장음표시 사용
261쪽
sonii tralationes recipiantur; Eusebius Cyprianum dixit primum comparate ad Stephanum, & ad alios, qui tum de ea re disputabant, quae itionetuque movilla dicebantur: idque quidem nυ ni facile videtur elicere ex ipsius Eusebii textu lib. I. cap. 3. , qui habet: Cum per id temptit nis mediocristcontro Dersia exorta ebet; utrum eor , qui ex qualibet bars
cou Pertuntur, baptisero purgarι oporteret . quιppe antiqua consuetudo ιnvaluerat, ut ιn ejusmodι bominibur sola manuum a impusirro cum precationibus adbiberetur. Primus omnium C prιa..ux, qui tune temporas Carlbagimensem regebat Ecclesiam , nonnisi per baptUmum ab errore prius emundatos admittendosese een uit. Verum Stephanus nιbri adversus radatronem , quae jam inise ab ultrinis tempor1but Obtinuerat, unovandiam ratus
gradius e ad tulit e iuxta Valesii interpretationem.at Enriit is Phors onus verterat: C prianus Carthagrnensis Ecclesiae Pasον
ser vi l is, ex simplex , purior tamen interpretatio est: Primus borum tunc CVrranus Carrbaginiensis Paraeciae Pasor nonni 7 per Iavacrum prius ab errore expurgatos Oc. Et si Valesius viis dice Pearsonio non vidit, quo illud σῶν σ&ra reser re deberet; nec Pearsonius etiam , nec Chri itophorinus aut hoc ip. sum viderunt, aut satis explicuerunt: nam Cyprianum Eu. sebius non dixit prιmum omnium , qui antea extiterant, ' ut perperam putavit valetius; nec pramum bommum ejur aetatιν , seu om usu in ea tempesare absolute, cie indiscriminatim , ut Christophorsonus. & Pearsonius volunt; sed primum eorum scilicet, de quibus ante sermonem initituerat; dixerat enim: cum per id tempus non mediocris contro Dersia exorta tisset rcontroversia autem oritur, vertiturque inter aliquos; & non. nisi inter plures disceptatur; fuit igitur Cyprianus tunc primus eorum, qui controvertebant, utrum haeretici ad Eccleissam venientes eisent rebaptigandi, primus quidem non qui qu ellionem excitarit; sed qui editis pluribus Conciliis censuerit Hereticos ad Ecclesiam accedentes denuo bapti Zanodos esse z bte plianus quippe Papa nonnisi post secundum Cy. Priani Diuitiam by Corale
262쪽
priani de ea re Concilium rescriptum edidit; nihil in novandum esse, nisi quod traditum elset. Vel si quibus non
probatur, illud σῶν ibi non pronominis borum locum tene. re ; ut apud Hesiodum σῶν esse loco relativi quorum ad notatum legitur in Graecorum Lexicis ; sed articuli vim reti.
nere ; illud tam suspicari licebit, textum Eusebii mutilumella, aut depravatum; ut vel superflua, ac superaddita sit vocula illa Φῶν : & quidem valesius in Annotat. ad hunc lo. cum advertit , eam in Codice Regio non haberi; vel o est no men εριγαῶν, quod Latine disceptantrum et . Neque enim aliter loqui exiit imo potuisse Eusebium; si non erat ignavus, hethes, atque stupidus, qualis certe non erat: quoniam eum ex literis Dionylii Alexandrini retulerit; longe anto Cyprianum habita fuisse in Uriente Concilia Iconiense, Syn nadense, & quamplura alia pro Haereticorum rebaptismo ;& cum, quod valde veris mile est , ut erat homo eruditis simus. & omnigena lectione versatus , legerit Tertullianum in Africa ante Cyprianum eam de Haereticorum baptimio sententiam docuisse, quam Cyprianus tenuit, quo pacto CD prianum potuit a merere primum omnium illius sententiae auroren , ut explicat valesius qui in hac re sine dubio vincitur a Pearsonio, S Chri itophorino, iique duo interpretes propius veritati accesserunt hoc loco. Et si quis es se potest primus etiam paucorum, etiam duorum; cur diiscere Cyprianum priinum omnium ex Eusebio , si is primum dumtaxat, ac indefinite dixit praesertim cum ex ejus lectione pateat, cum in primis de duobus loqui, atque de Cypriano comparate ad Stephanum; dum ait: Primus tune
bet & Nicephorus Callixti, qui & ipse non clixit Cypria.
num primum omnιum hanc de baptismo Haereticorum iteraniado sententiam in Africam invexisse; sed ut Eusebius facta comparatione ad Stephanum ita de Cypriano scripsit lib. o. cap. I. sepraunus quippe apber prmur opinatur es oportere
eo , quι ab bares con Derterentur , IaPacro expiari , ω rectispa r Stephanus contra nιbιι ea in re praeter receptam consuetae.
ἀιnem novandum ese. Eadem quippe licentia valesius ibi vertit: non ab oris futir hunc morem nunc primum invectum fuisti ἡ., cum exemplaria Graeca nunc primum non habeant; veriusque traullulit Christophorsonus. jam invexerunt. Sed
263쪽
DIssa T. II.& S. Augustἰnus, antequam Eusebii Historiam evolverit, quid aliud habet nisi id, quod Eusebius scripsit lib. enim
a. de Baptismo, postquam cap. I. dixit, S. Cyprianum aD firmasse saluberrimam conieturinem per agrippinum pradeees frem suum quasi caepibe corrigι, cap. 8. perhibet: nec am
ut alium, si forte eAseret , mi ess et melius revelatam, gratissime acciperet: paulo post addit: qua in tamen conmetu dinem ms yrror ante Agrappinur, ω nonnulli per ηfricam coepiscopi eius etiam per Concitii IenIentsas iserere tenta Dissent ; non auderet ase fultem rat3 Inara adversus eam : cum
Augustinus Agrippinum dicat prrorem , cur Cyprianum qu que priorem dicit nisi quia Agrippinum comparat, rcfertque ad Cyprianum; hunc vero ad Stephanum, aliosque, qui tunc ea de re controuertebant. S inquirebant; utra eo suetudo potior esset . Eusebianae porro lectioni similis est alia Sogomeni, dum is lib. o. cap. 23. de Apollinari haeretico verba texens ait c Primur Damais Ditcdpus iarbis Romae . ω una eum illo Petrus AElexandrinus rimi es, cum hane haeresim latius serpere entellexissent , ConcsIιο Roma eo gregato, eam ab Ecclesia Catbolsca strenam ese decreverunt: vel ut alia versio habet: Damases Eprccopus Romae, ω Pe. t us Epistopus Alexand ιnus ceratores facti pravia omnium Conisellio Rumae conoocato Oc. quod factum eis anno 3 3. al.
3 f., ct tamen haec haeresis antea damnata fuerat in Aleia xandrino S. Athanasii Concilio anno 362. sub Liberio Pa. pa. Qua in re si Sozomenus interpretari potest , eum to qui de tempore eo, quo plurimi, vel omnes haeresim A pol. linaris eliminarunt, quorum primi fuerint Damasus Roma.nus, & Petrus Alexandrinus Episcopi; non autem de quo. cunque tempore; cur non etiam Eusebius explicari poterit de eo tempore, quo quaestio ea inter Stephanum, M CD prianum agitabatur aut s erravit Soχomenus, & tamen verum erat de Apollinac haeresi; cur errare non potuit& Eusebius; & nihilominus veram elle Historiam de Cypriani rebaptismo inibus ex rebus eorruunt ea, quae obiiciuntur; quasi Percipi non queat, quomodo Cyprianus eo tempore primus statuerit, Haereticos nonnisi per baptismum expurSatos ado
264쪽
mittendos esse ; quando id non egerit neque innovando, neque inltaurando , neque opinando : Sed cur id agere non potuit ipse confirmando Cyprianus itaque ἰnter ei)s , qui suo tempore hanc quae itionem moverant, coacta Synodo primus censuit, sanxit, ac confirmavit illud ipsum, quod antea Agrippinus Concilio omnium firmaverat. Quod itidem opponitur de Numidis Episcopis, qui & ipsi senti bant id, quod S. Cyprianus, quodque provinciae Proconis sularis Antistites de rebaptismo: & quidni; si multo ante id iam ab Agrippino Episcopo in Concilio Antistitum Africae Proconsularis , & Numidiae sancitum fuerat ρ quamquam igitur Omnex Africae, & Numidiae Episcopi idem ea ineontroverita sentiebant; & Cyprianus, ac Episcopi Proconsularis Africae Epuiola Io. ad Episcopos Numidas scri serunt cense iter; ta inen Cyorianus utpote primas, & Me- , tropolitanus Asricae ab Eusebio, Augultino, aliisque dicitur ipse tantummodo censuisse; iccirco quod decreta Concilio. rum stlerumque ascribi solent Primatibus, & Metropolitanis Episcop s, iisque, qui Concilia convocant, te illis praeis sunt. Nec Numidiae Epistopi verius, quam Cyprianus, apud Afros omnium primi dici pollunt, qui veterem suae gentis consuetuclinem solemni monumento a Cypriani Conis cilio mox confirmatam oro tulerint; propterea quod o. Cy. priani Epistola ad eos lem Numidas pri ,r numeratur inter Cyprianicas adversus Herericorum bapti imum: primum quia est in editione Panaetii Epistola ea ad Numidas prior est , tamen Raronius censuit ante omnes alias cle hac re scriptam futile a Cypriano Epistolam ad Magnum, quae Panaetio est 6., cte Baronio quidem assentitur Pagius; Ρearsonius ver locum , ex quo nonnulli eam poli caeteras huius argumenti datam coniecerunt, non imperite interpretatus est: deinde Numidae illi decem , & octo Episcopi non ita tuerunt qui c. quam in Concilio super Haereticorum baptismo, sed ea de re scribere decreverunt ad Cyprianum; an mos , . & consuetudo. quae iam in Africa inoleverae, quamque ipsi etiam servabant, adhuc tenenda esset adversus com , quae Romae, ct alibi vigere dicebatur. Illud postremo donatae, Ge Bal. samonis; qui duo quidem sunt Scriptores, sed verba unius tantum Aut horis, nam Balsamon eo loco Zonaram ad verishum exscripsit, etsi utriusque latina conversio valde diveris
265쪽
24o D Iss1RT. II. sa est; illud, inquam, minime attendi debet. ConeIIIum
III. Carthagin. Cypriani pro caussa baptismi Haereticorunia
omnium Synodorum antiqv4simum esse; cum vulgata Concialiorum Collectio, & vetera probatissima monumenta palam utrumque arguat erroris: & ut caeteras Regiones omittam ιin ea ipsa Africa nonne certum est, ab eodem Cypriano omnium primum celebratum fuisse magnum illud pro c.iusa lapsorum euro b DUcoporum numero, multum, druque pro tractum Concilium nonne Lambestanum Concilium XC. Episcoporum praecessit Cyprianum , cum habitum fuerit sub Fabiano Papa a Donato Carthagin. Episcopo Cypriani praeis
decessore Scriptores itaque commemorati utpote recentes,
quippe qui floruerint seculo XlI., sublestae, suspectaeque fidei
sunt in iis, quae magnam referunt antiqui ratem, recensendis.
Ad Propos. IU. Ru ur in facto Curiani discrepat
RUssinus Eusebianae Historiae interpres non discrepat ab Eusebio in facto Cypriani; sed in aliquo solum,qu. dfactum contingit: uterque enim reseri, Cyprianum in quaeis stione de Haereticorum baptismo a Romano Pontifice dita sensisse; sed alter a Stephano, alter vero a Cornelio, &Stephano dissensisse scribit: nec in promptu est amrmare, sive demonstrare; an Eusebius erraverit, & a Rufino sit emendatus; an vero textus Eusebianae Historiae Graecus, qui extat, sit mendis inquinatus. Etenim videtur habuisse Rumnus codicem graecum Eusebii di ersum ab illis, quos adnibuerunt Christophorsonus , M Ualesius . cum Eusebius ex horum interpretatione lib. s. cap. io. tribuat Anonymo opus adversus Cataphryges, quod ' pollinarii Episcopi Jerais politani vult elis codex Fusebianus a Rumno in latinum conversus, cui quoque consentit Nicephorus Callixti lib. q. cap. 23. , qui certe non a Rumno, sed utpote Graecus homo a Graeco Eusebii codice descripsit, S lib. o. cap. 2. videtur accedere etiam Rustino quantum ad rebaptis nil conistroversiani , cum scribat Cypriarum sub Cornelso Papa conis suevisse lapsitis non aliter recipere quam per baptismum;
quod quoniam de Catholicis, S in Ecclisia lapsis falsumelle constat ex ipsius Cypriani opusculis; ambigi iure po-Diuitigod by Cooste
266쪽
Tua . . IV. 241test, an de lapfis in haeresim, & schisma , ipsisque Haereti.
eis, atque Schismaticis sit explicandus, an autem erratum patraverit. Ut igitur inter eruditos .viro .eonvenire audio
Rustinum Eusebii Historiam Ecclesiasticam non modo .lati nam seci iis, sed etiam mutilasse, addidisse, & immuta sie plura, ita labos rum Esse puto, an idem eum ipsum E sebianae Historiae cocicem, similemve illis, quibus usi lane Christophorsonus, & Ualesus, adhibuerit; an vero sicut olibi. ita eo pariter loco aliquid addiderit, & imanta v rit. Certo S. Cyprianus sedente Romae Cornelio Papa librum
do Unitate Ecclesiae composuit, cumque, ut Baronio , S P gio adnotatum, Romam .transmisit anno a II., in quo peris spieue tradit haptisma Haereticorum, ac Schismaticorum emen ullum. S irritum; ut etiam infra videbitur. Quod autem Urbanus II. Epicl. I . ad Lucium S. Juventii Ticinen. Praeis positum scribat, Cyprianum. eiusque ,Provinciae Episcopos ob sententiam de baptismo Haereticorum iterando a Corne. lio, Stephanoque Romanis Pontificibus redargutos, non ma. gni facio; eo quod a Rudini versione desumptum credi potest; et si Rustinus plane non habet, illos redarguisse Cypria. num, sed contrarium dumtaxat i ita tuisse.
crimi primum est in Africa Donatianum schisma suscitatum,
a nulla de Haereticorum baptismo habita quaestio est, & ideo
necesse non fuit in medium adducere aut cecretum Stephaiani per Gallisi icos; auri Cypriani littras. & Concilia. allavique veterat ,monumenta per DODallitas: sedi tota quaestio, aedis idium vertebatur super ordinatione Caeciljani, utrum i gitima esset . an vero a Traritorιbus ficta. Et si in Romano sub Melchiade Papa iudicio eonvictus est Donatus Caia sensis rebaptizane; id quidem Propterea factum est, quod ille rebapti raret Catholicos lapsos, sive quos lapsis aut putabat , aut criminabatur, non autem Haereticos . quod val. de alienum suit a Cypriano, Afris, universaque Catholica Ecclesiar qua propter ad rem, Causanique Donati non erant
267쪽
ea quaestione conscriptae; non totius Aseleae immemorabilis consuetudo. In Concilio etiam, seu iudiei Arelatensi Do. natus ille ipse damnatus, de ad Constantinum provocans, de eaque appellatione obiurgatus ut quid Africana Agrippini, de Cypriani Concilia proferre poterat, aut debebat; si illa, ut dixi, nequaquam ipsi profutura erant E de ii quoque aliquid potuissent; quomodo eo loco, & tempore, quo cauisa Caeciliani acta , non rebaptismi & licet can. 8. illius Concilii sancitum sit de Haereticoram baptismo ; editui ea
canon ille causa consuetudinis Afrorum Catholicorum , non Donatilia ruin, ut suo loco demonstrabitur. Nec mirum deis nique cuipiam esse debet, si in Actis Synodicis, literis . ac legibus imperatoriis, gestisque Proconsularibus a Constantiis no Magno usque ad maiorem Theodosium summum de hac rebaptismi causa inter Stephanum, Ee Cyprianum Controis veri ii lentium de praehenditur ; quando idem quoque silentium deprehendimus Se longe post Theodosum Magnum in omnibus actist Synodicis, atque Proconsularibus. Ec in cunis ctia Imperatorum literis, legibusque; tametsi eam controverissiam antea prodiderunt SS. Hieronymus, ct Augustinus; ut milias faciam antiquas S. Dionysii Alexandrini Epistolas et nec propterea iam tum de Donatistae oscitantiae convinci p terant, cte Catholici imprudentiae
SI qui sunt modo, aut unquam fuerunt, qui Cypriani Cor
cilium III. Carthag. in cauisa haptismi Haereticorum inuositata quaedam, fit monstrosa complecti se videri dicat'; ego vero nec video, nec unquam videre potero; quod nunquam
Auguilinus vidit, dum illud in 'libris de Baptismo sedulo , fuse, 6e pene ad verbum discutit, expendit, cte refellit; Bunquam Dionysius Alexandrinus, qui testimonio S. Hieronymi de Scriptor. Eceles. iis Cypriana, Er afrrcana Synodi dogma eonsentιens de viretieir rebapt1 ndιa ad dι versor prurimas mola Epotolar; nunquam Patres Concilii Quini sexti , sta Trullani tantum nou Oecumenici, dum illud can. a. se se
268쪽
reespere profitentur; s credimus Baronio ad ann. a. num. x8. Et quidem illud, quod primum obiicitur; Episcopos se
re XC. Carthaginem ad Concilium convenisse controversiae de Haeretieorum baptismo cognoscendae, ac dirimendae cauissa; ibique neminem repugnasse, sed omnes eiuscemodi lava. crum veluti profanum, ac nullum reiecisse; quando antea a plures oe eo dubitaverant, α plures etiam repugnaverant; nihil inusitatum, atque monstrosum continere, quis est , qui non videat primum enim falsum est, Afrorum Antistitum nonnullos Cypriano repugnasse, & Haereticorum haptiis
suscepisse; idque ex ejusdem Epistolis, & ex Actis huius Concilii colligi; deinde etiamsi quidam illorum dubitassent,
ac repugnassent antea; cur postmodum re cum Collegis diis scussa, & maturius cribrata cum caeteris in Concilio Convenire , & omnes unanimi consensione unum decretum edere non potuerunt Augustinus etiam non miratur, Crescentem
a Cirta memorasse B. Cypriani ad Stephanum Epistolam; sed quod eam ac duxerit Epistolam, quae ad quaestionem non per
tineret. inquit enim: nam prorsar ad quaestonem praesentem . non perimet; O magis miνor, cum eam .se commemorare . Leνit , quam cur in exordιο Concιlis commemorario ejus prae
ter 1sa sit. Ouod si qui ipsam arbitretur, ine aliquid noltiuse in medium proferre , quod en ea positum es praesent 1 causae neis cessar1um ἰ legat eam. ω serat verum es e, quod dicos aut si aliud gnvenerri, redarguat e Prorsus enim illa Disola de ba νιμο apud Haereticos, vel Schismaticos dato , unde nunc artismus, urbiI habete Ex quibus adverto, S. Augustinum vidisse Cypriani vel E pis . o . ad Stephanum Papam de Martiano Arelatensi Episcopo, vel aliquam aliam, quae non extet; non autem Ia. , quae ex profesto de Baptismate apud Hae reticos, vel Schismaticos dato disserit: quo etiam factum est,
ut idem Augustinus lib. s. o. , & . de baptismo ipsam a.
Epistolam memoratam neutiquam tractet, aut discutiat, vestsaltem commemoreti cum tamen ibi de aliis ad hanc ea iam attinentibus agat: & solum addit eo loco lib. 6. dia Baptismo cap. I . , eum in exordio ConciIti non sit eomm morata ἰ credo , quia non sis putatum nece sartum 2 nam ω epiam in iso caetae Consacerdotum lectam esse drxit; quod factum smnino non dubrio, quantum arbiινον, ut fieri solet Ure. . alii forsan dixi sient, amanuensis, vel scribarum culpa aliquid
269쪽
deesset nitio amnum Concilii; aut eorundem audael a st phani nomen in Acta intrusum suilla. Similiter quum S. CD prianus in praefatione Concilii dixit. censent quod semel, at que iterum, ae sepe censuimur: non declaravit, tria ut munimum Carthaginiensia Concilia ante istud se congregas Ob eam causam; neque contraria habent Geminus a Furnis,& Iunius a Neapoli; non primum, nam S. Cyprianus ea in re eoisuit publice, & privatim modo in Conciliis, modo per literas, S privata colloquia, atque ita saepe numero ; ut omittam, ar saepe in quibusdam codicibus non legi
neque secundum, quia Geminus a Furnis num. 64. non ait: quod sinet decrevimus: sed ideo quod decrevimus , semel te ne inus: Iunius vero a Neapoli ultimus dixit: ab eo , quod semel censiu=inus, non recedo: ubi vox semel idem significat, quod tandem, e . omnino: vel si unicam vicem denotare velint, tunc illos dicam autumare Concilium illud, cui uni inteisuerint ipsi ; cum non omnes, qui accessierunt Ill. Conis cilio, convenerint ad bina alia, quae praecesserant. Illud vero. quod quatuor Episcopi Castus, Libosus, Felix, & Honoratus, quibus adiungi debet Zosimus a Tharassa , ab A gullino lib. g. de Baptismo cap. s. & seqq. consutati in oppositam consuetudinem invehentes non objecerint Africa. nam consuetudinem ab Agrippino F piscopo Carthagin. a ceptam, a Concilio LXX. Episcoporum confirmatam, &per longam aetatem custoditam, nihili faciendum puto ; proptereaquod probe viderant illi, frustra a se consuetudini Oe cidentalium obiici morem Asricanum ; cum Occidentalis Ec. elesia longe praecelleret Asricanam cum Provinciarum multitudine, tum etiam dignitate, M authoritare; & quoniam pro magustudι ne sua debeat Carthaginem Roma praecedere, in. quit S. Cyprianus Epiit. 49. ad Cornelium Papam; atque Occidentales Afris merito reponere potuisse sequendam esse consuetudinem maioris, & Apostolicae, supremaeque Eccle-sae, qualis erat Romana; illam vero minoris, ac subleste
deserendam: praesertim quod Romana divulgarat non tam consuetudinem fuisse, quam traditιonem haereticorum haptiis smum admittere, quasi Apostolorum traditionem, & doctriis nam praetenderet prorsus consectandam; cui consuetudinem Africanam etiam Concilio firmatam opponere nihil erat.
Agendum itaque tum erat & ratione, M sacrorum librorum
270쪽
author Ita te, quibus ostenderetur Romana, ct occidentalis consuetudo neutiquam Apostolica fuisse, sed tantum humaiana, ut aiunt, & Ecclesiastica traditio; quae etsi maioris Ecclesiae comparate ad Africanam, tamen ratione, & authoritate Sacrae Scripturae aut i ita superari posset, aut Afrorum illa non aboleri deberet, quemadmodum quia em Afri ae eis re visi sunt; quo etiam dicere possent, quod scripsit S. Honoratus Mas.liensis Episcopus de S. Hilario Arelat. Episcopo cum Leone Magno in caussa Calidonii Episcopi conte
dente et quor rat/one non flexerat, credadit relinquendos e pro. pter quod nec etiam veterena illam, & immemorabilem
orientallum consuetudinem in literis S. Dionysii Alexandri ni memoratam suae adiunxerunt Afri, S Romanis, Occidentalibusque ostentarunt; quod scirent parvi illam, mini- inique pendere Romanos, A Occidentales, qui tantummo.
do morem suum suspiciebant. Etenim apud Afros ante S. Cyprianum rebaptietandorum Haereticorum morem vigui illa elicimus ex Tertulliano, dum lib. de Pudicitia cap. I9. ait: apud nos ut Ethnico par, immo O super Ethnretim mereticus etiam peν baptis na veritati utroque bomtue purgatur admitis ritur; quo loco non ait apud me, vel mea fente ut a, sed apud tior; uti & lib. de Baptisnao ca P. I . circa Haereticos faue quid eus odiendum sit, digne quis retracteti ad nos enim ediis tum 61 ωe. Praeterea cum nova res asseritur, & inusitata . ,
segniter etiam, in provideque facta, Synodum antiquissimam nimirum Agrippini pro hac ipsa causa celebratam a pol eriori Concilio Cypriani summo silentio involutan esse: primunia falsum dico, illius Synodi mentionem non esse factam in hoc
Cypriani III. Concilio, in quo lecta innuitur ejusdem Crpriani ad Iubaianum Epitiola, quae eam Agrippini Synodum,
ac statutum clare commeminit: deinde si etiam ibi nullo modo ea lecta fuisset; essetne propterea res nova, & inusitata; itemque segniter, improvideque facta dicenda quando neque in Nicaeno Concilio, in quo actum eli de die Paschatis celebranda, ulla legitur mentio facta aut de Arela. tensi Synodo, aut de Palaestino, aliisque pluribus ea de re celebratis Conciliis Caetera porro, quae subiiciuntur, vel objiciuntur, simili laborant vitio; Conciliabulum enim notia dicam ego, quod Sanctum Concilium appellavit Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. 3. , neque veluti congregatione