장음표시 사용
181쪽
ET GERMANICA ANTIPIT. 13 Cossexstareen, moniten vocabulo antiquo, semianas, quae castitatem profiteantur, significante. S. Hieronymus ad Eustochium: Casta vocantur, Nonna. In legi ob. hus Francicis Monachi,=Nonna. Item iNonnanes ' nanes. Vsus eadem est voce iphilinus in Domitiano. pro Vestali, nisi fallor, Virgine moma, Metu agones noctu instituit. Et est,cumo nonnas, O mulieres inter se commisit. Eade vox ad viros quoq; transsata fuit, sed lia notione. In additione prima ad lib. . Legum Franci carum cap., o Quipraponuntur, Nonni vocentur. Ina gula B. Benedicti Priores iunioressos fratres nominent
funiores autem Priore uos Nonnos vocent, quod inte igitur. paterna reaerentia. Num capud haereticos I nna, quaru
professio, nomen simul cum religione Christianam Germaniam venerunt: Utique sed apostatrices, deser- trices, Borrhae, vel potius Porna' moechai non velatae,
Addamus, hoc planna vocem adeo fuisse usitata. ut etiam in proprium nomen transierit. Nam mater .
Gregotii N iacent, de qua Martyrologium Romanuquinto Augusti, vocabatur Nanna: idem plangsigmsi
quod Monialis, seu Monacha. quin&mater S. Augustis insonacha, seu Monte dicta fuit idem inter Afros,&Latinos habens nomen, quod mater Nagiangem inter Graecos, Cappadocas. Hinc Theodorus Prodromum
E gia ait 'vocat . Gregorium Nagian Zenum cy
, c, faetum Nanna; hoc est eius, quae non quidem inst Velum qua lacrae virgines velantur, Christod detur, extatino vocabulo formata. solent enim v.
182쪽
rs MuRICE CATHOLICAE tinarum dictionum conuertere in V., vim m,ruciis;
seu vi, Acroniani mei: Helueti a sui: ida, Meil, seu misi ut apparet in illis compositis Rotruit, Salinans Uil. ipsum simplex nomen Decii, seudiit, quibusdam opidis, magis tributum nouimus. Nostrum ergo rutili velo factum,Germanis nihil aliud est, quam argumentum nuptiarum cum caelesti sponso indissolubiliter,&irrevocabiliter initarum estque hic sensus Germanis cum ipso Christianismo innatus velum hoc esse sacru, ct ut optatus Mileuitanus loquitur, qui velum hoc mitressam nominat indicium volunt, tis, ut rem iam Deo deuotam nequisons bat,perseueretpetere,aut,ne raptor aud
Donatista olim, odio Catholicorum, quorum res omnes censebant pollutas,&immundas, cogebanimo niales ela, seu mitrellas ab orthodoxis acceptas, abiicere,' alias sumere. In quo grauissime optatus uetud, quae tutium, quam vanum, quod ad voluntatem, Squasi addi Liatem vesam reuocare voluistu, ut virgines Dei agerentp.
nitentiam in iam dudumprofess signa voluntatu capiti
'stea rabis iubentibis immutarent: ut mitrastas ah probe rent, aliab acciperent, et Spiritale nubendi hoe gentu est, ine Ut insonsitam venerant voluntate, Oprofessionesua, O viscularibuis nuptisese renuntia emo rarent spiritaliso ostigerant crinem , iam caveae celebrauerant nuptiarum. Usidquodea iterum crine luere coegi ut uiae, inquam Atib ait vervos exacta estprofessi ecunda adua est alie sirita-luoonsus, cui iterum nuberenty mando mortuis es, cui nupserant, ut iterum nubant Nudast denuo capita iam velatas aequibusprofessionis detraxi Fuindicia, quae chira raptores Dipetitores videntur inuenta. Haec optatus cordatissim sonclarios Donatistas. AMMurime
183쪽
ET GERMANICAE ANTI Q IT ISTQuid diceret, si hodierno sectarios videret, qui monia-lcs non cogunt, ut alia vela sumant; sed, ut semel sumpta, penitus abiiciant, caelesti sponso libellum quasi repudi mittant, ad nuptias terrenas absque ullo vel Dei, vel hominum respectu, aut metu impudentissime conuolent; conuolandorem gratam se Deo facere autument. Quanquam Donatisticis quoq; temporibus, non raro accidit, ut detractis mitrellis, nec statim repositis, virgines quaedam ad nuptias pellicerentur. Quod deplorans Optatus, sic scribit:υtinam id, quod tulistis,(mit rellas nimirum se acra vela velociter reuocare ventu Interpo- fusum oras, vi retracta in prisino habitu aliquae diutius remanerent, retractis gnis, quibus iam dudum contra petitores, O raptores munierant. Ibi cum viderent prascriptionem
sibi iamdudum oppositam avo butis ubi tam de Oonsis raptores es msunt decvisu. Uisibitin ea que peccasse, dumtatim rapuit, qualem viderat quando ut uxorem acciperet,
pastutabat. Addamus: hoc licet suspicer nasutioribus radiculum visum iri. Ipsa vox Salinati nemini non cognita, nulliusque ore non trita, aliquid nobis insinuat, quod palato haeretico non valde incundum accidit. Nam Sas: nati nihil aliud est, quam Sasinati, hoc est noxieiunii: quia ieiunium Quadragesimale immediate antecedit. Nouatores vocem &rem dis Sasia adit diligenterr cinuerunt; hi fastis suis notant: id vero, quod sequitur, di ad quod die Sas nati, quasi ianua in introitus est; quadraginta diale videlicet ieiunium.&1 carnibus abstinentiam, multum valere iusserunt.
184쪽
reticam vanitatem redargui a vocabulu,
quibus Germani Ecclesias appellant.
Nisi id saM vis, xvulgatissimum vocabulum apud Germanos est a 't, a Graecoxumis seu inoa anui notauit quoque ualafridus Strabori Latine ad verba Dominicam, seu Dominicu dicere possis a quo Germanis vox ebum, seu Domm; composite e Bonitiret, quae primarias, di cathedrales Ecclesia significant. Voce 'iri utuntur etiam haeretici sed fer tantum, quando sermo est de aliqua Ecclesia a Catholicis olim aedificata repostmodum a sectariis occupata. Nam si quis aedem quampiam ab ipsis haereticis sectae suae umbus exstructam,praeteriens sciscitetur, etiam ex haeret,co, quid nam hoc sit aedificii vix respondebit, essen aκὴν, ein 'iri, sed domum concionatoriam emi x
digbaus vel cum addito, ein Evangelisthea ircia, hoc
est Ecclesiam non Ecclessam homet non1υOetae r nec mirum, illos talia responsa dare. Vident enim huiusmodi domos,&forma,&ornatu, fine, destinatione, pietatis exercitationibus a veris Ecclesiis penitus discre
Illas tamen Ecclesias, quas Catholicis ademerunt; appellanta irchen, imo&il hirinyixuieti, ubi talia templa inuaserunt. Etiam Parochias, Psarret , Iarochos, Ufariberni&, quod ridiculum, nonnullis in locis,maxime in Anglia, Canonicoseathedrales, Eburniberti, is caraoi, Decibant,deranatus audias, videas. hoc est, simios nostroru Parochorum, canonicorum, Decanorum: tales videlicet quorum gratia, condito Christi nismo
185쪽
ET GERMANica ANTI Q vi T. Issnismo nulla codita fuit Parochivi nullus fundat' nonica nullapraebendat Germanis Latina origine Mibuno instituta quos Carolus Magnus, fundator tot Episcopa tuum,&Canonicatuum in Germania aut altu qui ip r, ,.ὰ .am, si reuiuisceret, his verbis Tertulliani salutaret, re , Ut bis. est 'quando Ovnde venisu quid in meo agitu non Viei. Mea e posses io 'id hi ceteri ad toluntatem vestram inbnatu, opacitus Meaesepos o. olimpossideo, prior posi rece, habeo origine rmas,ab ipsis auctoribu ,quorumsit re Lutherani iures luam meam caeditu' di licentia, Calum
stae fontes meos transvertito Sua potestate, vos haeretici, ti- mites meos commouetsi Vt olim diabolus Ethnicus imitatus est res, mysteria Mnomina Christianorum ita idem nunc facit diabolus Lutheranus, calvinianus quamuis sibi ipse aduersus nam Praepositos. Decanos, Episcopos, Archiepiscopos, mitras,&similia quae per quosdam de indit ac retinet ea per Begam realios Putat auos op-
' 'vo, Fiet significat quiddam sacrum, Desidi
to. solenni ritu dedicatum, sic onsecratum. Hinc Ec-cilis nostris se occupatis tribuunti reticili an p-pestationem: nouis vero aedibus suis vic non nisi trepi-mn enim manifeste non esse consecratas Dasi ste A biscvn. Quocirca nullam domuum concionamhto: um tamen, ubi nostra templa tenent, eorundem in Teuto annos dedicationem magna frequentia, ma- in i 'grum 'O' - - si ii in eulina, popina, pc ag/nx'
Zachaeo in dedicationbus legi solitum ciplicant vi/qsse
186쪽
ico vRICE CATHOLIc Eis inuenies Luthera nam Positim, in quan appareat Euae gelium, ain eas deret ii in cibui s. Ita loquuntur, re canunt Praedicantes cum vulgo Pradicantisti. Vocantes is 'ircvreei binis, hoc est, exvi vocis sanctis cationem Sc consecrationem Ecco . Et tamen aiunt Ecclesiarum dea
dicationem essesuperstiti m kidolotitricam. Cur si talis est, appellatur ab ipsis in Atridi be, hoc est, sanctificatio' An vlla superstitiosa, mi dololatrica ceremonia dici potest sanctificatio em et Bethulas Analiam dedicationem celebrant; quam illam, quae olim a Catholico Episcopo facta:& quam Catholici, quando templa illa
tenebant, celebrabant Certe, non aliam sed illa mi Asam quia celebrant illam eodem tempore, eadem quot annis die, qua olim Catholici Qu' sit, ut celebrent dedicationem illam, quae ab Episcopo Catholico, usitatis caeremoniis, olim peracta est. An forte, nec quid loquantur,nec,quid agant, intelligunt Vocanteii 'ira diei
he,&celebrant alseina lxchreeibe;&postea, quando venitur propius ad rem; negant esse in 'ira Neibe, hoc est,sanctis cationem templi. Dicant, oro si dedicatio facta ab Episcopo non est sanctificatio, hoc est,em retibulas, quae tandem dedicatio subsecuta est, a qua Ecclesia dici possit sanctificata,&consecrata Gerueibet, respectu cuius uniuersum, ubgus vestrum hoc nomen a it chreeibutis in ore habet Antunc Ecclesia consecrata, sanctificata est quando cruces, imagines,&aras euertistis;& quidquid preciosae supellectilis erat, in crumenas vestras euerristis' si haec profanatio dici potest dedicatio .sanctificatio tunc profecto Turca Ecclesias Christianorum insigniter sanctificant,&consecrant quia insigniter illas exspoliant. sed tamen Lutheranos in dedicatione Ecclesiae, non ad hanc
187쪽
tionem cied ad illam Christiana a Catholico Episcopo
olim profectam, respicere; cum a ri a)Wcibians nominant vel celebrant suadent, quae prius dicta iunt: quanquam pro sua constantia, quod ore adstruunt, mox iterum eodem ore destruunt ut in aliis contingit Aqua enim benedictam vocant VJcthreasser, nec aliter nominare possunt; dc tamen, quam ipso nomine sanctam, consecratam, benedictam profitentur hanc postea super sitimam,in Ethnicam calumniantur. Illud praeterea ex Lutheranis libenter intelligerem: quare, si non in templo, certe in foro, tam solenniter templorum dedicationem celebrent, conuiuiis, choreis. id genus aliis oblectamentis;&communi omnium, etiam paruulorum gaudio, mutua inuitatione;&plebis, quamuis Lutheranae concursu nec uno dia taxat die. sed: altero, si non tertio;cum huius faciendi nullum in diuinis literis noui Testamenti exstet praeceptum, nihil autem inculiu facere liceat, nisi quod praeceptum est, ex decreto Praedicantiusquia scriptum est; IIoc tantum, quod praecipio tibi, scies. Vbi autem pri ceptum de die dedicati templi solenniter celebrando, praesertim cum ex Papatum os iste descendat 'Certe, ut alia non pauca festa ex su& Calendario, tanquam nimis Papistica, expunxerunt; ita&hanc dedicationis solennitatem expungere debe-hant sed quia ventri apud Luthera nos plus oblectatio nis parit, quam mentis ideo festum dedicationis et si origine prorsus Catholicum,&, ut ipsi loquuntur, Papisticu, studiose retentum est. Licet autem haec etiam externa celebritas, populi
hilaritas intepli dedicationibus, iustissimis, antiquissimis rationib'sicae piis nitatur nescio tame,nu Luthe-
188쪽
I62M vni CE CATHOLICAErani, qui purum putum,&in Saxonicis caminis defaecatum Euangelium sequuntur, eiusmodi rationibus se tutari queant. Ab hac communi omnium in altaris, vel templi de-xAM .m l. dicatione laetitia, monet D. Augustinus suos auditores, iss .e temp. to ipsit in corde, recorpore suo altare Deo construant,
di illud purum conseruent, inque eo iuges hostias offeranti Tunc enim ordinem legitimum consecrationis altaris cum gaudio celeisamus linquit S. August quada altaria cordis,vel corporis nostri munda Opura in consectu diuinae maiestato offerimu . Nam,nescio quastante,aut qua conscientia, optat in altaro consecrationegaudere qui incor ui altari nonstudet munditiam custodire Nos vero, ratres charissimi, ita agere studeamm, v empe ratuitatem duplicem celebrare mereamur: O quomodo detuli, vel altaro consecragione gaudeamus; sicinum biliter de corporis eastitate , vel animae puritatesir,
talegaudium habere mereamur. Haec S. Augustinus. Neque
vero hic intermittere possum, quo minus aliquid de Luthero indicem, quod nosse, Christiani lectoris inter-
m, s. Lutherus valde odit Germanicu vocabuluilast, Quapropter in libello, de tribus symbolis, haec effutivit: Vocabulum Ecclesiae in nostra Germanica linguaia lite a
modum improprie es inconcinnesonat, nec verum, genui-nu ensium, quipraecipue in hoc articulos'ectandus est, exprimit Ibid. E DO O mbolo hae voces surpatae sui sentiar do essesanctum aliquem Christianorum coetum facile omnes i ii abominandio deplorandi errores,quis ileta perobscura, ct aliena voce si 'ira eis in Ecclesiam irrepserunt, praecaueri potuissent. Vbi impurus Apostata reprehendit Apostolos, quasi non satis circumspecte in symbolo posuerint illius articuli verba; edosancta Ecclesiam,oc bid. mia
189쪽
ET GERMANICAE ANTIM IT. 6s vero hae obscura, ct aliena voce mirati sin bola utimur, vulgus audiens eam, nihil aliud imaginatur, O cogitat,esse Ecclesiam, nis externum illi ad seram lapidibus exstructum. Mentitur Apostata: quia additur: id si iubet ii heiuge alige me in ea ircheii Quae verba satis indicant, articulum hunc, non loqui de aedificio; quae&ipsa dici solenta it Scit, eo quod Ecclesii a die a irche, in illis aedificiis
seu aedibus congregetur. In eandem voce Germanica a irchum in illud com
lenta odi sui specimina edit Lutherus in maiore suo Catechismo In primis mentitur haec duo, Credosanctam Ec-c stam Catholicam, Sanctorum communionem unum ideque coniuncIim ligni icare, es olim alterum adiectum non fuisse, tinei mala es in te lingua nobis vernaculi expositum Respondeo, aut loquitur de Graeco, aut de Latino. aut de Germanico symbolo, aut de omnibus simula sed quidquid Lutherus dicet, nil nisi mendacium dicet: neque enim ultu vel Graeci vel Latini vel Germanici symboli antiquum exemplar unquam proferet, in quo haec duo non contineantur, Et ut de Germanica tantum ingua loquar, habeo exBibliotheca sancti Galli vetustissinium symbolum, in quo diserte haec duo leguntur his
verbis Nil au bucinis viliani est Ida glaii inaciligen Dei si uni vilia Thirili huncatholica sem Deilige algeans ineri irimn ubi vides vocabulux hirili hun, quod Lutherum in symbolo tantopere cruciat. V vi heroieneni tha.AEC amplasti dei: Icili geri ypari modo exstanti distinguuntur duo ista in alio symbolo, quod ex Norkero exscripsit ad ianus Sacramentarius lib. a. de
Colleg tabidasteriis Et Stumphius in Chronico suo. X a Nec
190쪽
Nec est quod Lutheranus ex hoc symbolo illam Lutheri Gemein obex Eam tuns, de qua postea dicemus,
defendere conetur; eo quod articulum. Cre ab inctam
elisam Cathosica; sic redviderit 'alaiabo Ieilige die alitrii tui gesamenuirga hoc est, Congregationem . nam. symbolu illud, quod habet Thiri liliun longe vetustius est Et ut vetustius non esset; vox tamen a ire potius, quam vox anilians seu Dersamiuiis usurpanda foret;
quia hic valet illud Viuenioribuspraeteriise, utere ver-
bopraesentibus Verbum autem praesentis usus, quidem usitatissimi, est 'ircii. Si Lutheran ex hoc prisco symbolo suam illam vocem Eam luias tueri: accersiri volunt, accipiant ullam alteram allelici uir, hoc est, alge
mein At sero, nunquam serio morem gerent. Pergit Lutherus corrigere nullius correctionis egentia. Si gni canter enunciandum esset Germanicosermone, prorsu auter profrendum esset. Scilicet Germanivsque ad Lutheri aduentum nunquam suo idiomate gni anter
symbolum extulerunt. Iste bicus transfuga exspectandus erat, qui Germanos significanter symbolum recitare decantare doceret. Nos Germani, inquit Lutherus, haedictionem A iri usurpare consueuimio Et quidem rectissime, ne dicam necessario, siquis ita symbolum reddere velit, ut intelligatur. An non tu ipse,licet inuitissimus, in
symbolo hac voce uti debuisti euna dilige Chrisilichea iri Sic enim uterque tuus Catechismus habet. Ais,mocuti Airm gni at congregationem. Esto. Neque vox Germanaes .imo est tametsi Graeco fonte cadit quod Germanitati non obstat; alioqui neque voces ructi aut Brotessent Germanicae; quia illa descendit a Latino vi num haec a Graeco euror, quod edulia scia esulenta significat. Et quis Germanorum suo in idiomate adeo est hospes,