장음표시 사용
391쪽
Quapropter apparet, cur Dionysius Exiguus non post sex. qui seculum, sed vix post seculum, aut ne vix quidem, sed ante seculum exactum in albo Canonum L. Cano neni illum q. non descripsit; nimirum quia nec Graeca Collectio, quami ple in Latinum sermonem convertit, illum habebat; quanis do Canonum illorum incrementum, aliorumque 3 I. additamentum noscitur factum fuisse post Dionysium anno circiter D L. ab Ioanne Antiocheno.
XIV. Canones duos pro Rebaptismo memoratos eur neque Maris cιonitae, neque Catapbr ges , aut Novatianenses, alit Demeretici Angere valuerιnι
OUae cum ita sint, constetque nos modo habere & Di
nusianam L. Canonum Collectionem , & accesssionem XXXV. Canonum Jo: Antiocheni eo quidem modo, quo primitus illae prodierunt; majorem in eis perturbatio. nem novissimis temporibus a Scriptoribus factam videre non queo, nisi id eorum annotationibus, commentariisque tribu a. tur. Quemadmodum extra omnem Controversiam elle debet, Canones duos, de quibus in praesentia disputatur, ab H reticis non fuisse confictos praesertim a Marcionistis, quorum rebaptigandi ratio prorsus diversa erat ab ea, de qua Canones illi perhibent; ut alias etiam indicavi: S. enim Epiphanius haer. 42. ita de Marcione scribit: Non solum autem unum lavacrum apud ipsum datur, sed etiam tria, Er ultra dare licet apud eos, si quir oelit. Contigit autem boe fieri , ut tria lavacra darι permitteret propter ludibrium, quod δε- sinuit a discipulis suis . . . Excogitavit praestigiator Abi ipsi fecundum lavacrum asserens, licere usque ad tria lavacra, hoc es baptismos dare in remissisne in peccatorum quo se quis lapsureset post primum, poenitentia acta acerpiat secrandiam ; ω tertιum similiter , si in delicto posi secundum comperiatur. uare cum Marcionitae suos, qui deliquissent, pluries bapti Zare instruerentur, excogitare non potuerunt hos duos rebaptismi admodum diverit Canones: Sed nec etiam Cataphryges, nec Novatianenses, nec alii, quos certo rebapti 'asse alienae sententiae sectatores liquet: primum eo quod antiquorum, qui literis aliqua tradiderint, nemo unus id illis aflixit; sed ne suspicatus quidem est: deinde cum sit non semel ostensum;& Ter
392쪽
& Tertullianum, cum adhuc Catholicam fidem profiteretur,
nondumque transfuga factus esset; & Firmilianum cunia Orientalibus, antequam Novatianus Schisma conflasset, sententiam duorum Canonum de Haereticis rebapti Zandis propugnasse: non est, cur illis potius, quam istis ascribendi sint Canones memorati ; qui quoniam orthodoxi erant id temporis, sanaeque opinionis saltem in Oriente nequaquam conisem natae, immo compluribus Conciliis confirmatae; iure ac merito tribui magis polliunt Orthodoxis aliorum Canonum Collectoribus, quam Haereticis praesertim Donatistis , quibus superiori num. IV., & alias demonstravi id nullo modo convenire poste; tametsi Cypriani, & Firmiliani Epistolas, Synodosque confinxissent. At ostendi non potest, ante Donatiana tempora eos Canones in graeco vel codice fuisse descriptos: Utique, sed neque contrarium a quoquam probari potesti & si dictum est, atque probatum, ante Donati Schisma sententiam Canonum extasse; Canones ipsos quoque cur non dicemus, vel quid vetat dicere in codice descriptos fuisse Quicunque porro Canones praedictos, aliaque ad hanc quaestionem attinentia Haereticis tam facile adscribere non veretur; videat, ac sibi timeat, ne non iniuria subiraistus Hieronymus id ei ingerat, quod etiam Rumno Clementis Romani, Clementis Alexandrini, & Dionysii item Alexandrini opera ab Haereticis corrupta causanti reposuit Apol. I. adversus eum: Si conceditur, ut quicquid in libris omnium reperatur, ab aliis corruptum in s nihil eorum erit , quorum fertur nominibus ; sed hir deputabitur, a quibus diei.
rur esse ortiatum: quamquam O illorum non erit, quorum inis certa sunt nomrna ; atque pia siet, ut dum omnium omnia sunt,nibit alicujus sit . . . Et dum omnia ad Hareis cos refers, quid
Ecclesiasicis tribues, quibus proprium nihil relinquis ρ Et quomodo, inquies, in libris eorum vitiosa n nntilla Huni P Si
me causas vitiorum nescire respondero, nou Datim alios Haereis
ricos judicabo : siri enim potes , ut vel simplicι ter erraverint, vel alio sensu scripserint Oe. Equi deni mi uos facio Bon
nos, aliosque Haereticos ex can. 31. Concilii III. Aurelia nensis; & Bogomitor in Oriente rebaptigantes, ut refert Euis thymius Monachus a. par. Panop. tit. 23. num. I 6. , sed
quid quod Eusebiani, sive Semiariani, qui quibusdam quoque Ariani sunt; quique potissimum in Oriente grassaba
393쪽
tur; ut primum ab Ecclesia orientis in Concilio CP. an
no 38i., paucisve ante annis in Romano anno 3 2., atquci aliis Provincialibus Occidentis, S orientis Conciliis condeomnati sunt, & velut haeretici proscripti; rebaptizare coeperunt Catholicos, quos & ipsi pro haereticis habere coeperunt quoniam antea diu inter Catholicos commixti magis Parasynogae, aut Schismatici, quam haeretici habebantur; propterquod scribit S. Epiphanius in fine operis de Haeres,
ct in Anacephal. num. 8. Alii ... audent citra universalie Synodi approbationem rebaptizare eos, qui ad ipsos aeeedunensmirum ab Arianir; quum nondum sit res ex censura Synodi,
velut dixi , decisa; eo quod populi sint hodieque inter se permixti ; O multi quidem sent ortbodoxi, verum per Mutationem Sacerdotibus addictis donee separatio facta fuerit taIis
bla bemae haeresis, O tune eontra ipsam decretum flet. Quid quod Graeci omnes, ae Orientales semel ac ab Ecclesia Romana, atque occidentali schismate separati sunt, semper rebaptizasse dicuntur eos, qui ab Occidentalibus tincti fulsissent; ut reseri Card. Humbertus in Disput. de Agimo, &Fermen ., necnon canon A. Concilii Lateran. IV. sub Inno. centio III., quod & armenu patrare testatur Guido Car. melita lib. de Haeresi, ut & Ruthenos utpote a Graecis ed ctos; nec non AEthiopes, qui nunc Abissini vocantur Und nam morem hunc hauserunt ex Cataphrygibus, ex Nou tianensibus, ex Donatianis, aut consimilibus, quorum comis mercium, & errores omnino refugiebant Graeci plane non arbitror; sed ex immemorabili illa consuetudine in Synna.
densi, & Iconiensi, aliisque pluribus Conciliis seculo Ec. clesiae III. ineunte firmata ab orthodoxis Antistitibus; unde ct Canones duos de hae ipsa re prodiisse credendum est. XU. Donatiuis itidem ut horum Canonum eonfictio ascribi non potes, ita nee Sinuessana Synodi commentum
ID vero, quod obiectum est; neque enim fieri poterat,
quin obiiceretur; Canones illos duos a Donatistis miniis me confingi potuisse; cum nunquam illos Donatistae post Collationem Carthaginiensem in suam ipsorum defensionem attulerint; grave quidem est, ac opportune dictum : tamen quoniam nonnullus, perspicax qui sit, aut pervicax, responder Diuitigod by
394쪽
dere posset, confictos illos a Donatistis post Carthaginie
sem Collationem, atque etiam fortasse productos , quam quam id ignoratur; non enim omnia omnibus innotescunt; vel si non producti; confictos nihilominus animo producendi eos, quoties occasio ferret; quanduquidem etiam post me moratam Collationem diu secta illi durasse pernoscitur: ex tant graviora momenta, quae Canones praedictos Donatistis abjudicant; quaeque iam alias satis explicata fuerunt; opus que non est, nec etiam placet toties recoquere dicta. Nam quod Sintisana Synodi confictio summa eruditorum conissensione Donatistis magnis, multisque argumentis adjudice. tur; id sibi habeant, ut volunt: ita quidem sensisse dicun- stur ex Heterodoxis Magdeburgenses, & Angli; ex Catholicis vero nonnulli apud Baronium, postea & Lupus in Schol. ad U. Concilium Romanum S. Gregorii VII. Can. XIV.,& Noris in Hist. Donat. par. I. cap. I. , sed isti dicunt arbitrarie, vel potius conjiciunt, quam quicquam probent; tam abest, ut multis, magnisque argumentis id faciant: neque enim necesse est, si Donatistae calumniarum in Marcelliis num artifices fuerunt, quod itidem fuerint S Actorum Synodi Sinuessianae. Praeclare mihi sane, ac erudite videntur fecisse nuperi Veronenses operum Card. Norisii editores, iidemque adnotatores, dum tom. IV. in additamento ad locum Historiae Donatianae proxime laudatum negant, Donatistas Concilii Sinuessani confictores esse potuisse; suspicanturque illud excogitatum esse post Acta purgationis Sixti Papae III. in Romano ejusdem furfuris Concilio factae; quae ex eodem fonte scatere judicantur ex stylo. Ego autem habeo, quo probem, initio secuti VI. nondum Romae, ac in Occidente commentitia illa Sinuessana Marcellini, & Romana Sixti Papae Acta innotuisse, ac publicata fuisse; nam Ennodius Ticinensis Diaconus in Libello Apologetico pro Symmacho Romano Pontifice anno IO2. composito, & in Romana eiusdem Symmachi Synodo U. recitato, unaque ab omnibus Italiae Episcopis approbato inquit: Sedir Apostolicae Praesu Iem minorum nunquam subjacurbe sententiae: adiecitque; n vam deinde culpam, s' quam 1noesigatio nostra transierit , reclusisi. Quare Papa ne eκempli instituto praecedentis Θ-
nodum eonvocavit, ut de criminum ejus objectione e nos
395쪽
doricum, quae legitur post ipsius Symmachi Conei lium III., scribunt et maxime quia res nova es ; ω Ponti em Sedis istis
apud nor oriri , nullum consat exemplum. Ex quibus mani. festum est, Acta illa Sinuessana aut nondum anno 3 2. conis ficta fui fle, aut nondum palam producta; alioquin Italici Episcopi non dixissent rem novam esse, & sine praecedenti exemplo, Symmachi Romani Pontificis caussam audiri, e gnoscique in Synodo a subjectis Episcopis; si jam innotui nisi ipsis, Marcellini Papae caussam olim in Sinuessana discus. iam Synodo fuisse. Cujus quidem impostoris tanta imperitia est, confusio, atque dictorum repugnantia tanta; ut neque Catholicis, neque Haereticis ipsis etiam Donatistis ea usui esse dignoscatur; quum inter alia habeat: nemo enim unquam condemnavit Ponti em, nee Praesul Sacerdotem suam ; quoniam prima Sedes non judicabitur a quoquam: & tamen antea diis
xerat: DUripserunt igitur in ejus f Marcellini PP. I damnvitionem, ω damnaverunt eum eκtra Civitatem. Meerdos uo
mine Melebiader Di par subseripsit primus in ejus damnationem non tantum pro boc tempore , quod exigebat ordo , sed etiam in eomplum futuri temporis. Et eum Melchiadem ;quem Donatistae, a quo iudicati sunt, atque damnati, maxime traditionis, & thurificationis cum primis eriminabar tur; prae caeteris.reum facere Acta illa debuissent; de eo criminis insimulato ne verbum quidem habent: adeo a ver distat, ea Λcta a Donatistis commenta fuisse, quorum ad caussam nihil conducere noscuntur.
396쪽
De papa Iudicio comparate ad Cone lium pro et mrieando S. Augustino ab oppugnatione nuperrima Defenseris Gallicanae Declarationis.
I. ad dictum S. augustini, quo Gallicamus Defenser ad Romana Pontiscis potesatem extenuandam abutitur, superis acaneum es h potbeticum gassem mAD factum S. Cypriani, quo is in controversia de Hamreticorum baptismo Stephano Papae refragatus est; αquo summa Romani Pontificis potestas, ae author tas laedi putatur; postquam facile se se Cypr. virudex extricavit, exilivitque conatus ostendere falsas, supporistasque omnes Epistolas, in quibus illud factum invenitur: ad dictum S. Augustini, qui Cypriani factum concessisse prohatur; & quo nuperus Declarationis Gallicanae Defensor abutitur ad Romani Pontificis comparate ad Concilium auis thoritatem, ac in iudiciis certitudinem, seu, ut aiunt, i fallibilitatem extenuandam; hypotheticum systema excogita. vit; quo & Augustini doctrinam, & Romani Pontificis auis thoritatem in tuto collocaret. Nobis autem illud faciendum erit, ut quemadmodum ad superiores Dissertationes deis monstravimus, cli Cypriani Epistolas veras esse; & summam Romani Antistitis authoritatem nullo modo ex Cypriani fais cto labefactari: ita hoc loco doceamus, & Augustinum hypothetico syllemate ea in quaestione nequaquam usum esse ;& nihilominus tamen ex dictis ejus nullum Pontifici Roma no negotium creari. Quapropter, cum Augustinum absoluiste, non in hypothesi factum Cypriani cum Stephano admi
sisse; & hypotheticum illud systema falsum simul, & supera
Vacaneum esse, iam ad Propos. II. Theorem. II. sit demonis stratum; nil mirum, si duplex Augustini adversus Donatistas systema absolutum, & hypotheticum a Defensore Declaratronis GaIlicanae minime perspectum fuerit; quando quidem nullum erat, quod perspici posset; S si quoque fuisset ah aliquo commentum, vidisset homo nequaquam tardus, &
397쪽
obtusus, nihil ex eo confici potuisse pro Romani Pontifiei.
authoritate tuenda. Sunt enim plurima loca, & authorita tes S. Augustini, quibus in quaestione baptismi Haereticorum ipse ad Ecclesiae Concilium, non ad Stephani Papae decretum confugit, ut vidimus ad Propos. II. Theorem. UI., quarum duas tantum retulit Gallicanus Defensor ex lib. a. S. Augustini de baptismo cap. q. Sy. , & quas Omnes velle hypothetico syllemate explicare, est rem a vero prorsus deia torquere; obliquam adhibere interpretationem; illicque tre pidasse timore, ubι non erat timor: nullus enim hic nodus
est, & nullus Oedipus necessarius; cum facilis, & obvia sit Augultinianae lectionis interpretatio; quam quidem, mirari esset, a Defensore Gallicano acuto, Ee erudito viro non eme mente perceptam; nisi suspicari quis possit, esse potius ab eo dissimulatam, quam ignoratam; ut postea clarius videbitur. Itaque quum dicitur, neutiquam fieri potuin se; ut quisquam ex hypothesi tam firmum ad probanduim.
Crueret argumentum, quin inde quicquam incongruens s queretur; non sane intelligo, quomodo probetur, aut pro.
hari possit. Nam quod ex falso absolute sumpto falsum abis solute sequatur; nemo est, qui neget, nemo, qui dubitet: sed ex falso in hypothesi sumpto & verum absolute nonnumquam dignosci potest, & non semper inde quidquam inconveniens consequi necesse est. Quid enim amabo incongruens exsur. git ex hac hypothes, quae falsum alla mit; si Deus Pater
non girneret, adbuc diceretur ingenitur, ut est apud S. Augustinum lib. s. de Trinit. cap. o. tunc quidem sequeretur inconveniens, cum falsum sumeretur in hypothesi, ex qua alterum consequi natura sua, &, ut aiunt, per locum intrinsecum repugnaret; velut si Deus non esset, ad c Sol oriretur, orbesque suos ageret: Quare etiamsi ponatur Λugustinus sumere falsum in facto Cypriani, cum id ponatur sumere in hypothesi prioris modi; non est necesse, ut inde quicquam incongruens sequatur; tametsi quantum haec ab illa hypothesi distet certo quodam genere, nemo non videt. Caeterum in priori Differt. cap. I. est quidem nodus a Uinindice solutus, scilicet Augustini . locus de Concilio Plenarro, cui Cyprianus acquievisset, est de Arelatensi I. explicatus; sed ibi nos quoque dena onstravimus, Concilium Plenarium,
de quo loquitur Λugustinus in ea Cypriani quaestione contra Dissilirco by Coosl
398쪽
Donatistas fuIsse Nicaenum, non Arelatense; ct si etiam Are latense fuisset; ex eo tamen praesidii nihil haberetur pro Augustinianae caussae de sensione: nam agat Augustinus ibi quan . tum vis de Arelatensi Concilio Donatistis, qui a Romano Melchiadis Papae ad maius iudicium provocarint, concedendo; persequaturque etiam hypotheticum systema, non abs lutum; non propterea ad conciliandum intellectum admittit Stephani Papae decretum, & authoritatem suffecisse; immo
contrarium astruit, dum ait, non tam vecordem, ac perviis
cacem fore Cyprianum, si factum fuisset plenarium universae Ecclesiae Concilium, ut illi refragaretur; quando Stephani decreto refragatum esse concedit . Replicas: in hypothesi loquitur Augustinus: id iam permissum est ; ponit igitur, putatque Cyprianum Stephani decreto repugnare potuisso,
non potuisse Concilio saltem in hypothesi ; sed quorum . Donatistarum; si id ipsi nunquam asseruerunt II. Gallisaui Defensoris, o Cypriani, Firmilianique Vindicis Iapsus collatio. Hujur Dpotheticum Ease.
UTique desensionis Gallieana declarationis Author ex vero bis S. Augustini astruit plenarii Concilii necessitatem, ne Cyprianus in quaestione ea de baptismo Haereticorum eris raret ; & etiam verum est, summae Romani Pontificis a thoritati nihil Augustini verba derogare; sed id non ideo, quod Augustinus si in hypothesi locutus ; verum alia de
causa, quae postea dicetur. Nec memoratus De sensionis Avis
thor misere permiscet, aut dolose duo Augustini systemata absolutum, & hypotheticum; cum istud hoc non extaret, cui alterum misceri posset ; sed perperam ex ea plenarii Concilii necessitate censet, scribitque summam Romani ponistificis aut horitatem imminui. Ipse quidem Cypr. Vindex hic caussam duplicem, quam Augustinus adversus Donatistas agi.eavit, volens, nolentae permiscet, & caussam schismatis, seu Caeciliani, & caussam rebaptismi, sive Cypriani: Non enim eo loco a De sensore Gallicano producto agit Augi, stinus de Concilio Arelatensi Donatistis dando , qui in cavisa Caeciliani a judicio Meltiadis ad plenarium Concilium Pro.
vocassent; sed de Cypriano in caussa xx baptismi, quem di.
399쪽
cit non erraturum, si plenarium Concilium suo temporo factuni fuisset, uti factum suerat tempore Donatistarum; qui tamen in ea quaestione adhue errabant. Et quum isti Cath licis objiciebant Cypriani literas, Cyprianι sententiam, Cypriam Coneilium, id erat in cauisa rebaptismi; quum autem iudicio Meisiadis Papa non acquiescebant, erat in caussa schismatis, ac Caeciliani; in qua quoniam Donatistae Plen rium Concilium non appellarunt praesertim post Romanum
iudicium, ut quibusdam, ipsique vindici placet ; non video,
cur illis proponi debeat hypotheticum Cypriani exemplum, qui Stephani decreto in caussa rebaptismi non acquievit , acquievisset autem Concilio Plenario, si factum fuisset maxime etiam quod Schismatici illi nunquam refragati sunt judicio Miltiadis uti Papae, sed ut unius ex XIX. Iudicibus Romanis: dictum est enim ad num. XXIV. cap. I. Dissert. I. eum in Romano iudicio sedisse velut privatum iudicem , non ut summum Pontificem, ac controversiarum Ecclesiae supremum Iudicem ; propterquod S. Augustinus Epist. 43. al. Icta. Romanum XIX. Episcoporum iudicium pro Caeciistiano factuni cum iudicio Africano LXX. Antistitum contra
eum acto conserens inquit: eonferte nune issam paucitatemetim illa multitudine Epocoporum; neque numerum Eumero, Dd pondus ponderi comparate: binc modestam, iude temeritatem; hine vigilantiam, inde caecitarem: Cur non Opposuit Romani
Pontificis authoritatem, quae sola omnes oppressisset Ais, Rugustinum agere in hypothesi Donatistarum, qui Schismaticorum, & Haereticorum more Romani Pontificis sententiae non steterunt. verum Donatistae sive agnoverint, sive non, summam Romani Antistitis authoritatem, & Primatum nunquam inficiati sunt ; & Melchiadem Papam summam pote. itatem non habere nunquam dixerunt; sed traditoris laboconspersum dumtaxat esse voluerunt: quocirca initio eorum dissensionis cum a Romana , ac universa Ecclesia nondum defecissent; ideoque cum nedum Haeretici, sed nec etiam Schismatici essent ; se enim a Catbolica praeciderunt, post
quam victi fuerunt in iudicio Constantini Imp., id est post
Arelatense iudicium , teste S. Augustino lib. I. contra Parmen. Cap. II., murmurarunt non de unius Melchiadis iudicio, sed
de Iudicibus Episcopis, qui Romae iudicarant, admodum
paucor suisse; & suam causiam ab eis non penitur cognitam extitis. Diuitigod by GOrale
400쪽
titister quod non dixissent, si ibi Melchiadem uti summum Pontificem iudicasse credidistent; qui cum sit Episcopus Episcoporum, supremusque causarum Ecclesiasticarum Iudex, ubi ipse iudicium fert, omnes Episcopi iudicare censentur. Qua in re hypotheticum systema excogitatum non aufert absurdum, sed auget; ponit namque Cyprianum pluris facturum fuisse Plenarii Concilii sententiam, quam sententiam Romani Pontificis; si quidem illi acquievi stet, huic vero nequaquam : nec potuissent Donatistae reprehendi, quod Melchiadis Papae iudicio non steterine, quippe qui Augustino reposuissent: nobis concedis, licuisse Cypriano Stephani P P. decreto non obtemperare ; igitur Ee illud concedas oportet, nobis licuisse, Melchiadis Pri iudicio repugnare eitemque; si potuit ille, ut permittis, Romani Pontificis senistentiae refragari; cur non potuit & refragari sententiae Pleis natii Concilii aut si huic resistere non potuisse dicis; igiis tur sentis authoritatem Concilii maiorem esse authoritat Papae; censesque Cyprianum pluris facturum esse Concilii, quam Papae iudicium, ac sententiam . inuare quod S. Augustinus scripserit ad Glorium, & alios Epist. 43. al. Icia. , dedit ille aliud ineuiense judicium aliorum scilicet Ep3scoporum ,
non quia jam necesse erat Ori, non evertit ea , quae hacte nus clicta sunt; cum ad num. XXIV. cap. I. sit explicatum, propterquid Arelatense iudicium necesse non erat: Nec satis
constat; an B. Melchiadis sententia , quam ibi Augustinus vltimam appellavit, ultima dicenda sit, quia peremptoria; vel quia ultimo loco, & post omnes alios judices prolata sit. Nam si ea in caussa alterius iudicii permissio illicita fuisset; non dixisset Augustinus, aliud iudicium AreIatensedatum esse, non quod jam necesse esset; id enim de iis, quae supervacanea sunt, asseritur; at dixisset, non quod jam deiseens, licitumque esset; addidissetque id praepostere, ac per vero se, impieque iactum. Et si Melchiadis P P. sententia perem. ptoria fui mei; num ipse Melchiades, aut ejus successor Syl. yester sivisset, a Constantino aliud Donatistis iudicium dari
in futurorum temporum , iudiciorumque Ecclesiasticorum d trimentum, ac detestandum exemplum num ipse Conllanti.