장음표시 사용
121쪽
cys hi ipsi etIam taedio sunt; illud sit prope certum, aut etiam
certissimum; Arelatense Concilium, et sit fuisset in Concilio Nicaeno ab orientalibus susceptum, quod nunquam factunia est, rationem tamen, quo Oecumenicum esse potest, nunquam obtinui sse.
Ad num. XXX. Idque potiori iure. αPosteaquam est ostensum, I. Arelatense Concilium potiori
iure Plenarium, Generale, & Oecumenicum esse , ac dici non potuisse, quam Synodum I. Constantinopolitanam quantum ad maiorem Episcoporum numerum ; restat, ut id ipsum etiam demonstretur quantum ad promptiorem , α ampliorem acceptionem. Et primum quamquam verum est, Constantinopolitanum l. Concilium non statim ab Ecelesia Romana, & Occidentali receptum esse; quod non modo literae S. Leonis M. suadent, verum etiam Lucentius Episco. pus Asculanus, & Legatus ejusdem Leonis in Conc. Chalincedonens Act. XVI. illis verbis: treeentorum decem ω octo
nibus non babentur , mentionem tantum fecisse no scuntur e te
Patres Concilii Roniani sub Felice Papa II. al. III. anno q82. ad Clerum Constantinopolis, Bithyniaeque scribentes se tenere Synodos Nicaenam , ω Dbsuam prsorem, arque Chalced neurem, nulla de Constantinopolitana I. Synodo mentione facta. tamen minime verum est, compertum esse, Canonex Conriantinopolitanos nonnisii post secula fere octo in Latera
nensi IU. sub innocentio III. ab Occidentali Ecclesia susceis pios fui ste; ut imperite scripsit iam pridem Petrus Annatus, ct qui clam alii. Concilium enim ipsum susceperunt Legati Leonis M. in Conc. Chalcedonensi, dum Act. lv. haec protulerunt : Sancta, O beatissima Synodux Meι regulam , quae
apud Nicaeam a Patribui es eostituta, sequitur, O tenet οῦ sed etia- ω centumquinquagιnta apud Couriantinopolim subsanctae recordationis Theod sis majore congregata Synodus ip-μη fidem consi mavit, cujus Symboli euestionem a sanctae recordationis Oiro Cyrillo apud Epheotim expostam cre. suscepit & Felix Papa II. al. II l. in Epissi ad Zenonem Imp. ad. versus Petrum Fullonem scribens: solvit etiam consubsantiao
122쪽
ris nomen; fuerasique abicit Synodos Nicaenam, Constantinoia
politanam, O Cbalcedonensem: uti & Gelasius I. in Concilii Romani decreto de Libris recipiendis, & rejiciendis; vel, ut alii malunt, Hormisda Pontifex in additamento dicti De creti; nec non Ioannes II. in Epist. 3. ad Senatores Roma. nos; Gregorius M. Epist. 24. lib. I. , aliique postmodum Ro. mani Pontifices in Synodicis Epistolis; quas quatuor Patriaris chis olim, cum ordinarentur, mittebant, & ab illis vicis. sim similes recipiebant; quarum perspicue meminit idem Gregorius M. Epist. 14. lib. I. Secundino Servo Dei transmissa . Liber quoque professionis fidei Romanorum Pontificum intiatio seculi UIII. compositus, & veteres Synodi Oecumenicae
a Romana, & Occidentali Ecclesia veneratae testantur, quam antiquissima sit hujus C P. Concilii receptio , ac veneratio apud Occidentalem Ecclesiam. Canones vero ejusdena Conci. lii, quorum maxime II. al. III. de primo loco post Roma..um Pontificem Antistiti Constantinopolitano tribuendo coniatro vertebatur, iam paulo post initium seculi UI. a Romana, ct occidentali Ecclesia admitti caepisse plurima monumenta doeent: Mitto Epistolam A. Felicis II. a I. III. ad Petrum Episc. Antiochenum, qua is deponitur, & anathemate fertiatur; quamque Ua esius supposititiam arbitratur, Pagius vero delandit, & Simplicii Papae esse contendit; & in qua dicitur et tir ab Aeacio Constantinopolitame Ecclesa risore , is a venerabilibus Episcopis stat Iubjectis cre: & quod idem Felix P. in Epist. s. ad Zenonem Aug. eundem iacium appellet Regalis Civitatis ic biepiscopum; et si in o. ad ipsum .
Acacium Epistola, qua eum excommunicatione percellit, haribet : in venerabilis Concilii Nicam contumelia saepe Dercatus aIrenarum tibι Provinciarum iura temerarie Dendicus3; uti Min Epist. ad Clerum. populumque Constantinopolitanum dei eadem re; & Gelasius I. in Epist. q. sive Commonitorio ad Faullum inquit : ω Coussantinopolitanae Civitatis Episcopus,
quae utique per Canones inter Sedes nullum nomen accepιt rsimiliaque scribit in Epist. Ig. ad Dardanos: primum quidem
occurrit Dionysii Exigui Collectio canonum in fine seculi U. ab eo latine facta ; quam hodie, inquit Cassiodorus Divin. Lectici n. cap. 2g., usu celeberrimo Ecclesia Romana complectitatur: quare Avitus Viennensis Episcopus Epist. 3. ad Gundo. baldum Burgundiorum Regem anno II 2. data S. Macedo.
123쪽
nium Antistitem Constantinopolitanum vocare non dubItavit totius orientis Patriarebam. Deinde Romanus ipse Pontifex
Hormisda a. Epistolam scribens ad Epiphanium Episcopum
Constantinopolitanum admonet, ut Eliam, Thomam,&Nicostratum Episcopos recipiat, & ad suas Ecclesias, a quihus exulabant, revocare velit . additque se id quoque per I iteras significasse ejus decessori, nempe Ioanni Cappadocianno si 8. vel 3I9. , quem primum Oecumenici nomen usuria passe quidam observarunt: erat autem Elias Episcopus C: sareae Cappadociae, quae Provincia Patriarchae Constantinoia
politano obtemperabat. Idem Epiphanius in Epiae ad Horum isdam P. de sua electione inter hujus Epistolas descripta ait, se consecutum pos obitum S. memoria quondam Hrebi piscopi , ω Patriarebae Joannis Sedem Sacerdotalem Catholica Regiae urbis, scribens paulopoli : Vobis enim manifestum s ei ; ω sub me Eeelesiis baec praedicor neque ista improbavit Hormisda ; neque septem Legati Romanae Sed is anno 336. in Synodo Conilantinopolitana Mennae Patriarchae ; cum Menna ipse in ea pallim vocaretur schiepiscopar , eis Pa. triarcha ; quin imo iidem Legati Act. I. ei titulum inebiviis scopi detulerunt, quem illis temporibus nonnisi Exarchis , Λ Patriarchis solitum tribui legimus. Et quamvis his contra
ivisse videri possit Bonifacius II. in Epist. Io. Concilii III. Romani anno 13 r. ad Episcopos Illyrici; & Liberatus Diaconus in Breviario cap. 13. de memorato canone CP. scri hat: Iieet Sedes horiotica nunc usque contradicat; quod a Dinnodo Armatum es, Imperatorix patrocluso perseverat quodam modo: tamen & ipse Liberatus Mennam appellat Archiepi.
scopum Constantinop litanum; & vigilius Papa scripsit Epistolam Theodosis, Mibemio, ω Severo Episcopis anno s38., ut est apud victorem Tununen. in Chronico post Consulatum Basilii II., qua cum inter Alexandrinum, & Antiochenum Antistites Constantinopolitanum collocet Episcopum ; quis non intelligit ei locum inter Patriarchas dedisse λ praesertim cum idem Eutychio Episcopo Constantinopolitano literas , quae leguntur in Collat. I. Synodi V., hoc titulo: Hlectissimo fratri Eulaebio, ω Episcopis sub te eonstitutis Vstilius cre. conscripserit; & in suo pro tribus Capitulis constituto reis. rat primam fidei profestionem ab Episcopis ad se editam, S subscriptam primum a Menaa Constantinopolitano Anti
124쪽
stite, postmodum a reliquis Metropolitanis,& Exarchis Ephe. sino, Caesareae Cappadociae, Tharsensi, Antiochiae Pissidiar&e., nec non & alteram fidei professionem sbi factam, subseri
piamque primum ab Eutychio Constantinopolitano, postea ab Alexandrino, Antiocheno, Thei salonicensi, aliisque sun1mis Antistitibus; quas eo quidem modo editas admisit, fieprobavit. Pelagius etiam II. Ieiunatorem Ioannem Episcopum CP., & Gregorius M. eundem Ioannem, atque Cyria. cum eius successorem pluribus redarguerunt; non quod Arischiepiscopi, vel Patriarchae dicerentur, sed quod oeevmeni. ei titulum usurparent: quin quod Gregorius ipse pluribus in Epistolis Antistiti Constantinopolitano Patrι archa nomen a tribuit, ut in Epist. 2 q. & 23. lib. r. , 3 . lib. I. in die . X. α 64. in die . XI. ejusdem libri 2., Epist. I. lib. I. in die . II.,& primum etiam ante alios Patriarchas locum, licet ordi. natione caeteris ille posterior esset, ut in dicta Epistola a . lib. s. data Joanni Epscopo Conriantinopolitano, Eulogio Al
xandrino , Gregorio Ant1oebeno , Joanni meros IImitano, Granusino Patriarchae AEntiocheno a paribur: his vero, quae conistra a Baronio ad ann. I9I. num. q. afferuntur, alias respondebo. Quocirca satis mirari non possum, quonam unquam
pacto idem Gregorius M. Epist. 3 t. lib. o. ad Eulog um Aleis xandrinum. & Anastasium Antiochenum Episcopos de Coniaci lii huius Constantinopolitani canonibus scribere quiverit: Romana Ecclesia eosdem Canones, vel gesa S nodi illius bri
tenus non babet, nec accipι tr in hoc autem eandem Duodum accepit. quod es per eam contra Macedonium definitum: quan .
do canon I. nihil decernit aliud, nisi confirmandam esse fidem Nicaenam, condemnandosque Haereticos Arianos, Semiaria nos , Apollinari itas, Pneumat bomacos , Photinianos , Sabellianos, aliosque iam ab Romana Ecclesia proscriptos: ea non a. statuit servandos limites dioecesum, Ecclesiarumque ;super qua re nunquam Ecclesia Romana disputavit, aut con traivit. canon 3. Graecis, qui Dionysio Exiguo a. est, agit de primo loco post Romanum Antistitem Constantinopolita. no Episcopo cedendo; q. vero canon Graecorum, seu 3. , ac ultimus Dionysianae collectionis est contra Maximum Cynicum intrusum, eiusque ordinationes, qui a Romana Sede non est
improbatus: reliquos autem tres canones in Graeca Collectione ad hoc Concilium minime pertinere, suo loco demonis N a stra.
125쪽
Ioo D Is S T. I. strabitur. Nil ergo fuit, quod ex his Romana Ecclesia non
probaret, nisi canon 3. al. a. de loco praestantiori Antistitis Constantinopolitant; hunc autem vidimus jam illi concessum a pluribus Romanis Pontificibus, & etiam ab ipso Gregorio M. ; cui in hac re accidisse crediderim, quod habet in eadem t. Epistola lib. 6. de Eudoxio Haeretico, quem a n mine memoratum scribit se legille apud Latinos, cum tamen S. Hieronymus in Chronico, S. Ambrosius lib. I. de fido cap. s. . & Severus Sulpitius in Hist. lib. 2. de eo agant.
Caeterum huius Concilii canonem a. adduxit S. Columbanus Scotus in Epistola ad Romanum fontificem data anno circiter o os . , se a canonem O. Nicolaus I. in Epist. 8. ad Michaealem Aug. , ubi eum admonet: quιd autem persculi regula huis
al. 2. legimus confirmatum ab VIII. Synodo Oecumenica
can. XXI. versionis Anastasii Bibliotb., & Leo IU. Papa in Epistola ad Angliae Episcopos nonne respondit: quibus au
rem in omnibus Ecclesiasscis ut1mur judιctιν, sunt Cantines... Nicanorum . . . Conseuntιnopolitanorum, ubesivorum , Chale
donensium 9e. ρ nonne Romani Pontifices Hadrianus I., Gre. gorius II., Hadrianus II., Nicolaus I., &S. Leo IX. in suis literis Constantinopolitanos Antistites dixerunt vel inebiviis scopos, vel Patriarcbar praestantioremque in Oecumenici Synodis post Romanae Sedis Legatos locum habere permiserunt Postremo cum Liber Diurnus proseisionis Romani Pontificis dist. i5. c. 8. Sancta octo reserat, Romanos Pontifices in sua fidei prosellione dixi iis, se octo universalia Conis
cilia I. Nicaenum, a. Constantia politanum, 3. 'be nnm , A. Chalcedonense oec. usque ad unum apicem immutilata servare; ω parι bonore, ω veneratione digna babere; O quae praediis caverunt, O satuerunt modis omnibur sequi, praedicare Oe. manifestum est, multo ante Concilium IV. Lateranense Inia nocentii III. Synodum I. Constantinopolitanam, eiusque ca. non es usque ad unum apicem ab Romana Ecclesia susceptos fuisse; & quidem Lateranensis Concilii Patres cap. s. non a junt se Privilegia condere, sed renovare: antiqua Patriam e bati uin Sedium Privilegia renovanter circ. Ex quibus illud fit certum ; cum Constantinopolitana Synodus I. ab Orientalibus senaper, ab Occidentalibus non multo Polt pro Oecumenica
sit habita, Λ relatensis vero I. neque his, neque illis unquam talis Diuitir orat
126쪽
Tortalis extiterit ; cognita quidem, & recepta ab occidentali hus, sed uti Nationalis, ac Patriarchalis; ab Orientalibus autem nullo modo; multum inter hanc, & illam discriminis intercedere; falsumque ella, potiori iure quam Constantino. politanae I. Concilii Oecumenici notionem Arelatensi I. conis gruere; cui tantum abest, ut potiori iure congruat; ut nouilo quidem iure convenire possit. Alterum quoque, veram Concilii Generalis, & Oecume. hiel ideam ex duobus potissimum efformandam esse, ex nuis mero Episcopor uni congruenti, qui ex variis Nationibus acaciti sint; & ex Romani Pontificis confirmatione; nullo ne gotio exploditur: propterea quod si ita res elset, innumeras haberemus Synodos Oecumenicar; cur ejusmodi non esset Romana Iulii Papae anno 3 2. in causa S. Athanasii coacta, ct ex plurimis Orientis, & Occidentis Episcopis constituta; uti docet ipse Pontifex Julius in sua ad Orientales Epii tota et non meam tamen solaus sententiam, sed omni uin Italorum , ω omnium in bis Regionιbus Episcoporum scripsi crc. Non enim
solas clibana ur Alexandriae j, O Marcellus Ancyrae
venere : PraesDιeνi item non pauci parum ex Alexandrιa, sartim alι unde huc ad Concιlium occurrerunt ρ cur non Aquiis eientis anno 38 I. ex congruenti Episcoporum numero variarum Nationum eκ Italia, Dalmatia, Pannonia, Gallia, Asricaque conflata, ct a Romano Pontifice approbata Saris dicensis 3 oo. circiter Episcoporum; Antiochena anno 3Iri, vel 3So. celebrata a I 33. al. I . Episcopis; Romana Martini I. Io6. Episcoporum; altera Agathonis I 2I., nec non illa Nicolai II. iit. Antistitum; Franco sordiensis sub Hadri no I. Episcoporum ad goo. , Claro montana Urbani II. 3Io., eiusdemque Barensis IS 3. Episcoporum, vel Remensis Callisti II. t 3. Archiepiscoporum,& Episcoporum plusquam 2 OO., binaeque Innocentii II., & Eugenii III. Antis itum sere goo.
quarum quam plures coaluerunt ex tanta Episcoporum cliverissarum Nationum multitudine, ut multae Oecumenicae Synodi tantum numerum non viderint, ut Synodus VIII. ex Ior. al. Io9. Praesulibus composita; & Lateranensis U. ex II q.
Cum itaque & Episcoporum multitudo , ω Romani Ponti in ficis confirmatio rati cnes communes sint , nequaquam ii M
127쪽
solae possiunt veram, & propriam Oecumenici Conellii ideam
reserre: nam altera numerosum, altera ratum quidem, sed non Oecunieni cum Concilium facit. Quapropter vera oec
Memei Concilii notio ab ipso vocabulo petenda est ; quid
autem est Οἰκ, iij. , nisi Orbis Terrarum Est igitur Conci lium Oecumenicum Conventus Episcoporum totius Orbis Teris rarum ob honum universae Ecclesiae de rebus vel ad fidem, vel ad disciplinam Ecclesiasticam attinentibus convocatus: quemadmodum Provinciale Concilium illud esse dicitur, quod ab Episcopis maxime Provincialibus, ct ob negotia Ecel fastica Provinciae celebratur; uti & Nationale, S Patriaria chale simili quidem unumquodque modo. Quare Patres Conis cilii Italiae S. Ambrosius, aliique in Epist. a. ad Imp. Theciis dosium de Synodo Universali ea, quam indixerat Papa Damasus, scribunt: Nos igitur in Sonodo ea, quae totius orbis Episcopιr ωιdebatur esse praescripta, mbιὶ remere flatuendum
e se censiuimus . in eo 1pso tempore quι Generale Concilium deis clanaverunt ἡ: & S. Athanasius lib. de Synodis Nicaenae Synodi cogendae causam his verbis exprestit: atque ea causa fuit, cur universus orbis in Concstium eorret: quoci & ibi vocat O ir Terrarum Concilium; S Orat. I. contra Arianos
scribit Nicaenam fidem ab unioes Orbrs Concrito promulgatam rnon quod universum orbem et Concilio interfui ite sentiret, cum alibi tradat, tantummodo CCCXVIII. Episcopos Concilium Nicaeae celebrasse; sed quod promulgata fuerit per eos Episcopos, qui universi orbis Christiani partes referrent, ct sustinerent: siquidem non omnes iam dictum est oebere occurrere ad Concilium Oecumenicum, sed Patriarchalium in priniis, praecipuarumque Ecclesiarum Antilii tes, aut eorum majorem partem per se, vel per Legatos; ut factum est in Constantinopolitano I. α II., sive in Oecumenica II. & U. Synodo; in quibus quamquam non interfuerunt occidentales, seu Patriarchatus Romani, ae Occidentis Antistites, neisque Legati; tamen cum illis non desuerint caeteri Patriaris chae Alexandrinus, Antiochenus, Constantinopolitanus, &Hierosolymitanus , Prinaatesque , atque Exarchi Ephesinus , Caesariensis Cappadociae, Thessalonicensis, Heracliensis Sc. , si non repente, nihilominus non multo post ab ipsis quoque Occidentalibus inter Oecumenica locum obtinuerunt. Cumaeae tera recte se haberent.
128쪽
C A P. I. Io 3 Ad num. XXXI. Εκ Conciliarium functionum ordine eruiatur numerur, ac tempus controversarum super baptismo haereticorum p ntillamque in sensu Donatiano iv Oriente ante Nicaenum habιtam fulse
Q Uod ad multiplices post Nicaenum Concilium de Baptia
smo controversias attinet, falsum est S. Athanasium
paulo post Nicaeni Concilii celebrationem solummodo de inianorum baptismo dubitasse ; sed manifeste docuit serm.
t. contra Arianos Haereticorum baptisma uti Manichaeorum,
Phrygum, Paulianorum, & Arianorum irritum esse, ac nullum ; quod verum baptisma non sit, ubi vera fides non est ;inquit enim: dsversam quiddam a vero baptismate es, quod ab illis Arianis existimatur dari: tames nomen Patris , O Filii, quia illa in Scripturis vident, utent se nominare. Non enim qui pliciter ait, Domine, ir es, qui donat legi. rimum baptisma ; sed qui nomen exprimit , caer fidem rectam habet e ideoque Salvator non quovis modo baptizandum praecepit;
sed primum dixit: docete, ae deinde baptιnate in nomine Pa. rrir, ω Filii, ω Spiritus Sancti, ut ex doctrina recta fides oriretur; ω eum fide baptι atιν integra instiatro perficeretur.
Certe aliae etiam haereses, eaque numero non exetuae nomine
renui ritum Uium pronunciant; sed non recte fenirenter, ut dι-ctum es, neque sanam sidem retinentes inut3Iem pusident aquam , quam impartiunt numine, O religione desituram, adeo ut qui ab illis aspergantur, sordescant porrur prava religione , quam redιmantur ωe. Itidem quoque Manichaei, ω Pbr ger, ac discipuli Samo tensis nomina ipsa pronunciantes nibit ob /d fiant minus Haeretici; ita quoque deinceps O reliqui , ω qui cum Ario fentsunt, etiamsi recitent scripta, proloquanturque 1psa nomιna, fruserantur , ιlluduntque iis, qui ab ipsis baptismum accipiunt: id autem non est dubitare, quod rescisset Aria. nos baptietare in nomine Patris majorιs, Er Filia resnoris ;eum hoc non fuerit omnium Arianorum, & Athanasii tempore nondum tentassent Arianorum aliqui eo modo sormania Evangelicam corrumpere; & cum aperte scribat; illos quidem baptigare, & nomina proferre, ut in Scripturis vident,
id est in nomine Patris, & Filii, & Spiritus Sancti; sed quod
129쪽
dare: neque Athanasius occasionem est nactus ex damnato per Nicaenum Paulianistarum baptismo, a quibus Ariani suae haereseos summam mutuati essent, cum supra Consulatum sit, Arium a Paulo Samosatensi haeresim suam suffuratum fuisse ;& cum ipse non de Arianis modo . . sed de quibuscunque Haereticis sermonem instituat. Minus etiam verum illud vi detur , post mortem S. Athanasii coactum esse Concilium . Laodicenum , iccirco quod dubitari coeptum esset de Nova. tianensium baptismo, cujus neque rei emo, neque confirmatio expressa in Nicaeno depraehenderetur; in eoque abdica. tum esse Cataphrygum, ac Photinianorum baptisma : nam epocha Laodiceni Concilii adhuc incerta est; quamvis eruditorum alii in annum 363. rejiciant, alii vero in ann. 36s., alii etiam post , alii denique ante Nicaenum Concilium ;omnes fere ante obitum S. Athanasii; constatque in eo prooscriptum esse solum baptisma Catapbrrium , illud vero Photinianorum , Novatianensium, & Teflcra oecatitarum approbatum : & quamquam Ferrandi, & Isidori Collectiones Photinianos non habent; leguntur tamen in antiquioribus Graeca, ac Dionysiana Collectionibus. Postea si in eo Concilio de Cataphrygum, Photinianorum, & Thestera decatitarum baptismate statutum est, de quo nullum in Nicaeno factum est verbum; cur & de illo Novatianensium statutum edi non potuit, nulla ad Nicaenam Synodum habita ratione λ α si in
Nicaeno non solum Novatianensum, sed etiam reliquorum omnium, exceptis Paulianistis, Haereticorum baptisma nec aperte rejectum, nec expresse confirmatum depraehendeba. tur; cur Laodiceni Patres de illo solum Novatianensium , Cataphrygum, Telsa radecatitarum, & Photinianorum statuis tum euiuerunt Seo & tertium quo pacto admitti potest; a Concilio I. Constantinopolitano Eunomianorum, Sabelliano. rum. & Cataphrygum baptisma repudiatum esse; normaminque recipiendorum Novatianensium, aliqrumque Haeretic rum datam, ac definitam, si canou unde haec ducta sunt, non est Concilii Conltantinopolitani I., ut ostendunt
nedum Latinorum Dionylii Exigui, & Isidori Collectiones.sed & ipsorum Ioannis Scholastici, Simeonis Magistri , de
Alexit Aristini quod etiam evincit nomen in eo descriptum Sabb.itiauorum, quorum haeresis Socrate teste gra Isari coepit
ad annum 3sti. decem po It Concilium I. CP. annis; & Patres
130쪽
tres synodi Trullanae, sive Quinifestae hoe ipsum iisdem pe
ne verbis de Haereticorum baptismo can. XCU. statuentes non aiunt, se, renovare decretum Episcoporum CL. , quemadmodum dieunt ean. XXXVI. decernentes Antistiti Co stantinopolitano primum ab Romano Pontifice locum: propterea apparet, canonem illum VII. potius esse Conc. Constantinopolitani Quini sexti, quam Constantinopolitani I. Sed& Soerates, & Sozomenus, qui non multo post Constanti. nopolitanum I. scripserunt, referunt eo in Concilio conditos esse dumtaxat quatuor, quos supra commemoravi, ea no-nes; quorum ultimus est contra Maximum Cynicum intruis sum. Deinde cum canon ille VII. rejiciat Eummianorum haptismum, illum vero Arianorum admittat; si in Constaniat no politano I. Concilio editus fuisset; S. Jo: Chrysostomus, qui paulo post scripsit in Psalmos, non dixi siet tam Eunomianorum baptismum, quam illum Arianorum esse alterius sub stantiae , atque ille Catholicorum I scribit enim ho m. in Psalm. X lv. Domine, quιν babitabit in tabernaculo tuo P Cum aliis haeresibus inii, ω Fimbmis 3n baptιμο accepta, O madefacta fide , humefacta glutino tabe, qua non poteri elui. H buerunt illi qtioque olim ut o*es album vellux, O sorrdum fgnaculum ; sed tune eo que album vellux Iervaverunt, donec feroa Derunt baptasinum Ecclesia, ω tunc eousque eorum An eulum ferebat forem Chrisι fangu nix , donec servaverunt obiarinatam de baptismate constitutionem : ex quo autem tres imis me oner 1n unam contraκerunt Trinitarem alteriur substantia a
non incolae, sed parasiti facti sunt: Aut enim altis es dogma
alterius subsantiae, ita ιιν etiam baptΦmur. Sit tamen, ut lubet, reprobatum in Concilio I. Constantinopolitano h ptisma Eunomianorum, Sabellianorum, Monta starum, Meorum, qui ex Galatia veniunt, Haereticorum: num id eo
factum, quod illud a Magno Basilio in quaestionem vocatum esset non reperi ejusmodi quippiam in libris, ac opusculis
Basilii; sed eum docere lego, antiquos Patres omnium Hae. reticorum baptisma reiecisse. Schismaticorum vero probasse; Cyprianum tamen, atque Firmilianum utrorumque tinctio. nem nullam, ac irritam duxisse; seque cum suis istorum senia lentiae adhaerescere; posse nihilominus unumquemquς pr prium suae Regionis morem sequi: Id autem non est ambi