장음표시 사용
211쪽
ληκτον. omisit scriba hic partem eorum quae de quinto versu notauerat scholiastes.) o ιν πουρ-Tb H μικτὸν τροχαιρὸν απὸ ἰαμβικῆς συζυγας τρίμετρον &καταλη- κτον, εἰς το μιλν versu Io.) συνίζησις. T. Utiluoν' - πικον δίιατρον --αληκτον. D τισι δε εκ παίωνος ἐστι
από τροχαιων τρίμετρον καταληκτικόν. ἐμοὶ δε δοκει αντισπαστικὸν εἶναι εξ ἐπιπρίτου ν κῶ ἰαμβων. οἰκεῖοι γαρ baποδες αντισπασον. ἐπὶ τῶ τέλει ἐκάστής ἐπένδου τα ρηθέντα
Haec quidem, quod ad descriptionem versuum ab tinet, plane congruunt cum vulgatis scholiis. A qua .descriptione quare discesserim, diligentius exponam, vivno certe eXemplo demonstrem, qua ratione hoc totum genus tractauerim. Ac qui Vulgo secundus stropharum
versus est, is ultimam ubique breuem habet, ter etiam in diuiso vocabulo, v. 74. 11 . 146. Vt facila appareat, eo Ioco non fuisse ancipitem syllabam a Pindaro adhibitam, sed numerum ulterius processisse. Neque ilicteommode finiri poterat ante finem tertii versus, qui vulgo numeratur, in quo ultima communis sniendum numerum docet. Quartum versum metrici choriambicum catalecticum appellant, id est, qui in creticum exeat. Atqui numerum vItra procedere, ultima syllaba demonstrat, quae non modo ubique breuis est, sed etiam in medio vocabulo longae Vicem sustinet v. 18. 4 . 54. 76.1aa. 143. 16 R. quod fieri non posse supra Ostendimus. Itaque qui olim quartus, quintus et sextus verSufi numerabantur . nunc in duos diuisi sunt, ita ut primus ex dipodia iambica et ordine Paeonico, alter e duobus Creticis comatet. Eaque ratio, si quis versus omnes inter ipsos contulerit, et ad numerum et ad vocabulorum diuisionem intexcaφteras aptissima eati, Etsi dubitari potest, an prior ve Diui rod by Coosla
212쪽
sus penthemimeres iambicum et duos Creticos contineata Septimus versus, qui nobis quintus est, e trochaeo et stropho constat, quem quomodo soboliastes Ionieum a minore dimetrum catalecticum appellet, nulΙa ratione potest inteIligi. Qui Vulgo octauus versus est, cum eo, qui sequebatur, in Unum coniungendus erat, quod non modo Vltima. octaui syllaba, quae ubique Ionga est, suadebat, sed iure suo postulabant v. 116. et 13O. in quibus oλλα et ανδ εμα vulgo male diuiduntur. Tum vero etiam v. 152. Verba, ες δε το παν, elegantius in eodem numero continuantur. Versus decimus, γεγωνητεον οπε, ex iambo et stropho constat, quem pessime metrici antispasticum esse putant. VersuS 12.
si esset antispasticus dimeter brachycatalecticus, quod isti volunt, ictum in vitiina syllaba haberet, quo nihil fingi durius potest. Denique postremos duos strophaxum versus in unum coniunXsmus propter malam voca-hulorum diuisionem V. 27. I 21. 135. 171.
In epodo secundiis et tertius versus coniungi debe-hant propter diuisionem vocabulorum V. 233. 174. Et ita etiam 1o5. elegantius enclitica τὶς ab initio ver-aus remouetur. Pariter V. 4. et coniunximus propter V. 1o4. Denique quod in ultimis versibus aliam dispositionem sequuti sumus, duae caussae fuerunt, Primum, ne in eodem versu anacrusis thesin exciperet,
πλῆμα διασκει l παλίγκοτον δαμασθεν,
qui asperior numerus est; deinde quia hoc Ioco, quo nos divisimus, ubique verbum terminatur, quod non est in vetere metri descriptione. Tales Vero tantique grammaticorum errores per i tum Pindarum continuantur, neque ista e pessimis eπe-Pla deprompta sunt. Quae qui degustaverit, is facile,
213쪽
puto, seponendam illam scholiastarum imperitiam sibi
Neque tui tamen nullam omnino utilitatem babent. sed, si quis ex iis fructus percipi potest, is in hoc sola consistit, quod interdum ad varam Iectionem indagandam aliquid eonferunt. Idque maxime in tragicis atque Aristophane usu venit, in quibus etiam antistrophica, seme1 tantum Tepetita, incertam saepe Iectionis coniecturam velitiquunt. Quare in tali caussa si forte e scholiastis non tam numeros, quam pedum syllabarumque ordinem eruere licet, est sane, quod ii Ios non prorsus abiiciendos 'spernendosque censeamus. At vero in ipsis numeris qui
inde.aliquid Iucis sperant, nae isti digni sunt, qui ipsi obscuro illi gregi adnumerentur. VII.
De generibus me ιrorum Pindari. Haec habui, quae de versuum disponendorum ratione et caussis dicerem. Caeterea, quae in hoc genero
consideranda sunt, compositionem et Versuum et str
pharum, tuamque, quae a Boechbio et quibusdam aliis
mota est,. quaestionem de Vocabulis non inter duos verissus dispescendis, non opus est hic enucleatius persequi, quum de his rebus satis explicatum videatur in Elemeniatis doctrinae metricae Iib. III. Haec vero si quis betis memoria teneat, iudiciique aliquam alacritatem et Exe . . citationis usum adiungat, fieri non poterit, quin et gram- maticorum barbariem effugiat, et a critica temeritate, qua nihil turpius est, sibi temperet. Illud vero in hac ropermagnam utilitatem habiturum esset, si ubique certas et immutabiles metroriun formas ab antiquis poetis adhubitas reperiremus. His enim diligenter animaduersis a que descriptis immensa illa metrorum multitudo ad pe exiguum reuocari numerum posset, neque Vlli usquam Vensus occurrerent, quin et certam metri regulam, et suum Diuili od by Coost
214쪽
D I s s. I. D IZ METRIA PINDARI. 2 ob quoddam ac proprium nomen essent habituri. Verum eam opinionem grammaticis relinquemus, quae quantas in omni re metrica turbas ericitauerit, supra satis demonstratum est. Nos quidem de huiuscemodi adminiculis artis metricae plane desperamus, idque eo lubentius facimus, quod diuitatim ingeritorum feruorem non
aliis, nisi quae eri ipsa rei natura petitae sunt, Iogibus coerceri posse intelligimus. Id liberum manero debet
sensui poetarum atque urbitrio, quos numeros ad bibere velint, dum illi numeri sint. Neque enim ante gram viatici, quam poetae fuerunt, ac poetarum ingenii est, inuenire: inuenta illorum discere, colligere, explicare, id vero sedulitatis est grammaticorum. Ac Pindarus quidem tametsi ingentem mEtrorum copiam ad suam ipsius Iibidinem essiariit, tamsiti multas versuum soritias ab antiquioribus poetis accepi', multas
etiam, quas ipse 'πcogitaueIat, constanti usu prope: ad illorum metrorum eelebritatem ad iuriit, quae et rogu- Iam certam et proprium nomen habent. De utroque genere disserendum nobis atque eKplicandum est, tum vi de more et consuetudine Pindari constet, quae etiam in aliorum lyticorum carmini biis emendandis magnam vim et usum habet, tum ut hac ipsa metrorum Pindari corum enarratione nostram Versuuim descriptione ii sir memus, eorum lite effugiamus criminationes, qui aegrius
ab inueteratis emoribus diuelli sese patiuntur. In qua disputatione ordinem Sequemur eum, quem ipsa rei naiatura commendat, Vt a simplicissimis numeris initio facto reliqua deinceps metia suo quaeque in genere persequamur.
De Mersibus trochaicis. Ac primum Iocum trochaei tenent, quorum singulas formulas enumerare nihil attinet, Satis est monuisse
215쪽
2IOG. H A II M A N N Ipraeter versiam libyphallicum varias inueniti alias tro chaicorum Versuum forma S, PUTum Semivives trochaeuin, nisi ut etiam tribracho Iocus sit. Illud autem rii hoc genere, ut in caeteris cmetris, tenendum e St, cauisse lyricos, De eiUsmodi formis VterentUT, PIao sceDicorum
poetarum VSu tritae speciem tragici Cornicine carminis prae se ferrent. Praeterea quum a caeteris metricis, tum olim etiam a me ipSo peccatvim eSt, qua ni Versias,
qoi trochaei et spondei 3 Iteruatione constant, in troia elisi eis numerati sunt: de quo errore pluribus disputatum est in dissertatione de meΠSum quorumdam metrorum rhythmica, Et in ElementiS doctrinae metricae Iib III. cap. XI. De hoc geneIe metri infra dicam cap.
De Mersibus iambicis. A trochaeis ad iaml, , cognatum genus Iriinieri, pergimus, in quibus eadem, quae in trochastis, mensu.etae et seueritas et COIStantia adhibita est. Etiam iambi corum Versuum Variae λὶ mae sunt, in quibus eadem adhibenda est cautio, Vt ne eum epitritis Doriis confundantur, quibus interdum iambica anaciusis praeauittiti tr. Notabilis autem Vsus est generis ischiorrhogici, quod ab amphibractio, incipit, sequentilius trochaeis. I ius haec forma ESt,
Pyth. X. stroph. Io. Hic amphibrachus etiam aliis numeris, qui quidem ab arsi incipiant, praemittitur. Anacruseos quidem ambiguitatem non detrectauit Pindarus, sed hisyllabam auacrUS in , . quae ab lyricorUm metrorum
puritate abhorret, comicis reliquit et tragicis. Nam quod Nem. IV, 122. Iegitur,2Νεμεα τε in eo, ut ita unico huius licentiae exemplo, non dubium
216쪽
D 1 s s. I: DE 'ETRIS P I N D Λ R I. a riest, vocabulum Νειαα in duas Syllabas esse contrahendum, ut Πυθία Isthm. VI, 35.
De Dersibus Creticis. Cretico pede frequenter utitur Pindarus: sed ita plerumque, Vt eum aliis numeris immisceat, soluta etiatam nunc prima IOD a, nunc altera, ut Ol. II. ep. 4.
Tamen etiam Versus Unice creticis CODStans Occurrit, isque dimeter, b . quo puro usus est, Ol. V. ep. 4. Pyth. IV. Stropsi. 1 g. V. ep. s. aliquando etiam soluta Prima, hac Tatione, . .
Nem. X. ep 8. Ol. II. stroph. q. quo in loco dubitari Potest, an etiam qui praecedunt duo quarta paeones, Pro soIutis Creticis habendi sint XI.
De Mersib us antisse asticis. Ex antispasticis versibus inuenitur maNime dochmiais Cus, quem nunc purum adhibuit,
217쪽
Pyth. V. ep. B. Alibi etiam dochmiaco hypercatalecto
Ol. II. str. 9. DOchmiaco autem etiam iambicum isAELorrhogicunt adiecit,
Pyth. , VI. str. 1o. Deinde etiam dactylicum Iogaoedi- leum dochmiaco adiecit, nisi ille dochmius est,
OI. Ι. ep. 1o. et Strophum dochmiaco hypercataIecto,
.I. I. stroph. 1g. Nonnumquam dochmiaci initium iambo avnit, ν
Pyth. V. stroph. 1. Nem. III. epod. S. Idemque fecit in dochmiaco h ercatalecto, cui choriambum ad
Pyth. v. stroph. g. Denique Vero ad antispastici nais ineri simi Iitudinem dactylos et Paeonas accommodauit,
, XU. t De s/ersibus dacty Lic t s. s'Aeeodimus ad versus dactylicos, in quibus spori . deos et proceleusinatiCOS non nisi in nomine proprio ad misit. Ex hoc genere metri Primum usus est dimestro calaleetico in disyllabum, qui Adonius vocatur, Pyth. X. ep. g. tum dimetro catalectico in syllabam,' , ιυ - υυ -
218쪽
DIS S. I. DE METRIS PINDAR T. IIS cuius exempla creberrima eXstant. Nec minus frequens est catalecticus in disyllabum,
Deinde tetrametrum catalecticum in syllabam adhibuit,
Pyth. Iv. str. Io. in quo etiam hanc formam habet,
Ol. IX. epod. 5. catalecticum in disyllabum,
Nem. I. Str. 6. ep. 3. Isthm. VI. Str. 4. Cuius hanc qu que formam habet,
ΟI. VI. ep. 5. quae rectius ex duobus dimetris catalecticis composita esse putabitur. Tum Pentametro quoque catalectico in disyllabum usus est,
Pyth. III. str. 5. Quin diu dubitaui, an etiam hexameter catalecticus, et is qui heroicus vocatur, ac denique heroicus cretico in fine addito multis in locis reponendi essent. De qua re hic eriponendum diligentius est, ne in culpam et reprehensionem incidamus, si quis forte praetermissas ab nobis celeberrimorum versuum formas multorum locorum comparatione Ostendere Cone tur. Ac primum, qui heXameter catalecticus in syllabam nobis videbatur, hanc formam habebat,
seruato maxime in tertia sede spondeo, ut Ol. VI, 32 ubi duo continui sunt,
Horum prior elegantiorem habet caesuram, et, quo non putes eam neglectam esse in altero, eadem moIesta incidendi ratio in antitheticis omnibus seruatur. Omnis enim huius metri venustas intereat necesse est, si alia, Duiligod by Corale
219쪽
tuam quae in versu heroico obtinet, caesura adhibetur. Vndo ab scholiasta metrico hoc genus επος παρα συλλα- , dicitur ad diem. XI. quo unico loco hoc metruri in grammaticovum descriptionibus inuenitur. Pio datus quidem nunc alterutram constanter sequutus est incisionem. Nunc etiam utra inque coniunxit. Quod qui ex ipsis exemplis cognoscere cupiunt, ii conferant ol. VII, 6.17. 41. 52. 76. 66. 11 L. I 22. 146. 157. VIII, EO. 49. 78. io . Pytb. I, 1 o. 22. 49. 61. 83. 1ΟΟ. LR7. I 39. 166. 173. III, 56. 77. 118. 259. RUO. Nem. X, 5. 3.14. 1 P. R7. 37. 42. 48. 55. 61. 71. 76. 32. 37. 95. 1O5.' 1LO. O 6. 121. I 29. 159. 144. 15 o. 155. I 65. XI, 3. 9. 15. 24. 3o. 34. 45. 52. 55. XII, 3 T. 17. 21. 31. 35. 45. 49. Isthm. I, 3. 1 o. 28. 35. 55. sis. 73. B5. Simillimus huic vel ad mensuram vel ad caesurae oohseruationem hexameter heroicus est, qui inuenitur Ol. VIII, 4. 15. 24. 35. 42. 55. 6R. 71. 8 d. 91. 1 OO. III. Pyth. IX, 4. 1O. 29. 25. 43. 54. 63, 69. 92. 93.1Ο7. IIo. 156. 142. 151. 157. 18O. 186. 195. 2O1. diem. IX, 1. 15. 25. 37. 49. 61. 75. i5 97. AO9. 12 I. XI, 16. 57. 53. Dctiique etiam heroicus 'adiuncto Cretico et sponis deum in tertia sede, et caesurae duplicem rationem habet, hae forma, '
Isque inuenitur Ol. III, 23. 5o. 77.1 VII, 23. 53. 93.123. 163. VIII, 26. 55. 84. 115. Nem. IX, 6. 18. 3O. ihil. 54. 66. 73. 9O. Ioa. 114. 126. Isthm. I, 17. 42. 67. 92. ΙΙ, 17. 4o. 65. Atque etiam iii tragmentis occurrunt, in quibus haec hietra adhibita videantur, ut hexameter
220쪽
- θεων. In his versibus omnibus si VeI caesura semper ea esset, quae heroico conueniret, vel in mensura nihil usquam clifficultatis reperiretur, vi κ dubitandum foret, quin istae sormae metris Pindaric s adnumerari deberent. I erum satis idoneas equidem ni hi videor caussas linbuisse, quia re nullum eκ his Versuum generibus in Pindaro relinquendum putarem. Primum enim vel hoc mirum videbatur, quod spondeum in tertia sede tam religiose seruBS.et, Vt dactylo nusquam uteretur. Nam qui Ioci eum taedem habent, ii propter ipsam librorum auctoritatem suspecti sunt. Id enim ter omnino factum est, OI. VIII, 2o. '