장음표시 사용
251쪽
D i s s T. II.22srum, qui pro parte Donati Apologiam evulgaverit, sed Viatellium Urum, qui sub Constante filio Constantini anno queo. de lanct , claruit, eum praeivisse, ac pro Donatiano Schisma. te scripsisse, ut apud Gennadium est de viris Iu ustribus equin quod & ante omnes Donatus Carthaginiensis ediderat multa ad suam haeresim pertrnentia testante S. Hieronymo lib. de Scriptor. Eccles. cap. 91., ejusque Epistolam, in qua ille agebat, ut n nisi εα eiur communιο ne baptima Chrasis essie
credatur. commemorat S. Augustinus lib. I. Retrae . cap. arricontra qucis veri limile est, aliquem ex Catholicis scripsisse, quamquam ignoratum est. At fuerint primi & Parmenianus pro Donatiuis, & S. Optarus pro Catholicis in hoc bello congressi, primi de huius facti controversia Scriptores; num. quid utriusque de Cypriano silentium suspicionena augere po-
teil. Epido iam Cypriani ad Pompeium, de alia, quae pro
an baptismo nomine Cypriani circunferuntur, a Donatistis post Optatum. & Parmenianum fuisse conficta non plane; si quidem opus Parmeniani non extat; ei vero, quod optatus oppυsuit, non pauca deest ea multis adnotatum est: Sed etsi quoque nihil horum deelset; quia in eis nulla fieret me lio Epistolae Cypriani ad Pompeium ; essetne ea ob id conis ficta dicenda non arbitror. Certe Historia Eusebii non diiscitur supposititia, nec Epistolae S. Dionysii Alexandrini conis
fictae, fle tamen nec a Parmeniano, nec ab Optato unquam commemoratae leguntur; tametsi argumentum hoc, & controversia de Haereticorum baptismo dilucio e docetur in illis. S. Hieronymus eo tempore, quo Parmem anus, ct optatus inter se disceptabant, Dialogum composuit adversus Luci seis
rianos, in quo Epistolas Cypriani ad blephanum, ad Iubaianum, & ad Pompeium non solum meminit, sed etiam fragmenta duarum adducit: extabant igitur illae iam tum, quum optatus, & Parmenianus scribebant; quare autem isti illis non sunt ullo modo usi ; obeant nimirum rationem, Ob quam nee Petilianus in literis, ac libro de Unitate, nec Gaudentius, nec Emeritus, nec Fulgentius Donatistae in suis contra Catholi eos elucubrationibus illas unquam adhibuerunt; quamquam scripserunt, poli quam & Hieronymus, &Augustinus eas ipsas meminerant. Etenim Donatistarum illi, qui prorsus bardi, tardique non erant, nullo negotio intelis
ligebaal, eas sibi nihil prodesse; proptereaquod Cyprianus
252쪽
a ministerio bapti sint eos tantum arcebat, qui extra Eccleiasiam essent; Donatistae vero etiam Ministros quoscunque malos: ille Schismaticos, & Haereticos solos iterum baptizan dos dictabati isti amplius & Catholicos; quod si Catholicos pro traditoribus, & Paganis, aut etiam Schismaticis habeabant; id antea probandum erat: denique pertimescebant id , quod semper in eos retorsit Augustinus: Cyprianus Haereti. cos, & Schismaticos edixit rebapti Zandos; sed schisma non fecit, Ecclesiam non scidit; vos autem S schisma creastis,& in illo obclutati persititis: urgebatque potissimum eos &ex Concilii Oecumenici, totiusque Ecclesiae consensu ; α quod nunquam probare potuerint, Catholicos fuisse tradito
res; unde tota de Donat illarum an ab aptismo Controversia
pendebat. Quapropter nemini mirum esse debet, si Parmeianianus omnino siluerit de ea ad Pompeium, aliisque ad alios
Cypriani Epillo lisi & si nihil de eisdem legamus apud opta.
tum Mileuitanum ; qui quoque non memorat leges Impera. torum contra baptismum iterantes latas, illam nimirum Con stantis , al. Constantii ad annum 348. , aliam Valentiniani I. anno 3 χ., S tertiana Gratiani anno 3II. editam ex Cod. Theodos. lib. I 6. tita s. lib. 2. ne facrum baptΦma teretur rnon statutum Concilii universalis totius Orbis, univerisque Ecclesiae ante natum Augustinum celebrati, quod toties idem Augustinus Donatastis opposuit: non illud universalis totius Africae sub Grato Episcopo anno q49. habiti Carthagine . . Qui similiter si lib. q. illud Psalmi ΙΑΟ. oleum autem peccato. ris non impinguet caput tuum: adducit sine Cypriani mentio ne i quid mirum, si etiam Petilianus in literis apud S. Au gustinum lib. 3. cap. 33. illud ipsum refert; & tamen Cy. prianum nullo modo nominat; et si multo ante Petiliani arta
tem extabat, & legebatur Cypriani Epistola, quae dictum illud continet De Parmeniano quoque haud valde mirari subit & ob eas, quae dictae sunt de Optato, ac Petiliano, causas, & quod in Africa peregrinus esset, uti eum vocat optatus lib. I. num. I. , ubi & notat, propter id eum quaeisdam dixisse, atque scripsisse, quae Catholicis favebant, Mips s Donatistas, pro quibus dimicabat, oppugnabant adisditque: mbit contra nos a te dictum es, nisi quod se nora ter diκim . . . tolle bane calumniam , ω noster es. Et si lib. r. in hoc potissimum incumbit Optatus, ut Donatistarum sch
253쪽
228DIs fg T. II. sma funditus evertat; ad id consequendum & conclusio Epistolae Cypriani ad Iubaianum, & praefatio Concilii II l. Carathagin. opportunae quidem erant, ese idoneae , sed multo maisgis e e liber eiusdem Cypriani cle Unitate, & nonnullae aliae eius receptae ab omnibus Epistolae; quibus tamen non Optaintus utitur, utitur autem Augui inus. Porro quum ipse idem optatus ait non Caecilianum, sed Maiorinum, ac Parmenia. num a ealbedra Petrι, via Cypra ani recessii ; Parmenianus nequaquam respondere poterat; non se, nec Maiorinum a
Cain edra Petri . vel Cypriani descivisse. sed Caecilianum, tui a Cydriani sententia de rebaptigandis Haereticis discenerat, in qua ipsi perit iterant : quoniam recedere ab opinione Cypriani cum universa Eccle ita, cui per plenarium totius Vibis Concilium patefacta veritate ipse Cyprianus eum Concilιo Provinciae suae cessiser, testimonio S. Augustini lib. a. de Biptismo cap. 4., non est recedere a Cathedra Petri , vel Cypriani; sed recedere ab unitate Ecclesiae, & schisma Creare, atque fovere; ut Ma Iorinus, ct Parmenianus feci me noscuntur. Non itaque, quia neuter Cyprianum opposuit, utrumque latuisse integram de Cypriano rebaptigante hist
xiam uatuendum est; neque pronunciandum, non temere
assit mari poli S. Optati Mileuitani, ac Parmeniani Donatistae tempora eam his oriam a Donati itis fuisse confictam. Ad Propos. H. S. Optati Historia de rebus Donatianis in
magna apud ipsos Donat uias exis smatione 'S Optati Historiam de rebus Donatistarum in magna apud. ipsos Dianatistas existimatione fuisse, si est qui sentiat;
ego non puto; cum neque extet, quo id probetur, neque verisimile iit, eum, qui Donatii as scriptis insectatus est, eorum vitia modo denudando, modo crimina reserando ,& schisma , erroresque refellendo, a Donatis is in magna habitu n e iis ex illimatione. Quod enim S. Augustinus habet in Brevi c. Collat. 3. diei cap. I9. Donatistas velut alι quidvata disitati in prolaturos petiisse, Optatum legi s unde se prombaturos dιcebant, Caecilianum ab Imperatore damnatum d optatumque lega multo insanitur fugatasse: non probat, Plistoriani S. Uptati a Donati itis habitam sui me in pretio; sed tantummodo Donati itas voluisse Catholicos per Catholicum Scitis
254쪽
229seriptorem convincere; eosque propriis, ut aiunt, armis tu. gulare ; quamquam longe secus rem accidisse satis comper. tum est: Et quidem si optati Hii oria in maena apud Donatistas erat existimatione . cur S. Augustinus contra illos de Haereticorum bapti lino disputans nunquam eius nititur auis
thoritati, nunquam adduxit, laudavit nunquam illud quoque minus consequitur, si a Donatistis optatum extenuasta Caeci trani damnationem , ω evrι mere noluisse asserenibus fla. gitatum est . ut aliunde id demonstrarent; etiam flagitari posse , ut Cypriani sententia pro rebapti Eantibus ab Opta. to, & Parmeniano praetermista aliunde ante eos ostendatur: nam Caeciliani damnatio a Uonati l is nullo modo demon strari potuit; de Cy riani sententia pro Hereticoruni reba. piliso etiam ante Optatum. & Parmenianum nullo negotio demonstratur, non quidem Eusebii Historia, non quod ista summopere non probet, sed quia video modo non pla-Cere, nec oportere; verum literis S. Dionysii Alexandrini Episcopi, quas se legi se testatur S. Hieronymus lib. de Scriptor. Eccles. . & ipsius Cypriani monumentis ab omnibus reisceptis; ut infra suo loco dicetur, & exponetur, praeter eiusdem Hieronymi Dialogum adversus Luciferianos si non ante Optatum, & Pax mentanum, remporibus certe eisdem conscriptum, & ante Tyconium, qui a Gennadio dicitur Boruisse post annum 38 ., & ad quem Parmenianus scri-hens Epistolam ab Auguilino consutatam nullam de Cypria. no mentionem fecisse legitur: tantum a vero distat, ut &eumor de Cyprianico rebaptismo potierior sit Optato, ac Parmeniano; & isti illius non meminerint, quia nullus erat.
Ad Propos. III. Optatur ipse in facti, O juria
quaestione Das habet bypοι beses mUTique tamets Cypriani de rebaptigandis Haereticis Hi
storia in buoibesi Donatiana ab Optato recensere.
tur, nullum tamen sententiae Catholicae negotium crearetur;
quum ea ipsa ab Augustino, & aliis etiam absolute relatacet timenti nihil Catholicis attulerit; & quum ea tune dici possent de Optato, quae de Augustino dicuntur ab his, quisbi blandiuntur, Augultinum de rebaptismo Cypriani in hypothesi Donatiana loqui: quemadmodum si Λugustinus , &
255쪽
D I s s T. II. 23o antiquorum alii de ea Cypriani sententia nullo modo verba fecissent; de ipsis sine dubio diceretur id, quod iam de .
optati, aliorumque silentio dictum est. At optatum ne in hypothesi quidem Cypriani factum, ac sententiam commemora me; quae potest ei se admiratio, posteaquam ille omnino, absolute ea de re silentium tenuisse scitur non quod & ipse interdum hypotheses non habeat, ac nonnunquam 'supponendo non loquatur; & quis unquam est, qui sive loquatur, sive literis aliquid committat, ut argumenti, sermonisque ratio postulat, modo absolute, modo in hypothesi non loquatur,& non scribat Sed abstinuit Optatus de facto, atque senistentia Cypriani ne in hypothesi quidem verba facere ob eam plane rationem, qua proxime dictum est. eum omnino, &absolute de ea conticuisse, & ob eam etiam causam , quae supra allata est ad Axioma II. pro suo Systemate. Igitur quod neque supponendo optatus Cyprianum meminerit , apertissimo non est argumento, eam Cypriani sententiam a Donatistis post Parmeniani tempora prodiisse; nulloque Afri. eano monumento fulciri, quod falsitatis postulari non possit; ut hactenus ostensum est.
Ad Propos. I. Profundum Pontii de Opriani
Rebaptismo silentium dΡOntius S. Cypriani Diaconus, eiusque vitae magis enco mi astes, S laudator, quam scriptor, & historicus nullam de Haereticorum baptismate iterando mentionem fecit; non quo id Cyprianicae gloriae repugnaret; aut quo Cyprianicam palinodiam satis compertam haberet; nam haec profecto nulla fuit; liberque de Paenitentra S. Cypriani apocryphus dicitur in decreto Gelasii Papae de Libris recipiendis,& rejiciendis; S illud nihil Cyprianicae gloriae detrahebat; cum sciret, quad illi propterea non obfuit; quia in ea pace,
unde tui aberraverueti, quι viam pacis non cognoverun , perinseverantissimis usque in finem gressibus ambulavit, ut ait S. Auguit inus lib. I. de Baptismo cap. Ist. , secl quia ille neque ad laudem ullam, neque ad vituperationem , atque infamiam id vergere cognorat. Quid enim laudis demum, quidve vitu-
256쪽
peril unquam prae se tulit sentire cum quibusdam eoatra non nullos de re ad variam disciplinam attinente semis opinaniates; & de sua unicuique Regioni consuetudine servanda diis sceptantes Postea nonne Pontius ipse fatetur se multa, &magni momenti praeteriisse de S. Martyre ἔ & quam ob causam id fecerit, significat, cum ait: multa alia, O quidem
magna pratereo, quae temperauri voluinι vir ratio non patitur
Propter quod nihil de Novati, Novatianique tui bulento schiis smate, atque alio illi e diametro opposito Feli stimi, Foratu natique dissidio; nihil de Martiali, ac Basilide lapsis Episcopi si de baptismo Cilnicorum, & infantium; nihil domagna illa, longaque circa lapsos controversia, ac frequenti per eum de ea re celebrato Concilio, & uno verbo pauca admodum de vita S. Cypriani habemus ex Pontio; qui po. tius, ut dixi, sermonem texuit, ct en conatum . quam vitam, factorumque eius historiam. Non est igitur ab eo petendia neque de Haereticorum baptismate iterando sententia, neque Concilium III., aliaque a Cypriano ea in controversia Caris thagine coacta; neque ista haec existimanda nulla, ac comis mentitia, propterea quod apud Pontium non legantur; nam neque apud S. Lucam Pauli comitem in Actis Apostolorum, in quibus praesertim is Acta Pauli describit, legimus conten. tionem inter Petrum, & Paulum Antiochiae actam de eo victu eum Gentibus coram iis, qui ex circumcisione erant ;quam Paulus ipse ad Galatas 2. commemorat : S tamen im pius erit, quicunque Epistolam Pauli ad Galatas ausus elset
commentitiam asserere. Ad Propos. II. Anon mi Tractatur adversus Rebaptidanter sententiam de Cypriamco Rebaptismo commentitiam demonstrat
Complures quidem viri, iique plane docti; & eruditi de
Onyma Tractatu adversur rebaptizantes edito, & a Rigallio primum evulgato verba secerunt; sed eos omnes de ipso disserentes minus attentos fuisse video; sive lcmpus, &authorem; sive argumentum ipsum considerem. Nec eniνα.
Cypriani aetate scribere ille quivit, ut probe dixerunt Baluo a ius, & alii quidam; neque etiam seculo sequenti, ut multi arbitrantur; qui quod in codice vaticano testimonio Labbei
257쪽
D Is s a st T. II, 232Tractatus ille dicatur Ursini , existimant quoque eme opus illius Ut lini, de quo Gennadius agit in libro de Uiris Illustr.
cap. 2 ., verum Ursinus Gennadii Monae bux erat, ut ibi nun-cnpatur, Monachi autem illis temporibus nedum haptigare non poterant, sed neque in ordine Clericorum erant; ut advertit Card. Norisius lib. I. Ηist. Pelag. cap. 3. , liquetiaque, cur Timotheus Praesbyter C P., qui claruit anno scio. , in Tractatu de differentia Haereticorum ad Orthodoxam FG clesiam revertentium Pelagium Haereticum neque in laicali, neque in Clericorum ordine sutile dicit, nimirum quia Mo. nachus erat: Authorem porro Tractatur adversius rebaptizanister in ordine Clericorum extitisse, perspicuum faciunt illa eius verba : aut si a minore Claro per necusitatem tradatum fuerit baptisma . eventum expectemur ἰ ut aut suppleatur a nobis; aut a Domino hupplendum refervetur: ergo Author huius Tractatus Ursinus Gennadii neutiquam esse potest; si qui isdem erat in ordine Clericorum maiorum. Deinde argumeniatum Ut sini Monachi diversum fui ite videtur ab argumento hujus Anonymi: Ursinus Monachur, inquit Gennadius . scripsit adversius eos, qui rebaptizandor meretrcos decernunt, Miscens nec tegitimum, nec Deo dignum rebaptιdars illos; qui innoviine Ampliciter Chr3M , vel in nomine Patris, O Filii, ω Spiritus Sancti quamvis pravo senssu baptizentur , fed pos fanis ctae Trinitatis, ar C bruti Amplicem confessionem sufficere ad
salutem mantis impositionem Catholici Sacerdotis : Anci nymus vero iste respondet quae litoni motae , an aliqui x ab Haereticis bapti Zatus tantum in nomine Domini nosηι Jem Chrisi vere esset baptigatus, quapropter Tractatui sito titulum indidit: Non debere denuo baptizari, qui semel in nomine Domini noisset Iesu Chri ni sent tirict ι: quaestionemque eam inter fratres excitatam in digitat, cum ait: nn madverto quaesitum apud Fratres, quid potius observari U'rtet n pcrsionum eorum, qui
in baeresi quidem, sed ιn nomine Der nostri Jesu Chrisi flut tincti ; prse modum inde digressῖ. ω ippliciter ad Ecclesiam.
Der advolanter . . . utrum veturii sima coniuetudine, ac trad
rione Ecclesiasica pose illum, quι foras quidem, sed in nomιne
Jem Ub si Dominicum acceperunt baytima, tantummodo im poni eis manuis ab l piscopo ... perinde ac si nunquam baptι-
rati tu nomine Jesu Cbrsi furent et monensque se quoque post aliquos de hac quaeltione scribere, totus Cit; ut probet, va.
258쪽
IIdum este, ae verum baptisma ministratum in nomine D miai Iesis Chrisi r ω circa eo , qtu tanIummodo νn nomissa Christ Jesti baptizati fuerint e idque magis apparet,
quum sibi ipii obiicit, aut per anteoccupationem ait: necae mes huic Tractatus contrarium ese, quod dixit Dominus rite, docete Gentes, ιingste eον in nomine Patris, O Filii, eis Spiratus Sancta : qusa cum hoc verum. ω rectum, or omnibur modie an Ecclesia observandum sit; ω observara quoque Ditissum sit: tamen considerare oportet, quod invocatio ni manis Iesis non debet a nobis futili x videri propIer venerationem, O vir
stitem tiniae nom1nra. Et hac de causa quaestonem novam 2 p.
pellat; nam de Baptismo Haereticorum dumtaxat, & ab lute quaesitum semel fuerat, ac disputatum iam pridem seculo Ecclesae I l. ab orientalibus; iterumque inter illos, Afrosque, & Stephanun Papam, an verum esset, disceptatum :de baptismo etiam Haereticorum in nomine Patris, O Fitii, vir Spirιius Sancti collato Synodus i. Arelatensis paulo post sanxerat, ratum elis baptisma: restabat igitur adhuc inquirendum, an bai tismus ab Haereticis 3n nomine Iesu Christi
administratus verus ellet, an vero iterandus. Quandoquidem etsi Stephanus, aliique apud Cyprianum assererent, haptusmumn exita . Ecclesiam datum sive in nomine Patris, & Filii . S Spiritus Sancti, sive in nomine Iesu Christi verum,
ac ratum Eme Sacramentum, tamen Cyprianus Epist. ad Ju-haianum scriptit: Quomodo ergo quidam Heunt, foris extra Ecclesiam modo is nomine Iesu Christi ubicunque, O quomodocunque Gentilem baptizaιum remusionem peccatorum consiqui
pose, cum εpse CDυius gentet baptizare jubeat en plena, eis adtinata Trinitate ρ Quae postea locum dedere quaestioni ,
utrum baptismus ab Haereticis praesertim datus tantum in Bois mine Iesu Chrisa verus baptissi us esset: quemadmodum de illo foliammodo in nomine Domins administrato quaesitum fuit, ut Pelagius I apa Gaudentio Episcopo responsum dederit cap. Sι revera de Consecrat. dist. q. Sι revera ει de Hareetieis , qua de iocis tuae dilectroni v c nu commorari dicuntur, solum modo fe m nomine Domιαι baptιzator suuse forsitan consile tur . sitie cujusquam dubstatει nix ambiguo eo ad Catholicam fidem oenientes in S. Trinitatis nomine baptizabis e sin Deroes c. Ei satis notum eis, tametsi baptismus in nomine Patris,
α Filii, & Spiritus bancti collatus semper omnibus vel Caia.. o G g thois Diuiti ros by Corale
259쪽
tholicis est probatus; tamen de eodem etiam a Catholleis dato tantum tu nomine Jesiu Cb illi plures varie sensisse. Uerum biptismum eise scripserunt S. Hilarius Pictaviensis libro de Synodis, Ambrosius lib. de Spiritu Sancto cap. in
nocentius i. Epit . a. ad Uictricium Rotho mage n. Epist. cap. 8., Beda in Epiti. Hauli, Synodus maena Franco fordien. annovi. , tu Nicolaus l. Cons. loq. ad Bulgaros: sed vigilius Papa Epist. Profuturo alis Eutherio Braccare n. Episcopo scripta anno si 8. cap. 6 eos damnat, qui non baptiva Derent in nomi ue Patris, iis Filii . ω Spiritur Sauctρ , sed in una peris Ibna 'Trivitatis; quamquam caput illud additum videri po test. eo quod quibusdam in codicibus non extet: certe deis Iaeius Papa cap. Multi sunt de Consecrat. diit. 4. ita Ga dentio F piscopo rescripsit: Mutti su ut, qui in nomine si lumismoso Cbricti una etiam mersione se aberunt baptizare et E t auis
Domιno di ξipulis Dis: ite, baptι date eos tu nomι ne Patrix, ω Hlεν. spiritur Sancti . De hiic autem Anonymi Tractatu iteru, verba faciam ad num. III. Theorem. VII.
. Quoniam igitur Authorem huius Tractarus dictum est neutiis quam esse posse illum Gennadii Ur linum quem Trithensus tradielib. de Scriptor. Ecclesi secuto v. floruisse sub Theodosio iunior: anno q o. , et si Gennadius, qui ordine temporum i cedit, pau/o antiquiorem facit, dum ante S. Augustinum ., Joannem Herosolyni ranum. & Theophilum Alexandrinum Antillites eum collocat: non deerit fortasse, qui putet existit ille Ursirium illum Monachum Gallum, qui in fine seculi VII- vixit, scripsitque viram S. Laodegarii F pisconi: mihi tamen verisimilius videtur, fuisse Ursicinum illum Episcopum, qui a Gelasio l. ad Dardanos Episcopos te eatus est . ut ejusis deni Gelasii Epistola 3. prodit; & ad quem Anastasius II. Papa literas dedit in novissima Conciliorum Collecti ne vulis gatas; quando quidem &Sirmondus legi tradit Ursiciniana, non Ursinum; & si Tractatus Uerba illa: aut si a minore Claro ye necessitatem traditum fuerit baptisma eventum exspectemur; ut aut suppleatur a nobiν ωe. attente perpensantur .& cum illis, quae alias de duobus aquae, & Spiritus ba Ptiis smatibus habet; quorum ille a quocunque dari possi i , iiii
260쪽
vero a solis Episcopis; illeque ab isto suppleri debeat, conis
ferantur; aut ego fallor, aut sonant Authorem illum digniotate Episcopum fuisse. Quisquis autem fuerit ille; id qui
deni mihi constitit, Tractatum 1ilum neque contra S. Cypria. num exaratum esse, ut argumentum Opcris per se ipsum pa. Iam facit, neque contra Donatum , ac Donatistas & ob eaniadem rationem, & quod non contra Haereticos, aut Schiasmaticos scriptus tit, sed occasone quaeitionis inter nonnulis Ios aliqua societate, aut Offcio, ac dignitate coniunctcs moiatae: ansmadverto, inquit, quinium MFud Fratres, qvrd porrus observar3 spo ter c,'e., quapropter verba illa : sed non tam o nate, ut tu , O composite et si non dicta sunt ad Cyprianum; mul in minus etiam crecendum eli dicta futile ad Donatum schi
smatis antesignanum . cum legamus ibi S ista quoque : tiatu, ω composite uir quoque simplic Ores bonuner muserium Mei
tradant. D1Ltωνων es enim utique pro tua βngulara dfigentia hos qtinqMe denuo Bapti na0s ese. sed enim vivoνtim optia me νeddamus ωc: quae sane a viro Catholicae Ecclesiae alumno de tanti schismatis Authore, vel asteriore dici, ac scribi po tuisse non credo. Omnium vero summa haec est, Anc nymis iactatum ad Dor ius rebapιιzantes crc. sententiam de Cypria nico rebaptismo in inlin commentitiam demonstrare.
Ad Propos III. Eusebii ua ratio de C prrantes Rebaptismo
repugnat cum A rorum traditione ms ron Eusebius Caesiariensis Antistes fabellam de Orienta
lium Ana baptismo Arianorum causa omnium primus excogitavit; neque alteram de Afrorum rebaptismo, quo Donatistis obsequeretur, illi adiunxit; sed S. Dionysus Altaxandrinus Episcopus, a quo & Eusebius, ct Hieronymus hauserunt, nos certos facit, tam orientales, quam Afros ana baptismo mordicus incubuisse, & contra Stephanum papam, ut supra ostensum est, acriter disceptas te. Ouod enim Eusebius scripserit Cyprianum fuit e pr1mum, qui Haereticos censuerit, cum ad Ecclesiam Catholicam accederent, esse rebapti Zandos; minime repugnat cum Afrorum traditione asserentium multis ante Cyprianum annis Agrippinum F piis scopum hoc ipsum in Concilio statuisse: proptereaquod sive Valesii interpretatio arrideat. sive Christophorsoni, aut Pearis