장음표시 사용
291쪽
D r s s E R T. t II phano Papae repugnavit Quapropter S. Bonaventura In. dist. 6. par. r. habet: dubium fuit; ω probabiliter moti βηρ,
quod Haeretiet earentes fide non baptι-nις ω uba dubitatis es, potes in easu quιν rebaptizarι. sed nune determinatum est: & Io: Scotus A. di st. I. q. I. sentit, S. Cyprianum nutilo modo errasse, ideo quod nondum eo tempore per Ec etesiani declaratum esset, an Haereticorum baptismus iterari deberet, hancque Doctorum esse consensionem affirmat S. A toninus Chron. Par. I. Cap. I. tit. I. g. 8. Lupus quidem. to. XI. opusc. posthum. de Opinione probabili cap. a. docet , Cypriani temporibus opinionem de Haereticis rebapti'andis suilla omnino probabilem, S cap. 4. Cyprianicae opinionis asserit extitisse etiam SS. Athanalium, Basilium Magnum, Cyrillum Hierosolymitanum & Optatum Mileuitanum, aliosisque plures; quos etiam post Nicaenum Concilium ob hujus opinionis probabilitatem dicit excusatos, & quaedam alia
adjungit, quae & ibi, & cap. II. legi pollunt: sed & Pa.
gius quoque ad ann. 2II. n. 2., Thomas linus to. I. Theologiae Dogmat. dissert. a. num. 3s. & seq., ac Iuenin Comment. de Sacram. differt. a. q. o. art. S., ut Caeteros Praeteream aut minoris famae, aut ambiguae sententiae , censent quaestionem
Cypriani eum Stephano non ad fidem, sed ad disciplinam pertinere. . Quod & ii omnes pariter affirment, oportet, qui canonem VII. de Haereticorum baptismo Concilii I. Con. Hantinopolitant esse arbitrantur ἔ nam eius Concilii Patres Epis . ad Theodosium Imp. scribunt: Patrum , qui Nicaeaeongregati fuerunt , em eonfirmavimus, comprobavimusque . ἰω quae adversur eam obortae sunt, perversas haereses, ae pravas opiniones extrema cum execratione, ac deteriatione repro. avimus. Praeterea etiam ad recte consertuendum, ac ordinan.
dum satum, O disciplinam Ecclesiasticam certos canoner se tuimur , ae praescripsimurr quemadmodum & ii quoque, qui
Haereticorum baptismum, illo Paulianorum excepto, a Nicaeno Concilio saltem per accessionem fuisse receptum opiis nantur; cum Soetomenus lib. I. cap. 22. , postquam scripsit, fidei confessionem a Patrihus Nicaenis expositam, & approbatam fuisse, subiungat: Concilium vero ad morer eorum, qui in Melesiis aetarem degunt, rite inseruendos omni eura, ω cogitatione incumbens Ieger, quar vocant Canones , sanetvit rquod sere idem refert Ruffinus Hist. lib. Io, cap. I. , & The
292쪽
doretus lib. I. cap. 8., narrato Symbolum N Denum, idest fidei regulam, a Patribus fuisse comprobatum, addat: pos hae reversi in Concilsum conscripsere Ecclinasticae admisisy tion3s Iegee .gisti; uti & Gelasius Cieticenus in Hii . Conis cilii Nicaeni lib. a. cap. 2O. & 29. , quaptopter S. Athanasius lib. de Synodis admonet, Patres Nicaenos, quibus cum ipse fuit, dum de Paschatis celebrando die statuerent, dixisse erisum es , ut omnes obtemperarent: de Me vers non scripse runt: Visum eri r sed ad Usum inodum r credιt Carbolica Eeelsa r ω s tim cons sis ipsa credendi adjuncta es ; ut os enis derent eam non novam ese intentιam, sed sosolicam ; ω
lv e 1psi scripsissent , non esse sua inventa, sed 'oseolorem
ocumenta r liquetque eos, quaedam Proposuisse, quae credenda essent; quaedam vero, quae observanda, constituisse;
atque haec ab iliis probe secernisse; ut etiam S. Augustinus ad .ertit lib. de Fide, & Operibus cap. 9., non tantum diceis re , quae sunt credenda de C braso; sed erram quae observa da, ei, qui aecedit ad compagem corporis Christi: Quia amtamen Scriptorum novi ab antiquis illis plane discedentes ista miscent, & confundunt; & omne id, quod in Ecclesia de.
Cretum nanciscuntur, continuo ad Idem pertinere conscri-hunt, conclamantque.
Quod igitur ait Natalis Alexander, inexcusabiles esse eos, qui errorem contra fidem a Sede Apostolica damnatum periatinaciter propugnant etiam ante Concilii Oecumenici cel hrationem; quid aliud innuit, quam quod hucusque a steristum est; rebaptismum Cypriani minime contra fidem fuisse Rutullinus enim excusat Cyprianum, & Afros, qui Haereticos esse rebaptietandos dictabant; quia nondum ea quaestio ad Concilii plenarii aut horitatem, roburque perducta fuerat, nondumque determinata; igitur Augustinus censuit re. baptigare Haereticos Cypriani temporibus aut errorem non fuisse contra fidem, aut a Sede Apostolica non damnatum, aut ab Afris non pertinaciter propugnatum: constat autem& Stephanum Papam errorem illum improballe, & Afros ab illo non recessisse; restat igitur, ut Angustino rebaptietare
Haereticos illis temporibus minime uisus sit error contra
fidem. Caeterum sive res fidei sit, sive disciplinae; quum a Sede Romana est de fide, aut de disciplina communi , ac
ubique recepta Aeterminata; nullum ulterius necessarium est
293쪽
universae Ecclesiae Concilium; quamquam pluries eoneelsum est ob eas causas; quas legimus apud illos, qui de Conciliis agunt. Quod autem S. Auguilinus Pelagianis ademerit spem generalis Concilii, non id egit, propterea quod eorum error iam ab Apostolica Sede damnatus esset; sed ob eam
Fationem, quam ipse reseri lib. 4. contra duas Epistolas P lag. ad Boni f. cap. II. aut vero congregatione Synodi opuν erat, ut aperta pernicier damnaretur ; quasi nulla haeresis ali. qua'id a nisi Synodi congregatrone damnata sit ἰ cum potius rara Bria in Deniantur, propter quas damnandas necuplus talis extiterat s multoque I t, ω ennumerabι liter plures, qua ubieκtiterunt. ilire sinprobari, damnarique meruerunt, atque inde per terrar coeιerar devitanda innotescere potuerant i Similitet quod
Ecclesia unius bapti sentitis confestionem Constantinopolitano Symbolo attexuerit, non inde perspicue ducitur, hane de baptisnio iterando quaestionem fidei, non disciplinae fuisse ;ut etiam existimavit Lupus in a. Propm. Dissert. de Simoniae crimine eo. q. cap. II., ubi tradit, Concilium CP. I. ad verissus S. Basilii, & aliorum de rebaptismo Haereticorum sentenatiam Symbolo fidei addidisse, Confiteor unum baptιma in remissionem peceatorum; sed haec a Patribus Concilii symbolo adjecta sunt & contra quosdam Haereticos, qui duo, ut vadilentiniani, authore S. Hieronymo in cap. 4. Epist. Pauli ad Ephesi, vel tria, aut plura, ut Marcionitae, & Ebionitae te itante S. Epiphanio haer. 3o. , ac Α1., baptismata statuembant; & contra alios Haereticos, qui aut necessitatem baptismi inficiabantur; aut eum delere peccata nolebant, uti Marculii, Cajani, Manichaei, Archontici, Se Massistiani, seu Euchaitae, Saccophorique; de quibus tradunt S. Irenaeus lib. I., Tertullianus lib. de Bapti silio, S. Augultinus lib. de haeres. cap. 46., Epiphanius de haerest, & Theodore ius haeret. Fabul. lib. I. , & q. cap. Io. Illud vero Pauli Apostoli
ad Ephesi uniar Dominur, una fides, unum baptisma non vetat baptismatis iterationem; quoniam si illud iterari posset, adhuc unum esset; quemadmodum una fides est, quamvis ipsa frequenter, & ais due repetatur; sed alia baptismata, alias fides, alios Dominos, seu Deos eliminat: plures enim
cum eisent Dii, plures fides, & plura baptismata; si quidem & sua Gentiles, & Hebraeos sua baptismata habuisse multi scribunt ; de baptismo Daemonis, &.Gentjlium agit
294쪽
Tertullianus II b. de Praescript. Haereti cap. 4o. , & lib. de
Baptismo cap. 3. , S. vero Clemens Alexandrinus Strom. lib. g. habet: non enim neces.rio a liberorum abducit procrea. tione , quι eadentex per unum butismum ad consuetudinem Oinni ex parte abluit Dominus ἰ qui etiam multa Mosis baptismarata per unum eompraebendιt baptwmum : S. Hieronymus in cap. ro.
EZech. multaque sunt lavacra, qua Ethnici in m steriir mir, O Haeretiei pollicentur; qui omnet lavant, sed non Iavant in fututem: & S. Auxultinus lib. a. contra literas Petiliani cap.
., & lib. 2. Contra Parmen. cap. IO. baptizantur autem a mortuis, quρ baptizantur fu Idolorum Templrs, non enim ω0si a Sacerdotibur suis se accipere arbitrantur sanct eati nem, quam putant, sed a Dii et lib. vero o. de Baptismo cap. r. ideoque dicimur, non omnem baptmmum, nam in multis Idolorum fuerilegιν Sacra baptinarι bominer perbibeatur Ddhaptismum Chri si, iden verbι Evangelicir conseratum tibiaque eundem esse: nec non Leo Magnus serm. I. de ieiunio septimi mensis: quamvis enim varietates Hostiarum, diserenaeia baptismatum , ω otia Sabbatorum cum ipsa earnis eireum eis ue oeshoerint: ob id Paulus Apostolus Ephesios commo nefacit ; etsi ea plura essent, tamen ad peccata delenda, ae vitam aeternam assequendam unum Deum, unam fidem, ει unum baptisma Christianorum conducere; praesertim cum Patres non sint consessi unum baptisma tantum, sed unum baptisma in remissis em peccatorum οῦ quem locum nihilominus Hieronymus proxime laudatus in cap. q. ad Ephesi varirie interpretari posse credidit, dum ait: potes unum baptis o ω ita diei, quod licet ter butia emur propter mysterium
initatis; tamen unum bapt3ma reputetur: sed illam, quam quidam Romanorum, & Asturum consueverant proferre . , interpretationem neque Hieronymus, aut Augullinus, neque Basilius unquam adoptarunt.
Quumque postremo adjicitur, illud Cypriani ex Epist. 31.
ad Antonianum de pace Olim a nonnullis Afrorum Episcopis denegata , ebis sine ulla controversia ad disciplinam spectasse; istud vero de Haereiscorum baptismate iterando ad fidem: non satis sibi constare vindicem illum quispiam dicturus erit; quando is paulo ante scripto tradidit, Luna XIV. Martii cum Iudaeis Dominicum Pascha celebrare; baptismum ab Haereticis collatum tamquam irritum iterare; &S. Eu
295쪽
ad disciplinam attinere; quod ipsum etiam antea cap. I. n. S.,& cap. a. num. 34. de Haereticorum baptismate iterando palam asseruerat. Deinde illud quoque erat contra Romani Pontificis decretum a Tertulliano lib. de Pudie. cap. I. descruptum: ego maecbια , ω fornicationιν delicta paenitentra functisai mitto. Postea negare pacem moechis, & poenitentiam lapsis sine ulla controversia ad disciplinam pertinere, non omnes Catholici, atque viri magni nominis concedent, ac ia fide tutum existimant; dum volunt istud hoc labefactare dogma fidei, nimirum remi onem peccatorum in Ecclesia negare ; ut elicit Baronius ad ann. 23 q. num. Io . ex verbis S. Cypriani
Epist. ad Antonianum, & S. Augui ini de Agone Christi cap. gr. Et quidem S. Cyprianus Novatianum non semel diiscit haereticum, haeresimque conflasse Contendit; nec tamen.
illi quidquam aliud imputat, quam quod negaret dandam esse lapsis pacem; idque non solum quibusdam, & tib no nulla peccata; ut sequiores Novatianenses interpretabantur; sed quibuscunque testimonio S. Ambrosii lib. I. de Poenit.
cap. a. , aitque loco memorato Cyprianus: miror autem quosdam sic obsinatos esse, ut dandam non putent lapsis paenitentiam; aut paenιtentri ur ex minent veniam denegandam h mm .scraptam sit ωe. congerens plures veteris, ac novi Testamenti authoritates, quibus & probat id doceri, quod subdit: eum sciamur μκta Scripturarum Divinarum fidem aut bore , ω boritatore ipso Deo O ad agendam paenιtent3am peccatores redegi,
arque indulgentiam paenιtent bur non denegari. . . ob haereticae
insitutioisis inescax, ain vana traditiol Sed & S. Auguitinus Epist. 93. al. Αου. ad vincentium Rogat. istud Astotum factum de pace moechis negata producit; & quanti illud penis deret, his verbis declarat: si autem quod veritar babet , ω
quod Eeelsa merito tenet, recte paenitentibur adulteris pax dabatiar; illi; qui in totum locum poeustentia contra adultero claudebant, impie utique ageban1; quι membris Chrse Iuniis
tutem negabant. ω claves Eccle a pulsantibus mbtrabe, mi , O misericordissimae patrentiae Dei. . . dura erudelitate contra. dicebant. Nec tamen νυῖον miseracordes, O pae cor . . . tam immanir error, O impretat enquinabat: Non enim quod lapsis Novatianus, & moechis Cypriani antecessores indulge n. tiam denegarent, speciem habebat non exiguam, nec Pror. sus
296쪽
Τ u Eo R. V. MI Isus inanem salutaris severitatis; sed solam, eamque summam deploratae duritiei iactantiam praeseserebat; ut idem Cyprianus addiderit: hortara ad satirfactionιr paenitentiam, ω sub- trabere de satisfactιone mediernam; dicere fratribus noctrix, pt -ge, lacrymas funde, ω diebus, ac nombur ingemisce. . . sed extra Ecclesiam rose omnia uta morierιs ἰ quaecunque ad pacem pertinent, factes ἰ sed nullam pacem , quam quaeras , acincipies : quιν non satim pereat ρ quis non ipsa de peratιone deis sciati quare etiam vincentius Lirinensis in Commonitorio Cap. 36. Novatianum appellat erudelisi una. Quae sane ex Posui, non quo putem, negare pacem moechis, S poeni.
tentiam lapsis eo tempore fidei Catholicae repugnasse ; sed quia si ea, de quibus tantopere Cyprianus, & Augustinus Oblocuti sunt, ad disciplinam pertinuisse eum Magno Basilio sentimus; quanto magis controversia de Haereticorum baptismo ad disciplinam spectasse dicenda erit. At Haeretico. rum baptismate ablutis Infantibus praesertim ex Cypriani senistentia Coeli ianua obstructa est: primum an Haereticorum . Infantes cum baptismo decedentes Paradisi gloriam eonis. quantur, & an Ecclesia, quae Ministri Sacramentorum in. tentionem non supplet, Parentum fidem supplere queat, alia quaestio est, aliusque loci: deinde non, sentire Hareti. Cos esse rebaptietandos, privat eos haptismo, ac Paradisi gloria; sed eos non abluere salutari Ecclesiae lavacro: neoque ad aeternam vitam obtinendam necessarium est necessitate medii, ut baptismus Christi ab Haereticis administretur; sed ut a vero tribuatur Ministro; S ut Jo: Scotus in A. dist. s. q. I. habet de hac Cypriani quaestione: hoe modo dico,
quod baptΦmum ese Sacramentum novae legis neces)rium ad falutem, satim erat de veritate fidei ChrVitana, quia eκ.
prese habitum es in Evangeliis; sed quod ab Haeretico pote.
at conferri , non fle statim expresism Juit, immo nec tempore C prrana declaratum. Quapropter ambigere, an baptismi per Haereticos administratio ad fidem pertineat, nec ineptum est, nec turpissimum: nam si varietas fornaae baptismi Graecorum, α Latinorum ad disciplinam pertinere potest, non ad fidem ;sicut & varius modus trinae, vel unius ina mersionis, aut aspersionis; cur & Minii rorum varietas ad disciplinam petatinere non poterit, & non ad fidem; vel saltem ambigi v I. Digiti reo by Corale
297쪽
VI. Neque enim quisquam nostrum Episcopum se esse Di
porum constituit, aut Urannico terrore ad obsequendi
aecessitatem Collegar suos adigit mSI Baronius censuit, haud obscure hoc loco a Cypriano
designari Stepbanum, non temere censuit . habetque fere cunctos, qui eum ita censentem subsequuntur: & quamquam id certo statui non potest, tamen nec etiam affirmari certo Potest, eum esse hallucinatum, aut mentitum ; istud hoc quidem audisset, si dixisset, hic denotari Melchiadem Romanum Pontificem; a quo dicendo tantum ille abfuit, quanis tum istud a vero abhorret. Etenim diffiteri nolo, neque possum, Primatum Romani Pontificis, supremamque eius suis per universam Ecclesiam potestatem a S. Cypriano agnitam fui sse; sed illud dissido, facile ex ejus opusculis a quoquam pla. num fieri polle. Dixi autem, certo assirmari non posse, hoc loco Stephanum Papam a Cypriano designari; quia etsi ipse Epistola ad Pompeium de Stephano dicens, nam inter caete ra vel superba, id ipsum innuere videatur; tamen cum idem Cyprianus Epist. 69. ad Florentium Pupienum scribit, eum
fecisse se Episcopum Episcopi, ω Judicem Iudicit, apparet
ejus veluti dialectes ita de omnibus asserere, qui allos carispere, vel judicare voluerint. Certe S. Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. 3., & lib. o. cap. o. ea Cypriani verba referens, atque expendens nihil opponit, sed tantum adjicit: quid mansuetius, quid humillux t nulla nos certe deterret aut boratas a quaerendo quad verum Ist: adeo ipse aberat a comminiscendo Miltiade Papa, aut Donatistis suriosis loco Stephani, &Cypriani; dum ibi rabidam non sensit declarationem, aut in fide errores; non Romani Pontificis ex cathedra docentis ασνα αν Rernegatam agnovit; non Romanae Ecclesiae Apostolicam traditionem , neque Concilii Oecumenici certissimum iudicium, & correctricem potestatem ; ut alias est oitensum: sed potius similem advertere potuit controversiam ei, quam suo tempore Africani Antillites cum Romanis Pontificibus Zolimo, Bonifacio, & Coelellino de Apellationibus habuerunt; & de qua ipse cum aliis Episcopis ad Bonifacium scripsit: ea bre Orter insenuare debemuν , qua utrorumque cono cordia terminata sunt; in quιbur fulva quidem chari=ate ,sed non sine parvo altercationιs labore demorati sumur.
298쪽
Αd num. VII. Quando habeat emnis Episcopur pro Iicentia liberi
eatir , ω potesatιν suae arbιtrsum proprιum tamquam judicara ab alio non possit; quum nee ipse, possis alterum judicare
HIs, quae ex Concilii huius praefatione referuntur hoc
loco, minime repugnat Cyprianus in Epist. O . ad Steis Ilianum Papam de Martiano Arelatensi, & in alia 68. adcclesias Emeritensem, & Asturicensem, Legionensemque de Basilide, & Martiali lapsis: hic enim Cyprianus loquitur & de iis, qui vere Episcopi sunt, quorumque, quoniam sunt ossicio, ac pote ita te pares eo praesertim tempore, alter in alterum nullum ius habet, ut alter ab altero iudicari queat; & dς iis rebus, quae nondum satis discussae fumrant, seo adhuc controvertebantur; de quibus quidem ita eum sentientem facit Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. 3. , opinor utique εn bis quasιonibus, quae nondum eliquat Usima perstectione discussae sunt: At ibi Martianus Arelatensis, si unquam fuit, & Basilides, Martialisque Hispani dignitate iam exciderant; ει oti aperta crimina lapsus in Schisma ,
atque Idololatriam iure, ac merito privati , exutique honoribus erant: quocirca nil aliud adversus eos Opus erat , nisi legibus agere; quod unicuique F piscopo, ac pene ipsi populo convenire pollet; ut inquit Gelasius Papa I. Epist. 4. ad Faustum de Acacio Episcopo Constantinopolitano: Eu pbemium vero miror, Λ ignorant1am suam ipse non perspicit, qui dicit macrum ab uno non potuise Pumnarι. . . Quod non si tum Praemii Aposolico facere licuιt , sed cuicunque Pont ca aut quoslibet. γ quemlibet locum fecundum regulam haereseos ipsius ante damnata a Catholsca communιone discernant. Qua de causa manifestum est, ea Cypriani in Concilio verba Eccle. sallicam Hierarchiam neutiquam pertuIbare.
Ad num. VIII. Sed eclectemur universi judicium α. N. I. C., quι unus, ω solus babet poterialem O' praeponendi nos in Ecclesiae suae gubernatrone, O de acta nostro judicandι -
ΡΟstrema haec S. Cypriani sententiae pars probe respondet pluribus a Iiis ejus sententiis, quas saepe numero usu μM m pa IIa Di sitiros by Cc oste
299쪽
passe legimus; ut praeter illam 12. ad Antonianum EpidiIam teitatur de s s. ad Cornelium Papam de Fortunato, & Felieissimo Schismaticis; in qua scribit: singu/ir Pasoribus poririo gregis sit adscr/pta, quam regat um quinque, ω gubernetrationem sui actus Domino redditurus: in q2. vero ad eundem Cornelium de eisdem : qua in obstinatione sua vel furore persevera Derunt, Gr ad nos rerire notaerunt, discrettoni , or μparatiuuis a se factae, ω Ecclesiae derelictae ipsi rationem Deo reddituri: in 34. ad ipsum eundem Cornelium ipse cum . Concilio suo de lapsis inquit: Quod F e Collegis aliquis extiis
terit, quι urgente certamine pacem fratribur . ar sororibus non
putet dandam; reddet alle rationem in rie judicii Domino vel importunae censura , vel inhumanae duritiae suae . Nos quid dei, ω ebaritata , ω hitiestudinι eongruebat, quae erant in con. scientia nostra, protulimur: in o . ad Stephanum Papam de hac quae itione : eaeterum scimul quo am , quod semel imbibe. int , nolle deponere, nec propositum suum facile mutare ; sed falvo inter Collegar pacis. ω concordia vinculo quaedam pro . pria, quae apud se ut sint usurpata , retinerer qua in re nee nor vim cuipiam facimur, aut legem damur; eum habeat in Ecelesiae admini ratione volantatrs fua arbitrium unusquisque
Praepositur rationem actas sui Domino redditurus e & in 6. ad Magnum Epistola de baptismo Clinicorum: nemini pro δενι benter quo minur saluat, quod putat, unusiquisque Praepo- Mus astur sui rationem Deo reddιturus, secundum qu d Eea. tur φοβοων Paulns in Episeola sua ad Romanos scribit, Odicit: unusquisque nostrum pro se rationem dabit, non ergo nos invicem judicemus. Nec multum diversum est id, quou Cle. rus Romanus ad ipsum Cyprianum scribit in quaestione d Iapsis Epist. inter Cyprianicas 3 r. Quamquam bene Mi eon. Ditis animus eis Evangelicae disciplinae vigore subnior, ω ve. rur sibi in decretis caelestibus resir effectus foleat solo Deo D.
dice esse contentur; nec alterius aut laudes petere, aut accusationer pertimescere: tamen geminata sunt laude eondigni ,
qui eum conscientiam sciant Deo sti debere se judici , acturtamen suos de derant ω ab UM suis fratribus comprobari. Quod tu frater Cnriane faeere non mirum es carc., aut quod Patres Concilii Arelatensis I. in Epist. ad Sylvestrum Papam de Donatistis dixerunt: ideo judiee Deo, ω Μatre Eeetesia, quae μοι novit, O comprobat, aut damnatι sunt, aut repulsi. Diqitigod by GOoste
300쪽
sed & quid aliud sentit S. Hieronymus in Dial. adversus L ciserianos, cum ait: nemo potes Cbrisi palmam sibi obti μνe; nemo ante diem judicis de homιηιbur judicare. Si jam Miandata es Ecclesia, quιd Domιno reservamus t & lib. 4. in Hieremiam quando refert, se non o amnare Millenar/oram opinionem, eo quod di a viris clarissimis, ac Martyribus eradita sit; ω navisquisque m suo sensu abundat; ω Domui cuncta Dricio reservantur, nimirum sive in futuro seculo. quum per se ipse cundia judicabit; sive in praesenti, cunia per Concilium omnia disponit, in quo propterea dicitur: Visum es Spirittit Sancto, ω nobi3 Act. I f., ct quid aliud S. Augustinus, dum lib. I. de adulterinis Coniugiis ad Potilantium cap. 26. scribit: non tamen propterea darenare debe. mus eor, . . fatis quippe in talibus respiciendam es ιIliad AD sotir unussumque neorum pro se ra sonem reddet Deo ; nouergo amplius savicem , dicemust... ω uia Salvatoris teνbata. nolite proiicere margaritas ante Porcos referentes, baptiarare .on aiadent eos, qui pro se respondere nequiverin s ne forte contrariam gerant voluntatis arbitri m. Neque perenne
illud perfugium, iis in locis agi de disciplina, non vero de fide, quicquam juvat: primum quia superiori num. v. asse. ritur; eum Episcopum abiimendum esse, qui in disciplinae quaestione latae per Romanum Pontificem, seu per Concilium Generale sententiae obsistit, eique cum Pertinacia repugnatr& plures Cypriani memoratae Epistolae post Concilium, &Romani Pontificis decretum de lapsis editae noscuntur: Dei nisde si quaestio de baptismo Clinicorum ad disciplinam perti. nebat; cur non & quaestio de baptismo Haereticorum & si illa quidem fuit; num & altera Millenariorum de disciplina erat, quae modo scitur esse de fide Postea nonne Past res Ecelesiasticum gregem regere tenentur non tantum in iis, quae mores, & disciplinam concernunt, verum etiam in iis, quae ad fidem pertinent & tamen Cyprianus, & alii pluis res aiunt, eos ratιonem fui actus Dorurno reddituros, eo sci. licet, quo Paulo ante, & etiam ad num. v. hujus Propos. dictum est, modo; nec non ob eam quoque rationem, quam
affert Anai asius II. Papa in Epist. ad Anastasium Imp. do Acacio Episcopo CP. a Felice Romano Pontifice damnato: itaque monente nos beatissimo Paula Aposolo, ne quid sis in oe offendiculum an Ecclesia... ait enam de his, qui de ν Μ m a bar