장음표시 사용
141쪽
inus prope tempora Apostol. lib. 3. cap. q. ait: Reliqui vero, qui voeamur Gnosic , a Menandro Simonis discipulo ... aeeipiemtes initia ωe. omnes autem ii multo posserius medιantibus jam EGelesiae temporibus 1nsurreκerunt in suam aputamina & Tertulistianus de Haeret. Praescription. cap. 34. de Haeresibus scribit et
Utique qua ab soriolis nominata non fuerunt, sub sosolis fulse non posisnt; si enim Dibent, nominarentiar i ω ipsa ut ω ipsae coercenda ; qua vero sub M otii fuerunt, in sua n
minatione damnantur. Phigellus quidem, & Hermogenes, Hymenaeus, Phi letus, & Alexander nominantur a Paulo Apostolo Epist. r. & a. ad Timotheum, sed primi duo dicuntur oriatae a Baronio ad ann. I9. n. ao. , quod & videtur dereliquis existimandum, quantum ex Apostoli Pauli verbis conisiici potest i S cum sectam nullam condiderint; neque in
Catalogo Haereticorum leguntur; nec verisimile est, vel cerate non conitat eos quemquam bapti rasse. Nicolaitae etiam
memorantur in Apocalypsi; sed qui quoque degebant in Asia .& prope exitum vitae S. Joannis Evangelistae, multoque post
mortem Apol Olorum Petri, & Paulit variaque narrantur de eorum haeresis exordio, & authore; nec desunt apud Clementem Alexandrinum, qui putent eos ab initio non hae. retina, sed impuros mores tenui me tantum; post haeresim non.
nullos condidisse, & in varias sectas scitas esse. Ssmon reipsa Romae fuisse dicitur, & cum Apostolo Petro pugpq re ausus ex alto cecidisse; sed ille Magus fuit , oc Apollam, non autem Haereticus; se Christum, se Iovem, se Deum prae
dicabat; nihilque cum Christo commune habere volebat: quapropter Tertullianus lib. de Praescript. Haeret. Cap. 33. ait: Simoniaca autem Magiae disciplina angelis ferviens titique oe ipsa inter Idolatriar deputabatur, O a Petro soseolasn ipso ferinone damnabatur. Cum autem existimatur, a Simonianis bapti Zatos rebaptizandos fui me, quod baptismi forma, tametsi cum invocatione Trinitatis, nulla videretur; proptereaquod Simon se se totam Trinitatem esse praedicaret; occurrit S. Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. II., &falsum esse docet illis verbis: quamobrem si Evangelicis verabis ιn nomine Patris, ω Fιlii, ω Spiritus Sanctι Marcio baptismum consecrabat; integrum erat Sacramentum; quμmvir
Hur fides sub eisdem verbis aIium opinantis, quam Catholica
142쪽
C A P. II. IIveritas doeeat, non esset integra , sed fabula s D talibus
inquinata: uti & Epiit. 23. al. 2 3. ad Maximinum Donat.
seribens : bane formam Evangelicam ubi invenio, nee eest, ut approbem: nisi putetur, Simonianos Trinitatem secus invocasse, atque Catholici consueverunt. Caeterum non ob pravam Simonianorum fidem existimandum est , ab eis baptizatos rebaptigandos fuisse; sed ob pravam, qua utebantur, baptigandi formam prorsus ab Ecclesia alienam; nam de Menandro primo Simonis Discipulo prodidit memoratus Tertullianus eo libro cap. 66. ista haec: eadem dicens ,
quae Simon ipse; quicquid se esse Simon dixerat, hoe se M
nander esie diceret. negans habere posse quemquam salutem, ni
iv NOMINE SUo baptinatur is eir quod habet de S. Ir
naeus lib. I. cap. II., qui & cap. 22. scripto tradidit, S turninum eadem dixisse, quae Menander; de quo non diss- milia scribit Theodoretus lib. I. Haeret. Fabul. cap. 2. Ebion,
Se Cherititur 6e in Asia vixerunt, & post mortem Apostolorum Petri, & Pauli impie sentire coeperunt. Quare mihi redie dixisse videntur de Firmilianus hoc loco, le S. Cyprianus in Epist. ad Pompeium, dum inquit : quando talia de Haereticis apostoli scripserunt, O cum non adhuc biseret eae pes es aeriores prorupisent: haereses execrabiles, ac detestandas post mortem Apostolorum erupisse, nimirum Petri , Ee Pauli; de quibus quidem Apostolis eos locutos esse peris spicuum fit, quod horum vel unam, vel potissmum tradiistionem a Romana Ecclesia consectari consuat; & clare ipse Firmilianus scribit: adbue etiam infamans Petrum, ω Paulum
BB. apostolas, quasi hoc ipsi tradiderint. Erit quidem, qui
existimet, Haereticos illos vel quoquo modo occultos, ut suas partes propagarent, vel alia de causa nonnullos in eo. rum sectam concedentes baptietasse, idque etiam Apostolis scientibus; sed non erit, qui assirmare possit, illorum at quos ab Haereticis baptizatos ad Ecclesiam sub Apostolis acia cessita; ut ob eam rem locus quaestioni daretur, utrum reis baptietandi essent, nec ne; & ut inde vetus Apostolorum traditio derivata credi posset; eum id literis traditum nusquani legatur; testeturque S. Augustinus lib. de unico Bapt. contra Petil. cap. I. quam ob rem cum in Scripturis Sanctis Cavoni eis nee illi Haereticos ad Ecelesam Catbolicam veniente s denuo baptizator; nec nor inveniamus in eodem baptismo, quem inhaeresi
143쪽
haeresi acceperant, fui e susceptor ἰ in bac re dumtaxat pa
nobis causa est qui ia ipsum repetit lib. I. contra Creseon.
cap. 3 t. Sed & si etiam illi & Apostolorum temporibus, & Romae quoque suissent; & baptigati ab iis Haereticis ad Ecelesiam
ventilent, non apparet, quomodo Apostoli Romae, atquO alibi etiam tradere potuerint, ab Haereticis venientes non iterato baptismate suscipiendos e me; quando ii omnes ita b pii sint aut formam, aut alia depravarent, ut eorum baptisma nullum fuisse, ac irritum; & ab eis ita baptizatos ad Ecclesiam Catholicam accedentes esse rebapti Eandos pleriisque Scriptores literis tradiderint, ut Timotheus Praesbyter CP., S. Theodorus Studita, Gennadius Praesbyter Massilie sis, quos item adduxi num. XUI. ad Cap. I. , aliique plures. Quantum autem ad eius rei, Romanique moris traditionem, etsi non satis constare possiet, de qua traditione Stephanus Prist locutus; nam licet Christophorsonus verterit apud Euseis hium lib. I. cap. 3. , Stephanum nihil novi, aut alieni a tra. ditione ex Apostolorum temporabur derivata moliendum e arbitratum; tamen Rufinus eiusdem Eusebii interpres illo. Ium temporum vicinus lib. I. cap. a. dicit Cornelium Pa. pam, & Episcopos Italiae statuita regulam antiqu1tur a P tribus super boe traditam servandam eta , idque Stephanum
etiam eonfirmasse: & Ualesius transtulit travitionem, qua jam inde ab tillimit tempora ν obtinuerat; certe Graeca te ctio habet κρ- σασαν-.αράδοσιν obtinentem ab initio traditionem ): Sed nec isti interpretes vocant traditionem Apostolorum, verum ex Apostolorum temporibus derivatam ;nec ipse Stephanus Apostolorum traditionem dixit, sed nihil innovandum ait, ns quod traditum eri r nihilominus S. Cyprianus, & Firmilianus Stephanum loqui de traditi ne Apostolorum ex hoc ipso suspicati sunt, quod ille ad
eam amplectendam , servandamque alios cogere voluerit: proinde sunt demonstrare conati, traditionem eam Aposto.
lorum esse non potuisse; sed humanam, seu virorum Apostolicorum, ab aliquo videlicet Romano Pontifice inductam, de qua quidem varia traditione Innocentius I. scribit Epist. aa. ad Episcopos Macedoniae num. D fuisse regulas veteret, quar ab Apostolis, vel Apostolicis viris traditas Ecclesia Romana custodit; eosodiendasque mandat his, qui eam audire consueverunt: & Epist. I. ad Decentium Episc. Eugubinum et
144쪽
ouar bumara praessumpti e corruptar , putant sebi, aut Meles, rnon eou venire; aut ab Apostolis, vel Apostolicit virer contra.
Ad not. v III. Affectata eruditio. Cerebro a conis
APostolos hujus Epistolae scriptoris iudicio suorum tem.
potum haeresibus baptismum concessisse, non legi, nec
arbitror legi posse in Epistola Firmiliani; & quomodo legi
potest id, quod nunquam ibi scriptum fuit Baronius vero nescio, quo pacto ad annum 238. n. 44. Ignatii testimonio Epist. ad Trall. , & ad Smyrn. mendacii insinulare velit Fir- milianum; quod tradiderit, Basilidem post longam aetatem ab Apostolorum tempore adversus Ecclesiam Dei bellum movi sis. Primum illas Ignatii Epistolas non ausim affirmare vel adulterinas, vel depravatas, ut quidam hodie contendunt, nec forsan prorsus temere; nam Basilidem fuisse tempor Apostolorum, habet & Author Constitutionum Apostolicarum lib. 6. e. 8. , sed & ipse commentit ius , nec non S. Hi eis ronymus in Dial. contra Luci serianos: illud quidem adverto, S Clementem Alexandrinum Firmiliano antiquiorem & iplani tradere Strom. lib. I., Basilidem fuisse temporibus Hadraa-& pervenisse usque ad tempora Antonsus majoris, id est Antonini Pii, & cum Ualentino, ac Marcione aetatem deis Tertullianus etiam lib. de Praescript. Haeret. cap. 63. Basilidem scribit erupisse post Saturninum Menandri discipu.lum, quem aliqui sub Hadriano Imp. extitisse putant ; &Eusebius in Chronico ad annum XVII. Hadriani Aug. col. locat Basilidem, ut & in Historia lib. q. cap. I. , quin quod ipse Hieronymus lib. de Scriptor. Eccles. in Agrippa Castore memoriae prodidit Basilidem vivere desiisse temporibus Hadriani Imp., sub quo etiam Theodoretus lib. I. Haeret. Fabul. cap. a. , & Isidorus Hispal. in Chronico vixisse scribunt Nec enim vero absimile videtur, annos degisse eum tempore S. Joannis Apostoli, qui sertur mortuus anno AErae Christianae 99. vel Ioo. , & pervenisse usque ad annum eius.
dem IErae II 8., quo imperare coepit Antoninus Pius. De in .
de si salsum creditur dixisse Firmilianus, credere etiam opor-
145쪽
ret salsum d Ixisse & Clementem Alexandrinum; & si erraiavit Clemens senior, a quo caeteri hausisse videri possunt; cur Firmilianus iunior errare non potuit Sed neque illum, neque istum erraile puto ; cum iste, ut ad numerum sup xiorem adnotavi , sit locutus de Apostolis Petro, & Paulo anno Christi LXVII. passis, martyrioque sublatis ; quorum post interitum longa exacta aetate prodiit Basilides; ille vero, quod tradiderit pervenisse eum usque ad tempora a tonins Pii, non propterea inficietur vixisse etiam sub Ap solis aliis a Petro, & Paulo. Ad not. IX. Romana Ecclesia traditionem calumniatur .
Non ait Firmilianus, Romanos non observasse traditIo.nes Apostolicas contra id, quod scripsit Irenaeus Se Paulus Apostolus; sed Romae non ea in omnibur observari , quae sint ab origine tradita; cum multa essent ad ritus, &disciplinam Ecclesiasticam pertinentia a Petri Apostoli sucia
cessoribus inducta; multa etiam pro temporum conditione variata, quae non erant ab Origine tradita, nempe neque a
Christo, neque ab Apostolis; propter quod subdit: ω f sera sostolorum auctoritatem praetendere: idque plane peris spicuum faciant multa, & varia ita tuta, quae in libro Pontificali, seu in vitis Romanorum Pontificum Lini, Cleti ,
Clementis, aliorumque leguntur; nec non innocentii I. liis terae paulo ante commemoratae: quapropter Firmilianus ait, non solum Romae observari Apostolorum traditiones, sed etiam traditiones virorum Apostolicorum, seu successorum Apostolorum; quae Ecclesiasticae dici solent, ct humanae ideoque Romanam traditionem de Haereticis non rebaptietaniadis nequaquam constare fuisse Apostolorum traditionem, quando aliunde ostendi post et fuisse Ecclesiasticam, & humanam. Vel si placet, Firmilianum esse locutum de primis traditio. nibus ab Apostolis, vel ab Apostolicis viris inductis; cui
verum scribere non potuit, dum inquit eas Romae in omnibus non observari Docet enim Theologorum caterva , Apo. stolos nonnulla tanquam institutores tradidisse Christianis, nonis nulla vero tanquam promulgatores: ista, non autem illa effeiuris divini; & quae promulgarunt, esse aut fidem, aut mois res iDiuitiaco by Corale
146쪽
res; quae vero Instituerunt, esse ritus tantum, & ecerem nias, quae ab eorum successoribus pro temporum conditione vel auferri, vel in quibusdam variari possint; ut manifestum est de Ierosolymitano Apostolorum statuto abstinentiae a fanis
uine, O suffocato iampridem antiquato; item de Agapitae
tablatis de c., & cap. Non debet de Consanguin. , & Affin. quantum ad Ecclesiae statuta monetur: Non debet repraebes bile judicari , si secundum varietatem temporum satiata Fandoque varrantvir. Apostolus autem, S Irenaeus interpretandi sunt de traditionibus Apostolorum promulgatis, non de in. stitutis; de quibus Firmilianus locutus est: idque quidem apparet, cum ipse subdat, scire quit etiam εnde potes, quod orea celebrandos dies Paschae Oc. Ex quo Epistolae loco etiam Baronius ad ann. 238. nuRI. 66. , quem secutus est Lupus de VIII. Synodo cap. Io., deduci putavit Firmilianum fuisse, Quartodecimanum; sed perperam, ut vidit etiam Tille monatius, qui tamen minus accurate scripsisse videtur, non ibi de Paschate loqui Firmilianum , sed de multis aliis divinae rei Sacramentis; nisi diem Paschatis, circa quem errabant Quartodecimani, intellexerit: agit enim ibi Firmilianus &de multis divinae rei Sacramentis, S de diebus Paschatis circa quos ait aliquas esse diversitates Romae, quae non Hie' rosolymis. Quaenam autem erant illae diversitates hae nimiiarum, vel similes, quas referunt S. Dionysius Alexandrinus Epist. ad Basilidem Episcopum c. I. interrogatus, qua horario Paschae sit solvendum ieiunium: qui enim, respondit , Romae sunt fratres, ut aliunt, Gallum expectant; de iis aviatem, qua bic funt, d1κιΠι, quod cstius: S. Hieronymus in Matth. cap. 23. dicens: unde reor ω traditionem Apost Iieam permanalse, ut in die vigiliarum Pasbae ante noctιs di.
midium populor dimittere non liceat expectantes adventum
Christi r nec non Io: Beleth divin. Ossic. explicata cap. ras.&seqq. , atque Gulielmus Duranti Ration. Divin. Cffe. lib. o. cap. 86. & de quibus Waleramus Nuemburgensis Epise pus initio seculi XII. S. Anselmum consuluit hoc modo: do Sacramentir Ecclesiae aliud Palaestina, aliud armenia, aliud nostra Romana, O tripartita feniri Gallia. Dominici etiam.
corporis mysterium altier Romana, aliter Gallieana Ecelesia , ae dioer stae nostra tractat Germaniar cui rescripsit Anseliamus libro eidem inscripto. Sed & de die Paschatis cele-
147쪽
hiando loqui potuit Firmilianus non quidem illo, de quo
Catholici cum Quarto decimanis disceptabant; verum de Do. minica die Catholicorum, utrum hac, vel illa celebrandum Pascha esset; de qua profecto die quantopere inter se Orientales, & Occidentales contenderint, legi possunt Baronius, ct Pagus ad ann. 4i T. qqq, qIS. Jq6., III, 39O. 633. 664. Ao. Ino. , & Petavius de Doctr. Teni p. lib. o. cap. I. , ubi
fit mani se itum. eam controversiam inter ipsos etiam Occidentales non semel agitatam mille; & Cl. Franciscus Blan. climus o e sotur. Problem. Pasch. scribit, his nostris quoque temporibus erratum a Latinis in hac Pa natis Icaminica
die, quamquam Leo M. Episti os . ad Episcopos Galliarum,
ct Hispaniae admonuit: Cum sn omnibus at Dinorum praecepto. rum reguli r exequendis sacerdotalem observantiam oporteat ese concordem; maxime nobis ω prιncipaliter providendum es, nei, Passebatis fulι die vel ignorantia , vel praesumpta o peccatum diversitatis incurrat: iamque ante Concilium Nicaenum, &Firmiliani seculo de ea Paschatis die dissonantiam fuisse, sua. dent Paschalis Canon Hippolyti Portu ensis, ut fertur, Episco. pi, & alter Anatholii Laodice ni Episcopi invicem discreis pantes. De hac igitur die, deque aliis diebus Paschalibus, seu Paschatis hebdomada, de qua feriandum liatuit Synodus
Lugdunen. de Consecrat. dist. 3. c. I. Pronunctandum, intel.
ligi potest Epistola Firmiliani; maxime quod non dicit circa
diem, sed circa celebrandor Her Paschae. Sit autem, ut isti volunt, locutus Firmilianus etiam de die Paschatis iuxta comtroversiam cum Quarto decimanis; num propterea ipse Quarto decimanus eli nuncupandus e id certe ex illis Epistolae ver. bis non conjicitur; cum ibi solum dicat, Romae, & Hierosolymis non omnino con eniri in diebus Paschae celebran. dis; & frustra Romanos apostolorum auctoritatem praetendere, quam, inquit Socrates lib. I. cap. a I., scriptis probare non pollunt; ob id autem nec Hierosolymitanum morem probat, nec Romanum damnat, nec quam in partem propendeat, ollendit. Narcissus porro Hierosolymitanus Epi-icopus quamquam aliquot ante Firmilianum annis in Synodo non Hierosolymitana, Author enim Libelli Synodici parum castigatus unam Palaestinae Synodum in duas perperam divisit, ut & Ορboenam unam in duas Osrhoenam, & Me
potamicam sed Palestinae Pascha celebrandum esse fecundia in
148쪽
123 S. Micetum, O Victorem pronuntiavit cum maiore Ecclesia rum parte; tamen non multo post & Hierosolymitanam Fc clesiam cum tota Palaestina, & magnam partem Orientis in sententiam iuiise Asianorum, Conciliique Ephesini; ut Luna XIV. cum Iudaeis Pascha celebrandum es e censuerint; peria suasum eo mihi est, quod S. Athanasius lib. de Synodis , &Epist. ad Afros scribat, sub tempus Concilii Nicaeni Syros, Cilices, cr Mesopotamor Quarto decimanos extitisse, S cum Judaeis festum diem Paschae celebrasse: Palaestina porro fuit Provincia Syriae ex Scriptoribus, & Geographis ; quare inveteri Notitia Provinciarum Imperii sub Theodosio M. edi. ta, & a Hieronymo Surita in fine Itinerarii Antonini vulgata legimus inter X. Orientis Provincias Syria Patariina, Syria Caele . ω Syria Phaenicer & quod in Epistola M. Con stantini post Nicaenum Con. ad Ecclesias scripta, in qua Provinciae omnes, quae die Dominica post AEquinoctium ver. num Pascha celebrandum decreverant, Pa ina, Syria, ac fere tota Dioecesis orientis cum Illyrico desint ; quod quia demum ipsi Nicaeni Patres Epist. ad Ecclesiam Alexandrinam data reserant, quaestionem de die Paschatis in Concilio se datam sui sse ; ita ut omnet fratres, qui Orientem incolunt , quique Judaeorum consuetudinem ante in eo festo observando imi
tars solent, jam Romanos , nox , ω omnes vox, qui eundem morem, quem nos , in eo recolendo a primit temporibus tenuia
sis, fiat consentientibus animir in eodem celebrando deinceps secuturi : igitur & ob hanc causam cogendum fuit Nicae num universale Concilium; nam etsi sub Victore Papa Ro mae non duo, sed unum; & in Oriente, ac occidente pluis rima Concilia statuerint uno die, eoque Dominico ab omniis bus esse Pascha celebrandum; idque Postea fuerit confirma tum sub Sylvestro Papa ab Arelatens Concilio: tamen quiald in Oecumenico Concilio nequaquam factum fuerat, magnaque pars orientalis Ecclesiae Oppositam tuebatur sentem. tiani; iccirco in urbibus Orientis discordantes quidem ab boealterutra societate divisor non fuise , Judaice ramen festim-
ratem Dominieam celebrase tradunt Socrates, & Soetomenus lib. I. , neque quidem Haeretici, neque etiam Schismatiei nuncupabantur ipsi; verum Tella radecatitarum, seu Quarto. decimanorum haeresis nonnisi post Nicamum in Laodiceno Concilio incoepit nominari: quapropter tametsi Firmilianus R. a exti.
149쪽
D 1ss E ET . Ii extitisset Quartodecimanus; ob id tamen neque Haereticus D i tat, neque Schismaticus. Ad not. X. Considenrtur negat, quod non solum graviabus conjecturis a matur, verum etfam longe probabilist De um es.
Q Uod ii Firmilianus non est locutus de die Paschatis eum
Quartodecimanis controverso; parum, vel nihil in rem nostram conducit de victore Papa iniectus sermo: non enim Firmilianus de his differit, quae iam pridem facta fuerant, praeterierantque I sed quae suo tempore fiebant, se vabant utque , de quibusdam civersitatibus circa celebrandos dies Pasi , ω errea multa alid civinae rei Sacramenta , quae Romae erant, Hierosolymis ἰ de de his, quae in caeterirquoque plurimis Provinciis pro locorum, O bominum dioersi rate variantur ἰ quas ex Parte describit Sozomenus lib. I. cap. r. , di propter quas Firmilianus ait, ab Ecelesia Carbo. Iicae paee, atque unitate non era distessum, idemque scripsit S. Ireneus, live Concilium Gallicum Epist. ad Utictorem Papam apud Eusebjum lib. I. cap. 23. , atque nibilominus cum si omnes pacem inter se tranquillam tenuerunt, tum nosettam rete nemus : sicque varia , ω discrepant jejunsa ratio eoncordiam
Mea plurimum commendat: quod & praestitit M. Gregorius Epist. 24. lib. 5. ad Anastasium Episc. Antiochenum de Clariaco Episcopo Constantinopolitano Oecumense1 titulum usurispante, dum ait: Et qusdem in suscipienda fratrιs, ω eonsa cerdotis n sera Cyriaer Synodica Epistola dignum non fuit, ut pro ea a profanι vocabuli morat facerem ; ne unitatem Sancta Ecclesia perturbarem ; sed tamen de eo superstitisso, ω super. bo oocabulo eum admonere sudui dicens, quia pacem nobiscum habere non posset: quamquam agebatur de titulo Romani Pontificis proprio tuendo, ac de re, ut putat Baronius ad ann. I93. n. 43. , ad fidem pertinente ex ejusdem Gregorii M. Fpist. 39. l. q. ad Diaconum Sabinianum. Ait igitur Fir. milianus, quod si propter nonnullas in Ecclesiae membris diversitates minime Ecclesiae inter se divisae sunt, minimeque ab unitate Catholica distessum; neque etiam Ob hanc baptismi Haereticorum diversitatem in Ecclesiis repertam debuisse Stephanum ab unitate dilaedere . Si autem sermonis
150쪽
CAp. II. II Fulcimque gratia dicendum sit, quid Inter Victorem Papam
eum Quartodecimanis , & Stephanum cum rebaptietantibus dissentientes discriminis intersit, quidve convenientiar ; Uictor secum habuit Episcopos plurimos, eosquo praecipuos ;& Concilia plurima Orientis, S Occidentis; unoque verbo Ecclesiam universam, dempta dioecesi Asiatica: Stephanus vero quosnam sibi consentientes habuerit, adhuc ignoratur; plures eum quidem suae sententiae reperisse non d hito, sed plurimos etiam, eosque magni nominis, magnarumque Sedium Antistites adversantes invenille legimus . Uterque tamen, quantum mea opinio seri, veriusque mihi
ex antiquorum monumentiu elucet, nedum comminatus est, telumque excommunicationis ostentavit, verum illud etiam
vibravit ille in Asiati eos; in Astos iste, aut in utrosque Inam cum & illi, & i sti in sua perstarent opinione; ne quae
ab ea recedendi spem ullam facerent; uterque, uti minatu. fuerat, ita illis amplius non communicavit; sed morte pauis
Io post & illum, & illum intercipiente, non Victor Papa, ut Marca, Schel stratius, & Pagius sibi persuaserunt ex So. zomeno, qui res Aniceti, & victoris; Polycarpi, & Poly
cratis Episcoporum miseet, & confundit; verum & victoris, & Stephani successores Zephirinus, & Sixtus re maluistius librata, aliorumque literis permoti pacis, ae unitatis in Ecclesia servandae causa cunctos more suo, suisque consuetudinibus uti permiserunt. Quo plane factum est; ut neque Polycrates, aliique Quarto decimani; neque Firmilianus . ac Cyprianus, aliique rebaptizantes Haereticos extra communionem Ecclesiae diem suum obierint: quod quidem de Victore Papa testantur perspicue Eusebius, S. Epiphanius , α Socrates; de Stephano autem & praesens Firmiliani Epiis stola, & controversae adhuc sub Sixto eontinuata fidem prope certam faciunt. Qua in re nolo huc afferre genus illud excommunicationis antiquae, qua quidam ab aliis Episcopis, atque Ecclesiis abstenti propria tamen in Ecclesia, suaque irrDioecesi aut horitatem, ac dignitatem, cum Clero, ac plebo communionem integram , illibatamque servabant; ut ex Epist.2 9. al. 26 I. S. Augustini ad Caelestinum Papam, & ω. alis clo. S. Leonis M. ad Anatolium CP. Episcopum obseruasse se scribunt Morinus lib. 2. Exercitia Eccles. c. II., & seqq. . &Pagius ad ann. AIT. n. II, , e . de qua loqui videtur etia in