장음표시 사용
71쪽
M PARS estormatio nonnisi longissimo tempor peracta est . Rem ita Se habuisse colligi potest a ex
Vastissima profunditate Stratorum ex multitudine e Xuviarum plantarum et animalium, quae in his stratis sepeliuntur pSae species ad plura millia attingunt, et tali ordine disponuntur, ut in strati posterioribu ViXumquam appareant Specie S, quae in prioribus floruerunt ei Moll0y, P. 24 I). '
addi potest periodu quate mari Seu OCenS, in qua terra evasit Conveniens humani generi habitatio. Putting Side minor divisions. Me ma reStrict urSelVe to an enumeration O the System ancl
72쪽
45. Quanta Sit harum specierum multitudo quibusdam exempli patebit. Qui plura vult, adeat esch,
Ibidem exstant prima piscium Vestigia. In formatione Devonica animalia ad , OO SpeCie rediguntur, PiSCeStamen uSque ad 3OO fere Specie eXCreSCunt. ConSpicuae sunt plantae aquaticae, et prima insectorum indicia emonstrant. In formatione Carbonica animalia diminuuntur, Sed plantae mirifice CreScunt et efformant immania Strata Carbonis. Apparent Arnneae, OCUStae, nonnulla reptilia. In formatione Permica ViX O SpecieSanimalium, quae ante fuerunt, reStant. In formatione
73쪽
DE CAUSA FINALI CREATIONIS. 63Triassica Specie animalium USque Ad ,3OO num Tantur. Primae etiam apparent Ve Primaque mammalia.
Formatio iurassica continet fere , OO Specie anima lium. In formationibus periodi coenoasicoe I, 7O SpecieSanimalium enumerantur. Denique formatione quaternarine periodi multa praebent indicia, ' quae probante tempore plurimo fuiSSe ingentium pachydermatum grege per ipSam Europam CircumVaganteS, inter quos elephante primigenio mammoth), rhinoceroteS, hip
sic orirentur et ad tantam individuorum multitudinem
ARΤ ΙΙΙ.DE AUSA FINALI TOTIUS REATIONIS. 46. Quoties en intellectuale pii quodpiam molitur, ab aliquo bono ad operandum movetur. Illud autem bonum, O Cuju amorem agen ad perandum inducitur dicitur sinis operantis. Quod bonum, Vel a Voluntate agenti AES itStinctum eamque Suo influxu in
74쪽
64 DE CAUSA FINALL CREATIONIS.
agendum OVet, Vel a voluntate non est distinctum nec eam proprie ad Volendum allicit et determinat sedet amen rationem Suppeditat, propter quam pSa Velit et operetur. Si primum obtinet bonum illud dicitur causa sinalis vel sinis proprie dictus, Si alterum dicitur ratio vel etiam sinis minu proprie dictuS. JamVero, quum DeuS, utpote in agendo SapientiSSimus, non possit agere nisi e amore alicuju boni, et quum in agendo non dependeat a quapiam re Xterna, dicendum eS Deum mundum CreaSSe propter sinem quidem, at non propter sinem, qui SSet causa Ctum voluntatis determinanS, Sed propter finem, qui fuit ratio susciens. Cur Deu re creata vellet. Unde divina Voluntas habuit rationem Volendi mundum et ista ratio fuit divina bonitas. Vidit enim Deus valde SSe conveniens, ut de plenitudine Suarum perfectionum cum aliis
Communicaret, atque Suam infinite perfectam essentiam eSSe dignam, quae ab alii CognOSCeretur, amaretur, laudaretur unde Ob amorem erga Suam eSSentiam decrevit bonitatem suam Cum alii communicare et Xtra Seentia rodUCero.
47. Licet respectu volitionis divinae causa finalis locum non habeat, reSpectu effectuum tamen illum Vere habet jam Sicut in creaturis finis vere influit in
productionem effectuS, quatenu Sui amorem excitat in Voluntate, ad quem amorem Sequitur electio et
applicatio mediorum cita et in Deo bonitas finis per creationem attingendi quin quidpiam novi in divina
voluntate auSet, vera fuit auSa finali respectu effectuum ad extra productorum. Ad quaeStionem igitur,
quisnam fuerit finiS, quem Deus Sibi praestituit in
mundo creando, in hoc articulo reSpondere Oportet. Finis autem alicui per praeStitu dupleX SSe PoteSt, nimirum, primaritis, Seu ille qui primo et per se intenditur, et Secundaritis, qui Cum primario cohaeret et ad
75쪽
illum dirigitur. Finis primarius totius Creationi est externa Dei gloria I secundarius vero est perfectio et felicitas creaturarum rationalium Quum autem hic alter fini cum priore neceSSario conjungatur, Suffcit probare thesim D PR1MARIO MUNDI FINE.
8. HESIS VII. Finis primarius, quem Deus in mundo ereando intendit, est ejus gloria externa tum objectiva iuni
Stat quaesi.-Gloria definitur clara cum laude notitia V S. h. 2, 2. q. TO3, . , ad 3 . Dicitura'. clara notitia, i. e. notitia, quae non habetur apud unum Vel pauco tantum, Sed apud multos, ita ut agnitio de alicujus Xcellentia Sit late pervulgata. Dicitur P. cum laude laus enim tunc habetur cum testificamur de bonitate alicujus in ordine ad finem, Sicut laudamus bene operantem propter finem V
Ad gloriam igitur constituendam Concurrit a ex parte intellectus cognitio et admiratio apud multos excellentiae alicujus entis: b et e parte voluntatis
amor laudativus XCellentiae cognitae. Gloria est dupleX, interna et externa I et haec utraque
gloria est iterum objectiva et formalis. Gloria internaa obiectiva est perfectio et XCellentia alicujuS, propter quam dignu eSt, ut cognoScatur et laudetur formalis est ipsa cognitio et lauS Xcellentiae. Gloria externa a objectiva Si pu externUm, quod Virtutem et periectionem Operanti manifestat: b Ior- malis est cognitio Operi et, quod erinde equitur, lauSet admiratio operantis. Sola gloria Xterna formalis eSt proprie gloria, ut ex gloriae definitione patet. Quod ad Deum attinet, ejus gloria interna a objectiva consistit in periectione et excellentia divinitati S, qua
76쪽
66 DE FRIMARIO MUNDI FINE.dignuS St, Ut cognOScatur et amore laudativo honoretur: b formalis consistit in divinae excellentiae cognitione et fruitione, quas Deus ipse habet. Gloriam internam Deus pleniSSime et ab aeterno OSSidet, et ideo non ad suam gloriam internam aut acquirendam
Gloria Dei exterea a objectiva est perfecti rerum Creatarum perfectionem et XCellentiam Creatoris repraeSentans Gloria Dei externa b formalis est cognitio et dilectio, quas Creaturae rationale habent de Deo, Creatore Optimo maXimo. Haec gloria Xterna, tum Objectiva tum praecipue formalis est finiS, quem Deus in mundo creando voluit et intendit. 19. Prob. hesis. Ἀrg. I.-Deu mundum ad Suam gloriam Creavit. Si ah mundu Suapte natura divinas perfectiones manifestat: b Si Deus vult, ut eae manifestentur Si vult, ut eae cognoScantur Atqui a mun-
Auctor naturae velit, quod re creatae natura Sua faciunt. ConStat Deum Velle, ut per ea Suae perfectione manifeStentur frustra Deus mundo dedisset aptitudinem Sua perfectione manifeStandi, nisi Vellet, ut eae cognoscantur et Congruis laudibus honorentur et proinde, Deus, dum vult Suarum perfectionum manifeStationem, neceSSario vult, ut hae perfectione CognOSCantur atque
Scholastic distinguishe Lemeen externa objective an externaltorma glorν. y the externa objective glor o God the mean Create things in Socia a the are adapte by thei ver existencean activit to ea Mines to the Divine perfection, On the Suppositio that omewhere in creation here are intelligent Deings.who an intellectuali Perceive them an for a jud ent onthei nature. The externa format glor o God is the acknowledgmentis His perfectio produce in the mindsii intellectual Creaturesti the contemplationis Hi WorkS- BOedder, p. cit. P. 386ὶ.
77쪽
exinde laudes et gratiae ipsi referantur i. e. Vult Suam externam gloriam tum objectiVam tum formalem ergo. II. Proenota-FiniS, propter quem Deu mundum creavit, debet Sse Creativa actione dignia I nam quum medium, ut medium, Sit propter finem, eique Subordinetur et, quod OnSequenS St, minori tine aestimetur pretii, impossibile St, ut Deu creatiVam actionem
cum divina essentia realiter identicam et ejusdem actionis effectum dirigat in aliquem mem, qui non sit
ipse DeuS. Praeterea, repugnat Deum habere ut primarium Suae operationi finem aliquid a seipso distinctum eo enim pS Deus non esset Summe independen in agendo, quum iniS, et Praecipue primariUS, se habeat respectu VoluntatiS, Sicut OVen reSpectu rei movendae. ReStat igitur, ut dicatur Deum propter
semetipsum condidiSSe mundum. Unde ArgUmentiam ,
Finis, in quem Deu mundum Creavit, debet esse Sua perfectio, Vel augenda Vel aliquo modo communi Canda it manifestanda, onnisi hoc duplici modo potest agen Suum essectum in Se tamquam in finem ordinare Atqui Deu non PoteS Creare ad Suam perfectionem augendam iiVina enim perfectio est infinita, et ad infinitam Dei beatitudinem plenissime uincit. Ergo Deus mundum CreaVit ad Suam perfectionem Communicandam it ManifeStandam. damvero in divinae perfectioni communicatione consiStit Xterna
Dei gloria objective Sumpta I in divinae perfectionis
manifestatione habent ireaturae rationale motivum agnoscendi MiVinam XCellentiam, eamque laude et honore ProSequendi, quod St Xterna Dei gloria formaliter sumpta Ergo Deu in suam gloriam Xternam tum objectiVam tum formalem creavit mundum.
bent objectivam Dei gloriam. Quo autem periectioreSt creatura, eo magi hanc gloriam exhibet. Gloriam
78쪽
68 DU PRIMARIO NUNDI FINE. autem formalem Solae Creaturae rationale exhibent,
quippe quae dicinam Xternam gloriam contuentes possunt Scendere ad cognitionem divinae gloriae internae, atque ad eam in hac et in altera vita amandam et laudandam pro Xime disponuntur. Cor. . rgo Sicut Deu Creare non potuit nisi ob Suam gloriam communicandam et manifestandam ita non potuit entia materialia creare, entibus rationalibus a creatione XClia Si quod quidem proveniret non X deiectu potentiae, Sed e defectu finalitatis in re creata. Nam Sine creaturi rationalibu mundu eSSet opus mancum, quod quidem gloriam Dei objectivam exhiberet Sed quum non Xtaret, cui manifeStatio fieret,
finem Sibi proprie praeStitutum, gloriam Scilicet Dei
completed the Creator finalty, XPlicitly formali glorified by the
79쪽
universita esSet instar musici instrumenti, quod a nemine OSSet Sonari, Vel inSta Scenicae fabulae nullis spectatoribus Xhibitae. Quare, intellectualis creaturaeSt complementiam neceSSarium mundi, non Solum quia Si praeStantiSSimum en naturae, Sed quia prorSUS requiritur ad hoc, ut irrationalis ac bruta natura rite valeat Deum glorificare Urraburu, COS=n. P. 339). Cor. 3. Ergo felicita creaturarum rationalium Stiini SecundariuS, quem Deu mundum creando intendit. Etenim, quod ad hominem attinet, ju Vera, etSi imperiecta, in hac vita felicita consistit in cognitione et amore quem de Deo SSequitur ejus felicitas invita futura consistet in perfecta Dei cognitione ac periecto Xinde OnSequente amore. Cognitio autem et amor entium rationalium erga Deum formalem ejus gloriam Xternam conStituunt. Hi duo fines ita connectuntur, ut primariu abSolute intendatur, ideoque Semper obtineatur SecundariuS vero nonnisi Conditionale intendatur, nimirum, Si rentura velit Deum, prout debet, glorificare quod facere
Egregie hac de re Lessius D dioiriis Per . lib. I . C. In summa Dei gloria formaliter et intrinSece includitur Summum Donum noStrum, ita ut in illo Concipi nequeat et hoc ipso quod Deus illam gloriam intendit et quaerit, intendit et quaerit Summum
Donum et Commodum OStrum. Unde non minu De gratiaSagere debemu quod quaerat gloriam Suam quam quo quaerat Salutem OStram quia gloria ejuS Si Salu noStra. HOC ECCleSia insinuat, Cum ait Gratias agimus tibi popter magnam gloriam tuam ἰ benencia enim ipSiu in no Sunt gloria ejuS. Accedit, quod ipsi nihil commodi proveniat ex omnibuS, quae nobi donat vel pro nobis facit: Sed in illi omnibus Solum quaerat commodum noStrum OS Oli SumuS, in quorum Commodum Omnia acta Sunt. Immo Summam gloriam Suam in Summa benevolentia et beneficentia erga no ConStituit. Sicut Si aliqui princep PotentiSSimu et nulliu egens omnem gloriam Suam OnStitueret in beneficentia et liberalitate erga Subclitos, Summam eorum elicitatem Summam duceret SS Suam gloriam qui non Summo more Summaque laude ProSequendum diceret hunc Principem, e quod tali modo quaerat gloriam Θ
80쪽
Cor. 4.-Ergo quum formali Dei gloria creaturis irrationalibus obtineri nequeat, nisi mediante creatura rationali, ad hanc, tamquam ad finem proXimum, illae
ordinari debent, ut ad Suum et omnium Creaturarum finem ultimum attingant. Unde V sicut Deus ratione Suae potentiae Si rerum principium essicienS, ratione Sus Sapientiae principium Xemplare cita propter ummam Suae Voluntati bonitatem est omnium finis absolute ultimus, in quo uno omnia tandem conquieScant.
Hac triplici relatione absolvitur generali dependentia,
qua re ceterae cum De Connectuntur, unde admirabilis ille quasi circulus existit, per quem Creat omnia a Summo Bono progredientia, in Ipsum regrediuntur '
Soluta mundi perfectione seu Optimismum, Leibnita, Si non invenit, Certe coluit et Suis SSecli propugnandam tranSmisit. JuXta ipsum ratio Suffciens, cur Deu hunc mundum prae infinitis alii possibilibus elegerit creandum fuit Summa ejus prae illi perfectio. Critica Ratio suffciens cur Deus hunc mundum et non aliUm Creavit non in persectione mundi, sed in Dei bonitate Si poSita, ut Supra diXimus. Frustra Leib-