장음표시 사용
151쪽
Iris D ISsE T. I. Theodoretus lib. s. Hist. c. 34. , dum in caussa S. Io: Chrysollonii calumniis obruti scribit : Οrιentalium vero urbium quamplurimi communionem quidem sceleris refugerunt, corpus
tamen Ecclesiae baudquaquam disciderunt: quapropter & Theo. philus Alexandrinus, ct Sallustius Hierosolymorum Antistites, aliique extra Romani, & occidentalium Episicoporum communionem e vita commigra sse, & nihilominus post obitum etiam Orthodoxi esse non destitisse feruntur; ut legere est apud eundem Pagium ad ann. 49 r. n. t . , & seqq. , &492. n. q. Ut ut enim res se habuerit; Scriptores certe Galli plus fluclio, quam ratione in Eusebium insurgunt; & maxime Natalis Alexander, quum sumat pro Certo, quod dubium; aut pro vero, quod mihi falsum est: putat enim Fita milia nunt in hac Epistola loqui de die Paschatis Catholicos inter . & Quarto decimanos controverso ; quod dictum est esse falsum, vel certe valde dubium. Deinde propter quid Firmilianus abstinet a Victoris mentione, nisi quod sciret, illum tentasse, ac egisse contra Quartodecimanos id, quod Stephanus adversus rebaptizantes Haereticos quare cum dixerit, Stephanum cum Afris pacem fregisse; subjunxit: quam
semper anteces ores ejur vobis um amore, ω bonore eus odi runt : nec alia de causa videtur non dixiste nobiscum; nisi quia Uictor antea cum multis Orientalibus pacem non seria
Ad not. XI. Mendacium de pace a Stepbano eum Afris intercepta. 'BAronius, qui ad annum 238. num. I s. ex Epist. Dionysii
Alexandrini ait, Stephanum Orientales in sententia re. haptirandorum Haereticorum obfirmatos, communione privatis; iure ne, an injuria n. qq. ex Cypriano, ct Augustiis no neget, Stephanum aliquando pacem cum Cypriano, Astinque rupisse, modo disquirere nolo: in ea quidem persisto opinatione, quam dixi, Cyprianum, & Afros a Stephano prope vitae exitum abstentos fuisse. Certe cum idem Dion Dsus apud Eusebium lib. I. cap. I. de Crirn talibus tradiderit, Stephanum rescripsisse, non se H ob eam causam ab illorum
communione discessurum, quod Haereticor rebapt1zarent, ut ueris
ait valesius; sed quod neque ῶι a. cuin illis quidem ob
152쪽
Ir Team ea am omnino eommunicare vellet oee. ut recte transtulit Christophor sonus; quid aliud significavit, nisi eum antea cum Afris communicare renuisse Nihil, ais, a Cypriano, nihil a Patribus Conc. III. Carthagin. scriptum inveniri; unde id ceristo duci, iudicarique postit: at, ut antea monui, non omnia, quae S. Cyprianus edidit, habemus: quum S. Augustinus lib. de unico Bapt. c. I q. tradat, Stephanum rebaptizantes eos, qui ab Haereticis veniebant, vel ut fieret, decernentes eκcommmmeandos esse decrevisse, Acut alιorum Episcoporum , ω iutar Cypriani literae ostendunt: ubinam sunt hae literae Utique Cy. priani Epistola ad Pompeium habet de Stephano: dat honorem Deo, qu1.... Sacerdotes Dei veritatem Chrisi, ω Ecelesiae ianitatem tuentes abstinendor putat ρ sed unius Cypriani literae sunt, non aliorum Episcoporum; sed editionis Panielii, non Erasmi, qui legit: dat honorem Deo, quι Haereticorum amicos, O inimicos Christianorum veritatem Chrisi, O Ee-elesiae unitate in eontinere putati Postea quid aliud innuunt illa Cypriani in III. Concilio Carthagin. verba : superes , ut de hae ipsa re finguis, quid sentiamur, proferamur ne in nem judicantes, aut a jure communionis aliquem , si diversum senserit, a Denter; neque enim quisquam nostrum Episcopum se ese Episcoporum costituit, aut Urannico terrore ad ebs quenda necessitatem Collzar suor adigit: nisi Stephani Papae excommunicationem Afris intentatam E quid aliud tyrannicus ille terror, quam id, quod Polycrates Ephesinus Episcopus Victori Papae, cum ab eo excommunicationis iaculo terri. taretur, rescripsit de die Paschatis celebrando : his , qua no- his ad terrorem objiciuntur , minime conturbur ρ Atqui minae, Inquies, sunt litae, & nihil ultra: sint sane tantummodo minae ; sed quid sunt legati illi Episcopi a Stephano eatenus
suscepti, quatenus, eos nec ad sermonem saltem colloquis communis admιtteret; praeciperetque fraternitati um Demae , ne quit eos in domum mirm reciperet, ut venientibus non foliam
pax, ω communio, sed O tectum, ω bosspitium negaretur ρ sunt ex Epistola dubia, & controversa: sint etiam ita, ut lubet; verum nec dubiae sunt, nec controversae S. Dionysii Alex. Epistolae apud Eusebium lib. I. cap. 6. & ., hae autem docent, controversiam de Haereticorum baptismate adhuc
sub Sixto Papa durasse ; non igitur sopita ea quaestio fuit sub Stephano ; & ideo non sopita, quod cum Afris, &
153쪽
nicasset, quaestio etiam terminata suisset: quare non tantum minae, sed facta quoque fuerunt. Augustinus, instant, qui cuncta, quae eo tempore acciderant, ab eodem scripta exacte pervidit; crebro, & plurimis in locis testatur, nunquam pacem Stephanum inter, & Cyprianum esse violatam, aut communionem intercisam: Primum aio, Augustinum quoqueeestari lib. I. contra Crescon. cap. q. , nec omnia, quae in alis rempore snter Episcopor gena sunt, memoriae, Iιteroque manis darι potuisse; aut omnia, qua mandata sunt, se novisse: quo fortasse factum est, ut cum legerit Cyprianum in Ecelesiae communione martyrio coronatum, & ab universa Ecclesia pro Sancto veneratum; crediderit eum quoque a Stephano neutiquam communione Privatum οῦ Deinde adeo breve fuit,
uispiam dicet, hoc Schisma, si quod intercessit, ut nullum
uille merito dici potuerit; quando quidem quod parum durat, vix extitisse videtur: nam quomodo etiam esse quiv rit, ut Stephanus in fine cum Cypriano, aliisque rebaptietaniatibus communicare noluerit; & tamen nec pax inter eos disrupta suerit, nec schisma creatum, ostendi supra. S. auistem Hieronymus in Dial. adversus Luciferianos non ait et siens illum subde Stephanum haec non eum anatbemate eorum, qui se sequi noluerant, edidisse Oc. sed inquit: stiane allum nempe Cyprianum baec non cum anatbemate eorum , qui se sequi noluerant, edidisse; quidem in communione eo rum permansit, qui sententiae θα contrairent: loquitur enim Hieronymus de S. Cypriano in III. Concilio Carthagin. Praeisside, ut Baronius monuit ad ann. 2I8. n. 32. , non de Stephano Papa, quemadmodum Cyprian. vindex Pearsonium secutus assirmat: qui & cum eodem sentit, Hieronymum
adhuc iuvenem Tractatum illum exarasse: at ego iuvenem non dixerim hominem prope quinquagenarium ; qualis erat Hieronymus, quando contra Luciferianos calamum strinxit anno circiter 38O. , potissime cum de Hieronymo agitur, qui qua ingenio, qua diligentia, atque eruditione nunquam, dum scripsit, iuvenis fuisse deprehenditur, sed semper seis nex. ac maturus ubique. Quin quod S. Augustinus & ipso aliquando videtur de Stephano addubitasse, utrum pacem fer. iverit: cum id uni Cypriano tribuat; scribit enim lib. de unico Bu oti salo cap. Iq. Cussi ergo Stephantis non flum
154쪽
129 non rebaptisaret Haereticor, verum etiam hoc facientes , velut fieret, decernentes excommunicandor esse censeret ; suus aliorum Episcoporum , ω iutar Cypriani titera oriendunt: tamen cum eo Cyprianus in unitati pace permansit. Caeterum hoc loco Firmilianus desiderasse videtur in Stephano, quoa S. Augustinus de Agapibus ab Ecclesiis tollendis scripsit ad Aurelium Episcopum Carthagin. Epist. O. sed quod erat itino doIlendum, nunc auferendum es non aspere , sed, sicut serio ptum es, tu sipiritu lenitati , ω manssuetudinis se. Non ergo
aspere, quantum ex L imo, non duriter, non modo imperiosis Uta tolluntur, magis docendo, magιν jubendo, magis monea-do , quam minando ; Iis enιm agendum es cum multitudine; severitar autem eκercenda es ou peccara paucorum: & tamen Agapes erant ex Apostolica institutione, ut ex I. Corinth. cap. II. advertit Baronius ad ann. 39I. num. 39., neque I
baptigantes Haereticos pauci suisse leguntur.
Ad not. XII. Crimen suum alteri a git. αHoc ipsum, quod Firmilianus Cypriano, iam antea CD
prianus Pompeio scripserat: ut nemo apostolos infain re debeat, qua si illi Haereticorum baptisma probaverint, auν eis sine Ecelesiae baptismo communicaverint: uterque enim a bitratus est, Stephanum nulla alia de traditione loqui potuisse, quam de ea, quae Apostolorum Petri, & Pauli esset; quum cernerent, eum excommunicationis telum in eos, qui sententiae suae advertarentur, intorquere; quod quidem ob Apostolicam omnibus communem, non ob Ecclesiasticania, diversamque traditionem vibrari posse putabant. Stephanus tamen prudenti, circumspectaque usus oeconomia nec hanc, nec illam expressi; sed observandum edixit id, quod tradiatum es. An autem Arelatensis Synodus non post annos LXV., sed LIX. vel LX. statuens Haereticos ad Ecclesiam venienistes non esse rebaptigandos declaraverit, id esse ex traditi ne Apostolica; nondum dispicere potui: tantumque Steph
ni opinionem, atque Occidentalium ibi declaratam video,& confirmatam.
155쪽
I Comensis Concilii a Firmiliano, & Dionysio Alexandria
no memorati epocha nullum continet anachronismum . ,
nullamque rei gestae dissicultatem; cum potuerit & Firmilianus Dionysii Alex. aequalis ei interfuisse, & Dionysius adhuc vivente Firmiliano scribere, Synodum illam longo tempore ante Episcoporum memoria, qui antegres sunt iuxta Christophorsoni vertionem, vel iuxta Valesiun mulis antea sive .riorum Episcoporum temporibur celebratam: non enini Dionysius loquitur de omnibus, qui et Synodo occurrerunt, Episcopis, quos nec ipse forsan sciebat, nec opus erat omnes
scripto complecti; sed de pluribus, potissimumque de iis, quiarum temporibus coacta Synodus est, Episcopis suae , atque Romanae Ecclesiae, cuius ad Praesbyteros literas seribebat ;idque ex aliorum relationibus, quippe qui dicit: illud praeterea da dιer ωα & alias: decreta enιm ιn maximis Episcoporum Conciliis, ficut audio cre. Praesbyter namque Romanus cum extiterit Dionysius, & anno 24 . Alexandrinae Eccleissae constitutus Episcopus; in Oriente fuisse non videtur tem .pore Synodi Iconiensis longe ante coactae. Non opus est igitur uti explicatione ea , quam adhibet Pagius ad illa Fi miliani verba: nos in Iconio collecti confirmavimur Gre. quasi non ipse Firnii lianus, sed eius praedecessis res Iconii ad Sy. nodum fuerint; dum quivit Firmilianus aut Episcopus, aut Praesbyter, vel etiam Diaconus adhuc ei nodo interfuisse nedum anno circiter aro. , sed & 2II., ct antea quoque; ac Dionysius Alexandri recte scripsisse, multo antea superiorum Episcoporum temporιbus Concillum illud esse celebratum ; pr pterea quod jam praeterierant anni XL. , & amplius ab anno a 36., quo ille ipse scribebat. Nam si S. Athanasius, qui septuagenarius excessit e vita anno 3 3. , Diaconus adhuc anco 323. Nicaeno Concilio interfuit; quanto magis Firmi lianus, qui fere nonagenarius obiit anno circiter 2 2., PO-luit vel Presbyter, vel Diaconus adhuc anno a I . , aut etiam antea Iconiensi Concilio interfuisse & si S. Augustinus i. o. contra Iulianum cap. q. de re paulo plus XL. annos acta ascribit: sed quando ante annos plurimos tale ibi quiddam de
156쪽
nelio Papae missa anno 2 a. factum ante annos circiter quin decim hoc modo enarrat: verasse Carrbagιnem Pravatum Deisterem haereticum in Lambesitana Colonia ante multor fere an. nor XC. Episcoporum sententia condemnatum , antecessorum etiam nostrorum quod vestram conscιentiam non later) M. biani , cse Donatι literir severissime notatum Oc. eo magis Dionysius Alex. de re ante annos ad XL. patrata scribere potuit: longo tempdre ante Epscoporum memoria Oc., vel mutito antea superiorum Episcoporum temporabus Oe. praesertim
quod hunc locum Rufinus interpretatus est nuper, Nicephois rus vero Callisti dudum. valesius quidem, cui Tillemontius , & Harduinus subscribunt, Iconiense Concilium celebratum censet sub extrema Alexandri Severi tempora, quibus Firmilianum ac Caesariensem Ecclesiam Tecens promotum dicit ex Eusebio lib. 6. cap. I9. , sed ad duo ille vel non adjecit antismum, vel id minus attente fecit ; nec Firmilianum icti here, Distitum se Synodo Iconiensi intersuisse; nec Eusebium eo loco tradere. Firmilianum per id tempus ad Caesariensem Ecelesiam fuisse promotum; verum narrata Demetrii Alexaniadtini Episcopi morte, Heractaeque illius in locum successione, referre Firmilianum tunc in Cappadocia inter Episcopos celebrem suisse, valdeque Origenem suspexisse. Quare eum incertum sit tempus promotionis Firmiliani ad Episto patum, nihilque obstet, quin ipse Ecclesiam suam regere potuerit annos plusquam se aginta, aut etiam septuaginta , quando de S. Remigio Episcopo Remen. legimus adminiis strasse eum Ecclesiam suam septuaginta aut eo ampliur annos ex Gregorio Turonen. lib. de Gloria Confessi. cap. 79. , seu LXXIV. annos ex Hin maro Remensi in eius Uita ; illud quoque consequitur, potuisse eum nedum adhuc Diaconum, aut Praesbyterum, sed etiam Episcopum Iconiensi Synodo inister fuisse ante tempora Alexandri Severi, cessata anno a II. Severi Imp. in Christianos persecutione. Quid, ais, Dionysio Alexandrino opus fuerat Episcoporum memoriam, qui iam pridem vivere desierant, appellare ; cum Caesariensem Episcopum, qui adhuc in vivis erat, in rem suam adducere potuisset, ac debuisset verumenimvero nec potuisse id eum, nec debuisse dico sine detrimento doctrinae, qua pollebat,& nominis Magni, quo celebrat ut Dionysius; cui cum pro-
157쪽
positum eget ostendere Romanis, non ab Afris solis hune ino. rem nune prιmum 1nvectum esse , sed O multo antea superiorum Episcoporum temporιbur in Ecclosis populo Psimis, O in Cou. citiis fratrum apud Iconium, ω Synnadam, O apud alios plurimos idem sanctium fuse; ad rem non erat, unius Episco ispi viventis, suspectique tellimonium Producere, quem quoque Dionysius ignorare potuit Iconiensi Concilio intersui
se, nam eo plane modo neque vetultatem, neque firmitatem moris rebaptigandi Haereticos ostendisset. Quapropterct illud exploditur, quo nihil difficile exili inratur, Pagium, Caeterosque in angustum redigere, si iiii ita i ricte convenianis tur: aut vera sunt, quae de Iconiensi Concilio praedicat haec Epistola Firmitiani, aut falsa ; si vera, iam Eorruunt & Epl. stolae Dionysii Alexandr. , & Stephani Papae decretum , si falsa, jam ipsa corruit Epii ola, quae salsitatis convincitur: nam utraque vera elis respondebunt, uti re vera sunt, &nihil in ipsa Epistola de praehendi salsitatis, nihilque, quod
possit redargui; si sola in Stephanum convicia excipias ; quod vi hactenus ostensum est, & posthac etiam magis olfendetur. Non minus autem est Labbaei, atque Petavit improbanda sententia, quod Baronium secuti Concilium Iconiense in an . num 238. reiecerint; quam ejus, qui illud ad tempora Soteris Papae, & Marci Aurelii, Commodique Impp., vel aliquanto post retrahi posse censet: quo tempore, inquit, Mon. tani haeresis emersit, & quam non est verisimile talem, tantamque ab Episcopis Orientalibus non fuisse proscriptam , aut illius proscriptionem ad Alexandrum usque Severum fuisse Pro tractam. Etenim, ut varia omittam Montani haeresis in iistia; primum sub Pio Papa ad annum XIX. Antonini Pii, id est anno I 36. , vel Is . ex Epiphanio haer. 48. , alterum sub Sotere P. XI. anno M. Aurelii Imp., quod est anno III. ex Eusebii Chronico ; & tertium apud Baronium ad ann.1 3. num. 2. & 3., praetereamque in Occidente notam non fuisse nisi post Soteris P. tempora, nam quod Anonym author Praedestinati haer. 25. tradat, Sole rem Romanum Pontificem contra Cataphryges librum edidisse, Scriptoris erratum est loco victoris nomen Soteris exarantis & , ut videtur, etiam non nisi post Eleutherii Pontificatum ; cum Sanctus Irenaeus, qui adversus haereses sui temporis scripsit
sedente Eleutherio ex lib. 3. cap. 3 di quidem poli an-
158쪽
num I 84., quod libro eodem cap. 24. adducat Theodotio his interpretationem, quae juxta Chronicon Alexandrinum facta est sub Coss. Marcello, al. Marullo, & AEliano, id ei tanno I 84., de hac haeresi Montani, seu Cataphrygum nullum verbum habeat; & S. Epiphanius haer. q8. dicat, usque ad annum XII. Valentiniani , valentis, & Gratiani, quo seribebat, id autem est anno 3II., intercurrisse annos I9o. plus minur , ex quo Maximilia ex Cataphragibus dicta est Prophetissa, ideoque anno circiter I 83., longe quidem hae.
resis ea, lateque pervagata est; non tamen universum pene Terrarum Orbem pervasit ex testimonio S. Serapionis Antio.
cheni Episcopi, qui solum scribit: omnem in Cbristo fraterinitatem , qua per uniπersum Orbem Terrarum diffusa es, ab hae nova Prophetia reapse abborrerer quandoquidem & S. oeptatus Mileuitanus lib. I. contra Parmen. num. 8. operi suo Catalogum, atque Historiam Haereticorum a Marcione ad Cataphryges usque inserens ait: quorum per Provincias ADHeauar non flum vitia, sed etiam nomina videbantur ignota rausteriori quoque, graviorique vita adeo multos decepti, ut & Romanum Antistitem flexerit ad pacem Montanistis
concedendam, quam tamen mox revocavit, authore nor .
S. Martyre Praxea, Praxeas enim neque Sanctus fuit, ne
que Martyr; at Martyrem se iactabat ob folum, O plex,
ω breve careeris taedium, inquit Tertullianus lib. adversus eum cap. I. sed Praxea Postmodum haeretico, & Monatachicorum, seu Patri passianorum Antesignano ; & Tertulli num insignem Catholicorum athletam suum totum effecerit. Haec, inquam, haeresis tandem in pluribus Asiae non is Graeciae, id enim error est Barcinii ad ann. III. num Ist. ex Tertulliano perperam huc traducto Conventibus conde nata fuit teste Apollinari Episcopo Hierapolitano apud E
sebium lib. s. cap. Io. , quorum aliquot commemorat Auis
thor Libelli Synodici meropolitanum, & Anchialensem in Asia, atque in Europa Gallicum. At ista haec minime coisgunt, neque suadent, id temporis coactum fuisse & Ico. niense illud Concilium, de quo Firmilianus, & Dionysius Alex. agunt; quippe quod illa congregata sunt, uti coniucitur, sub victore Papa; & perspicue contra Montani peris versa dogmata de nova Prophetia, de ieiunio, de nuptiis &c.
non de baptismate, de quo nihil legissius apud aequales, aut
159쪽
suppares Scriptores, qui testimonio Eusebii haeresim hano profligarunt ; nihil apud Tertullianum, qui plura Catholi cis objecit lapsus in eandem ; nihilque apud S. Epiphanium,
qui fuse admodum eam sectam exagitat. Iconiense vero Coniacilium congregatum asseritur dumtaxat ob quorundam Ha reticorum baptismum; ideoque ad aliud tempus pertinere dicendum est, nimirum post Severi Imp. anno a II. defuncti persecutionem, ut jam proxime dixi. Similiter illa Firmi lianicae Epistolae verba: Plane quoniam quidam de eorum baiaptismo diabitabant, qui O si novos Propberas recipiunt, eos dem tamen Patrem , ω Filium nosse nobiscum ροι dentur: de Cataphrygibus sine dubio esse intelligenda , opinio Baronii fuit ad ann. 2S8. n. Iq. , veruntamen non soli Cataphryges no Dor Propbetas recipiebant; etiam Basilidiani suos habebant
Prophetas Barabbam, & Barcopb tempore Hadriani Imp. ex Eusebio lib. q. c. I., & Archontici e valentini secta Mamrialem, & Martianum novos Prophetas jactitabant teste S. Epiphanio baer. go. , qui & addit eos quoque baptisma reieci sis, tametsi nonnulli eorum bapti Eati erant: & forsan alii, quos latere nos, & antiquos etiam latui me Scriptores facile est; idem certe Epiphanius haer. 29. , & 33. de Esse. nis, Sampsaeis, & Elcesaeis refert eos coluisse Murthiam, &Marrbanam de genere Hel xat Pseudoprophetae. Cataphryges itidem falsum eit, eundem Patrem, & Filium cum Catholicis agnovisse, sed non eundem Spiritum Sanctum, credi. dii seque Montanum esse Paracletum a Christo promissum .: enim vero Firmilianus ipse clare de illis docet: secundum etiam illi, qui Καταομ γαι appellantur , O novar Propbetiar usurpare conantur, nec Patrem possunt babere, nec Filium, nee Spiritum Sanctum ; a quibus si quaeramur , quem Cbristum praedicent; respondebunt, eum se praedicare, qui miserit Spiritum per Montanum, O Priscam locuιum: quare non credebant Montanum esse Spiritum Sanctum , ut quidam cum errore scripserunt, sed de Patre, O Filio, Gr Spiritu Sancto paria cum Eeclesia sentiebaut ex Philastrio, Epiphanio, atque The do reto; & S. Hieronymus Epist. 3 . ad Marcellam asserit, illos Sabellii dogma sectanter Trinitatem in unius personae augussas cogere; quamquam id non Cataphryges omnes aiebant, sed eorum aliqui tantum teste Theodoreto l. 3. haeret.
Fabul. , illi videlicet, quos Author addita menti ad Tertuuliani Diuitiaco by Corale
160쪽
liani librum de Praescript. Haeret. vocat secundum EEschinein p=ui & addit communem Cataphrygum omnium blasphemiam uisse, Spiritum Sanctum elis alium a Paracleto ; & illum quidem in Apostolis fuisse , hunc vero in Montano: In deque ortum existimo; ut, quemadmodum dixi supra ad num. XU. cap. I. , temporibus Origenis plures autumarint, Cataphryges esse Schismaticos, non autem Haereticos; hoc est eos haudquaquam circa fidem errasse, sed circa disciplinam . Quod autem de Faemina praestigiatrice Firmilianus habet, satis commode ad Maximillam , atque Piscillam referri posse non puto; cum istae Prophetissae dicerentur, ac extaticae ; illa insuper & praestigiatrix ; cum illa rem habui Dis narrantur Praesbyter Rusticus, ct alius Diaconus ; istae vero virgines a suis vulgabantur ; quod refellens Apollonius apud Eusebium non attulit hoc facinus, sed tantum . eas maritos suos deseruisse scribit; illa Cappadox erat, &poth Alexandri Severi tempora, istae vero Phryges, & longe ante obierant. Quocirca non est, quod ad Authorem Sy-hillinorum Librorum, & ad Apollonium verba faciam; solumque mirari subit, Tillemontium asserere, magnum qui dodam esse, tam insignem Historiam fuisse ab Augustino igno. ratam: numquid omnia, quae Augustinus scripsit, ad nos venerunt & si venissent, num continuo factum illud admi teretur, & Epistola Firmiliant probaretur cunctane Augu. stinus novisse potuit, aut debuit; quando conaat latuisse aeum multo insigniora, ac recentiora & si quoque novi set; num & cuncta literis mandare debebat satius fui iset id de Hieronymo assirmare Augustino eruditiore. Sed si illam quaeremus apud utrumque; cur non posset a meri Pbi- tamener genere Pontica Prophetissa praestigiatrix Apellis hinretici, non Severi, de qua & Augustinus l. de Haeres. c. 24. ,
S. Hieronymus ad Ctesiphontem adversus Pelag. At tempora non conveniunt: ita equidem censeo; sed neque de Maximilla, atque Priscilla tempora convenire certum est. HiStamen vicina sunt ea , quae scribit Tertullianus l. de Praescr. Haeret. cap. 4 I. ipse multerer quam procacer i quae audeanι do.
cere , contendere , exorci ον agere, curationes repromittere a s
forsitan ω tingere. Denique alleverare, ex Iconiensi Conculio initium sumpsisse morem rebaptigandi Cataphryges, e quod aliud nullum, unde ea consuetudo procellerit, prius