장음표시 사용
71쪽
Primo stati in Ioco proponam verba ElymoI. Μ. quae dithyrambos Pindari spectare non vana coniectura est.
temulentua aliquanaeo mulieri alienae f. vim intuiti. 3 ubi nescio cur Fabricius cum Sylburgio librum primum dithyramborum nobis obtrudant. Scit M. fcum sit Carmen Ι. Notat etiam Larcher H t. de Pacad. des Insor. T. XLVII. P. RO5. Ex Schessis.J Iersum eundem recitat, sed memorabili cum varietate Iectionis, Meletius de nat. hom. p. 36. seri Iat. Vese .sione, quam solam habemus a Nic. Petreio. Venet. 1532. 4.) ubi de pectore: ,, Tmrax igitur locus, qui alimensum accipit, est. Qui m autem Mino mari item θωροὶξωθωνά erunt; νι - Ocratas: λιμον θώρηξις λυει. ebrietas, inquit, famem εiauit. Et Pindarus in Dithyrambis: αλό Icν ποτε ,
quod facis: Vriorem, Viuo quandoquo madidus Lalaia 'Di tigod by Corale
72쪽
xx DITHYRΛMBIS. 67 insimulauit. Noci dubito hano lectionem veriorem
Seeundi dithyrambi ipsum initium, satis illud Ioniagum, Ut specimen αρu0Hας αυσοὶρας refert Dionysius Halle. de composit. verbor. IIuds. T. II. Pag. 41. quod, ut chartae Parcam, ponam hic prouti olim a Barnesio metro restitutum fuit: αρχειω δε Πινδαρος, και τουτοu' ιγ ραμβος, ου ἐσTιν-
73쪽
τοτε βάλλεται, no τοτ' ἐπ' ἄμβροτον χερσον ἐρατώ τ' ίων φοβα,
Adesta ad choriam, Olympii, et adducite inclusam Gratiamilia, Mos qui frequentem populo Urbis Mmbia iam ture odo ratum in inoris Athenis 5ὶ inuisitis et insigne ornu emisee illustre forum: Miolis reuinciarum Coron rum, Mere δε-
ceruetarum, acciyite libationem, et aspicias me' diuinistis cum honora carminum i cedentem aisera Mice si o) ad deum hedera red itum, quem Bromium Triboamque mortales amellamus. Prolem Summi Parentia C nam , et e -- lieribus Cadmeam Semelen. Nemeam Argivam M lem non latet 15) ρalmae germen, quando, recluso No rum thalamo, O ratum Perseuεvim Mer Flamae nectareae. Tunc, ιμnc vargitur 2O) Suer immortalem terram anim-bilis Miolarum crinis, rosaeque comis misceugur. Canus -- c-mimum cum tibiis; canite Semelen redimi a m diademate, O DAOri. - Singula nunc Videamus verba. Igitur v. 1. Hudsoni codd. male praeserebant ιδετ'. Versum I. vertit H. Stephanus: loco GPrico si um, ut adeo αλιον Iegisse videatur Uptono ad h. I. Potius πανδείελον dixisseti v. 6. cod. Hudsoni ἰοδεΣην et V. 7. ἐαριδροπων praeferunt. V. 9. malim πορευθενzα - αοι- δαν en vulgato πορευ θέντες efficere, quod pessime muta
Tico more.) vi voce δευτερον Tecte Vptonus coniecturam duxit de ordine, quo Olim fragmentum hoc inter reliquos Pindari dithyrambos legebatur. V. 1Or codd. . ἐπὶ τον κHIσodor αν. malim κισσοδετον. V. 11. Codd. τὸν Oμιυν εριδουν τε. quRm. Iectionem Probauerim. V. 12.
74쪽
nx DITHYRAMBIS. 69VuIgo υπ-ων τε - μέλπομεν. fuisse videtur υπατου πατέρος.) V. 14. codd. νεμ . qui strues aes Nemeam sit, non inistelligo. v. go. codd. υμβρου --- ἰταν ιον φοβερα τε κυμαισι surΠυτω. V. RI. Dionysii edd. habent υμνεῖτ' oμ ι- υμνει τε Σευελαν. Codices Vero, qui οιχνειτ' oμφας - οἰχνεῖτε praeferunt, Vestigia conservarunt verae Iectionis, quam nos. Pindaro ex Apollonii Dys coli Syntaxi p. 223. I. B. restituimus. cf. ibi Sylburg. Laudat is ex Lyrico nostro verba : αχεῖται Oμφαι μελεων συν αυλοις, quod ex Boeotorum more dictum Vult pro αχουνrcra. f V. infra pag. 1o3. LIII.J Sed decipi vir bonus se passus est ab exemplaris 'sui vitio. Tenemus igitur cubile corruptelae, ubi caput monstrosi illius ot σει τε latet; Iegendum enim in Pindaro Nειτε, quod et in altero Versu repetendum est. Apollo nium errantem secutus est Politus ad Eustathii T. ΙΙΙ. p. 1o72. Scus. Videndus de hoc carmino Hermannus ad 'Olymp. VIII. fet nunc Schaeier. in edit. Dionys. Halic. de V. C. Ex Soheaeis. J
Strabo VII. pag. 494. C. 495. A. Vbi docet Boeotos OIim etiam VTαντας dictos fuisse: ως δε Πίνδαρος φησι ''m o τε υας Βοιωτιον εθνος ενεπον. quem eundem Iocum Schol. ad Olymp. VI, 152. ex diathyrambis asserens συας - ἐλεroν habet, quorum prius Iegitur etiam apud Galenum Suasoria ad Artes c. 7. f. SchoI. Apollonii ad ΙΙΙ, 1241.
Straho m. p. 62o. A. tim δε τω ἔκ-εἰς 'Αργος Arιοντι ἐν αριστερα 4 2 να; , ἐν δεξιυ κειται η' .. κοῶδε τῆς Tαναγραίας νυν εσra, προτερον δε της δος, οπου ὁ Τριευς μεuυθενται, καὶ του 'Dρiωνος Πνεσις, η, ςησι mi δαρος ἐν τοῖς AEθυμμβοις. quem Iocum nescio quo iure inuertit Eustathius T. ΙΙ. pag. 5v3. ed. Politi. ad B, 496. p. 264. exu. Rom) Nam reliquarum v bium, praeter Thespias et Tanagram, vix vestigia
75쪽
obscura et nomina Strabonis aetate restabant, quod et ipse testatus est. Cum Strabonis testimonio vide qua ratione conciliari possit Hyginus Astron. c. 34. Aris lG- macritis autem dioie quemdam MFriea tui νε Thebis, Pin darus autem in imula mio. Denique ad Pindarum auctorem referendum esse mihi persuasi locum .p. Lucia- Num pro Imag. c. 19. ως roν 'Neh0νος κυνα ἐπαινων εφηποινὶτης λεοντοδαμ αν αυ2ον.
ceret Graeca et I hrygia a poetis esse confusa, Bacchiam
τvν κο--ιαν των περὶ τον Λιονυσον αποδεχθέντον ν νομί- atu ν παρα τοῖς 'Eλλησι, κυι τῶν παμ τοῖς περὶ τηννητερα των θεῶν crinοικειῶν αλλήλοις. De Posteriore loco prius dicam. Igitur in editione Almelouenii leguntur hi versus ex Casauboni emendatione ita restituti: σοι iν κατα in. defendit Uusclik. Ana1. Crit. p. III. Ex Schedis'.J, ματερ, παρα - ἐν δε κιεχλαδων κροναλα, αἰ - μόνα τε δαῖς υπο πευκαις. sunt tibi, Mater, intatis, mogni rhombi, Cymbalorumque crepitariata, et fax a Eens iuruae pinus. quae quidem viri summi coniecturae cum nondum satisfecissent EE. Spatali emio, ipse ad CaIliniach. pag. 299. emendari iussit: ετ δε παλλακων κροταλα, ut sint παλλ-οὶ cinaedi; quod quidem commentum, licet satis ambitiosis verbis exornatum, ipsi relin-Diuitiaso by Coosli
76쪽
ὰens fiamma super sarais taeris pineis. - Initio pro καταχουσι defendit ex scbemate Pindarico, quod Grammatici tradiderunt; sed κοὶ πιιρα-nimis mihi durum videtur. Alterum καχλασδον mire animo meo abis blanditur. Priora dithyrambi verba laudat etiam Dionysius ΗaI. de Structura orat. s. Composit. Verb. O. 25. Huds. p. 1 oo. ed. Vpioni 1747. αηδἐς το σίνα - εἰσὶ δε, οῖ urinaoυς ωδας ολας ἐποίουν. δηλοῖ δε του toIΠινδαρος ἐν Οις φησι ' πρὶν μεν ήριπε σχοινοτενῆ φωνηεντα διθυραμ βων, καὶ τὸ σαν κίβδαλον vi δρωποι. ubi Hudsoniana codicum collatio nihil nos adiuuat. Athenaeus vero XI. p. 467. A. B. ita: οἱ γαρ μουσικοὶ, κωθαπερ πολλυχις 'Αρισrοξενος φησι, το σίγμα λέγειν παργὶτουντο δια το σκλ)ὶροστομον ειναι καὶ αν τή
77쪽
FRAGMENTA verba ne Casauboni quidem ingenium satis emendatae
dare potuit. Pindari tamen Iocum vir summus ita constituebat: πρὶν su ἐν si ριπε σχοινοτενης τ' αοιδα καὶ το σαν κιβδαλον, ανθρωποι, ἄπο TOματων. Prius tamen cadebant prolixae dithyramborum Mocatis e simpurum meis, o mortales. Sed ipse vir doctus sibi non satisfecit; quare et nos aliorum acumini emendandum difficillimum locum relinquimus. SCHN. Non video, quid reprehendas in antiqua Iectione rπριν ριεν εiρπε σχοινοτενης τ' αοιδα διθυραμβω. Olim i ' ce bal in longum extenta, soluta, oraclo Euhyramwi , tum altero versu: καὶ et ὁ Σαν Hβδαλον απο στοsιατων, et malis procusum San Ore prolatum. De Pindari coδν -θριω, usu του Sigma, et controuersia super eius usu inter Atticos et Thebanos, nota res ex Eurip. Medea 476. et Seh. aae. I. ubi v. laudd. a Barnes. Μuret. SyIb. et Vpton. ad Dionys. I. c. cum Μerrich. multisque aliis, et disputata nuper a Bottigero in istic. Μαεes Tom. II. pag. 546. Eustath. ad Hom. P. 2355, 5Q- , Hermannus monuit et ipso scribendum esse:
ποίων GITO GTOματων. De altero autem fragmento se dicturum esse significat
Locum en Metilio de Nat. hom. , quem Schneider. ad ealcem Fragmentorum Dithyrambi memorauerat, mox libro inspecto in praefat. ad AnBlecta critica P. πXVII. a curatius apposuerat, V. sup . ad no. Ι. p. 46. Alium locum
78쪽
δαρος ἐν Θιθυραρι ις. proprie de eo quod iterum fuit Probatum, adeoque reparatum. Eadem Suidas h. v. Cf. doctiss. Ruhnhen. ad Timaei Glossar. ΡIatonic. pag. 147. Photius in I .exico Μto fp..27a.J: ανδαρος δὲ ἐν διθυραμβοις - ἐχραὶ σαro, λέξει.
σεν αὐτῆ 'Dsίων, εἶτα ερασθεὶς ωρμησε προς το πασαι, την δε φευγουσαν μετα τῆς θ υγατρὸς 22ρι- ἐδίωκε ' γενε- σθαι δὲ αυτοιν τον δρομον πέντε λοὶ ἀδια ειπτον ' τον δὲ inci δι- τσὶν κακοπαθειαν αὐτῶν ο ονεὶ μνήuατα κατηστερίσαι τας Π .ειαδας φευγουσας τον , ὀς ἐστιν ἐνιαυτος. quorum partem habet etiam Eustathius ad Homer. pag. 1155. Hinc vero intelliges Schol. Pindari ad Nem. II, 16.
δοκεῖ σκατ' αυτον τον Πίνδαρον ερασθῆναι αὐτῆς o 'Dρίων, οιαὶ διωκειν αὐτὴν επι πολλοῖς χρονοις, i. e. ετεσι, qui erat tum loquendi usus. CL Creuger. Dionys. p. 276. Ita Schecia.J
79쪽
Londidae et inolviceis sertia coronatae. Non enim accupiam pingues e loco Aristophanis, aut ex Sophistae Phia Iostrati acumine. λιπαραν εὐωνυuων τ' &π' ωθαναν Pi dar. dixit diem. IV, 29. et idem Thebas Lπαρας, ut modo IX.) add. ibid. 659. Iterum Equit. v. 1526. ω Tot λιπαρ ἀιοστεφανο ηαὶ αριζηλωτοι Schol. ait: απο Πι -δαθου παρqιδηται. Idem denique ad Nubes v. 293. Vbi est: ελθωμεν λιπαρον χθονα Παλ/αδος, εὐανδρον ρον Κεκροπος O I Dμεναι πολυηρατον. Schol. IΠίνδαρος λιπαραὶ καὶ
Suidas VOc. ιοστεφανοι' IIίνδ&οος λιπα-ὶ καὶ ἰοστεφανον-1ῆναι. Eodem allusit Philostratus Icon. II, 12. P. 35 . cf. inesseling. Probab. p. 42.) Lucianus in Demosth. En- Coin. 1 O. P. 498. οὐκ 'Aθῆται ι ἐν αυτω παrρὶς, αἱ λιπαρώκα. αοίδιμοι, καi τῆς πιλαδος ἐρεισμα; Libanius Apol. So cratis T. I. p. 657. Et ad v. Aeschin. T. II. p. 633. Athen. . p. 137. D. Pleniorem Iocum ante oculos habuit, modo quae Pindari sunt illibata apposuisset, Plutarchus de GIOria Athen. p. 35o. A. ταυτα tην πόλιν ἡ γε Ῥεν εἰς δοξαν, ταὐτα εἰς μέγεθος. ἐν τo1 ror,' Πίνδαρος ερεισ1ια
80쪽
mine cogites, quo Pindarus Athenarum 1audes celebrais verit, impediunt verba Libanii in ApoI. Socr. Τ. I. p. 657. uo θος τomo γε τῶν εἰς τὴν πολιν επαίνων βραχέογν δη τινωνοντων. Sed plura etiam Pindarus ab Atheniensibus praeis tex imaginem obtinuerat, Vt constat eri his epistolae quartae Aeschineae iam sup. in Carmen ad Diagoiam memoratae) verbis: ἐν ταῖς ἐκκλησιαις Μελανίππου εκα-σror ε ακουεις λεγοντος ' αῖ τε λιπαραὶ καὶ α Οἱ διιιοι, Ἐλλαδος ερε νεια, 'Aθῆναι, καὶ οτι Πινδάρου του Θηραιου To ἐπος τουτ' εστι λεππιος ς καὶ ἔτι ἐζηiιμώσανουτον θηβαῖοι, τουτο ποιήσαντα Σο επος. οἱ δε ἡμεrεροι προγονοι διπλῆν αυτοι τὴν ζημίαν μέδοσαν μετα του εἰκονι χαλκῆ τιμῆσω, καὶ, αυτη καὶ εἰς ημας ετι προ τῆς βαIιλειίας σrοῶς, καθήυενος ἐνδυματι καὶ λυρα ὁ Πίνδαρος, διαδηυα εχων, καὶ επὶ γουνάiων ανειλιγμένον βιβλίον etc. Hultam definit nescio quo auctore Taetges ad Hesiod. Pag. Io 4. b. ouοίως καὶ IIlxὁαρος χιλίας δραχμας ἐξετι ra=ηβαίοις, πιε τας 'Aθηνας 'Eλλάδος ε ρ εισ μα γε φη- αεν. Contra negarunt ei Thebani statuae honorem, ut est apud Athenaeum I. p. 19. De tempore, quo scripta haee in laudem Athenarum credibile est, disputauimus olim Mila et scriptis Pindari p. 33 Cf. etiam Erasm. Schmid. ad Isthm. pag. 21. ScHN. Collegit it xum Ioca vir doctus in Bibl. Crit. P- IX. pag. 49. In Pindaro scriptiun esse debuit 'Aέλαναι. Nec vero fragmentum Iaudatum Iocus est unicus: nam Αθαναι λιπαραὶ occurrunt quoque in Isthm. II, 5ο. et Nem. IV, 29.