcie LX pctrinittit. Tribuit
V phon quodvis appetentiae genu S earum qile' etiarn rerum, cum qui b. alioqui nihil com-V mune illam habere, quarum desiderio cor-V pus potius quam eam assici vulgo creditur; Vquod in Schediasmate , ubi copiosius se de ea redissscrui se ait, probavit forte aliis locis Xenophonteis, ubi de Eppetitu edendi ψυχὴ ponitur,
hujus generis phira Ante Stephanum in priore loco scriptum fuerat , τυχη, solemni Varum Vocum permutatione, quam in alibi nos obser asse recordamur Uno exemplo defunga Uri.
49쪽
1. EURIPIDE M. I. Demosthenis vel inter Demosthensas est ratio
contra Eubulidem Causa agitur Euxit, quem peregrinitatis crimine accusaverat Eubulides, hoc potissimum argumento, quod mater ejus serva fuisset, nutricis functa ossicio domestico. Functam fatetur Euxius, sed liberam, pag. ZI 2.
νουζ. Manifesto legendum ουε περὶ Υ ΚΗΣ, ουδε περὶ χρηματων, de fortund nobis aut an in
re lauissimus, nullabam est controversia, sed de genere F an cives P Xo μαlοι et δὴ sic plerumque disjunctive copulantur. Notissimum Hecubae Euripi Eae dictum, Hec. v. 864.
Facilem emendationem Tolori Reishii diligentiam effugisse miramur. - Democriti Fragmentum est in Stobaei Serm. IV. pag. 56.
Ill GROTI Us ad oram Stobaei, quem illius manu passim notatum serva Bibliotheca Leidensis, corrigebat τοι της τυχης κίμεσιι Dubita-
50쪽
mus an recte, quandoquidem τὰ κέρδεα τη ψυχῆς, commoda, quibus pravae cupidini satisfiat, opposuit forte Democritus - της 'οφίης φδεσι, eris verae sapientiae quaestibus. Sed haec quidem ab Euripide nos longius abis duxerunt In viam redeamuS.CAPUT TERTIUM. Euripidis Hippolytus hi tentatus Συγ-
χαν εῖν, concedere, adsentiri Votum
miserorum apud Euripidem, ut in cye c6mmutentur. Heliades Solis Liae Plinii locus cum Euripide
viatilis Padus idem qui fabulosus apud Veteres Eridanus. Hippolytus