장음표시 사용
241쪽
DIssa T. II. II 6 his a Cypriano In Stephanum non sine aerimonia dictis; quae
quidem renuit tractare non praesertim, quia periculum perni. eiosae dissensionis habuerunt; sed quia non opus erat: eadem quipispe, inquit, ipsa dicuntur. quae jam futir discussa sunt: Equidem
Epistolam eam, seu quaedam Epistolae verba dissensionem exiscitare potuisse inter Stephanum, & Cyprianum, satis intelis ligo; sed inter Catholicos, & Donatistas, non facile viis duci ; quamobrena Augustinus ait, periculum dissensionir bais buerunt , non autem babent; cum ea, quae periculum illud habuerunt, in unum Stephanum iactata essent: hinc factum est, ut aliae Cypriani de baptismo Haereticorum Epistolae .
quia Stephanum non carpunt, nec etiam tale periculum habuerint i & nihilominus ab Augustino non tractantur, ne excutiuntur; verum illae ad Quintum, & ad Numidus Episcopos ab ipso dumtaxat memorantur lib. I. cap. 22. , dicunis turque nullo modo esse praeserendae adversus totius Ecclesiae consensionem; Epistolae vero ad Μagnum unum tantummodo locum attingit, ac discutit lib. T. cap. q9. Hanc porro ad Pompeium nullum dissensionis periculum inter Catholicos ,& Donatistas habuisse autumat ipse lib. I. cap. 2 ., Cum ait: non autem bιne ubertu excreverunt haereset, O febr m
ta ; quia quod in eis Cbrisi est, approbatur s quod autem ipsorum es , improbatur. Sed quid quod S. Hieronymus non conistra Donatistas. sed contra Luciferianos scribens dialogum non provocatus, sed sponte sua protulit hanc ad Pompeium Epistolam, ut ostenderet, Haereticorum baptismum Romanis Pontificibus semper probatum fuisse, quemadmodum dixi ad Propos. XI. Corollarii Theor. I., nec vir doctissimus, &, si quisquam alius, acutus eam systemati absoluto, hypotheti-
Ad Propos. U. Rugustinus de mente Cypriani agens hypotheticum eastema profitetur mSI ea , quae tam apte, & concinne proponuntur tam
facile quoque, atque perite demonstrarentur: esset proinfecto nihil, quo potius aestimari, aut desiderari posset. Augustinus sine dubio in libris de Baptismo , quos contra DO- natistas elaboravit, sere totus, semperque est, ut ostendat, nihil magis Donatiano schisviati adversari quam authorita
242쪽
tem p. Cypriani: at id eum agere in hypothesi Donatistaiarum ; quasi quae ex Cypriano adducuntur , vere Cypriani esse non crederet; hucusque probandum restat. Augustino similiter agendum fuisse tam serio, tamque moderate peris inde, ac si ea crederet; ne Schismaticis terga vertere videretur, necessum minime puto. Cur enim ita non se gessit in
caussa Caeciliant, Schismatisque; sed Caecilianum pronuncia. uit liquidissime purgatum negavit apertissime eum, S Mariscellinum, aliosque a Donatistis criminatos suisse sacrilegos. ae traditores; de Osio Cordubensi flagitavit, ut probarent esse talem, qualem insimulabant; & cum Donatistae multa
Catholicis crimina objicerent, dixit, pratis, utrum verum estit, ese quaerendum i non enιm temere credι oportere quacunque diis
euntur; & alia, quae supra retuli ad Propos. I. & ll. quibus addi potest, quod lib. I. contra Parmen. C. 4. habet . frustra
itaque dicri Parmentanus damnatos in Africa tradatorer ρn conia fortium damnationιν acceptor a Proo nciri transmaransr: hoe
enim e se, quod credere non debemus; ne temeritare facrilega rotum orbem terrarum in Chroti unitate fundatum ex istorum fassa crιmrnalsoue damnemur potius, quam ex vera Dei pr musione ditigamur: nec non lib. I. contra Iulianum cap. q.
.arseationis accusar; quia doctrιηα Apostolicae, O sua deeefforas innocentii noluit refragaro. Sed de hoc sterum taceo,
ne animum tuum, quem fanare pollux cupιο , quam erritare , laudibus tua damnatoris emicerem: cumque Julianus pro sua
opinione Magni Basilii, ac Ioannis Chrysostomi authoritatem afferret; Augustinus absolute negavit eos ita sensisse , ut volebat Iulianus: nec tum pertimuit videri Schismaticis, ac Haereticis terga vertisse. Cur primum aperte, & absolute non negavit Cyprianum ita sensisse, atque scripsi me de Haereticorum baptismo; postea in hypothesi non dixit, & scripsit ea, quae ad refellendos Donatistas conducebant Et si non timuit haesitare, cur timuit negare quare pro Caecilia. no, & Mensurio, pro Marcellino, & Melchiade, aliisque pluribus scutum sumpsit intrepidus; in campum descendit,& arenam; ac hostes quoscunque provocavit paratus illorum defensionem suscipere; si adversarii falsas eriminationes probare tentassent. & pro Cypriano, pro tanto Doctor: , ac tanto Martyre vix aliquando dubitare, utrunt defendi posset
243쪽
ni dubitaverit, Ac qua de causa. dictum est supra adi r P ,s. Ilis, quamquam nec aut rio nil ni palam illa viderur. sed quodammodo mea qliae ionis ficti: cum enim sciret Augustinus extare quosdam, qui scripta illa. ac Epistolas pro rebapt smo Cypriani non esse contendebant. ait Icum enim portuari re conaretur Net S. Cyprianus, vel quΩuρ
que illa in sompsit Epistulam : 'erinae atque diceret, quoniam sunt & qui E uiolas, ac Sc rapta illa Cystriani esse aiunt;& qui id quoque negant, nolo modo quat lion ena hanc Exis Pennere. sed iis e N. Capri auur, ii ve quti unqu' illam scripsit Epiti lam ; aliud nunc nobis astensum e it. Quod & li etiam Augustini dubitatio illa uicatur. S esset. unam hanc dinsolvere centum ejusdem Augustini affirmationes, quod illae ad sy. lenia hypotheticum. ilia uero ad absolutum re ciant; tunc facile alsentiar, qu uin mihi probabitur. Augustini Cen. tum a uirmationes ad hypotheticum syllema spectare: nani si S. Aurulinus at firmavit in iiDothesi Doriatiliarum, Cypria. num illa scripta condiditis pro rebaptismo; id egit idcirco, quod abs tute non credebat Cyprianum in ea fuisse opini ne ; si igitur non credebat, & quidem centie'; cur postea ter, vel quater dubitatis dicitur H & si astar mare factum re.
spicit ius; quomodo dubitare de illo respicit factum SI mi. liter Augu hinum non modo de Epitholis. verum etiam S de L ct , Cypriani dubita ise, cum ait: quamquam non desint, qui
hoc Cyprianum proritur non sentiasse contendant : palam inficiari non vereor, id enim non eit Uubitare, sed aliquorum sententiam referre; quos ει dicit ea sentire, quae non omnino impro.
habilia essent: cum si sub nominibus Apostolorum multa conficta sunt, eo magis sub unius Episcopi nomine aliqua comitinisci potuerint; se tamen non pro uterea in illorum sententiam ire, sed i iteras Cyyriani recipere potissimum ,
quos fatur e tur babet quandam propriam faciem, qua pullis
agnosci: id autem non e it negare, non est dubitare, non est
clare deiienare sui systematis nypothesim; sed aperte recipere . & ruam felle declarare literas. & factum Cypriani est e. Q aura vero ait: vox profertιs concritum Cyprsam, quod aut
244쪽
a 2Is non es factum ; aut a ceteris unitatis membris merito *pera tum di & alias: porro autem Cursanur aut non Ie set omnino, qud eum sen se recitatis; aνr postea correx1t in regula veritatis; aut hunc Oc. id etiam dubitare non est, sed demo strare, quod duorum, vel Plurium, quae Proponuntur, unum esse verum necelle est; quoniam & de re certissima io ipsum saepe contingit assirmari, ut cum dicitur: aut non est Sol ;aut profecto lucet, & ut ipse Augustinus lib 3. de Baptismo cap. q. ait: quodIsbet illorum duorum ver m iiD ; sise quod Cyprianus tune sensit; si Be quod Catholica umversitus, tinde ille non recusit, obtinuit. Et qua de causa dicetur Augustinus dubitaue de his Cypriani ii telis, ejusque facto; si ipse lib. I. de Baptismo cap. am non diffletur se credere, id ae-cιdulle C priano sene ulla ejus contumelia ἰ itidemque eos, qui Cyprianum diligunt, agere Liquet igitur, an, ct quom do dubitaverit Augustinus de Epistola ad Iubaianum, & de Concilio III. Carthaginiensi Cypriani; quod & dicendum. erit de caeteris ejus Epistolis ea de cauilla scriptis, ideoque δ& de illa ad l ompeium i non quo Catholicis ipsa multum obesset; nam ostentum est, perscutum per lictosae disieni nis. quod habuisse dicit Augustinus, fuisse inter Stephanum. &Cyprianum, non inter Catholicos, ct Donatistas; sed quia
hujus, & aliarum Epistolarum una eademque ratio est. Illud itaque, quod adiicitur, praestasse Augustino eas LI-teras a Donatistis Cypriam cas judicari cum appareat, inquit ipse, in literis Cyprι an communicata ese cum peccatoribus sacramenta, cum admob βunt in Ecclesiam; error est ;quando sermo institutus est de literis Cypriani, quae de ba ptismo Haeret corum tractant, & S. Austus inus ibi de literis
prorsus at versis astit: ac firmamentum quidem erroris Dona tiani erat communione malorum bonos potiar, & sacramenta non elle cum peccat tiribus communicanda. sed istud non everte
batur Cypriani literis adversus Haereticorum baptisma cci scriptis, sed Epistolis ad Maximum, aliosque olim , chismaiaticos, & de lapsis, Tractatu de Unitate, & similibus Cypriani opusculis, quae crebro producum ur ab Augustino coniatra Donatistas, ut probet bonos, & malos Catholicos una in Ecclesia perstitille, iisque omnibus aeque communi cara fuisse sacramenta; aliis vero cypriani Epillo iis quae reba. ptismum docent, usus est Augulimus ad evertentium sib
245쪽
22 DIssE T. II. fma; cum Cy rianus tenuerit unitatem cum lis, qui diversa sentiebant. Quod autem ad illud attinet, Augustinum nec serio, nec dogmatice, sed ad scandalum vitandum, & ad morem Donatistis gerendum pronunciasse: F quid in Cnria. no fuerat emendandum purgavit falce passionir : sentio, quod si nec serio, nec dogmatice illud dixi liet Augustinus, se se Iudibrio cuiuscunque exposuisset, quin immo & ea in pugna
sine dubitatione succubuisset; quod summe abhorret a maxima eius ingenuitate, atque sapientia: etenim adversarii ita In eum argumentari, eumque Premere potuissent: haeres mais Haereticos, & Schismaticos rebaptigare; concedis, Cy-prianum sensilia eosdem eiis rebaptizandos, idque mordicus tenuisse usque ad mortem; concedas igitur oportet, Cyprianum in haeresi mortuum eiso: at Augustinus vim hujus arguis menti facile praeverterat, cum pluries tradiderit, Cypriani temporibus obscurissimam fuisse eam quaestionem, & verita tem nondum eliquatam, definitamque in generali totius Orabis Concilio: propterea illius errorem humanum suilla dixit; post obitum vero Cypriani, re iam in Oecumenico Concilio declarata, ac definita, immane scetur vocat Donatistarum morem; praesertim quod isti etiam Catholicos; Cyprianus vero Haereticos tantum, & Schismaticos docuerit esse reba-ptigandos. Habet enim lib. de unico Baptismo cap. I. Hoc
de Agrappino , aliique Episcopir, qui alia Concilia Iecus
perbιbentur , re sponderem . . . nova eurm tunc quaesto fuit, quemadmodum fuscipiendι essent Haretsci. . . Ego autem, ut quod de hac re sentio, breviter dicam : rebaptιzare Haereticos, quod
illi feeisse dicuntur, tune sint humani erroris; rebaptizare autem CatbοIreos, quod adbue i ν faciunt, semper os diab tica praesumptionis: & lib. I. de Baptismo cap. t 8. Restat, ut boe de Baptismo pie eredamus, quod univeris Eeele fueraledro scbι mutis remota curiodit: In qua tamen si aliud
alii, ω aliud albi adbtie de ista quaesione falva pace senti.
ret, donec universala Concιlio unum aliquid eliquatum , EInc νumque placu bet, humanae ini mitatis errorem cooperiret charitas unitati3. . . Ext.int B. Mart r33 Cnrsant m ejus literis magna documenta, ut ad aliam jam venaam ... Nam illis temporιbus , antequam plenarii Concilii sententia, quid an bac re sentiendum eset. torius Ecclesia consensio confirmasset, Disium
est cum ferme octoginta coepiscopir suis Africanarum Ecclesia.
246쪽
22 Irum omnem hominem, qui extra Ecclesi a Catholica eommuni nem baptizatus furbet, oportere ad Ecclesiam venrentem denuo baptizari. Caeterum ei, quod Augustinus dixit de purgatione Cyprianici erroris per martyrium, an non respondet id ,
quod S. Hieronymus Epist. 69. ad Pammachium, & Oceanum seripsit de Pamphilo Martyre Apologiae Origenianae auis thore: fed eoncedamue ex superfluo, ut Pampbili sit , sed ne
dam Martyrix; ante enim scrιpsit, quam martyrιum perpeter tur. Et quomodo, inquιes , marorio dignur fuit ρ Ietheet utinar rio deleret errorems ut unam culpam fanguinas sivi esu flone purgaret: quantι in toto orbe Μurore , antequam eaderentur , prius peccatores fuerunt ρ Itaque si Augustinus opinionem Cypriani humanum errorem appellavit, eamque non
modo non haeresim, sed ne vix culpam quidem existimavit; ut, propterea scripserit: β quid ιn Cypriano fuerat emendandum: quis est, qui non videat, Stephani rescriptum minime dogmatio cum decretum sui me, & universitatem fidelium nequaquam obstrinxisse; sed Stephanum ita contra scripsisse, ac praece. pisse, ut id voluerit, vehementerque curaverit, quod Leo Magnus Epist. 8 i. ad Dioscorum Alexandrinum Episcopum de rebus ad disciplinam Ecclesialticam attinentibus scripsit:
non enim patιmur, ut cum unius πον se corporis, ω fidei fateamur , in aliquo discrepemus t Et sane errorem Cyprianicum aperte veritati Catholicae repugnasse ἔ primo contrarium astruitur a vindice supra cap. I. num. v. , ubi docetur,anain
haptismum Cyprianicum ad disciplinam pertinuisse, non ad
fidem, & ob id Augustinum dixisse : F quid in eo fuerat
emendandum , tanquam sarmentum fructuin mum purgavit sater falce passismr : quod item affirmatur cap. II. not. XXIV., & Theor. v. Propos. Iv. num. v. Deinde falsum
est omnino; cum error veritati Catholicae repusnans haereis sis sit: haeresim autem S. Cyprianum propugnasse nemo uno quam antiquorum praesertim asseveravit; S tamen antiquo.
Ium plures, iique doctrina, ac sanctitate claris timi traclide Iunt, Cyprianum. & Afros sub Stephano Papa propugnasse etiam adversus eum Haereticorum baptismum nullum fuisse. Quod si haeresis erat; cur quae diu in Africa, ac Oriente vi. guit, & in quaestionem quoque venit, a nemine damnata
est & quomodo S. Dionysius Alexandrinus Episcopus, dum quaestio ea inter Stephanum, & orientales, Afrosque agi
247쪽
DIss E T. II. taretur, in Epistola ad ipsum Stephanum scribere potuli apud
Eusebium lib. I. cap. q. cunctas per Orientem, O ulteriue positar Ecclesias, quae priui erant discusee , Novata turbulen
tam no Ditatem detes antes snter se pacem ιntusse s O Omnes Ee. elesiarum ubicunque Antistites unum, ιdemque sentire; car ob redditam insperato pacem 1ncredιbila gaudio exultare Oe. ρ si
haeresis fuisset rebaptigare haereticos, tunc Episcopi Cathois lici pacem habuit ent cum illis, qui haeresim sentirent, aede fenderent, quod etiam dicendum esset de Papa Stephano,s illam non damnasset: conceditur enim, assertores Opinionis
Cyprianicae etiam post obitum Stephani, ac sub eius succes.sore Sixto extitisse; & si non Stephanum , de quo ambigi
tur, Sixtum certe neque Orientales, neque Afros illius opiis nionis assertores abstentos pronunciasse, quod quidem cois haerere nequit cum eo, quod error, & opinio Cypriani ea veritati Catholicae aperte repugnaret. Id plane Cletus RO. manus non sensit, alioquin in Epistola Io. inter Cyprianicas ad S. Cyprianum scripta non dixisset: novimus Carthaginienissis Ecclesiae Idem , novimus 1 notatu tronem : etsi noverat Afros iam usque ab Agrippino Episcopo morem rebapti Zandi Hae reticos vel tenuisse, vel confirmasse, legeratque Cypriani librum de Unitate, in quo perspicue docetur ea sententia.
Non id Eusebius, seu Rufinus in versione Historiae Eusebii
lib. I. cap. 2. . quo loco tradit, Cornelium Papam contra Cyprianum, & Afros decrevisse, manente Sacerdotali concor dra, Haereticos non esse rebapti Zandos: quare vasqueet in g. par. S..Thomae L . a. q. 6q. disp. 3I. cap. I. inquit, Cypria. ni sententiam; licet a Cornelio iapa, ct postea a Stepha. no successore coactis etiam ad id F piscoporum, &.Sacer. dotum Italiae Conciliis consutata fuerit; ipse que Cyprianus in sententia per litterit. tamen quia nondum id ab Ecclesia in Generali Concilio suerat definitum, nec oppositum a see.
rentes tanquam Haeret ci damnati, haeresim apertam nor
fuisse , citatque pro ea re Card. Bellarminum. Non dentisque Magnus Basilius. qui etiam hanc Afrorum sententiam est consectatus . non Hieronymus, non Fcclesia ipsa haeresim exis iniavit Cypriani sententiam; cum Cyprianum inter san.ctos habeat, ct colat: de qua re paulo fusius agam ad Pro. pos. IV. Tlaeor. v. num. V.
248쪽
SAtis quidem compertum est, Augurinum Cypriani pro reis
baptismo Haercticorum rationes vellicare, & Cyprianum Cupriano consurare; vel, ut id agat, laborare; ci tu pluribusque Cypriani sententiis ex receptis eiusdem opustu is colis lectis demonstrare Riptismum rite ab Haereticis conserri: sed an Aue ullinus Cy rianum vincat, nec ne, non satis exploratum eth n, ni, sive non saris respondere queo ; quaestionem enim hanc inam citam esse censeo oportere, nisi per qu, sdam liceat; cum S. Hieronymus moneat: persculosum es e de Magis rorum Ecclesiarum diudicare sentenrrar, or alterum praeferre alteri. illud autem prosecto mihi scire videor, ac ni oco reis spondere pollum, etiamsi vincat Augustinus, non propterea Cyprianum secum pugnare; & si non vincit, nec etiam Donatistis imponere: non quidem Primum . quia Cyprianus barrationer arripuιt, inquit idem Auguli inus lib. q. de Baptismo
Cap. 8., quar modo nox. . . diligent us cun derantes oeri portus similes, quam verax esse 1 noenimus, quae illa verae visa
sunt: lib. quoque a. cap. T. & cap. 8. Cypriani hac de re rationes veru ster dicit; & lib. 3. cap. a. habet: Vadeo tamen quid adbuc a me pulli inqui νε, videlicet ut respondeam mero inι libur illix rationibus, quibur vel ante Agrippinur, De Iipse Cyprranus, vel ι tu, quι eis in frica consenserun/ orc. rat qui verisimilia dicere non est secum pugnantia referre; essentire malos Catholicos rite b. ytismum ministrare pias seta , non autem Haereticos. & Schisinaticos, qui, cl est id, quo iugiter, ac perpetuo Cyprianus carpitur ab Augustino; non
est in anti logiae vitium impingere. Nec etiam secun oum . ἔnam cur non potuit Auguitinu B errare, quemadmodum eius
Retiamtionum libri testificantur; & tamen Donat illis non imponeret Pollea live Cyprianum evincat Auguli inus, sive non; Donat illas sine dubio refellit, ac consutat, cum haud parum diversa eii et ratio de Cypriano, atque ilia cie Donati itis: ille, ut non semel e nunc arum eli , Haereticos, ae Schismaticos dicebat elis rebaptizandos . iiii vero in luper i Catholicos: ille tum, cum nova quae itio esset, & obscura, ac nondum definita; illi, ut ait Λuguit inus, poli Concilium totius
249쪽
totius orbis, & universae Ecclesiae consensionem eontrarium sentire voluerunt: praeterea Donatistae, inquit paulo ante commemoratus vasqueZ, non tantum Haereticos, sed & quoiacunque Minittros malos baptizare non posse defendebant; &tandem alterius opinionis affertores damnabant; quae quidem nunquam Cyprianus admisit. Et quum additur, si serio Cypria. nuin convicit Augustinus; serio igitur is existimavit, illum videntem, prudentemque in sententiarum repugnantiam multoties lapsum esset quo nihil gravius, nihil acerbius dici, aut excogitari potest & contra Cypriani doctrinam, & in summum Augustini erga S. Cyprianum obsequium: primum iam dictum est, Cyprianum erroris quidem convictum ab Amgustino, sed non sententiarum repugnantiae: deinde si repuisgnantiam quoque sententiarum in eo deprehendisset Auguis itinus; non multum id obesset Cypriani doctrinae, qui plurima alia praeclare cogitata, & maximi usus edidisse cognoscitur; & cum fere neminem virorum doctorum lateat; quam dissicile sit, in multa. variaque scriptione non aliquando aliis quid ita dicere, ut sibi ipse non conveniat: nec id imminueret summum erga illum Augustini obsequium, qui sciret, se quoque non unum, sed plures suorum erratorum Retractationum libros edere coactum; & qui proinde lib. q. ad vincentium victorem de origine Animae post annum 42 . elucubrato c. I. scripsit: negare non posum, nee debeo ; Iscue in ιυῖν moribus , ε ta multa ebe in tam mulιis opuscutis met , quae pusint juso judicro, O nulla temerstate damnara r nec
non lib. a. de dono Perseverantiae cap. 2I. quamvr neminem velim sis amplecta omnra mea , ut me sequatur, nisi ιn iit, qui, bus me non errare perspeκerit . . . Ωuandoquidem arrogantius loquor, quam verius ; si vel nune dιeo me ad perfectionem I eullo errore scribendi in tria aetate ventlye: scripsi autem hoc opus paulo ante mortem: nec diversa multum habet in Epi. stolis I. ad Μarcellinum, & m. ad Fortunatianum. Sum. mum enim erga illum obsequsum servasse Augustinum etiam , dum contra eundem sentit, manifestum fit ex eius lib. 6. de Baptismo cap. a. , ubi extat: Quapropter reddens debitam reDerentiam, dignumque bonorem , quantum valeo , persolvenae pacifico Episcopo, ω elorioso Mart rι prsam audeo tamen dicere eum aliter sens ye de Schromaticis, oeI Haereticιν baptιzanrit , quam postea veritur pro ιδει non ex mea , sed ex
250쪽
rata, atque firmata : sicut venera ν pro sui merito Petrum ρ Linum Eposolorum, O emmentissmum Mari rem audeo tamen dicere. non eum recte fecuye, ut Gentcs Iudaizare cogeret ;etiam bne enim drest non ex mea, sed ex Pauli Aporioli suiu
rara doctrrna per Ecclesum Mn versam retenta, atque servara r& lib. a. contra Crescon. CAP. 3 . Nox enim nullam Cypri no facimur ivvrram, cum ejur qua libet literas a canonrea Divinarum Scripturarum aut horιtute diriingu1mus ... Fgo hujus Episeola non teneor; quia literat Cyprians non ut canonicas habeo, sed eas ex canonrcsr considero eis quod gn ers Diosnaarum Seripturarum aut borrtati congrufi, cum laude ejus aeerpio squod autem non. congruit, cum pace ellus respuo ... Nunc vero quoniam eanonicum non es , quod recitur, ea lιbertate, ad quam nos vocavit Dominu , Uur vir , cu ur laudem consequi non valeo. cujtis multis laterat mea strapta non comparo, cujus in. genitim drigo, cujus ore delector , cuis cbaratalem miror, cuius murorsum veneror, hoc, quod ut ter spuit, non acetapto e non accipio . nquam, quod de but tandis Haereticis, ω
Sebi'aticis B. C pManus sentit; quia hoc Ecclesia non acetis pit. Sicut nec Cypriani doctrinae, nec ejus magnae venera tioni quicquam ossicit , quod Lactantius Firmianus lib. s. Instit. Divin. cap. q. profiteatur id se impleturum, quod Cy
prianus non executus est in Oratione contra Demetrianum; qua materia, inquit, non est usius, ut debuit; non enim serio pturae testimonιιν, quam ille ut que Uanam , Uam, eommentiritiam putabat; sed argument1r, .r ratione fuerat rejellendus ;eum tamen eundem paulo post, & antea cap. l. eximie com mendet i pse i actantius, dica que etiam, eum admodum mulista conscripsisse in suo genere mιranda.
Ad Propos. I. Summum , atque perpetuum S. optati de Cy
MIror, si vindici Cyprianico non innotuit id, quod eruis
diti omnes probe norunt, vel Certe scire deberent; Parmenianum, quem consulare aggressus est optatus Mile- vitanus . non suillis unuae, eundemque primum Donatis a-