Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

101쪽

Squire videtur τροφὴν legi voluisse; Η eis ko P. 227. γονον malebat. Respiciebat Plutarchus cognomen Bacchi δενδρίτης, quod emstat apud ipsum Conuiu. Serm. V. ProbI. 3. In Erotico p. 595. B. p. 757. F. Frf. et Par. Iegitur si etiam corrupte et

ubi Codd. πολυδ αλλὴς praeserunt. Locum ipsum nondum penitus intelligo. Scri N. In priore loco δενδρον δενομον A. retinuit Wyttenb., quae non intelligo, cum verisione Xyl. gratis frugibus arbores securuset. Βενδρέων verum est, sed νυμον Ieg. νouὸν, la. e. νοώia', neoxoμαν, frondem, desidero: Iaetitiae dator Bacchus arborum

auctum seu nutritionem, splendentem fructuum proue elim, seruat incrementa dando. Herm. metra Constituit:

102쪽

XXXIV. p. 74. LIX. Plutarchus de ει apud DeIphos p. 594. A. Apollo et Pluto diuersi: καὶ ὁ ε ἐν Θηβαῖος, o δε Σκοτως.

vii et editum est a Wyttenb. Placitum est, Ut ApoIIo xie mortiatibus mitissimus. II.) Ex priore Plutarchi Ioco apparet, quisnam sit Apollo Φι αῖος; quam quidem auia ctoritatem adhibere poterant In p. ad Hesychii μιταῖος Ἀπολλων' 'Aiαιος Τυμφήλ παρα πιοις ουτω λέγεται Usus erat Ion Chius cognomine Apollinis patrio. Harinas enim promontorium et portus Chiorum est, quem

Liuius dicit, ubi Strabo XIV. p. 645. tempIum Apollinix

et lucum palmarum fuisse tradit. Adde Stephan. Byg. Φαναι ακρωτ ξρι- τῆς Moυ απὸ του ἐκεῖθεν αναφῆναι τηυ itor τὴν Λῆλos. Plutarchus aliam et Ionge diuersam huius , cognominia derivationem secutus esse videtur. Pinia Vol. III. G

103쪽

FRAGMENTA

Obiter vicinam glossam πιντυγμαι, συκο ιντουμω vbaintpp. tacent, Aristophani Vindicabo, cuius in Acharn. V. 322. est: Λικαιοπολι, cp-τυγμαι. quem locum Tecto Bergierus noster explicat. - Denique huc referam I cervin Plutarchi Iocum de Pyth. Orac. p. 4o3 Α. Πινδαρος δε καὶ περὶ τροπου μελιρδιας αμελουμένους εα πόνΩπορεῖν ὁμολογεῖ καὶ θαυμα ιν οτι . . . Reliqua deficiunt. Sed Reisho P. 253. eum Iocum en fragmentis Pindaricis relegandum esse censebat. SCHN.

Deci Molente, nauiges Mel inmine seu stipvia. - Vtitur Aristoph. in Pace v. 698. Cratino:

Seholiasten Comici exscripsit auctor achesii Baro iani ad Euripid. Phoeniss. V. 596. Scri N. Apud Stobaeum Ecl. phys. c. III, 19. P. M. ed. Ηeerm. Simonidis nomen Praescriptum est Versui: ubi V. Heeren. Apud S. Theophilum ad Autolyc. lib. p. 1o8. 11 o. occurrit sub Thestii ''aeu Obscuro seu corrupto nomine. Obvius vera aine nomine est Passim, corrupte aP. Suidam in ἐ--. cons. Gaiaher. Advers. misc. 1O. Erasmi Adagia pag. 14. TransisIata sunt verba mon ad aIta, in quibus studium pertinax aut audacia vel fiducia animi adhibetur, ut in Aristoph. I. I.

104쪽

INCERTA. 99

νηίω τε καὶ δω πιασμοὶ νηστεῖαί τε καὶ πιπιετοὶ, πολλα-ννυ δὲ παλ- αἰσχρολογιω πρὸς reoοῖς, μανίαι τε αλλαε ορινομεναι ρι thora ενι σνν κλωνω. ubi Turnebus et XyIander emendant, licet Eus hius vulgatam sequatur. Ea Pindari esse, apparet ex altero loco. Iterum enim Plutarch. Quaest. Conuiu. LP. 625. B.

μανίαι τε αλαλαί τε ορινομένων ἐριαυκενι

xατα Πινδαρον. Furorea et clamores concitarerum cum

iactasione caueitis. - ubi Ald. Basil. male Mura τε. Pro ἐριαύχενι recte Cod. T. V. ' ἐιφαυχενι. Tertium habet L. VII. p. 7o6. E. Ουτως ήμεῖς ἐν τοῖς τοιουτοις τερετίσμα ναι σκιρτήumn , μανίαις τ αλωλμις τε ορινομενοι ριφασενισυν κλονω. ubi AIL Basu. μανίαι ι λαι τ' ορινομενοι. Cod. T. V. mxνίαις ἄλλαις οριτομεναις Vei μανωις αλαλαις ἐν ποτυδρινοuεν- . Pro ἐελλαι posset quis obvertere Gregorii rationem ex Aeolica dialecto petitam cf. Hoen. ad Greg. p. 271. ; sed Vereor, ne sit obseruatio ea vana et falsa. Praeterea Xylander Pindaro videtur tribuere, quae habet Phuarchias de Bat. amore p. 453. D.

προοίμον. quae eadem Verba Eustast. ad Homer. pag. 994. veluti Dorici seriptoris Iaudat. Sed de hac viri eruditissimi coniectura iudicium penes Iectorem esto. ScuN. Disponit versus Hermann.

et mox r

105쪽

ctoo FRAGMENTA

XXXVII. p. 59. π1V. 'Phuaria. Virtutem' doceri posse P. 451. D. at da animi tranquill. p. 472. E. V so' αρμασιν γὰρ ιππος,

θροιον ἐξευρειν. Versus dispositi ab Hermanno. Sub curru equius, in

aratra bos adhibendus est , iuxta in uem incedis celer- rime delphin; vrum mutem qui Muti Menari, euo oporteeeanem laboris tolerantem P rare. - Cod. Petauit βου-

Flu archua de Ira cohibenda p. 456. E. eπ scriptore innominato laudati

σκιδναμένης εν στηθεσιν οργῆς πεφυλαχύωεγλωσσαν μανγυλώταν. quod quidem fragmentum Guil. Xylander animi eonteiactura ductus Samhonis esse credebat, scilicet ex anteis cedentibus: ἐν Oery δε ουδεν σεμνοτερον ησυχνας οὐσης, Ουκ Myos παραννεῖν δυναμένης ἐν στηθε Πν - debuit illo Iegere ως Σ-- παρωνεῖ, σκιδναμενης - . Sic quoquae nune legi video in edit. Wyttenb. e codd. H. J quam secutus est etiam Wolf in Fragm. Poetriarum gr. Ego vero ad Pindariun auctorem ferendum esse enistim ham ob vocem μα νυλακταν, quae quanquam pauIo alitex seripta occurrit in Nem. Vu, 155. ταυτα δε τρὶς τετρακις τ' αμπολεῖν, απορία τελέθεν, τεκνοισιν α τε μ α ρελακας, ἀσιος Κορινθος. ubi veteres editi nes omnes, Praeter Commetinianam, μαη υλωσας haben

quam quidem formam equidem ab υλαν, ἰλακοῖν cum Pau-

106쪽

repetere nolim. Da enim μαψυλακτας, ut in Minar Macripta vori Iegitur, Teponere praestaret. Sel utroque Ioco μα Iuuaαε rectuam puto 3 in auero tamen Pindarico mihi videtur τεκνοισι μαψιλάκαις omnino rescribendum esse. origo prouerbii cinoς Κορινθοί obscure traditur a grammaticis ad Pindaricam odam, et a SchoI. ad Artiatoph. Rau. 442. Cf. Libanii Epist. DLXV. Scus. Si singula dispexeris, aut dicendum est duas diue fas Voces fuisse, μαψυλακτm et μαψιλακης, aut fuisse/tantum μαψυλακης et μα νυλακτης, ab υλaκη, Vt Statue ham in V. L. ad Nem. VII, 155. Ne Prius statuerem, mouebat me, primo quod parum probabile, vocem duas habuisse et diuersas origines; tum quod a ληκεω et vix uommode fieri videbatur compositio; video tamen et ια pupωνος occurrere, et λακεῖν, priore breui.

XXXIX.

-ili pubes Aetiora iacie illulere fundamentum tueriatis. quae quidem verba sub nomine Pindari ipse 1audat in Themistocle p. xx5. G. Tom. I. Opp. de inlign. Herodoti p. 867. C. do Gloria Atheniens. p. 35o. A. quem Io- cum V. sup. in Dithyrambis p. 74. Aristides orat. Plat- T. II. P. 193. πρωτον μεν ἐπ' 'ὰ μεμω- πλεύσας δυοῖν ναυμαχίαις δυ' ε α σε τροπι- -- ῶς quam Πίνδαρος, πρη

107쪽

κρηπῖδ' ἐλευθερίας.

XLI. p. 71. XLVIII. Ibidem p. 56a. A. p. 76. ed. Wytt. ' αν σωμα μεν ἐπονον φαυλου σώματος ἐστι θεραπευειν καὶ φυλάττειν, κακιας δε ομοιωτοὶ τα συγγενικην ἐν νεφ μωnάνουσανῆθει καὶ αναφυομμην περιμένει ν κώ μελλειν,αχ ρις ἄν εκχυθεῖσα τοῖς πάθεσιν ἐμφανης risur , - κακοφρονα τον ἀμ φανη πραπίδων καρπον ἔως φησι ΙΓνδαρος. ubi Reishe corrigebat: κακοφρονα κευ- θουσα τὸν Oupανῆ πραπίδων καρπον. Αt doctiss. Wytten-bachio placet emendatio Ru henii, qui Iegebat: κακομφρονα τ' αμφανν πραπίδων κ πὸν, i. e. αναφανν. rect haud dubie. Codex Harlejanus αφανη Praesert. SCHar. Est fructus animi, καρπος φρενῶν, alibi prudentia, uti ΟΙ. VII, 15. Pyth. II, 135. Nem. X, 22. et versus Tragici: ἄνδρα - βαθεῖαν αυλακα οὐ φρενος καρπουμενον, νῆς τα κεδνὰ βλι-άνει βουλευματα. ap. Plutarch. do Vtil. εκ inimio. p. 28. ha Schol. ad Νem. primoque loco ap. Platon. de Rep. II. p. 362. A. At nunc est κακόφρων πρα- πιδων καρπος malitia. Hermann. disiungit:

- κακοφρονά τ' ἀμφάνη πραπίδων

108쪽

lluc ERTA.

την μητέρα μυσεσθαι etc. Debuisse ait In viperam intraro

Neronis animam, in qua illa gestata et matris Vtero perineso reuiuisceret tanquam vipera. in Poterat Chaeronensia simpIiciter ponere quod vero hieminerat de vipera caners alicubi Pindarum, cuius testimonio etiam

Exiguam Parissum a mplecti et Magore iussiere Pascua ad Idam Cretae. At mihi partitis ammis est concs--, M stentiis rictus mihi est; Metus craesem et turbas non hialeo. - Vocem corruptam αδρυς omiserunt' in versione Xy-Iander et Stephanus; quid si αδακρυς πενθεων τε Ουκnnis Οἴτε στασεων coniecerim ' Sensum reliquorum verborum non eripedio. Reishe pag. 371. Animadv. do h. I. ita: Cyparissus est pomen oppidi Phocidis, quod stiam apud Homerum legitur. Pindarus hanc Cyparis-aum, ubi vitae partem egisse Videtur, ἐλαφραν appellat ideo, quod Ieuiter ibi viueretur absque magnis rerum et Curarum turbis, exiguo apparatu. Lego περιδαῖον aut πυριδαῖον, beIlicosum aut ardentem bellis. Num οθεν αδρυς, unde glans mihi venit, ut glandem Pro victu dix rit' Num igitur od εν αδρὸς so. rQrνομαι, unde robustus fio, veI αδρυσμαι ab αδρυνεσθαι p SCHN. Verti, Ut sententiam quaIemcunque: constituerem: praestare singula nolim. παρ' Ἱδι-ν ve παρδαῖον mihi

109쪽

IO E

FRAGMENTA videbar agnoscere. οθεν αδρυς. sententia postulat rictum qui satis sit: un αδρυα fuerit, h. aura tria, aut simile quid, ut in tenui solo, non contendam. Iacoba p. alle. Animaduersa. in Eurip. Trag. ingenioso conj. od ενειδρις πενθεων, δεους Ουκ ελαχον Ουδε στάσεων. LV. not. ad

γνυτο habent. Scure. Meroes miscebantur, permistim sed bant, circa Menera: Iam mansam. Hermanu.

voIuptate eκ Μusica corrupta capienda: τωνδε γαρου τε τι μεμ qν, οἴ τε μεταλλαττων, Οἰς Πίνδαρος εφη, των ἐπι ταῖς τρ-ερως, OG' αγλαα a θων, ποντον τε ριπαὶ φερουσιν, ἶρτο παρακειμενων. Nolim enim reprehendendum diores Me muta dum μεταλλακroνὶ essa, quod aisonuntur iam in menSis, quae praeclara tellus et maria proceldae femine. Codices hic τῶν μεταδα--- praeferunt, in quo nescio an μεταλλατον aut μεταλλατέον lateat corruptum. Reis P. 445. Animadv. nihil extricauit.

Husarch. An seni sit ger. resp. Pr. p. 733. A.

110쪽

Certamine proposiIO praetexta caussa, eur aliquis id refugiat, Mirtutem in aucta tenebras deiicit. -- Repetit e dem Iocum de sollert. animaI. p. 675. D. Cf. Zenobii Prouerb. II, 45. Leopard. Emendat. XIII, 7. Scus. Conis uvit sententia eum Nem. XI, 57 sq.

Pindaro tribuebat Guil. XyIander verba ap. Hul M. in praeeept. reip. ger. p. 798. D. πολλοὶ δὲ ino τῆς τυχης αη αμενοι τῶν κοινων, ναχὶ αναπλησθεντες, Οὐκ ετεδδες απελθεῖν δυνανται, ταὐτο τοῖς ἐμβασιν εἰς πλοῖον αἰωρας χαριν, εἶτα αποσπασθεῖσπ εἰς πελαγος πεπονθοτες, ω βλεπουσι ναυτιωντες καὶ ταραττομενοι, μενειν δἐ και

niliares amores naualis remigii sperata e nauigatione voluptas), in. maris candzda tranquillitata iam iis eu α--nt. . . . - XyIander legebat παρῆσαν vel παρίεσαν. Pro χαμει num χαλάξει, an aliud verbum sit substituendum , mihi non liquet. Ipsum fragmentum Alcaeo nescio qua fretus auctoritate tribuit B. Μartinus Var. L. m, 1 a. ut monuit etiam ad h. l. Reishe p. 487. Vol. II. Animaduerss. ScuN. Ita scribendum esse censet He