장음표시 사용
281쪽
as oss. XXVI. DE ARCT. FEΜD R. ETC. nasteriis duplicibus, quae occasionem erran di praebuerunt Viro Celeberrimo, adeat Be- ldam lib. q. histor. c. 13. Bolandum ad vitam S. Angelberdi, nec non Isidorum lib. a.deEc- sclesiastic. ossiciis cap. Is .i Tuto ergo crede- ire possumus semper eXacte obseruatum fuisse Canon. 47. Concilii sexti in Trullo, qui ita
sonat: Neque mulier in virorum monasteris, ique pis in mulierum doritat. Extra ossendis
tam enim re scandalum fideles esse oportet, σ ad id quod es decorum ac sonesum, DEoque gratum vitam suam componere, si quis autem hoc feceriti l e fit Clericus, sae laicus segregetur. Et hoc Idecretum omnino rationi consonum est: Pulchre Balsamon in Commentar. ad hunc . Canonem q ) Cami innatus es ignis Myι των i. rαθων re vix nobis etiam procul a materia, qua leum accendit, nosmet constituentibus debilis fiatέmodsi nos ei fomites a Merimus, erit acris tre ν emens, re sicut faenum facio nos incendet. l uod autem visio ad ignis cupiditatem potest ef ise acrius fomentum muliere 3 Vel musieribus νηπ- ιsus Visis ad flammam excitandam p E intre lse quidem Monachi ossensoris ansam praebebunt; ialiis vero scandalum asserent, cum viderint mu- ιliis es in virorum habitaculis Reminantes via ri- t os in mulierum asciteriis. Sunt enim quam irimi suspiriosi ossensionumque σ calumnia occa- δ
282쪽
Aonem quaerunt. Quorum pleraque Zon ras more suo repetit. Haec si semper observata fuissent, ignotum mundo nomen συν- εισάκτου &C. mansisset, & ignota scelera,quae iam impune grassantur.
NATURA LEGIS TAM DIVINAE, QUAM HUMANAE.
OGasio huiuι obseruationis I. I. Exinorum communium in doctrina de nasura oe diuisone I tum commissorum fontes tres et incauta aulicatio doctrinae de legibuι ad leges diuinas e nimis praeripitina Applicatio praeceptorum dominicorum ad pracepra diuina et neglectus obligationis internae. - H. Momine legum humana m varia insigniuntur: constia, monit praecepta, pacta G. re omnia quae regniam quandam praescribunt actionibuι -- manis. s. III. maeum inter se disserentiae ratione causa, obiecti s essectus f. IV. Disserentia inter persuasonem re o ligationem. s. V. Natura inclinationis voluntatis humanae. s. VI. Voluntas hu---a natura a erit verum malum. Disserentia naturalis inclinationis ad bonum re obligationis 3 VII. Malum, quod voluntas hominis alio inclinans meruis,es vel naturale, Pel arbitrarium .LIT.
His o obligatio quomodo Hoerant I. IX. Obliga-
283쪽
tio interna π externa I. X. Obligario interna non a tantum metuit malum Perum, sed α ana,M XI.) id es obligationis tam intennae, quam ex 'ternis f. XII. item ratione scopi re finis XIII. NXIV. Definitiones dogmatum, consiliorum re -- anitorum , f. XV. praeceptorum Parii generis f. v XVL. Pactorum gi XVII. Metuae in obligatione externa triplex LXIIX. sciticeis μου nultitatis, δε- vmni in re familiari,poenae. g. XIX. TrisDx adeo ob- .ligationis externae gradus. .XX. Disserentia intui- ultu eorum legis fricte dictae a consilio, monito , pacto. iPactorum is te e varia disserentiae. Natura Ili,
quo imperium tranaefertur. s. XXI. Legis virtutes: Praecipere,Petare,punire, coger annuia re. IXXLI.
An omnis lex proprie dicta debeat esse poenalis. s. ri XXIII. Falsum e omnem legem esse disiuncti- , m. Lex disiunctiva est lex improprie dicta. :XXIV. Permittere non es legis virtus. Origo isententiae onositae. XXV. Conceptuae Legis ge, uneralis, dum ad Dei voluntatem applicatur non ha- ilibet dubium. g. XXVI. etiamsi Ruficetur ad legem . diuinam tam naturalem,quampositivam.9 XVIa laSed de eo quaeritur, an dum legem diurnam diei- .muhintelligamin monitum re consilium, pactum, iii an praeceptum dominicum oec. g. XXLIX. μα quatenuου Consiliarius, s Doctor, item Pater es Rex sit intuitu hominum. g. XXIX. Pacti nox de voluntate Dei valde improprie praedicatur. XXX. Inconuenientia Eustrationis doctrinae de oeconomia idivina ex natura paritorum, XXXI. tam iutuitu
284쪽
πΑΜ DIVIN. QVAΜ ΗvΜAm a s s ea Adams , . XXXII. item Machi s Abrahas mi, XXXIII. quam intuitu Mosu oe Christi. XXXIV. Deus se Adamo ου Patriarchis manis auit ut parrem, Israelitis per Mosen ut Domianum re Regem , omnibuου Gemibus per Christum. Sponsum , vel doctorem , vel trem iterum. I.XXXV. Maxime probodum, quod leges Ad , gno data sist magis monita paterna, quam leges dominicae. XXXVI. Probatur id intuitu legum naturalium. Omnis poena proprie dicta es ex L ge positisa humana. g. XXXVII. Etiam leae dat non comedendo ab arbore vetita non fuit lex δει spolica ,sed monitum paternum I XLIX. adeor que caput legis naturalis in illo flatu g. XXXIae Paenvi diuinas esse poenau late re minus proprie ἀ- , stas. g. XL. Disserentia inter Doctorem rei Patrem, σLegislatorem. Inconuenientia doctrinae, monitan via o data exponentis ad instar legum despoti- earum. s. XLI. Ua isconuenientia non metuenda, b dum leges Mosai Micimus habere instar legum . dominicarum, β.XLII. Ex dictis ostenditur e Le-ι gem diuinam naturalem oe positivam non esse sp i. t Ges univocas : Legem Mosaicam naturali ono ι ι π denotare saltem leges pune positi ου s deni- , ' O tillam dari legem diuinam so uiuam Pnii l Rae salem. XLIV. ntimum hoc probatur quoad
em de sacrificiis N sabbatho, g. XLIV. uoad
leges poenalem homicidii π smiles, I. XLV. Rose qμoad leges qua dicuntur matrimonia -
285쪽
les, 3. XLVI. utpote quae fundantur non in bono absolute Hecto, sed in bono maiore. XLVII. In specie respondetur ad exempla de concubitu vago, odomia, postgamia, O diuortiis ; XLVIII. . de Incesta re concubitu cum menstruata. f. XLIX. immatur similem esse rationem praecepti Machi dici de non comedendo sanguine s. L. Ad obientionem ex Leuit. XVIII. respondetur I. non iuse inferrie es abominatio coram domino, ergo coer cetur lege uniuersalii poenali. LI. a. Extirpatistentium omnibuου istis abominationibuae inquinat
rum, non probat, quod qui Angul- perpetrant , morte t puniendi. g. LII. I.per extirpationcm a pulo suo non semper intelligi poenam capio-
Iem. Lm. Sensus admonitionis diuitiae d. Leuit. XLIX. LIV. Imparium mariti non esse legem v-
niuersalem maritos obligantem β. LV. Sed refer, Laltem ibi a Deo fructis lapsus. Cautelae de im-- hecillitate sexus 'minei. I. LEI. Ius natura sumi vel late, ut praecepta honesti e decori sub se com- tprehendat, velfricte, ut sola denotet praecepta -- cisti. Lm. Fontes praeceptorum honesi re decori . t LVUL Leges, quin antea diximus esse positivas is uniuersales, simi conclusiones ex regulis honesti re s decori. LIX. Honesti re decori di ferentia, immvinutis re iustitiae, vitii re criminis. Lx M- ti
itio Legis propriissime dictae. g. LXI. Omnem υ- emproprie dictam esse ciuilem re positi m. i
286쪽
TAM DIVIN. QVAM HUMAN. assctam, g.LXIII. item ius apatrumfamilias 3.LXLV. Omnem legem profrie dictam debere publicari. A modo publicandi legem esse via scriptam vel
non scriptam. I. LXV. Notatur error communis Iciorum de lege scripta non scripta. I.LXVI. Legem non scriptam re consuetudinem die erre. LXVLI. Errores communes de iure consuetudinario. g. LXVIII Respondetur exemplis de paenis diuiniis arbitrariis atate Mosen s. LXIX.
E Ghi quidem in Institutionibus Iu .
risprudentiae diuinae prolixius meam sententiam de natura & diuisione Le- ι . gum aduersus communes doctrinas, scholasticorum & eorum, qui Pussendo o. controuersias ea de remouerunt. Legi ea
i. t . ἰω, - ML Sed quia tamen posterioribus, cogitationibus deprehendi, me multa tum x pro veris propositionibus, quae adi errores Communes reserenda sunt, opera
danda est, ut & illa iam emendentur. i s. II. Fons omnis erroris exinde oriri videtur, I. quod Legis definitio generalis quaesita fuerit aeque aptanda Legi diuinae, quam humanae, tanquam speciebus univociS, cumtὸmen lex diuina sit aequivoca, certe analoga R a h. e.
287쪽
26o ops. XXVII. NATvRA LEGIS h. e. lex si non improprie,certe non proprie dicta. De Deo enim tanquam e te incommprehensibili & infinito nullum praedicatum creaturae proprie dicitur. Lex autem est prae dicatum respiciens actionem humanam, vel certe eius relationem ad alios hom ines. Paucis: lex proprie dicta sertur & hominibus & ab
hominibuS .r. Quod,cum Legis vovispissime etiam de dogmatibus & consiliis,item monitis paternis, &c. sumatur, tam in sacris literis. quam apud stos scriptores in doctrina de Legibus diuinis uniuersalibus, legis vox stricte , nimis fuerit obseruata in conceptu domini-CO, Quatenus monitis paterniS Opponituro , cum tamen Deus etiam se reuelauerit ut pa-
, trem & amicum humani generis. 3. Quod cX communi dicterio, quod consilium noro obliget, tubi obligationis vox stricte stimitur, vel, si mauis,iuridice pro obligatione externa obligatio interna, nobilissima obligationisi species, plane suerit relicta, & ita obligatio generaliter accepta pariter erronee definita. Dgitur sic te undum. .
g. III. Quia legis vox etiam de Deo ἀν'
παμμως praedicatur, ut intelligatur eo me. Iius, quid tum denotet,ante Omnia videndumi est, quid sit lex proprie dicta, i. e. humara .
288쪽
rum, patrum, dominorum; parium, superiorum, inferiorum: Inde in stripturis δογμι τα Pepe pro legibus sumuntur.) Cum igitur haec vox si homonyma, ostendendae erunt variorum horum significatuum conuenientiae & differentiae. Conueniunt haec omnia in Conceptu generico, quod per ea praescribantur regulae vivendi hominibus in actionia hus futuris, adeoque hoc respectu pertineant omnia ad prudentiam consultatoriam, seu ad consilia late dicta. Quatenus ea opponuntUr prudentiae iudiciali & iudiciis de actionibus humanis praeteritis.. s. IU. Differunt variis modis. Coninium dari potest ab omnis generis hominibus,ami- Cis, patribus, dominis, paribus, superioribus inferioribus: dogma est praeceptorum, Factum parium, monitum patrum & praeceptorum, praeceptum patrum, praeceptorum S dominorum e mandatum vel superiorum vel parium. Porro: Consilia, monita, mandat prae cepta, pacta magiS seu immediate respiciunt voluntatem eiusque actiones, dogmata immediate intellectum. Dogmata non obligant
quia omnis obligatio est affectio voluntatis, sed persuadent vel non persuadent : Coninia si prudentia snt persuadent, & si persuaserint obligant: Monita obligant, sed magis intendunt persuadere : Mandata & praecepta
289쪽
obligant, item pacta etiamsi non persuaserint. lf. V. Persuasio igitur est assectio intellectus, qua intellectus credit,aliquid esse verum lin genere, hoc est, siue de boni conceptu aga- itur, siue de conceptu alterius rei: siue intin ties ' putet,se eius rei scientiam firmam ha re, sue saltem fidem seu verosimilitudinem . iobligatio est assectio voluntatis, vi Cuius vo- eluntas hominis alio inclinans retrotrahitur ob κmetum mali. ' rf. VI. Scilicet voluntas hominis inclina- itur regulariter natura sua ad res quasdam non quas ipsi intellectus bonas esse persuasit, sed quas ob inclinationem sibi bonas persuadet. Inclinatur autem vel directo ex concupistentia & amore, & tum intellectus conci- apit rem tanquam bonum per se, vel comparao ptiue ex fuga, & odio mali, & tum intellectus si- rbi rem concipit tanquam honum per acci- tdens. Vnde regula: minus malum induit naturam boni & vice versa. Natura autem Voluntatis humanae non est eadem, sed infi- is nitis modis diuersa, non solum intuitu indi- uviduorum humanorum inter se compara irum,sed Sintuitu singulorum hominum,quia lesinguli possident triplicem voluntatem yra Vam & unam bonam, sed natura imbecilli- t
290쪽
mam. Hinc infinita &contradictoria appetunt hominaesis. VII. Voluntas hominum omnium natura inclinatur ad verum malum. Malum, autem infinitum est. Verum bonum unicum. Ergo uti inclinatio directa ad verum bonum in statu naturae corruptae qua talis non datur, sed omnis est comparativa: Ita & illa inclinatio si daretur, non esset obligatio ted summat bertas & spontaneitas, cum obligatio quasi coactionem & metum kmper praesup
. I VIII. Non tamen. omnis retrotractici voluntatis ob metum maioris mali obligatio est, e. g. in viatore intuitu latronis. Hinc tradendum est, quomodo vis & obliga io disserant. Vbi haec praesupponenda. Maius illud malum, ob quod voluntas hominis alio inclinans reprimitur, vel necessariam i e natura lem connexionem habet cum actione, ad quam homo inclinatur, vel dependet a libero aliorum hominum arbitrio: Ita quoad prio rem casum, nimiae & Qeptu requentatae; aut etiam alias imprudenter susceptae actiones voluptuariae, ambitiosae, ex avaritia profluentes natura secum trahunt varios morbos, contemptum aut odium & inimicitiam aliorum hominum; item damnum rei familiaris, item maiorem quotidie deprauationem vo-