장음표시 사용
311쪽
D r s s E a T. II. tentiam, & paeem admittendis; non Melchiadis In Conia
ventu Romano, aut Sylvestri in Arelatensi Contra Donati stas iudicia ; non Zosimi statutum in Pelasianos; non vigilii de tribus Capitulis certamen, pluraque eIus de ea re Comstituta; non Honorii memorabilem ad Sergium CP. Antisti. tem Epistolam de una , vel duabus in Christo operationitabus, aut illud de Schismaticis in Histria ad Ecclesiam Catholicam, Hebraeisque ad fidem Christi ab eo conversis; non plura alia memoratu digna, quae brevitatis gratia praeter mitto: notumque sit, Auniorem hune apud doctos, & et ditos viros vel nullam aliquando, vel exilem, ac dubiam admodum fidem invenire ne iis potissimum, quae ad prima secula spectant; quippe qui saepenumero scribat, quae nunquam suerunt; & quae fuerunt, subinde Praetermittat. De Ruthore vero Actoram Stephani suppositorum minus etiam mirum sit, si hujusmodi decretum non habet; utpote qui recentior creditur Anastasio ; & ab eo falsa accepisse, fusiusque tantum descripsisse: postea ex falsis, de adulterinis Authoribus nunquam quaerendum est verum; nam fi vera ipsi scirent, falsa utique non supponerent. Annon est certum, ut pluries ostendi, concertationem aliquam fuisse, & dissi. di u in inter Stephanum, & Orientales super Haereticorum ha.pti io; quicunque fuerint illi Haeretici; si quidem de Ha
reticis tantum generatim video pernegari & tamen de hac re, quae omnibus vera est, neque apud Anastasium, neque
in Actis Stephani suppositis ulla fit mentio. Quod enim in
Actis veris apud Breviarram Romanum non fuerit appositum; verum quidem est de Breviariis antiquis, quae cuncta ab Anastasio, Actisque supposititiis depromere consueverant; at in recognitis a Clemente UiII., recentioribusque Brevia. ris legimus de Stephano P. bapirnator ab mereticis eterum baptizari vetuit rescribens S. Curiano verbιν illis r urbiI an nsvetur , ns quod traditum esse quo sane abutitur Launo ius Epist. aci Iacobum Bevilaquam scribens aliter referri, ac a Stephano sit editum; quasi baptrnator ab Haeretieis non idem sit, ac a quacunque baeresi venerit; cle utrobique non sit sermo de Haereticis generatim. Chronicon autem Damasi, quod unicam Stephani constitutionem de vestibus Sacerdo tum , ac Levitarum contineat, nequaquam diversum eme ab
Anastasio didici; opusque idem in publicum prodiisse modo sub Diuitigod by GOoste
312쪽
sub nomine Chronici Damasi, modo Anastasii, modo Libri
Pontificalis; & alter Catalogus Romanorum Pontificum aBueherici de Doctris Temporum Primum vulgatus, quem Pa. gio placuit Cbronicon Damasi nuncupare, nullam aut Ste phani, aut aliorum Pontificum constitutionem exhibet, nisi se sermo de alio Catalogo ab Hensthenio publicato, quod Pagius appellat Chronicon auctius. Caeterum cum tam Ana. stasius, seu Author Chronici Damasi, quam Author Actorum Stephani seripserint sine dubio post Eusebium Caesariensem,SS. Hieronymum, & Augullinum, vincentium Lirinensem atque Facundum Hermianensem, qui omnes sententiae, d cretique Stephani meminerunt; quod ipsi decretum istud non commemorarint; mani sestum fit, perperam inde deduci, Romanae Ecclesiae ipsum incognitum suilla; nam etiam Siricius Papa, qui regere Ecclesia in coepit anno 284., Epist. I. ad Himetium Tarraconensem Episcopum scri Dit, rebaptriar. Haereticos vetitum esse ab Apostolo, & Canonibus, a Lucherii Papae decretis generalibus, ac Synodo, nihil de Stiphani Papae decreto memorans; cujus tamen antea & Euse. hius in Historia, & Hieronymus in Dialogo contra Luci se .rianos meminerant; adeo certum est, argumentum , ut v
cant, nedatruum, seu a negantia, vel potius a silentio scriptorum ductum parum, aut nihil interdum probare, vel demum nonnisi raro; omninoque semper probare. II. In prima porro hujus decreti parte : A quis ergo quamnqae haeresi venerit ad nox, mbit innovetur, ns quod νraritiam se recte locutus est Stephanus ex more, ac tradiistione Romanae Ecclesiaeὲ quamquam non quoscunque Haere. ti eos intelligi volebat, sed illos tantum, qui verum Feci sae Catholicae ritum, rectamque baptismi formam seruarent; quod quidem dilucide colligitur ex Epist. Firmiliani ad Cypria num illis verbis: illud quoque absurdum, quod non putant quaerenodum esse, νιν fit νlle, quι baptιcaverat; eo quod qua bapti. xvius fit, graisam consequι potuerti invocata ornitate nomi aeam Patris, Filii, ω Spiritus Saucti . . . in quis es in Eula . . . qui boc aut defendat, aut credat, quod invocatio hae uominum nuda fusiciat ad rem1ssonem peceatorum ρ & paulo post de foeminae praestigiatricis, ac Daemoniacae baptismo subdit: -mquid ω hoc Srepbanur, O qui cum illo consen ν unt, comprobanti maAime cui nec Dinbolum Trinitatis ... G.
313쪽
Spiritus Sancti gratram baptismι dedisse contenisant, quι mareticorum baptima defendunt: & alio loco: sed en multum , inquit, proficit nomen Cbrassi ad fidem, O bapis mi fanes,
zatus fuerit, consequatur satim gratiam Christi: nec aliud innuit Epistola Cypriani ad Pompeium de Stephano, ejus. que in hac quaestione sociis scribentis: aut AE essectum bapti- fm majestata nominis tribuunt, ut qui in nomine Chrasi Iesu
ubicunque , ω quomodocunque baptizantur, innovati , ω fanis ctificati judicentur; eur in ejusdem Chri est nomine ωc. t eurejusdem maiesar nomanrs non prae valet ρ ωc. eiusque F pistola acl Jubaianum: non es aurem, quod aliquis ad circumvenienis dam Cbris sanam veritatem Cbrasti nomen opponat ἰ ut dacat , rn nomine Jesu Cbrasi 'ubicunque, ω quomodocunque baptizati gratiam baptιμε fuκt consequuti . . . Quomodo ergo quιdam diiscunt ; foris extra Ecclesiam modo in nomine Jesu Chrisι ubiacunque , O quomodocunque gent lem baptizatum remissionem peeiscatorum consequa pose ex quibus apparet, Stephanum, ei unque sententiae assertores quoruncunque Haereticorum bapti. sma compro halle, modo Collatum esset in nomine Patris,
ct Filii, & Spiritus sancti, vel in nomine Christi tantum. Simili quoque modo indiscriminatim de Hetereticis locuti sunt Patres Concilii Arelatensis I. in E pili. ad Sylvelirum Papanar
Placuit, ut ad Eeelesiam se aIiquis viretιcus venerit, interis rogent eum S mbolum; ω si perv/derint eum in Patre , ω μώIιο, ω Spiritu Sancto ese bapti natum oec. & S. Hieronymus in Dial. adversus Luciferianos hac de re omnium apertissi.
me scribit: quod se vetandum quispiam putaverit, Haeretιcora majoribus noseris semper fui je jusceptor, legat B. Opriani Episeolas ... ω ibi reperiet, ipsum Hilarιum cointeri a Iulio , Marco, Saloestro, O caeterir veteribus Eprsopir Romanis
Amititer in paenιtentiam omner Haereticos susceptor e deinde
laudat Nicaenum Concilium, quod omner Haereticor suscepit, exceptis Pauli Samo teni discipulis; id est omnium Haemeti- Corum praeterquam Paulianistarum baptisma ratum habuit: sed & Siricius Papa Epist. I. ad Himerium Tarraconem Epiis scopum interrogatus de quibusdam, qui ab impias Arianis baptietatos ad Ecclesiam Catholicam fel inantes rebaptietare volebant, respondit: quod non licet; cum boe sieri ω φο-
314쪽
minense Concilium missa ad Provincias a venerandae memoria praedecessὸre meo Liberio generatra decreta probιbeant f quos nos eum Nomatiams, alissique Haereticiν, Aut es in Synodo constitutum, per invocationem solam septiformis Spiritus 'Lscopalis manus impositione Catholicorum conventust Deramus :sc etiam Leo Magnus Epist. 37. ad Neonem Ravennatem Episcopum rescripui: quod si ab Haretιcis baptιzatum quempiam fuisse confiterit, erga hunc nullatenus facramentum reis generationir iteretur; sed hoc tantum, quod 1bi defusi, conis feratur ; ut per Episcopalem manus impositιonem virtutem Samcti Spiritur consequatur: quod repetit & Epist. ad Nice. tam Aquileien. Antistitem; quin quod & Epist. sa. ad Rusticum Narbonem Episcopum cap. I 8. lnq. de his, qui ex Africa, vel Mauritania ad Ecclesiam venerant, nescie han que, in qua secta haptietati essent, respondit : quolibet m do formam baptinmatιν accepertur, baptizandi non sunt; sed per manus imp tronem ωe. Nec mirum, cum Epist. a. ad uni. versos Italiae Episcopos tradat, ipsos Manichaeos Romae per solam poenitentiam in Ecclesiam a se admissos; idque ibi fieri solitum testatur S. Hieronymus in Dialogo saepe memorat
contra Luciferianos scribens: Draconus erat, o retari, a Maniebais baptizatos reerpiebar; Diaconur eras, ω Hebιontr
aptisma eomprobabar: erat autem Hilarius ille Diaconus EGel Me Romanae. Quibus respondent ea, quae S. Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. II. habet: Ωuamobrem si Evangeliis eis verbis in aeomine Patr1ν, ω Filii, ω Spiritus Sancti Maricion bapissimum consecrabat, integrum erat Sacramentum ; quamis .is ejus sider ωc., & eap. Iq. ω ideo illa, quae de dιverso.
rum meretreorum varietate dicuntur, ad UIam quaesitonem non
pertinent; illud enim in quoque corrigendum es, quod 1lle , per quem corrigitur, pravum esse perspexerit. Quare lib. q. de Baptismo cap. I 6. scribit: constituamus eryo duos aliquos iso modo; unum eorum verbi gratia id sentire de Chr. sto , quod Pbotinus opinatus es, O in ejur bare fi baptizari extra
Ecclesia Carbolicae communionem: atrum vero idem sentire, sed ἐn Carbolica baptixari ... in neutro psorum Saeramenti ver eas repetenda: & tamen Rustinus lib. IO. Ηist. cap. o. can. II. exponens XIX. Canonem Nicaenum ait: ut Paulsansa,
qui sunt PMtiniani, rebaptizentur: uti & Concilium Arei Ο o tenso
315쪽
rrum statuta baptidari oportere: Gennadius etiam Praesbyter Massilien. lib. de Eccles. Dogmat. cap. 32. . & Timoistheus Praesbyter Cri in Tract. de differentia Haereticorum ad orthodoxam Ecclesiam revertentium Ebionitas, Manta chaeos, & Photinianos inter eos recensent, quos docent emere baptigandos. Qua in re merito suspicari licet; Haereticos plures etiam ejusdem sectae ita varie administrame baptismum; ut aliqui recta, aliqui vero depravata forma, vel materia, ac ritu uterentur; & cum dissicile iudicatu esset, quaenania Haereticorum secta recte, & quaenam prave hoc sacramen tum conserret, prudenter Romanam Ecelesiam censui me se tu Per, a quacunque bares venientes ad Ecclesiam, dummodo ritu Catholico cincti essent, nequaquam rebaptigandos esse: fuitque ea Cypriani tempellate, ut alias d ict um est . quaei tode baptis o Haereticorum absolute , non de Baptismo dein pravato; in qua cum Occidentalis Ecclesia contenderet unius formae Evangelicae rationem esse habendam, non vero Ministri; Orientales, & Afri tuebantur non tantum hanc foramam, sed etiam hunc Ministrum in Sacramentorum Christi consectione servandum. Propterquod dixit Cyprianus: a quacunque haeresi vementem bapt1 Earι in Eccle a vetvri ι adesomnιum Haeretreorum Baptomata jusa esse , ω legitima Iudi ea Dιt Oe., sed clarius Epist. II. ad Magnum: quod si aliquis illud opponit, ut dicat eandem Novat anum legem tenere, saeam Catbtilica Ecclesia teneat; eodem symbolo, quo O nos, bapti.
zare ἰ eundem nosse Deum ... ac propter hoc usurpare eum potestatem baptizandi pose ... Nam ω Cbore , ω Datban, cs
Abiron eum Sacerdote Aaron, ω ΜUse eundem Deum nove rant ; pars lege , ω religione v1Pentes unum, cir verum Deum , qui colendus, atque invocandus fuerat, invocabant 2 tamet quia loes sui mimsertum transgressi contra Aaron Sacerdotem, qui facerdotrum tegit1mum dignatione Dei, atque ordinatione perceperat, Der candi licentιam vendιcarunt, divinisve perieu poenas satim pro illieriss conatιbur penderunt . . ., O ta
men alli schisma non fecerant; nee foras egressi Oe. : & S. Bais filius Epist. ad Amphilochium cap. ψ . ne daeant enim, in Patrem, cur rilium, O Spiritum Sanctum baptizati fumus ωα
Quocirca illud etiam ostenai ad num. XU. cap. I., Conintroversiam inter Stephanum Papam, & Afros, Orientalesque
316쪽
atque Paulianistarum tantum ; sed de baptismo Haereticorum generatim, cum Sabelliani, & Pauliani stae sedente Stepha no nondum haeresim serere coepi sient; S si coepissent etiam ;tamen non constat eos adhuc baptismi formam, aut mat riam inquinat ei sicut & Montanistae; quorum uti & Sabel. lianorum quoniam nulla est in Nicaeno Concilio facta men. tio; quis est, qui tuto affirmare queat, eos ante Nicaenum depravate baptismum administra me Et quare, si ita Stephanus pro asserendo Orientalium baptismo Heleno, & Firmi. liano iratior fuisset, ut perhibet Eusebius; comperti erroris, sin minus imprudentiae convictus fui uel per duo priora oecumenica Concilia Nicaenum, S Constantinopolitanum an non id Eusebius perhibet ex Epistolis Dionysii Alexandri. ni num has quoque adulterinas dicemus, quas etiam Hieronymus pri bavit Falsum est igitur, non satis consultum esse Stephano, cum verba illa a quacunque haeresi de eo tanis tum explicemur baptismo, qui Evangelica forma sit mini stratus; S nullo pacto Romani Pontificis sartam te.ctam custodiri, si hanc ad Pompeium Epistulam serio Cyprianicam duxerimus; cum & Hieronymus, & Augustinus, nec non universa Ecclesia hucusque eam serio Cuprianicam iudicarit, & ni hylominus Romani Pontificis in judiciis cet. titudinem, S ut aiunt, infallibilitatem sartam tectam conia
servarit; nihilque extimuerit aut Felli, aut aliorum Hetero. doxorum terriculamenta vel hocce decreto levi, vel aliis gravioribus monumentis incussa. Qui enim ea verba a quacumque bars extra synecdochen accipienda contendunt; eo quoque modo accipiant oportet illa Matth. I 6. quodcunque Issaverat 'per terram, erit ligatum O 1n Caelix; ὐ quodcunque Diseris βιper terram , erit solutum ω in Caelis: vel horum sinulta iου. quaecunque aligaveritit super terram, erunt ligatas in Caelo οῦ ω quaecunque solveritis super terram , erunt soluis
III. Altera pars decreti, cum ipsi Haeretici proprie alter. Qutrum ad se venientes non baptizent, sed commvnrcent tantum, Peraeque vera est, nihilque absurdi praeseseri; si accipiatur, sicut eam interpretatur Baronius, nimirum consuetudinem , traditionemque de non rebaptizandis Haereticis eam fuisse ;ut Haeretici ipsi illam agnoscerent , ac observarent: adeo
317쪽
vetusta, & omnibus pervulgata, receptaque erat: CyprIanus tamen secus interpretatus est, videlicet quasi cis nos ho facere debeamus, inquit Firmilianus; & Ecclesia Dei Haeνe. treorum exempla sectari teneatur; quod propterea idem Cyprianus adjecit, ab eo imperate, atque i νουι de suisse sertis plum: ita quoque S. Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. ro. laudat Cyprianum illis verbis: recte atitem non movit C pria. num, quod scripsit Iuba,nur , Novatianenser rebaptrdare eos,
dum non es , quιa 1lli institer faciunt: & Magnus Basilius
Episti ad Amphilochium cap. r. de baptismo Encratitarum. haereticorum reiiciendo ait: autem ιIIε noserum baptismata. servant, hoc ne uobas aegre sis; neque enim allis gratram redis dere tenemur, sed Canonum exactae observatroni seroaνe. Ter tullianus vero lib. de Praescript. Haeret. cap. 6 I. mores Haeis reticorum describens habet : pacem quoque passim eum omniabus miscent : nibri anteres 1llιν Ircet daversa tractant1- , dum ad unitis veritatis expugnationem eonspιreuir quod plane persuadet, Haereticos, vel saltem illorum nonnullos alios
alterius sectae Haereticos sine iterato baptismo suscepisse, sed
non Catholicos. Ueruntamen quoquo modo accipiatur humius partis decreti sensus; mihi videntur & Stephanus, MCyprianus haud multum aberrasse, sed uterque vero animum adiecisse: nam Stephanus ea verba subiunxit, ut probe advertit Baronius; quo veteris, ac receptissimae traditionis vim ostentaret; quum illam etiam Haeretici tenerent: Cyprianus vero, quamquam Stephani mentem perspectam haberet, non dubitavit reponere, εmprovide, O imperite factum; Haeretiis Corum, sive male, sive bene agerent, exempla Catholicis
sectanda proponere; iccirco quod Ecclesia Christi Haeretiri eorum exemplis indigere non debeat; neque ad eiusdem FGelesiae maiestatem pariter, ac dignitatem pertinere, quid apud se Haeretici, & Schismatici moliantur. Quinimmo cum Si phano inficiari potuisset , quod absolute pronunciaverat; Haereticos alterutrum ad se vementer non baptizare ; quando
Novatianenses, & Marcionitae ipsos Catholicos, nedum auterius sectae Haereticos baptigasse feruntur; quod & de Montanistis alii memoriae prodiderunt; & sorsan plures aliae Η terodoxorum sectae hunc morem vendicabant; attamen sive
318쪽
quod videret, si non omnes, maiorem nihilominus Haerellia eorum partem id usurpare; si ve quod rem minus comperis tam haberet; sive quod dignitate Catholica duceret indignum de Haereticorum moribus, ac disciplina disquirero ;hoc unum opposuit, Ecclesiam Dei exemplis Haereticorum non egere. Qua quidem in re, quantum ego sapio, &utrumque dici potuit, & utrumque sileri. Ad Propos. lv. Pseudo- priani secum, O eum vero Capriano antilogia proponitur 'DIctum est, simulque probatum ad Propos. VII. The rematis II., Cyprianum in opusculis pro hac controia versia elaboratis erroris quidem coargui potuisse, sed non mendacii, ac sententiarum repugnantiae convinci; aut si potuit, minime tamen ab Augustino convictum esse ex hac praesertim ad Pompeium Epistola; ut ad ea ipsius loca a vindice hoc loco selecta quae mox dicentur, ostendunt . Ad num. I. Epist. ad Pomp. Quia desiderasit in uotitiam tuam perferri, quae inibi ad literas nostras Stephanus frater uoisser rescripserit; mis tibi rescripta ejus exemplum ,
quo lecto magis, ac magιν ejur erro rem denotabis
FRrorem, qui Stephano Papae obiici tur a Cypriano doprobato Haereticorum baptismo, non semel pronunci tum est, ad disciplinam pertinere. Si ad disciplinam; cur, inquis, vocat errorem quia & in fide, & in disciplina eris ratur. Usum disciplinae Ecclesiasticae de baptigando dumta. xat diebus Paschae, & Pentecostes a nonnullis variatum Si. xicius Papa Epist. r. ad Himerium Tarraconen. Episcopum errorem appellavit: bactenus, ait, erratum in bae parte sufficiat; nune praefatam regulam omnes teneant Sacerdotes, qui nolunt ab apostolicae perrae , seuper quam Christus universalem eonseruxit Ecclesiam, foliditate diυelli: pollea cap. 43. Concilii Eliberitani habetur: Pravavi institutionem emendari placuit juxta auctoritatem Seripturarum; ut cuncti diem Penteiscines post Pasba celebremur non quadragesimam . sed quinquagesimam. Qua non fecerit, novam baeresim snduxise noteιurr& caps
319쪽
& cap. 25. Errorem placuit eorrigi; ut omni Sabbatbi die superpositiones celebremus: etiam Leo Magnus Epist. M. ad Episcopos Campaniae, Samnii, & Piceni errorem esse dixit hapti et a re extra diem Paschae, & Pentecostes. Sed nunquam finem facerem, si cunctas vellem afferre authoritates, quae disciplinae errores denotant, tam multae sunt, S innumerae tamque exploratum est, errari etiam in disciplina; ut pu oeat me ista haec scriptis mandare. Non igitur ficto, vasto. que animo, sed candido, dignoque Doctore, ac Antistite Christiano Cyprianus scripsit ad Magnum Epist. m. Nemini
praesicribentes quo mιnus saluat, qu0d putat unusquisique Prae positus aestur sua rationem Dom1no redditurux μ. primum quia
ea dixit, vel dixi lse videtur de baptismo Clinicorum . non de baptismo Haereticorum: duas enim partes ipsia Epistola continet; quarum prima agit de Haereticorum baptismo; a tera vero de Clinrctr, seu Clino petis, iisque, qui infirmitate lecto detenti aqua salutari sunt loti, propterea in edi. tione quidem Erasmi leguntur seiunctae, ac in duas Epilli Ias o. lib. I. ,& I. lib. q. distὶetae; sed Pamelius compluribus Mis. suffultus recte eas coniunxit; Cum liqueat, eam, quae de Clinicis tractat, partem eiis alterius; quoniam incipitrΩuaesisti etiam fili Oc.: eaque de Clinicorum baptismo quae stione proposita, statim ait; qua in purιe nemιna verecundia O vindisi a nosera praeiudicat, quo minui unusquinque , quod
cat: nemni praescrabenter, quo minur saluat, quod putat
unusquisque Praepol tur oec. Deinde si ea dicta velint etiam de haptismo Haereticorum, ut in Epist. ad Stephanum ad I haianum, & in Concilio II l. Carthagin. , nihilominus nequaquam ficto animo Cyprianus scripsisset: ideo quod etsi error in disciplina erat opinio Stephani secundum Cypriani sententiam; tamen quia & ille, & iste mos, ususque disti. plinae varius suos habebat sectatores & multos, & Catholi.
cos ; neutraque sententia adhuc ubique recepta fuerat adhuc ab Ecclesia definita; nemini praescribendum Cyprianus cenis sebat, quominus statueret, quod putaret, unusquisque Praeis positus de re, quae adhuc arbitrabatur: quemadmodum viderat errorem de pace maecbιν non danda a quibusdam suo.
rum antecessorum usurpatum non ante proscriptum, quam
ab universa Ecclesia opinio contraria reciperetur: de rebus
320쪽
autem ubique observari solitis minime talem clausulam a
oonebat, ut prodit eius 3 s. Epistola ad Fidum de Infanti. us baptigandis, & 63. ad Caecilium adversus Aquarios. At in quaestione Re baptismi fecit, uti Patres Concilii Palaestinae in controversia de die Paschatis sub victore Papa; qui tametsi eam rem ad disciplinam pertinere scirent, ac propterea Episcopos Asiaticos contrariae sententiae nequaquam damnanis dos ducerent, Victoremque Papam id conantem etiam duinrius coarguerint; tamen in decreto suo de ea re condito striis pserunt, ut est apud Eusebium lib. s. cap. 23. , Epistota nostrae exemplaria Desti ad quamque Ecclesiam mittantur; ne culpa ellorum, quι temere, O anconsulto suar ipserum animas
erroris pravatate insiciunt , en nos nullo modo transferatur .
Quamobrem mani fellum est, quam falsum sit, quod dicitur; iure optimo, ac verissime Donatistas reposuisse Augustino loca illa Cypriani nemini praescribenter ωe., neminem jud
cantes Oc. adversus illorum scitisma proferenti, mentiebatur ;ω pliciores Collegas in verbo capere cogιtabat s ut cum se diverissum sentire prodι disient, tunc contra quam promiserat , excominmunicandor esse censeret: nam Auguilinus iure optimo, ac verillime eos mentiri scribit lib. q. de Baptismo cap. q. , quum
inquit: absit ab anima tam fancta issa Iceterata perfidia: qui hoc de tali υιro quasi cum eius laude sentiunt , nihil aliud quam se ipsos tales esse prostentur. Et sane si non in Africa,
nonne in aliis Regionibus praesertim Occidentis plurimi cum Stephano sentiebant etiam post Concilium III. Carthagin. , quod adversus illos potissimum, non contra Afrorum aliquos, ut quidam arbitrantur, congregatum est quid porro; illos. ne unquam Cyprianus excommunicandos edixit aliquem ne abstinuisse credi potest, qui in omnium pace, & in communi concordia glorioso martyrio cursum vitae consumavit testantibus Paciano, & Auguilino numquid quia pauca verba irritatus paulo duriora in Stephanum effudit, iniecitque privata, ac familiari Epistola, iccirco eum communi ne privavit, aut privandum pronunciavit Denique si erro. rem credidit Cyprianus non bapti Zare Clinicos, & tamen
adjecit, neminι praescribenter Oc., cur errorem credere non Potuit Haereticos non rebaptizare, & nihilominus addere ,
neminι praeserabenter ρ quoniam si istud de fide dixeris; cur