장음표시 사용
161쪽
suppetat exemplum ; mentitumque esse Firmit Ianum , cum ait: nee meminimur hoc apud nox aliquando caepisse, eum semper iste observatum sit: prorsus arbitrarium est, ac futili ratione prolatum; nam ad id, quod subditur, si rebaptismi
consuetudo ea erat, cujus memoria non extabat, quorsum
Concilii Iconiensis convocatio, eaque de re diligentissima tractatio 3 quoniam quidam de eorum baptismo dubitabant; Securi a quibusdam de ista re dubitaretur; respondet Firmilia. nus, iccirco Iconii factum est Concilium ; & ut quod usii quodam, ac traditione in Ecclesiis Orientis servabatur. deis creto in Concilio edito magis stabiliretur; ut de quibusdam
aliis consuetudinibus Dictum edocet Baronius ad ann. 3 . n. 2o6., & ad ann. I 36., ac I q. n. a. , quapropter Firmiistianus non semel ait, conflamavim . An non autem celebraniadi Paschatis die Dominica ea erat in Ecclesia consuetudo, cujus memoria non extabat; & tamen ob eam causam cogi
debuere Concilia plurima, & variis etiam temporibus Quinimo si facta sunt in oriente Concilia Iconiense , Sunisnadense, & plura alia contra baptismum Haereticorum teste Dionysio Alexandr., magno argumento est, illis in Regio. nibus immemorabilem extitiise rebaptizandorum Haereti coarum consuetudinem; nam qui fieri potuit, ut si oppositam tenuerint Episcopi illi consuetudinem, repente totam mutaverint, abiecerintque, nemine repugnante, nullo schismate exorto; quando S. Augustinus testatur, quod ipsa mutatio consuetudinit , etiam quae ad iuvat utilitate, novitate pertumbat Neque verbis Firmiliani: nec meminimus hoe apud nos aliquando coepisse: refragatur vincentius Lirinensis in Com. monit. cap. 9., dum ait de Agrippino Carthagin. Episcopo rPrimus omnium mortalium contra rivinum Canonem, contra universalis Ecclesiae regulam, contra sensum omnium Consaeeris dotum, contra morem, atque instituta majorum rebaptizandum
es e censebat: quoniam quot verba, tot pene errata profert vincentius; nullus enim canon divinus, nulla universalis Ecclesiae regula extabat Agrippini temporibus de hac re, sicut testatur Augustinus ipse non uno in loco; neque Sacerdotes omnes idem sentiebant, cum varia esset prς sertim in Oriente consuetudo ex his, quae huc usque dicta sunt; atque adeo nec contra morem, atque instituta maiorum egit Agrippianus; sed primus in Africa fuit, de quo feratur Concilium
162쪽
eoegisse pro constabilienda ea , quae in Africa, aliisque
orientis locis servabatur, consuetudine; non vero primus Rebaptismi aut hor. Similiter cum dicitur; si quaruncunque vel levium, longeque minorum haeresum baptisma ex imme morabili consuetudine repudiabatur; quomodo talis, ac tanta
oriri potuit quaestio de eo baptismo, qui forma corruptata να Spiritui Sancto inimica ministrabatur primum falsum est. ante haeresim Cataphrygum suisse haereses leves, Iongeque
minores; extiterunt omnes longe graviores, ac pestilentio. res Simonianorum , Ebionitarum, Basilidianorum, Apellita. rum , valentinianorum, Marcionitarum &c., quae perverse
de Deo, aut de verbo Dei, aliisque ad fidem Catholi eam pertinentibus sentiebant; Cataphrygum vero dogma quibus dam visum est, ut alias dixi, magis schisma, quam haeresi antiquitus: deinde illud quoque falsum videtur, Firmiliani temporibus Cataphryges baptismi formam corrupisse ; cum id nonnisi tempore Magni Basilii factum legamus in eius
Epist. ad Amphilochium c. I. , ubi tradit baptisma eos conis tulisse in nomine Patris, O F1lsi, ω Montanι, ae Priscillae; eosque haereticos aperte esse dicit, propterea quod in Sam tum enim Spiritum blasphemarunt Montano , o Priscillae Pa
raeleti appellationem nefarie , ω mpudenter attribuentes .
quamquam id dicit de Pepudenis, qui quidem Cataphrygum
germen erant, diversam tamen sectam conflabant ex S. Epiphanio haer. q9., ac S. Augustino haer. a ., qui, quod mliarum est, de ea haptismi formula depravata nullum verbum faciunt: illud autem certum, Catapbrnum baptisma in Laodiceno Concilio post Nicaenum celebrato primum repudia. tum fui me. Postremo adhuc in obscuro est, quosnam proispter Haereticos Concilia illa Iconiense, M alia congregata sint; cum plurimae haereses ea tempestate in Oriente grassaiarentur, pluresque etiam in dies orirentur; manifestum qui dem existimo, quaestionem tum ortam minime fuisse de ba ptismo Haereticorum, qui sorma depravata administraretur ;quis enim unquam Catholicorum de hac re quaestionem movit quis unquam baptismum corrupta sorma susceptum non iterandum putavit sed de eorum baptismo. qui etsi nosos Prophetas recipiunt, eo em tamen Patrem, O Filium noss e nobiscum Oidentur: Spiritum Sanctum non addidit, non quod
illi eum negarent, aut Prave det eo sentirent; sed lar satia
163쪽
quod Haereticorum nemo adhuc male de spiritu Sancto senasi sse Firmiliano notus erat; primique Macedoniani seculo sequenti quibusdam visi sunt prave de eo credidisse, ita, ut antea qui recte de Patre, & Filio censerent, recte quoque de fide sentire dicerentur. Quare S. Cyprianus Epist. ad Pomis
pejum habet: ω illie in nomine Jesu Cbrisi diear remissistanem peccatorum dari, ubi blaspbematur in Patrem, O in D inlisum Deum Chrisum: & S. Athanasius orat. 3. in Ariais nos : tametsi nomen Patris, ω Filii, quia illa in Seripturis vident, simulent se nominare. Quaesitum igitur est eo tempore in Conciliis Orientis; an qui recte de fide, seu de SS. Trinitate sentiebat, novos tamen Prophetas recipiebat, Heter uticus esset censendus , an vero Schismaticus; ac proinde an eius baptisma recipiendum esset, vel rejiciendum; cum memoratus M. Basilius nos doceat, antiquos Schismaticorum baptisma approbasse, illud vero Haereticorum reiecisse. Quoia circa Donia in Concilio, inquit Firmilianus, tractatum fuit, confirmatumque, repudiandum esse, omne omnino baptisma , quod fit extra Ecclesiam consis tutum, id est administratum . ἔpriusque dixerat: Haeretico sicut ordrnare non licet, nec mamnum emponere, ta nec baptizare ως. quod totum nos iampriadem in Iconio.... conflamavimus tenendum contra Haereticorsrmiter, cr vindieandum; eum a quibusdam de is a re dubia taretur: ergo dubitabatur, an Haeretico liceret baptizare . non autem de baptismo depravate administrato. Ad not. XIV. Absurda argumentatio.
Q Uae hoc loco habet Firmillanus, non sunt ex numer
eorum, quae addidit ad cumulandam probationem, sed quae eadem retexuit ad confirmandam eam, quam putabat, veritatem; cum eadem & ad eum, & au dubaia num scripserit etiam Cyprianus: eratque egregia i pus arguis mentatio iuxta ea, quae ipsi arbitrabantur, rebanturque νὴ
putabant enim baptismum Christi nonnisi a Ministris Feci sae Christi administrari posse; Haereticos, quod extra Ecclesiam essent, Ecclesiae haudquaquam esse Ministros; ideoque baptisma, quod illi dabant, illicitam, ac profanam, irr tamque tinctionem appellabant: quapropter subtexebant: si Paulus Apostolus iterum baptietavit eos, quos Dbannes iam bapti
164쪽
C A e. II. hapiletaverat; qui etsi Minister Ecclesiae ChrIstl non erat,
Christi tamen amicus, & praecursor habebatur; cuiusque baptisma quamquam gratiam non praebebat, ad eam tamen dispone-hat; quantomagis iterum ii baptizandi erunt, quos iam ha.ptigarunt Haeretici, qui nedum Ecclesiae Christi Ministri non
sunt, sed ejus inimici, & Pseudochristi; quorumque baptisma non gratiam, non dispositionem, sed perditionem an fert: maxime quod si Haereticorum lavacrum eo suscipientadum astruitur, quod Christi st, ac in nomine eius admini. stratum; etiam baptisma Ioannis quodammodo Christi erat, cum daretur in nomine Cbrιsi venturi Act. I9., & ex SS. Am-htosio lib. I. de Spiritu Sancto cap. I. , Hieronymo in c. a. Ioel, & Augustino lib. Quaest. novi Testam. q. 29. Quar. etsi verum est, ex Concilio Trident. sess. I. Iobannis baptismum vim eandem non habuisse, atque baptisma Christi con tra Calvinum, aliosque quosdam Haereticos; ut ut se haheat Eulogii Alexandrini Episci apud Photium in Biblioth. nutria ago. contra Novatianos opinio; caelestem quoque non fuisse, quia Caelestia non praestabat, quemadmodum stri. psit Tertullianus, gratiam nimirum iustificantem; licet caeia testis fuerit utpote a Deo inspiratus, & ad caelestia dispo. nens; idque & Cyprianus, & Firmilianus non diffiteren tur; tamen illud quoque verum esse putabant, baptismum . ab Haereticis administratum non esse baptismum Christi; ne que nudam Christi, aut Trinitatis invocationem satis esse, ut baptismus diceretur verus, ct ratus; sed & aptam ma teriam, & idoneum Ministrum requiri: non quamcunqu
formam, aut verba; nec quamcunque materiam, seu aquam
selegisse Christum ad Baptismum; sed talem formam, talemque materiam I ita nec quemcunque, sed talem Ministrum ad baptismum a Christo fui me destinatum, huncquo nonnisi eum, qui intra Ecclesiam esset. . Ad not. XU. Curiano mutuata animadversio. ΣαTErraemotus ea quidem tempestate factos in Oriente ut
ex ea re persecutio in Christianos crearetur, testatur etiam origenes tunc inter vivos degens Commenta in Joannem to. 28. , ut adnotavit & Baronius ad ann. 23 . n. c., ac proinde non id ex argumento Cypriani contra Demetrianum
165쪽
14 D I s s E E T. I. Ad not. XVI. Suspecta eruditio. αn Lius Serenianus omnium SanctissAnus, & a eonsiliis Aleis In xandri Severi dicitur a Lampridio in vita ejusdei
Imp. Alexandri. Quod autem a Firmiliano dicatur Praeses Provinciae Cappadociae, quae erat Proconsularis in laterculo Pici vinciarum , id plane accidere potuit non solum, quia Praesidis nomen Proconsulibus, ac Praetoribus indiscriminatim attributum invenitur, sed etiam quia Provinciae, quae erant Praeis sdes , transibant interdum in Correctores, Praetores,& Conis lata res; ut pluribus exemplis confirmari potest ex eisdem Provinciarum laterculis.
Ad not. XVII. aut sententiae falistas , aut veraborum repugnantia. mQUum in persecutione Maximini nonnullarum Ecelesiarum
Clericos tantum vexatos tradat Severus Sulpitius; &Pagius ex vita S. Cypriani, atque ex Optato Mileuiistano ottendat eam in Africam non pervenisse ; quum qui etiam Orosius, & Eusebius affrment, Maximinum ita praestitisse, ut eos tantummodo, qui populis praeerant, O doctrina, punire iuberet, velut qui cavsam eaeteris hujusmodi persuasionir praeberent ἰ liquet persecutionem eam localem tantum fuisse, ut ait Firmilianus, ac personalem tantum , non autem universalem. Cur vero non quiverit esse acemba, & dira, tametsi localis solum, ac personalis extiterit;& cur vera, ac generalix censenda erit, si tres annos durata set, & haeresis Elceisitarum tunc grassaretur, quae tamen o in aliqua solum Orientis parte vigebat, plane non vide zimmeritoque de hac persecutione dubitasse Pa melium amrmo; quando ejus meminerunt nedum antiquorum, quos diis xi, Eusebius, Severus Sulpitius, & Orosius, sed & S. Augustinus, & omnium antiquior, illorumque temporum aequalis Origenes; qui mirum in modum convenit cum his, qua Firmilianus scribit. Quod autem Authores quidam de hac re inter se discrepetit, argumento est, Generalem eam non fuisse; nam illi, apud quos persecutio valde saeuit, sextam dixerunt persecutionem; illi vero, quorum ad Regiones se- Iitas talis non pervenit, eam non memorarunt ; sicut & pc secu
166쪽
stetit ouis sub Gallo. & Volusiano Scriptorum multi non
meminerunt, eo quod localis illa suerit, non generalis. Modus vero recludendi mendacii a Panaetio propositus, ut nempe reperiatur in Martvrologiis Seremani mentio, pro sus futilis est, nec non incertus: quot enim in Martyrolo. giis leguntur passi, aut unius Imperatoris, qui persecutioianem excitavit, solo nomine expresso ; aut & Imperatoris,& Praesidis, sub quibus martyrium fecerunt, nominibus peis nitus suppressis Quot itidem ibi narrantur passi sub hoc, vel illo Praeside, quod tamen falsum esse compertum est
Ad not. XVIII. Nimium philosopbatur. αDAEmones praescire sutura, non dubitavit literis tradere
S. Augustinus lib. de Divinatione Daemonum, tum ex causarum naturalium coniumstione, tum ex his, quae illi ipsi praestare possunt: & S. Gregorius Nissaenus Orat. in Gregoiarium Thaumaturgum narrat, eo Firmiliani seculo Neocaes rienses Ethnicos, cum Deos invocassent, precatique essent, ut sibi locum in Theatro concederent, responsum accepisse, quamprimum eos locum habituros, moxque immani peste a Daemone concisos. Quod si dira simul, ac mira praestare Daemones possunt, eo magis illa Praeo Icero, quaecunque ipsi sunt patraturi; & si luem, ac postilentiam illico parare va lent, cur non & Terraemotum Nec idem Augustinus adadubitat Astris tactus attribuere, dum lib. s. de Trinit. e. 6.
scribit: eum igitur non usquequaque absurde dici possis ad D
Iar eorporum disserentrat affatur quosdam valere Sidereos, cur in Solaribus acee as, O decessibus videmur etfam rusus anni tempora variari; O Lunaribus incrementsr , atque decre mentis augeri, ω minui quaedam genera rerum sicut Ecbinor, O Conebas. ω mirabstes Iur inaras: qui quidem utrum a nobis praesentiri possint, nec ad hoc tempus, locumque est, neque ad rem nostram. Porro si quaestio in Terraemotum reiscidat; non arbitror, potius suisse Christiani Philosophi id inficiari sacris literis perhibentibus; cum Augustinus Theologorum princeps, & Cluistianorum summus Philosophus ita ipsum non negaverit.
167쪽
R Hiiei nomen latinum homini Graeco nedum novum non est, sed quam maxime usitatum; ut produnt Historia Eusebii, Acta Conciliorum orientalium, & quamplures Scriptores veteres ἱ apud quos saepe numero occurrunt nomina
latina Graecis, & Orientalibus hominibus, & contra Graeca Latinis indita. Praeterquamquod quis scripsit Rusticum illum Praesbyterum fuisse Graecum num quia in Cappadocia morirabatur quot Latini in Graecia, atque oriente commoranis tur, & e converso Ad not. XX. Ridicula exprobratio.
FXprobrare alicui, quod crimen crimini non adiecerit, non dieci ineptissimum, sed impium, & sceleratum, cumscriptum sit: neque adjicias pecearum super peccatum. Ecclesias. s. Quamquam interdum, & comparate nec ineptum quidem est, nec etiam impium; ut habetur de Celebrati Missa r. c. De homine, quo loco Innocentius III. exprobrat, damnatque cuiusdam Sacerdotis factum, qui, quod esset gravi culpa, mortalique peccato irretitus, adstrictus celebrare, ut populo morem gereret, se sacrum facere simulavit, de suppressis consecrationis verbis panem, S uinum sumpsit, Sacramentumque nullum effecit: & tamen Sacramentum peccatore confici, & administrari peccatum est, & plane
crimen non leve. Hoc autem loco non possum non probare
Tillemontii correctionem, qui legit non sine Sacramento sol ta praedicationis ἡ & quamvis id nullo codice suffragante, tamen textus ipse hoc ipsum postulare videtur: nam Firmulianus non exprobrat praestigiatri ei Mulieri, quod Sacrificium Domino sene faeraments folitae praedicationis oste'et a sed quod ausa e fiet Eucharistiae, & Baptismi Sacramenta ministraro, narrat ipsam summa diligentia ea, quae erant Ecclesiae, ita
praestitisse, ut n1ι discrepare ab Ecclesiasica regula videretur. Quis igitur non advertit, obtulisse eam Sacri sum Domino non ne Saeramento stitiae praedicationis i alioquin ab Ecclesiastica illorum temporum regula discrepasset. Accedit, v ces illas Domino non forsan a Librario per notas olim exaratas fuisse, ut esset Doso βοῖ & exscriptores unam effecisse osciis
168쪽
oscitanter, ae descripsisse tantum Dominor quae coniectura nostrorum temporum criticis forsan probari posset. Ad not. XXI. Insessa indignatio omnino Cbrisiano homine sndigna. AD illam Domini authoritatem Matth. s. 22. qui dia rit fratri suo, Racba ; reus erit Coneilio ἰ quι gutem d1κerit, fame I reur erit gehennae ignis: dictum est supra adnum. v. cap. I. , quomodo ea intelligenda sit. De reliquo tam alte Firmilianus eam Orientalium, Afrorumque opinionem animo imbiberat, Sacramenta Christi extra Ecclesiam conferri non posse; ut existimaret Sacramentorum conficienis dorum potestatem Haereticis extra Ecclesiam positis facere, idem esse ac aliam Ecclesiam constituere; eamque apertam, O manifestam Stepbani sultitiam appellat; quod multas aliar Petras gnducat, ω Ecclesiarum multarum nova aedi ta consi ruat, dum es e illic baptwma sua authoritate defendit . . . Ωui autem baptisma eorum probat de baptiviatis, o Eccle am illic esse con mat. Quemadmodum autem extare neminem Cath licorum puto, qui dicturus non sit, hoc loco Firmilianum immoderatione verborum errasse, ita perpaucos futuros confido, qui eum non sint a concilio, & gehenna ignis liberaturi ; quando quidem scitur, quamplures alios ab his ipsis absolutos; qui vel paria, vel majora fecerunt, aut dixerunt; fraenaque praeceptionibus, quas de Patientia exercenda a maioribus, & Christo accepimus, aliquando laxarunt; de quibus, ae diliis etiam de hac re a Cypriano suo loco videbitur. Ad not. XXII. Sebismaticus contemptu . N Ihil est monstri in Firmillant verbis, quantum equidem videam: monstrum autem esset; si is in Cathedram Pe. tri, vel Petrum ipsum inveheret; si illam pulsaret, aut illum Percelleret; quem tamen praeclare admodum colit, quum ait: super quem fundamenta Ecclesiae colloeata sunt. uidi non ultra procestit Magnus Basilius, quando teste Baronio scripsit: oda fusum illius Reelesiae t Firmilianus vero, quod sciret, successiores Petri collabi posse in rebus vel facti, vel ad disciplinam diversam altinentibus, solum in Stephanum insurgit, illum
169쪽
D I s s A E T. I. illum dumtaxat exagitat, quem errore abreptum arbItrab . t ut & doctrinae, traditionisque Petri fractorem ipsum ex iis stimabat: atque hoc idem perscribit ad Cyprianum ; qui quum eiusdem elis opinionis, ac Firmilianus, eadem quo que sentiebat, praedicabatque de Stephano , atque illec; uuamquam in ea ad Cornelium P. Epist. de Felicissimo Schi sinati eo ista scripsisset Cyprianus non in Stephani, aut Cor. nelii laudem, sed extollens Petri Cathedram, atque Eceleia kam principalem, unde unitas sacerdotalis exorta es; nec nota Romanos, quorum fides Apostolo praedicante laudata es. Neisque verbis illis, praedicat, glorνatur, contendιt, Stepham in Petri Cathedra successionem Firmilianus in contentionem adia ducit; sed tantummodo conatur ostendere, Stephanum in hac de Haereticorum baptismo controversia degenerem fuisse
a sensis Apostolorum Petri, & Pauli; qui in Episolis DirHaereticos execrati sunt ω, ut est eυιtemut , monuerunt.
Ad not. XXIII. Vera impudentia in falsa
SCribit Firmilianus: ω non pudet Stephanum hoc asserere, ut per eos , qui ipsi in omnibus peccatis sunt constituti , dicat posie remissisnem peccatorum dari r quasi pusit esse in domo
mortis lavaerti in salutis: cum iam & Cyprianus in Epis . ad Pompeium pronunciaverit: Cum vero nulla omnino haeresis , sed neque aliquod scbisma habere falutaris baptismi functi cationem foras possit; cur in tantum Stepbani fratris nostri obstinatio dura prorupit, ut et am de Marcionis baptismo, item Valentini, ω sellιs, O caeterorum blasphemantium in Deum Patrem contendat silior uases ρ ω illic in nomine Jesu Cbrisi dicat remissionem peccatorum dari, ubι blaspbematur in Patrem, O in Dominum Deum Chrsum R. . . dat bonorem Deo, qui apud eos, qui in Dominum blaspbemant, peccatorum remissχ-nem dari iudieati Qua in re S. Augullinus lib. 3. de Bapta
cap. I 8. ait de isneratoribus , πι&- fraudatoribus in Ecclesia degentibus: later tamen ipsius Cypriam temporibus baptiza. b.Nit, quos coepiscopor suor cum magno fuisti gemitu confitetur, O cum magna tolerantiae mercede perpatιtur; remissam tamen peccatorum non dabant, qua per orationer Sanctorum ides per
Columbae gemitur datur, quicunque baptizet, si ad ejur pacem illi Dissiligod by Corale
170쪽
illi peninent, quibur datur . Non enim raptoribus, O μὴ ratoribus diceret Dominui r δε cui miseritis peccata, remitiaruntur oeci, & lib. I. cap. 2I. Ωuapropter Sacramentum gratiae dat Deus per malos , ipsam vero gratiam nonnisi per sipsum . mel per illius Columba membra facit, quibur aιt : ue eui dia
inferstit , drmittentur oec. , cap. vero a 2. proinde eonsentimus
priano, meretscos remissisnem dare non puse, baptismum autem dare posse ; quod quidem iuιν ω dant1 1, ω aeeipient bus valeat ad pern1ctem tanquam tanto munere Dei male uten
tibiae r fictit etiam maIgni, ω ιnvidi, quor εν intus use teia satur, remissionem peccatorum dare non pusunt, cum eos ba prininum dare omnes fateamur: quod & habet lib. o. cap. r. inquiens: euα ω hi, qui νn ima uuitate perversi sunt, ω per
iste orount, appareant remissisnem peccatorum nec dare, nee
posse babere; quia non malignit , sed bonir filis dictum es si
cui dimiseritis peccata, dιmittuntur ei F cur tenueritis. tene hvuιών. Qua in re si quid discriminis inter Cyprianum, & A eustinum intercedit, illud esse videtur; a Cypriano vitae sanactitateni exquiri in Ministro Ecclesiae, ut & Sacramentum,& effectum Sacramenti dare quear; ab Augustino vero sanactitatent Ministri praeoptari ad effectum dumtaxat Sacramenti tribuendum; cum tamen nunc Ecclesia neque ad Sacramen tum, neque ad effectum ejus dandum Ministri sanctitatem tequi ri doceat; tradatque eum dari ex opere operato, non ex opere operantis. Sed & S. Hieronymus in Dial. adversus Luci serian. adversario dicenti: sed ego recipso Laicum Arianum piae. nitentem per manus impositionem, O invocationem Spiνιtur Suncti sciens ab Haereticis Spirιtum Sanctum non posse eo e ri r respondet: Cum in Patre, O Filio, o Spiritu Sancto ba ptizatur homo Templum Dei fiat, ... quomodo dieir , sine ad Φentia Spiritur Sancti apud Arianos peccata pose dimitti P quo modo antiquis sordibus anima purgatur, quae Sanctum non babet Spiritum neque enim aqua lavat animam, sed prius ipsa Iavatur a Spiritu. ut alius lavare spiritualiter po t. . . Ex quo apparet baptisma non esse sine Spiritu Sancto. . . verum es e baptisma, quo Spiritus Sanctus a eniat. Igitur si in a. nus Spiritum Sanctum non potes dare, nec baptizare quidem potes, quia Eeelesiae baptisma sine Spiritu Sancto nullum es. Tu vero, cum baptizatum ab eo rec3pias, O postea invoco Spiritum Sanctum; aut baptizare eum debes, quia sine Spiritu