장음표시 사용
91쪽
sai sese neIesia Caneitium, qui in Augustino ita loquentia
videt plenarium, non autem oecumenicum; male videt, leto utit: quod quidem Oecumenicaem qui dicit se in Arela tensi Concilio videre; peius etiam videt, aut videre svi simulat. illud quidem verum, quum Augustinus Plauarium
memorat Concilνum, non continuo intelligendum loqui eum de Oecumenico; proptereaquod Pleuarti vocabulum eu
cunque aptari possit Concilio Provinciali, & Regionali, Ge-cumenicoque, & canon XVI. Concilii Λntiocheni illud,
cui intersit Metropolitanus Episcopus , vocet Concilium me. Num iuxta Isidori versionem, vel Perfectum ex versionibus Dionysii. & Ηerveti: quemadmodum & appellatIo Geuer tia, & Universatis Concilii convenit de Oecumenicis, fit Regionalibus, seu Nationalibus Conciliis: at non item euindicitur plenarium, aut universale totius orbis, totius Ecelesiae Concilium: Est enim Oecumenicum omne Concilium etiam Plenarium, & Generale, seu Universale; non autem contra . eum inveniantur Concilia totius Africae, Asiae, Hi tapaniae, Galliarum, aliarumque Nationum dicta ει Pleianaria, & Generalia, & Universalia, nunquam vero Oecuismenica. Aliud igitur est Concilium universale Regio.ir, aliud Concilium aeviversale Ecelesta; istud Oecumenicum dicimus, illud vero nequaquam: quamobrem quantuncunque Plenarium, de Universale fuerit Arelatense Concilium; nisi Oe. eumenicum quoque demonstretur, nihil ad Donatis arunia
caussam conducet: de quantumcunque ipsum astruatur universale Regionis, sive incidentis; nisi quoque Ostendetur universale Ecclesiae, ac totius Orhis Christiani; nihil adversos eos, qui locum Augustini pr- Nicaeno Concilio interpretantur. Immerito autem notari lego Natalem Alexandrum;
quod is ex illis Augustini verbis Ecclesia timverse, totius oris νιν, cunctarum genitum non Arelatense, sed Nicaenum deduxerit Concilium: quippe neminem unum esse puto, qui velit assirmare, ad Nicaenum Concillum, quin Et ad Chalceis donense omnium Conciliorum frequentissimum , Ecclesiam universam, totum orbem, eunctasque Gentes singulatim convenisse ; sed nec ad Regionalia Concilia omnes , qui Regionis sunt; nec ad Provincialia Provinciales omnes ad unum convenisse scimus; & tamen dicimus Concilium universae Regionis, totius Provinciae, cunctoruae Regionalium, ocomnium
92쪽
omnium provincialium: quia si non omnes singillatIm, evper se; per allos tamen interesse possunt, ae debent, quicunque ad id Concilii potestatem accedendi habere noscimistur. Ergo non quia omnes Christianos, totum orbem omnemque Eecietiam interfuisse putemus Nicieno Concilio 'illa Augustini verba de eo Concilio interpretanda dicimus :sed quia illa eius verba solum oecumemcum Concilium quale Nicienam fuit, denotant, non autem Arelatense. Ais non esse novum, occidentalem Mundi partem Terrarum Orbie nomine Augustini temporibus nuncupari, ut probe ad verritSirmondus: at Sirmondus, qui primus ad gloriam suae N tionis, Concillum illud ab Augustino nominatum non aliud esse quam Arelatense, sibi probandum sumpsit; non probe, sed perperam omnes illas Augustini votes tortas orbis, eis. etarum Gextram σου. de Arelatensi Concilio dictas vel puta. vit, vel putari voluit; cum non aliunde ostendae oecide
tem nuncupatum Terrarum orbem quam ex Ioeis S. Augusti.
ni, ubi de anabaptismo disserit& ubi eum dieit prostri
quod Sirmondo placuit interpretari de Occidente, 6e Are. late. Quod si occidens, ae Europa Terrarum Oisis nomi ne venit Augustini temporibus; cur id ipsum non potuit ae Meridies, seu Africa; itaque adducta ex Augustino loca explicari, atque interpretari de Concilio totius othis M ridionalis . seu Africani, nempe de Plenario, ac Universaliasticano Concilio anno 349. sub Grato Episcopo celebrato In quo primum Rebaptirationes omnino eliminatae sunt finminus hoc arridet; igitur nec illud. Simili modo nee arbitrandum est, Augustinum cunctar Geuter, & totum orbem ita usurpasse; quemadmodum Cicero eadem consuerit usurispare nomina, quot es aliquid eum laude gestum commem randum esset: quandoquidem alia est forensis oratoris apud
populum exaggeratio; S alia Christiani Theologi eum Sehisi
matteis. Haereticisve disceptatio a aliud optare, ut univerissus orbis. & cunctae gentes norint, quae iacta sunt eum Iamde; aliud vero scriptis mandare, quid totus orbis, eumctaeque gentes uno in caetu decreverint. Aut igitur Augustinus Concilium illud per excelsum appellavit Plenarium universae Ecclesiae, & totius orbis ; & ita Oecumenicum non dixit; nam oecumenicum Concilium non per excessum.
93쪽
D I s s T. I. sed vere plenarium est universae Ecclesiae, totiusque orbIs Concilium; etiamsi non omnes ad illud conveniant: aut citra excessum illud nuncupavit plenarium universae Ecclesiae, ac totius orbis; atque hoc modo non significavit Arelatense: Dum enim ille conjicit de ejusdem Concilii ro hore , ac aut horitate contra Donatianos, statim de Con cilio Oecumenico intelligatur oportet ob duo, & quia Phrasi illa, qua utitur, aitque plenarium umverse Ecclesiae , totius Orbis Chrisiani , cunctarum gentium Concilium , non aliud exprimere solet, nec aliud exprimi potest, quam Oecumenteum Concilium ; & quia si in rebus quibuluam non tam modus, quam finis attendi debet; & finis Augustini fuerit in illius Concilii concelsione non alius , quam rebaptismi explosio : haec Schismaticis , HaereticisDe Donatianis insinuari non poterat nisi aut horitate Concilii Oecumenici , non vero Plenarii tantum; cui Schisinatici, & Haereti ei sese obtemperare non teneri poterant opponere; Oecumenico
non poterant: quo sane factum est, ut Augullinus nunquam adversus eos adduxerit, opposueritque Concilium plenarium, ct generale Africae sub Grato Episcopo Carthagin. anno ciria citer 349. congregatum, cujus in can. I. prohibentur Afro-Tum rebaptizationes; quia plenarium quidem illud, ac generale fuit, sed neutiquam Oecumenicum. Dictum porro non Augustini, sed Magni Constantini in Epist. ad Chrestum Syracusarum Episcopum; iuisitis se ad Arelatensem urbem
coetum Episcoporum convenire, ut Afrorum dissensio multorum interventu finem pupet accipere; non caussam rebapti
mi, sed schismatis, Caecilianique tantummodo spectat. Qua-Propter quantum ad plenitudinem Arelatensis Concilii, si de ea sermo est, quae Concilium Regionis, vel Nationis sequi solet; supervacaneum erat eam demonstrare, de qua sorsitan nemo vel ambigebat, vel inquirebat; sin autem de ea lo-ὶ uimur, quae Oecumenici Concilii est; non mathematice, ed metaphorice summum demonstratam dico. Ad num. XXVI. Pergit inelatense L plenarium,
NUnc alterum videndum est , quibus argumentis idem
Arelatense Concilium Oecumenicum demonstretur, Mquo pacto id pene sub oculis ponatur. Et primum mirari
94쪽
multum non est, viros doctissimos, & emunctae natis extra
omnem controversiam docere, neminem unum Orientalium
Episcoporum ad Arelatensem Synodum accessisse; neque quae- Tendum, quibus argumentis istud conjiciant; nam id illi non conjicere, sed demonstrare possunt primum ex eo, quod in Actis Synodi ne unus quidem Orientalium Antistitum subscri-Ptus, aut memoratus occurrit, argumento quidem, ut vocant, negativo, sed hoc loco non invalido; cum ex Provinis elis, & Regionibus Constantino M. subjectix in Europa , atque Africa aliquis interfuisse legatur. Deinde quod Arela. tense iudicium cum datum sit a Constantino M., sub quo ea tempestate oriens non erat, sed sub Licinio Aug., qui eo anno, quo actum est iudicium, unaque Concilium , simulta. tes exercuit, bellumque cum Constantino gessit, uti tradunt Anonymus Uales.; de Idacius in Fastis; non erat in potestate Constantini Episcopos Orientales , & alterius ditionis con . vocare, & ad Concilium suae ditionis cogere. Postea ex eo etiam quod Orientales, Graecique Acta huius iudicii, Synodique Canones nunquam habuerunt; uti produnt Graecae Colis lectiones Canonum Dionysii Exigui, Joannis Antiocheni, se a Scholastici duobus tantum seculis post Arelatense Concilium
publicatae, aliorumque Graecorum I nec non perpetuum apud reliquos Orientales , ipsumque Eusebium Caesarien . tum in vivis degentem de eo Concilio silentium ; ut non temere Augustinus haud semel asseruerit, negotium, caussamque Caeciliani cum Donati itis semper Orientalibus ignotam fuisse. Ex sex porro, quae extare dicuntur, monumentis, unde Arelatensium Patrum numerus quidem, & Provinciae elui possint, sed non Arelatensis Concilii Oecumenicitar ; I. ex S. Augustino lib. I. contra Parmen. cap. I. desumptum afferitur, sateturque jam nihil valere, neutrique parti ossicere; proptereaquod locus Augustini, ut observavit valesius, corruptus sit, & depravatus: Qui locus, usque adeo dementes sunt bomines, ut ducentos judices, apud quos victi suut, victis lιtigatoribas credant ese pospouendor, recte emendari a Ualesio creditur, qui 2o. pro acio. reposuit; vela Maurinis Monachis ex codice Vatic. tit contra judices legendo; at utrobiquo naale, & minus apte factum; cum restituendum
sit, ut electos Ddices ex aliis Augustini locis lib. g. con. tra Crescon. cap. 36. , ubi habet, aut electis judicibus νο
95쪽
I67. Festo missa , eur ergo adhue accusatur Christianus Orbis Terrarum ..., qm utique nec potuit, me debuit uor electis ,-dicibur potiar, quam victir ligatoribui credere ρ eadem qui pe sententia est, nec in plurimis, quos eadem de re profert Augustinus, locis numerum unquam iudicum exposuit; lib. enim 3. Contra eundem Crescon. cap. 68. scribit: etigit j dieitas credere, non accusatoribur ωιctis; Epist. 48. al. 93. ad Uincentium Rogata judicιbur pollux seo periculo judicantibus , quam victis litigatoribus credere maluerunt; & paulomst, sarietum illiar, quem Desyri etegerunt, quem serierbus D scopis pratulerunt e lib. 2. de Baptismo Cap. o. euuocem oris bir Terrarum , qui judicibus Ecele actιcis potius , quam viactis litigareritae ere5dit: lib. g. contra ilia Petil. cap. 39. in eo quod desatum es, cognitora 1 potιαν judicant bur, quam
victis murmurantibus creodit: α iiD. I. contra Parmen. cap. I. eam innocentem esse erediderunt, quae eausam suam apud via eluis Eulesiasticos sudiees obtinuerat: Cap. vero o. cur eurmaeon eradam, recte damnari potuisse a vicino judice oditum , qui me fratrem tam longe absentem damnare non dubitat inam ditam Praesertim quod Norisius fure suspicari censetur, Arelatensem Synodum nomine tenus Augustino crinitania fuisse: sed eum additur; suspicionem quidem confirmari ;non tamen ob id concludi, non potuisse Augustinum ad hanc Synodum mentem adiungere ea ratione, quod Oheam ipsam conjecturam neque Nicaenam, cuius Acta Augustinum latuerunt, denotare potuisset; falsum est, Ausustinum Acta Nicaeni Concilii ignorasse, maxime cum scripsi libros conistra Parmenianum anno qom, & libros de Baptismo contra Donatistas etiam postmodum exaratos . nam anno 39 . inpenerali Concilio Λfricano si I. sub Aurelio Episcopo cele.
brato can. σου. dixerunt Patres: de Me enim Nicam tractatatur audιurmur: α Can. 3. flatu tum es, ut orrinandis Eo
scopis , vel Gericis prrus ab ordinatoribus fuit decreta Comcaltorum auribus e rem suculcetues ne se aliquid contra fla-
tuta Concilii fecisse aserant: qui canon testimonio Possidii in vita S. Augustini cap. S. editus est monitu eiusdem Auis ustini, qui Concilio illi interfuit. Sed neque antea, quum actus est Episcopus Hipponen. anno 39I., tuto affirmari mintest, latuisie eum ficta Nicaena; licet ipsemet in Actis HGraclii
96쪽
raesti designati sul Reeetaris non diffleatur, se ordinatum Episcopum Hipponensem vivente adhuc Valerio illius Eccle. Episcopo, adiiciens: ω βdi cum illa , quod Concilio Nicano prohibitum esse nesiebam, uec ipse Aiebat : proptereaquod etsi ignorabat, Episcopum neminem si hi successorem eligere, ac ordinare polle; non ob id etiam Acta Nicaena ignorabat; cum id expresse, & claris verbis non deis cernatur a Concilio; sed solum eruitur, coniiciturque ex Can. S., quo dum legem de Novatianis sanxit, cavetur, uein una Civitate duo Diso, es probentur. Postremo si quoque donemus, Augustinum Acta Nicaena iugisse; cur, quod Nicaena in Synodo probatus fuerit Haereticorum haptismus, ei innotescere non potuit ex Romana, & occidentali Ecclesia, in qua ipse renatus, & educatus fuerat cur non ex Dialogo S. Hieronymi contra Luciserianos II. & III. monumentum, inseriptio nimirum Epistolae SP nodicae, & Patrum non subfr1ptioner, ut quidam aiunt , sed Catalogus, seriesque eorum, qui Arelatense ad iudicium, Synodumque convenerunt, nequaquam secum pugnant; sed
levi deterso scribarum errato maxime conveniunt: tam enim
in inscriptione Epistolae Synod. XXXIII. numerantur Epi scopi, quam in Catalogo; modo is errore Purgetur, & coris rigatur: in subscriptionibus non quatuor supra quadraginta numerari videmus, ut inquit valesius; sed in Catalogo eorum, qui Arelatense accesserunt, numerantur LXXXII. ex Clero, XLI v. vero loca, ex quibus Arelate venerunt; αquamvis eorum, qui ius & sedendi, & iudicandi, & subscribendi in Synodis habent, Episcoporum nempe, & Praemsbyterorum numerum XLVIII. legamus in Arelat. Catal go ; non iccirco necesse est, ut & Epistola Synod. eundem Praeserat numerum, sed illum tantummodo Episcoporum; qua quidem in re plurima exempla extant, & ad Nicaeis num I., Constantinopolitanum I., Chalcedonense, Ephesi- Num, caeteraque Concilia notum est convenisse non tantum Episcopos, verum etiam Praesbyteros, Diaconos, aliosque ex Clero inferiori; attamen Nicaenum I. dicitur Concilium CCCXUIII. Episcoporum, Constantinopolitanum I. CL. , Chalcedonense DCXXXul. , Ephesinum CC., & ita docaeteris, nulla Praesbyterorum, Diaconorum, aliorumque habita ratione. Non vacat modo, nec multum interest east Latum
97쪽
D I s s E R T. I. gatum undequaque Arelatensis Synodi Catalogum exhibere
id alias fortalle fiet; nunc illud satis erit animadverter labi Sirmondum, dum in notis ad hanc Synodum post humi ait; quatuor , qui in Epistola Synod. leguntur, Natalem, Probati uin, Termatium, & Faustinum else Praesbyteros ex Catalogo; & ideo in Epistola Synod . reperiri, quod ab Episcopis suis ad Synodum legati fuerant. Primum quia mihi Faustinus ille non alius est, quam Faustus Tuburbitanus Episcopus Catalogi: deinde cur in eadem Epistola Synou. non leguntur Claudianus, & Vitus Praesbyteri Romanae Sed is legati non Leontius; & Mercurius Praesbyteri ab urbo
Ostia Z non Clementius Praesbyter CNsaraugultanus, non Sa binus Praesbyter Baeticus, non Romanus Praesbyter Apientis
legati omnes Non igitur tres illi Natalis, Probatius, MTermatius Synod. Epistolae Praesbyteri fuerunt, sed Episcopi
Corrupte, perperamque in Catalogo amanuensum oscitantia
dicti Praesbyteri; quemadmodum horum ipsorum negligentia factum est, ut tres alii in Catalogo dicantur Episcopi, qui erant Praesbyteri, Restitutus Londinensis, Mamertinus Eloia
satium, & victor Uticensis ; sicut & Caecilianus, qui in
prioribus Catalogi editionibus dicebatur Praesbyter, ex MA. codd. repositus est Episcopus; & Genialis, qui in quibusdam Codicibus Diaconus asseritur, in quibusdam vero Episcopus: hi namque si Episcopi elsent, sine dubio in Epistola Synod.
inscripti legerentur. Nec quispiam existimet, errorem in Epistolani irreptisse ; quoniam haec in Omnibus cum vulgatis, tum M sia codicibus, cadem invcnitur, nunquam variata , nulli bi depravata: Catalogus vero ubique varius, & corruispius, interpolatusque juxta codicum varietatem, vel scribaiarum audaciam: errata igitur in hoc cubare censendum est,
non in Epistola; illumque per hanc emendari, & castigari oportere. Quare si in ca omnes, qui inscripti reperiuntur, Episcopi sunt; etiam illi tres, qui in Catalogo dicuntur Praesbyteri, censendi sunt Episcopi: nam si in ea Epistola caeteri Presbyteri locum non habent, argumento sit oportet, nullum in ipsa inscriptum fui ite Praesbyterum . Quod si hoc modo res se habet, illud etiam consequitur; tres alios, qui in Catalogo nomine Episcopi insigniti sunt, & in Epistola locum non habent, Episcopos minime fuisse, sed Praeiasbyteros: proptereaque S illud veruiu et se, inscriptionem
98쪽
Epistolae, & Cathalogum Synod. emendatum nequaquam se. eum pugnare, sed maxime convenire; cum utrobique sint
IV. Monunientum, quod est M. Constantini ad Chrestum Syracusarum Episcopum Epistola, fidem sine dubio maximam sibi alaiscit; sed minimam ad Oecumemet atem Arelaten. SP nodl astruendam . Ea quidem Constantinus Chrestum ad Concilium Arelata invitat; sed non scribit eo eonvenisse Episcopos e diversis Provinciis prope in itir; cum Epistolast data ante Concilium, & antequam ad Concilium Epiis scopi convenirent; nec Provincire prope infinitae subessent Imperio Romano, nedum Imperio Constantini , qui anno 3I4. divisum cum Licinio regebat orbem Romanum, vimque XL. Provinciis dominabatur ipse; verum ait in Epiis stola, iussisse se, plurimor ex vi ver , ae inenarrariti s Discis ἀμυMτων τοπων Episcopos convenire ita profecto, ut idem Constantinus declarat in ana ad Ablavium P. P. E pl. stola scribens Caecilianum ad Concilium venturum eum aliis quibur ex hir, quor ipse delegerit ; sed O de . . . Provinciis putis quique aliquantor ex suis per cere debebunt, quos in putaverint eligendor. Quapropter fieri potuit, ut non
plurimi, nec tot, quot Imperator desiderabat, quibusdam de causis Arelat. ad Synodum congregarentur; sicut nec Oecumenico Concilio Nicaeno omnes, quos Constantinus a civerat, intersuisse credendum est: Chrellus certe Srracusanus Episcopus unum Diaconum Florum secum Arelate duxisse legitur; cum tamen Constantinus in ea ad eum Epta
stola hortatus esset, ut secum duos secundi ordinis perduceret. Nam & illud salsum est, id temporis summam rerum omnium potestatem Constantinum habuisse; cum nonnisi paristem Europae. & Africae obtineret, in quibus paucae Pr vinciae numerabantur, & Paucae Ecclesiae; caetera parerent Licinio Aue., proinde & illa quoque exsufflantur, vero consonum fui illa, & Constantini prudentiae accomodatum, aliquot saltem Episcopos Orientales Arelatem evocare; E sebium, qui nedum fortasse Arianae factionis signiferum age. hat , Donatianae Patronum extitisse ; & Donatianos iam Arianis scederatos fuisse: Eusebius vero si non Epd stolam Constantini supponere, aut adulterare valuit; cur non potuit eam omittere, uti plures alias & in hae causa, S in
99쪽
lla Arianorum praetermisit Quantum autem ad vocem ἀμιθέτων nihil proprius significat, quam inenarrabilium ., in ubilium, ac dictu disseritum; vel ut vere, etsi minus
latine, vertit Nicolaius indierbitium; cum certum fit, ve
hum graecum μυθέο, & μθ ζομαι nil aliud Latinis sonare quam fabulor, dico, loquor; & μυθητης, qui dicit, Mabulatur; nani qui eam vocem complurium transtulit, omnium
pessime, & arbitrarie egit ; sed nec satis apte, qui ia Lrorum est interpretatus, ut Christophorsonus, & valesius ;quoniam etsi nonnulli vocem ἀμυθήτων interdum pro infiniistis , innumerisque usurparunt. quia omne quod infinitum est, atque innumerabile, est quoqae inenarrabile, & ine plicabile; non tamen e contrario, omne quod dIci nor Potest, necesse est, ut infinitum sit; cum pluribus de ca sis aliquid dici, & enarrari aliquando non possit. Ea igitur voce usus est Coni antinus, aut quo innueret, non ibi vacare, nec sibi facile esse; tot Ioca . quippe quae plurima essent, una claudere Epistola, quod Geographorum est, MCtiosorum, non imperantium; non autem eo quod essent vel parum nota, vel prope innumera, ut arbitratur Natalis Alex. , aut figurate locutus, uti Plures consueverunt; sic &Virgilius ΛΞnead. 8. lib. Ha Iamque , ω Clnei non enarrabile textum ree Martialis lib. 2. n. Io. Hs dare majur adhuc, ω inenarrabiis munus: Plinius etiam in Praefat. lib. Natur. Hist. Populorum Uus , Oppidorumque nomina vel maxime sunt ineffabilia; & lib. a. cap. I. AEt bioper, atque Indi discolores maκιme, O ineuarrabiIer ferunt Averr cum tamen & Populos ii Ios, & O pida illa , Avesque probe describat. Sane qui Constantini dictum interpretantur e Locis , seu Pro Dincris prope in Lris a illud quoque fateantur oportet, Arelatensem ad umhem plusquam infinitos, vel saltem in sinitos accessisse; si quidem e Provinciis, Locisque lingulis non unu& tantum , sed plures ut convenirent Arelatem, iussit Imperator; igiatur si eo dicemus Antistites se contulisse e Locis, seu Pr vinciis prope infinitis ; Antistites etiam vel infinitos illuc accessisse dicendum erit. Deinde scripserit Iicet Constantiis nus, conveniste Arelatem Episcopos e diversis locis, vel
100쪽
prope infinitos, sed - plurimos ; & cum ex Cata.
logo Arelatensi constet metum fuisse octogintaduorum, an non hi plurimi sunt Εtiam postremum Concilium adversus Pau. Ium Samosatenum Antiochiae congregatum dicitur ab Eus hio lib. I. cap. 29. fuisse Epfmporum prope in nitorum ex versione Christophorsoni , seu innumerabilium fere Episcopo.rtim, ut vertit valesius; cum tamen nonnisi septuaginta existi time, manifeste tradat S. Athanasius lib. de Synodis, ubi septuet iura Epscopor Pauli Samosarensis condemnatores appel. sal; ει alias, septuaginta fuisse dicit, qua Samo tensiem fuissulere ς vel Ohoginta etiam dicere possimus ex S. Hilario lib. de s nodis, qui Arianorum objectioni asserentium, Pa. tres olim contra Paulum Samosatensem disputantes homos. Fon respuisse, respondet: octoginta Dissopi olim res erunt, sed trecentiricem ω octo nuper receperunt Oe. t Synodo S mosatens subscribendum putas 6rc. s subscribamur ω Nieaenae Synodo: qua in re uterque rotundo numero loquitur; ut ei Synodo interfuerint plusquam LXX. Episcopi, minus vero
LXXX. Quod enim Basilius Diaconus, Monachique t supplici Libello contra Nestorium Act. Concilii Ephesint
par. . Cap. 3Ο. eentumoctuaginta Episcopos in Concilio coniatra Paulum Samosat. interfujsse dicant; nolo putemus, alios ad initium, alios vero ad Synodi finem respexisse, ut aris bitratus - est Pagius ad ann. 2II. n. I. , sed vel auctores Li- helli non unius Synodi, verum complurium, quae facte sunt, ad versus Samosatensem numerum indicasse; vel eos ipsos longe post rem patratam scribentes, aut etiam libelli exscriptores errasse; cum Graecarum notarum ρη id est centum octoginta facile sit, alteram ρ era audacis, vel oscitantis scribae additamentum; & Libellus ille, sive antiquitatem spectes. sve aut horitatem; nullo modo sit cum SS. Hilarii, & Λthanasii scriptis comparandus. Quo quidem loco libet adnotare, Eusebium pariter ibi habere πλείςων ο ν fere plurimorum ; quod multo mi pus est, quam fere innumera bilium , aut prope infinitorum; nam qui Io. , vel So. annos vixit, plurimos annos vixisse disimus, vixi me aureui prope in ios dicet nemo: interpretes autem, iique quantumvis clari, & excellentes intercum ut servilem vitent expositioianem, exhibent minus veram; id quod etiam cernere est in alio Eusebii loco lib. I. Hist. cap. aa. , ubi Ieserens Conci.