Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

221쪽

Nam si quidem hoc metri genere usus hic rst Pindarus, necessario fictibendum erat Ag αρηTira δαι, quod schoIta habent ad v. 129. Veriam in libris omnibus 'Acpuρητίδαι est. Caesurae deinde accedebat peruersitas, quae quum in plerisque Iocis e singulis horum versuum binos facere iuberet, idem etiam in reliquis locis facere suadet, ut Prior quisque versus nunc penthemimeres dactylicum,nUnc trimeter catalecticus in disyllabum esset. Denique vero plane pervicerunt ii Ioci, in quibus si versu. non diSiuragerentur, aut missura aut prosodia damnum videbatur factura esse. Ac primum Olymp. VI, 176. in tertia arsi bretiis syllaba eSt,

Vt coniicias, syllabam, cuius incerta mensura sit, non in medio, sed in extremo Versu fuisse. Cavit enim magnopere Pindarus, ne syllabas breues propter caesuram Produceret, cuius rei, si horum quidem versuum dubiam ductoritatem exceperis, Vnum tantummodo exemplum invenitur Isthm. VI, 61. υδασε αεουτον επος ει ποτ' ἐμὰν, ω Ζευ πώτερ. Deinde prauus etiam hiatus interdum impedit, quomiarius in unum versum ista metra coniungantur, ut Disiligo: by Coos

222쪽

'axima vero atque grθuissilina caussa, quare, quotieS-ctimque ista metra Occurrerent, ea in duos versicuIos disiungenda existimavimus, trochaeus fuit, qui tuterdum in tertia sede reperitur. Hic pes enim quum in mediis

dactyIJs Iocum habere non possit, maniustum praebet indicium dactyIici catalectici in disyllabum . Adhibuit suteui Pindarus hunc pedem in hisce locis : ΟΙymp. VIII, 2O.

quem tamen locum nuper correxit Boeckhius; et Νem. i

De horum Versuum primo et secundo supra diXimus, quorum in altero quidam libri malo ος σε μεν praebent, in altero facilis, sed praua mutatio foret' Ἀφαρηχωδαι. 'In tertio scribi posset, ε νεπεν κρατθων πωτραν δολιχη γε Tsρον --γίναν πII. G. Verum temeraria haec mutatio futura esset, magnoque detrimento elegantiae. coniuncta. Haec omnia siquis' securate perpenderit, non dubitabit, puto, quin iure aα merito et heriametrum catalecticum in syllabam, et heroicum, et eum, cali creticus adiunctus est, e Pindari metris eiecerimus Accedit, quod versus isti in duo membra diuisi numerum habent ἐνοπλιον, cuius marii mafuit apud veteras celebritas. De eo dictum in Metuentis doctrinae taetricae.

223쪽

G. III RHANNIDactylicorum Iogaoedicorum tria tantum exempIacommemorabimus. quorum hae formae sunt:

Pyth. VIII. ep. B.

ο1. X. ep. 4. Nem. VI. ep. 4. , Basin quoque dactylicis numeris adiecit, in qua modo spondeum, modo trochaeum, modo iambum, Hunc etiam tribrachum atque anapaustum adhibuit, nusquam tamen iambo trochaeum opposuit, nusquam etiam Pyrrhichio usus est. E quo Versuain genere his 'marinae formis usus est: Pherecrateo, qui dicitur, - υ l - υ υ - UOI. I. stroph. 2. 6. Pyth. X. 'Str. I. Nem. ΙΙ. 'str. 7.

224쪽

Isthm. V I. ep. 1. Denique etiam Phelecrateo dipodiam trochaicum adiuuXit, i

Nem. VIII. strophi, r. et Glyconeo choriambum,

. - υ l υ υ - υ - l - υυ - 1sthiu. VIII. LI. Omninoque etiam illa Glyconei forma. quae in choriambum eNit, saepius a Pindaro usurpata est, Sed nusquam, Ut eam Cum vulgari commutaret; aliaeque inueniuntur variae Glyconeorum et similium numerorum Consociationes, ut Ol. IX. Isthm. IIII. XIII.

De Mersibus anapaesticis. Sequuntur anapaesti, quorum mensura eadem serieis

Titate, qua dactylicorum, obseruatur. In his primus est

OI. X. ep. 9. Deinde monometer hypercatalectus,

Ol. IX. ep. 3. Pyth. III. ep. 12. Tam dimeter bra-

Ol. XIII. ep. 1. Pyth. II. stroph. 4. Nem. VIII. ep. I. Isthm. III. ep. I. idem que totus e spondeis Ul. IU. stroph. 7. Dei a catalecticus, qui paroemiacus Vocatur,

6I. I. stroph. 4. idemque hac forma, I

Olymp. III. stroph. 4. XII. stroph. 7. ep. 5. Pytb. XII. Stroph. 1. 5. 9. 11. Nem. V. ep. 5. ΙSthm. ΙΙ. atroph. I. III. ep. 5. Et dimeter acatalectus,

Ol. IX. ep. 6. Nem. VI. ep. 9. Pra terea etiam Io-gaOedicum genus in anapaestis adhibuit, ut in his

225쪽

ΟΙ. I. ep. 6. IX. stri 1. Quamquam hae quidem formae potius ad Glyconeum genus Iertinere videntur. Denique uti dactylicis versibus, ita etiam anapaesticis Creticos aIiosque numeros adiunXit. Eorum haec Prae- ' cipua erie la Sunt:

Nem. VI. ep. I. Ac Iogaoedicis quoque trochaeum semantum adiunxit, ut in hoc,

Caeterum aliud quoddam genus anapaesticum inuenia . tur, quod proprie non ad dactylicos numeros, e quibus anapaesti sunt, sed ad trochaicos reserendum est. NihiI enim cum anapaestis commune habet, Praeter unaCrusin. EX eo genere hi versus sunt:

226쪽

DIs s. l. D E METRIS P I N D R I. Tui XIV.

De Meraibus chori Lbicis. Choriambicis versibus, qui Aeolensiuin lyricorum et scenicao poeseos proprii sunt, rarissime usus est Pindarus. Nani nisi quod choriainbuin interdum aliis numeris inte miscuit haec tantum obseruaui exempla, in quibus Pes. ille nomen facere versui possit:

Isthm. VIII. 15. Denique aliud genus, a tragicis quoquo adhibitum, usurpauit, quae forma est Versus Glyconei, e basi, trochaeo, et choriambo compositi:

De Uersibus Ionicis. Versus Ionici a minore, si qui apud Pindarum videntur occurrere, VHO tantum pede Ionico constant, cui nunc Creticus, nutic ditrochaeus, nunc choriambus adiunctus est,' hac ratione,

227쪽

Pyth. I. ep. 12. At neque lii versus Ionicos numeros linis lient, sed in dactylicis potius numerandi sunt, multoque magis numerum Ionicum a maiore adspernatar videtur Uoriensium lioesis lyrica: ut, nisi quis scholiastarum inepta commenta audire velit, nullum huius metri e empIum apud Pindarum reperiatur.

darum aliosque poetas esse credebantur, trochaei spondemque alternatioue graues, eos trochaico genere eximendos esse, et eπ trochaeo Spondeoque constare, satis inihi videor ostendisse in dissertatio De do mensura quorumdam metrorum rhyttunica et in Elementis doctrinae metricae. Ita quo tautum abest, Mi Spondeus iste trochaei Ioco ponatur, ut, si quando trochaeus dipodiam siniat, is spondei fungatur ossicio. Ita esse, apparebit ratione usuque hi tua metri explicato. dum quum Doriae potissimum ha moniae' proprii sint bi epitriti, dactylis fere et trochaeo

sentanto coniunguntur, sed apta proportione membrorum, ut neque longiora iusto, nec breuiora sint, serumtque in-

.d Iem vivam. Itaque dactylici usurpantur dimetri, trim tri, tetrametri, Perraro pentameter, ut Pyth. III. liquo omnes noti si catalectici in syIlabam vel disyllabum, 'nusquam a catalecti, Nusquam toga oedipi. Epitriti autem nunc unus membro dactylico praemittitur vel subiicitur, nunc duo. Fiunt etiam eκ ipsis epIt tis integra membra, et quidem e duobus vel tribus. Plures quum coniunguntur, bini vinian solent membrum constituere. Adiicituriis in fine Creticus, interdumίhoriambus, . siue dactylicus dimeter catalecticus in syllabam. JΝ0nuuinquam trochaeuM

a quo incipiunt hi epitriti, in tribrachum soluitur, nunc

constanter, Vt OlymP. X. StrOPh. 5. 4. et Isthm. VI. stroph. IO. Ex . nunc, Vt cum trochaeo Permutetur tribractius, Diuit irod by Cooste

228쪽

D I s S. I. D E dI T T RI s Ρ IN DARI. 225 ut Pyth. IV. stropli. 15. et alibi. In spondoo autem, qui trochaeum sequitur, Vereor ne nulli solutioni locus fuerit concessus. Atque eius Vitiinam syllabam soluinori posse, nisi penitus perdito numero, per se CI'ria inest. In ea autem SyllRba, quae hanc antecedit, tam Tarae sunt, tamque SuSpectae Solutiones, ut viri viciatur . dubitari posse, quin tollendae sint. Exempla haec inis veniuntur. Pylli. IV. 451. 3

vhi κρισιν interpretatio videtur, cuius in Iocum non Grai α, usitatum et vulgare nomen, sed rarius substituendum putauerim. Nem. V. 1Ο.

usitatam metri formam restitui posse addito articulo etiam nouissimus editor obseruauit,

siue malis 'δρέγνωτες. Isthm. II. autem in s ne epodorum melior versuum distinctio solutionem, quae in tertia epitriti syllaba erat, iam in mima in Cretici transtulit. Istiana.

vereor ne genuina lectio fuerit, . , sναον IIοσειδωνος σεν ἐρεπτοντG-- Denique Isthm. VI. 92. . i

229쪽

hatur.

In mediis membris epitritorum necessario cuiusque epitriti ultima syllaba longa est, sed et in fine membri cuiusque, et ubi alius numerus etiam in eodem membrosequitur, veluti dactylicus aut Creticus, anceps est ea., syllaba, . ut etiam in media voce breitem poni concessum sit. De qua re dictum in dissertatione de mensura rhythmica et in Elementis doctrinae metricae. Ex his obseruationibus efficitur, nusquam in medio numero v Itimam epitriti ancipitein eSse. Nam siue hinos epi. tritos alii bini epitriti sequuntur, ut Isthm. III. fluctepitritum dactylicus aut Creticus numerus excipit, siuiatus eSSO Numerus censendus est. EXCeptionem sola admittunt nomina propria: cuius rei non nisi Unum exstat enemplum, Isthm. ΙΙ. 21.

κωμωξομ μι τερπνὰν επίσνω, ων χαριν.Ηoo tamen in 1oeo si quis continuari epitritos post dactylicum numerum volet, is nori male forsitin scribat, σὴν Ῥύσεα δ' αλε νιν. Similiter reliquis in locis, ubi epitriti Ioco ditrochaeus numero nondum finito Positus vlaeia poterat, nunc vel meIiore descriptione membrorum remotin est vitium, de qua re dictum est in di sertatione do mensura rhythmicu pag. 8. vel scriPlura emendanda est, ut Olymp. 'III. 42. Neiu. ΙΛ. 75. x11.

230쪽

DIS s. I. DE METRIS B INDAR I. 225 Isthm. VI. 52. Ita unum dumtaπat trochaei male positi Exemplum relinquitur, OI. Ut f. 3.

quod ipsum quare distinctione membrorum mutanda nunc expulerim, infra cap. XIX. Ostecidam.

De Paeonicis aliisque uberior us numeris. Maximam dissicuItatem habet explicatio eorum veris auum, in quibus multae breues syllabae continuantur. Quoniam enim tam diligens est Pindarus in harum sylia Iabarum obseruatione, Vt eas Viri Vsquam Contractione aliqua variet, incerta plerumque arsium et thesium diis stinctio est, quo fit, ut saepe de toto numero non conia stet. Sed etsi multi ex his numeris nihil videntur nisi so.

Iutiones esse usitatorum generum, tamen nimis angustis

finibus libertatem lyricae poes eos coerceret, qui pue anico Bliisque numeris, quorum in thesi plures, quam duare breves sint, reiectis, ubique iambicos vot trochaicos vel Gly-Coneos versus restitutum iret. Quod si quis regulas requiret, eri quibus, ubi contractiones non faciant indicium, diiudieari liberiores isti numeri ab usitatioribus possint, ingenue fateor, etiam Dunc usitatiorn metra sic tantum a me ictibus positis indicata esse, si ea eX contractionibus vel tota carminis conformatione prola abiliter erui possct raderentur; ubi autem aut nulla essent haec indicia, aut minis dubia, ita positos esse ictus, po si thesiέ vel auari crusis trium esset pluriumve breuium syllabarum, non quod ubique perso asum mihi de illa re haberem, sed ne priuarem Pindarum numeris, quibus eum potuisse saItem Vti existimarem. Εtfinim hanc totam disputationem, quae est de in uestigandis nomeris versuum eri multis breuibus syIlabi, compositorum, in praesens tempuSomittendam duxi dam haec res, si quidquam in hoo Pind. MI. III. . PDisitiam by Corale