장음표시 사용
321쪽
Ad num. II. Nam inter caetera vel superba, vel ad rem non pertinentia, vel sibi sua contraria 4 quae imperite,
atque iinprovide scripsis αMUltum est discriminis inter Rogatiani Diaconum, Floiarentium Pupianum, & S. Cyprianum; illi nequaquam laeessiti, sed primi in Antistites suos contumeliosi fuerunt;
Diaconus ille Rogati ani Episcopi convitiator, ac contumaxl. Florentius vero Pupianus, quem non constat fuisse Epis pum, impia, ac nefanda de Cyprian. Credendo, eumque Episeopatu indignum judicando: sed Cyprianus non primus. verum irritarus, inquit S. Augustinus, ea dixit, quae credi. dit reponenda Stephani rescripto, idque non publice, non rixose, sed privatim, & familiaribus literis. Atqui Stephaianus Petri successor erat, princeps Episcopus , & maximus Sacerdos: utique, sed quem pro illorum temporum ratione, more, ac libertate Fratrem, & Collegam dicerent & Cyprianus,& caeteri Episcopi; quem negligentiae non veritus est carpere Epist. 68. ad Ecclesias Emeritensem ,& Asturicensem, Legio.
nensemque de Basilide, & Martiali lapsis Antistitibus; sicut &subinfensus quodammodo etiam eius antecessiorem Cornelium
repraehenderat Epist. 33. ad eum scripta de Felicissimo, α Fortunato, aliisque Schismaticis; quem denique non dubitabat errore abreptum, eam scilicet traditionem apostolicam
iactando, quae humana solum esset; & ad ipsam sequendam,
observandamque cunctos compellendo, ad quam compellere non deberet . Et ut praeteream Symmachum Papam , qui Epist. I. ad AEonium Λ relatensem Episcopum arguit Anasta. sum praedecessorem suum uti disciplinae Ecclesiasticae tram resilarem; nonne Bonifacius II. repraehensus est, quod sibi successorem vigilium Diaconum suum in Synodo eontra ea. nones ordinasset; propter quod alia Synodus factum illud
cassavit; in eaque spis Bonifacius Papa reum se confessus es majesatis; ut habet Anastasius, seu Liber Pontificalis p Ponsem huc etiam afferre Gallicanos Episcopos, qui in Parisiensi Concilio anno 823. Pro cultu sacrarum Imaginum de Epistola, seu Apologia Hadriani Papae I. pro Nicaena Synodo II., sive Oecumenica v II. ad Carolum Magnum literis ad Impp. Ludovicum, & Lotharium scripserunt : sed licet in usis objectionibus aliquando absona, alιquando inconveniem
322쪽
ria, aI quando etiam repraebensione digna tesimonia defusonis gratia proferre nrsu sis ... quibur verbιν liquido collitiam . quod nθn tantum βιenter, quam Unoranter in eodem facto a recto tramι te dev averιte verum quoniam non sum n eis
scius extare quosdam, qui & Synodum illam, & Epistolam sub
dititias a firmant; quanquam melioris notae Scriptores utramis 3 ue veram, ac genuinam tuentur, simulque utramque crimino. am dicunt; missas easdem facio: illudque modo addendum ex puto; quod si humilis esse potuit, de lenis Cyprianus; &tamen Florentio Pupiano exprobi are Epist. 69. sed tua men-re , ac voluntate secrilega, dum impia, dum nefanda eontrι
fratrem, contra Sacerdotem fac te audιν , ω Isbenter credιν. . . si temerata ιιν , O Iuper, ae , atque ιnsolentiae tuae agere vel Ieropaenitent ιam coeperis: cur humilis etiam, ac lenis esse non
potuit, etiamsi dixerit Stephanum scripsisse superba, mel ad rem non perisnenrsa, vel sibi usi contraria fmperite, atqtie improtide P Superbum nunquam legi dictum fuisse S. Hi et nymum, neque asperum, & severum, sed liberum, S dica culum, & tamen Epist. 6 I. ad Pammachium adversus Joan. nem Hierosolymitanum F piscopum, adversus Antistitem suum
scimus scripsi ila: quae haec es tanta arrogantia non respondere de fide interrogantibus P .is. quae tanta sultitia eri Dolentibur occasone in dare nolle responderet or alia. quae in hanc rem retuli ad cap. III. Argum. l I. Nam & Clerus Romanus C priani humilitatem quidem commendat, attamen F pili. ad eum, quae inter Cyprianicas est 3O. Pamelianae recensionis , ait: novimus humilrtatem; unde etiam mirarι sumus , quod quaedam in te per Episolam in ecta duraur notaremus . llι M. igitur dicere potuit Cyprianus, S probra, ac contumelias in Florentium Pupianum iacere, verbisque durissimis eum perstringere; quantum ibet Epist. 33. ad Cornelium Papam docuerit: neqtie maledici regnum Dei consequentur, O ... qui dixerit fratri mo fatue ς ω γε δικerit racha. reus ero gehennae ignis. Quomodo posunt censuram Dom ut Saloatoris eva.dere, qui ra Ira ingerunt non solum fratribur, sed γ Sacενά ribus f Uuae quo moclo intelligenda sint, iam dixi ad num. U. cap. I. Occurrerunt enim nonnunquam S. Martyri ea, quae E pil . 1 o. ao suum Clerum scripsit contra Praesbyteros, qui temere lapsis reserarant Ecclesiam nondum redo ita pace, seisque insciente: contumelia ν Episcopatus nostra di imulare , O
323쪽
293 ferre possem; sicut diis utavi semp.r, O pertulit sed dissia
mulandi nunc locus non es, quando decipiatur fratrenitas uostra a quibusdam vestrum, quι dum irae ratione reclι tuendae
salutis plaustastes eis. currunt, magii lapsis obsunt. Ad num. III. Sacerdotes Dei meritatem Chrisi, ω ΕαIone
unitatem tuentes ab ineudos putat
FPistola Cypriani ad Pompeium ab Erasino publicat quam & recudit ipse Cyprianicus vindex, praemisitque suae II. Differtationi Criticae, habet: dat honorem Deo, qui
Haretscorum amicos, ω animicos Chris ranorum veritatem Chris ι, ω Ecclesiae ianitatem continere putat at editio Pa mellia Rigallio. aliisque secuta legit: dat honorem Deo, qui meis reticorum amicur, O mrmreus Chrisianorum Sacerdotest Dei verstatem Chri ι, ω Ecclesiae unitatem tuentes abstinendos sutat qua in re nescio, quo consilio factum, ut unum hoc oco vulgaretur; Ee aliud ad refellendum susciperetur . . modocunque autem legendum sit; si vere Stephanus Episco. pos, qui Haereticos rebaptizandos censebant , abstinendos putasset, de Catholica communione privandos; non ei si missime tenendum , Cyprianum ob catholicae unitatis amorem in sua opinione non permansurum fuisse, sed magis eam coraffecturum, quando contrarium Certo evenisse memoriae pr
ditum est. fellantur literae, vel literarum fragmenta quidem, sed omni veneratione, ae fide digna S. Dionysii Alexandri. ni Episcopi, controversiam fuisse, atque concertationem inister Stephanum, S Orientales, Afrosque super Haereticorum baptismo, de quibusvis Haereticis interpretetur. Stephanum comminatum esse, amplius illis se non communicaturum, &quantum ego possum iudicare, ultra non communicasse; Ste. Phano vita functo quaestionem adhue sub Sixto Stephani sucis cessore perse serasse, in sua unumquemque sententia stetisse;& tandem ad Regna coelestia feliciter pervenisse; & qu modo res haec se habuerit, iam alias exposui ad not. X. cap. II. Numquid, dicet aliquis, id est, quod ait S. Augustinus lib. de vera Religione cap. 6. Saepe etiam sinit divina providentra evelli de congregatrone christiana etiam bonos viis ros i quam contumeliam, Del εnjuriam fluam eum patieulusime pro Ecclesiae pace tulerint, neque tillas novitates vel schisma.
324쪽
ris, vel baros moliti fuerint ἰ docebunt hominer , quam vero assem, quanta fuceratare cbaritatis Deo serviendum sit .
Hor coronat en occulto Pater en occulto videns aut quod accidit Synodo U. Oecumenicae , cui, eiusque anathemati a
Uigilio Papa in Epillota ad Eutychium, & in suo secundo
Constituto, a Magno Gregorio Epiit. 14. lib. I. ad Patriaris chas, S a Concilio Romano sub Martino I. anno '. Act. U. tan. II. & IS. confirmato tamdiu obstiterunt Galli, MHispani Episcopi, quos inter tamen tot sancti Antistites floruissa noscuntur, ex Gallis Gregorius, ct Euphronius Toronenses, Germanus Parisiensis, Praetextatus Rot magensis, Medardus Noviomensis, Sampson Dolensis, Desiderius viennensis, Sul. pitius Bituricensis &c., ex Hispanis Martinus Bracarensis , Leander, M Isidorus Hispalenses, Ildefonsus, & Iulianus Toletani, & Braulio Caesaraugultanus, quorum etiam S. Istis dolus in Catal. Scriptis Eceles. de Geodoro Μυ esiano stri. hit, constare laudabιlium virorum resimonias eurissimum M. Hinae Doctorem Dufe; damnatum vero ab inepMIoram Epi sevir in praejudicio Cbalcedonensis Concilia Iustinrano Principe compellentet vel hoc, vel illo modo, illud quidem perspicuum est factum fuisse, ut iam exposui. De reliquo Cypria. nus opinioni mordicus adhaesu non aliunde praeiudicatae, quam ruod ei Romanus Pontifex obsisteret: Romanae enim Eccleisiae consuetudinem probabat humanam esse, non Apostoliacam traditionem: Occidentales aut non una omnes opinione, aut non multi numero credebantur: orientales contra& numero quam maximo, & opinione Cypriani aut omnes, aut fere Omnes tenebantur, uti declarant Epistolae Dionysii paulo ante memorati: Afros vero, quos omnes omnino cum
Cypriano fuisse plurima monumenta tradunt, Baronius quidem arbitratus est non omnes consensisse Cypriano ex illis verbis ejus ad Stephanum Epist. II. Oeterum scimur quosdam , quod semel εmbiberint, nolle deponere Oc.; sed ibi Cyprianus tacite, & latenter denotat brephanum, & Occidentales, eosque Transmarinos alienae a sua, atque suorum opinionis ', non Afros. Pear nius etiam hoc ipsum, quod Baronius, suspicatus est; sed ex eo quod Lucianus Praesbyter ad Cy. prianum retulit, Quintum in Mauritania Episcopum deside. Ialse, ut ei significaret, quid ea de re sentiret: At id noci
Probat, Afrorum aliquos Cypriano non consensisse, sed tan- P p a tum
325쪽
Ju c quana statueretur: non enim Quintus, ut putavit Pea
onius, id quae livit, postquam cognitum sibi suit Carthagin.
Synodi de hac re a Cypriano coactae decretum; alioquin fruis stra istud ad eum Cyprianus militi et . Demum Haereticos se. Cunclam tinctionem excogitasse Cyprianus inficiabatur, non quidem Montanistas in Oriente, cun qui eos oppugnarunt, Coruinque errores denudarunt, id eis crimini non dederint: neque Novatianenses in Africa, cum multo ante in Africa Haeretici rebaptigarentur, ut refert Tertullianus lib. de Baptismo, & de Pudicitia. Quod si quoque ponamus, ita rem
evenisse, ut Epiliola haec ad Pompcium Praefert ; minime Verendum fuit Cypriano, ne suae contumaciae schisma illud verteretur: primum quia neque solus erat; neque tum forisian primus, ac praeci Ruus, sed permulti, magnique, ac no-hiles Antistites in Oriente idem sentiebant, atque ipse; ut saepe laudatus Dionysius Alexandrinus scribit: deinde vir sagax , & prudens Cystrianus ut erat, idemque sanctus, ac magni consilii, longe praeviderat, prospiceratque , fore ut
nullum exoriretur lanisma. Nam quod Ε'ist. II. ad Cornelium Papam tradiderit: non aliunde haereses obortar, aut nata se bimata, quam inde quod Sacerdota Deι non obtemperatur;
nec unus in Ecclesia ad tempus Sacerdos, O ad tempur judex vice Chroti euitatur Oe. non de solo Cornelio Papa sermo est; sed de Episcopis generatim, ac potissimum de se ipso loquitur Cyprianus; ut innuunt illa, quae paulo poli adducit: quando Epist 'pur in locum defuncta subtituitur ... plebi
fuae ιn Disoratu quadriennιο jam probatus . . . toties ad Le nem vocatus in Circo oec.: & quae de Cypriano , non de Cornelio certum eli intelligenda esse; cum ibi Sanctus Maris Ur verba faciat contra Felicissimum, Fortunatum, & alios, qui schisma adversus ipsum suscitarant. Id quod evincit etiam ejus Epistola 69. ad Florentium Pupianum suum criminatorem, dum in ea dicit: rude enim. sibi ata, ω bisereser oboristae sunt, ω oriuntur; dum sescopus, qui unus es, ω Ecclesiae praeest, superba quorundam praesiumpi one contemnιtur; cur homo dignatione Dei bonoratur indignus hominibus judicaturrita & Epiis os . ad Rogati anum Episcopum de Diacono conis tumelioso, ac refractario: boee sunt en3m initιa Haretscorum, ω ortus, atque conatus Scbfmalscorum Orc., lib. vero, seu seris
326쪽
in obtrectatur Sacerdotιbus ; dum Episcopis snvidetur; qui auaeratur, non se potιur ordinatumi aut dedignatur alte. rum ferre Praeportum.
Ad num. IU. Fit autem sudio praesumptionis, ω eontumaeiae , ut quis magis sua prava, lar falsa defendat, ad
alterius recta, O vera consentiat 'Hoe ultimo loco quoniam nonnisi ea dicuntur, quae alias, ct saepe repetita sunt; illa retractare nolo; ne actum agere dicar; S quum opus non sit ea velle perpendereis , quae iam satis discussa fuerunt. Aliqua tantum afferam .,
quae aut nondum in medium venerunt, aut majore explicatione indigere videntur. Itaque Cyprianus, qui Stephani negligentiam notaverat Epist. 68. ad Ecclesias Hispaniae Fnam vitensem, & Asturi censem, Legionensemque de Martiali, &Basilide earum F piscopis lapsis, ac dignitate privatis; quorum alter ad Stephanum appellaverat, illis verbis: nee enim eam culpandus es ille Stephanus , cui negligenter obreptumes; quam hic Basilides ) execrandus, qua fraudulenter obis reset: hic praesumptionis, ac contumaciae insimulat eundem ;Propterea quod magir sua prava, o falsa defenderet; quam
ad alterius recta, oe vera consentiret: cum ipse existimaret eam se sententiam sequi, ac tueri ita rectis, ac veris ratio. nibus suffultam; ut comparate alterius opinionis momenta prava viderentur, & falsa. Ipse profecto Augustinus, qui sententiae Romanae lacertos addere primus tentavit, lib. a. de Baptismo cap. q. fatetur, Stephani tem p ribus non extitille, qui in ea dimicatione Cypriano mos consuetudinem opponerent ; defensiones autem εpsius consuetud rus non tales afferrent , qvrbus illa talιν anima moveretur: rationes vero Cypriani pluribus in locis appellat veras Ira, ac talsis, tantasque; ut lib. 3. cap. q. non dubitaverit scriptis tradereia , Iturum se in Cypriani sententiam, nisi aut horitas multorum inde revocasset. Ea porro sententia olim sola ccinsuetudine fulta tandem ab Ecclesia declarata eli & vera, & rectia et sed Rebaptismum ab uno, alteroque Oecumenico, ac plenario Concilio confixum fuisse, si de Nicaeno, & Conlianistin
327쪽
3or Drsa a T. II. tinopolitano I. sermo est, & dubium, & falsum d leo; duis
hium scilicet de Nicaeno, & falsum de Conitantinopolita. no; sin autem de Arelatensi I. verbum sit, Oecumenicum ipsum non suisse probatum est: ab uno igitur, ut omittam
Decretum Fugenii I v. pro unione Armenorum in Concilio, ut volunt, Florentino editum, oecumenico Concilio Trid. sess. I. Can. q. anathema dictum est in eCs, qui non recipiunt,
ω Rhi ω υινitur Sancta cum intentrone faerendi, quod facit Ecclesia. Quam quidem intentionem Cyprianus alleve. Ealset, ab Haereticis aut non haberi, aut valde dubium, utrum habetetur; S quorum fidex vel nulla est, vel prorisus prava; ita quoque de eorum intentione iudicandum: nam aut haec potest non haberi. aut non potest elle, qui habeatur: at lituo nemo dicet, alioquin frustra Tridentini Patres eam apposuissent ' igitur si potest non haberi, iure, ac merito Cyprianus dubitasset, ab Haereticis, qui cuncta sacra praesert mi inficere, ac inquinare solent, eam haberi. Qua in re memoriae occurrit illud, quod non multis ah hinc annis seculo nempe XV l. merito distulatum es, inquit Malis donatus disp. de Baptismo quaest. q. , a viris doctis de baptimo Calvinisarum; nec deμαι, que putent non esse verum baptininum ι idque proptereaquod illi non intendant bapti
Eare in remissionem peccatorum Contra mentem Ecelesiae Ca.
tholicae: & quamvis haec intentio censetur alia, atque illa; tamen si hanc possunt non habere, cur non & illam Quin quod & idem Maldonatus in cap. 28. Matthaei v. Ist. Ira . dii, aud Isse se Calvinianum Ministrum nostram ridentem , ut ille uocabat, simplicitatem, de ignorantiam; quod ere. deremus haptismum necessario debere aqua constare; no enim, aiebat, magis aqua, quam igne constitui debet; eum pluribus locis Chri itus tam igne, quam aqua baptizaturus dicatur, a quo non multum distat, quod scribit Beeta Cal. vini starum alter Antesignanus Epist. a. Quae dicta sint, quo appareat; quam caute suscipiendi sint, qui ab Haeretieis ad Ecclesiam accedunt. & quantis ex causis motus sit Cypria. nuq ad Haereticorum baptisma respuendum. Qui quoque illud existiniasse videtur, Stephanum, aliosque diversae op
nionis eam consuetudinem esse secutos, quae ex errore illorum antiquorum fluxerit, qui quod in Ecclesia iam baptiz
328쪽
eos postmodum in haeresim lapsos, cum ad Ecclesiam rediis rent. sine iterato haptismate suscipi viderent; arbitrati sunt Haereticos quoscunque etiam extra Ecclesiam tinctos neut quam esse rebaptizandos; idque quum Cyprianus exsufflet Epist. i. ad Quintum, carpitur ab Auguilino lib. s. dia
Baptismo cap. 29. hoc modo: satιm enιm Nnaquaeque haereri s. tit exorabat, O a congregatione Catholscae communionis
exrbat; non dico alto die , sed 3pso die poterat irruenter in se aI1quos baptizarer quod quidem verum est, fieri potuissG ; sed id factum fuisse neque sciri, neque probari potest; &s quoque demonstraretur; illud nihilominus verum est, vel certe esse potest; aliquos iam olim in Ecclesia baptizatos, ct in haeresim dilapsos, cum ad Ecclesiam sunt reversi, non iterato baptismate susceptos fuisse, atque ex eo nonnullos ansam arripere potuisse credendi, quoscunque Haereticos ad Ecclesiam venientes sine baptismi iteratione suscipiendos es.se, ut ait Cyprianus.
Ad Propos. U. Reliqua de Haeretieis baptisaudis Disola
CUm ea, quae ad duas Cypriani ad Pompeium, & ad
Jubaianum Epistolas evertendas plurimum valere videis hantur momenta me satis arbitrer amovisse, ea quoque . ,
quae re iquas de hae re Cypriani Epistolas impetunt, & quae minoris elle difficultatis tuaicantur, a me retundi posse haud dubito: praesertim cum eas nequaquam inter se se dissidere, nullamque anti logiam continere demonstraverim . Sed primum S. Augustinus illis lib. 3. de Baptismo cap. I a. d. Agrippini Concilio verbis: F permanebur ab Agr/ppiso tisque ad Caprianum consuetudo baptizanri ab Haeret/crs venientes put quid facta sunt a Capriano de hae re Concilia nil aliud voluit, nisi commonere; ne quis exiitimaret, consuetudinem illam; quam Cyprianus scripserat exta fle usque ab Agrippiis
no & ob quam aiebat se rem non novam Iacere; aliqua
do fuisse universae Ecclesiae; quod ex his elicitur . quae idem Augustinus subjunxit: se ab Agrippino usque ad Caprianum hoe tenebat Feele sed ut omnes scirent, alibi contrariam viguisse consuetudinem. Quoniam si secus dicatur, & si de Aselis
329쪽
Africana tantum consuetudine interpretetur; quIs non senatit, facile Augustino responderi polle: tametii permaneret ab Agrippino usque ad Cyprianum Afrorum consuetudo hais piletandi eos, qui ab Haereticis ad Ecclesiam venirent; t men nihilominus a Cypriano de ea re adhuc facta esse Conis cilia vel ob variam Ecclesiarum consuetudinem ; ob quam ipsam dubitatio orta est ; quaenam consuetudo vetustior, Pr inhabilior, salubriorque esset; & quaenam demum obserua noda: vel ad confirmandum statuto Concilii id, quod consuetudine recte fieri putabatur: mores enim, & consuetudines
interdum Conciliis firmari solitas docet Julius I. Papa F pisti
ad Orientales in caussa S. Athan alii scribens: morem enim , qui semel obtinuit, ω a S nodo confirmatur es - ν nrqviam essa paucis abrogari. Quemadmodum etsi consuetuatne tenebais tur maior pars Ecclesiae circa verum Paschatis celebrandi diem, tamen sub victore Papa necesse fuit ob eam diem plurima cogi Concilia; oc postmodum etiam Nicaenum celebrari non alia ratione, quam quod varia erat ea de re Ecclesiarum consuetudo, quae quaestioni locum dedit ; utra consuetudo potior esset; S an utraque permittenda. Similiter iccirco Cyprianus jubaiano dicit, non se rem novam facere, aut repentinam, sed ab Agrippino constitutam . &iccirco Jubaianus turbatur in hac quae tione, quod alia hujus rei consuetudo praesertim Romana consuetudinem Asricanam in dubium vocabat: S icleo ex LXXXVII. Epincoispis Concilii Ill. Carthagin. quinque, qu s Augustinus reis fellit lib. q. de Baptismo cap. I. & seqq. . dixerunt rationem,& veritatem consuetudini praeponensam , non autem eos, qui aliud facere vellent, S contra veritatem, & contra nsuetudinem facere , quod duplex esset consuetudo ἱ quam
quum illi solam opponerent: illi, qui S consuetudinem, Mrationem se habere intelligebant; reponebant, ut ut esset de consuetudine, quae varia cernebatur, rationem semper,& veritatem consuetudini praeponendam esse; quod & ipse Cyprianus antea docuerat Epist. II. ac Quintum: nec coninsuetudo , quae apud quosdam obrepsierat, impedire debet , quominus veritar praevaleat, O vincat. Quare liquet hic ab Augustino neminem convinci mendacii, aut imprudentiae.
I. Itaque Cypriani ad Numidas Epillota , quam utique nonnulli primam faciunt in hac controversia; sed Baronius,
330쪽
Pear sono us, & Pagius illam ad Magnum esse iudicarunt priis
mam, non ea est, in qua haeresis Donatiana perinde, ac Afrorum rebaptismus apertissime vindicetur: quamquam enim Donatistae abutebantur ad suam haere ii m stabiliendam nonnulistis, quas adhibet & Cyprianus in hac Epistola pro rebaptismo, sacrarum Scripturarum authoritatibus; multum tamen intererat inter Donatistarum, S Cypriani, Catholicorumque doctrinam: isti de Haereticis, & Schismaticis, iisque tantum, qui extra Ecclesiam sunt, lacrae Scripturae aut horitates exisponebant; illi vero de improbis, ac peccatoribus quibuscun. que. Quocirca Cyprianus ad illa Psalmi ΙΑΟ. verba: oleum peccatorιν non ungat eaput meum : & alia Ioannis 9. Deus pe catorem non aurit: ita ratiocinatus Creditur; si oleum peccatoris in Ecclesia non ungat caput meum, quanto m3gis oleum Haeretici, & infidelis viri; & si Deus peceatorem Catholicum non audit, multo minus Haereticos, Schismatiis cos, ac sanctae fidei hostes: idque quidem elicitur ex his, quae ipse in hac F pistola subiungit: quod ante in Psalmιν praeis monuit Spiritus Sanctus; ne quιν exormian , ω a vra verata rix exerrans apud mereticor. ω Christ adversarios ungeretur. Porro si quispiam aliter sentiat, & interpretationem nostram non probet, sed arbitrariam esse contendat; aliam ut sup peditet, oratur ; qua tueri possint ea ipsa, quae idem Cyprianus Epist. O . ad Epictetum Episcopum, plebemque ΛΩlatitanam de Fortunato eorum olim F piscopo lapso, depci. liti'que. & Episcopatus munia nihilo secius sibi usurpare coianante scribit: Ωuomodo putat manum suam tranUerrι possie ad Dei sacroscium, . precem Dominι, quae captiva fuerit fac riis leg3ο, ω crrmini; eum in Scriptum divinis Deur ad facri
cium prohibeat accedere Sacerdotes et am en leviori crim3 ne
eonsi tutos: O in Levatico dicat : Homo. in quo fuerit vitium , O macula, non accedat ostierre dona Deo. Idem n Fκ6do ... qui acc dunt mino rare ad Altare sanctum, non adducent ense delictum. ne moriantur . . . Cum in Evangelio serrptum Ist: Deus peccatorem non audit; sed se quιν Deum eo luerit. ω oo. Itimatem Uur fecerri, illum audit . . . Guod ne tales ad Alta. is impiamenta , ω contusa fratrum denuo redeant, omn urutri hiar excubandum, omni vigore nitendum, ut quantiam posumus ab bae eos μι sceleris audacta retundamur I ne adhuc agere pro Sacerdote conenιur, qua ad mortis extrema deiecti