장음표시 사용
341쪽
de Unitate editum suisse anno a r. sedente Cornelio Papa;
Roniamque ad Consei res transmissiam , ut Baronius,& Pa. gius tradunt; & licet eam, quam retuli, sententiam de ira Tito, nulloque eorum, qui extra Ecclesiam sunt, baptismate perspicue doceat; nihil tamen in Cyprianum nec a Cornelio, nec a quoquam alio vel factum, vel dictum esse scitur, Eusebitis quippe Rufini prodit quidem . a Cornelio conistrariam Cyariano sententiam in Concilio sancitam esse, sed manente cuneordia illius opinionem minime sustuli me: Quareeti arriti Libellus ad Novatianum Haereticum Cypriano a tuis dicetur, initio schismatis Novatiani conscriptus astruatur, ct cybriani de Haereticis rebapti an dis sententiam habere digni, scatur, adhuc Cyprianum sub Cornelio eam sententiam impune exerere potuisse, nil vetat, quin assirmari queat:& quidni impune, & si non ubique laudabiliter primum
potuit Libellus ille ad manus Cornelii nunquam pervenisse et deinde falsum est, eo tempore Cypriani sententiam fuisse falsam, se periculosam, ut alibi commonitiatum est : sed quemadmodum variam de die Paschatis disciplinam diu tu. terunt Anicetus, aliique Romani Pontifices; quam demum tollendam, exscindendamque Victor Papa iudicavit, ita variam de Hereticorum baptismo disciplinam dissimulare potuerunt & Cornelius, & alii Romanae Sed is Antistites ;quam proscribendam tandem aliquando, & eliminandam duxerit Stephanus Papa.
Ad num. II. Ex Canone VIII. Concilii Arelatensis I. Donatistarum rebaptismum a Patribus Concilii Arelaten.
lis certo canone suilla confixum tellari S. Augustinum,& Eusebium ; et mea quidem sententia de S. Augustino plane falsum, de Eusebio vel omnino ignotum , vel etiam aeque falsum. rebaptismum enim Haereticorum, & Schismaticorum damnatum esse utique dicit pluribus in locis Augustinus a Concilio plenario totius orbis, ac universae Ecclesiae, sed illud Nicaenum, non Arelatente fuiste, satis arbitror me dena o nitralle ad Dilsert. I. Canonem autem VIII. Synodi Areis latentis l. , de Uris , quod propria lege sua utuntur, ut rebaptinent; non habuiise de Arianis; uti perperam exscripsit Gratianus dist. q. de Consecr. cap. IO9. de artanis , ex quo quam
342쪽
plures errorem imbiberunt; sed ubi tamen Rhmant emenda. tores adnotarunt, in pervetustis hujus Concilii codicibus legi de Afris ; manifestum est; non quo nusquam legatur,
Arianos non consuevisse rebapti Zare; cum id aperte tradat
S. Augultinus lib. de Haeres. cap. 49., de Symbolo lib. 2. cap. Ig., & Tra'. de Tempore barbarico; vigilius Papa Epist. a. ad Profuturum a l. Fur herium Bracare n. Episcopumnum. υ, & Ambrosius in Orat. de tradendis Basilicis a nono 386. dicta reserat, Auxentium Arianum rebaptietatis eos, qui iam in nomine S. Trinitatis baptigati erant ; sed quia tempore Concilii Arelatensis nondum Ariana haeresis audiri, a C nominari coeperat; & si quoque audiri coepisset. tamen rebapti et an di morem non nisi circa tempora Ambrosii eos usuris palse mihi compertum est. Neque etiam habere canon potuit de Donatis is, non quod invidioso nomine Donati pars exasperanda non fuerit; quando in Epistola ad Sylvestrum Papam Synodi Patres dixerunt Donatistas grader. ae pernicioser legi nostrae, atque traditioni, estrenataeque mentis homines; sed quia & ea nondum illi appellatione veniebant, nondum propriam legem eam habebant ; ct huic lectioni nullus codex suifragatur. Neque tandem legendum est, re stituendumque de iis Afris, atque ita interpretandum de Donatisis, qui rebaptizabant; uti senserunt Baronius ad ann.3Iq. num. 6I., Lupus Differt. de S. Leonis i X. Actis cap. 6.crim. 3. , Noris Hist. Donar. pari. I. cap. 9., & Frassen de
Sacram. disp. Prosem. art. 3. q. cum id a vero tantopere
abhorreat; nam quomodo de eis dixissent Patres Arelate ses, quod propria lege sua utuntur, ut rebaptizent ρ sive enim ibi pro lege intellexerint morem, & consuetudinem longo, & continuato multorum annorum usu firmatam, falsum est, Donatistas rebapti Zandi legem habuisse; cum ab eorum exoris dio vix triennium ad usque celebratam Synodum Arelatensem excurrisset; sive autem pro lege propria voluerint decretum aliquod, minus etiam verum dixissent; quoniam ad Macariana usque tempora, id eit anno Irio. , Donatistae in Maruritania non iterabant baptismum , t est monium perhibente Donati ita Tyconio apud S. Augustinum Epist. 93. al. 48. ad
vincentium R. 'gat. num. 43. , ac de ea lege, aut decreto, an unquam antea extiterit, non constat. Juen in Conanient. de bacram. dissert. a. q. q. cap. I. num. 6. putat Afrorum
343쪽
nomine eo loco venire Sabellianos, Novat lanos, Donat stas, caeterasque pestes in Africa grassantes: at de Donatistis iam dictum est; caeteri vero Haeretici quo pacto Afrorum. appellatione venire poterant; si neque in Africa ortum lia hueranti & magis in Oriente, aliisque Regionibus, quam in Africa grassabantur Donatistarum porro rebaptismum non fuisse proscriptum a Synodo Arelatensi I. hoc ipso inistelligi potest, quod Donatus Casensis Schismatis author in
Romano iudicio confessus At se rebaptizasse ἡ ω Episcopιs M. D manum imposuise; quod ab Ecclesia alienum es, inquitta Optatus Milevit. lib. I., duo igitur crimina cum sit con victus perpetrasse Donatus . si in Synodo Arelatensi de m nus impositione lapsis Episcopis ne verbum quidem factum est; cui ibi de eius rebaptismo canonem editum et se dice tur quamquam Haronius ad ann. 3Iq. num. Oa. S 63. tra.dit, canonem XIII. Arelaten. contra Donatum, quod lapsis Episcopis manum imposuerit, conditum fui ite, sed id omni.no falsunt et . Deinde Donatistarum erat rebapti Iare potis.smum Culbolicor, quos ipsi Traditores indigitabant: id a u. tem Patres Arelatenses recte ne dixissent Iegem ρ errorem apis pella flent, & quidem immanem; immo ιmmamsi um scelus dicit S. Augustinus Epist. ao 3. ad Maximinum, S diabolica praesuinptionis lib. de unico baptismo cap. I 3. , dixissent notunc: placuit, ut ad Ecclesiam si aliquιs Haeretιctis venerit, interrogent eum Symbolum ρ perscripti sient ipsi: siticitum saniscimus rebaptizattonem, ω fatιν ese alιenum a faucera , cur ealbolica disciplinas ut in Concilio Carthagin. sub Grato can. I. , vel non liceat feri rebaptιzatrones, ut in lil. Con. cilio Carthagin. Aurelii can. 38., nec dixi lsent Placuit; sed interdιcιι per omnιa magna Synodusi quemadmodum loquitur Nicaena , ynodus I. cana 3. Errandi causam Scriptoribus, quos dixi, dedisse mihi videtur prava, ac perturbata hujus canonis lectio apud Bar nium. & Rimum a Gratiano memorato mutuata, quae est: de Afris , qui propria Iege sua utuntur, ut rebaptizentur, pla euit; si ad Ecclesiam de hac haeresi venerint, interretent eo nostrae sidet Sacerdotes Symbolum ωc.: perinde ac si Asel illi essent Haeretici, qui venientes ad Ecclesiam a Catholicis Sa. cerdotibus interrogari deberent; cum re ipsa lectio pura, ac germana ita habeat: de afrιι autem, quod propria sua lego
344쪽
utuntur, ut rebaptizent, placuit; ut ad Eeelesiam si aliquis Haereticust venerit, interrogent eum Symbolum Oe., sicut extat an Epistola Synodi ad Sylvestrum Papam, unde eruti sunt Canones, & a quibusdam sciolis, ac litera tulis, dum eorurigere volunt, depravati. Erant igitur Afri illi Catholi ei; quorum propriam rebaptiZandorum Haereticorum legem et r. cum scribens Arelatense Concilium sanxit, ut interrogarent Haereticos ad Ecclesiam venientes, utrum Evangelica forma essent haptietati, nec ne . Nam quod interrogatio ab ipsis Astis fieri deberet, S ipsa Canonis vera lectio demonstrat;& alii huius Concilii Canones similis texturae persuadent Isic can. 6. de Praesidibus autem, quι fide Ier sunt placuit; tit eum promoti fuerint, literar quidem accipiant oec., Can. 9.de his, qui Confessorum titerar serunt , placust; ut sublatis
eis literas aec ipsant communicaroraus I can. I . de διν, qui eo juger suas 1n adulterso deprehendunt, placuit; ut .... alia accipiunt: quare ita & can. 8. de a ιν autem, quod propria sua lege utuntur, ut rebaptιzent, pIacuit ut ... interrogenteu ωe.: & si Afri illi Haereticos ad Ecclesiam venientes inis terrogare iubentur super symbolo ; igitur illi non erant Haeretiisci, neque Schismatici, igitur nec Donati itae; sed Catholici illi. de quibus LX. annis ante S. Dionysius Alexandrinus apud Eusebium testificatur morem Haereticorum rebaptizandorum vendicasse. At extat lex A. Honorii adversus rebaptigantes in cod. Theodos. , adde & legem s. eiusdem Codicis tit. demereticis n. 38., qui non Afrorum, sed Donaessarum nomine designantur. Id ita quidem est; sed leges illae contra rebaptizantes eos, qui a Catholicis iam baptietati fuerant;& ideo adversus Donatistas aperte latae sunt; & iis illi vetantur omnino, & indiscriminatim baptwma Derofanatim e re rare ; quod non nisi erga Catholicos, aut Schismatices hoc modo licet sancire ; nam erga Haereticos, aut cum iis, qui
illos rebaptizare conantur, ea uti animadversione oportet, quam Patres Arelatenses docuerunt; ut interrogent eos super Symbolo. Cum autem adiicitur, rebaptigandi ritum te mis ribus Concilii Arelatensis neque consuetudinem, neque
legem propriam Africae sui me, inde liquere , quod initium rebaptizandi factum sit a Donato post Caeciliani ordinationem : id quidem etiam permitti poteli de initio rebaprietandi Cbristianos, & Carbolicor, ut ait S. Augustinus in Psalmo,
345쪽
& lib. I. Retra'. cap. II., quod tamen a Novatlanen hus, aliisque Haereticis, & Schismaticis hausisse videtur Do natus ; sed non de initio rebaptizand Haereticor, & Sebismaticos; de quibus loquitur canon VIII. Λ relatensis; cum morem illum jampridem in Africam in v cctum ante tempora S. Cypriani satis ea, quae hucusque didia sunt, declarent:& Author Anonymus libri de Baptismo diu post Cyprianum scripti ritum, seu potius quae itionem, quam describit, novam quidem, ac repentinam appellat; sed aliam pro iis ab ista & Cypriani, & Donati consuetudine; eamque in Λsti. cam inductam minime dicit, ut alibi vidimus. Λd num. III. Ex Tractatu Anonymi ad Demsus Rebaptizavi et mDE hoe Authore Anonymo Tractatus contra Rebaptiza ter mu tum iam disserui respondens ad Propos. II. Theorem. IV., ubi perspicuum laci, Tractatum illius Auia
thoris parum, aut nihil ad hanc rem, controversiamque C priani cum Stephano pertinere, sed in hoc unum incumbeia Ie . ut ollendat baptismum in nomine Jesu CbrιIii ab Haer licis collatum non debere iterari, quia valde discrepat a
quaestione Cyp ani cum Stephano; haec enim de Ministro baptismi disputabat; ille vero de sorma Sacramenti bapti. smi iis nomine Jesu Chrim e & inter alia etiam illa perhibet; nisi forte ἐκ illo quoque superrore Tractatu circa eor, qui tan.
e Sy ritia Sancto pose fatuor fieri: & paulo post : det is
his eo, μιum, quod aut ex integro rite baptisma observare paut forte dato a quocunque m NOMINE IF υ bιpimmate. mpyI re ad debeamus , custodita NOM NIS IESU cHRIS secut plenUF. me exposuimus, fanctusima invocatione ἰ cul odita praeterea
tanti temporis, tot virorum veneranda nobis conssuetudine , ω
aut boritate. Quonram autem prrina pars disputationis huiur viis detur explicata, etiam sequentem Hur propter Haereticos debeis mur att/ngere; quia perquam necesarium eri eum ffractatum,qus siemei an manus incidit, non praeterare; ne forte eor, qui sunt simpliciores ex fratribus, aliquι haereticorum versutia sua audeat attentare. Nam quia Ioannes dixit, nos et apt/da
346쪽
3 μή βnt usquequaque pravitatem suam porrigere se. r per gitque refellere haeretim eorum, qui baptismuni ignis neces.sarium eise dictabant; ut dicuntur olim suisse Hermiani, fieSeleuciani testimonio Philastrii; nunc vero Iacobitae in Orienis te ex Sandero, & PrMeolo. Duas itaque partes eum Traiactatus iste complectatur; in prima disputat Author de Baptismo administrato in uomine Iesu Cbrisi etiam apud Ηm reticos; in altera vero de baptismo ignis; de prima ali ,
qtiae tum apud Fratreri de secunda vero propter mereti s seoicit scribere: quare apparet, quantus sit error eorum, qui utramque confundentes adversius Donatum , ac Donatistas
editam fuisse arbitrantur. Illud demum addere placet; quod si quoque Author iste scripsisset in controversia Cypriani,
te Stephani, parum apud eruditos viros authoritas ejus polialeret; tanta est verborum eius, ac sententiarum stri bligo,&totius orationis deprava io: pollea quaenam authoritas esse potest, cujus ne ipsum quidem nomen innotescit
SEx illas pro rebaptismo Epistolas, quae extant Inter Cyis prianicas. Concilium enim Ill. Cypriani Epistola non
est . sed sententiarum collectio vere Cypriano adiudicati id as esse nedum stylus arguit; sed fie sensus, sententiaque , sat plane Cuprianica, nec non Authores doctrina , cte saniactitate omnium maximi: Et stylus quidem is est, quem nee
Augustinus ipse inficiari potuit; sensus quoque, ac sententia de rebaptizandis Haereticis aeque lucet in his Epistolis, ac in Iractatu de Unitate, qui certo Cypriani est; quibus cum accedat approbatio Magni Basilii, Hieronymi. 5e Augustiis nI, id est maximorum luminum Ecclesiae, immo universae etiam Ecclesiae; quae nunquam has Epistolas esse Cypriani negavit, nunquam proscribendas edixir; nescio quid maius istis afferri possit ad ipsas Cypriano abjudicandas At, i quis, chara ri locutionis refragatur character personae: huic ego dicto pluribus occurri tum, quum ad Axioma II. pro S. Cypriani sententia verba feci: addoque hoc loco, si chaiarai' er Cypriani, ut putatur, fuit incredibilis, planeque s gularia unitatis amor, ex eius Epistolis commemoratis de S s con
347쪽
controversis unam ad Pompeium explodendam fore, M tnter adulterinas Connumerandam, proptereaquod una haec pe- νι culum babaest perniciosa dusse lavis ex Augustini testimonio; Caeterae.nequaquam: tametsi, quo pacto ea quoque ad Pompeium Epistola nonnihil in Stephanum acerba sit Cypriani dicenda, demonstratum est ante ad Propos. IV. Theorem. II., ad Propos. vero v I. eiusdem Theorem explicare curavi, qua de causa, & quomodo scripserit Augustinus: porro autem
Capra anus aut nou sensist omn3no ... aut hoc poesea correxit in regula veritatis ore. Nam quod ad stylum attinet, nolo nunc in controversiam veniat, utrum Donatus, vel quispiam alius eas literas ad Cypriani cum stylum compositas essingere va-Iuerit: illud mihi modo sat erit; alias probatum esse, eas Epiliolas a Donatistis neutiquam confictas fuit se.
Ad num. U. Ex illustri exemplo S. Colambani EA, quae de S. Columbano referuntur hoc loco, similia
sunt illorum, ac simili de causa relata, atque illa, quae producta vidimus in Argum. II. Capiris III. Uilfert. I. , fiequae ibi dicta sunt de SS. Basilio, Hieronymo, Paulino, Hilario , & Bernardo; hic quoque non minus apposite dici poterunt de Columbano Scoto : cuius equidem Epistolam ad Bonifacium Papam peiori sentio eam laborare vitio, atque Epistolam Cypriani ad Pompeium, veruntamen neque eam ipsam propterea abdicandam esse. Inter unam, & altera m tantum interest; quantum inter studium fidei, & studium. disciplinae: studebat fidei Columbanus ; Cyprianus vero diis sciplinae: in utroque deprehendimus summum religionia fluis dium, & singularem erga Cathedram Petri reverentiam , sed utrumque videmus existimasse, succetarem Petri a recto tramite nonnunquam deviare posse. Quale est enim, quod Columbanus Bonifacio seribit, quod tam facile leniri possit
cum ista haec ingerat: nomen Dei per vPr contendentes utram. que blasthematur inter Genter . . . Vigilate, quia aqua jam antra νιι in Ecete a navem, ω navir pericletatur .... causa Θbfinatis incidatur, quaeso, a euIDIlo S. Petri, sdes vera in S nodo fidei confessione , ω Hareticorum omnium abomina tione , ac auatbematι natione; ut munder Cathedram Petra ab
348쪽
Vigilium fritir Re infectum defunctum Rufe; quare aliam est..
.ersa oree Dra o Iri 3n caput converssunt, vos vero in eamdam . quod etiam dici dolor es, εdeo ω oesyri erunt judices, ραι semper orthodoxam Mem servaverunt ... Non enim apud.ον perisna, sed ratio valeι. . . Nον ensin toti Heberi ultimi habitatores Μώnda nihil extra Evangelium, O apostolicam do. LIrratam recipientes , nullus mereticus, nullus Iudaeus , utillus Schismaracus fuit, sed Mes Catholica εxconcusia tenetur : quas expostulationes, & contra Romanum Clerum querelas non
accepit Columbanus ab Histriae, Tusciaeque Schismaticis, ad quos ipse non accessit; & Tusciae Schismaticos usque ad eius tempora perstitiise non liquet. sed a Longobardis , Liguri-husque, quos inter degens scri bebat; a Gallis, apud quos multis annis incola filii; & ab Hibernis, a quibus natalem diem suscepit, diuque educatus fuit; hi enim Omnes Quinistam Synodum nec dum receperant. At Columbanus cum duri hiranter, tum non ex sua, sed ex aliorum sententia is a pro
nunciavit: si alteri a Romano Pontifice ista haee ipse qui dena scripsitIet, forsan permitti posset; sed cum ipsi Roma.no Antistiti uriba dirigere, & ad eum literas mittere no scatur; suspicari licet, ossicii causa eum quaedam declinare, M amoliri, efferreque secus , atque essent . quemadmodum Felix Papa 1 l. al. li I. Epist. I. ad Acacium Constantinopo. litanum Episcopum se gessisse videtur , modo eum reclamguendo, modo Ossiciose loquendo, quo ipsum demulceret, sibique demereretur. Ecquis enim erit, qui in animum in. ducat, S. Columbanum orientalium, & Italicarum rerum mi
nus peritum sui Di de iisque nihil praeter auditum habui si se vir etsi alienigena valoe tamen doctus, & eruditus, ut indieant eius F pistolae ea potisti me, quam dedit Romano Pontifici de celebratione Paschatis, ubi Anatolii, & victo rii Cyclor adducit; aliosque a se consectos describit; Can nem I. Concilii Constantinopolitani de Ecclesiis Barbaricis in Nationibus constitutis allegat; Pastorale Magni Gregorii laudat; & alia doctrinae minime vulgaris documenta perhi.
349쪽
het. Deinde qui fieri potuit, ut ea lgdoraret, quae paulo
ante in Oecumenico Concilio adeo Controverso de tribus G νitulis agitata fuerant; de quibus & quam plures scripserant, & omnes sermocinabantur; ut nihil magis in ore hominum versaretur; nihil crebrius in colloquiis audiretur ,
quam quaestio, & caussa de tribus Capitulis, ob quae tam
dirum, diutinumque schisma regnabat; extabantque compluis res etiam Romanorum Pontificum Epii olae, quae circunseo
Tebantur, Pelagii I. ad Tusciae Episcopos, Pelagii l l. ad Episcopos Hilitiae. & Gregorii Magni ad Episcopos etiam ubernia, quibus significat per v. Synodum vibit de Meta,
eon diuisum, vel aliquatenus immutatum ρ Tandem nonne p- ,
terat Bonifacius ipsi rescribere id, quod S. Cyprianus Flo
rentio Pupiano reposuit Epis . m. tua mente, ac voluntatefacrιIega impra contra Sacerdotem facile auris, ω tibenter cre.
Hs Ais, se non credere ea Columbanum scribere; legique tantum eum dubitasse. Utique dubitanter dicit, sed ita ta. men ac si crederet: credere se quidem dixit, semper eotam. nam Ecclesia firmam esse in Roma; sed non .semper firmos esse Antistites Romanos in rebus, ut etiam ipse iudicabat, ad fidem attinentibus: praeterquamquod dubitare, an Rommanus Pontifex erraverit in fide; idque ipsi per literas quoque significare, genus calumniae, conviciique creditur. Quod enim S. Gregorius Magnus Epist. 3 . lib. 3. ad Constantium Mediolanen. Episcopum scribit, in Synodo vis. de Personitrantummodo, non autem de se alιquid gesum elis ; intelli- endus est eo plane modo, quo tradit Epiti. 3 I. lib. a. ad piscopos Hiberniae: nam in Synodo, inquit, εn qua de triabus Capitulis actum es, aperte laquet; nibit de in de con ι- sum essee , vel aliquatenus smmutatum ἰ sed Aue foras , de quia hu avi σIlle solummodo per βων es actitarum ἰ quarum una cujust scrιpta evadenter a rectitudine Catholica Mei deri hant, non injuste damnata est: cum certo. constet, in ea SP nodo Oecumenica actum esse in primis de tribus Capitatis, nempe de Theodoro Mopsvestano, Theodoreto Cyrensi.&Iba Edes no Episcopo Nestorii fautoribus; eorumque scriptis; quorum Theodorus cum scriptis suis penitus et ton demnatus; Theodoreti vero, atque Ibae scripta tantum nono nulla proscripta leguntur, & ut impia funditus eliminata;
hoc autem ad fidem pertinere scimus: sed quoniam Neit Digiti reo by Corale
350쪽
rlanum dogma iam pridem in Ephesino Concilio fuerat re. probatum; & damnatione trium Capitulorum nihil in fide novi condemnatum extitit, nihilque fidei detrimenti accidit , sed tantummodo Personis; inde Gregorius Magnus Epist. ad Conilantium admonet: scire vox volo, quia nrbιι contra quatuor sanctu Mar Synodor constituerat, vel senserist Synodus v. l, quippe aura in ea de Persents tantammodo, non autem de fide aisquιd gesum es: adversus trium Capitulorum assertores, qui praedicabant trium Capitulorum pro scriptione laedi summopere Chalcedonensis Synodi author tatem. obiter autem hic adverto, Magnum Gregorium ibi quaedam proserre, quae minus Actis Synodi Chalcedonensis conveniunt, ab aliquo forte depravato codice deceptum ;alt enim, in v. Synodo actum esse de bιν Personis, de quibus in Cbulcedonensi Conertio κιδιι continetur ; sed pos e pressos Canones facta contentio, Er extrema actio de Perfouis .entalata est ; idemque repetit Epist. II. lib. I. ad Secundi. num: S. Chalcedonensis Synodus usque ad desinitionem fidei, eis prolationem Canonum de generalabus eausis locuta ea; nam pos prolationem Canonum specialia Episcoporum certamina sis pare curavit: cum tamen de Theodoreto, ae Iba actum sit ibi Act. 8. multo ante Canones Act. I al. II. Promulgaistos. Quamquam igitur Columbanus de rebus fidei sermonem mucebat; Cyprianus vero de causa disciplinae discepta. hat ; tamen peracer quidem ille, sed monitor tantum accesi sit; iste vero, si quid asperius effudit; alteri tamen, & pr vatim; non publice, & ad eum, quem percellebat, scribens effecit.
SIeuti Pearsonius non divinat, sed temere, & perverseis
verba Epist. I . Cypriani ad Mart res in metallo con fili tutos, contra Hareticorum ιMurta ut serimust, putat e Plieanda eme de abdicato Haereticorum baptismo I cum nun quam Cyprianus. & Catholici ob eam sententiam iniuri Tum quidquam ab Haereticis pertulerint: ita non nugatur ;eo quod ea Cyprianus Epitiola non alloquitur universam