장음표시 사용
221쪽
ad Comitatum Constantini Imp. sub custodia missos, ae e pitali sententia muleiatos; ut apud S. Augustinum est lib. r. Contra Parmen. cap. s. & 8. , non lapsum Sirmiensem, Zesubdolam fidei formulam subscriptam ; sed nec Catholicis fere universis Ariminensem errorem, & turpem in rebus fidei
levitatem, atque inconstantiam; cum tamen in caulla Caeci- Ilani magna temeritate Italqr, Galloν, ω Hispanor accus rent, testante eodem Augu tino cap. I.
Ad Propos. XIII. Denatiani Sine matir fastur, progressui,
F stus, & arrogantia Donatistis accessit non potissimum
ex eo tum cauda undique praeiudicata, sed ex praepollera Maeni Condant in i erga ec s in lugentia ; qua an. 32 I. g. n nas Majas exi ii lege abr'gata. judit Donatistarum Episco. pos suis sidibus restitui, data etiam optione, ut singuli quique pro arbitrio Caeciliani, vel Donati partes amplexarenis tur: ex qua ingentes illae calamitates, quae integro sere seis culo Africam irreparabili exitio peliundederunt, effluxere; in quo sane quam graviter ab Imperatore erratum, rerum Pollea secutarum eventus declaravit, ut adnotat Card. N risius in Hist. Uonat. , qui & addit, Donatistas suis Sedi. hus restitutos victoriam, ac triumphum canere, festos conis ventus tota Africa celebrare, Catholicis irridere, eo rui Basilicas invadere, nihil contra ipsis intentatum relinquere;& Constantinam, seu Cirtam Numidiae Metropolim in partes Donati reverso Silvano Episcopo iam pene totam tra si illa. Crevit quoque ipsis fastus ex eloquentia, ac doctrina Donati Carthaginiensis, aliorumque suorum, quod autumat S. Augustinus lib. I. in Cresco n. cap. a. iliis verbis : cum fiam , quemadmodum praedicare soleatιν eloquentiam Donati, Parmenran , altorumque vestrorum: & ex eo quod Crest nius apud memoratum Augullinum cap. 3. ait, voluisse Augustinum siniri post tot annor , pose tot judices, atque arbitror, quod apud Prsncipes tot dι sic epta utibus lueratis ab iatriusque petriis Episcopis finiri non potuit. Pertinacia vero, quae Haereticorum omnium, atque Schismaticorum propria est, ac
Praecipua nota, Donattitis tum aucta et , cum Macarius in Afri. Diuitir Corale
222쪽
Asti eam a Constante Augusto ad conciliandam unitatem minius est; & res stentes Circumcelliones apud Baga iam Numidiae Civitatem per milites disiecit, necavitque multos: veis nerunt tunc eum pharetris armigeri, inquit Optatus Milevit. lib. 3. num. I. , repleta est unaquaeque Crvitar vociferantium elamoribus; nunciata unitate fugι iis omner . . . Fugerunt igitur omnes Eprscopa cum clericis suis; aliqu3 sunt mortui ; qui fomtiorer fuerunt , eapti, ω longe relegati sunt: nam exinde se syllos Martyrum iactare coeperunt Donatistae; Catholicos vero per invidiam, & contemptum Macarissat interdum nuncupare ex Augustino lib. g. contra lit. Petiliani cap. 39. , Orie talium omnium, atque transmarinarum Ecclesiarum commuis nionem fugere, quam eatenus tenuisse, donee consen ena in eorum favurnem, quos Macar anam persecutionem pertulisse , ieebat Fortunius Episcopus Donatista apud eundem Augu- sinum Epist. qq. al. Io . , & Catholicos quoscunque ad eos transfugientes rebaptizare, quibus quidem Donatum usque ad persecutιοnem per Macarium factam sine baptwmo eommuniis
e se testatur Tycnonius Donatista in Augustini Epist. 93. al. 8. ad Uincentium Rogat. Ad Propos. XU. Terribilis Donatistarum astutia,
i fieri potuerit, ut Donatistarum astutia, fid sallaciis
loquentia terribilis fuerit, si tapenumero absurda, s cumque pugnantia loquebantur; vix satis intelligo, nisi cum irrisione dicatur. Adeamus Augustinum Schismaticorum omnium, & in primis Donatistarum aptissimum aestimatorem , ac iudicem, quidnam de illorum astutia sentiat: lib. ipse .
a. contra Gaudentium cap. 29. ait: miror, quod stain insem furi estis; ut ipsi vobiν talia non dicatis: nam non solum . secum pugnantia illi plerunque effutiebant; verum etiam quae eos penitus oppugnabant; quare idem Augustinus lib. 2. Re . tract. cap. I 8. contra Donat; sar, inquit, autboratate B. E p
feo , ω Martyri 3 C priani se defendere molientes styrem li- μοι scripsi, in quibus docui, urbiI sic valere ad ref llend6sDoaatis as , ω ad eorum prorsur ora claudenda, quomodo lite. ναν factumque C prsant: & lib. q. contra Crescon. Cap. II. κινον autem, quomodo etiam tιbi persuaderi potuit; ut tu tua
223쪽
distulatione mentionem facerer Cypriani ; euius literie etiam ipsir , quar bur dicis, de baptismo destruendo , qui apud meis
reticos, vel Scbismaticor datur, tota caussa vestra subvert turr quod & habet lib. I. de Baptismo cap. r. , & Epist. 9'. al. 48. ad vincentium Rogat. Optatus quoque Milevit. lib. I. num. I. notavit, Parmenianum, quem sui tanti facimhant, ea dixisse, quae manifeste Catholicis favebant; & Donatistas, pro quibus ille scribebat, recta feriebant. Certe in magna illa Collatione Carthagin. quum Donatistae se probaturos ex Optato Mileuitano minarentur, Caecilianum fuisse a Constantino Imp. damnatum, eam Scriptoris lectionem adis duxerunt, quae nonnullis risum movisse legatur; quum audissent, quam apertam contra seipsor paginam protulissent; ut extat apud S. Augustinum in Brevi c. Collat. 3. diei cap. I9.,& lib. post Collat. cap. 31. Quinquod suis etiam documentis se ipsi iam iugulare, & Catholicis adiumento esse coeperunt ita, ut Episcopi Concilii Cirtensis in Epist. inter Augustinia.
nas rq I. al. Is a. scripserint de illis: melius egerunt eatissam Caecillani, quam nos ὼ nor enim duas lectioner pro illo Iudicere puta Deramur; illi autem quatuor protulerunt: & idem Augustinus in Brevi c. collat. cap. 23. habet: tanta contra se legerunt; ut omnino mirum sit, quibur illa oculis adspicere, vel quo ore pronuncιare potuer nι : lib. Vero post collar. cap. 34. nec ruis, nee nobis iurantibus forsitan crederetur ; illa, quae pro nobis contra se O tam multa dixerunt, O tam multa Dis gerunt, gratis eor uobis omnιa praesituse. Cum item Caeciliani damnationem a Concilio Donatistarum peractam Catholici exsuflarent ex Primiani damnatione a Maximini anistis eadem plane ratione facta, nihil aliud responderunt Donati itae, quam nec causam causia, nec persionam praejud care
personae ex memorata Concilii Cirtens s Epistola; quo nihil ipsis perniciosius, nihil Catholicis utilius dici poterat; ut
S. Augustinus lib. post Collat. cap. Ist. in hanc rem addide. rit: tam densum, O arctum est, ubι ess adhaeserunt pedes; ut eos e Dellere conanter frusera iis manur, ω eaput sigant po in eodem luto haesitantes arctius involvantur: & lib. 3. contra literas Petiliani cap. 3o. υidete; quemadmodum ego .lla, quae ipse posuit, ostendi non nobis, sed potius vobis e
contrarra. Quae sane multa congerere, ac re serre volui; non
quo hoc quidem ad quae ilionem illam magnopere pertineat:
224쪽
sed tamen ut omnes videant, quam fuerit genus hoc eorum , qui terribiliter a tuti dicuntur, hebes, S imperitum; cum nihil sit tam futile, nihil temeritati coniunctius, quam id velle defendere, quod probari nullo modo potest ; Sc nihil etiam tam stupidum, tamque inscrtia plenum, quam iis a r. mis conari pugnare, quae sibi ipsi noceant, &adversario pro . sint. Quod enim optatus Mileuitanus illos semel subtiles se. ductores appellaverit; aut ironice id dixit; aut de aliquo Scriptore, nonnullisque eorum minus hebetibus locutus est, qui dixerint aliquando nonnihi I ad suadendum , seduce
Ad Propos. XVI. Donatime antiqua depravant
FUerunt Donatistae quidem Schismatici, calumniatores peristinacissimi, ac procacissimi; sed veterum monumentorum depravatores eos extitisse nusquam adhuc legi. Quoniam . quod eorum unus, vel alter Epistolam confinxerit ; quid mirum, cum id legere sit ab aliis multo pluribus etiam Catholicis factitatum Et plane quo unquam pacto antiqua eos monumenta ad suam causam promovendam depravaste dic mus; si certis, & genuinis, quae extabant, eisque quoque favebant, non sunt ullo tempore usi, ut Epistolis S. Diony.
sit Alexandrini, ac Magni Basilii, Historia Eusebii, scriptisque S S. Athanasii, Cyrilli Hierosolymitani, aliorumque, quos
alias memoravi, quantum quidem ad baptismum Haereticorum attinet Qua in re non ego Schismaticos delando; non mores, actaque eorum probo; sed vera, & falsa demonstro. Sanctorum vero Optati, & Augustini dicta ad hanc rem adducta non ostendunt, Donatistas antiqua monumenta vel corrupisse, vel commentos eise, sed nec falsas chartas eos unquam in medium produxisse; si unam demas veram Alsii Caeciliani Epistolam cum doloso Ingentii Donatistae addita. mento. Nam quod in Colloquio Augustini cum Fortunio habito Donatistae Philippopolitanu in Conciliabulum pro Nar. dicenti Concilio obtruderint incertum, id ne ab ipsis sit fraudulenter, an inscienter factum ; cum illud etiam ipse mei Au. gustinus ignorarit; & inter Sardi cense Concilium, & Conis ciliabuluili Philippopolitanum discrimen non satis comper.
225쪽
D r s s E R T. II. tum, & exploratum in Africa fuisse videtur. Postea cum
praeter Donatistas plures alii studerent anabaptismo, ut supra visum est; ut quid fingi, vel dici non posset, monumenta vetera pro ea sententia excogitata fuisse ab aliquo eorum, qui in Catholicos scriberent; ut de Hilario Diacono Romano sectae Luci serianae tradit S. Hieronymus in Dial. adversus Luciferianos inquiens: Iegat ω σpsius Hilarii libellos, quos ad versur nox de rebaptizandis Haereticis edidit P
Ad Propos. I. Calumnia Donatiana secta firmamentum m Donatianae sectae firmamentum utique calumnia suit, sed
non proinde sequitur; quidquid haeresi Donatianae asilia putatur, pro calumnia habendum esse. Ac primum quidem sumitur pro vero, quod falsum est, rebapti Zare scilicet Haereticos id temporis haeresim fuisse: Donatus enim Casensis illius teterrimi schismatis author in Romano Conventu etiam
convictus fuit rebaptinasse; ω Episcopii lapsis manum imposuisse;
quod ab Ecclesia alιenum est, inquit Optatus Milevit. lib. I. , non impium dixit, quod haeresim appellat; sed alienum, quod disciplinan , & consuetudinem in digitat: inde factum est, ut neque Donatus ille, neque sectarii eius haeretici sint di.cti; tantumque postea schismate iam obdurato Donatistae sequiores ita audierunt; quare S. Augustinus Epist. 87. al. Io . de his ipsis ait: βbmmatis erimen male perseverando etiam hae. resim feci tir: ante eum vero optatus Milevit. lib. I. Sebiasmaticos eos fuisse pronunciat, non autem Haereticos . Deis inde cur aliquid verum esse non potuit, ac minime calumnia: & tamen haeresi, seu disciplinae Donatianae congrueis re Certe SS. Dionysii Alexandrini, ac Magni Basilii Epistolae nequaquam calumniae erant, nequaquam falsae ; sed verae,&genuinae; & nihilominus eas anabaptismum indicare, atque docere scimus: & Eusebiani Schismatis firmamentum sumisma, ac perpetua in S. Athanatium calumnia erat; quaedam tamen, quae eorum Semiarianismo aut concordabant , aut
concordare volebant, ut Origenis, Dionysii Alexandrini, &Gregorii Neocaesariensis opuscula, etiam vera erant. Quocirca etsi falsum erat, nec non calumnia, Ordinationem Caecilia.
226쪽
Essant Irritam fuisse; non tamen falsa erat Cypriani ad Pom peium Epistola. Illud quidem falsum assevero, Donat illas quaellionem facti in Caeciliano, in Cypriano quaestionem iuris collocasse: in utroque enim facti quaestionem esse voluerunt;& utriusque facti quaestioni iuris quaestionem respondisse sat
notum: quaestioni facti an Caecilianus a traditoribus ordinaiatus esset; annon respondet altera iuris quaestio, an ordina. tio a Traditoribus facta esset vera, uel irrita P sicut & qumstioni facti, an Cyprianus docuerit, tenueritque Haereticos esse rebaptizandos, illa iuris quaestio conveniebat, an retici forent novo lavacro tingendi.
Ad Propos. II. Calumnia ad graema redactae III. Donatisamorum sanctitatem affectan ως.
Q Uantum quidem ad Schismatis, Caecllianique caussam
principium, medium, & finis Donatissarum calumniae plures, ac variae fuerunt; sed quantum ad rebaptismi, Cyprianique controversiam calumnia nulla fuit; ut alias diis ctum est, & magis etiam dicetur. De lavata vero Donatiis starum sanctitate, quod in causa fuerit, Cur plerique omnes Africani sibi persuaserint, S. Cyprianum idipsum sensisseia , quod Donatistae, rogo, quinam essent Africani illi ita peris suasi, Donatistae ne, an Catholici si primi; quis dubitare potest, illos non eo modo a suis edoctos fuisse sin autem Catholici; ut perspicue sermo declarat; quis ex Catholicis erat, qui nesciret fucatam esse Schismaticorum sanctitatem quis, qui ei fidem adhiberet, aut ex ea sibi persuaderi lineis reti nemo sane nisi indoctus, ignavus, levis, ac prope stolidus: numquid Hieronymo fucum fecit Donatistarum sancti. ast numquid Magno Basilio, Angustino, Lirinensi vincenistio, tot Romanis Pontificibus minime gentium et quos en Imnoverant egregios, Perpetuosque calumniarum structores; eos quoque illud lucratos esse sciebant, ut cum vera etiam diiscerent, non illis erederetur. Reliqua, quae ad plures alias hujus Corollarii Propositiones dici quispiam existimaret, omitisto; quod ipsae Propositiones aut ea contineant, quae iam antea dicta sunt, & explicata; aut quae postmodum in subs quentibus tractantur, ibique fusius, di appositius exponentur.
227쪽
DIssa T. II. Ad Propos. VIII. Donatiani Basematis ordo
SI ordine plane admirando rem suam agentibus ab optimis quibusve exordiendum est; aut ordinem minime adis mirabilem Donati itie servarunt; aut Epistolas S. Cypriani de baptisino Haereticorum iterando non excogitarunt: nam istae non a Cy riano omnium Afrorum doctrina . ac sanctitate longe praestantistino initium rebapti Zancli Haereticos des muni. sed ab AEgrippino Cyyriani praeclecessiore ε, b id cumtaxat noto; quem ac modum habet Ti. Cypriani ad Quintum Epithoia, de S. A u :u tinus plura hus in locis lib. oe Baptiata a, uec non ejusdem Cypriani ad Jubaianum 39. Epistola. Ad Propos. IX. Loei ratio explicatur mUTrum Tertullia nur Afrorum primus tradiderit Haere
ticox eue rebaptirandCs , an autem eum praecellerit
Concilii Africani sub Agrippino Episcopo celebrati decretum, non est facile dii uoicare, cum haud satis exploratum sit, quo temp ire vixerit Agrippinus: nonnulli tamen arbitrantur, ante Tertullianum in Africa extitisse morem, & sta tutum reis baptizandorum Haereticorum; idque ex ipso tertulliano sese elicere putant, quum lib. de Baptismo num. II. ait: ctroca Haereticos sane quad cus odiendum sit, digne quis retractet ρ ad nos enim eritiam ess r & pollea: Haeretiea nullum habent consortium uosrae dmciptina ... quia non idem Deus es norix , ω illis; nee unus Chri fur est 1 dem, ideoque nec Baptismus unur, quia non idem; quem cam rite non habeant , fine duis hio non habent. Sane quoniam videri potest, ac veri limite censeri, tum in Africa Concilium contra Haereticorum haptismum sui ise ab Agrippino eoactum, quum in quaestionem venit ille baptismus. & in Oriente ob eam causam plurima Concilia ficta sunt iub initium seculi III., cessata anno a II. Severi Aug. in Christianos perseeutione; uti iam scripsi adnot. XII l. cap. li., & quoniam etiam constat, Tertulli num libros de Baptismo as huc Catholicum, id est ante a , num aerae Christianae χoo. , composuiste , ut alias ostensum est;
verisimile quoque videri polist. an re Agrippini in Africa Coi cilium Tertullianum docui ne Haereticorum baptisma nullum
228쪽
Collo L L. Tullo E. I. Iogeme; idque iuxta morem, traditionemque In Africa ree
piam, cum lib. de Corona Militis cap. 3. dixerit: quomodo erum usurpart gurd potes, si tradιtum prius non es P U rcu
que autem res haec se habuerit; si incertum est, Tertullia. num ante, vel post Agrippinum extitisse; ac eam de Baptiis smo Haereticorum opinionem tenuisse; multo magis incertum dico, eum omnium primum in Africa Anabaptismo stuo uis. se: Cyprianus certe se profitetur secutum Agrippini, eiusque Concilii statutum, non Tertulliani doctrinam in memorata ad Quintum Epistola. Quantum autem ad id, quod S. meis ronymus in Dial. adversus Luciferianos scribit; cum nemi nem antiquorum videam Palinodiam Episcoporum Afrorum, qui cum Cypriano fuerunt, de baptismo Haereticorum it rando commemorare; & SS. Optatum, S Augustinum, qui tost libros in ea quaestione scripserunt, ne verbum quidem . facere; Conciliumque Arelatense I. can. 8. habere, Afros adhuc post LIX. a Cypriani tertio hac de re Concilio an. nos propria lege rebaktizasse; facile adducor, ut credam, Hieronymum aut deceptum suisse ab aliquo, qui sorsan et Afrorum palinodiam obtruserit; aut esse locutum de Co cilio Carthaginiensi anno 349. sub Grato Episcopo coacto; in quo Rebaptizationes omnino sublatae sunt, atque prohibiistae; de illisque ipsis Episcopir quantum acl Provincias, de
Episeopatus eosdem, non quantum ad easdem personas; qua. rum aliquae quidem vivere potuerunt adhuc tempore Con-eilii Arelatensis I., sed non tam facile tempore Concilii Cata thagin. sub Antistite Grato. Nam etiam S. Tharasius Patriarucha CP. in vi I. Synodo AEL lv. , posteaquam de Synodo UL sub Constantino imp. congregata verba fecit, habet: tidem ipsi Patres conoenienter 'b Iusiniano filio Consantιηι praesignator Canones evomerunt οῦ ω nemo dubitat de illis: illiemm, quι subscripserunt sub Consantino, εμ ω sub Iusinia.
no praesenti ebartae subscripserunt: loquiturque de Canonibus in Synodo Trullana, vel Quini sexta sub Juiliniano Aug. conis ditis; & tamen alii Synodo Sextae subscripserunt, alii vero Synodo Quini sextae; illi Gregorius Patriarcha Constantino. politanus, Macarius, & Theophanes Antiocheni Antistites, ac Legati Sedium Alexandrinae, atque Hierosolymitanae vacantium, isti vero Paulus Constantinopolitanus, Petrus Alexandrinus, Georgius Antiochenus, & Anastasius Hierosoly-
229쪽
possunt: aut igitur ibi Tharasius locutus es de nonnullis ta eum, qui utrique Synodo interfuerunt, subscripseruntqueis; non vero de omnibus Synodi Patribus, quod esset ni amistus error; aut de ει em ipsis Patrιbus quantum ad Episcopatus eosdem, non quantum ad easdem personas: vel si erravit iste de re ante suum tempus XCV. annis acta . quanto magis errare potuit Hieronymus CXX v. annis scribens, postquam ea contigisse putant; praesertim eum ille Episcopus esset i
ci . ae in loco, ubi ea facta fuerant, quum illa narrabat; iste vero nihil horum haberet. Ad Propos. X. Temporum ordo recluditur AFros Episcopos non eiurasse rebaptismum ante sacrorum
Codicum traditionem in persecutione Diocletiani peripetratam liquet ex canone VIII. Concilii Arelatensis I. postea celebrati de AED13, qui proprιa lege utuntur, ut rebaptιnent;& ex libris Optati Mileuitani contra Parmen. , quod si etiam eiurallent, non erat propterea , quod quis quaereret; qua tandem spe Donat illae eundem exsuscitarent: nan nulla quidem spe, sed ea Plane ratione, qua multo antea Novati nenses, aliique plures Haeretici, nec non Catholici orientis rebaptigabant. Cum autem dicitur; si non illum eiurarunt; cur tantopere Catholici Donat illis succenserent nimirum
3 uia Asri sub Cypriano, α post eius obitum rebaptizabantiae reticos, atque Schismaticos; Donatistae vero etiam C tholicos more Novatianensium, aliorumque Haereticorum;
quapropter S. Anguilinus lib. de unico Baptismo cap. 13. ait: ego autem, ut quod de bac re sentio, breviter dicam; reba ptieare Haereiscos, quod illi fecisse dicuntur, tunc fuit burimant errorix; rebaptinare autem Carboticor, quod adhue isti faciunt, semper eri Dι abolica praenumptionis. Et cum iterum quaeritur; si eiurarunt, quis illos ad id agendum adduxerit; aio, non sane decretum Stephani Papae , non quidem quo hoc commentitium sit idcirco , quod apud Anastasium Bi. bliothecarium non habeatur, anachronismoque laboret; quae Insta nullo negotio diluentur; sed quia & decretum non fuit, & quod adducere non valuit Cyprianum docilem , sa. Pientem, quodque caput est, sanctum; eo minus arbitra
230쪽
CO L L. THEOR. I. Iosdam est valuim caeteros perdueere: verum Afros ab Haereis ileis, & Schil malicis rebaptigandis retraxisse dico plura si eulo Ecclesiae IU., quae non repente, sed pedetentim ab anis
liqua eos lege, ac consuetudine revocarunt. Et primum Areis latensis Concilii I. canon VIII., quo suadetur ipsis, iubeturque, ne imposterum Haereticos quoscunque rebaptizent: mox Co ei lii Nicaeni canon Xl X., quo unum Paulianorum baptisma terari praecipitur; &, ut Latini sunt interpretati, caetero. rum Haereticorum baptisma comprobatur et tum decretum Concilii Carthagin. totius Ahicae sub Grato Episcopo Con. gregati, quo Rebaptιzatιones prohibitae sunt omnino; ubi tametsi, ut & in plenario Concilio Capuano, S in Constitutionibus Impppp. Constantis, valentiniani, Gratiani, de Honorii Cod. Theodos. tit. ne sanctum Baptisma iteretur, videri possint prohibitae Catholicorum rebaptizationes, qui pe quod leges illae sunt potissimum in Donatistas latae; tamen quia decreta, Conciliorum, de leges Imperatorum g Neratim loquuntur, ac insuper hae contra Haereticos latae diis cuntur; de quibuscunque rebaptizationibus interpretari qu sue caeptum esse crediderim: deinde cum oriens totus, cuisius Antistites vel omnes, vel majore ex Parte rebaptismo
studebant, haeresibus, in primisque Ariana undique quater tur, aliasque ob causas ab occidente maxime dissentiret a Asricani Patres, qui utpote Latini eum occidentalibus fa
Cile conveniebant, morem eam Romanae, atque Occident
lis Ecclesiae de Schismaticis, Haereticisve non rebaptizandis admittere coeperunt; & in Concilio Carthagin. sub Aurelio anno Ao I. Capuens Synodi plenariae statutum, ut non liceat
fieri rebaptizationes, confirmarunt. Ad haec accessit S. Augustinus doctrina, ac morum sanctitate celeberrimus , qui quoniam Mediolani renatus, ac baptiZatus suit; Romae etiam, atque in Italia diu commoratus, postea in Africam reversus legem, consuetudinemque Romanae, atque occidentalis Ecclesiae omni studio, totisque viribus cum verbis, tum scruptis promovere conatus est; quo potissimum etiam Afri Catholici a Schismaticis Donatistis, aliisque Haereticis di scriminarentur; illosque ab eo Catholicorum rebaptiZandorum errore removerent suci, si possent, exemplo; quando ipsi non Catholicos modo, sed ne Schismaticos quidem, aut Haereisticos rebaptigarent; itaque Primo Schismaticorum lavacrum