장음표시 사용
131쪽
IQ5D r es se T. I. mare. Similiter cum scribitur, Laodice num Concilium ab dicasse Catapbrnum baptisma, de quo lis mota erat post Nicaenum: illud quidem afferitur, sed nullo modo monstratur;& sane minime demonstratur, quia demonstrari non potest a praesertim cum num. XU., α aliis in locis dicatur , super baptismo Cataphrygum ante Nicaenum Concilium disceptatum suist e. Seo & quum refertur, Nieaenum irritum declaralle Pauli uisurum baptisma, quod illius celebrationem in Oriente venerat in contentionem ; unde nam id hauritur quibus monumentis probature nullis profecto, quia plane nulla leguntur, jamque supra ostendi, contentionem de baptismo , quam ante Ninae num Lictam mu morat Eusebius, de Baptismo Paulianistarum ei te non potuisse .. Et sane propter quid in Ni. caeno Paulianorum, in Laodiceno Cataphrygum, Novatianorumque. & in I. Constantinopolitano aliorum Haeretico rum baptismata discuti, improbarique non potuerunt; etiamsi ante illa quaestio de iisdem nulla extitisset Quanta in Conciliis. agitantur, & definiuntur; de quibus antea ne cogitatum quidem fuerat quantaque contra venere in controversiam ;& tamen ad Concilia nunquam deducta sunt, vel si deducta, nihil de eis, ita tutum ei te scitur Siricius Papa Epist. q. ad Episcopos Afros, & innocentius I. Epist. a. ad victricium Episc. Rotho mage n. , ut alia plurima ejuscemodi exempla missa faciam, sanxerunt, Novatianos, & Montenses ad Ecclesiam venientes admitti sine baptismi iteratione; Concilium vero Arelatense II. can. I b. statuit Pbotinianos, sive Patilianisas esse rebaptigandos; & can. II. Bono acor nequaquam: numne ex eo deduci potest, horum Haereticorum baptismum tange ante tempora Siricii, Innocentii, & Arelatensis II. Concilii non fuisse oppugnatum Ex his igitur arbitrarie Conlli tutis, atque exaratis non perspicue satis, sed nec su obscure etiam, aut ullo modo colligitur, Novatianensium, aliorumque his affinium Haereticorum baptismum ante Concilii Nicaeni tempora non fuisse a Catholicis Episcopis o P. pugnatum; cum S. Basilius in Epis . ad Amphilochium c. I. de Carbaris, qui & Novatianenses erant, testetur, quod varia fuerint de apsiorum baptismate disiensiones eorum , qua tunc do ιL ιν disseruerunt: α S. Augustinus lib. I. de Baptismo Ca P. I. contra Donatianos scribat: jam enim ne videar bum nis amgumentis id agere 3 quonιam quae Iιοnis hujus obscuritar prioribus
132쪽
ese maina charitate praeditor patres Episcopo ata anter se compulit fulva pace sceptare, atque fuctuare, ut diu Conciliota νum ια sura quibusque Regionibus dι-rsa satiata nutaverant ;donee plenarro totrux Orbrx Concilio, quod lIaluberrime sentiribatur, σιam remorix dubιtσι-rbus maretur οῦ ex Evangelis profero certa . documenta 6rc. lib. etiam a. cap. I. bae drigeniatius tu i ta veritur pos magnor dubitationis fuctus ad pleis uarii Concilii ea n atιonem idiaucta es. t. & Cap. s. poseae . .eνo dum enter multos ex utraque parte trinatur, O quariis tur ; non solum inventa es veratas, sed etiam ad plenarii Cois.cHιι aut horstatem, roburque deductae . sive autem Concilium
illud totius Orbis plenarium fuerit Arelatense, sive Nica num; ante illud certe scribit Augustinus quaestionem extiti Dis de Haereticorum baptismo generatim; ipsumque a Catho. licis Episcopis oppugnatum. At ne quis opponeret, Augustinum ibi hypotheelee.loqui si idem 5ugustinus lib. a. de Baiaptismo cap. q. animadvertit: quomodo enιm poturi utares tan. rix altercationum nebulis nvoluta σd plenarιι Concilii lueti eis. ram illuserationem , confirmartouemque perduci ἰ nos primo diu titiν per orbas verrarum Regiones multis hiuc, atque hine divi Durationibus, O cessatronibuν Epr hyporum pertractata conria. ret Praeterea si can. 8. Arelatense Iι Concillum decretum .
edidit de rebaptismo afrorum; idque Theor. VII. num. Ira de Donati is explicari dum putas; fatearis etiam oportet, id factum ob controuersiam antea de ipso exortam; proindeque ante Nicaenum extitisse quaestionem de haptismo Nova. tianensi uni , aliorumque his assinium Haereticorum ; cum Do natistae assines essent Novatianensibus ex S. Epiphanio harta 69., & Arelatense I. praecesserit INicaenum XI. annis.
MAiorem auteri in modum eonfirmat, ante Nicaenum Conc. quaestionem fuisse de Haereticorum baptismo S. Basilius Epist. I. ad Amphilochium c. I., i frustraque reseo detnt, multa clepraehendi apud eum de baptismo Haeretaeo rum minus idonea, ct secum Pugnantia, quae depravatio nem textus indigitant: quae. enim ibi minus idonea Middnturi
133쪽
laque Pontica d ecesi nequaquam erant, nec forsan in toto fere oriente; ubi mos vetus. rebaptizandorum Haereticorum
adhue perseverasse creditur; disceptabaturque dumtaxat, an Haeretici soli, vel etiam Schismatici forent rebaptizandi; &quinam Haeretici, quinam vero Schismatici dicerentur. De qua re S. Basilius Amphilochio de Catharis praesertim , a que Peputenrs, quos aliqui Schismaticos , aliqui vero Hae. reticos arbitrabantur, sciscitanti respondet: antiqui enim illum baptismum suscipiendum putarunt, qui nihil a fide receis
dit . Unde alia quidem Haereses nominaverunt; atra vero Sebi. Data Oc. Haereses quidem eον, quι omnino abrupti sunt. ω in i a fide abalienati: Scbmmata vero eos, qvι propter alio quas Ecclesiasticar eausas, O medicabiles quaesiones anter se diu dent Oe. Haeresis auιem Uy ut Manichaeorum, O Valent
sapi id mus ω e. Non igitur minus idonea scripsit Basilius ;quum se, suaeque dioechiis Antistites dixit secutos veterem Cypriani, & Firminani Haereti cox, Schismaticiisque rebaptizantiu mor i quandoquidem ' ille mos nondum ab universa Ecclesia penitus eiuratus fuerat, atque proscriptus: sed neque secum pugnantis, ut textus depravatus credi queat;& quae quibusdam videntur . secum pugnantia, minime sunt, ut mox dicetur. Interea advertant velim, partem hujus Epistolae, qua quidem agitur de baptismo Encratitarum rei ieie . do, lectam fuisse, atque receptam in Synodo UII. Oecum nica Act. r. Cum antem asseritur L Basili Ex abreptus, decceptusque Eusebii Caesariensis Historia; id fieri posse, ae dici vix puto & sine iniuria Basilii , ct sine detrimento verita. tis: itane levis Magnus Basilius, ut facile crederet adeone Diuitiam by Cooste
134쪽
Ineruditus, & simplex, ut ab unius Eusebii Historia et rcumis
veniretur ab uno, ut aiunt, Arianorum Ante signano sbhimponi sineret Postea Basilius non quid faciendum, quid vesentiendum in hac re, aut quid apud alios legerit, exscr hit; sed quid ipse, suaeque Provinciae, ac Dioecesis Antisti iates facerent circa Haereticos, & Schismaticos ad Ecclesiam
accedentes: nos autem una, eademque ratione e mnes reba.
ptizamur ... eor in Ecclesiam non admittimur, nisi in uiarum baptisma baptizati fuerint: nec dicant enim, n Patrem, crFilium, O Spirι tum Sanctum baptizais sumus effre. quapropterrogo, an hunc Haereticorum , Schismaticorumque rebaptigam dorum morem induxerit Basilius ab Eusebii Historia deceptus in Ponticam Dioecesim, an vero ab antecessis ribus suis Antistiti hus accepit: si induxit, ct error erat; cur tot intellerimina, & calumnias, quibus ab aemulis, ac invidis impetitus est , ut Trithe ita, Pneumatomachus, Apollinarista, &Eustathianus audiret, et anabaptismum quoque non imposue runt ρ maxime quod ipsa qu1ppe mutatio onsuetudinis, etiam ue adjuvat ut ι litate , noostare perturbat quapropter quae uti. ιιs non es, perturbatione infructuosa consequenter noκra est; inquit S. Augustinus Epist. II p. ad Januarium: sin autem ab antecessoribus suis accepit ; erat igitur ille mos vetus in
oriente; nec ab Eusebio deceptus est Basilius. Et sane quo. modo id vel e scribi potuit, si ea, quae tradit Basilius, Historia Eusebii non habet Refert Basilius, antiquorum alios ejurasse baptismum Haereticorum . illum vero Schismaticorum admisisse; alios autem & horum, & illorum baptismata reis ieci sis ; quod frustra requires apud Eusebium: docet in supell lle, quinam sint Heretici , ct quinam Schismatici; ut omittam , quae ibi de Para nagogis habet & rationem affert, pr pter quam Cyprianus, & Firmilianus Haereticos, Schismatiis eosque rebaptizandos esse iudicarunt; & quaedam alia, quae eerte Eusebius non scripsit. Duo quidem adducuntur aciostendendum Basilium ab Historia Eusebii circumventum psed alterum, ex supposita cum Eusebii, tum Donatistarum traditione sibi persuasum habui me se Haereticos, Schismaticosisque a Cypriano, & Firmiliano rebaptietatost, inde potissimum coniici, quod aequalem Cypriani, & Firmiliani me notionem secerit; non video quid demum Probet, aut pro b
re Possit: praeterquamquod inibi videtur Basilius potiore uia
135쪽
I IOD i s s E R T. I. de Cypriano mentionem fecisse Firmiliano eum anteponen; do; quod probe sciret, quantum Cyprianus.Latinus in Ecclesia meritis doctrinae, atque martyrii, & Firmiliano Graeco, suoque decessore , caeterisque praestaret: alterum vero
falsum esse pronuncio, Basilium ibi assirmare S. Dionysium
Alexandrinum Firmiliano, atque Heleno nunquam non repugnasse; fraterne tamen, & veluti utriusque apud Romam Sedem sequestrem fuisse; idque aperte ex Eusebio exscripsis se: id enim Raronius tradidit ad ann. 2 8. n. 48., non Bais filius: idemque Baronius n. 43. scripsit, Basilium neς Firmi. liani, nec Cypriani proba illa sententiam indistincte omne Hae reticorum, & Schismaticorum baptisma reiicientium ; sed an tidoto distinctionis adhibito, Encratitarum, Hydro parist rum, & Novatianensium . hisque similium recipiendum esse baptismum tradere; quod tamen falsum esse ostendunt ea , quae ipse Basilius habet c. 4 . iam Proxime Produina. Quod si quoque illud scripsisset Basilius; cur non potuisset ex Epi. stolis Dionyiii Alexandrini hausillis, ut fecit Eusebius Caeterum S. Basilius in ea ad Amphilochium Epist. c. i. de ana. gno Dion so, quem dicit Canonum Peritum, tantummodo scribit, latuisse eum, Pepune noram baptisma irritum, nullum. que fuisse: id autem factum existimo, propterea quod quidam temporibus illis in dubium vocaverint; num Cataphryges , a quibus vel Pepugent fluxerunt, vel multum diversi non erant, haeretici censendi essent, an vero Schismatici, ut ait Origenes apud Pamphilum, seu Eusebiinu in Apologia pro ipso Origener & cum Dionysius Origenis auditor in ea, ut videtur, fuerit opinione, Schismaticos dumtaxat fuisse Ca taphryges, Pepugenosque ; potuit primum Orientalibus a Lisentiti de Haereticis rebaptizandis, Schismaticorum vero ba. ptismo suscipiendo; deinde M Afris de utrorumque baptismate respuendo ; ut coniecimus supra ad cap. VI. verum tempore Basilii M. Cataphryges iam certo pro Haereticis habebantur ; & dudum in Concilio Laodiceno. eorum baptisma condemnatum fuerat. Nil porro memorat Basilius d. Paulianistarum baptismate a Dionysio approbato; nil de Simpliano Papa, ejusque successore Sixto, quod Montanistarum, S Paulianistarum baptisma commendarim; S nihil etiam de Heleno, sed tantummodo de Dionysio Alexandrino, quae
dixi; ac de Cypriano, Firmilianoque, quae supra sunt ex-
136쪽
posita, & quae nullo modo mihi secum pugnare videntur. Quod autem antiquorum quibusdam visum sit, admittere
Sc bisnaticorum baptisma, meretιcorum Vero reiicere, neque ratione caret ; neque quae facile convelli possit. Illud enim iis omnibus positum in primis erat , extra Ecelesiam neque Sacramenta Christi esse, neque ullam eorum administiandorum vim , atque potestatem : illorum poris ro nonnulli, sicut & recentiorum quidam arbitrati sunt, Schismaticos, quibus haeresis prorsus nihil adhaesit, esse membra Ecclesiae; & in Ecclesia degere; nam de Haereticis in.
ver eos omnes convenit, nullo modo ad Ecclesiam pertineis re : idque proptereaquod illi fidem omnino commaculabant, illi vero nequaquam . Qua de re scribit supra memoratus Basilius: bisereses qu/dem eos, qui omnιuo abrupti fiunt, ω in ipsa fide abalienatι; Se bimata vero eos, qui propter aliquar
Ecclesiastear eausas , ω medicabiles quae Iiones inter se dubiadent : & paulo post: Sebisma es de Paenitentra durantire ab iis, qui sunt ex Ecelsa : Haeresis autem es ut Μaniebaeorum,
preMnorum; Hatam enim de ipsa in Deum Me est disensio r& S. Augustinus lib. r. de fide, & Symbolo c. Io. inquit: nam ω meretici. ω Sebi attei congregationes fuas Feclesias vocant; sed Haeretica de Deo falsa sentiendo ipsam fidem vio- Iant 'i Schι aisci autem disensionibus iniquis a fraterna chari tate dissiliunt; quamvra ea credant, quae credamus: quaestis
vero XI. in Matthaeum inveniri dicit , quod Schismaticos non Mer diversa faciat, sed communionis disrupta socretas ritemque lib. I. de serm. Domini in monte cap. 9. docet Haereticos esse ab Ecclesia fide divulsos; Schismaticos autem ebarιtate ab eadem separatos; quod & habet serm. XI. de Verbis Domini; S. etiam Jo: Chrysostomus in cap. r. Epistia I. ad Corinth. sit: non enιm a fidei dissensione, sed fientemtia humanis contentionibus fiunt schismata : cum antea S. Cyprianus lib. Testimo n. cap. 8. scripserit: Sch ma non es Jeiendum ; etiamsi in una side, ω in eadem tradιtione perma. neat , qui recedit: nec aliter senserit S. Hieronymus in cap. I. Amos de Schismaticis. Qui omnes in eo consentiunt,
Schismaticos in hjs , quae vel ad disciplina in tantum pertinent, vel ad quaestionem facti, a Catholicis dillidere; Hae. reticus autem in his, quae fidei manifelle sunt. Quapropter
137쪽
eum Catholicis, & Schismaticis una sit fides; & aliqui,
quibus cum invenitur S. Thomas, primam Christianorum cum Ecclesia internam unionem statuant in fide ; consequi quo que putant, Catholicis pariter, atque Schismaticis unam e sis Ecclesiam, quibus est una fides; censerique posse Schisma. ticos velut Excommvntcator, ut aiunt, nimirum de anima Ec. clesiae, non vero de corpore ; vel etiam aliquo modo de ipso Ecclesiae corpore ob externam , & qualemcunque fidei professionem, atque Sacramentorum Perceptionem: Itaque M. Basilius loco supra relato de Schismaticis ait: ut qui
adbue ut Ecclesiae r quamquam eos dicit absisFον ab aliis ;Haereticos vero vocat omnιno abruptos. Quemadmodum enim
inter bonos, & malos Catholicos schisma est, atque dissenisso, ut Paulus Apostolus I. Corinth. c. s. Praecipiat istos cum illis non communicare, & non commisceri; si is, qui fra
ter nominatis, es fornicator, aut avarus , aut 1 doli1 servient, aut maledicus, aut rapax, cum ejus muri nec cibum sumere ;ut & Proverb. c. r. & aq. , societatisque bonorum cum malis in Ecclesia degentibus prohibitio est, quod inter hos,& illos dissensio lit propter opera; ita inter Catholicos, &Schismaticos diisentio est propter opinionem de disciplina, aut de quaestionibus facti. Quo a si Schismatici credantur aliis
quo modo esse in Ecclesia propter fidem; etiam Sacramentorum Ministri credi a quibusdam iure potuerunt. Uerum quoniam nonnulli etiam, ut S. Augultinus lib. 2. contra Cresco n. cap. I. , tradiderunt: Schisma es recens congregationie ex aliqua sententiarum dioer late dissensio ; haereses vero fh fma ιn Deteratum: & Epis . ST. al. Ioq. sebismatis crimen male perseverando etiam haeresim feci riis; l. vero 38. Cod. Theod. lib. q. de Haereticis: sta contigit, ut haeresis ex sebismate naasceretur: & l. Ia. Cod. Justin. itidem de Haereticis: Haereti. eus eri omnis non orIbo uox tis: in can. etiam 5. Conc. Constantinopolitano I. attributo meretici dicuntur quoque Schl-smatici: Postea quaelliones quaedam interdum excitantur, quae nec facile dictu est, nec etiam cognitu, ad fidemne, an ad disciplinam attineant; ut S. Auguit inus in Praefat. ad librum de Haeresibus scripserit: quid ergo facιat mereticum, regulari quadam definitione eompraebendι, sicut ego existimo, aut omnino non potes, aut difficillime potes: de in Epistola ad duodvultdeum eidem libro praemilla : quid At breresis . . . . revera hoc
138쪽
hium verteretur, quinam vere dicendi essent Haereti ei, α& quinam Schismatici ; eorumque baptismatum quodnam . probari posset, quodnam vero improbari.
Notarum in Epistolam Firmiliam erit carum.
Ad not. I. Epistola mordium inhumanum
Q Uaniquam omnibus iis, quibus Epistola haec oppugnari videtur, universe respondere possem; errasse quidem Firmilianum, sed Epistolam nihilo secius esse Firmiliani: tamen quia quaedam erroris postulari , quaedam etiam in medium vocari noscuntur; danda mihi opera est, ut de hac quisque re videat, ac iudicet; utrum res ita sint, uti dicuntur. Igitur quod Firmilianus Stepha num Papam anhumanitatis arguerit; aut ille purgari non potest, quin intemperanter locutus dicatur; aut si posset , non est huius temporis, ac loci; & si quoque esset, nescio, si mihi sumerem tantum . illud profecto facile adducor, ut rear, Firmilianum Epyscopum sine ulla dubitatione Catholi cum, non tamen sanctitate percelebrem, si in vivis constitutus adhuc interrogaretur, cur ita dure scripsisset; forsitan responsurum: iccirco dixi, quia ille fecit; quod quidem ex iis stimaret se iustam caussam tueri; & inique te, suaeque se tentiae alteriores a Stephano plecti, denegata sibi, suisque L gatis omnium communione in re ad solam disciplinam, ea misque diversam pertinente. Quod autem eum acrius in Simphanum, quem inbumanum, quam in Serenianum Praesidem, quem dirum appellavit, invectum esse quis dicat ; vix dignum puto, cui verba demus, cum dirum, & inhumanum vel eadem sint, vel quam simillima; synon ima namque diei solent dirum, crudele, saevum, & inhumanum. Sed
quae nos putamus praeclara, quam tibi, Paule, & aliis erunt inania
139쪽
DOs T. I. II Ad not. II. S. Stephaηi eum Iuda horνenda
CUm in Concilio III. Carthagin. pro Haereticis rebapti. 2andis a S. Cypriano congregato Theraptus Episcopus a Bulla dixerit: Ωus Haeretieis baptismum Ecclesiae concerit, quid aliud quam Sponse Cbrisi Iudar eκistit S. Augustinus lib. I. de Baptismo cap. 23. nihil respondit aliud, quam id facere pro unitate Ecclesiae contra Schismaticos. Sed quid quod Clerus Romanus, & Episcopi suburbicarii in Romano Concilio coram Othone I. Imp. Ioannem XII. Papam Iudae compararunt, & apostatam proclamarunt Multum certe interest Stephanum I. inter . & Ioannem XII., sed etiam acriora multo illi dixerunt, quam Firmilianus; cuius effatum, atque prolocutio non est vera Stephani cum Iuda comparatio, verum sententiae Prolatae certa per exemptus L. dilucidatio, cum ostendere voluerit, non omnes, qui Prae. ter animi sententiam beneficia praestant, statim heneficio , &gratia dignos esse; quemadmodum, inquit, Iudas, qui proditione sua praeter intentionem effecit, ut morte Christi munisdus a peccatis liberaretur. Huic porro quadrat id, quod
S. Augustinus lib. contra Crescon. c. 78. refert: quin etiam me promu)am in exordio Ienrtatem nou servasse reprabendir , eo quod Manichaeorum facta mentione permotus dixersm r cui non potes, quod Dominur ait, Satanas Satanam excludereia ἰita non potes error Mantchaeorum Donati larum errorem Nemrere r quasi Petilι anum Satanae comparaversm, ac non errorem scujus eum cupio laqueis expediri. Ad not. III. Conjungis eκ veteri Cesamento, quae
NI si Firmilianus hoc loco non scripta modo, verum etiam
facta commemorare voluerit, quod a vero multum non abhorret; nescitur plane, quid unquam scripti reliquerit Noe, quo cum Daniele sensisse quandoque potuerit: quantum autem ad factum attinet, abunde notum est, virtutem divinam Noe, & Danielem longo temporum intervallo separatos conjunxisse hoc ipso, quod utrumque a faucibus mortis eripuerit, servaveritque illum in diluvio aquarum, istum in lacu Leonum . . Ad
140쪽
C A P. II, 1 II Ad noti I v. di v I. Repugnantia sententiarum. Nuntiissiηatia furias avertit -HIe quidem Firmilianus esse notum voluit; quantopere sibi grata fuerint Cypriani scripta , ut quasi propria
susciperet; nec in transcursu legeret, sed & saepe repete ret, est memoriae mandaret. Quod 3utem addiderit: quo. niam vero Legatus ole a oobis missus regredi ad vos fessina- at, ese habernum tempuν urgebat; quantum potuimuν , ais scri. pia vesra rescrip ώrr mos est scribentium aliquid demisse dicere consuetudinis aut officii magis, quam purgationis cauissa: atque hoc quidem modo S. Hieronymus Epist. 97. ad S. Augustinum de correptione Petri a Paulo facta, aliisque quaestionibus scribit: tamen conabor, quantum facere possuem , modum non egredi laetiorix Epsola; ω sesinanti fratri mo.
ram non facere; qui ante tririum quam profecturux erat, a me Di Iolar sagitaυit; ut pene in procιnctu baec, qualiacunqueFnt, effutire compellerer, cis tumultuario respondere fermone non maturatate scrιbentit, sed drctantis temeritater & tamen
eius Epistola duplo maior, longiorque est illa Firmiliani r& Epist. quoque adversus vigilantium: Haec, aet dris, Sametorum Praer, terorum rogatu uniue noctis umbratione dies
... sesinante admodum fratre Sisinnio, ω propter Sanctorum refrigeria ad AEDptum ire properanter ut & S. Augustinus
lib. t. de Gratia Christi contra Pelagium cap. I. Festinanteo im perlatore inter recupationes uoserat ..., ut potuimus, sarictaoimus: qui nihilominus duos dictavit Libros, quorum alter So. , alter vero AI. capita complectitur.
Ad not. VII. Novi Teri amenti supina inscientia NEmo sane tam imperitus est, qui ignoret Apostolorum
tempore Simonem Magum extitisse , nec non aliquot alios Ecclesiae hostes; at Haereses etiam tum viguisse, non
desunt, qui negent. Hegesippus enim apud Eusebium lib. 3. Hist. cap. 26. tradidit, oloentibus apostolis Haereses non suis. se; quod & memoriae prodidit S. Pacianus Episcopus Ba cinon. Epist. I. ad Sympronianum, S S. Augustinus quaest. XI. in Evangel. Matthaei, nimirum in aperto saltem, &eum alleciis; sed si quae fuerunt, Oecultae, ac solitariae ex.