장음표시 사용
371쪽
da ue mandat hir, qui eam audipe consueverunt attam e Epiit. 29. ad Clerum, Populumque CP. in cauta S. Ioannis Chrysostomi haec habet: Canonibus porro obsequendum ess scribimus. qua Nicaea sunt decreti, quor solos confectari deeee Ecclesiam Carbolicam. ω iuxta eor Iudicarer & Epist. gr. ad Theophilum Alexandrinum Episcopum eadem in cauta: jumta Nicaeus Concilii eanones, ω decreta contende; alios Romana non admittit EceIesia .
v I. Quo pacto Diona r Exiguut duor Canoner pro rebaptismaiater Apostoliens reeensuerit pos expressam Rebaptisma pre
elatense Concilium damnatronem -ΡRaeterea non est dissicile captu, quo pacto Dionysius
Exiguus; qui non omnium primur eorum canonum, quitum patebant, seriem adornavit; sed novam e Graeco in Laistinum translationem effecit, ut ipse scribit in Epistola suae Collectioni praefixa; unum, & alterum pro rebaptismo inter
apostolicos recensuerit post compertam, ac expressiam Areis
latensis Concilii damnationem: quoniam Primum falsum est, compertum fuisse Dionysio Arelatense Concilium; si enim ille comperimet, Collectioni suae hujus Concilii Canones subneximet eo modo, quo attexuit illos Sardicensis, & Carathaginiensis Conciliorum: deinde eo pacto ipse binos illos
canones recensuit, quo Romana Ecclesa eosdem recepit, probavitque: praeterquamquod Dionysii erat, Collectionem canonum Graecorum in Latinum transferre ex fide, & uti se habebat apud Graecos; non illam mutilare, aut, ut qui dam solent, adulterare: quod enim ad Constantinopolitanum I. Concilium attinet, dictum est superiori disputatione, nihil in eo statutum de baptismo Haereticorum fui me: quam ob causam Dionysiana Collectio canonem v II. de ea re Con. cilio illi perperam attributum non habet. Caeterum quot enumerantur, qui opera Scriptorum haeresi laborantium e Graeco Latina secerunt etiam post damnatam haeresim Hae. resis certe Arianae arguitur initium Historiae Ecclesiasticae Eusebii Caesariensis; eodemque vitio premi dicuntur eius libri de Praeparatione, & Praedicatione Evangelica; & tamen post Concilia Nicaenum, & Constantinopolitanum I., in quibus profligatus est Arianus error, illam Latinam reddidit Diuitigod by GOrale
372쪽
Rusnus Praesbyter Aquileiensis; istos vero alii; idemque Rufo
finus transtulit e Graeco libros Recognitionum S. Clementia scriptos; de quibus nihilominus in Apologia Origenis seribit ipse: in aliquibus tamen era Eunomtι dogma scr1bitur, ut m bil aliud quam 1 se Ennomιus dι putare credatur Mitim Dei
creatum eκ uultist extantibus asseverans: etsi constabat Euno
mium cum aliis haeresum Antesignanis in Synodo CP. I. condemnatum. Itaque canones illi duo si falsitatem continebant. aut haec erat de re ad variam disciplinam pertinente , nec penitus ubique proscripta; aut in speciem tantum erat, &facilis interpretationis, ob quam etiam ipsa Romana, &incidentalis Ecclesia non dubitavit eos demum admitte te.
Ae istud quidem si secus se haberet; quomodo, potiquam Leo Magnus Epist. 93. ad Turibium Aituricen. Episcopumnum. I s. significaverat: 'Octaphae autem Scr3ptura, quae 'bnomi uthust Apostolorum multarum habent fem1nar3um salint tum, non solum interdicenda, sed ersam penitus augerenda sunt, atque ignabus concremandAE: Roaeana, ccivientalis Ecclesia paucis post annis hos canones recepissiet Illud etiam, ex verbs utriusque canonis 43. S 46. Donatianam scabiem praesentiri, non arbitror satis hoc loco demoni rari: quod enim in priori dicatur οῦ quin conventro Chrisι ad Betiali aut quae pars ridelis cum Insidetit & quod hac authoritate usus sit S. Cyprianus Testim. lib. 3. cap. 62., exisplicaveritquci de matrimonio cum infideli non iungendo;quum alias in Epillo la ad Iubaianum eam exponat de Hae reticorum baptismo: primum non lego, Epii olam ad Iuba.
ianum authoritatem illam referre: deinde non video. cur non potuerit Cyprianus eandem explicare modo de matri. monio, modo de baptismo Haereticorum sine verborum repugnantia Etenim vulgata Paulinae Epistolae lectio habet: nοIste istum ducere eum Insidelibur r qua eurm participatro iustitia eum iniquitate aut qua foc erat lucis ad tenebras qua autem eonvent1o Chresti ad Belsat y laudatus uero Cyprianus legit: Nolite conjungi cum Insidet1 qua autem partierpatro est justata , ω aniγι talist aut qua communio est tamini ad tenebrari quae quidem Pauli verba nonnulli ex SS. Pa. tribus interpretati sunt de matrimonio; nonnulli vero de
quocunque alio commercio, ac societate: nam S. Hieronymus Epist. 28. ad Lucinium verba illa, qui consensus Chroti Xx 2 ad
373쪽
ad B lia P ad dueit pro explicatione illorum: neis potestis Deo feroire, O mammonae: & S. Augustinus lib. post Collat.
cap. ao. illud: nolste jugum ducere cum Infidelibur: nequa quam de matrimonio exponit, sed sicut lib. 2. contra Par me niani Epist. cap. 18. inquit: non enim intelligunt, neminem eonjunti eum Insidelibus, nisi qui facit peccatum Paga. norum, vel talia facientibur favete lib. vero de fide, fieoperibus cap. II. similia scilicet, quae compositio Templi Dei
eum Idolis affert contra peccatoros adulteros, qui haptuetari volunt. Patres etiam Synodi v. Oecumenicae Collat. 8.,
cum dixissent, impiam Ibae Edesseni Epistolam in Chalcedo nensi Concilio minime susceptam fuisse, addiderunt: quae puriscipatio es justitiae , ω ιηεquitatis ω quae societas lueἐcum tenebνιν qua autem conventio est Christi eum Belial
se & Synodus v III. Act. U. adversus Photii intrusi dictum. Sed & Luci setianus in Dialogo S. Hieronymi adversus L ciserianos probans Λrianos, & Haereticos Episcopos ad Emelesiam venientes in suis non esse recipiendos honoribus altro ubi est illud. . . quae communicatis luet ad tenebrari quieonsensus Christi ad Beliali eam autem Augustini interpretationem velut absurdam huius canonis testimonio Donati. stas ludificatos non esse, non arguit tum canonem hunc non extasse; sed aut Donatistis nondum innotuisse; aut cognitum fuisse uti canonem non Apostolorum, ac universae Ecelesiae; verum Ecclesiarum orientis, ac proinde non magnae authois ritatis . & cui S. Augustinus stare non teneretur; quando tam versatilem sensu in referret. Verba vero posterioris canonis; aut pollutum ab impiis non baptizaversi non intelligo, cur potius summam haeresis Donatianae complectantur, quam hae. resis Novatianensis; quae suos tradebat tantummodo vocanis
dos Carbaros, id est puros; alios vero quoscunque immunis dos, ac pollutos quin & Cataphryges, & fere omnes Haeretici hoc ipsum de se iactitare consueverant: praeterea anω non id est, ciuod S. Cyprianus libro de Unitate censuit, Schismaticos baptigare non posse: Vitae fonte deseris, vita-tir, ac Ialutaris aqua gratiam pollicentur r non abluuntur illic hominer, sed potius fordidantur ωe. & Author Constitutio. num Apostolicarum lib. 6. cap. I s. de haptigatis ab Haereticis: qui ab istis bapti nata sunt, non baptismo initiati, sed iuuinati sunt; qui non veniam peccatorum se sed vincMlum ini-Diuitigod by GOrale
374쪽
dicere possunt de illis Haereticis, qui nequiter, ae impie, depravateque baptisma ministrare dicuntur. l' . VII. Evlicatio Seoerini Binii vindicatuν, eaque Hadriani L fuisse orienditur. Prosecutio argumenti numeri superiors1 QVare neque explicationem, quam pro duobus his C
uonibias vindicandis offert Binius, dicere possumus nec veram esse, nec verisimilem; cum eam longe antea attulerit Hadrianus I. Papa in Epito me Canonum ad Car Ium Magnum transmissa num. 4 I. & 42. ita priorem can nem interpretatus: Episcopus, PrasDter baptwina Haretie rum non in no ne Trinitalix baptizantium susspleno damn tur : alterum vero canonem hoc modo: Drscopus, Praesb rer, qui recte bapticiatum rebaptizaverit; oel non recte baptizatum non baptizaverit, deponatur quo quidem modo e
plicandos esse sensit etiam S. Theodorus Sindita Λbbas Graecux in literis ad Neucrationis quaestione super can. a. Trullano, quae extant tom. 3. Bibliothecae Patrum. Nequa quam igitur dissicillimum est intellectu, cur Dionysius Exiguus post notissimam , ac repetitam Donatiani erroris, vel pMius Africani moris proscriptionem ambos illos canones reliquis 48. annexerit, ob ea, quae in hanc rem attuli numero superiori: atque etiam propterea quod non hos binos solum, sed & plures alios in sua Collectione Dionysiuς e nones admiscuit, quos Romana Ecclesia aut nunquam suis scepit; aut nonnisi diu post, nec sine interpretationis Ien mento ; uti can. I. I. al. 6. , & 69. al. Io. ΛPOstolorum ., 1. 33. & 49. Laodicenos; 3. & I. Neocaesarienses; a. Gangrensem; 3. al. 4. Constantinopolitanum .; & 9. Chalcedonensem; quosque ipse ad variam Ecelesiarum diseiplinam dumtaxat spectasse aut didicerat, aut existimabat; nam quos ad fidem pertinuisse cognovit; ut canonem graecum Oo. Concilii Laodiceni, quo Canonici Libri Gobia, Iudith, Esther,
Ocal psis ωe. Omittuntur; nullo modo memoravit, transtulitque . Mirari equidem quempiam, vel etiam unumquem.
que maluissem de Occidentali Ecclesia, Romanaque in primis disciplinae christianae magistra, quae Dionyliauam Colleis Disitiroo by Cooste
375쪽
ctionem & statim, & usque adeo suscepit, ut Cassiodorus
Divin. Lection. cap. 23. de ea tradiderit: hodie usu eeleberi rimo Ecclesia Romana complectitur: tametsi antea quoque uteis batur veteri Graecorum canonum Collectione, atque versio.
ne; quam adhibuisse legimus Symmachum Papam in o. S nodo Romana anno circiter IOA., ubi ', & 8. canonem Gangrensem produxit. Certe Ioannes II., qui sedit Romae ab anno 332. ad 33s., Epist. o. ad Caesarium Λ te laten. Epi scopum in cauisa Contumeliosi Antistitis attulit eamnes as. ar 29. Apostolorum Dionysianae Collectionis; postea vigilius Papa Epist. ad Profuturum Bracaren. Episcopum anno 338. data duos Apostolorum canones 49. ω Io. praedictae Collectionis sectandos proposuit: tum S. Gregorius Magnus Epist. 39. lib. I. ad Romanum defensorem laudans canonem 3. al. 6. Apostolorum ejusdem interpretationis, quam plures vero Za. charias Papa in Epistola, quae codicis Carolini quinta est, vel rescripto ad Pi pinum, Gentemque Francorum edito. Deinceps Stephanus IlI. al. lv. Romana in Synodo anno Rct. 4. id decretum edidit: Non amplιur suscipiantur sosio. Ioram eanonum prolata per S. Cirmentem msi quinquaginta Capita ; qua suscιpit S. De tboirca Romana Ecelesyar pauis loque poli Hadrianus I. in Epitome canonum ad Carolum Magnum edidit Collectionem canonum Dionysianam interiapolatam , in qua & Io. Apostolorum canones 4s. numeris comprehensos descripsit , eosque teste Hinemato Remensi Antistite de Uar. capit. Eecl. cap. I 8. custodiendos manda. vit. Seculo autem insequenti Leo IV. Epist. ad Angliae Episcopos de Regulis Ecclesiasticis consultus respondit, Sedem Apostolicam has decretalium regulas admittere, quae baben
dicant 'scopι, cor per quos Episcopi simul iudieantur, Cleriei. Sed & paucis poli annis Anastasius Bibliothecarius in VII. Syncidi praefatione ad Ioannem v III. inquit:
notatu Des o decernente non solum quιnquaginta priorest Apst. stolorum Canoner Ecclesia recipit, sed omnes eorum utpote Di. νε tus Sancti tubarum. Seculo tamen XI. Humbertus Cardi.
natis Episcopus Tusculanus, & S. Leonis IX. Legatus in re. sponsione ad libellua Nicaetae Graeci contra Latinos editum habet: Diuitigod by GOoste
376쪽
habete apostolorem Canones numerant Patrer inter apster Na, exceptis quinquaginta Capιtιbην, quae decreverunt orthodoxae
fidei adiungenda: & Urbanus II. Epist. ad Lucium S. Juventii Ticinen. Praepositum scribit: Canones Apostolorum, quo-νam auctoritate Orientalis, ω - parte Romana tiritur Eceleis r ut omittam Concilium Tridentinum, a quo seis. II. cap. . I. de Resormati laudantur canones Apostolorum, can. nimi.
rum 3 . al. 39. . & VII. Synodum Oecumenicam, quae &UII. al. VIII. in canone XII. profert canonem 3I. al. 38. Apostolorum, & A ct. I. adducit canonem 33., qui nunc Graecis est si . , Latinis vero 32. Non igitur inconsiderantia, non conniventia, sed, quam dixi, facilis sententiarum, ac verborum interpretatio in caussa potissimum fuit, cur etiamnum illi duo ea nones de Haereticorum baptismo in quinquagesimo numero describantur . VIII. De tempore, quo Dion ur Exiguus suam Eceles ean num Collectionem eomposuit: se de Canon1bus apostol.
DE Canonum Apostolorum authoritate aio; hos, etiamsi
decreto Gelasii, vel alterius Romani Pontificis paulo ante Dionysianum opus confixi sultant, eam Dionysii tem. poribus authoritatem nacturos apud Plerosque, vel omnes; quam habuissent, si decretum ullum in eos non exiisset. Acin primis adverto, Dionysium suam canonum Collectionem edidisse ei rea tempora Gelasii Papae; incertum tamen esse , an ante, vel post ejusdem Gelasii Pontificatum, an vero eodem Ecclesiam gubernante; ideoque an ante, vel post decretum de Libris recipiendis, ac reiiciendis. Hanc quidem Collectionem elucubravit pauloante, quam aliam Collecti nem Decretorum Pontificum adornasset, ut ipse scribit in Epistola ad Iulianum Praesbyterum eidem Collectioni praemissa, in qua laudat mirifiee Gelasium Papam iam mortuum anno 496., terminavitque memoratam Collectionem in Decretis Anastasii summi Pontificis initio anno q9I. promulgatis r uare suspicati licet, eam Collectionem Decretorum editam uisse inter ann. 697., & 499. , alloquin Symmachi Papae decreta initio anna 499. vulgata in Romano Concilio , alia
377쪽
Epistolis pantopost constituta non omisisset Dionysia qui quum praedicta in Epistola scribat se dudum de Graeca se
mone Patrum cauones transtulisse, conjicere est etiam, ante
annum 498., & forsan ante annum 496., quo Gelasius vi. vere desiit; edita eo, vel praecedenti anno decreto de Li.hris authenticis, & apocrypnis; compos illa canonum Coia Iectionem . quam nescio, unde quidam deducant editam fuisse sub Hormisda Pontifice Romano, fortasse ex eo quod, ut
dictum et , Symmachus antecessor Hormisdae usus ut veteri Collectione, versioneque canonum: at minime opus fuit,
ipsam Dionysii versionem itatim, ac facta est, a Romanis Pontificibus adhiberi. Quo vis autem tempore prodierit ea Collectio ante, vel post Gelasianum decretum; non eli ob id existimandum, ipsam aliquid detrimenti labiisse: primum ex eo quod non satis liquet, an decretum Gelasianum loia . quatur de hac eanonum Collectione, de qua praesenti sermone differitur; an vero de Costitutiombux so Iotieis, quae& ipsae aliquando Canonum Λpostolorum nomine venisse leaguntur, ut apud S. Joannem Cnrysostomum ho m. sin Mat.
thaeum extat: quomodo autem , inquiens, quidam Sacerdotes eκbominabur ordanantur, manifesso in libro octam eanonum ripo. solorum dieitur : qtia autem ex bom mbur Ordrnatus est, quanis eum ad Deum non eri Dιaconur, aut Sacerdor: quae quidem
sententia legitur cap. a. lib. g. Constitutionum Apostolica.rum; quas quoque quidam volunt intellexisse S. Io: Dama scenuni, cum lib. q. de Fide oren Ido a cap. I R. inter libros Canonicos, probatosque Catholicis recenset lib. cano L. Sq. sostolorum. Etenim cum duo Potissima sint operia. , quae tribuuntur S. Clementi Papae, quantum quidem ad molem, Libri X. Recognitionuis, seu itinerarium, vel Circu tus Petri; di Libri VIII. Constitutionum apostolicarum; quae que adulterina noscuntur; & eum Gelasianum Decretum notet hos tantum: Itinerarium nomine Petrι Apostoli, quod apis pellatur S. Clementis, librι 8. a . 1 o. 'apo rvphum p & liber, qui appellatur Canonet Apostolorum, apocopbus : si nomine canonum Apostolorum ibi non venirent Constitutiones Apostolicae, omisisset Gelatius unum ex praecipuis operibus nota expers; praesertim quod canonus 3 o. , atque etiam 83. Apo. stolorum extiterunt pars ultima libri 8. Constitutionum Apostolicarum, ut paulo ante dictuna est, ae mox num. XIlcon
378쪽
firmabitur; quo fit parum verisimile videri, notatam suisse,
a Romano Pontifice partem hanc longe minorem; quae aut nihil, aut minus errorum continet; & non opus majus octo Librorum, quod fere nunquam sine Scriptorum nota commemoratum scitur ; quodque a Trullana Synodo maxima prorsus repudiatum est. Deinde si quoque Gelasius, vel qui siquis fuerit author Decreti, aut addita menti ad Decretum . Gelasianum de Libris, notaverit solummodo canones L. , aut LXXXV. Apostolorum ut apocryphos, non propterea illis authoritatem ademit, quam & antea habuerant, & postea etiam habuisse novimus: quoniam quod ess dixerit apocryphos, eruditis quibusdam observatum, varias in eo decreto clasIes apocryphorum elis; & Baronius ad ann. Ioa . num. gr. io eo librum illum censet dictuna apocrypbtim ob non enincertum, veritatem autem, S firmitatem rei eme in omni-hus exploratam; perinde atque Romanus Pontifex admonere voluerit, canones illos et se quidem veris, S tbservandos; falsum tamen Apostolorum esse. Accedit ad haec, non de esse, qui tradant, librum canonum Apostolorum, qui in pluribus codicibus Gelasiani Decreti non habetur minime notatum a quoquam Romano Pontifice, sed a quibusdam
temere additum esse libris aere excussis; ut omittam Turriani in de sensione canonum horum cap. II. sententiam iam ab aliis abunde confutatam. Utcunque autem se res hiabuerit, i d apparere videtur, cum paulo post Decretum criticum Dionysiana canonum Collectio fuerit recepta, S um celeberriino a Romana Ecclesia complexa; aut non Canones memoratos a
Romano Pontifice nota inustes fuisse, sed Constitum ni s A po stolica si aut si illi nota affecti, eo tamen, quo ex Baro illo dicitur, modo factum esse,
IX. Pergifur demon Irare Canones in Gelasiano Decreto pro. scriptor non fulse L. Conones Apostolorum, sed Uioticar Constitutioner m
Mihi equidem, si quod sentio , plane dicendum sit: in
Gelasan o Decreto neutiquam oniissos, sed recitatos aio Canones Apostolorum; hosque nil aliud esse quam folicar Constitutiones; &istas utique confixas ibi futile. non veIo canones L. Quomodo autem hi, quos partem diximus
379쪽
e Teere libri octavi Constitutionum, eam effugerint eensu. rani; paulo post videbitur. Mibi enim nunquam probari po
tuit aut Baronii proxime memorata interpretatio ; aut quod Marca, Schel stratius, & Pagius Opinati sunt; ideo canones eos esse subnotatos, apocryphosque a Romano Ponti fie nuncupatos; quod in eis sint naevi quidam; quemadmodum Historia Eusebii, quam apocryphis accenset Gelasius , cum tamen antea non usquequaque respuendam dixerit : pro. ptereaquod, quum Pontifex, relatis Libris authenticis, pr batis, recipiendisque, transit ad apocryphos, reiiciendonque, isthaec praemittit: Caetera , quae ab Haereticis, Me Sebis maluis conscripta, vel praedicata sunt , nullatenus recipit Cainibolica, ω πιο iotica Romana Ecclesia; e quibus pauca, qua ad memoriam venerunt, ω a Carbolicis vitanda sunt, eradiamus esse subdenda renumeratisque plurimis Libris apocryphis, atque damnatis Haereticorum scriptis, decretum claudit hoc modo: me, ω omnia bir milia... non solum repudiatata, verum etiam ab omni Romana Catbolica, ω Apostoliea Eeele Iia eliminata ... eo temur esse damnata. Quamobrem nescio,
quo pacto quis existimare velit, volensvo possit, Canones illos L. minime proscriptos a R. Pontifice; sed apocryphos
tantummodo vocatos vel ob Α ut horis nomen incertum, vel
ob naevos quosdam annon incertum est, quis scripserit Actus S. Dioeriri Papa, & tamen hic Liber non improbatur ibi & naevi ubinam sunt; si omnes L. canones Ecclesia Roma.na suscepit uti regulas ad iudicandum certas & Libros, quos semel apocryphos judicavit Gelasius , vel quis alius nomine Gelasii, nunquam legimus adhibitos a Romanis Pontificibus pro iudicio ferendo, seu aut boritate firmanda: illi vero, in quibus naevi quidam inerant, emendati quidem legi permittuntur, ut Eusebii Historia, & opuscula quaedantia Origenis, atque Russint; sed neque illis unquam usa est Romana Ecclesia ad eum, quem dixi, finem. Postea cum annosa o. Hormisda Pontifex Romanus interrogatus a Possessore
Episcopo Asto, quid de Fausti Reiensis codice sentiendum esset, ad illum rescripserit Epist. Io. Neque illum recipi; noque quemquam, quos in auctoritate Patrum non recipit examen
Carbolica fidei . . Fixa sunt a Patribus, quae fideles sectari
debeant instituta. . . non improvide Patrum sententia Meli p
seritati, qua essent Carbolica dogmata, desiniit, certa D. Disiligod by Corale
380쪽
brorum etiam Deterum in auctoritatem reeipienda S. Spiritae ins ruente praefigenν ωc. r quae verba tum Baronius, tum Noaris, & Pagius, aliique plures de Gelasiano decreto in te pretantur ; S cum tam codex Fausti Galli, quam Liber ea. nonum Apostolorum legantur inter libros apocrπbos , & quos
in adictoritate Patrum non recipιt eκamen Carbolicae Meir peris
spicuum est, L. canones Apollo lorum confixos non sui ste , aut nota affectos ab ullo Romano Pontifice, sed Constit tiones Apostolicas; quibus nunquam Romana, & Apostoli ea Sedes usa est in iudiciis Ecclesiasticis; nunquam author ita. tem ex illis interposuit, ut illam L. canonum Apostolorum. Qua in re haud immerito pronunciatum censeo, praedictcs canones nunquam tantum authoritatis adepturos suisse; quantum adeptos vidimus; si Pontificio decreto confixi fuissente quandoquidem eos aut horitaten Ecclesiasticam allecutos elle, qualem habere scimus alios canones Synodorum Nicaeni Constantinopolitant, Chalcedonensis Sc., Idque penes pie rosque omnes, aperte docent Epistolae Romanorum Ponti fi cum praesertim Leonis Iv. supra n. v II. relatae, quatum illa Joannis II. suadet etiam tempore Dionysii Exigui eam obotinuisse aut horitatem; et si non Apostolicam, atque Canoniis eam, divinamque uti libri veteris . ac novi Testamenti: Ge. lasanum autem decretum iis , quos apocrypbor declarat, utramque aut horitatem adimit Apostolicam, leu Canonicam,& Ecclesiasticam, semel ac dicit: nullatenus recipit Catholica, ω Mosotiea Romana Ecclesiar vel ut ait Hormi sua: in
auctorirate Patrum non recipri eκamen Catholicae Mel. Porro eo quod recentes canonum Collectores etiam post damnatas sententias, & decreta Romanorum Pontificum in eas lata adhuc canones proscriptos evulgant, ct caeteris veris admiscent; non licet argumentari tantundem praestitisse Dion
sum post Gelasianum decretum ; nam Collectores isti sibi ip-ss constituunt eruditionis gratia colligere, unaque divulgare& vera, ct falsa; quae materiam, & propositum conce
nant: Dionysius vero non aliud dare voluisse vicetur, quam canones certos, qui Ecclesiastica aut horitate pollerent, caeteroquin si incertos, ac falsos edere voluisset, multo plures, quam secit, edidisset. Et tandem in Epis cla ad Ste phanum Episcopum admonet, plurimos quidem iis consenis