Filomathias ta sporadin. AG Miscellaneae doctrinae liber primus tertiusDaniel Wyttenbachius Liber primus

91쪽

video, inquam, genera, Graecum, Latinum. De illo primum dicam. Et principio p. 9, apponens dictum, γαρ ἐαυτὸν πλaον οὐδεὶς ουδένα, simul & h sententia & metro aberrat. Nam, ut ipse posuit, nullus exstat sensus, Amor enim seipsum piso nemo quemquam. Verum est, δ' εαυτούμιον ουδὰς ουδώα, Amax enim se se nemo plus quemquam. Ita & sententia & Iambicus Sen rius apparet: qui vulgo in Gnomis Monostichia

fertur.

Mirum, ait Critobulus, istud in homine, qui tibi metri ignorantiam objicere ausus sit. Rese rat hoc ad suum amicum. Sed perge ad alia. Quod ego de patre meo dixi, me ei debuisse non modo τὸ Gν, sed F τὸ εὐ-' nescivit esse

dictum Alexandri Magni, de patre suo Philippo& praeceptore Aristotelet se illi τὸ ζῆν, hute is ευ ζῆν, debere. Quod si addidissem id Alexandri esse effatum; non aliquoties, hoc a me usurpatum, reprehendisset Horrearius. Immo, inquit Critobulus, magis etiam, homo nihil non arripiens, te superbiae insimulasset, quod te cum Λlexandro Μagno comparares. Pergo, inquam. Rursus e fabula graculus, quamquam id quidem ubique, sed hoc loco majore cum vanitate apparet. Scribit p. Is: is Narina, Iat Porphrrius, Plotinum, Iecto Longini

92쪽

περὶ αραμ libro, exclamasse: φιλόλογοe uisis o Λογγῖνος , φιλοσοφος δὲ Ουδαμως. Idem se hoc, murato nomine, de te pronuntiare nihil ,, vereor Cael. 'τ tum in nota subiecta paginae addit In Vita Longini. p. II 6. Haec mihi doctrina continuo inexspectata, ct major quam pro Horrearii captu, accidebat. Atque nunc memini, eum haec de Bibliotheca Critica descripssse, Parte I. p. I 2I: ubi h nobis facta exstat epitome Dissertationis De Vita & Scriptis Longini, unde totam Ruhnkenii dictionem reserre operae pretium est: se Plotinus quidem, durior ad haecis studia, lecto eius libro περὶ αρχῶν, teste Porisse phyrio in ejus Vita, p. II 6, exclamavit ris Φλιλόλογος μὲ, ο Λογγῖνος, φιλοσοφος δὲ Ουδα- ,, μως. Quam vocem, velut oraculo missam se repetit Proclus, eruditior ille quidem Ploti- no, sed eodem morbo laborans, in Platonisse Timaeum p. Sed hujus judicii iniquitasse unde prosecta si, non est dissicile intelligere.,, Urebat haud dubie hominem, suam de Ideis se sententiam, quam discipuli, ut fit, laudibus,, in coelum ferrent, idoneis rationibus ti Lon- gino oppugnari. Huc adde Barbarae & spinisse metaphysicis horridae sapientiae numquam beo se ne convenire cum elegante & diserta. Etiam ,, nunc reperiuntur, praesertim de Scholastieais Wolfii disciplina, qui paulo elegantius philo is so

93쪽

si sophantes philolaus potius, quam philosophars, appellent .

Haee Ruhnhenius, inquit Philalethes, quinisque annis ante editam Κantii Criticam Purae R tionis: quae si jam tunc istas turbas excitasset, eam sine dubio Wolfianae sectae sociam reprehensionis adiecisset Ruhnhenius; nisi forte ejus auctori propter puerilis condiscipulatus necessitudinem pepercisset, Sed Horrearius callide

egit, qui hoc Ruhnkenii de Philosophia judicium non attigit: quem profecto rursus Nimr dum & philosophiae expertem appellasset, atque sic laudes in eum a se conjectas refutasset. Hoc extra Ordinem, inquam. Nam de Graecis orationis ignorantia dicere, nunc nobis propolliatum erat. Illud volebam, Horrearium quae sit nominum vis, quem Plotinus φιλοσοφον, quem φιλόλογον, dicat, non Vidisse. Hic enim ψιλόσοφον non fere appellat, nisi Platonicum, ines quis alterius sectae socius, cum Platonica mistione consentit: spiλολογος autem, non qui hodiernis dicitur, sed qui Veteribus, omnia doctris nae genera complectitur quatenus cognitione di historia continetur, nec studio lactitandi, quod επιτ υμα Vocatur: ut λόγος commune est noωmen omnium doctrinarum, & frequenter de Phulosophia & argumentationibus philosophis usurispatur. Utinam Dii immortales saxint, ut allinquam

94쪽

quam Longini similitudinem assequari quem ego mihi semper, ut perfectum ingenii doctrinaequo

exemplum, proposui, cujusque ego me quam Plotini, aut Procli, aut cujusvis novitiorum, similem esse malim. Manifesto apparet, inquit Philalethes, Ilo rearium neminem illorum nosse, & de rebus, ut

solet. sibi ignotis loqui. Et in Longino quidem

quanta quamque accurata fuerit Philosophiae scientia, documento est, cum unicus ille servatus ejus liber De Sublimitate, tum vero perditorum librorum reliquiae. Κantium, inquam, temere suae doctrinae nomen, ut eximium, Criticae addidisse, nemo dubitat non ignarus verborum & Historiae. Nam quod propterea hoc sibi nomen assumit, quia profitetur se sines designare, intra quos contineatur, &ultra quos pervenire nequeat, lacultas ingenii humani, potius alio nomine, sinientem, secernentem , aestimatorium, circumscribentem, vel

Graeco, si mallet, οριστικρον, αφοριστικνμ, πε

νοραπτικω, appellare eam debebat. Hoc a me dictum Horrearius p. aa, consulare sbi videtur,eitans Homeri versum Iliad. B, 36a, Κρίν' ἰ hae κατὰ φύλα, κατα φρήτραο ' secerne viros per

tribus, per curias: confundens usum verborum

Homericum, cum postero & communi; quasi Homeri aetate jam Critici fuissent, ac non mul tia

95쪽

iis demum postea saeculis κρίνειν & κριτικοe Iu dicandi notione usurpari coepisset: & quasi quis- . quam haud ineptus in Graecis nominibus ad ho. diernum usum adhibendis, potius antiquam Homericam significationem, quam Communem consuetudinem, sibi sequendam putaret. Istud vero Horrearii responsum, inquit Critobulus, me inter audiendum insigni prae caeteris stupore & petulantia advertit. Nescire Graeucam verborum consuetudinem Homericam plane immutatam sequentibus deinceps aetatibus,

Graecis per Literas & Philosophiam excultis lTum, nomen Critici ex Homero interpretari velalet Et quasi Κantius hoc cogitasset, ac non potius publicum nominis honorem appetivisseti Adade etiam insolentiam hominis, in te redarguendo tibi quasi insultantis, & vii noriae carmen ca nentis: ,, Quo garritu, ecquid imperitius dici, , aut odiosus potest y Nam quae tandem illa est, vel esse potest , quam crepas , verbo- rum licentia. Latetne illa in nomine Critiis cae t Κρινειν igitur nonne Graecis proprie est ,, cernere, secernere, discernere Quo sensu αι, Homerus dixit, Κρῖν' ανδρας κατοι φυλα , κατα, , φρητρας, 'Aγαμεμνον' ubi Scholiastes κρIνε, , explicat per διακρινε, λαχωρησον, & Hesya,, chius κρίναι, inquit, χωρίσαι, τάξαι, &c., , Egone itaque tantillus homunculus, tantum

96쪽

se Virum, eumque Graece perdoctum, quin seis se re Graecum, Graeca docere debeo et V Hoe sane est hominis nil pensi habentis, nec vere tis apud intelligentes inIanire, dummodo imperitae multitudini sapere videatur. Qui adeo errorem errore cumulavit, bona fide & securus transis stribens vitium typc graphicum Scholiastae δι χωρησον, quod est transmitte, pro vero σον , secerne; & ostendens se ignorare duo diversi esse verba Meχωρεῖν & διαχωρίζειν , ct tamen, ut ait, te Graeca docere debet. Illud unum vere, st tantillum homunculum, dixit. Tanta est conscientiae visi Mitte, inquam, Critobule, hominis dicta in maledicentiae documentum reserre. Hoc enim si agere velimus, totus ejus libellus nobis describendus sit. Ego istam linguae procacitatem homini febricitanti, & nunc graviore accessione commoto, facile ignosco. Quod sequitur leve est, sed tamen solitae homini temeritatis & ininscitiae signum. Graviter infit: is Exstat prae is clara sententia apud Xenophontem in oeconos mico, nihil esse aut pulcrius aut ad usum comm,, modius, quam ordinem: nihil contra aut ad- ,, spectu foedius ac deformius, aut quod plum in omnibus rebus incommoda asserat, quam in confusonem ac perturbationem. At vero vi-

,, de quam, hic omnia confusa sint 2 perturbata,

97쪽

,, & ύστερα πρωτα - 'V Quo tandem tam greave exordium, aliunde , nisi me omnia saliunt, descriptum' scilicet, ut atrum desinat in pissem mulier formosu superne. Atqui honus Horrea

rius ipse in confusionem ac perturbationem inocidit, πρωτα & πρότερα confundens. Proverinbium est υστερον προτερον ' haec enim invicem opposita sunt: πρωτον autem oppositum habet

δεύτερον.

Ignorantiae ac temeritatis illud etiam est, quod p. 29, ponit: M tam verum est, quod Veterl- bus velut In proverbio dicitur: 11 αμα ut φίεν, , θρασεις, ὀκνηροὸς δὲ τὸ λελογισμένον ἄτεργα

se Orati.V Vid. Lucianus in Nigrino T. I. Ed. Idemsterh. p. 38.'' Immo sententia est, nec proverbium: nec Luciani, sed Thucydidis . Luciano citati. Deinde ad tam verum, quaero quam verum P Ignorat hac in compositione re quiri adeo. vel ad one Ferum.

Insignem rationis metricae inscitiam mihi obiicit p. 48: qui Bibliothecae Criticae Parto XII, p. 9, in Epigrammate Anthologiae Planudeae Ι, 44, 7, quo Demosthenicatu sententiam coninclusam ostendi, Παρ λογοe ἐστι ματαιος ὁ μητετελεσμένος ἔργω. Καὶ πασα πραξις τὸν λογον ἔργον erat ' secundi versus sententiam restitui legendo, Καὶ πραξιe, λόγον ἔργον εχει i. e. Eς omnis actio. cujus enctus in verbis

98쪽

subsistit: nimirum se nescius, '' ' ut ait Horreais rius ,, adeo syllabam ξιe sua natura brevem vix se ac ne vix quidem pro longa adhiberi possetis id quod cum rari & rarissimi res exempli is sit, tibi refugium praestare nequit. ' Mitto jam exquisitam Latinitatem: de re dico. Ιgno. ravit bonus magister ibilabam ξιe per adspirationem sequentis syllabae Ii longam fieri, & omnino adspirationem subinde instar consonantis esse, ac positionem essicere: quod docuerunt Branchius ad Aeschyli Prometheum 438, Euripidis Orestem ist84: Burgestius ad Dawesii Μiscellanea Critica p. 4Is, 46o, 491, 499. Et Latini hoc esse sermonis, ut litera H positionem faciat & consonantis vim habeat, notant

Donatus p. IZ37, 8: & Cledonius p. I 888, 9. Edit. Pulschii. Vossius Art. Gramm. II, Is. Qui libri si Plorreario ignoti & doctiores quam pro ejus modulo sunt; videat in puerili biblio. theca, de Graecis Struchimeyeri Rudimenta p. ar : de Latinis Uositi Prosodiam p. Is . Sed

nolo diutius in hac hominis temeritate recensenda versari.

Poteras tamen, inquit Philalethes, alia haud Pavea notare: praesertim quod Graeca ubique dicta & verba inculcat, ut indoctis doctus videatur: quod si tempestive fit & ad rem accommodate , & ubi Latina lingua aptis dictis verbisae

99쪽

bisque caret, habet sane hoc negotium cum gratiam, tum excusationem: sin in populari scriptione & intempestive fit, incidimus in eorum ineptiam hominum, quos Cicero reprehendit OT. I, 3, qui Graeca verba inculcantes, jure optimo irrideantur: aut quos narrant nostra &patrum memoria concionales sacerdotes inseris ciendis Graecis & Hebraeis vocabulis apud plebem suam in admiratione fuisset veluti illud Horis rearii in peroratione, ατεν--αδολως, ineptum est: & versus Homericus magis ad laudem tuam quam vituperationem valet. Denique quod ,, I. Luzaeium , τὸν μακαρDην, propter multipli- ,, cem rerum maXime Graecarum cognitionem, is optimos quosque doctissimosque viros veneratos esse V narrat; ostendit Horrearius se doctissimos & optimos viros non novisse, & in Graecis rebus coecutire. Quarum quidem ipsa elementa ignoranti ei suadeam aliquod lRudimentorum compendium diligenter discere.

XXIII.

Accede porro, inquit Critobulus, ad Latinam scriptionem : quamquam in hac sibi consuluit tua scripta describens: indeque centonem suum consuens: tamen in suturis, & ubi de suo quid assuit, sordes & inficetiae apparent; ut Verear,

100쪽

ne Iongum & molestum tibi hoc pensum sutuorum sit.

Longum, inquam, & molestum; paucae enim sunt paginae sine ulcere: composito quidem ubique laborat; ut infinitum si eam persequi,& satis vos habere velim, si hanc labem non nisi in locis insignioribus attigero, caeterum veroba dictionesque strictim notavero. Utcumque seceris, inquit, ita nobis gratum erit; valde enim istam partem cognoscere cupimus. Itaque, inquam,in primo statim ingressu ter ossendit: ubi scribit, - Vixdum quatuordecim pr--,, terlapsi erant dies h morte filii mei - cum ,, libellum tuum, qui partem constituit Bi- bliothecae Criticae ultimam, a bibliopola se missum accepi.'' Primum quatuordecta dies genus loquendi novitium; si Gallus sui siet, dixis, set quindecim dies: ergo est ille Belgicismus, ut hic Gallicis mus: rectius , dimidiatus mensis. Tum praeterlapsi: nil frequentius hodie, nec tamen Latinum: praeterlabitur fluvius, rivus, nos prae terlabimur navigantes Iocum: Iabi tempus dicitur: praeterlabi possit dici, si nullo cum fructu nostro praeterit: rectius hoc ipsum ponitur praeterire, abire, intercedere: Denique qui artem constituit Bibliotheeae Cr: immo, qui

ars est Bibliothecae ultima, quo pars Biblia-ἔMme sostrema contincturr Pago