장음표시 사용
101쪽
lia ab Episcopis Metropolitanis sub Tictore Papa in ea us diei Paschatis celebrandi facta, postquam ait sex de ea r
edita Statuta, subiungit juxta interpretis uersionem, e alia denique aliorum prope in ιtorum s Cum ea tamen remis pestate Christianis non essent prope infinitae Provinetae; sed nec in toto orbe Romano , in quo nec quadraginta Pro
V. Monumentum ex can. X FIII. Concilii N. Arelatensia ductum aut nihil, aut Parum negotium promovet, proba que; ecquid enim unquam probare potest, quod partim inis certum, partim ignotum est incertus est ferme, ne dicatu ignotus, locus Concilii. incertus M Canonum numerus . Ignotum, quo temporc celebratum sit; incompertum , a quia
bus , & quot Episcopis . Locus, aiunt, Conjicitur ex ipso can. X v IlI., quo telare is Episcopi arbitrio Synodus conis greganda committitur; at id videt, in Arelatensi Provincia factuni fui illa Concilium, non in Arelatensi Civitate . . Canones aliis sunt XXV., aliis XXXIII , aliis vero XXX v II., sed editi sunt Lul. , quorum tanaen XXI. certum est ad Synodum Arausicanam pertinere. Sirmondus, ct Launo ius anno circiter As a. a Ravennio Episcopo celebratum existimant, Labbeus anno II., Marca, Balugius, de Pagius anno MI. vel 4qq. ab Hilario Episcopo coactum tradunt; ut omittam Binium, qui sub Stricio Papa factum esse puta. vite verum isti, quod aiunt, nedum non probant; sed ne suadent quidem; qui enim Concilii huius epocham recte se sub Hilario Episcopo constituisse credunt, nihil aliud ad id afferunt, nisi Epistolam II. at I 89. S. Leonis Papae, qua Hilarium magnas propria authoritate Synodos congregare solitum anno Αε . coercuit . edixitque, ne ultra Conventur indiceret Synodales: qua in re ponitur ab his id, quod deis monstrandum erat, acium nempe suisse Concilium ab Hilario: Quod si ab Hilario istud congregatum fuisset; non deerit, qui ad illa canonis X vi II. verba ex omnibur Mundi partibus dicat cum eodem Leone M. in memorata Epist. , Hilarium pro Iuo more mentiri. Sit tamen compertus locus Conisellii ; fit & Canonum certus numerus, exploratum quoqu sit tempus, & a quo fuerit celebratum; id quod me reperisse puto; & si mihi vita suppetet, de hoc, aliisque ad eam rem pertinentibus, erit dicendi locus; ostendamque
102쪽
C A e. I. Cone ilium ἐllud seeuto v I. sub S. Cassiario Arelatensi Episco.
po celebratum esse . non propterea eius canon XVIII. quicquam afferet ad Concilium I. Arelatense Oecumenicum astruendum. Nam canon ita habet: ad Melatensis Dinoo-ar,rimum Synodax congreganda , ad quam urbem m omnr--e Mandi parti bas praeιptie Galticam sub S. Μarιni tempore ubi Sirmondus adnotavit ita codicem Rhemensem habere. Caeteros vero codices fere omnes Omittere vocesiisas praecipue Gallic ιν; quod si ista haec addititia censeniatur: quidni & illa eκ ninnibar Mundi partibus P Cum cano. ne X vl. idem Concillum sanxerit, Pbotinianor, seu Pais
tiamstas feandum Patrum Statuta baptizarι oporteres canone xv II. statuit: Bono eos avitem ex eodem errore Dententes, quos fictit areanos haptaiuare an Tranιtate manifeItum es . Fσnterrogati sedem κου ram ex toto corde confusi fuerιnt , eum Cbrasmate, cis maniar impositione in Ecclesia recipr supeιυ quamquam autem Paulianillarum baptisma reprobatum legio tur in Con. Nicaeno; illud tamen Photinianorum ratum es.se censuit Laodicenum Concilium; cuius canones & Graeca, & Latina Ecclesia iampridem receperat, ut apparet ex Cialectione Can. Dionysii Exigui ante Arelatenis hoc Co cilium publicata: Canon quoque de Eon acrν pugnat cum his, quae S. Gregorius M. scribit ad Hiberniae Episto p Epist. i. lib. 9., in qua docet, areanor quidem ab Eccle
etia Catholica non rebaptigari, secur autem de Bonomamr, quos non baptidare in nomine Trinitatis certam esete quare si in his erratum eme depraehenditur . cur non & cum m. Mone XVIII. dicitur Concilium I. Arelatense eκ omurbus Munda partebas congregatum esse verumenimvero nequΡ addititia illa esse volo, neque per errorem prolata e n inhilosecius in illis aio neque admirabilem Episcoporum mulis titudinem observari, neque testimonii firmitatem; quipp. cum iam ostensum fit, ex Graecia, & Oriente, AEgyptoque neminem unum Episcoporum Arelatem vena me ad Conciis uum ibi commemoratum ; & si quoque ex tribus MunPartibus tum cognitis accessissent; poterant nonnulli tantum ex Europa, pauci etiam ex Atia, &. Africa convenisse & numerum conflata nedum non admirabilem, sed nec
admodum magnum , atque etiam uere aderi ex omnιbur Mucis
vi pariιbus Concilium illud constitiae; scut anno 39q. ex Diuitiaco by Corale
103쪽
Asia, Asrica, & Europa Constantinopolim Antistites eon
venerunt ad Concilium, nec tamen numerosum effecere Conventum, neque oecumenicum. Cum igitur neque ex Europa orientali, neque ex ulla Asiae parte, neque ex
AEgyptiaca Dioecesi, quod est maiore Orbis Christiani poristione, Convenire Arelatem Antistites potuerint; quo pacto disci potuit, illo convenisse ex omnibus Mundi partibus &s dictum est, qua testimonii firmitate, ac certitudine t stantur, inquis, se legisse: at decipi potuerunt; vel, ut quidam aiunt, per exaggerationem quandam, atque em Phalim loqui. Sed quia exaggeratio ista mihi nimis redundans eae videtur; existimo, Arelatens s Il. Concilii Patres, quod i gerint m Constantini Epistola apud Eusebium, iussisse se . Convenire Arelatem Epriscopos ex diversis, O inenarrabili. bur locis, coniecisse ex omnibus Mundi partitas Episcopos Arelatem ad Concilium profectos esse: quod plane ita, ut asseritur, esse non potest; cum neque Constantinus id vo luerit; neque, si voluerit, facere polumit. VI. Denique monumentum minus etiam urget, quam quae proxime sunt expensa; dum observo titulor Concilii Arelaistem Ι. , eiusque Epistolae Synodicae in M R. codd. inter se multum esse diversos; qua in re manifeste proditur, illos non esse Concilii, nec a Concilii Patribus inditos, eorum quo iussu conscriptos; sed postea a Collectoribus Canonum, &Conciliorum, similibusque interpolatoribus appositos; qui
quoniam diversi fuerunt, atque multi, diversos quoquo, multosque constituerunt titulos; quorum si nonnulli inter se convenire leguntur, & sexcentorum Eprscoporum numerum referunt; nil mirum, quando iam constat, quam plures ab uno solitos esse describere , & un us errorem fieri multo. Tum. Primus autem, qui tam ingentem numerum, vel p . tius errorem invexerit, fuit Isidorus Mercator, teste Har duino ; qui admonuit titulum hujus Concilii ML Parisiem S. I. else dicti Isidori, ab eoque in fine eiusdem tituli ad ditum esse, sicut quidam asserunt: quibus testatum esse voluit, se non ab Actis Concilii titulum talem accepisse, sed vel ex vulei rumore, vel ex quoruncam relationibus. A cedit eundem Concilii titulum referri a Gratiano, qui I Loorum plerunque exscribere solet, dist. XVI. e. XI. Primaaano ιΠιο, ibique haberi non DC., sed CC. Patres; quo in loco
104쪽
Ioeo Romani emendatores adnotarunt, ea quidem extare
in Collectione Isidori, sed numerum CC. abesse a Collectione etiam vaticana. Et si eodices Corbeten. , & Morbacen. Monasteriorum habent ita titulum Epitiolae Synod. inscribi: Domino SS. Fratri Siloenro eaetus Disoporum δεκcentorum, qui adunati fuerunt in oppado Hrelatenor: tamen codex Are. latensis Ecelesiae, qui nunc else dicitur Bibliothecae Colbert. ,& cui longe major fides praestanda est , ita perhibet: D inino SS. Fratri Salvestro Marinus , vel coetur Disoporum , qui adunati fuerunt in oppido Arelatensi; quod & omnes
editi probe retinuerunt. Simili modo cum Codex Corbejen. titulum praeserat sexcentorum Disoporum s horum nihilomi. nus Catalogum texens haec habet: nomina Epsoporum eum Clericis mas, vel quanti ex quibus Provinciis ad Meiarensem Synodum convenerιnt ob Marano Disopo temporibus Cois
santini ad dirimenda sibimata: nec nisi LXXXII. Patres enumerat ; quod ipsum habent & omnes editi. Quis itaque non videt, numerum DC. vel addititium esse ; uti addititium esse notavit Binius illud , quod in primis editionibus
legitur, Concilium circa annum 326. celebratum; vel ex notis numerorum dii orte exaratis, & negligenter exscriptis ortum; ut illud apud praedictum Gratianum, salverunt C nones quasvor loco XXII., cur enim non potuit, ut in S. Augustini lib. I. contra Parmen. cap. I. genuinam uocem ab inscitia scribarum depravari, qui ducentos, & contra exaraisrunt, & mendum adhuc in omnibus editis, S MA. codd. perstat; ita in tribus, vel quatuor MA. Concilii Arelaten. I. Codd. audacia, vel imperitia scribarum addititium esse, vel depravatum numerum DC. Episcoporum uod quidem etiam ex hoc ipso deduci potest, quod in Epistola Synodica XXX l Il. Episcoporum nomina inscribuntur; quod non fuisset factum, si centeni suissent, nedum si sexcenteni: hoc enim modo Synodicas Epistolas Patres olim scribebant : Disopi Nicaea eoacti , ω ad amplum, sanctumque Concilium contio. cati sanctae Ecclesia Alexandrina, dilictis fratribus 9e.: Sancta S nodus aleκandriae congregata ex AD pto , Geba de , QDa, Pentapoli omnibus ubιque Ecclesia Catholica Epi
105쪽
Constantinopoli agentibus ore. : nec, nisi cum non essent valde plurimi , nomina singulorum Antistitum inscribebantur in titulis. Pollea quis est, qui facile possit credere, vix cessata Diocletiani, & Maximiani in Italia, nec non Alexandri in Africa contra Christianos persecutione, tantum Episcopo. rum numerum ex sola Asrica minore, & Occidentali Europa Arelatem convenisse ad Concilium quando XI. post annis ex toto oriente, & occidente, ex toto orbe Christiano non nisi CCCXX. Episcopos Nicaea in convocatos manifestum est & multo post etiam ex Occidente toto, atque oriente circiter CCLXXX. Sardicam; Ariminum ex universo oc. cidente paulo plus CL., eodemque tempore Seleuciam ex Orieniste CLX., Consantinopolim postmodum ex universo Oriente CL. Episcopi congregati noscuntur Quando S. Athanasius, qui eo tempore vixit, in Epith. ad Afros de Synodo Nicaena, quam dicit Oecumenicam , Orbis Terrarum Concilium, &a
CCCXVIII. Episcopis celebratam, scribit: flve exim quirnumerum cum numero comparet , tanto major es Nicaena D. nodus particularibur Coveιli s, quantum totum μι aliqua parte:& Eusebius in Vita Constantini M. lib. q. cap. qT. de Synodo Hierosolymitana anno 33 . coacta tradit: hune fecundum Conventum, quem equidem scimur, maκimum post illum Arist brutae eelebratum clarissimum Nicanum Imperator Hierosolymi r collegit y Postremo nonne Severus Sulpitius in Hist. lib. I. ait, quadringentos, sir amplius occidentales Episcopos Ariminum ad Concilium congregatos; Auxentius Arianus Mediolanen. Episcopus in suo ad imperatorem Libello, ut quidam volunt, sexcentor; Hunnericus vero Uandalorum Rex apud Victorem vitensem lib. 3. de Persecut. Uandal. mille semcopos voci humo lan in Conc. Ariminensi derogat e ferunt Quid hoc est, nisi solitae Scriptorum dissonantiae, vel crebrae scribarum negligentiae De caetero parvi faciendi sunt memorati Tituli utpote arbitrarii, incerti, & varii; magni vero Synois dica Epistola, ct Catalogus Acta Concilii reserentes; potissimumque Epistola omnium antiquissima, ac genuina. Est autem & illud omnino falsum, argumentationem Card. Norisii contra Launo tum multifarie peccare ; dum Par. I. Hist. Donat. cap. IO. , Catholicos in magna Cartha gina
106쪽
16a., Donatistis Concilium LXX. Episcoporum pro Caeci. Iiani damnatione objicientibus opposuisse XIX. Episc. Ro.
manum conventum, non vero Arelatensem, ostendit; quo
Probet, istud nequaquam Plenarium universae Ecclesiae Conoeilium extitisse; quasi vero inde sequatur, numerosiores fui si se Romanos iudices, quam Arelatenses in causa Caeciliani . Norisius enim contra Launotum disputans, convellensque Oeetimenteum Concilium Arelaten. ait, illud non modo non Duge apud Augustinum plenarium univerbe Ecclesia Concilium, sed 1ltius gesa forte nec eidem , aut Africanis perspecta vaω id sitae demonstrari r quod quidem ut ipse probet, mem rat Catholicos ideo in Caeciliani caussa Concilio LXX. Episcoporum Donatistarum opposuisse Romanum XIX. Episto. rorum Catholicorum Concilium, non autem Arelatense, quod
uius gesta , & numerum Episcoporum non agnoverunt: quoianiam si Arelatensis Conventus suisset plenarium universae Eeclesiae Concilium, Africanis sine dubio compertus esse debui Dset; si autem eum novissent, numerosioremque Episcoporum Synodum nacti fuissent ; valde imprudenter egissent, multo minoris numeri Concilium Opponendo; quando maius, aut maximum opponere poterant,& debebant; quod longe abesta prudentia. & sapientia potissimum Augustini : qua in arrigumenti vibratione profecto Norisus nedum non peccat , sed praeclare conficit Launotum. Nec ullo modo eum tur hare potest , qui ei reponat ; neque in eadem Carthagin. Collatione Catholicos contra Donatianum anabaptismum , neque Augustinum contra Fortunium Donatistam disputantes Nicaenum Concilium produxisse; nam supra ad num. XXI.,
S XXIII. Ostensum est, quam ob causam ibi Nicaeni Ca nones minime sint adducti. Porro illud etiam minus vere dictum est , Synodi Arelatensis amplam non legi in gestis Collationis Carthagin. mentionem, eo quod gesta majori ex parte interciderint, etenim integram habemus primae, S s cundae diel collationem; tertiae vero diei pars solummodo desideratur, ut ex 8S2. Capitulis totius, universaeque Colia Iationis gestorum capita et os . desint, reliqua II I. supersunt; ex quibus, nec non ex supplemento S. Augustini commemoratum quidem scimus judicium Arelatense, sed non plena. rium universae Ecclesiae Concilium, non Oecumenicam Syno.
107쪽
dum; quod est id, quo Norisius Laudoium prem; t; ibi quiadem ab lutus dicitur Caecilianus; es ab eo consessu Donaiatistas ad Imperatorem appellasse; sed Cihil ultra; sed quot
iudices, quot Episcopi interfuerint, quot Canones contria Donati lias sint editi, nusquam memorantur nec in ea colla. tione, nec in tot S. Augui in i libris, quos ad versus Donat illas elucubravit, & in quibus saepenumero Arelatensis iudicii mentionem iniecit: ut haud remere Norisius suspicatus sit, Augustinum, & Asricanos nomine tenus Arelatensem. agnovisse Synodum , huiusve Acta integra neutiquam eis e plorata futile. Futilis autem et , & prorsus sana animadversio illa, in Collatione Carthagin. Catholicos Romanum Concilium exeruisse, non Arelatensia Acta ; propterea quod ab istis appellasse Donat illas certum eli, ab illo vero non, ut plures contendunt: mihi sane videntur tecte sensisse MScheli ratius, & Pagius; Baroniique sententiam contra Si mondum, valesium, & Norisium jure tutati esse; cum praeis ter ea, quae ipsi afferunt, extet alia S. Augus ni auctoriatas, quae omnem c medio dubitationem tollit lib. g. contra liti Petiliani cap. 23. , ubi ait: causam vero Caeciliani Ieg rim, quam ad consanimum ipsi etulerint ; ω ab Episcopis, quor ille Imperatur jurices dederat, Gr semel, ω a rerum abvs Rege illic ad eum appellant1bur, erram tertio fuit abs tatus: ut ut autem fuerit; sive appellaverint Donatistae ab uno tantum iudicio, sive ab utroque; illud certum est, utrumque ab eis rejectum esse, atque improbatum. Cum itaque intelligerent Catholici, tam se proficere in commemorando illo, quam isto iudicio i utrumque quidem proposuerunt, quo omnem controversam in causa Caeciliani ob
oculos Donat 'is ponerent; sed quod latius, sususque pa Io egerint de Romano iudicio, quam de Arelatensi i S cum
interdum in re sua esset magis Arelatense proferre , quam Romanam, hoc potius attulerint, quam illud; argumento
est, inquit Norisius, integra Arelatensis Concilii Acta illis incomperta fuisse; tam abeth, eisdem istud hoc Oecumesia
108쪽
Q Uamvis alioquin solers Pa Ius ad annum 3Is eum aliis
errauerit depravatam Augustini lectionem, quae uacem. ros iudιeer perhibet, secutus; nihilominus cum Arelatense Concilium appellavit Patriarcbale Oecidentis Concilium, omnium melius, vel etiam optime pronunciavit: quemadmodum optime, si quis alius, & mentem Augustini assec tus est; ει sedulo Concilii Arelatensis finem perpendit. Et quidem quis adeo tardus est, qui tam apertam Augustini mentem, tamque in his locis obviam assequi non queat
Nemorat Augustinus pluribus in locis controversiam de Het reticorum baptismo terminatam esse in Concilio universa E eIesiae, Orbrs 'errarum, cunctarumque Gextium; quid in his tam reconditum, quod omnes non videant ait, Cyprianum, quod se dicat secutum sententiam sui Concilii, multo marix se fui,e commemoraturum, F quod de hae re Transmarinum, vel lJnsversale Concitium factum esset; quis non in telligit, Augustini mentem non aliam fui me, quam Conciis Ilum proponere maius Concilio Cypriani huius autem Conisellium unius Regionis fuit, nimirum Africae; maius igitur Concilium erat vel Patriarchale, vel Oecumenicum. Sed haec nihil ad Pagium: non enim propter illa ille Patriareb Ie dixit Arelatense Concilium. sed ex Actis, & ex Catal go eorum, qui Concilio interfuisse leguntur; ex quibus quoniam Antistites fere omnium Provinciarum unius Patriarchaiatus Romani, seu Occidentis Arelatem Convenisse noscuntur; scite Arelatensem Conventum Patriarchale occidentis Conis
cilium extitisse scripsit. Similiter eritne, non dico Pagius, sed quispiam tam hebeti ingenio, qui finem Arelatensis Con. cilii, potissimamque eius convocandi rationem fuisse cauta Caeciliani recognitionem, ignorare possit non arbitror. Iulud quidem falsum esse pronuncio, ad Arelatensem Convenis tum iccirco Episcopes Oraentater non ivisse, quod Caecilia. ni eaussam ignorabant; nam ob eam ipsam rem occident Ies quoque eo se contulisse negandum esset, quod si isti s cti caussam scire poterant, cur non poterant & orientales Deinde judices non caussa cognita; vel id certe non est ne-eesse sed ad caussam cognoscendam, tractandamque unum
109쪽
In locum eeeunt; eaque cognita mox iudicium ferre solent:
non igitur opus fuit, eos Antii ites solos Arelatem ire, quihus ci mperta esset Caeciliani caussa; sed quibus jus caussae cognoscendae erat; alias soli Africani, quibus ea cauis omnium melius explorata esse poterat, convocandi fuit sene; quo facto an totius orbis iudicrum extitisset, luci cent rerum harum periti. Quum autem additur, si orientales Episcopi congregati suillant una cum Occidentalibus Arelate; iam tum Siluestrum P., & Constantinum imp. operam lusitem, quod Donatistis callidissimis, cie turbulentissimis hominibus ansam confidentius a iudicio provocandi dedissent: sciscitandunia est, quare id ipsi non praestiterunt tum. cum tui uni est Nia
Caecini adversus A manos callidis lina os aeque . atque tui bule tissimos convenire Occidentales cum Orientalibus Episcopos quin imo id potius extimescendum erat, si quando Orient Ies etiam non accelligent, enimvero a pluribus ad omnex,
non ab omnibus ad plures appellare solemus, & a minoribus aclmaiora iudicia eis appellandi mos. Quoniam igitur Concilium Arelateri se l. non unius Provinciae, neque unius Regionis fuit, sed neque Oecumenicum, ac totius orbis Christiani a verum sere omnium Provinciarum, Regionumque, quae su sunt Patriarchae Romano, atque Occidentis; recte mihi via
detur a Pagio Patriarcha e incrdentιν appellatum.
Et plane quo pacto illud oecumena cum dici poterit, qu niam id unum video omnibus nervis affrmari si ne Cone Iium quidem natura sua, & ab initio suit; sed hoc ipsum
assecutum ei occasione judι cai Arelatensis, quo nempe tit Io plurimis in locis, ut vidimus, a S. A ut ulli no semper nun cupatur; uti & Romanum in eadem cauisa judicium ' Et
nim cum iudicium sit actus trium, iudicis, actoris, & rei; vel disceptatio duorum, vel plurium coram iudice. S dus vero, vel Concilium deliberatio, ac ordinatio de rebus ad fidem, sive ad disciplinam Ecclesiallicam attinentibu R. ac de iure potius, quam de facto disponat, disceptetque: liquet Romanum, & Arelatensem Conventum in cauisa Caeciliani fuisse iudicia. non Concilia, ob Caeciliani purgati
nem, merumque fictum habita: quamquam occasione data, cum iudicio peracto Patres Arelate opperirentur Imp. CΟ - stantini absentis mandata, Concilium quoque de rebus ad
disciplinam pertinentibus habere duxerunt; ut ipsi met in Epi. Diuitigod by Cooste
110쪽
Epistola ad Sylvestrum Papam scripserunt his verbis e Noutamen hae sola nobis visa sunt tractanda, frater charisi e , ad quae fueramur εnvitati ; sed ω eonsulendum nobiει censui.
mur : ω cum diversa fini Provincια , ex quibus adNenimus; ita O varia contivunt, qua nor censemus observare deberetiisque XX ll. Canones condiderunt. Quae duo quum non diisse reverint & Alba spineus in observat. X. ad Concit. Arel ten. , & Noris in Hist. Donat. par. I. Cap. Io,, uterque luis
plus est; alter dum ait, Arebate Felicis Apiungensis potius, quam Caeciliani eaussam iudicatam esse; quod Caecilianus ita. ter iudices sedisse, ac subscripsisse legatur; quod nullo m do fieri poterat, si is reus caussam apud Patres. d ini siet: ab ter vero, dum respondet; ideo Caecilianum inter iudices s disse, ac subscripsisse; quod iam Romae in praecedenti luducio absolutus fuerat. Nam Arelate Caecilianus non sedit in judieio, neque subscripsit, dum eius caussa tractabatur; sed
judicio finito, iterumque ipse absolutus sedit in Concιtio post judicium celebrato; di eum aliis scripsit Epistolam ad Muvestrum Papam de his, quae S in iudicio, & in Concilio deis
terminata fuerant. Nunquam autem pro aliquo tantum facto memini me legisse congregatum fuisse Concilium Oec menicum; quare nec Arelatentis coetus pro Caeciliani facto coadunatus censeri poterit Oecumenicum Concilium. Inde factuna est, ut veteres istud aut non agnoverint, aut miniami fecerint: Autor enim Libri Pontissalis in vita S. Sylve. stri Papae memorat quidem sub ea Nicaenum Coocilium coructum, sed non Arelatense; & Dionysius Exiguus, aliique
Canonum tam Graecorum, quam Latinorum antiqui Colle ctores Io: Scholasticus al. Antiochenus, Alexius Aristinus. Simeon Magister, Ferrandus, Martinus Bracarens v nihil habent de Arelaten. Concilio; cum tamen habeant eorum qu dem nonnulli & Sardicense, & Africanum, omneu vero etiam Synodos Provinetales, quae Canones condiderint. In Chronico Eusebii Caesariensis prope finem, quod creditur additamentum S. Hieronymi, legimus: Saniaut Nιcae ,ου. Epsis scoporum adDemus artanam haeresim coaraeuendam; ω fuit S nodus primat nempe Oecumenica; sicut & Beda lib. ue Te Poribus cap. 63. ait: Pνιma en/m Um versalis Duodvis in Ni--a eongregata eri contra Arium. Card. vero Deusdedit,aese lanis in Proleeom. ante Collect. Isidori, & Gratianus dita