장음표시 사용
71쪽
tercationem ex Novatianorum, & Cataphrygum more r haptietandi fluxisse ; sed refellitur nec immerito a Paeto ad ann. 2s s. n. II. Nil igitur mirum eme debet, si a Nicaenix Patribus de Novatianensium hamisno nullum est verbum .habitum; quamquam neque id omnino Concedendum erit; nam cum Can. XIX. Nicaeni Patres sanxerint' de Clericis Paulianis is, ut rebaptizati ordinentur; de Clericis vero Novatianensibus, ut impositionem manuum accipiant; quis non intelligit, Patres illos agnovisse Novatianenses recte baptizatos, eorumque baptisma ratum esse Et si vero Patres Nucaeni nihil de Novatianensi baptismate statuerint; non inde consequitur . eis exploratum fuisse, neminem Episcoporum orthodoxorum in Oriente extitisse , qui anabaptismo faverit; sed quod compertum haberent, in oriente, & Africa magnopere viguisse, & vigere rebaptismum a Patribus mulistis, magni nominis, magnaeque religionis. & a Conelliis non duobus. sed multo pluribus stabilitum; Nicaeni Patres. quorum maior pars ex Oriente erat, honori & quidem sumismo habendos iudicarunt Cyprianum, Helenum, Firmili Num, caeterosque veteres multorum Conciliorum Antistites; nihilque de eo movere, sed uti Ceconomia, remque in meis dio relinquere. Certe in Laodiceno Concilio aliquot post
Nicaenum annis congregato actum eit de Novatranorum baiaptismate; idne igitur factum dicemus, quod Patres illi noverint olim de eo in Oriente, α Africa disputatum minime gentium a Ad num. XXI. Per Nicanum Coneilium Donati a
NEc est etiam, quod quJs dicat, potuisse quidem reb
ptismum a Nicaenis Patribus proscribi, quin & debui Dis, S proscriptum is isse ; sed his temporihus ignorari, quod Acta Nieaena pene omnia interciderint: Quod si quispiam
hoc ipsum diceret, non eo refellendus esset; quod Constanistinus Imp., ejusque successores Catholici Donatistas subi de turbas excitantes , & Catholici in tot cum eisdem Schis. maticis Collationibus nunquam ad Nicaenos Canones provocaverint; Constantinus enim In p., aliique Catholici Imperatores ideo protervenientes Donatistas ad Canones Nicae.
72쪽
nos non provocarunt, quod alia erat caussia SchismatIe rum, quam ad Imperatores reserebant, nempe Caecilianum Carthagine Episcopum praepostere Ordinatum sui me, & ordinatores, assecla sique eius sacrorum Codicum omnes tradiis tores extitisse; propterea Imperatores nedum Canones Nicaenos Donatistis non opposuerunt , sed nee Arelatenses ;cum tamen istis Afrorum rebaptismus palam sit circumscriptus, coercitusque. Catholici quoque cum Donatistis disputantes, vel in eos scribentes modo nunquam, modo raro ad Synodi Nicaenae decreta confugerunt; quod illi vel nun
ruam, vel raro de baptismo disputationem inibant ; sed
emper, aut saepius de Schismate, praesertim in Collation bus cum Catholicis; ubi, ut vidimus, tantopere refugerunt rebaptismi quaestionem agitare; nam constat & S. Augustinum in libris contra eos de baptismo conscriptis non lemel obiecisse quaestionem eam sursse terminatam in Concitio plenario , universati, ω totius orbir, quo nonnisi Nicaenum Con. intelligi posse mox demonstrabitur. Et si quis adhuc instaret, Constantinum M. Donatistarum, qui in Iudicio Romano, atque Arelatensi victi erant, caussam, quo dissidentium lites componeret, pacemque Africanis Provinciis aia ferret, in Nicaeno Concilio agitari, cognoscique voluisse idque licere argumentari, quod Caecilianus Carthagin. Episcopus totius Donatianae insectationis scopus Concilio interfuit et non bene redarguetur ab eo, qui assereret, id vetalla fieri ArIanae causae magnitudinem; cum manifestum sit, Plura eo in Concilio agitata, atque statuta fuisse, quae ad haeresim Arianam minime pertinebant, uti de die Paschatis cmlebrandi decretum, & XX. Canones, in quibus liquet de Meletianis, Novatianensibus, & Paulianistis disceptatum es.se. Quod autem Tillemontius coniicit; vereor, ne modo sit infra hominis eruditionem ; quomodo enim Constantinus animadvertit graviori morbo orientem, quam Africam laborare ; neque tum eum esse, qui graviter aegrotans alienis posset vulneribus medelam praestare; si in toto oriente nonnisi XU. Episcopi Ariani erant anno 32s., quique leguntur Nicaeno Con. interfuisse, qui etiam, exceptis duobus, brevi se dediderunt Catholicis, Actaque Concilii Nicaeni su scripserunt; nec, quoad vixit Constantinus Aug., ullum, quantum quidem ad dogma attinet, verbum fecerunt, di
73쪽
sidium ullum erearunt in Africa vero Donatistae anno Ir. iam LXX. Episcopi Caecilianum damnarunt, & anno 321., cum ei Nicaeae convocatum Concilium, Ahicam totam imis pleverant Quid, non imperabat Constantinus tam Orienti, quam Africae eratne Concilium Nicaenum Orientis tantum,& non potius totius orbis, & universae Ecclesiae Cur it que Donatillarum caussa non eis ad Nicaenum Con. perduis
cta, ibique cognita, ideo fuit, quia iam S Romae, & Are-
Iate. ω apud ipsum Constantinum tertiti tractata, ac temminata fuerat; quia ibi quoque ultimo judicio siverati sunt, inquit S. Augustinus lib. I. contra Parmen. cap. 6., propter quod nee in bardicensi, nec in alio Concilio ulla illorum
habita est ratio, sed furori suo illi permissi fiunt ex eodem
Augustino c. Sq . Collat. cum antea & Constantinus in literis ad verinum vicarium anno gro. scripserit relaxandos eos, O furor1 suo dimittendos, quia jam Deus coeperat tu ilia Inr vindιcare, teste Augustino, ieu Patribus Concilii Cirten. sis in Epist. t 4 t. al. 332. inter Augustin. Deinde quia nec ipsi Donatistae suae caussae cognitionem ad Concilium Nicaenum deferri postularunt; idque autem , propterea quod praeter suae partis homines, quos solos Christianos vocabant, in haerediis rate Christ toto orbe dissus contendebant non use C bruti nny- ω agnum Dei in fla . fmea rem au be, uti nos doe et idem Augustinus lib. a. contra Parmen. cap. a. & 9., qua de causa Nicaenum Concilium appellabant coetum Traditorum, & PAganorum. De reliquo quum Fusebius in vita Constantini M. lib. Concilium istud describat: Deinceps
statur Concilium Generale tanquim quemdam Dri exercrtum insemens in unum locum eoeg ιt, ω Epιμπυς und/que per lia teras bonorifice scrιptar, ut est maturarent, acetvst Oe. Ubi autem edictum tu quaque Provincra dι Dulgatum erat, omvers ut eum aut morum alacritate tauquam a carceribur ad cum sunt emissi propere advolarunt ωc. Ex omnibus namque Eeet
Air, quae frequentes 1 n tota Europa, Africa, ω Va extite. rant, Dei inint,fri, qui factis primat ferre putabuntur, in xuum convocat ωe. erit ne adhuc, qui quaerat, quam ob causam Caecilianus Cartim giniensis Episcopus Nicaeno Concilio inter suerit vel qui scribat, causam, ob quam accesserit , Omnino ignorari
74쪽
Αd num. XXII. Insignis augustini Iocur lib. a. de Bapt.
cap. I. pro Conertii Nicant contra Anabaptimum fummone adducitur, sed ad L Arelatense multis ,
QVotquor ad Augustinum consutiunt, ut HaeretIcorum
baptismum a Nicaena Synodo susceptuni astruant, nec multum temere mea quidem sententia, nec satis conissulto faciunt. Dictum est paulo superius, veteres Patres Graecos domina, & sanctitate summe s inficias ire; contra Latinos illis nequaquam impares assirmare: quis est qui quasi sedens inter supremos, amplissimosque vircs iudex esse v Iit; & virgula censoria vel hos, vel illos notare se posse arbitretur non ego sane, ni mente motus ero. Sed quo. niam nec In praesentia quaeritur, an Augustinus, ct Latini rectius senserit in hac re, quam Graeci; nec alias, quod equi clem sciam, id in quaestionem venisse legitur: dicendum est niihi ad illud, quod quaerendum existimant; quodnam videt ieet sit illud Couertium plenarium, & unaversale, ad quod scribit S. Augustinus quaestionem de Haereticorum 'haptismo deductam fuisse, & in eo terminatam; quodque alii
Nicaenum, alii Arelatense intelligendum contendunt. Constantinopolitanum enim I. esse quidem non potest, non taniatum iccirco quod istud XXVII. post Augustinum natum aniano celebratum est; illud autem, antequam is natus esset: sed etiam quod & Augustino aut Cognitum, aut universale non fuit; M in eo nihil de baptismo determinatum est . ut suo loco demonstrabitur. Ab iis autem, qui ex eo Ane Bini loco lib. I. de Bapt. cap. T. Quum enim secutum se ricae fenientiam dicta Concilιi Oc. Nicaenum tantummodo , vel Arelatense solum intelligendum Censent, Percontarer ego; cur intelligi non queat Concilium Ι. Catthaginiense sub Gra to F piscopo anno 3q8. vel 349. Congregatum I cum in eo can. l. rebaptizationes sint omnino prohibitae; S cum fuerit plenarium . & universale Africae aliquot annis, antequam S. Augustinus nasceretur, coactum NGnnullos responcae reis pc ise scio, ex aliis Augustini locis haberi, Concilium illud in quo quaestio de Haereticorum baptismo finita est, fuisse ro rius orbir, universe Ecclesne Oc., quod de Carthaginiensi me morato non videtur posse concedi. Utique, sed cum idem Au.
75쪽
baptismi simplι citate ubιque agnoscendam consuetudinem uni Uersae siccissa etιam Concitur unι versalι bux roboratam tenem ter ωc., & lib. 2. cap. 9. veritatem Catholicam de hae Conciliorum etiam mesorι robore confirmatam retigi Isime e
LIO si ei clixerit; monueritque, plura Concilia univet salia eon suetudinem. M traditionem de Haereticis non rebaptigandis firmatis; cur non potuit eo loco Concilium Carthagin. in. tellexisse, a iis vero Nicaenum
interpretantur, ejusdem eximii Doctoris auctorita. rein, o doctrinam enervant
Q Ut pro Nicaeno stant, nedum Augustini aut horitatem ,
eiusque sapientiae laudem non extenuant, sed magnoispere augent οῦ quamquam enim Donatistae authoritat
Augustini ad Nicaenum provocantis nihil tribuissent; quod sua nihil interei se dicerent, quid Tradi rores, eorumque socii in ipsos statuissent; & Graeci etiam in hac re parum ;multum tamen Latini ob ea, quae dicta sunt; qui quamvis
in Nicaeno Conc. sancitum scirent de baptismo Haereti eorum solum per accusionem, nihilominus Augustinum non dixissent in Dialectica peccasse; nec eum secundaria esse persecutum , cum posset principalia, quando contra Donatianos decertans non Arelatense Conc., in quo directe admittitur Heteia reticorum baptismus, obiecit; sed Nicaenum, in quo dumtaxat coniectura consequi potest ad mi ilum ellis; cum probe norint, Nicaenum Oecumemcum Concilium fui sis , uti primum vocari adverto in Epistola Concilii Alexandrini anno 339. coacti, non autem Arelatense: fit enim paralogismus de re, quae putatur esse, & non est; eratque prius ostendendum, Arelatense aeque oecumenicum Conc. esse, ac Nicaenum, quam ita argumentari. Non callebat Dialecticam Hieronymus ingenio acer, & acutus, eruditione praestanti iasmus, & in Oisputando versatus, si quispiam alius quid igitur, quod in disputatione cum Luciferiano Schismatico non Arelatensem, sed Nicaenam Synodum exeruit Praeteris quamquod videri poterat Augustino, & aliis Arelatense de. cretum can. 3. non esse satis ad Haereticos suscipiendos sine ha-
76쪽
C A r. I. rptismo; cum potuissent illi recte, riteque haptIsmum acee
pisse. & tamen impie de Trinitate sentire, aut imperite de ea respondere; & quia non sola forma Evangelica satis est ad verum, ratumque baptismum; sed & materia, ct intentio Ministri necessariae sunt: an non Manichaei, quos in Asel. ea multos fuisse scinius, & Seleuciani, α Hermiani aquam in baptismo respuebant, teste eodem Augustino l. de Haeres. c. go. & 39., quorum ultimos etiam in igne haptietasse scri
piis prodissit Philastrius haer. 33., ct Marcosorum quidam in aqua quidem; alii vero in aqua, & oleo; & alii sin
ulla prorsus materia baptismata Conserebant ex S. Irenaeo lib. I. adversus Haer. cap. 8. quod ει alii quoque, iique complures fecisse leguntur, ut Iacobitae, qui aqua non uteia hantur in baptismo, si fides danda est Prateolo, & Sandero lib. 3. visib. Monar. haer. II 3., ct qui vinum aquae misce. hane ex Fgberto Eboracen. Archiepisc. in excerption. c. 4a.
Numquid igitur isti, si ad Ecclesiam Catholicam aecessissent etiam Evangelica forma baptizati, interrogatique respondissent se baptigatos esse in nomine Patris, ct Filii, & Spiritus S., sine baptismi iteratione suscipiendi essent Postea
quomodo poterat Augustinus directius, ct verius urgere Do natistas canone g. Concilii Arelatensis, si hic eum latebat Etenim Acta Concilii Arelaten. in Africa non extasse, arguia mento est, quod nec optatus Mileuitanus, nec Augustinus, neque Concilla plura ea in Regione Coacta unquam illis usa sunt, vel cum adversus Donatistas certaretur, vel cum de illis ageretur praesertim Concilium plenarium Carthagin.
sub Grato Episcopo anno 349. celebratum, cuius in can. r. rebaptietationes penitus interdicuntur; & optatus memora tus, qui contrarium canoni illi 8. Arelaten. docuit, nimirum Haereticorum baptisma irritum esse, ac nullum. Sed &quod mireris, infra num. XX v I. Confirmatur, prebaturque Nori sana suspicio, Synodum Arelaten. nomine tenus Augustino cognitam fuisse; & tamen hoc loco astruitur, debuis se Augustinum directius Donatistas urgere canone 8. Synodi Arelaten. , quod quidem quo pacto fieri potuerit, etiamsi Acta illa. & Canon praedictus Augustino innotuissent, pla.
ne non video; quoties animadverto, tam modicam in Ee-elesia etiam latina illorum fuisse vel notitiam, vel autho xitatem, ut non Eusebius, sed nec Hieronymus, nec Siris G a cius,
77쪽
s a Drs RER T. I. Hus, Innoeentius, Leo, atque Gelasius Romani Pontifiere
eorundem usquam meminerint, etiam cum de rebus, quae& eo in Concilio statuta fuerant, ageretur. Memorat quiisdem Augustinus pluribus in locis judicium Arelatense ; sed id, ut ipsemet prodit, ex Actis Proconsularibus; in quibus
tantummodo iudicium in causa Caeciliani actum, ac eius a solutio, Donatianorumque ad Coni tantinum Imp. appellatio
Illuo autem, quod satis licenter asseritur, impune Cypria.
num obsistere potuit se Nicaenorum Patrum decreto, praeteris quam quod fietri non potuit, ne fingi quidem posse sine inis juria puto etiam de re, quae disciplinae eiIct, non vero iv.ris. Non enim tam inscius suillat Cyprianus, ut reponere pollet, quid mea, si secus sentiant Orsentales t novili et Conis cilium Nicaenum non Orientalium sutile, sed totius Orbis, uti vocatur a Scriptoribus, & S, . Patribus praesertim M. S. Athanalio in a. Apol. , ac lib. de Synodis, ex Asiae, Afri Cae, & Europae Episcopis constitutum teste Eusebio Caesia-xie n. , scivili et Concilium totius Oibis, & Oecumenicunia esse quoque totius Ecclesiae, huic omnes obtemperare deinbere etiam in his, quae ad disciplinam Pertinent: quare non solum Symbolum Nicaenum . quod fidem continet; sed etiam Canones Nicaenos, qui disciplinae noscuntur , observandos et se ab unoquoque Oidicimus. Quocirca S. Augustinus i. a. de Bapt. cap. q. scribit de eodem Cypriano : Nee nis amrale aliquid auderemus aberere nisi universe Ecclesiae concoris
jam ιllo tempore quaeritonis huiut veratas eliquata, O decla rata per plenarium Concitrum solidaretur. Sa enιm Petrum lauis dat , ω praedicat ab uno pos errore Collega patienter, concor
sua unι Dersi orb1s aut boritati patefacta veritate cessiser. Non potuisse autem Cyprianum id ipsum reponere Arelatensium Patrum sanctioni, eo quod ea a plurimis Africanis Episcopis, qui Concilio Arelatensi interfuere, comprobata est; deis cretum vero Nicaenum ab uno tantum ex Africanis Antistitibus Caeciliano, uti testatur Benignus Heracleae Episcopus; multimodis erratur et primum quod plurimi ex Africa Episcopi ad Arelaten. Concilium accesserint , ad Nicaenum υ -
To unus tantummodo Caecilianus, cum ad Arelatense iudicium
78쪽
eium VII. tantum ex Africa Catholici Episcopi convenerint, ad Nicaenum autem Con. quot numero, ignoretur. Nam Ms, in Ares unus ex Africa dumtaxat Caecilianus occurrit in serie Episcoporum I meminime oportet, nonnullos tradere, Acta Nicaena pene omnia intercidisse; ego tamen valesio, α Pario assentior, Acta illa neutiquam periisse; sed seriem Episcoporum Nicaenorum ad nos mutilam , & corruptam pervenisse etiam cortus assirmo; quis enim unquam est, qui nesciat CCCXVIII. Episcopos Patres Nicaeni Con. ab omniis hus Scriptoribus , SS. Patribus, Conciliisque enumerari ;quamquam CCCXX. eo convenisse author est Soetomenus lib. I. cap. I F., quippe quod Actis CCCX vi II. Episcopi subscripserunt, duo reliqui Theonas Marmaricae, & Secunisdus Ptolemaidis Episcopi subscribere recusarunt & tamen series, quae modo legitur, & varia est, x non fit si CCX. circiter Episcopos exhibet. Cum igitur CX. Episcopi desiderentur; iique fere omnes ex Africa, & Occidente; quis est, qui certo asseverare possit , Nicaeam ad Concilium unum dumtaxat accessisse ex Africa Caecilianum Certe in Epist. Coneilii Romani sub Damaso Papa anno 369. al. 3 a. c a. cti ad Episcopos Illyrici iuxta editionem Holstenti legimus: Majorer ωωri CCCXVIII. Episcopi, atque eκ Urbe Ducti fimi Discopi urbιν Roma directi apud Nieaam ωe. quorum urbis Romae ne unus quidem extat in Nicaenorum Patrum catalogo. At de Afris Benigni Episcopi te itimonium habemus: ita sane, sed Episcopi Heracleae in Macedonia, non in Africa; sed CCXX v IlI. post annis in Oecumenico U. Concilio testimonium Perbibentis; qui quod effet seriem ,
quam nunc habemus, Antistitum Nicaenorum unum Africae Caecilianum referentem nactus; unum quoque ex Africa Cae. cilianum accessisse Nicaeam pronunciavit. Et sane quam v ro absonum est, Episcopum Carthaginiensem totius Africae Primatem, & Metropolitanum ad Oecumenicum Concilium, ad quod omnes, qvr prιmas ferre putabantur, vocati sunt, solum sine sociis, line suffragatoribus Episcopis, sine aliis Africanarum Provinciarum Primatibus accessisse, quando ad Arelatense iudicium ipse cum v I., & ad Sardicensem Synodum cum XXX v. Episcopis se contulit; quando ad Chal. cedonense Concilium, Africa maiori ex parte per Uandalos
oppressa, atque detenta, I v. Episcopos Λstos ivisse legi
79쪽
mus Act. v I., & XUI., quae quidem sub Constantino M.
tempote Nicaeni Concilii pacata erat, ac tuta a Bathar rum incursionibus: praesertim etiam cum oppositum habeat
Eusebius Caesarien ., qui Concilio intersuit, in vita Conia stamini lib. g. cap. I. , ubi refert ad Concilium eκ omnibus Ecelesiis, quae frequentes 1n rota Europa, Afrιca , ω a a extiterant, Der Onofror, qui facite pramat ferre putabantur ,
in unum convocatos. Templum etiam Nrcaeae velut Dei nutae
amplificatum intra parietes suos Syror pariter , ω Crtices σσαω Afros, aliosque Oe. recepit: Asri igitur, ει ex tota Afri
Ca praecipui, ac primates Antistites Nicaeam ad Concilium se contulerunt, non unus Caecilianus. Qua in re etiam Card.
Baronius errore detentus ad ann. Αἔ9. Num. 86. non veretur
Sardi cense Concilium pend praeferre Nicano saltem in Afri. canae Ecclesae ad Romanam Sedem Appellationum causia ;nam, inquit, di oecumenicum fuit Sardicense aeque ac Nucaenum ; & illi ex Africa XXX v I. Episcopi interfuere, Ni-
Caeno vero unus tantum Caecilianus: at quo pacto, si Oecu.
menicum fuisset Sardi cense. Augustinum fugisset anno 3ν8., α Αοα eum Fortunio, Cresconio, aliisque Donatistis di. sputantem ex his, quae infra ad n . XXVI. dicentur & quo. modo Africani Episcopi ann. 4Iς. Romanis Pontificibus tam is diu ob Appellationes obstiti flent eo in Concilio adeo aperia te memoratas Deinde etiamsi unus Caecilianus Nicaeam ad Synodum accessisset; ipse solus utpote totius Africae Metro. politanus, ct Exarchus totius Africat Antistitum vices ges.ssset; nee ob id minus Nicaenum Con. fuisset Oecumenicum , cui propterea universi ex Africa Catholici obtemperare d huiment omni de re tam iuris, quam disciplinae. Quod si numerus Episcoporum attendi deberet, neque Arelatensi Conis cilio Cyprianus acquievit ei; cum huic VII. tantum Episco. pi Afri praesentes fuerint; totusque caetus ex solis XXXIlI. Constiterit F piscopis, ut paulo post videbitur; eius vero Con. III. Carthaginiense ob hanc causam coactum ex LXXXVII. Antistitibus: verum non Episcoporum numerus. sed Oecumini et Concilii aut horitas, & robur vincit. Proinde illud mi. hi certissimum, S. Cyprianum fuisse magis Nicaeno decreto cellarum, quam Arelatensi; & Augustinum appellatione Concilis Ptinarii. ω uersalit ad solum Nicaenum Concilium aliquando, aliquando autem etiam ad alia, nunquam vero.
80쪽
ad Arelatense Concilium animum adiecisse ob est, quae prooxime dicta sunt. Cresconio tandem, atque Fortunio Dona tianis literas orientalium, & Sardicense Concilium, ex qui. bus assirmabant, etiam Orientales agnovisse Traditorum cri. men, & propter hoc ab eis se disjunxisse, Donatoque comis municatis, Augustino, Catholicisque opponentibus Augustunus primum Epist. 44. al. I 63. Eleusio, & aliis data, dein. de contra Crescon. lib. 3. cap. 3 , α lib. q. cap. 44. rep suit, illud fuisse Arianorum Concilium; ideoque nihil ad se, suamque causam pertinere; cum & ipsi Donatiani Arianos pro Haereticis haberent: tu Araanor, inquit cap. 34. . sian inteν haeretior nobir, ω vobis detestandos iu tua Epololap usa ; unda mibi recum nulla necessisas es etiam de hae quasione confligeret & cap. II. lib. g. contra Crescon. N scio quod de Sardieense Onctiso, quod nec ad vox, nec ad causam, quae inter nos es, ear vos, Omuino perisnere monstratur: cap. vero 44. lib. q. illud enim de Orientalibus omnino non probare Et quamquam in Epistola, sive Colloquio cum Fortunio Donatista quodammodo haerebat; utpote cui primum innotuit Concilium illud Sardicense, quod verius Philippopolitanum fuit; mox tamen perlecto codice depraehenis dit, quia effer, & quid responsi daret. Non enim Conciistio illo Nicaenum erat opponendum, in quo nihil tractatum fuerat de Donatiano Schismate, de quo Potissimum agebatur, disceptabaturque cum Fortunio, non de anabaptismo et quam ob causam cum aliis in locis pluries Augustinus obje.cerit Donatistis ConcιIium plenarrum , umversale, ac tot Morbis; cur in his locis Sardicens Concilio illud idem pleis uarsum, re universate non opposuit nimirum quod alia erat causa de rebaptismo, alia vero de Schismate, ut Postea videbitura Ad num. XXIV. Qui Corellium planariam ab Augustino enti
clatum ad Nicaenum traducun , neque Auguriιm mentem , aeque Arelatensis Concriιι fuem asequuntur. Cardinatis Nori Via praecludunιur mTAmetsi locus ex Epist. 43. al. io a. S. Augustinii ais Eleuissum ductus nihil ad rem attinet; & causam Caeciliani, schismaque dumtaxat spectat, non vero anabaptismum.