장음표시 사용
51쪽
Culpam exprobranti Phaedrae Nutrix vulgatam regerit Xcusationem, animo se egisse benevolo et amico, neque ab eventu notanda facta. Ι ritata magis Thesei conjux respondet.
Justumne censes, F mihi factum fatis, Quam vulnerasti, post eidem te obloqui P
Barnesius ista συγχωρειν λογοι interpretatur congredi verbis neque ab eo diversi abierunt, qui Hippolytum Euripideum veste Gallica et Etrusca induerunt Reverendi rumoeus et Carmelius: His autem triumviris multo major est: Valch naerii nostri auctoritas, cujus interpretatio haec est Ut, cum tantum mihi vulnus inflixeris, mecum verbis concertar S. - Συγχωρεῖν Aογο ς V addit idem Vir Cl. hic idem paene videtur quod alias dicebatur ομο m χυ γ τοῖς λογοις 'Vellemus isto modo hic scriptum esset: Te Avir αν 1 αα. ειθ' ' ίμοσε χωρειν λογοις Auctoritate nos facile tueremur Orsis v. 22. ubi eli:
Verum, cum nimium ista lectio recedat ab ea, quam
52쪽
quam omnes habere Codices videntur, ejusmodi vis a nostra quidem indole abhorret, rhicam non amantium, quae urit et secat: Neque tamen non possumus, quin adsensum praebeamus Erudito UPU , quando is Monum Acad. Reg. Par. p. 45 et inquit, persuaderi sibi' non posse συγ-ειν ,οιο gnificare cois r V di verbis, cum sensus naturalis verborum con- ' trariam plane praebeat sententiam, si1gnifficatio-
plumque valde appositum adsert ex ipso Hipp.
Igitur Cl. Dupuy, repudiata interpretatione cono certandi, congrediendi, aliam quaeritin se invenisse putat, Phaedrae verba accipiens quasi diceret, anne hoc satis mihi esse putas ad excusationem tuam, quod, postquam me re et ope tuis um dederis, jam culpam erbis confiteare , quasi amore erga me tuo et assectu peccasses. Sed nondum culpam confesTa erat NutriX diXerat tantum , facta sua. ab eventu non esse notandari et, cum Phaedra hoc verborum Certamine magis exardesceret, tum demum ait V. O . υκ ἐσωφρονουν ἐγώ. Nos itaque lectio- Rem adhuc vitio laborare credimus de remedio
53쪽
dubitamus , quo , dum certior emendatio su currat, corrigimus. Quod, postquam me laeseris, ne nunc quidem verbis mihi cedas, nec culpam ingenue confitemris. Ast, uti modo dicebamus, pro indubitas istam correctionem haud habemus. Ad locum accedimus, in quo selicius res nobis cessime Critices amatoribus sorte videbitur. Locus est in Antistrophicis V. 739.
Familiaris haec Tragico nostro, in choris prae sertim, oratio, ut miseri in aves mutari cuperent, atque sic ex miseriis humanis velut evola
54쪽
ro A furentibus Troadibus occoecatus olymestor Hecubae v. II O6.
In Hippolyto iterum V. 293. Diana, Theseo impium facinus exprobrans, illum rogat, quid-V ni, pudore suffusus, Tartara subeat, aut in P avem mutatus exeat honestorum virorum so- ' cietate Τ
Similiter Troegenia mulier, testis calamitatum, quibus Minoia proles Theseique familia, ob e. neris iram, premebatur, id optat, a quo saepe voto nimis prope absunt boni quique, cum res hominum tant caligine olai Adspiciant, laetosque diu florer nocentes, Vexarique pios: In avem commutata Mare Adriaticum volatu adire cupit, et supra Eridani elevari lympham, inquam infelices Heliades, Phaethontis fratris in
55쪽
teritum essentes, electriparas lacrymas distillant
Sed quaerimus, quorsum illud τατρι sit reserendum 8 Anne κορα πατροὶ τριτάλαιναι sic
Ratallerus Patras infausti siliae, nisi quod ille
τριταλανος legisse Videatur. At vero, an ita ταυτολογος noster, utiliae patre suo natae fuisse dicantur Ergone sine patre gigni poterant Aliter Scholiastes, Is, εἰς οἶδμ α πατρο . ungen, πατερα o αυτων ων κλια. - oi
αἴγειροι ουσαι, quae non nisi recentissimi alicujus Graeculi e nugacium Grammaticorum natione, esse potuit explicatio, dicamus, an sententiae depravatio. Rectius aliud Scholion: λίου γὰρ βουλεται ὀ μῖΘοe αυτας εἶναι Notissimae Heliades, earumque fletusin lacrymae, quae caesae pectora palmis Non auditurum miseras Phaethonta querelas Socte dieque ocant, adsernunturque δε- pulchro. Fabulam, quam pro more luxurians decantavit Ovi-
56쪽
Ovidius, tetigerunt Apollonius Rhodius, Virgilius Valerius Flaccus, Claudianus, alii, hic repetere nihil est necesse , neque quae de Electro, de Estyis succinum legentibus, de Venetis, de
Eridano, seu re veterum errore, seu e recentiorum verioribus conjecturis, dici possent, ambitiose congerere et Post JOANNEM MAΤ-THIAM GEsNERUM, V. l. hac opera Dcile supersedetur sed adscribendus est locus P LiN11 His Nat. Lib. XXXuti Cap. u. In V succinis caussam ne deliciae quidem adhuc
V excogitaverunt. Occassio est vanitas Graeco- rum diligentiae Legente modo aeque per V petiantur, me de ortu eorum, cum hoc quo
que intersit vitae, scire posteros quicquid illi ' prodidere mirandum Phaethontis fulmine V A sorores fletu mutatas in arbore populOS, V lacrymis electrum omnibus annis fundere juxta V ridanum amnem, quem Padum vocamus; V et Electrum appellatum , quoniam Sol vo V citatus 1 Elector , plurimi ce ae dixere V primique , ut arbitror, Aeschylus, Phi- V loxenus , Nicander , Euripides, Satyrus: V Quod esse salsum taliae testimonio patet. V Diligentiores eorum , Electi idas insulas in V Mari Adriatico esse dixerunt, ad quas dilaber retur Padus Qua appellatione nulla um quam
57쪽
' quam ibi fuisse, certum est: nec vero ullas V ibi appositas esse, in qua quicquam cursu
V Padi devehi possit. Nam quod Aeschylus in V Iberia, hoc est in Hispania , Eridanum esse' dixit, eundemque appellari Rhodanum, Eu-Ρ ripides rursus Apollonius in Adriatico' littore consiuere Rhodanum N Padum, fa-V ciliorem veniam facit ignorati succini in an Uria orbis ignorantia.' Quae postrema praesertim Plinii verba mendo forte non carent sincera autem sunt ista, quae de Euripide ait et
Apollonio, Rhodanum Me Eridanum Padumque in Adriatico littore consiuere scribentibus. Locus Apollonii Rhodii exstat Argonaut Lib.
Iv. v. 627. ubi tamen , Rhodanum Eridanumque diversos faciens, sub priore nomine Padum intellexi e videtur, eaque profert, quibus nisi etiam corrupta sint mulio veriora sorte discere potuisset ex Callimachi, Praeceptoris sui, Li
58쪽
Adriatico concursu mentio est in Euripideis Nusquam quidem in Tragoediis, quae supersunt, nusquam in Fragmentis. Id animadvertens PETRU UICTORI Us Var. LecI. Lib. XXV. Cap. 4 veretur, ne Euripides illud in aliqua Fabula ex iis, quae perierunt, posuerit: at vero persuasissimum nobis est, nullum alium locum Euripideum, nisi hunc ex Hippobto cor nato, quem tractamus , linio fuisse obversatum nomen quidem Padi, vix cognitum Librariis Graecis Grammaticisque, quibus fabulosus Eridanus notior erat, fuisse oblitteratum sed Plinii adhuc aetate in Codice, quo utebatur, manum Tragici integram fuisse, qui scripserit: 'Ae viis G επὶ ποντιον
Sic nomen additur του - ατο , nam observari Velimus, apud Tragicos, Euripidem praesertim, οἶδε οι nunquam simpliciter dici de fluvio, tantum de mari, Iphig. Taur. v. or Helena V. 282. et alibi in eadem Tragoedia, vel οἶδμα
59쪽
quae sorte plura sunt hujus generis. Atqui non in littore maris, sed in ripa Eridani, adive, Heliades in alnos mutatae Phaethonta lamentabantur. Jam autem, si per οἶ α unda fluviatilis uti oportet hic sit intelligenda, flumi
Latinis non solum cognitum fuit, sed et Graecis eoque fluvium istum describens usus mitPobbius Tib. 11. Cap. I 6 Πάδος ποτωμα,
Et re vera Padus Eridanusque a recentioribus pro eodem flumine habebantur , quia scilicet Poeticus ille Eridanus, Mari Adriatico vicinUS, praeter Padum nullus apparebat , Graecoruni errore etiam sua aetate meliora jam edoctus fuerit Herodotus, In hac certe re nimium incredulus, Lib. III. Cap. II 5. ex plagis Borealibus et littore, quod mare nunc Ballicum adluit, cum ipsis Uene dis in ultimam Italiam transsatus. Et recte adeo, ut pleraque omnia, Geographorum veterum princeps Strabo Lib.
60쪽
veteres Graeci Eridanum Pado vicinum habuerunt, eamque sententiam hoc quoque loco ab Euripide expressam putavit Plinius, ' etsi , se- eundum lectionem, quam restituendam credimus,
non lam vere dici forte possit. Euripidem idem flumen duplici nomine, vaIiandi caussu, designasse. Modestam saltem crisin nostram nemo dissilebitur, neque quicquam novimuS, quod objici possit, nisi hocce, quartam scilicet syllabam emendati versus, prouti in Strophe secunda, longam esse, Latinosque Poetas Padi primam secisse brevem Nominis ejusdem apud Poetam Graecum incognitum quidem nobis est exemplum; sed noverunt Prosodiae periti vocales ancipites apud Graecos saepius tum breves esse
tum longas, quod exemplo vocum καλος, νε , ἄορ, aliarumque patet; neque adeo quantitas
vocalis ancipitis in nomine proprio, quae Latinis placuit, pro constanti apud Graecos est habenda. Unum est, de quo dubitabat Cl. noster Ruhnkenius magnopere veritus, me Plinius Phaethonta respexerit deperditam Euripidis Tragoediam, quod, etsi negari non potest, qua tamen ratione tuendum sit illud πατοῖς Il nasticum saliena, non videtauS. Q .aS