장음표시 사용
151쪽
RV STAC EVM quod lite depictsi exhibebimus Squila Ialam appellauit Rondeletius, quδd potius Squillis quam Locustis videatur annumerandum tarent enim,inquit, primi eius pedes sercipibus , quos chelas vocant,quibus munitae sunt Locus aer alioqui corporis ibim a Locustae admodum similis. Latae autem cognomen addidit, ut ab alijs diastinguaturmecid sine exemplo.Quippe Archestratus,vt author es ' Attisnarus, - uat καρώ- appellauit, quamquam Locustas, Astacos,Caridas confudisse vi-d tur: quae tamen secernenda esse , & specie differre scripsit Athenaeus, sed Alistophanes in Thesmophoria Tu sis , non Archestratus ut Rondeletius hic scribit πιανάων καριδων meminit : quo nomine de Astacis euin sentire Athenaeus coniicit. Sed estne haec Vrsa Aristotelis Rondeletius id pertinaciter negat: quod Aristoteles Vrsam videatur cum Cancris numerare, Bellonio contradicens, qui Vrsae nomen Squillae latae imposuit, spropterea quod terrestris Vrsi in morem. qui crallo & recurto esset corpore, eiusq; col rem referret. Profecto huius Belloni; opinionem dcfendit Iulius Caelar Scaliger. & Vo. sum Rondeletij Cancrum Heracleoticum esse asserit: Squillarum, inquit, species una vulgari Gammam fluviatili nimirum siue Gammaro, siue Astacoὶ similis ab eo ius discreta . notis, quas supra ponebamus citaurinus eas praecedenti capite, ubi de Squillarum generibus dicebatur sed maximar Astacum.n. uat magnitudine: alicubi etia superatque admodum scribit Athenaeus. Vrsa haec est Aristotelis. Vbi enim porrecta iacci, Ursi cori- uin extensum re sentat. Et paulo pin: Quoniain vero doctissimus amicus noster as .. versus alium quendam scribens intelligit ilondeletium, qui scripsit hac de re contra Bellonium a nobis videtur dissentire. consilii nostri ratio reddenda est. Negat Aristo- Iis Vrsam ecte Squillam maiorem: quia seorsum ab Astacis,& Locustis & Squillis posuerit. Sane, sed Locustaceis annumerati it,cum ei & Locustis pariendi tempus idem assigna. hat. A Squillis separauit quia sub Squillae nomine haud norat . Aristoteles enim sicam pro Vrsa non accepisset,omnino ei lanata suisse videretur. quadoquidem eam inter Squil talas nusquam commemorat. Et celebris tamen tota Graecia fuit: ad Smyrnam laudatusi. VGina . Neapolitani,& blennenses in Sicilia vulgo Vrsum marinum vocant Messacara, vel Massacaram quae a Graeco nomine deflexa videntur νε ,-- - , ἔ- καρὶς , hoe est maior Squill ,ut placet Zoographo. A Liguribus orchetia vocatur testa Ron- ,. deletio, quod nomen sorte corruptum est a vulgo pro Vrsetta. Minorem enim huius generis speciem . alioqui per omnia buic similem, Ligures Bellonio teste Vrscitam appel. . .
Iant. Romae etiam utramque speciem MaZZacaram uno nomine vocari audio. Gallis qui 'Mediterraneum mare accolunt nullam adhuc nomen. Nulla enim ibi eiusmodi Squil- , .
B. Germanica nomina fingit Zoographus ab Vrso quadrupede Ein Ber, ein Meerber,ein Berenacrebs His maioris & minoris discrimen addi licebit.
GENUS. DIFFERENTIA.DESCRIPTIO.
bit Bellonius, forcipibus carci. cadeinq; est cum Locustis magnitudi- ,sne: terrestris Vrsi in morem crasso dc recurto corpore, eiusq; colorem a liabet, unde illi nomen. Proinde tabellis firmis, mi libusq, loricata est ω ut Locusta terrestris, cubitatisq; nonnunqualn est: antennaa ad praetentandum iter non ,s habet longas, sed coloris caeruler, bifidas, atq; utrinq; in lateribus ante oculos duas,cor. s. niau, seu cirrorion unere iungentes. TOtacius anterior pars unico constat thorace,vulgus inplastrona vocat. Qui nos utrinq; pedes gerit, unguibus robustis, ac nigris munitos: falco,tas tibias, articul tionibus quinis interseptas. Os praeterea subtus habEr. vi caeterunt LO- .custarium di Cinciarium genus. Alibi quoque in obseruationibus suis; Similes sere, Minquit,
152쪽
, Squilla lata authoris. inquit,&Vrsa laquens,sunt Astam; sed chelas non habent, ut neque Loeusta: nee aculeis exasperantur, ut neque Astacus . Locusta enim toto dorso superiore aculeata est, Bce. Rondeletius eam sic descripsit, & diligentius. Squilla igitur lata,inquit,Locustarum est magnitudine, sed latior multo & magis depreta corpore &hirto in stote ossa duo, utrimque unicum, in ambitu serratum, in quibusdam acutius, in alijs latius:his pinnae duae al- Iigantur, inter haec duo enascuntur eornua, initio articulata, elaea medium bifida, vi ex duobus quatuor fiant, non valde longa. Os & oris appendices ita habent, ut in Locusta .
153쪽
Erere. 13 Caneet Heraclioticiu
lRVSTAC EVM quod hie depictst exhibebimus Squila latam appellauit Rondeletius, quod potius Squillis quam Locultis videatur annumerandum, Carent enim,inquit, primi eius pedes forcipibus , quos chelas vocant,quibus munitae sunt Locul aer alioqui corporis sorma Locustae admodum similis. Latae autem cognomen addidit, ut ab alus diastinguarunnec id sine exemplo.Quippe Ai chestratus,vt author est' Athina uS, AER τειας appellauit, quamquam Locustas, Astacos, Caridas confudisse videatur : quae tamen secernenda esse, & specie ditscire scripsi Athenaeus, sed Aristophanes in Thehnophoria Tulis , non Archestratus ut Rondeletius hic scribit, πλατάω καρι- meminit: quo nomine de Asiacis eum sentirex Athenaeus coniicit. Sed estne haec Vrsa At istotelis ae Rondeletius id pertinaciter negat: quod Aristoteles Vrsam videatur cum Cancris numerare, Bellonio contradicens, qui Vrtae nomen Squillae latae imposuit. lpropterea q iio d terrestris Vrsi in morem, qui crasso & recurto esset corpore, eiusq; col rem referret. Prosecto huius Bellonii opinionem detendit Iulius Caelar Scaliger, & Vmlum Rondeleti, Cancrum Heracleoticum esse afferit: Squillarum, inquit,species una vulgari Gammaro fluviatili nimirum sue Gammaro, siue Astacoὶ similis ab eo ijs discreta notis, quas supra ponebamus citauimus eas pra cedenti capite,ubi de Squillarum generibus dicebatur sed maxima: Astacum.n.aequat magnitudine: alicubi etia superat tu madmodum scribit Athenaeus. Vrsa haec est Aristotelis. Vbi enim porrecta iacci, Ursi corium extensum repraesentat. Et paulo pM: Quoniam vero doctilsimus amicus noster ad- Dei sus alium quendam scribens intelligit Rondeletium, qui scripsi hac de re contra Bellonium γ L nobis videtur dii sentire, consili j nostri ratio reddenda est. Negat Aiust lis Vrsam esse Squillam maiorem: quia seorsum ab Astacis,& Locustis,& Squillis posse rit. Sane, sed Locustaceis annumerauit,cum ei dc Locustis pariendi tempus idem aissigna. bat. A Squillis separauit,quia sub Squillae nomine haud norat. Aristotel es enim si eam pro Vrsi non accepisset,omnino ei ignata suisse videretur. quadoquidem eam inter Squillas nusquam commemorat. Et celebris tamen tota Graecia fuit: ad Smyrnam laudati l li-Mest,em. ina . Neapolitani,& instanenses in Sicilia vulgo Vrsum marinum vocant Messacara, vel Massacaram quae a Graeco nomine deflexa videntur, ι με ν ἔ-, ἐ- καρὶe, hoc est maior Squillo,ut placet Zoographo. A Liguribus orchetia vocatur teste Ronis delet , quod nomen sorte corruptum est a vulgo pro Vrsetta. Minorem enim huius generis speciem, alioqui per omnia buic similem, Ligures Bellonio teste V etiam appos. Iant. Romae etiam utramque speciem Marracaram uno nomine vocari audio. Gallis q ut Mediterraneum mare accolunt nullum adhuc nomen. Nulla enim ibi eiusmodi Squilla . Germanica nomina fingit Zoographus ab Vrso quadrupede Ein Ber , ein Meerber,ein verenκrebs. His maioris di mitioris discrimcn addi licebit.
GENUS. DIFFERENTIA, DESCRIPTIO.
. HELLONIVS ' Vrsa, duo costituit genera, maiorem & minorem, qua Rondeletium Squillam caelatam opinamur nominasse, & de qua sequenti capite. Maior igitur sue Squilla lata Locustarum modo, ut scria Κ,
bii Bellonius . forcipibus caret, eademq; est cum Locustis magnitudi- ,ane: terrestris Vrsi in morem erasso & recurto corpore, eiusq; colorem , habet, unde illi nomen. Proinde tabellis firmis, tortibusql loricata est- ut Loc usta terrestris, cubitali nonnunquam est: antennas ad praetentandum iter non in habet longas, sed coloris ecerulei, bifidas, atq; utrinq; in lateribus ante oculos duas,com s nus,leu cirrora munere iunὐentes. Tota eius anterior pars unico constat thorace, vulgus plastronu vocat.Qginos utrinq ; pedes gerit, unguibus robustis,ac nigris munitos: falcam ras tibias, articulationibus quinis interseptas. Os praeterea subtus habet. vi caeterum - .custarium & Cancrarium gemis. Alibi quoque in obseruationibus suis ι Similes sere, ninquit,
154쪽
Squilla lata authoris. inquit,&Vrsis Ioquens,sunt Astaco; sed chelas non habent, ut neque Loeum: nee aculeis exasperantur, ut neque Astacus . Locusta enim toto dorso superiore aculeata est,&c. Rondesetius eant sic descripsit,& diligentius. Squilla igitur lata, inquit,Locustarum est magnitudine, sed latior multo & magis depresso corpore& hirto, in stote ossa duo, utrit sue unicum, in ambitu serratum, in quibusdam acutius, in alijs Iatius: his pinnae duae alis ligantur, inter haec duo enascuntur eornua, initio articulata, circa medium bifida, ut ex duobus quatuor fiant, non valde longa. Os di oris appendices ita habent, ut in Locusta.
155쪽
Brachia duo habet eum aculeis, veluti clauis eminetibus.pedibus malara,non bifida,quς α in os flectuntur,quibus cibum ori tanquam manibus admoucant. Haec qui bisulca non nesse videbant, pcdibus annumerabant, ut quinqu pedes esse dicerent. Sed hoe Squillis proprium est.chelis carere, harum autem vice brachia maiora pedibus habere. Pedes utrinque quaterni sunt ut in cultaruin & Cancrorum generibus. Oculi parum promi- nent, ob id conditi videntu&frons quadrata& latior quam in ullo Crustatorum genere. UTumores multi per dorsum sparsi sunt, ex quibus extant tubercula,quorum sumina pars Nadeo rubet, ut carbunculos in annularum pala inclusas esse dicas. Cauda tabellis quinq; constat, & in pinnas totidem desinit: in caudae se pina parte appendices sunt ad Oua re- ponenda, quemadmoduui in Locusta. interna quoq; omnia sinailia habet. '
RARA est apud nos, inquit Rondeletius, Massiliae aliquando capitur, Satis se
quens Romae & Neapoli, de in mari Siculo, In Africa autem frequentissima. Haes ibi reperiusset Apitius. non tam cito adsum reditat. Scribit Athenarus squillas circa Minturnas Campani et oppidum maiores esse Smyrnaeis: quae de Ursa intellexisse .isus est ' Caesar Scaliger: ait enim: Et celcbris tamen tota Graecia fuit ἱ ad Smyrnam vero etiam laudatissima. In caenosis locis vivit, argumento est quod sordida & luto obsita e mari e
EODEM modo coit. quo Locusta. eodemq; tempore, scilicet aestate. Idcirco di- Μxit Aristotelesi lis etiam quas nomine Vrsae Arct is appellant, idem pariendi tem- ripus natura statuit, quod Locustis: quocirca per hyemem & vere prius,quiun oua exclu- dant, cibo laudantur: cum excluserunt,deterrituae fiunt.
VNDE patet in cibum quoq: suissae ab aliquis recepta n Vrsam. Nec sine ratione. . Eii enim came molli , ut Astacus. Proinde eodem modo coquere eam Iolent.
156쪽
A M Bellonius Ursam minorem appellat, Rondeletius,ni fallor, Squillam caela tam dixit. ' Sealiger Aristotelis Crangen facit. Amaiore, inquit, non nisi magnitudine differt, & lineamentis qui- ibusdam, quibus tessellatae lamellae pictae sunt. Haec est a isse. Aristotelis, ait cnim,Crangen & Gibbam, aeque utranq; habere in cauda pinnas: hoc eas differre, quia in Crange media pinna lata sit, in Gibba vero acuta, haec ille. Sed alia est Rondeleti, Crange. qui hanesuam Squillam caelatam, Cicadam Aeliani esse arbitratur. potius quam illam Squillae speciem,quam ipse Mantin nominat Cicadam ab B alijs existimatam. Scaliger Cicadam Aeliani eam esse putat, quae etiam uulgo a piscatoribus Vasconum sic appellatur: Bellonius vero Rondi letis Mantin. Massiliae, & Genuae
Cicadam marinam vocari ait: cuius sententiae Loographus vel ideo magis fauet, ut a liquo nomine non careat,di fingendum sit nouum, quod fecit Rondeletius. Aelianus certe cum Romae vixerit, inquit Zoographus,& harum quidem rerum studiosus,non potuit ignorare Cammaros Romae vulgo dictos e genere Squillarum, vi h Athenaeus scribit: s 'LA 'si eosdem Cicadas marinas putassiet ,non tacuisset, opinor praesertim cum alius nemo hoc nomine sit usus. Haec Zoogr.iphus, contra Rondeletium . qui hane Squillae speciem esse putat antiquorum Gammaru, liue Cammarum nominatum authoribus Athenso, Plinio, tam ita Columelli,qui Cammarum inter parui incrementi pisces recensuit. Sane argumentum tu, Rondo nullum habet emax. A colore enim id tantum sumit, quem ait magis rubeum in hoc, leuixam in ullo alio Crustato,siue crudus tu, siue coctus, eumqὲ colorem mulli maxime re-: ne, quod scilicet de eo dicit Martialis.
C Nos quid sit Cammarus veterum, in Astacorum diximus historijs. Caeterum Rondele tius Cicadam marinam potiore ratione nominandam es Ie censet, ob maiorem cum cicadis terestribus fimilitudiciem: Squillam vero, tum quod supra dictae similis sit, tum quod brachia priora indivisa habeat, qua nota Squillas a Locustis & Caneris secemi dixit: C latam vero, ut ab aliIs internoscatur-Nain quinq; tabellis constat,& dorso egregio natu- Dς . ri Wio. - inificio varie caelatis it sculptis,ut in pictura expressit. Squilla haec tota rubet,ut idem scribit. olla utrinq; habet in 1Ponte, in ambitu serrata, acuta. veluti Squilla lata: quibus annexae sunt pinnae,veluti alae. Cornua duo habet, brachia duo indivisa, quibus ori cibos admouet: pedes quaternos, circa os appendices, internas partes, caudae pinnas easdem quas Locusta: magnitudine vero differt: nam dodrantalem magnitudinem vix superat. Camis substantia Astaco quoq; similis est. Minor autem Arctos,inquit Bellonius, per omnia maiori respondet. Ligures Ursettam appellant, crassore est quam Sparnochius Squil la Crange corpore. 8e forcipibus, Ut Vrsa, caret. Praetenturis quoq; binis praedita est. Ecrostratum caputgerit. Caeterum est corpore robusto,& recurto: omnes deniq; notas cum maiore communes ostendit.Sed Bellonius huius leonem non apposuit: Rondeleti ex . . D pressit. sed quia Squillam caelatam Aeliani ille Cicadam marinam putat. ideo' Aeliani ,, verba quae super ea memoriae prodidit,placet adscribere: Est etiam cicadarum genus ma- Σ- rinum ciame --r quarum maxima parui Carabi similitudinem speciemq; gerit. v is rumtamen cornua,non limiliter atq; ille magna,nee aculeos habet: alpectu etiam nigrior tib& cerni captus est, stridorem quendam edere videtur. Pinnae ipsius exiguae sub ocu is lis enascuntur, terrenarum alis similes. Hominum plaertq; idcirco ab ea se abstinent,sed
in mari reddunt,atq; etiam mortuam flentes & sordidati humatione assiciuat, quod eam di cant Perseo Iouis filio coasecratam eue.
157쪽
Cauda. Descriptio ex Belloniis
B I Apud' Aristotelem Squillae quaedam vocantur aut αγγη, quod nomen magis placet Zoographo: Gaeta Crangines , ut delphinesve riit.Apud Hesychium, & Uarrinum Κραγὼν est μ ω γω, op 2δαχαρίδει, sed melius scribitur duplici y,ut apud Aristotelem. Caesar Malisci Squillam caelatam Rondet et ij siue Ursam minorem, facit Crangcn, ut diximus super i iis . Alia quidem est Rondeleti, Crange, cuius iconem apponemus. Haee Canai ncrugiati Sparnochia vulgo ab Italis vocatur,a Romanis dempto primo elemen- Flo Pari.olua, a nostris inquit Rotuli letius Caramo te Qt parua Squilla Caramot aba a L nguustin. .il uigedet alensibus seruata vetcre appellatione Squilles.
JON DELETIVS hane se descripsit: Est, inquit, haec Squilla palmi
maioris longitudine. Crusta tenui contegiturvaeui,candida,nonnunquam ex albo paru rubescere; cocta vero tota iubescente,instar cornu pellucida . Habet e dorso enatum cornu in fronte, serratum, sursum recuruum . illius
denticulatae asperitates in superiore di inferiore sunt parte, ito in lateribus veluti in Astacis&Squillis latis . Oculi cornei sunt, satis prominentes, in quibus subi cta pars caua eli cocilicaris modo . Cornua quatuor habet, duo bene longa . tonuia tax biliaque , his alia duo breuiora in sumnio divisa. E lateribus veluti alae exoriuntur paruae, albae, radio liue aculeo innixae. Os & oris appendices, cuiusmodi sunt in L si custa S Astaco. llades quinos hahet, praeter hos brachia duo: qui in calcar terminantur, des terni: qui haec sequuntur, parum diuisi, bini& vltimi itidiuisi. Posterior pars pro reliqui corporis crassitudine & magnitudine Ionga, septem tabellis constans, in pinnas quatuor cc sinit : e quarum medio extat aculeus latior quam in Squilla gibba. Su-Pinae caudae appendicibus, coeundi pariendiq; modo, partibus internis a superioribus non dissert. Comprobat deinde Rondeletius se veram Squillam Crangonem exhibere his verbis : Squillam Crangona nos rectcrerissent alse demonstrare oportet. Ac priamum cum Crusta toruin animantium quatuor sint genera i ut prius ex Aristotele ostem dimus nulli potius quam Squillarum generi subijes hinc perspicuum est. Ea enim quam exhibemus, laeuis eli, Locustae toto dorso asperat chelas ante pedes non habet ut Astaci, cauda est protensa, non rotundo corpore, de sine chelis: non est igitur e Cancrorum genere : quare Squillam esse necesse est e non latam quidem , neque caelatam. vi corporis specio dilaeuitas sine ulla lautatura ostendunt: neque paruam quae maior nunquam fiat: nam calonge minor est quam paulo post exhibebimus: neq; Gibbam quia gibbo caret. His omnibus accedit nota certissima ab Aristotele tradita, qua Sqvi, H
α α γ τιρα , πλύων -ται μω' πλαγὰ , ἔ δι' in ' σου. Squilla gibba caudam habet, & pimnas quatuon totidem totidem non est in Graeco & Crangon in utraq; caudae parte quarum medium in utrisq; spinos uin est siue aculeatum, sed in Crangone latum , in Gibba acutum. Haec nota in utraq: Squilla & Crangone, de qua nunc agimus, & in Gi a. de qu i mox, uidentissima est: & verissunam esse comperiet, qui pictas a nobis Squillas eum vitiis contulerit. Hac laut quς fidcm faciunt Squillam Crangonem recte nos ab alijs diis stinxisse. Eandem ante Rondeletium nouerat Bellonius di sie describit: Insignibus notis a Cibba differt. Na ubi in Gibbis multiplices cirri spectantur anteriori praecipue parte pedusq; omnes in extremo bisulci, Aparnochiae duo, oblongi tantum cirri prominent, devnsucs acumInatos more Locustae habet, & codcin modo quaternas in extrema parte
158쪽
caudae: quaru ea quae in medio sita est, 'si pinna eL set, faceret ut quinq; pinnae,ut in Astacis,& C rabis, numerarentur: sed spinea duritie praedita cernitur, ac cinnis horridula est. Anteriori autem frontis parte quatuor cornua aequali serε longitudine videas . I ii quibusdam locis adeo magnae nascuntur Squillae, ut prope spithamen, hoc est palumum exccdant: quae quidem sunt alijs esticaciores. Hactenus Bellonius. Quam autem ZoographuS vi- dit & dclineatam exhibuit,eius color partim rubet, Fpartim dilutior albicat, ad latera flavescit: extremi - etli:otas quatuor latiorum caudae pinnarum caerulea est: pho. pars inter eas media acuta rubet. Media inter hoc genus & Cancellos, siue flernardos Eremitas esse videtur, sicquenti pagina depictum crustaceum, mi
ris totum fere cineret pallidi, nisi quod alicubi ut in cauda dorsoq; & chelis nonnihil caerulei habeat.
pidissimi sunt. unde inmensisnobLη-lium, Romae praesertim, primo p
nuntur loco. Carne enim sunt tene
ra, dulci, bonique alimenti ae multi: Unde hecticis& atrophia laborantibus utilissimus cibus. Coquut hanc in Italia varijsm dis frequetissime in aqua dulci, sed meliores sunt in marina si coquantur, & cum saleac pipere coinmedantur. Optimae sunt earum caudae crusta sp liatae, ac coctae cisi pipere, sale,&aceto. Fieri quoq; possunt ex eisdem varia iuscula iucundi saporis. Optimaeq; sunt a mensibus Februario, Martio, Aprili, Maio, sed Romae omni tempore venales ha
159쪽
Crustaceum quod medium videtur inter Crangonem Squillam, α
ancellum, siue Bernardum remitam.
Saliabant υι Squilia Iure prem3Gibba salium. Graeci recentior es antiquum nomen hodie non seruant, Caridas,&Caranidia vocantes ut scribit Bellonius, quamquam Astacum fluviatilem idem a vulUGraecorum Caranis& Catanidia dici tradat. Squilla haec gibba Roinae nune dicitur Gambarella, ut scribit Bellonius a tibijs quae gambae dicuntur . multis enim cruribus praedita est; Zoographus potius a ammaro diminutiuuin nomen esse putat. Idem Bellonius nisi sit error liber rioruni l arili; s hanc Squillam Guerueite vocari aist Suspicatur Zoographus Guernet te legendum: quoniam Germani inferiores aliqui siue hanc sol um.siue aliam quampiam H ,ernat appotiant. Galli quidem quintam vocalem poli g scribere solent,c. vel i, sequente,cum hanc con sonantem ita proferunt, ut ante reliquas tres vocales proferri solet. Sed Rondesetius i l arisiensibis vocari lcribit Cheuretes: a suis Caramot, ad discrimen Crangonis, quam Carainor appellaiit. A Santonibus de la sente quod aegris ut plurimum s lcant apponere ἔ a Rotomagensibus Salecoques, vel Salaoques,ut ait Bellonius; quarum quae adhuc vaginis inclusae sunt, luee,uquerae: ijs autem exutae, des Creuelles appellantur. Arinorici des Sautrolies: saliunt.n. Locustaru more. Malsilienses vulgo vetustatis vestigia retinentes, Carambotos vocant deducto a Caride nomine. Qui Galli Oceani litus incolunt,etiam a saltatione nominant Cheurettes, quasi capreolas dicant. Galli in Neu strial ou llici, quod hirculum interpretatur Zoographus. I.ustiani Caraman de Lisboa, V neti vulgo Squillas. Germanica nomina haec finxit Zoographus: Ein Seegit Ele, eici Meer Getis: ein Beckle, ad imitationem nominis Gallici Cheurette, idest hoedi, quo vultuur Rupellae, vel a gibbo vocat eia Hegerling, ein i gessierni r.
160쪽
4 GENUS, DIFFERENTIA, DESCRIPTIO.
CALIGER' tres facit Squillarum minorum species, omnes gibbas:
maximam quς Crangon forte est Rondeletij: minimam, quam V ascones ε x t Curadam vocant, Adriatici maris accolas Squillam: mediae magnitudinis ' 'Cambarellum vocatam ab Istris: quanquam Itali quidam minimam ita vocent. Sed videntur veteres Gibbar nomine unicam tantummodo sp ciem κατ' i Orata intellexisse cui nimirum Scaliger mediam magnitudi- nem aisgnat Squillarum generi,inquit Aristoteles, quas gibbas vocamus, quini utrinq; - pedes situ quo caeteris: quorum proximi capiti acutiores .& quini utrinque: ali; vcntri, , iuncti,quorum extrema latiuscula sunt . Tabellae ijs nullae parte supinat prona silmilis Locustarum est. Sed vetus Aristotelis interpres,Squillae gibbae. inquit, duodecim pedes lia- . bent utrinque sex. V Ibidem Squillis gibbis caudam este tradit, & pinnas quaternas. Nec B plura de hae Squilla, in ijs, qui nunc extant libris Aristotelis inuenio, de corporis ac partium singularum serma. S Bollonius senos, inquitiante frontem gerit valde tenues cirros. ' Lab quibus Dioscorides aconiti radices in tenues fibras abeuntes comparauit: Caudam con- 'trinam,in cuius extremo pinnae sunt ut in caereris Locustis) quinae . quarum quae medio loco posita est, serratam. spinosam, duram, atquein acutum fastigiatam serinam habet, quamobrem quaternas tantum illi coma umerauisse pinnas ut in Crangone dicetur) satis fuerit. His addatur Ron teleti, descriptio,quae talis est: Gibbae Squillae Crangonibus tenuiores sunt,maxime in cauda extrema, in fronte cornu gestant, veluti Crangones, ma- i. '''
gnum pro corporis ratione. Oculos, alas, pedes, cornua, os, oris appendices, interna Om
nia similia Crangoniblis habent,caudae initiu in tumore erigitur, unde illi nomen:ab hoc tumore cauda tenuior & gracilior esse incepit, in pinnas quatuor desinit: harum medium acutius est,quam in Crangonibus,ut dictum est: qua nota & gibbo a Crangonibus Squillae distinguuntur. Cardarius addit sercipes pedibus duobus prioribus, i iique manuum vice uti, lorie cum Bellopio deceptiis, qui non audiendos putat,qui Squillarum pedes Brcipibus carere arbitrantur. Sed fatis superius demonstratu ii, Squillis proprium esse ca- C rere chelis.Sane in . Rondeicti, icone nulla sorcipum aut chelarum vestigia apparet, , 'tineque in nostra, quae melius legitimam squillam gibbam repraesentat quamuis it olli inseriori parte plurimas habeat appendices,quae nullae sunt in Rondeletil icone)I eadem sit magnitudine,qua depicta cernitur. A nostris diuersam aliam iconem exhibet Zoogra-Dhus,nimirum hane,quam putat esse Gibbam Rondelet ij. Picturam minorem octe voluisset,& caudam minus directam, ut cognomini responderet. Sed admodum differt haec pi- l ς ς' ctura a Rondelet ij. Ostendit enim sex seu mauis quatuor antennas longas, duas exterio- φ .' ' res Simplices,alias vero duas statim a principio bifidas, ut quatuor cIlla videantur: deinde hia. ' 'quatuor pedes priores seres palos; duos maiores quinq; constantes internodiis, si sorcipes annumeres,duos minores quatuor internodia habentes.