장음표시 사용
361쪽
nodi decretum fuisse, qui aut usurparet, aut canonem ab illo diversum conderet, vel conditum colligeret, omisi eo , qui ubique utpote Concilii Oecumenici ser vari debebat id quod itidem probat, eam collectionem factam etiam ante Arelatense Concilium I., cum huius canon XX. statuat, nequis praesumat Episcopor ordinare, nisi assumpur secum aliεν septem Episcopis: si tamen non potuerιt septem . infra tres non audeat ordinare. Quod enim ,Canones illi dicti sint Apost Ioriam, non est magno argumento, creditos fuisse ab Ap stolica Sede potius, quam a Graeca aliqua Ecclesia profici. sci; perinde atque Roma sola extiterit Apostolica Sedes, cte non etiam Λntiochia, Alexandria, Hierosolyma, Ephetasus, Thessalonica, aliaeque apud Graecos, & Orientales: verum Apostolorum Canones nuncupati sunt, eo quod ab Episcopis Apostolorum successis ribus sint ordinati, & in Ee et eis Λpostolicis, seu ab Apostolis in Oriente fundatis reiscepti , ac usurpati. Quocirca Joannes X lX. Papa Epist. r. ad Iordanem Lemovicensem, caeterosque Galliarum Antisti tes de S. Martiali Galliarum Λpostolo, postquam retulit praeter XII. Christi Apostolos alios etiam nomen Apostoli meruisse, ascribit: Romani Pontsces quia vice Apostoli funguntur , apostolι ei nomιnantur: cum igitur sostoli nomen non sis numera, sed suffragit; quicunque revelante Deo ad praediis candum mittitur , ω sua pia exhortatione , ω exemplo commmissum sibi divinitur populum a potestate Diaboli liberat, novi. incongrue Apostolur dici potest, quia apostoliar inibus dicitur S. etiam Gaudentius Episcopus Brixie n. serm. 3. & ro. Smeerdotes spostolicos, & Apostolicor viros appellat Episcopos, & S. Paulinus Nolanus in Epithalamio Juliani, S Jae
hanc ob nuptias cum Iuliano contractas vocat gentis Ap
Dolicae filiam factam, ideo quod Iulianus filius esset Memo.
ris Episcopi; nec alia de causa Canonet Gangrenses Symma. chus Papa in VI. sua Synodo Romana pronunciavit Apostolica aut boritate conditor, quam quod ab Episcopis editi sui csent, & ab Eeelesiis Apostolicis recepti, non autem quod aut horitate Romani Pontificis promulgati fuerint, ut athi
tratus est Baronius ad ann. 36 I. num. 44. Porro Canones
vulgo Apostolorum in fictis Conciἰii Nicaeni dicuntur vel
Canoner tantum, ut canone l. , quo laudatur canon, qui est cλo. 2 o. al. 2I. Λpostolorum; canone S., quo I a. al. ἔ3., c
362쪽
none Is., quo I g. al. 16., ct canone II., quo q3., alqq. ea non Apostolorum innuitur; vel Canoner Ecelesiaste1, ut canone a. Nicaeno, quo memoratur ille, qui est ης. , & canone I 6., quo Iq. & II., al. II. & I6. Collectionis Apostolorum; Alexander etiam Episcopus Alexandrinus in Epistola ad cognominem suum de Ariana haeresi ante Nicaenam Synodum data nominat Canonem Moseolicum, qui est 1 I. al.
33. Collectionis praedictae; & Constantinus Magnus & ipse
ante Nicaenum Conventum ad Eusebium Caesariensem Caiathedram Antiochenam recusantem scribens Ecclesiae Canonem,
cie Aposolicum Ecclesia Canonem producit, qui est I 3. al. Iq. Canon Apostolorum, Canones etiam tantum dicit Magnus Basilius Epist. I. ad Amphilochium can. 3. , & II., ubi in nuuntur Canones II., ct 2 q. Apostolorum. Id enim, quod Dallatus in Opusc. de Pseud epigraphis Apostolicis, aliique post eum tradunt, eam collectionem ex multis Nicarnis, A notiochenis, Ephesinisque Canonibus resertam esse; vellem n his probassent: siquidem cum Nicaeni, dictorumque Conciliorum Patres adducant Canones Ecclesiasticos, & Aposto licos, quos jam vidimus ad Collectionem Canonum Aposto lorum pertinere; quis non videt, illos potius ex istis, quam hos ex illis esse desumptos; & Apostolicos, seu Eeelesia. sticos ante Nicaenos, aliosque extitisse Clementi vero Pa. pete ii Canones a nonnullis attributi leguntur, iccirco forsi tan quod hic interdum confundi potuit cum Clemente Alea xandrino; apud quem aliqua reperiri dicuntur, quae etiam in Constitutionibus Apostolicis extent; quemque ferunt Fu. sebius in Historia, S. Hieronymus in Scriptor. Fcelesi, Ee Photius in Bibliotheca Canones Ecclesiasteos edidisse . vel colis legisse : seu etiam aliquis nomine Clemens Collectionem ilia Iam Canonum cum Constitutionibus Apostolicis potuit adoris naise, dictam propterea Clementinam doctrsuam. & a quivibusdam creditam Clementis Romani Antistitas utpote Apostolorum discipuli: quemadmodum opuscula Sexti philosophi sunt a Rumno Aquileiensi putata esse Sixti Papae R mani, eiusque nomine Hieronymo ridente divulgata. Simi Iiter quod ante seculum integrum quam in Ecclesia Oec dentali, horum Canonum mentio in orientali facta sit; in
caussa non fuit turbulentum, ac mobile, novarumque rerum
cupidum Giaecorum ingenium; quoniam toto seculo Eccle.
363쪽
siae IU. in magna illa tot haeresum Arianorum, Semlariano. rum , Eudoxianorum , Ρneum tomachorum , An Omae runia , Photinianorum, & Apollinarittarum colluvione non ea, quae disciplinae essent, seu quae dogmatis, ventilata fuerunt: &s qui extiterunt, qui primigeniam Ecclesiae disciplinam mo. vere sint niti; hi quocunque seculo primo etiam, & secundo, tertioque tumultuarunt, compressique sunt Canonibus illis Ecclesiastic s, quos vidimus in Nicaenis commemorari:& si, quod seculo U. apud Occidentales coeperint nominariCan 'nes 'poliolo ium, in cauisa ita tui nequit fuisse turbulentum Latinorum ingenium; neque de Graecis id puto ita.
III. Celebre Decretum de Libris reeipiendis, rejiciendisque diversis adiudicatum Ponti cibus. Varia de his Canonι
FSi quidem Decretum de Libris recipiendis, S reiiciendis
Ae Damaso, & Gelasio ,& etiam Hormisdae Papae iuxta varios coclices Mis. attributum; pluribusque Gelasio ad iudicatur a Pagio ad ann. q9 ., non ita tamen, quin aliquid additamenti ab Hormi sua ipsi factum amrmari queat: sicut nec etiam Damasci abiudicari omnino potest ex eo, quod multa sunt in Decreto, quae post Damasum conscripta fuerunt; cum haec addi Decreto quiverint a Gelasio, vel ab aliis; & sotian Hinc maruq Rhemensis Antistes opusc. 33. c. 24. hujus Decreti talem sine additamento codicem habuit, quales habuere Iustellus, & Fontaninus, in quibus ea Canonum apostolorum Collectio desideratur : verum enimvero utcunque se res habeat, non prorsus ex decreto Gelasiano pendet, quo seculo Canonum Aprili Olorum collectio Latinis innotuerit, sed ex Canonum Collectione Dionysii Exigui ante seculum Ul. , ut paulo poli ottendam, facta ; qui in Epistola ad Stephanum Episcopum circa tempora Gelasii Papae scripta, & suae elucubrationi praefixa significat, se Collectioneam eam e Graeco in Latinum sermonem conuertiise horistatu etiam Laurentii confinone priscae translationis, ut putabat , ofine quapropter si ante Dionysii versionem iam . extabat vetus alia translatio, mani se itum est, multo ante secutum v I. eos Canones Latinis notos fuisse; sed quo tem pores
364쪽
pore, & an sedente Damaso Papa Latini eos haberent, adhuc incompertum: vetus sane Canonum Collectio Graeca , quae & quinquaginta Canones A postolorum complectebatur, testimonio praedicti Dionysii desinebat in Canonibus Cone illi
Chalcedonensis; verumtamen aliunde ii Canones innotescere Latio potuerunt ex operibus vel Eusebii, Athanasii, ae Epiphanii. Caetero si Canonum Apostolorum mentio in Gela. sano Decreto non extaret, aut horitas Isidori apud Gratia num dis . I I. cap. I. Canonet quι nequaquam ostenderet, &Collectionem eam ante Dionysium Ecclesiae Romanae inno tuisse , ct neque ab Apostolis, neque ab Orientalibus Con ei liis fuisse confectam : primum quia aut horitas illa, qua Canones soriolorum dicuntur nec a Sede Apostolica recepti, nec a SS. Patribur approbati, sed ab Haerra scis sub nomine oriolorum compositi, non est magni illius Hispalens s Episcopi S. Is dori, sed Isidori Mercatoris malarum mercium exportatione notissimi in ea praefatione suae Conciliorum Collectioni praemissa , quae ex Bibliotheca Toletanae Fec letasae descripta Romam transmissa fuit, ut Romani emenda.
tores Gratiani adnotarunt: in vulgata vero ejusdem Isidori Mercatoris praefatione ex codice omnium antiquissimo . teste Baronio ad annum Ioa . num. I ., oppositum habς ur, quod affert M Gratianus ibi dist. Io. cap. q. Placuit huic, ubi Isiodorus ait: Propter eorum auctoritatem cateras Conciliis praeia ponimur Canoner, qui drcuntur Moseolorum , licet a qui , diam apocrypbι dicantur ἰ quon am plures eον recipiunt, O Saniacti Patres eorum sententias Synodati auctora tale roboraverunt, ω εnter Canonicas posuerunt Constitutrones e utrumque enim
codicem nactus Gratianus exscripsit, & in suam Decretorum Collectionem retulit; sed Baronius probe censuit, priorem codicem falsatum fuisse, & posteriorem retinendum eme . Deinde cuiusvis Isidori sit caput illud Canones qui; non ex eo elicitur, Canonum Apostolorum Collectionem ante Dionysium Exiguum Ecclesiae occidentali, Romanaeque innotuit se; nam etsi habeat, Canones e is a Sede Apostolica , ac SS. Patribus reiectos fui illa; non tamen quo Romano ponistifice factum prodit utrum Damaso, vel Gelasio; cum id fieri potuerit etiam ab Hormisda Papa in Additamento, ut quidam arbitrantur: cumque incertum sit, quo tempore Dionysius novam Canonum interpretationem adornaverit, v v a an
365쪽
Dras T. III. 34. an ante Gelasii Pontificatum, vel sedente eo, & post ejus
memoratum Decretum . fit, ut authoritas illa Isidori, etiamsi intelligenda foret de Gelasiano Decreto, minime probaret hanc Canonum Collectionem ante Dionysium Romanae Feis Iesiae notam fuisse; nisi demonstretur, decretum illud a D miso Papa conditum probari. Sicut nec ea Isidori aut hortistate pervelli potest vulgata illa opinio, qua Canones vulgo Apostolorum ab Orientalibus Conciliis compositi dicuntur: quamquam enim in ea aiseruntur remoti ab auctoritate so , atque Canonica, quin & ab Haretrcrs compo te; tamen non ab avt borata te Ecclesiasica penitus remoti assirmanis tur ita, ut in Ecclesiis nullo modo haberentur: etsi non uti Divini, & Apostolici, veteris, ac novi testamenti Libri magni fierent, essent nihilominus ea existimatione, qua regulae
ab Episcopis traditae, & in diversis Ecclesiis usitatae ; ab
Haereticis licet fuissent conscripti secundum quorundam eriisticorum placitum, qui, ut Pagius ad ann. 3Iq. num. 1 F., de Laodiceno Concilio observant; mirum non esse, Conciis Ilum ab Haereticis coactum codicis Canonum universae Ec elesiae partem constituere; cum ab Ecclesia receptum fuerit, velut quod eius moribus, ac legibus contrarium nihil continet , id quod etiam de Concilio Gangrensi ab Eusebianis habito diei posset. Sed quoquo modo illud se habeat; iam
dictum est, caput illud lsidori, vel Isidoro affixum Canonesqur spurium esse, ac depravatum, prorsusque falsum : S quidem quo pacto potuit Isidorus, quicunque fuit ille, Cano. nes Apollo lorum asserere non recipi ab Apostolica Sedeta , ab Haereticis eme compositos , & a SS. Patribus assensum illis non praeberi & si unquam asseruiiset, quanti faciendus esset si iam in Hispania ipsa fuerat recepta Dionysiana Colis
lectio eos Canones in primis exhibens, ut liquet ex I. al. a. Bracarensi Concilio anno st o. Congregato, in quo recitara est, atque recepta Apogloticae Sedix Epipola , nempe Vigilii Papae ad Profuturum Bracaren. Episcopum data a nono I 38. , qua prae reliquis proponit observandos 49. ω Io. Canones Apostolorum Dionysianae versionis; nec non ex Maristini Bracarensis Collectione Canonum anno circiter IIO. vulgata, in qua num. 26. ipse refert Canonem I 8. Apostolo. rum; ut omittam Ecclesiam Romanam, quae Cassi odori testimonio Dionysianam Collectionem usu celeberramo compleocte ba
366쪽
PARs I. ctehatur. Ex quibus etiam apparet, quam falsus sit Natalis
Alexander, dum sec. I. differt. I 8. Propos. a. tradit & Maristinum Bracaren. non meminisse, vel usurpasse Canones Apostolicos; & istis in Regionibus seculo VI. eosdem Canones non extitisse, aut minime adhibitos suisse. Quantum igitur
falsum est, Sinuessanum Concilium a Donatistis esse confiiactum, ut alibi demonstravi; tantum a vero distat, canones
43. & 46. Apostolorum ab Haereticis praesertim Donatistis excogitatos, totique occidenti obtrusos fuisse. IV. Cum Graeir nullum unquam Donati is commercium fuit, O nulla focteta CUm Graecis porro nedum non magnum, sed nec ullum
unquam Donatistis fuisse commercium, asseverare non
dubito: illud quidem tentatum fuerat tempore Concilii Saris dicensis ab Eusebianis, seu Semiarianis in Conciliabulo Phia lippopolitano anno 34 ., ut etiam ex S. Augustino notavit
Barcinius ad eum annum num. II., sed res successu caruit, Donatistis mortales omnes praeter suos abominantibus ; dictumque est ad num. XlX. cap. I. Dissert. I. , quomodo senis serit S. Augustinus de Arianorum cum Donatistis commeriacio: quod ipsum sane nullum penitus fuisse, ex hoc etiam elucet ; quod apud Graecos, & orientales Scriptores illo seculo multos, & magnos, ac diligentes rerum Ecclesiasti.
carum vestigatores de eo commercio, atque amicitia ne verishum quidem legitur; sed nec ulla Schismatis Donatiani menatio, si unum excipias Epiphanium de haeresi Catharor ut parcissime tamen: Qua de causa & Augustinus ipse dubitavit, an unquam coeperit illa conjunctio, ac societas; dum lib. 3. contra Cresco n. cap. 34. inquit. Deo gratiar, quod nec valuit, fi tamen coepta est illa con*iratro haereticorum Orientalium cum Afris haeretιcεν, praevalere. Quare tametsi Canones illi duci de Haereticorum baptismo extassent in Grae. ca Sylloge ante Collationem Carthaginiensem; non tamen ex eo argumentari licet, minus veris mile videri. ab Arianis mature non fuisse Donatistis communicatos . quo Oppo tunas, & utiles foederatis suis suppetias serrent; quando. quidem nullum inter eos intercedebat foedus , nec interce.
dere poterat; scripserat enim Donatus, ut resert S. Aug stinus
367쪽
nonns in ejus communιone baptisma Chrsj1ι esse s ejusque aia sectae iactabant, Ecclesiam Chrsses propter crimina Caeciliam de toto terrarum orbe peruse, ub1 futura promissa est,atque in Wνieana Donati parte reman be ; matur terrarum partibus quasi
contagrone communionit ex unctam, testificatione eiusdem Au.gu: in i lib. de Haeres. cap. 79. , idque quoniam praedicabant
communione maloνum bonos polluι; ut asseruit Fastidiosus Aria
nus apud S. Fulgentium Epist. 9. Quibus ex rebus elucet, Donatistas neque Catholicis, neque Arianis, aliisque Haereisticis, Schismaticisve unquam Communicare voluisse . Postea& si quoque laederis nonnihil Ariani cum Donatistis icis sent; quomodo Canones illos veluti utiles foederatis praebe re potuissent; si illi de mereticir agebant; Donatistae vero
Haereticum nullum agnoscebant, sed omnes, quotquot essent praeter se ipsos pro non Christianis habebant, vocabantque Paeanos Qua in re S. Optatus Mileuitanus lib. contra . Parmen. num. Ir. de iisdem scribit: hominibus Christianis etiam Clericis dicitis: esole Christravi. . . adhuc Paeanus, adbiae
Paeanat & Claudianus Episcopus Donatista Paganos fuisse
vel praeteriis temporιν Episcopor, vel praesentis dicebat in Epist. Episcoporum Italiae ad Gratianum, S Ualentinianum Impe
ratores; S. vero Augultinus lib. 2. contra Parmen. cap. 9.tradit, eos in haeredarate Chrisi toto orbe diffusa contendisse non esse Christianos , ac dixisse lib. I. de Baptismo cap. ., uti & Epist. s. bonus homo essὸν, os uori eser traditor r eon. fule animae tuae; eso Chrotianus. Quantum autem ad vel rem Orientis disciplinam Conciliorum Iconiensis, cte Synnadensis, ad quam merito eruditissimus quisque provocare po. test, ea sane fuit, quam non Eusebius, sed S. Dionysius Ale. xandrinus Episcopus illius temporis, ac disciplinae scriptor apud Eusebium perhibet: is autem edocet fuisse, Haeretic rum quorumcunque, & indiscriminatim baptisma reiiciendum esse, utpote nullum; non vero de solo Cataphrygum, aut Paulianorum lavacro respuendo; ut iam ostendi ad num. XU. cap. I. Dillert. I. U. Obje-
368쪽
V. Objectionibus Epistota erat irae baud satis factum
AD id vero, quod Author Disolae eritica scite animadvertit, & ossiciose objecit, praedi Elas Canones uti qui disciplinam , doctrinamque inducerent contrarias ei, quae per Orientis Regiones se in per obtinuimet, dissicillime ita obtrudi p tu ille, ut Graecorum nemo fraudem detegeret, nemo recta. maret ; non video satis responsum esse; id magis confirmare nondum in illorum Canonum album duos istos suisse relatos: cum id probet, eosdem nunquam in albo illo scriptos fuisse; quandoquidem constat, nunquam G. aecos fraudem deo texisse, & nunquam reclamasse. Ad alteram quoque obsie vationem, simul & objectionem, quod sit verisimilius, praeis memoratos Canones iccirco in ea Collectione vel ab initio toleratos, quod eam disciplinam exprimerent, quae alicubi in Oriente olim fuerat observata; dicere, coniecturam hanc fieri vetare in Oriente Nicaenum, & Constantinopolitanum I. Concilia ; rectae rationi minus consentaneum eme videtur, quin & a vero prorsus alienum: in Nicaeno enim, ut alias ostensum est, constitutum fuit de uno Paulianistarum baptismo , non de baptismo Haereticorum generatim , seu de foriama , aut materia, non de Ministro baptismi, ut in binis Canonibus Apostolicis; quapropter causa nulla fuit, ob quam Nicaenum, cum de baptismo Paulianorum ageret, Canones in os adducere, & exponere de corrupta Evangelica forma deberet. Et sane an non Trullana, seu l en tecte in Synodo vulgo Quini sexta Constantinopolitana exeunte seculo VII. celebrata, quando iampridem ii Canones apud Graecos, &Latinos celeberrimo usu ferebantur; editus est canon XCV. de Haeretico tum baptismo, seu de modo recipiendi Haereticos ad Ecclesiam venientes ad verbum sere idem, atque Ull. ille canon, qui Constantinopolitano I. ad judicatur; &tamen in ea Canones iit, duo nequaquam sunt commemorati speciatim, sed generatim solum canone II., neque de corrupta Evangelica forma explicati fuerunt; et si canone XCv. proscribitur prae caeteris Paulianistarum baptisma id quod etiam de Conliantinopolitano I. Concilio clici posset; nisi alio loco demonstratum esset, nihil ibi de baptismo Hae.
reticorum fuisse sancitum. Sed quod in alio Constantinopoli
369쪽
anno I*4. convocato Concilio legamus iudicatum esse eκ canonibus Aposolicis; non indicatur canon I 3. A postolorum, quamquam id judicium factum eit secundum canonem illum ;verum innuitur in eo Ecclesiastico coetu iudicatum fuisse lux.ta regulas Ecclesiasticas, quae interdum & nomine canonum Apostolicorum veniebant; quaeque vel omnibus, vel aliquiahus Ecclesiis probari cernebantur: propterquod ibi non diiscitur iudicatum esse ex eanone Aposolιco, quo innueretur canon 3. praedictae Collectionis, sed ex canonibus Apostoliacis r quo etiam modo Anastasius, seu Author Libri Pontificalis in Vita Bonifacii II. scribit, eum, cum in Romana Synodo sibi successorem ordinasset vigilium Diaconum suum. alia in Synodo declarasse Constitutum illud irritum, & eonistra eanones factum; quod & repetit in vita Agapiti Papae; id autem fgnificare videtur canonem 73. Apostolorum , de
Can. 23. Λntiochenum ; quod tamen vix credere possum, canones illos videlicet tantam vim habuisse Romae, ut coninstitutum Summi Pontificis labefactare valerent. Quo quidem Constantinopolitanae Synodi loco si libet, plane licere non puto, observare ibi primam canonum Apostolicorum Collectio. nis mentionem factam fuisse, ut opinatus est Τillemontius; cum multo ante si non Tertullianus adversus Praxeam scripsit, ea noner sosolorum esse nobιν per manu tradιtor , ut nonnulli volunt, tamen non dissimilia illi S. Athanasius Epist. ad Orthodoxos dixerit: non nupera, aut novit a res est canonum Ecclesiasticorum insertutio , sed a prιmis usque temporiis bus per manus tradita est. ω fundata in Ecclesis: & Iulius Papa I. Epist. ad Orientales pro eodem Athanasio adduxerit eanones Apostolorum, iuxta quos Ecclesias regi exoptarit; qui & antea dixerat: in rebar enιm Ecclesiasticis non spee men eloquentiae, sed canoner Apostolici requiruntur: & postea de Eusebianis, qui Gregorium in locum S. Athanasii Al xandrini Ecclesiae Episcopum constituerant praeter eano ne Ecclesiasteum utpote hominem peregrinum neque Alexa driae baptigatum, neque plebi cognitum, neque a Praes byteris postulatum, conquestus nequaquam ex eltis, qui nunc Apostolorum canones violant, illuna astumi debuisse : Ecclesiasticos enim canones vocat S. Athanasus, quos Iulius P. dicit canones Apostolorum in eadem caussa scribentes: ubi si quis contenderet, aliud ibi vel Tertullianum, vel Λthanasium,
370쪽
nasium, α Iulium indicare, atque Collectionem Canonum
de qua moaci disputatur ἔ non multum repugno; sed illud quoque afferere non ambigant; aliud pariter in memorata 3udicio, seu Conventu Constantinopolitano innui, quani GL Lemonem S 3. Canonum Apostolorum primum a Jo: Scholastico alias Antiocheno seculo UI. Publicaram, cuius II. locum ociscupat canon ille, iuxta quem ibi iudicatum fuit: qui uuiisdem canon continetur & in eo canone v I., qui ascribitur Concilio Constantinopolitano I. anno 38 I. celebrato; & qui decernitur, Episcopum reum accusari primum apud Episcopi s suae Provinciae, deinde apud maiorem Synodum Dic e sis illorum Episcoporum, & qui ita agere Contempserit, censeatur Canombur injuriam secisse: porro canon ille UI. lauis datur a Nicolao I. Fpist. 8. ad Michaelem Augustum . Ex quibus perperam utique facit, qui assirmat, duos illos canones XL v. & XL Ul. in album canonum Apostolorum ante Donatianam haeresim tib repsisse , sed in eo albo scriptos fuisse
ante Donatianam haeresim, si quis certo asseverare non potest, atque demonstrare; neque scriptos non suisse demon. 1 rare poterit. Illud vero Regestum nullo delectu verorum a tallis circumlatum fuisse, minus etiam permittitur; quippe etsi in eo nonnulli ea non es extent, quos Romana ct D
eidentalis Ecclesia circumscripsit; ex nonnulli, quos penitus proscripsit; nullus tamen eorum canon fuit, qui in Graeca ac Orientali Ecclesia verus non esset. M vel ubique uel
saltem alicubi non usurparetur; ut Can. o I. de Sabbato non et unando, excepto uno. Erant enim cauone olorum .
leges, & consuetudines partim universae Ecclesia1 partim vero totius Ecclesiae orientalis, S Occidentalis; & partim etiam alicujus, non totius Ecclesiae Orientalis ; ut eruitur ex can. 23. Graeco, & 2 . Latino de promot1s ad Gerum A DeIsnt , uxorem dueant sed Lectore1, ω Cantores sti quot circa quum cantan XIV. Concilii Chalcedonensis habeat rΩuoniam in quibusdam Provinciis concessum es Lector,bis, ω Psalmulis tiκores ducere Grc., liquet, canonem a I. al. a Apostolicum in quibusdam Ecclesiis invalui me, non omnibus vel orientis fuisse communem. Et quid aliud sonant ea quae innocentius I. Epist. aa. ad Episcopos Macedoniae seri bit num. I. , Iu sie regulas veteres, quar ab Apsolis. DeI VIolιcιν viris traditas Eccle a Romana cusodat, em odien. X x da G