장음표시 사용
81쪽
QUAE UNDE PETITA SINT INCERTUM EST.
Herodotus III, 33. καὶ oρθῶς μοι δοκέει Πίνδαρος
νομον παντων βασιλεα φήσας εἶναι. Lax omnium rex est. Alludit idem ad dictum hoc lib. VII, 1o4. ubi Demaratus ud Xerxen de Lacedaemoniis: εLυ- θεροι γαρ ἐοντες, ου παντα ἐλευθεροί εἰσι. ἔπεστι γαρ σφι δ εσποτης νομος. Dictum vulgatissimum: de cuius sensu inter veteres et recentiores est disputatum. Laudatum hinc a multis, primo Ioco a Platone.)
CaIlicles ait, naturae lege fortiorem ius facere: δοκεῖ δέ μοι καὶ Πινδαρος αaερ ἐγω λέγω ἐνδείκνvσθω, ἐν
82쪽
χειooνων, καὶ πλεῖον εχειν τὸν αυείνω του φαυλος-om Seiacu udum haec in Gorgia verba sententia Pindari fuit: No ιον esse ius fortioris erga imbellem ab ipsa natura conis stitutum ; idque Herculis eXemplum Geryonem aggressi ideclarare. Hoc tamen aduersatur sensui, quem alii tria buunt verbis a se Iaudatis: Muος ὁ παντων βασιλευς θνα-
των τε καὶ αθανατων, Vt tegis Summam eSSe auctoritatem,
at imperium innuant. Venit itaque Fraguerio in menistem, Pindari verba in aliam sententiam esse detorta: quod parum probabiIe visum Reishio, etsi ei, illum refutanti, non omnino assentiar, Animadvv. Vol. III. p. 435. 6. 'ubi miro modo Pindari Iocum refingit e Clementis loco infra adscribendo. Enimuero nec verba Pindari integra Plato eo loco apposuit. Vide ea, quae apud Aristidem Ieguntur aduersus' Platonem disputantem loco infra adis
scribendo, et in Schol. Pindari ad Nem. IX, 35.
Aoμος ὁ πάντων βασιλευς θνατῶν τε καὶ Γθα
Diuersis modis verba iungi possunt: I. ο νόμος ἄγει το g. h. e. - βίαιον, lex regis Mim. Ita vulgo accipitur. l. vi et bait Pro βιαιως. l. Vt subiectum sit τὸ βιαιotαιον h. τὸ Οιον, η βία), νόμος, τὸ παντων βιαιοτατον, - αγει υπερTRT δικαι ν, iuStum esse censens hoc. Ita adducaris forte in eam opinionem, in Gorgia vi censeas eiiciendam essa Vocem τὸ δικαιοτατω post αγει βιαίως. At in Golgia estinuerse νομος αγει τὸ δίκαιον, regit, facit, λε, βιαί-ς, Per Mim. Conuenit alter locus de LL. IV. p. 714. E. καὶ ἐτα- που κατα φύσιν τον ILνδαρον υ πιν δικαιουντα τὸ βιαιorατον, ως φαναι. de LL. III. p. 69o. C. - κατα φυσιν δετην του νομου ἐκοντων αρχὴν, αλλ' ου βίαιον, πεφυκυιαν. In Protagora p. 557. D. Hippiae verba: o δἐ το uoς, τυ- ' ραννος ἄν των ανθρώπων, πολLE παοα τσpν φυσιr βιαςεται. Conuiu. P. x9ο. C. T. X. P. ου 15. ἁ δ' υν τις εκων ρκυν τι
83쪽
ομολοAσν, . φασὶν οἱ πολεως βασιλεῖς νομοι δικαια ναι. Placuit hoc aIiis in sententiam generalem convertere: legi Omuia Parere. ,
Secundum haec Chrysippus περὶ Νομων apud Μa eianum in Digestis Iib. I. tit. III. de Legibus: ο νυυος παντων ἐστὶ βασHευς θελὸν τε καὶ αν omίνων πραγ Mατων. Inde plures versu Pindarico modo palam modo tecta usi sunt. Et primo loco Euripid. Ηec. 799. ιμεῖς μεν Ουνδουλοί τε κασθενεῖς inω 'Aλλ' οἱ θεοὶ σθενουσι ωνείτων κροτῶν Λἰouoς. - Aristo t. miet. III, 3. τους των πολεων λασι εῖς τομους. Commentatur in eum Dio Chrysost. Or. LXXV. de Lege; Ubi et i οθεν οἰμι καὶ βασι ' λευς εἰκοτως ανθρωπων καὶ θεῶν κέκλη1αι. et Jam-bIichus in Epistola ap. Stob. Serm. XLIV. p. 635. Wecti PIutarch. in Demetr. p. 9O9. E. νόμος ει παντων βασιλευς, καrα Πίνδαρον, εστί. Et TO. II. p. 78o. C. ad Princi p. indoct. τίς ουν υρξει του ἄρχοντος; o νομος, ω παντων βασιλευς θνητων τε κυι αδ ανατων, geΠίνδαρος. Add. Clemens Aleri. Suom. I. p. 427. I. S. Poti. οδούς βιαoτηιος ἐλέrχει παιδεία.
μος ὁ παντων βασιλευς θνητων καὶ
λεγει Πίνδαοος. Non sequar Reishium I. c. ut priora pro Pindari verbis habeam, et cum eo locum interpo- Iare velim, ut Pindarus scripserit: ὁδους μιorri ος ἐλεγ--π-δεία τυ ορ-. Idem lib. IL p. 458. I. 3o. νομος οπάντων βασίλευς θναεμ τε καὶ αθανατων. Origenes contra Celsum s. 54. adscripsit tantum Iocum Herodoti . Integriorem locum Pindari assert Aristides Oxat. PI tonio. T. II. pag. 5a. ubi contra Platonem disputat, maxime ad Iocum in Gorgia, contendenS, rhetorica ipsas ileges et iudicia indigere: de Rhetorica: ου τυν ανδαρυντόμολέ τιμάνσα---ουδ. ταυτ ἐπαύου ' νόμος ὁ πών
84쪽
ἡ χεὶρ οριεῖ, καὶ μηδἐν πλεον ἐσται τῶ δυνα ιεν ω διδαξαο περὶ του πράγματος - δοκεῖ δε ιιοι Πινδαρος, εἴ τι δεῖ
85쪽
FRAGMENTA μος ω παντων βοαὐευς. item Potier. ad Clement. p. 42γ- Alios Wetstein. ad Ep. Iacobi ΙΙ. 8. 1audat. Item Fragulex in Hist. de Piscad. d. Inscr. T. III. pag. I 65 sq. Valhera. ad Herodot. III, 33. p. 2o5. Add. De Geer Diatribe in Politices Platon. principia 181o. p. Ex Schetasd Addis
inter deos relatum μειον. Iam versus habe constitutos ab Hernia uno:
φίλτερον σιγλὶμε πύμ παν. Scribendum est Λιὶ sine punctis diaereseos, quia mon syllabum hic est, ut alibi saepius. III. Fliam de Rep. I. p. 35o. E. 551. A. τω μηδεν ἐαυτον αδικον addit Stobaeus, qui h. 1. exscripsit p. 756. ξυνειδυτι ηδεῖα ελπὶς αεὶ παρεστι, καὶ Orαθὴ rris0rρυηνος, ως καὶ Πινδαρος λεγει. Xαριέντως γαρ που τουτ' ἐκεῖνος ειπεν, υτι, ος ἄν δικαιως καὶ ὁσίως τον διαγr i,
γλυκεια οι καρδίαν ἀτιτύλλοισα γύροτρο- νος ξυναορεῖ ἐλπὶς, ω μύλιστα θνατῶν πο λυστροφον γνωμαν κυβερνῆ.
Qitistingua ius es sancteque Mitam exegerit, dulcis eum Cornutriens, senectusem fovens, comitatin mes, quae maximae mortalitura Mol bilem amimum gufernat. - Ad hunc Io- cum alludunt Plutarch. NI Ora I. p. 477. καλαι προ-
86쪽
tur; Nicephorus Gregor. in AnnaI. VIII, 8. Τ. I. p. 'uo . ad Andromachum seri. Imp. καὶ κυβερνας, κατα IEνδαρον, ταν πολυστροφον γνώμαν ἔκαστοιν, καὶ διατί θης, ὁπως ανσχοιη πεπε ατα βελτιστον . EX Platone sua hausit 1hemistius . Orat. VIII. pr. p. 1 Ox. καὶ ἐπανω ILAδαμοντον ποιητὴν, ὼς υρο ου πασιν αν δ Ποις osιοίως ἐν δεγαδῆμοιρα το προελοεῖν εἰς χροι- πλειω εον βίον, αλλα μονοιρτοῖς ζῆν μετα δικαιοσυνης Πρυωρυυιιόνοι- , καὶ τουτοις ελπὶς γλυκεῖα συνδι ταται, αγαθὴ παραπέμπουσα μετ' ευφυοσυνης εἰς ab της φυσεως καταγώγιον. Suspicor, hoc fragmentum ad Θρήνους referendum esse. Scain. Versus restituit hiermanu.
Mirtim iustinae conscendam altum murum, munimentum, turrim) an obliquae farauis p et ita muniatis Milam agam p- Πaeo respiciens Cicero ad Att. XIII, 36. nunc me tuum mi Attice, consilio, πότερον δέπας τειχος υνιον, ω est, inrum aperte hominem averner et revuam. Non quasi υ νιον Per aperte declaretur. υχνιος est quod vulgo
υφηλος.) ῆ σκολιῶς απατας. . ut enim Pindaro, sic διχα μοι νόος ατρεκειαν ελεῖν. Sunt et haec Pinda-xica ; habet ea quoque Dionys. HaI. de composit. verb. Pind. Pol. III. . F
87쪽
ἀναβαίνει ἐπιχθονιον γένος ἀνθρωπων,
μοι νοος ἀτρεκειαν εἰπειν. Ubi vulgo δίκας - σκολιως απατας. sed Davisius ex Ha Iej. et Reg. mutauit; cui fauet Attici Platonici locus ap. Eligebium P. E. XV, 5. Placitum ae provide uia regero intam hinmaniam ειrε μὴ 'κελλοιμεν αγνοεῖν, ποτερον δηκατ' ιν/ος leg. ποτερον δικα τειχος) ἡ σκοιαῖς απαταις ώναβαινει ἐπιτθονίων γενος α δρῶν. Plato Republ. II. p. 424. P. 365. Vnde sup. iam Iocus Pindaricus fuit appositus pag. 3ι.) et Cicero ad Att. XIII, 33. ha bent ποτερον δίκας τεῖχος υφιον ὴ σκολMς απατας, verbis Pindari ad rem suam deflenis. Η. Stephanus malebat ἐπιχθονίονν, ut est in Eusebio . sed Davisius contra stat. Extrema fragmenti verba. διχιο μοι νόος ατρεκειαν εἰπειν 20spieit Dionysius Halic. Ioco laudato a Victorio V. L. XXII. C. 1x. p. 4Ο6. SCH . p. 54. I. Cf. supra in Platonicis Iocis: de Rep. II. Dionys. Halic. de composit. verb P. 4o. I. 4. Huds. He3mann. metrum sic disponit: -- ποτερον δικας
animus in rerum abditarum et subtilium inuestigationem implicitus est, a rebus, quae in sensus cadunt, avocatus: mi δἐ διανοια ταυτα παντα ηrησαμενη σμικρα καὶ cirηψσGσα,
88쪽
Vbique editur et Iegitur τα ἐπίπερθεν. quod esse debet υπερθεν VeI e φυ Περθεν. Porro pro πανιαχῆ φέρεrαι Uera Iectio Pindari fuit πεταται et quae etiamnum seruata est
apud Eusebium P. E. XII. pag. coa. 555. Steph. ὶ et XIII. pag. 672. Porphyrius de Abst. I, 36. pag. 62. ed.
Rhoex. πεrεται, quod etiam praesert Codex Mius Iam. blichi Protreptic. p. 85. Lipsiae a Schneidero collatus. Verum Pindarica Vox est πετατω. Clemens Alex. Strom. V. p. 249. ed. Victor.) p. 7o . Poti. lin. 4. in loco o Platone adscripto laudat h. l. ita: αὐτος δε πέτ α εαι κατα Πανδαρον τας τε γας υπένερθεν, οὐραrota τε αστρονοι δε , καὶ πῖσαν ΠMνἔη ψυσιν 'ρευνωMενος. Sic e iam Theodoret. Sermo XIl. de virtvt. Act. pag. 667. B. ed. Par. Tom. IV. Vbi PIO καὶ Τα επ περθεν est καὶ τα ἐπίπεδα Πονμεrρ, υσα. quod et Iamblichus habet l. c. et πασαν. sed Cod. Μs πάντη. Porro I heodoret οὐ aimust τε υπερ-rρονομουσα. In Porphyrio Codex Meermannianus et Lipsiensis praebent και καrα ΠίνZαρον, quasi πέraetore Platonis etiam esset. Antoninus Philosophus II, 13. ουδεν αδ vi ερον etos παντα κυκ'φ ἐκπεριερχομένου καὶ τοι ννερθεν rῶς, φησὶν, ἐρευν ui ντος καὶ rα ἐν τα ς vii χαῖρτῶν πλησίον δια τεκμαρσεως Γητουνme, ιιὴ αἰσiλομένου δε, οτι αρκεῖ προς μονω τίν ενδον ἐαυτου Miuονε ει νω καὶ τουτον γνησίως θεραπευειν. ad quem locum plura recitat Ga-taker. Galenus in Suasoria ad Artes cap. I. uiam καὶ
89쪽
FRAGMENTA κατα Πίνδαρον ἐπισκοπειν. De reliquis Platonis verbis in loco supra allato Vide Rhoer. ad Porphyr. I. c. VaI-hen. Diatribe in Fragm. Euripid. p. 27. SCHN. Valhenarius Iocum Platonis Iaudans φερετ, non attigit, et ἐπί-
περθεν recitat; at in fine mutat: - τῶν οντων, ολως εῖς - -
Polybi s Hist. IV, 3I, 6. et pleniora Stobaeus Serm. CCXXIV. de Vita quieta p. 74a. ed. WecheI. Serm. LVI. P. 375. Gesn.
ciuitatem Mntis ciuium quisque in tranquilla constituere Et ena exquiri O magnanimae quialia a tim iussiar, dis-eor uiam ex animo eueliana infeStam, e Statem a fere lem, Mimicam ninricem puerorum. - Polybius praemittit
90쪽
των αἰσχιστην ευρέθη καὶ βλαβερωτατην πεποιημενος απο- φασιν. Quae haec euenta fuerint, non subiecit. Versu 4. H. Stephanus ἐπικυπτων, et V. 5. κουροτροφων edidit in fragmentis Pindari; utrumque male. Arcesilaus apud Stobaeum p. 772. huc alludere videtur, cum dicit πενίαν αγαθὴν κουροτροφον. Pro ανεμων legendum OIim conieceram &νελκων de Hua et Soristis Pinuari p. 33. SCIIN. αλί.κον Iacobs BAL d. alten LItterae. II. St. P. 43. Lenior medeIa erit ατελων. ipse ciuis. Et nunc video sic iam legisse' Grotium, in quo etiam ἐπίκοτον.knfestam. in Florueg. p. 223. Herm. ita disponit:
μεγαλύνορος ωσυχίας δερον φάος, στάσιν ἀπο πραπίδος ἐπίκοπον ἀνελών,