장음표시 사용
271쪽
Sathanae ab uno, & altero Concilio Oecumenico damnatam suisse; quam Sanctorum virorum idem dixit lib. o. cap. I. .
Sanctorum Episcoporum fententrat, fatus cum eis iam latir vinaculo , ω pacιν, εn quo retinendo eos, quantum ipse Dominust
ad iuvat, amitamur, considerandas, O pertractandas aggrediamur e sed quemadmodum Tridentinum Concilium sessi. ar. cap. 4., cum interdixit Eucharistiae Sacramentum parvulis dari, adjecit: neque ideo tamen damnanda es antrquiras , Feum morem in quibusdam Iocis aliquando servaverit: nam nee deplorandum est, si pluribus in Conciliis etiam oecumenteis proscriptus fuit vetus mos celebrandi Paschatis luna XIV. cum Judaeis a S. Polycarpo, aliisque plurimis viris egregiis olim usurpatus. Dicam Concilii III. Carthagin. ducem, &signiferum S. Martyrem, Doctoremque Praeclarissimum Crprianum etiam poli Stephani Papae rescriptum. non tamen fundamenta jecisse schismatis, atque haeresis Donatianae, ut alias cumulate ostensum eli: at non dicam, Concilium istud Divini verbi scripti, ac traditi authoritatem denegare; aut Romani Pontificis, S Oecumenici Concilii correctricem potestatem eliminare; ut fusius infra demonstrabitur . Magis Haereticos; & Schismaticos ad Synodos Africanas, quibus interfuit, ac pene praefuit Augustinus, pro controversis ad Romanam Ecclesiam appellationibus confugere cognoWimus ;magis ad U. Synodum Oecumenicam; magis ad Ephesinam, Asiaticamque Polycratis, quam ad hoc Cypriani Concilium;& tamen earum Synodorum propugnacula nemo unquam
fuit, qui dejicienda esse, ac prosternenda Pronuncia verit. Ad Propos. II. S. AEuguistini oebemens de hujus Cou.
DIctum est supra ad Propos II. Theorematis II., si un.
quam dubitavit Augustinus de facto, sententia, ae opustulis Cypriani cum Donatistis disputans; quomodo, & qua de causa id egerit: dictum est etiam ad Proposi v I. eiusdem Theorematis Augustinum de hoc Concilio non videri dubitalis: & quidem quae hoc loco reseruntur, non solum Auis guttini vehementem de huius Concilii veritate dubitationem non ostendunt, sed ne minimam quidem. Illud enim lib. I. de Baptismo cap. a. mantum pro nobi , boc eri pro pac e
272쪽
cmbolica faciant ea , quae tanquam ex orboritate inprian. adverses nor a parte Donati proferuntur: S cap. Vos certe obicere soletio Cura ι titeras, C priani feretentiam , Cypria aer Caucilium: innuitne, quantum Augustino Concilium is iudfuerit suspectum; ut quoties ei nominandum esset, toties en traditione Donatistarum se illud accipere profiteatur Sed& cum cap. 6. ait: β autem vestra sententιa de Eaptimo omra est ἰ Omanu , or μteri, cum quιbus eum tale Concatrum celebr se perbiberιν , cum eix, qua arc. quid demum ipsa probant Quod enim Augustinus tradat, Donatilias proferre, obiicere, & perhibere monumenta Cyprianica, non propter hoc oportet opinari, ea ipsi suspecta fuisse ; eumque profiteri,
se illa ex eorum traditione recipere. Similiter dum lib. I. conistra Cresco n. cap. 32. scribit: Nam or vos profertis Conei. tium Cypra ani, quod aut non eri factum p aut a caeterre unitatis memis r. . . merito superatum e non apertissime suam nimiam
exerit suspicionem , cum id dubitare non sit, ut alias docui; sed duo proponere, quorum alterum vel esse , vel concedi necesse putatur: ut si Catholici Donatistis proponerent: aut vestra de Baptismo Haereticorum sententia vera est; aut nostra zvel ut ipse Augustinus lib. I. de Baptismo cap. r. habet rmeesse es, ut unum dicatur eκ duobus f aut perrasse tune Ee-eIesiam taIrum communione maculatam ὐ aut non obesse euιqtiam in unitate permanenti aliena etiam nota peceata. Illud autem
Iura dicere non possum periise tunc Ecclesiam . . . . restat, tit
areantur nulla malorum et am cognitorum tala communιone mm
olare uxitatem Cbrisii. Mihi sane S. Augustinus non videtur dubitasse, quando lib. I. de Baptismo cap. I 8. ait: Mistant E. Μarorix priani tu ejus titeris magna documenta . . . Nam illis leviporabur, antequam plenam Concilii sententiata, γιd in hae re fenirendum esset, tot1ur Ecclesiae eonsensio eonis
firmaset; oisum est ei cum ferme octoginta Gepiscopis suis
Africanarum Eeelesiarum omnem hominem, qui extra Ecclesia Carbolica communionem baptizatus isset , oportere ad Ecetiis
in venientem denuo baptizara : & quando lib. 3. cap. 3. scripsit: nullo prorsus inodo credιdersm .n fancto Concilio praeseris rim Collegarum aliud ore protulisse, quam corde gestabat Cyprianus; sicut & lib. o. cap. I. Sanctorum Episcoporum seu
tentiar, salvo cum eir vixculo unitatιν , ω pacts, su quo retiis uendo eos, quantum ipse Domnus adjuvaι, imitamur, consi
273쪽
DrssART. II. derandas, se pertractandas aggredimur: Quo etIam refertur forsan id, quod ipse dicit Trae . s. super Evangelium S.Ioannis: antequam enim bene Vla quaesto tractaretur in Eccleis
si a Cat bolica , multi in ea erraverunt metur. O boni, sed quia de membris Columbae erant, non se praeciderunt: quo quidem loco non cum Donattitis Augustinus, sed cum fra. tribus Catholicis, ac plebe sua in Ecclesia sermones miscebat. Et Augustino praeivit S. Hieronymus lib. de Scriptor. Eccles. anno 392. expleto, ubi sine ulla haesitatione ita de S. Dionysio Alexandrino Episcopo tradit: bre in Capriani, ω afrrcanae Synoda dogma consentiens de Haereticis rebaptiatandis ad dιυersor plurimas misit Epistolar; ut alia praeter mittam , quae omnem de hoc Concilio suspicionem Rugu. st mi disploclunt nullis tuendam, augendamque conjecturis.
Ad Propos IH. Conciliam Cartbaginienne III. non concurrit cum epocba muti catur S. Stephani Papae NUnquam satis mirari possum, tot, tamque erudita Inis genia in id erroris esse prolapsa; quo existimarint , tria Cypriani in caussa baptismi Haereticorum Conetita postulat se, ut Stephanus Romanus Pontifex quatuor annos se. clerit: quando neque constat, neque probari potest,t tria illa Concilia fuisse Stephano vivente congregata ; unu misque tantum .ia oclo sci l icet sccundum necesse sit factum esse sub eo . Quod si constaret etiam, probarique posset, tria ea sub Stepnano coacta fuisse; tamen cum olim in more po. situm esset, vel esse potuerit, Concilia bis in anno vere,& autumno convocari: quod & statutum legimus can. 36. al. 38. Apostolorum & can. s. Nicaeno; annum unum cum
cliniicio tantum liquet satis suisse ad tria illa Concilia. pia sertim quod cilliolum inter, Stephanum, & Cyprianum non est ortum nisi post secundum ex illis Concilium. Qui Fir- miliani Epiitolam pro ea opinione de IV. annis sedis Stephani in medium afferunt, nihil caussae negotium promo. vent, non quod suspecta, seu falsa iit, sed quia ad numerum annorum Pontificatus Stephani nihil conducit, ut postea videbitur. Quantum autum ad Pontificatus Lucii. tempus, & annos inter omnes convenit. Cornelium Papam
274쪽
aetum anno CCLVIII. die VIII. idus Augusti; sunt igitur an
ni U., menses X., & dies XXII. circiter inter luctum, Stephanum, & Sixtum distribuendi. Sentis cum Georgio syncello, ac AEgidio Bucherio Luciqm feci lIe annos II., ct menses VI., objisse autem anno CCLV., putasque verius. Si κιtim Pontificem extitisse annos II., & menses X., vel XI. , reliquum est igitur, sed illa Stepbantim menses dum taxat IV., vei v. , a quo quidem allarendo non abhorres etat quomodo se habebit causa , quam admittis, Martiani Episcopi Arelatensis inter Cyprianum, Stephanum, Faustinum, Galliarumque Episcopos; quamque minori quam unius anni spacto confici non potuita scri bis id enim si verum esset; Sixto, vel Lucio menses tribuere oporteret, ct Stephano annos; vel cuncta invertere, ac perturbare contra & Eusebii,
& Catalogorum Romanorum Pontificum authoritatem. Caeteri Tum cum omnes videam Consentire Scriptores veteres, fieRomanorum Pontificum Catalogos, qui Stephano, & Sixto plures anser; Lucio autem eorum alii plures annos, allisolos menses allignant: mihi plane verisimilius videtur; &aliis quoque, ni pertinaces sint, videri debet; a nonnullis erratum esse in Lucio, quam ab omnibus aut in Stephano , aut in Sixtor quamobrem si tribui debent anni plures &Stephano, & Sixto; rellat, ut Lucio menses tantum obumniant, quod est id, quod literis tradidit Eusebius cum primis antiquissimus, idemque diligentissimus, & ideo caeteris praeponendus : habet enim ut in aetatibus aut horitatem i, sic in Historiis antiquitas; quae quando magna cum diligentia, ac d ictrina conjuncta reperiatur; nescio, quid maius unquam desiderari pollit. Nec obstat Cypriani Epis Ia 3ου. ad Lucium mista, quae quidem non indicat ternas ipsi Lucio Cyprianum dedita literas, ob quas quinque ut minimum expeditiones ab Urbe Carthaginem , vici vimque Carthagine ad urbem Romam necessariae fuerint; sed hinas solummotio Lu.cii ad Cyprianum literas; unas, quibus se reducem ab exiislio, ubi nimirum cum Cornelio Papa fuerat, & in Romanum Antii item ordinatum significat; alteras, quibus iterum se revocatum a brevis limo exilio scribit; eisque bina dumtaxat responta Cyprianum dedita constat. Quod literarum negotium hoc modo patefactum & quinas utrinque missiones, ac itinera exsufflat; & non solum intra XI., vel VII. menses, sed Ii etiam Diuitiaco by Corale
275쪽
DIssa T. Ita Ioetiam ri mensium intervallo commode confici potuit; pem
sertim cum alterum Cypriani responsum, nil vetat, quo mianus datum sit Lucio vita defuncto, eiusque mortis nunci nondum in Africam perlato . idque etiam cum Collegis, ut habet Epistola; non ad quos necessario Lucii literas tranis miserit Cyprianus per Africae Provincias; sed qui Carthagine, quo velut ad Metropolim semper variis de causis eo fluebant etiam Episcopi, sorte fortuna tum Praesentes erant. Semel autem ac quisquam Eusebium utpote Graecum in haere derelinquendum existimat, in eas se tricas iniiciat, ae implieet oportet, a quibus expediri posse aut non videat; aut si se videre putet, hallucinetur: & nunquam is intelli. get; Chronicon Damasi, a quo caeteri Scriptores Latini. quos solos hic sequendos edoces, exscribere solent , vel bis
quidem ab Eusebio mendoso discrepare, re vero probe cono venire. Uterque enim habet, quatuor Romanos Pontificcst Cornelium, Lucium, Stephanum. & Sixtum junctim omnes, vici vimque, ac pro sua quemque temporis ratione ab anno CCL. regimen annorum XIII. explesse usque ad annum
CCLVIIL; cum Eusebius in Chronico, ac Historia tribuat Cornelio annos II., & menses; Lucio menses VII., Si phano annos II. cum mensibus, & Sixto annos mendos VIII., quae annorum paulo amplius XIII. summa est: Chr nieon vero Damasi assignet Cornelio annos II., menses III. al. Iv. , dies X., Lucio annos III., menses v III., dies X., Stephano annos lv. . menses II., dies XXI., & Sixto a nos II., menses XI., dies v I., quae est summa annorum XIII., mensis L, vel II., dierum XVII. verum si anni tan. tum Sixti apud Eusebium corrupti corrigantur, quorum etiam occurrit facilis castigatio; caetera recie se habent, Meuncta quadrant; in Chronico autem Damasi non unius ponistificis, sed trium Cornelii, Lucii, & Stephani & Consula.
lus, & anni, vel etiam menses emendandi sunt: nee facile apparet, ubi cubet error, nisi succurrat antiquior Eusebius a S. Hieronymo auctus, atque interpolatus . ina in re pr secto quae unquam comparatio, bone Deus, esse potest Eu,
sebii, & Hieronymi scriptorum antiquissimorum, & docti sismorum, illorumque temporum vicinorum cum quibusdam Chronicorum, quae Damasi, Anastasiique vocant, & Ro-
uianorum Pontificum Catalogorum incortis semiscriptoribus,
276쪽
aut recenti Honorio Augustodunensi; quorum vel sola imter se se temporum discrepantia, aut numerorum deprava
tio eos omnes vel erroris redarguit, vel suspeetie fidei eo stituit De quibus quidem iam proprius differendi locus erit, cum de Chronotaxi Pontificia, si vita suppetet, aliqua vulis gavero: nunc mihi dicendum est ad ea, quae his ipsis objiciuntur, & aliquam dissicultatem habere existimantur. II. Itaque quantum ad Hrmiliani Eprctolam, de qua etiam ad num. XI. cap. I. egi, datam quidem fuisse dico anno CCLUI., sed Stephano Papa iam anno CCLV. vita functo, ejusque mortis nuncio nondum in Pontum, & Cappadociam usque delato; tametsi Rogatianus Cypriani legatus mens incerto anno CCLV. in Cupadociam est missus; verum iter longum, arduum, & ob pestem ubique grassantem praepeditum; aliaque, quae interponi, uti saepe contingit, potue. Tunt, quaeque nos itidem latent; in causa fuisse dicendum est, ut insequenti dumtaxat anno redditum sit responsum . Idque ne mirum fit, meminisse Oportet; Aurelianum Epi scopum Arelatensem anno DXLIX. Constantinopolim Epi. stolam misisse ad vigilium Papam in caussa trium Capitul rum, quam vigilius accepit pridae νdus Iuliae, annoque tan. tum D L. die III. Kalend. Majas, idest post IX. menses cum dimidio ei responsum dedit, & quidem valde breve ut mantia festum est ex ipso vigilii rescripto: nec non anno MDCLXXI. Nuncium Regis Galliarum ad Turcarum Imperatorena misi sum e Portu Massiliensi solvisse mense Septembri, nec nisi exeunte Februario mense anno MDCLXXII. Constantinoopolim appulisse, ut refert Itinerarium Equitis Chardini ad Persas, & lndias Orientales to. I.; quid igitur censendum erit de Firmiliani Epistola, pro qua legatus Cypriani mulisto plus itineris conficere, majora pericula subire, & tem. pora saevientia vitare debebat cuius author non in tranis Dursu tegit , sed saepe repetita memorra mandauri; postea longissimum responsum edidit, & ad eum misit, qui longis ιν Regrombur ab se separatus erat quae sane innuunt Firmilianum diu apud se Cypriani legatum retinuisse. Quum autem quaeritur, quam ob causam ad Firmilianum in Cap. padociam nuncium Cyprianus ablegasse crediture ob eam
aio, ob quam ipse ad Antonianum scribens Epist. sa. de lapsis inquit et ac si inιnus suincienr Episcoporum in Africa nu-I i a merus
277쪽
meras videbasu , etiam Romam super bae re scripsimus ad Corixelium Collegam nostrum, qui ω ipse cum plurimιs Coepiscopis
habito Conestro in eandem nobiscum sententram pari gravitate,
ω faliam moderatione eonsensit: de quo tibi necesse nunc Die δενιbere, ut ferar me ut biὶ leviter egisse; sed secundum quod
titeris mers fueram ante compleor, omnsa ad commune Cooelia
Ita nostri consilium distuliber cum antea dixerit; se Concilium
habu illa cum pios Epsoporum numero; εἰ Concilio frequem ter acto, ac μνιpturis diu eκ utraque parte prolat νῖ cu, mulistumque tractatu ιnter nos babrior ut & in Epist. s r. ad Conis felli, res olini Schismaticos, & 33. ad Cornelium Papania ;se & Epis . rue. ad Clerum Romanum, qua admonet eum, curet; ut quaedam sua scripta plebi, aliisque nota fierent, adiecit: ut in Ecclinarum statu quoquo modo interim componendo feroetur ab omnibus una ridet consensio : de caeteris vero, quae agenda erunt, sicut ω Collegis meis plurimis serim. plenius consilio tractabrinus; quando convenire tu unum per mittente domino eaepertinus e nec non Epist. 63. ad Caecilium de Sacramento Dominici calicis: ω de hoc quoque ad Collegas noriros literas dirigemus; ut ubique lex Evangeliea, tradιtio Dominica fervetur. Quod igitur in causa lapiorum,& Aquario tum Cyprianus egit; id quoque, ac magis etiam in causa baptismi Haereticorum sectile credendum est; ut non ad unum Firmilianum, paucosque alios; sed ad plurimos quaquaversus Antistites, S ad ipsum etiam Dionysium Ale. xandrinum, quamquam ignoratur, literas direxerit; nam plurimas ejus literas adhuc desiderari dictum est antea adnum. IV. cap. I. , ad Dionysium vero Alexandrinum literas dedisse ecquis erit, qui non coniiciat; quotiescunque legerit S. Hieronymum de Scriptor. Eccles. tradere, eum in Cypriani, ω Ayricanae Duodι dogma de rebaptizandis baretieis consentiise Lupus quidem in notis ad cap. II. Tertulliani de Praescription. Haeret. ait, S. Cyprianum sua circa Raptismum dubia ad plures suae dioecesis Synodos, ad Alexandriae, & Antiochiae Patriarchas, aliosque retulisse; ad maiores nimirum Christianorum Episcopos, & Doctores. potissimumque ad Ecclesiam Romanam; sed cum dubia dixit, errore abducitur ; cum ad Alexandriae, & Antiochiae Patriarchas, aliosque scripsisse tradit, Potius divinat, quam
sciat; fieri tamen potuit et idque non iactantiam, obstinati
278쪽
nem, turbas, schismaque praeseserebat; verum ut ostenderet, se ni l leoιιeν Vise; omnia ad commune Concilii sui con lium dissulu)e ; & rationes eas tuendae caussae habuisse, quas Augustinus ipse fassus eli verismiles suisse. Tandem facito etiam occurritur ei, quod dicitur: qui fieri potuerit, ut Rogati anus legatus in Pontum mense Septembri Carthagine profectus ante hyemem ex Ponto Carthaginem reverteretur eum incertum sit, quo mense Rogati anus iter Cappadociam versus ingressus sit, utrum post Concilium III., an ante ἔdiictumque sit, anno eum CCL U. Carthagine solvisse,& in. sequenti tantum sub hyemem uel e Ponto discessisse, vel diis scedere volui me; nec oppositum ostendi. posse. De Stephaso autem Papa in Martyrologiis Latinorum Mar re nuncupato non est existimandum, Latinorum Diptychis errandi occasi nem a Graeco Menologio oblatam fuisse; quod in eo ad diem I v. nonas Augusti fiat commemoratio S. Stephani Pr tomartyris , nam Graecorum Menologium posterius est Beda;
Vandet berto, Adone, Usuardo, ac Libro Pontificali, alii ave vetustis Martyrologis Latinis, cum editum sit in finiaeculi X. . sed potius existimandum, quantum coniectura asse, qui posset, ab aliquibus Latinis erratum in S. Stephano iuniore .Antiochiae Episcopo, & Martyre anno q82., fortassie, quod legerunt S. Stephanum Papam, aut Sedιs soriolitae Antistilena, & Martyrem; simulque eum Stephanum Romanae Eoclesiae Episcopum credi durunt, ideo quod Latini nomine Papae, & Sedis Apostolicae poli vetera illa secula nonnisi R manum Antistitem, Romanamque Ecclesiam intelligere solerent; quando Papae titulus olim omnibus Episcopis dabis tur; & Antioebena Ecclesia ipsa quoque Sedes Apostolica censetur. Quomodocunque autem in h. at historia de maris tyrio Stephani Papae; illud mihi pro certo est , nunquam hujus Pontificis, & Lucii, Sixtique epochas depravatas o tum habuisse ex pervulgata de Stephani cum Astis dissidio opinatione, sed ex scribarum solita vel negligentia, vel au. dacia; quod sane in plurimis etiam aliorum Pontificum ep chis accidisse videmus. Illud porro neminem movere debet, quod Dionysius Alexandrinus apud Eusebium plures ad Simrum , unam vero tantum ad Stephanum Papam dedisse diis
catur Epiliolam; ex quo putatur satis indicari, diutius se. disse Sixtum, quam Stephanum: primum enim Eusebius no
279쪽
omnes recensuit, memoravitque, quas Dionysius ad Roma. nos Pontifices misit Epistolas ; sed eas tantummodo, quas vel agnovit, vel opportunas iudicavit; & quidem S. Hieronymus lib. de Scriptor. Eccjec refert, Dionysium ad diversos de mereticis rebaptizandis plurimar misibe Epistolas; cum tamen Eusebius nonnisi s. vel 5. commemorarit: dein . de si ita ex eo ipso liceret argumentari; posset etiam qui sis piam assirmare, diutius Stephanum sedisse, quam Sixtum; proptereaquod ad illum unam, vel duas; ad istum nullam Cyprianus Epistolam dedisse legatur. Praeterquamquod dissi. dium inter Stephanum; S Cyprianum super baptismo Hae.. reticorum ortum videtur paulo ante obitum Stephani, vel saltem oriri potuit; quocirca minime mirum esse debet, si unam solummodo ob eam causam Dionysius Stephano Papae dederit Epistolam. . . III. Sed quoniam IlIud ostendendum restat, tria Cypriani Concilia in caussa baptismi Haereticorum recte eum epocha Pontificatus Stephani consistere; positum sit in primis, quod post magis intelligetur; epochas trium Pontificum Roman rum, quae utpote per quosdam depravatae controvertuntur, esse mea quidem sententia, Lucium anno as a. & 233. sedisse menses V. dies X., Stephanum annos II., menses IV., dies XXI. ab anno 233. ad ann. 2II., Siκtum autem annos II., menses XI., dies v I. ab anno a II. ad annum 2 8., quas hi probandas tum Carram, cum de Roman. Pontificum Chrono taxi restituenda sermonem instituero; si quidem ilia praesentia momentorum video nihil, quod ad eas labefactandas a quoquam afferatur. Quae cum ira sint, ut ad 6 . Cy.ptiani ad Stephanum Epiriolam de Martiano Arelatensi Epi. scopo veniam ; eiusque dissicultati, quae putatur, respondeam; primum aio, eam non satis a Pearsonio vindicatam esse, nec omnibus probari vindicias eius: deinde sit etiam illa vera, & undequaque asserta; nihilominus totum illud negotium ita paucorum mensium spatio transigi potuit, ut nempe mensis circiter intervallo a promotione Stephani nuncio hujus rei in Gallias, & Africam perlato, Faustinus Lugdunensis Episcopus cum Provincialibus Antistitibus & ad Ste. phanum Papam, & ad Cyprianum literas dederit de Maratiano Novatiani semiore; iamque prius Faustinus alias ea
280쪽
TE EOR. V. tio aut facta esset, aut cognita Galli et hoc enIm modo conisiectare licet de iis, quae ita fieri potuerunt; quotiescunque nescitur, quomodo facta fuerint; siicut nec certo scitur, Faustinum seripsisse ad S. Cyprianum , quo suus esset apud Stephanum sequester; cum potius appareat, in ea caussa Claptianum ita se gessisse, uti pro Ecclesiis Emeritensi, Asturiis censi, Legionensique in Hispaniis adversus Martialem, & Bais si idem Episcopos lapsos Epist. 68. . qua in re prosecto quis est, qui recte sapiat, & non intelligat, spatio trium paulo
amplius mensium cuncta compleri racile potuisse; nisi ea comminisci voluerit , quae amplificandae rei causa, non vetitatis ergo dici solent; aut quae quidem esse potuerunt , sed nec ita fuisse, nec esse necessario debuisse constat . Et cum opponit Launojus; non potuisse primo Ste. phani Pontificatus anno fieri ista haec , nondum pace
Ecclesiis reddita; Gallicanosque Episcopos sub ipsa per se.
cutione in commune quippiam noluisse moliri: negat a petate Pagius ad annum a Ia. Stephani temporibus Ecclesianias assam esse persecutionem ; hanc sub Gallo, & volusiano
Oealem fuisse, & Romae tantum nocuisse probat: Postea nonne Cyprianus Epist. 33. ad Cornelium Papam de Forti nato, ac Felicissimo schismaticis habet: uos in ipso perseemtionis tempore de hoe ipso literar m mur, nec audιti Dinvr Concilio frequenter acto P nonne & Donati stae in magna Coulatione Carthagin. 3. diei num. Αο8. Catholicis de Synodo Cirterui opposuerunt persecutionis tempore non potuisse Conciis Iliam congregari ; idque a Calliolicis merito oppugnatum est Ris, non videri potuisse tam brevi, nec minori quam unius anni spatio tot, tantaque itinera perfici; non semper pervium ad navigandum mare; nec nuncios ad profectionem semper paratos esse: verum haec probant, secus etiam, a
rue dixi, contingere potuisse; quod nunquam inficias ibo;
ed minime probant, non potuisse esse, ut jam exposui; nanisi non semper pervium est mare; neque etiam semper est in .vium. Juvat memoria repetere id, quod Palladius refert in Hist. Lausiaca cap. II 8., Melaniam ex Palaestinae Caesarea solvisse, & brevissimo viginti drerum spatio Romam appulisse tam prospera, secundaque usa est navigatione; est auo tem Caesarea Palaestinae quadruplo plus distans ab urbe Roma , quam Carthago, α Lugdunum ab urbe eadem: item quod Disiti rod by Cc oste