장음표시 사용
131쪽
divisse, dicteria in te evomuisse.' primum diis uit contrarium sibi ipse, qui p. II, lassus erat me quaedam de se vera narrasse. Caetera non dixi, sed ipse quasi 1 me dicta comminiscitur; patienιiae eum meae infultasse, pervertit ver ba Philalethis, universe nostrae patientiae, eos dicentis, quibus maledixit, omnes, atque etiam lectores, patienter serentes. Atque ego non nisi obiter tango quae falso dixit; sed Latinitatis viistia noto. Et hoc loco requiram Belgicismo dicit pro quaeram, postriem. Tum vim laceranalgnoravit; nee: enim laceravit mei quod de . eo dicitur, qui effecit, & habet lacerandi lacultatem & auctoritatemr quam ille nullam habeti pro lacerasse debebat scribere Iacerare eonatum
esse, aut Dein isse: quod per ignorantiam cum Iacerasse ipse confudisse videtur. Denique di
teria evomere. plane incongruens est: dicteria sunt acute dicta, sales, facetiae, ncc evomu
tur , sed jaciuntur, figuntur, emittuntur, adsperinguntur. Et vero evomere & ipsum in vitio ponitur, & in rebus vitiosis dicitur: veluti evom re maledicta, comisia, virus, fu, sordes, De era. Ergo evomere dicteria tam absurde dicitur, quam dicatur e mere egregia ricta. Ridiculum prorsus, inquit Critobulus: huc accedit, quod homo se ipse imprudens aperit, atque ostendit suos sales non nisi maledicta &Η a soris
132쪽
lardes esse, quas evomat. Sed quaeso caeis
Pag. 72. se reprehensio - nimiam laudem se eum costin Mm haberet. V Quid secum conjunctam: verborum moles inanium. Ibid. fidem expresse datam violasti. V Cois gitavit verbum Belgicum. At Latinum hoc senissu metaphorice dicitur de exemplis accurate redis ditis. Dicendum erat risierae, plane. Pag. 73. Bella prosecto esset ironia, si joea- remur: cum vero asseveramus, Vide quam vi- ,, lis sit quamque odiosa.V Quum nullus hie sit locus ironiae, mirabar unde ista homini accidisset: nunc video eum ex Cicerone haec dea
scripsisse in Bruto 85: Bella ironia, si Dearemur: sin asse ramus, vide ne religio nobis tam adhibenda siti, quam si testimonium dicamus. Hoccine est Latine scribere Τ Veterum dicta surripere, alieno loco inculeare, &, si quid ipsi addimus, deteriora sacere. Veluti hic, & compositio inficeta est: & nomina vilis, odiosus, .hoc usu sensuque ε Belgicismo venerunt: &pasim ita loquitur Horrearius, perperam qui dem. Vile dicitur, quod nullo in pretio est. Contemtum, abjectum, sordidum: odiosum autem est odio dignum, quod nos ad sui odium inducit , movet, minime vile & contemnendum. Sunt sere disjuncta, quae conjungi nequeant. Ibid.
133쪽
Ibid, o bonoque mihi exemplo praeire debuisisse ses.'' Supra notatus, & frequeus homini, BelgicismuS. Pag. 74. te - ad illum magnitudinis venustatisque sensum hucusque nondum adscendisse, quo literati, nisi qui simul boni sint animoque puri, incensos se inflammatosque sentire plane non possunt.' In hanc sententiam disserui in Oratione quadam, & in Vita Ruhnhenii. unde spoliavit, sed insicςte contexuit Horrearius. Primum adscendere ineptum est, nisi ddsit altitudinis aut sublimita;is nomene potius convenit huic notioni atrollare se, erigi; quod magis etiam in Graecis sentitur, in quibus ridiculum si di re αναβανειν πρὸς υ νος διανοίας et in
quo ponenda sunt λαρεσθαι, ἐξουρεσθαι, & similia. Tum caetera claudicant: dixisset nisi qui animis boni F is visiorum contagione puri simi Denique ultimum prorsus est absurdum, incensos se instammatosque sentire plana non possunt quasi vero isti pravi & impuri literati incenderentur quidem & inflammarentur illo magnitq-dinis sensu, nec tamen sentirent se incendi ae
Pag. 7s. quid refcrum hic quae ante 4 te is lacta sunt vereor enim ne Lectoria patieptiao abuti viderer V AOqui Teinporum ratio destis derat videar.
134쪽
Pag. 76. is sed non est profecto cur δ praeis
se terito tempore argumenta conquiram, cum
se praesens eorum abunde inerι, illataque mihi se a te injuria satis superque docet.'' Μodorum ratio, & vis particulae caussalis eum. & ipsa constructio, requirunt Conjunctivos oferat, δε-
Pag. 77. ,, ultionem meditatus missimam. UModo notavimus. Ibid. hominem - reddunt fui plenum. Pas. sim occurrit proprius homini barbarismus.' Ibid. se Vel an exiguo potius illorum nume. ro te eximemus, qui literarum vim - recte
se perceperistyV Rursus apponit nobis dilectum suum BeIgicismum VH an. Tum in Modorum ratione labitur, pro Indicativo dans Conjuncti
' Ibid. M Non enim omnibus hoc lumen lite-- ratis apparet. V Dictio ex eo genere, quod biblicum vocatur, quocum Horregrii stilus magnam assinitatem habet: rectius erat, ostenditur, .ritur , oboritur, accenditur. 'Ibid. o ne ipsam velati Rationem accusareis Videamur; atque, ut veri est justique amans, tamquam Achilii Homerico PalIas, nobis ma- num injiciat. Puerilis affectatio granditatis,& penuria ipsius, de qua loquitur, rationis. Quid Horreario cum Homerico Achille com
135쪽
mune nisi ira, quam philosophus continere deiabebat. Tum quid λIure ire propria: ut si dicas ipse peluti Horrearius hune libellum
scripsit. Pag. 78. Rursus ponit fur lanas, ipse adeo
barbarismi plenus. ' , Pag. 79. Ἐτεχνως καὶ ἀδολως dicam, quido eruditorum de te vulgus statuat atque perhibeat.' Est haec ejus perpetua Graecae eruditionis conis sectatio, sed inepta in Latine scribendo, 'si Laistina adsint diserta' vecta, nec 'Graeca maiorem vim aut perspicuitatem adserant. Illud vero .perest ridiculum, quod eruditorum vulus testem ci. tat. Quid enim est vulgus' plebs populi, atque adeo faex plebis, turba indocta. Et si dicimus eruditorum vulgus, dicimus per contemtum, inis doctissimam partem eorum, qui docti haberi volunt. Horum equidem judicia non curo, Horrearius curet. Quamquam: sortasse is Latini seriamonis ignorantia lapsus est, dicens vulgus eruditorum, quum dicere debuisset νu o eruditi.
l. e. eruditi sic frequenter F pMim judicant. Horum ego judicia revereor; Horrearii testimo.
Ibid. ,, ut sunt homines sui adeo poni V Postremo hic exstat; saepe rediturum, si longior laret libellus. Ibid. o Ad instar se Posterioris Latinitatis, ut Η 4 is ostenis
136쪽
se ostendit Mahnius noster Epicrisi p. 9o. trio. do posteriorem Latinitatem sine Belgicismis Horrearius adserret. Ibid. isne vel umquam.' Immo, numquam. Pag. 8 I. is cum viris a dacibus, qui bonam se tueantur veri honestique caussam. Ilis viris se ipse aggregat, put*ns audaciam in laude censeri, eique studens. Dixitat fortibus, constantibus , cordatis: magis Latine & minus inepte dixisset. Ibid. Dixerat Philalethes P. LxxII , is me no- ., tuisse meis studiis aliquid subsecivi temporis si subtrahere ad Horrearium refellendum.'' Haeς ille repetens, inauditum vvcabulum facit subco
Ibid. eumque in finem V i. e. hactenus. UO-luit dicere hoc consilio, eam in rem. Ibid. is Hoc edim scias, me nec te, tua licet ,, involutum Latinitate, neque etiam Critobu Ium tuum, nec Philalethem, nec alium quem M piam fugere Hic est exitus libelli.sane claudicans. Aures Latinae & ipse sententia aliud& plenius requirunt. Dicitur quidem propriem c. miles hostem fugere, cerva lupum, caet. sed in metaphora, ut hoc loco, disertius dicendum erat, addita significatione rei & caussae, quid, quare, ubi, non sugeret: v. e. non fugio fusi -ιum ooemin vos certamen: non defugio hono
137쪽
vobiscum contentionem: non reformido vos adpe
sarios, vestras vires N facultatem. Tale quid 2 ratio & Latinitas praecipiunt. Τum involutum, inquit Critobulus, sive bono, sive malo sensu dixit, inepte dixit. Si borino, imprudens & nolens dixit: sc Cicero, Iiteris me involvo: Horatius, mea νirtute me in-νοDo. Si malo; sibi ipse repugnat, qui tuam Latinitatem puram & perspicuam esse fatetur rdicitur autem involvere se tenebris, nocte, nube, fumo: & ita proprie & vere dicamus, Horis rearium. se involaere Tantianis tenebris, nocte,
nube, fumo XXIII. Ille Philalethes: Sic est, inquit: prorsus
h suo libello discedit, ut praecisa canis caudarnam canem quidem impudentia & latratu per totum libellum se praestitit, cum in effutiendis stolidis mendaciis & conviciis, tum quod non dubitavit Latine scribere, nesciens Latinitatem constare puritate & urbanitate, utramque igno, rans: putans hoc esse Latine scribere, si ea, quae piscariarum dictionibus Belgice composuisset, Latinis verbis redderet, quamvis Belgicismos retinstret. Et tu quidem non ni si di singularibus vocibus, ct earum conjunctionibus, quas
138쪽
phrases, dicendi formulas, loquendi modos, volcant, notasti. Quod si etiam periodorum inter se continuationem, totiusque orationis nexum atque contextum animadvertisses, infinita materies haec fuisset. Nam, veluti rusticus recens ab aratro ad militiam vocatus. militaribus quamvis vestibus indutus, tamen habitu & incessu rusticum se prodit: sic homines semilatini, quantumvis ex eorum scriptione maculas tamquam eX veis
stimentis eluas, nihilo minus manent semilatini, duri & inficeti apparent, sensu , cogitatione, sono: quae omnia barbara in illis exstant, & abhorrentia ab ea, quam imitari S agere volunt,
hominis Latine docti persona. Itaque, quod in Graecis ei suasi, idem in Latinis ei suadeam, ut Rudimenta & bonum aliquod Grammaticae Compendium serio ac fideliter discat: tum syntaxi studeat; legendo Cicerone & optimo quomque scriptore, stilum ad Latinum habitum conformet, & a Belgicismis purget: nec antea Latine quid scriptum edat, quam huic meo monito satisfecerit. Caoterum multo plures, quam a te notati sunt, Belgicismos deprehendisse mihi videor. Credo equidem, inquam: sed, si quae dictiones communes sunt Latini & Belgici sermonis, nolui eas in Belgicismis censere: quamquam hanc veniam non damus aliis idiotismis, veluti
139쪽
Hebraismis Novi Testamenti: qui si nonnum. quam cum Graecismis congruunt, tamen eos in Hebraismis censemus ἰ quod scriptor in iis potius Flebraicam consuetudinem, quam Graecae orationis scientiam, secutus est. Ego vero, inquit Critobulus, inter audiendum saepe miratus sum tuam patientiam, qui adversarii orationem adeo fideliter corrigeres,& jacta in te convicia tamquam tela polires &acueres, ut eo Validius serirent. Cur non sacerem, inquam, vobis assirmantibus id Literarum amantibus gratum S utile so-ret aut cur recusarem, ut illis prodessem, vel inimico meo bene facere
Neque tamen, inquit, ut magis Latina, sic magis probabilia, adversarii convicia reddidistit adeo enim lane non solum dicta, sed etiam excogitata, stolide; ut apud neminem sanum, pra sertim, qui utrumvis vestrum noverit, fidem in-
Quid ita inquit. Quia, inquam , disertus esse possem, si contra
ista dicerem. Videos quid velis: Ciceronem imitaris. Sic est: Nam, ut hic in Τusculana prima auditori neganti se illa de inseris jactata monstra credere, Cerberum, Cocyti fremitum , transvec
140쪽
tionem Acheruntis, facete respondet: Male fieriscis narras, - quia disertus esse possem, si contra ista dicerem; quod scilicet auditor ei illum 'campum, in quem oratio ejus Consutando exiscurreret, praecludebat: sc tu mihi occasionem,
qua me ipse laudem, praecidis. Nam se ipsum laudare quum per se vanum & invidiosum sit, non nisi una in causa honeste recteque fieri censetur, si quis adversus alterius salis crimina ita se defendit, ut contrarium verum esse ostendat: veluti in exemplum justae sui laudationis a Veteribus celebratur oratio Demosthenis pro Corona: qui ab Aeschine inimico, ut malus civis, patriae proditor, aliisque criminibus accusatus, contra plane demonstravit se esse bonum civem, patriae servatorem, Optimarum partium, liberalem, henescum, & factis probavit, & testimoniis confirmavit. Sed hoc est, quod proverbio dicitur, parva cum magnis conferre: quae assimilare licet, aequiparare non licet. Neque enim aut nos quid sumus ad Demosthenem & Aeschinem, aut Horrearia fista caussula quidquam est ad nobilissimam illam ex omni antiquitate caussam pro Corona: & ridiculum putidumque sit, me contra Horrearii crimina meos Vorea, vitam, facta, defendςre.