장음표시 사용
231쪽
Haereticorum, ut S. Augustinus.
Ad Propos. XI. Rerum serier expenditur α
S Cypriani Epistola ad Pompeium sive faerarum Scriptur
. rum authoritatem ad anabaptismum torquere posset, sive non; parum interest; cum argumentum ab authoritate
ductum parum, vel nihil cogat; non quod Sacrarum Scripturarum authoritas non summe probet, sed quia haec quoquo libet trahi, & quoquo modo interpretari potest. Ipsa quoque Epistola nequaquam valuit Romani Ponti is certis. simum in caulsis fidei iudicium graviter infirmare ob repuisgnantiam ejusdem Cypriani, qui Episcopus erat Ecclesiae post Romanam eminentissimae; quia Stephani iudicium in ea Epistola relatum nec constat fuisse certissimum ; nec fuit in caucia fidei, sed disciplinae: & quidem nullo modo infirmavit, alioquin illam proscripsisset Ecclesia Romana. Deinde si D natistae iudicium Romani Pontificis labefactare voluissent in simili caussis, licet Cypriani Epistolam non supposuissent,
an non proferre poterant Epistolam Polycratis Ephesinae Ee. etesiae eminentissimae Antistitis, qui una cum Concilio Dice. eesis Asiaticae X. Provinciarum refragatus est victori Papae, ejusque decreto Romano in Concilio condito de die celeia brandi Paschatis quamquam si protulissent, neutiquam i firmassent. Similiter Donatistae eam Cypriani Epistolam minime comminisci potuerunt animo derogandi doctrinae tu Iini; cum Epistola iam extaret, antequam Augustinus Urbi notus esset; eius enim meminit S. Hieronymus in Dial. contra Luci serianos inter ann. 3TO. 6e 38O. , ut volunt, elucubrato, dum inquit: quod si negandum quispiam putaverit, Haereti eos a majoribur noserar semper fuisse susceptor ; legat B. Curiani Epiuotas , εα quibus Stepbanum Romanae tirbis Episcopum. ω ruveteratae conssuetudiait lacerar errorem: nulis libi autem Cyprianus Stephanum, eiusque morem lacerat, quam in hac ipsa ad Pompeium Epistola; Augustinus uero tantum anno 38I. baptisatus asseritur. Multoque minus ista Concitii aut horitatem in speciem imminuere poterat; cunia falsum sit, tam in praefatione, quam in Conclusione ipsam innuere Concilia Carinaginiensia Cypriani pro anabaptismo
232쪽
sanetendo celebrata: sed nec ullo modo aut Imperatoriam pro Catholicis studium, & in Donatistas odium temperare; aut totius Ecelessae vel authoritatem, uel invidiam declinare quiverat; eo quod Cypriam Epistola iterandum Haeretico rum, & Schismaticorum baptisma docet, S suadet; Donatistis vero illud etiam Catholicorum dictitabant: postmodum exitum acta probarunt, quandoquidem iam tum Epistola tam perniciosa prodiit; credita quoque est, atque recepta
tanquam Cypriani labor, & opus, & nihil tamen horum
Ad Propos. XI P., & XU. Pertinaeia ineredibilis . Terribilis ab utιa, ar fallaca loquentia
NUnquam Donatistas puto esse arbitratos, suae perima. ctia excusationem comparare se possis exemplo S. C priani, qui Stephano Papae repugnavit; perinde atque ipsi quoque Romani Pontificis , Conciliorumque Romani, &Arelatensis decretis se impune refragari Posse censerent: nam qui impune Romano Pontifici se refragari posse dixissent, quem nullum esse dictabant ut enim Ecclesiam toto orbe perii fle. ει penes se tantum reperiri putabant, aut volebant; sta & Romae nullum extare Pontificem, nisi quem ipsi ex
Africa mitterent, edocebant. Quomodo autem Romani, ScΑ relatensis Conventuum eluderent sententiam, & author ita. rem, notius est, quam ut exponi necessis siti certe Donati. sua nusquam legi aut: repugnantiam repugnantiae, aut Conis cilium Concilio ex bis, quae hoc loco proponuntur, com paralla.. Quantumcunque porro unam hanc ad Pompeium Epistolam animaduertam, insignis obitinationis notas in eius authore,depraehendere non pi, muni. i. ar quid me deprehen .rum arbitror, quod nec ipse Hieronymus suapte naturata aeuius, nee Augustintia omnium perspicacillimus, nec uni. versa Ecclesia hactenus ani dvertit Illud quoque . unam hanc Epistolam satis. superque declarare resermidandam effamnatistarum versutiam, quomodo verum est; si illi nun quam hanc speciatim contra Cathohicos exererunt& isti eorum artes. versutiasque. si tamen uitae fuerunt, nihili fecerunt Et quomodo Sopbisenatu e acervus verius videri μοι,
sit, quam Epistola apologetica, Ac Donatistis a judicari;
233쪽
tionesque cum Augultino declinabant id unum praeferentes, se se cum homine Dialecticae artis perIto nolle de Religio. Ne contendere
T Η Ε Ο R. II. Ad Propos. I. Augusinus refugit facti quanionem; persat in quaesione jurιν Assuasione facti non refugit Augustinus contra Don
tittas dimicans, propterea quod valde cautus esset, resque ita postularet; cum Donatime solerent facta factis conglomerare, quo ipsum a quaestione iuris distraherent: nam etsi illi facta factis ineerta , di implexa adiicere soleis rent in causa quidem Schismatis, tamen in causa rebaptismi nonnisi Concilium, & literas Cypriani, fit quorundam Orienia talium protulerunt. Cum igitur Augustinus duo potissimum expugnare satageret sebisma, & rebaptomum; Schismatis in
causa tantum aDest, eum facti quaestionem detrectasse, ut ad eam aduersarios etiam provocaverit: negavit enim Caecilianum prave ordinatum suilla; negavit traditores, sacrilegos, ae sceleratos extitisse Marcellinum, Melchiadem, Mensuis rium, aliosque a Donatistis traductos; negavit vera esse , quae Osio imponebantur; Et caeteras Schismaticorum erimi. nationes ipse pernegavit: negare autem facta, quid aliud est, quam adversarium ad quaestionem facti Provocare, ut probet id, quod negaturi Quod si factorum quaestionem ultra Augustinus non agitavit; ideo factum est, fit quia adversa- xli nunquam eo se contulerunt, ut eatam nlas, quas aliis intentarant, demonstrarent: quid, ait ipse, laborem probare defensionem meam , eum ille nee tenuiter eonatur sit probare ealumniam suam ' EL postea : quaecunque in uos, sive in no- μνον. . . dixissi sine nominibur , sine resibur, sine tillis omniis
Ra argumenter . non probando, supervacaneum es velle pumgare: fit quia opus non fuit aliquando; quare in Epist. 8 .al. io . ad Emeritum scribit: sed hae alia quasio es mucveredienda, ω discutienda ; eum opus fuerit: an scilicet vera
essent crimina, quae iam negaverat. In causa vero rebaptioisi cur quaestionem facti declinavit Augustinus, de Cypri
234쪽
num defendere neglexit quantum quidem ad istam opinio. nem; nisi quia credidit vera esse, quae de eo ferebantur quamquam quum dubitavit, vel potius dubitasse putatur ;nimirum cum retulit non deesse, qui negarent ita sensisse Cyprianum, sed cuncta conficta fulse sub bur nomine a pra-
sumptoribus, atque mendacibus 2 an non videtur etiam in hac
causa Donatistas ad quaestionem facti quodammodo lacessis. se Quoquo modo autem se res habeat; in Collatione sane Carthagin. non Augultinus, non Catholici, sed Donatistaea quaestione facti refugerunt. verba aliorsum detorserunt; quando Augustinus, & Catholici eos ad sermonem de S.CD priano toties provocare tentarunt; ut supra ostensum est adnum. IX. cap. I. In memorata porro ad Emeritum Epistola, qua dicitur: alia enim quaesto es, utrum vera illa dicatis oee. non loquitur Augustinus de rebaptismo, sed de schismatis materia; & an crimina traditionis a Donatistis obiecta G. tholicis vera essent, nec ne: quocirca non traditionem a rebaptismo secernit, sed facti quaestionem a quaestione iuris in causa schismatis, Si traditionis. Dictum est etiam ad alium Augustini locum lib. de unico Baptisnao cap. VI., quod ad Romanae Eecies ae Episcopos, aliosque a Petiliano criminum insimulatos attinet, ipsum non detrectasse facti quaestionem , seu factorum discussionem; sed perspicue prodidisse, quam Oh causam in ea non perstaret: quid laborem prohare defenis
nem meam, cum ille nec tenuiter conatus sit probare calumniam mam satis enim ab eo illi responsum fuerat; cum ait: ipse scelerator, ω Dcrrlegos fulse dicit; ego innocentes fulse respondeo ... quibus obicrunt pro sua disensione, quod
Dolunt: ita S lib. 3. contra Crescon. Cap. r. habet et rensis fuerit Erικια Caecilianus, quod vos calumniosissime a pellatrν milium I cum suam praesentιam maluit Ecclesiae dees quam pacem ς id a me opus es rici; cum tu interim damnan. 13r Imperatorιν sententiam nullam recatas P Etenim Augustinum in causa non tam rebaptismi, quam schismatis factorum quae .stionem nunquam declinasse, manifestum facit id, quod Epist. 44. al. r 63. scripto tradidit illis verbis: cum tam multa ab
eis objecta crimina refellerentur, O redarguerentur a noserit; atque m eos plura, ω majora jacerentur .... ricebam ergo, prius utrum verum esset, esse quaerendum ἰ non enim remere
credi oportere, quacunque dicuntur: itemque scribit ibi, se Dd ex
235쪽
2IoD I s s E R T. II. ex Fortunio Donat illa quaesiisse ; utrum saltem probaretur , que ad illa tempora Dunatusas cum o ιentalιbus Ecelsis, caetera sique orbιν partium in unitate mansiger lib. vero A. con. tra Cresco n. cap. t . ait: si boc ab aliquibus pauca orient libur factum est r quod quidem inter est . utrum pusili ostendι r& lib. I. contra Parmen. cap. q. Ωuod enιm de Hosso aercunt . . . fagitandum est, ut probent are. r ergo fact. rum quae ili Onus non
ipsi refugiebat, sed ventilandas esse dicebat. Ad Propos. II. Eugurii ni fasema in facti quasionitar eontra Donatisar Dpotbetscum es, non absolutum m. OUum S. Augustinus in hypothesi loquitur, aperte, ac manifeste id facit; sicut & quum absolute ; atque eo
plane modo, ut taliter se se demonii ret agere: de re namque falsa contra asserentes eam veram, primum absolute plerunque inficiatur esse veram; deinde in hypothesi proceis dit, alique ; quod etsi vera esset, non Propterea secuturum , quod illi arbitrantur. Sic in Marcellini Papae, aliorumque a Donatistis crimine traditionis aspersorum facto negat primum absolute traditores, atque thurificatores fuit se lib. de unico Raptismo contra Petilia n. cap. ia 1pse sceleratos, ω facrilegos fuisse dicit; ego innocentes fuse respondeo: deinde hypothetice procedens inquit, quod qualescunque fuerint Mariseellinur, Marcellus, Sylveser cre., ni bιI praejudicat Ecclesiae Carboli ear & serm. 26. de verbis Apollo lic liquidis e purigatur es Gettianus; sed fac eum non purgatum; fac crimι-nosum inventum .c. 2 lib. I. Contra Parmen. cap. q. negat, damnatos in Africa traditores in consortium damnationis receptos fuisse a Transmarinis Provinciis; pollea subiungit: quod si etiam per eos Chrssanus Orbιr falleretur, nullo modo mam innocentiam yerda diset: Epiit. 48. al. 93 ad vincentium Rogar. Cum majores vesri ιpsium Caecilianum tunc Ecclesiae Carisbagio. Epistopum . . . apud Principem Conse aut inuin per Anuli. num Prscons accusa Derunt ἰ non rex suur amussat ram tuerunt, sed innocentem . . . . appestiverunt ἰ quo quid sielerat tus ab et rsirri potuit' Si autem, secut fabb arbitramur, vere cr/mrn sum judicandum terrenis Porus alabras tradiderunt ἰ quad nobi
obiicitισρ ita & sinis . 3 o. ad Bonifacium, Fuit . vero οἶ. al. 16 a. ad Glotium &c. de Concilio totius Orbis in causa Ca citi ani
236쪽
Τ Η Ε o R. II. III unquam facto; πον enim, inquit, non factum esse facile prabamur ... aut si factum es , et1am ibi vicis sunt: lib. r. de
Baptismo c. I 8. scribit de S.Cypriano: non se elle tamen araeteris diversa sentιeut1bux separata communione disjunxit . . . . crsest ille separasset, quam mult1 sequerentur Oc.: lib. 3. Conistra Crescon. cap. 3. duo mala vobιν obscimur; unum, quod erratis in baptismi quaeytione; alterum, quod νον ab eir, qui de hae re verum fientiunt, separatis : Sa autem, ut fecundum
τορ loquar , hoc es pn ea quasione verum, quod ipsi sentιtis a illo certe crim3ne maculamini, quod ab Ecclesia recessi is, Mlib. I. contra Parmen. cap. q. quod enim de OG dicunt Coridubensi quondam Catholico Episcopo fet1tandum es, ut probent non solum talem fulse, qualem dicunt . . . se tamen o sab Hispams damnatur es, a Gallir es absoluturr S alia he. ne multa, quae apud eum legi possunt, exempla. Uerum de
facto, scriptisque S. Cypriani prorsus, ct absolute concedit ita fuisse, ut ferebatur: idque quidem semper; nisi quod
ter, vel quater tantum dubitasse videtur; refertque nonnullos etiam extitisse, qui inficiarentur; libro enim I. contra Crescon. cap. 32. inquit: nam ar vos profertis Concilium Cypriani, quod aut non es factum s aut a caeteras Mustatrs mem
bras, a quibur illa non divrsu , es merito superatum e quo loco loquitur Augustinus de Cypriani Concilio, non de C
priani sententia; cum antea dixerit: neque ensm parvi in menti, quod inter Episcopos anterioris aetatis, quam esse inelisperet pars Donati, tria quaestio fustuaret, O varias baberet, uter se Collegarum falva untiate sententiar: hoc per umoer fim Catholicam, qrrae toto orbe d unditur , observara placuit, quod tenemur. Num 6r vos profertit Concilium Cypriani Gre. postmoduna adjungit: neque enim propterea sumus Episcopo Cypriano meliores, tamen censuit meretιcos denuo baptiza ri & lib. I. contra eundem cap. 3I. habet: quamdiu aliis ter simιt Cyprranus, si scrιpta ejus esse censeat, quae pro v bis proferenda arbitramιn12 cap. verU 33. vel S. C prianus,
vel quicunque illam scripsit Epistolam, scilicet ad Iuba janum; ubi pariter de scriptis, ac Epistola Cypriani dumtaxat crediatur haesitari; quoniam haec dictio fi non semper conditionem , & hypothesim significat ; quare idem Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. II. ait: or per ejus Cypriani fermοmr ase festum visceribur humilitatis indutus, A quid verius cum Om. D d a be rem Diuitir Corale
237쪽
non ei praeponam cor meum. Postremo Epist. 48. al. 93. ad Uin. centium Rogata refert aliquos negasse, ita, ut fertur, Claprianum sensitis: quamquam non desint, quι boc Cur anum prorsis non sensibe eontendant; sed sub eius nomine a pro μ' prora bux, atque mendacibus fuisse coinctum I dg paulo post
addit οῦ porro aiatem C prsanus aut non sensit omnino, quod eum finde recitatis ; aut ponea correxit Oc.: aut nores vero h ius o Rinionis quinam. aut quot suerint, minime prodit u-guit inus, paucos autem illos, ct ignotos. modicaeque auis in oritatis extitit e, argumento esse pote ii, quod antiquorum nemo, ne ipse quidem Augustinus illis adhaerere volu t, sed profitetur se nihil secius ea Cypriani scripta recipere, eo
quod ar LIIlus e tur babet quandam proprιam fuciem , qua pilit
agnos . N igitur ipse nonnunquam cle iis ad Gubita ise visus
est; id fecit, ut Donati itis ottenderet, multimodis Uypeis eorum tela pol se retundi, nec eos in medium pro sua causa monumenta proferre, quae, si qui vellent, aut in dubium vocarC, aut nee , re non pol sent, uri nonnulli nega se dicuntur ;quibus non defuit fortasse, quo id probarent; uti de suisse viis detur Donati itis, quo idem refellerent: nam si sub nominiis bus apostolorum, inquit Aurullinus, ea, quae canonica est debent, plura confiAa sui ite inveniuntur; quanto magis sub unius quantumlibet illustris Episcopi nomine aliqua confingi Potuerunt quo verius vix quicquam dici posse videtur. Caeterum si nihil aliud habebant Donatistae, quo se tuerentur in cauisa anabaptismi, quam factum, & scripta S. Cy-Priani, ad quem tanquam ad aliquem PorIum confugiebant, ct sine quo naufragare eos necesse erat, inquit Augustinus lib. I. contra Cresco n. cap. 32., cur non in principio is nu-
lavit factum illud Stephanum inter, & Cyprianum cur non
cripta eius ea de re pronunciavit apocrypha; itaque continuo Donati itas ad naufragium faciendum adegisset cum Epist. o. ad vincentium Rogat. , & lib. I. de Baptismo c. I. Ieserens Cyprianicae ad Iubaianum Epistolae verba dixerit:
si ne costitius eri, naufragavit. Augustinus, ais, caute is gerebat; ne Donatistae facta factis incerta, eu implexa adii. cerent, & eum a quaestione iuris distraherent: Est id quudem forsitan verum in quaestione schismatis, de traditor bus
238쪽
hus, de Ecclesia. uno verbo in causa Caeciliani, In qua plurima facta factis adjiciebantur; non autem in quaestione rebaptismi, in qua, ut dictum est, nonnisi factum Agrippi. ni, & Cypriani in Africa, ac quorundam orientalium literas protulisse compertum est. Deinde an non Augustinus a solute negavit Caecilianum fui fle damnatum, fuisse a tradi. toribus ordinatum, Marcellinum, aliosque a Donatulis cais lumniatos fui illa sceleratos, & sacrilegos ; eoque ad quaestionem facti hostem provocavit. nec extimuit a iuris quaeis si ne diltrahi in causa, in qua Donatistae quaesiones tinnitas, atque supersuas de facti r bominum intermiscebant ex eodem Ruguli. Epith. 8 . acl Emer. In magna illa Collat. Carrhag. quoties ipse cum Catholicis Donati itas in causa rebaptismi
laces livit ad factum, & scripta Cypriani; isti vero refugerunt maximopere scienter, inquit idem lib. post Collat. cap. 29. , se naufragium facturor P Et in ea ipsa Collatione cur Catholici potius in quae itionibus facti, quam iuris perstit runt; nis quia probe intellexerant, ita facilius, citiusquase causam obtenturos, eo quod facta Donatistae nunquam Probaverant, neque probare poterant; ius vero facillime tuebantur Sacrix Scripturis ad libitum, causamque suam deis
tortis adeo falsum est, Augustinum assumptum neglexisse , ct in thesi perstasse. Postremo nonne idem ipse eo demum se contulit, ut vel dubitasse, vel pene negasse dicatur factum, S illa Cypriani scripta; ut assereret Epist. 43. al. I 62. si proferunt chartas, proferamut chartar ; si falsas nutras use
dicunt, hoc uor de suis dιcere non rndgnentur : ut lib. 3. Contra Crescon. cap. Io. Epistolam aliam Proconsulis pro Felice Apiungitano ab Ingentio Donatista salsatani assirma. ret; idemque verbo repeteret lib. post Collat. cap. 32. , uectum extimuit propter haec abstrahi a quaestione tutis Ad Propos. III. Avassivi sententia de mente Cypriani
hypotbetica es , non absoluta 'AUgustini sententiam de mente Cypriani bypothetieam
esse, non absolutam; aut plane non Probatur . aut non hoc quidem loco: ea enim, quae hoc loco adducuntur,
non solum id non prohant, sed ne suadent quidem . Utique Augustinus Cypriani literas expendens, dum contra Donatustas
239쪽
2I4 D I s s E R T. I I. stas disputat, Cyprianum Cypriano opponit; aitque, quia
Cyprianus improborum hominum baptisma admittebat, deis huisse eum etiam illud Haereticorum, & Schismaticorum apis probare; & quia in ea sententia contra dissentientes unitatem Ecclesiae ipse non scidit, neque Donat illas illam scinia de re debuisse: sed ipsum ex hypothesi Donatistarum loqui, adhuc non probatur. Est O autem Augustinum loqui in hypotheli de S. Cypriani rebaptismo, dum dimicat cum Do is natistis: sed quid, quando cum aliis, iisque Catholicis verba facit Epist. enim l82. al. 19. ad S. Hieronymum, qua reis spondet illius literis super interpretatione loci Epistolae Pauli ad Galatas de simulatione Petri, ob quam a Paulo repraeis hensus est, ait: Porro si quaerat, Oeι recolas, quid bie βα- fierit noster Embrosus, quιd nouer tridem Cypr anur, inventer fortase, nec nobis defuisse, quor 1n eo, quod aserιmur, senueremur: & Epist. ISo. al. 26O. ad Oceanum de eadem rescribit, quod Hieronymus eandem de re ista gesta, dicit que
osotieis sententiam tenuit, quam beatus m1 Cypriani etiam nos secuti sumus: at S. Cyprianus de ea Pauli correptione facta Petro agit tantummodo in Epistola ad Quintum de Hae. reticis rebaptietandis: hanc igitur recepit Augustinus absoluiste: simili quidem modo Epist. q8. al. 93. ad vincentium Rogat. dicit: prorsus non nosι literas Der: lege enim quid de Petro scripserit Paulus, ω quιd inde etiam Oprianus: Onan tibi displiceat Ecelesiae mansuetudo: lib. autem I. de B
ptismo cap. ao. haec etiam habet: bene tamen quod torrex meis mi uerunt , etiam primum s solarum Petrum potvise aliter D. pere, quam veritar possulabat; quod accadse etrum Capriano sine ulla ejus contumelsa credimus, quicunque diligimus Θ-prianum; quia non eum far est dιlUν major cbaritate, quam Petrum: in Tract. etiam s. super Evang. Jo: scribit: ante quam enim bene Hya quaestio tractaretur 1n Ecelesia Catholica, multi in ea erraverunt O magne, cir bonι, sed quia de inem. His Columbae erant, non se praeciderunte ubi non cum Donatistis, sed cum fratribus, ac plebe sua in Ecclesia verba facit. Quapropter si credidit Augustinus Cyprianum ita de Haereticorum Baptismo sensisse, uti reserunt eius literae; nequaquam statui potest, eum cum Donatistis in hypothesi locutum esse. Fi sane si Augustini sententia de mente Cypriani hypothetica fuisset, non dixisset de eo lib. o. de Baptismo
240쪽
cap. r. ille enim dum zelo Dei graviter deteritatur eos, qui se ab uvitate separaverunt, erram ab ipso bapti sinate separatostese arbitratus es: rationes eius, & Agrippini pluribus in loc/s non dixisset verormiter . ut lib. 2. cap. I. S 8., lib. 3. cap. a. , & lib. q. cap. 8., nec di Xitat lib. 3. cap. 3. noverat
enim quantam Sacramenta profunritatem tunc omnis Ecclesia is
vara a disputatione versabat. & plura alia, quae nec ipsi vel
Donatiliae clix illent, aut non dix ille comperimus.
Ad Propos. IU. Episeola ad Pompeium utriquens emati repugnat
MIrum videri potest, quomodo Cypriani Epistola ad Pompeium repugnet syllemati etiam hypothetico . S tanaen ab Augustino saltem in hypothesi suscepta asseritur: omnino ille ejus Epistolae tractationem reformicavit; S tamen, cum etiam opus non esset, tractavit. Renuisse dicitur Augustinus hanc Epistolam pertractare, quippe quae habuerit perniciose dise Anis periculum , quoniam cum ei mens emet in libris de Baptismo schisma Donatistarum diissipare, diligentissime cavendum fuit, ne ea pertractaret, quae schisma excitabant: at primum falsum est, Augustinum disceptationem de Bapti. smo ea mente suscepisse, ut Donatianum schisma iugularet; cum illud luculenter confutaverit in libris aclversus Parmeianianum, Petilianum, Gaudentium, & alios; libros vero de Baptismo data opera, pol illi meque composuit ad extirpanis dum ana bapti H errorem: non enim Donatistae schisma fecerant propter anabaptismum, sed ana baptismo inhaesierunt poli suscitatum schisma; ut si etiam ana baptismum reieci sent adhuc tamen schisma retinuit Ient, ut aliquando fecisse eis obiecit S. Augustinus Epist. 48. al. 93. , vel certe retinere potuissent. Deinde qui renuit eam Epitiolam pertractare, si nemine impellente lib. I. de Baptismo ca'. 23. , praemissis quibusdam de ea, ac de Haereticorum baptismo, dicit: qua. propter ipsius et ram Epistola, quat ad Pompeium scripta ise ,
morabor atque sex integris capitibus totam Epitiolam, vel ejus praecipuas sententias discutit, a C exponit; tantumque cap. 23. monet: jam illa, quae in Stepbanum irritatust istudii, reιractare nolso quo loco loquitur de paucis illis ver.