장음표시 사용
231쪽
genere, ita est comparata, Vt frustra inchoetur, nisi simul etiam perficiatur. Id autem tanti est tam qua diuis turni laboris, ut Iibenter iis disceptandam hanc quaestionem relinquam, quibus plus, quam mihi nunc, otii
est. Cauendum e Si autem magnopere, ne quis, quod Boeekhius fecit, ea. mente ad hanc rem accedat, Vt I*, meros omnes, qui theSin Vel ana crusin plurium, quam duarum syllabarum habent, Protinus remouondos statuat, sed praeter diligentem peruest alionem eorum, quae de musicorum doctrina rhythmica eri paucis et ma- mimam partem perobscuris indiciis, quae nobis reliqua
sunt, eruῖ POSSunt, etiam accurata Comparatione quum fragmentorum, quae ad hoc genUS pertinent, maxime dithyrambicorum, tum eorum, quae a tragicis et comicis satis multa suppeditantur, Opus est. Quibus locis quamuis diligenter eripensis atque inter ipsos compara iis quam difficile sit certas et veras numerorum, quibus xegantur, formas inuenire, is demum recte aestimabit,
qui meminerit, etiam in pari multitudine breui im syia
Iabarum pro poeseos carminisue conditiove, pro natura accentuque Vocabulorum, denique pro compo itione' rhythmorum musicorum, numeros esse posse divorsisSimos. Non est tamen dubitandum, quin, qui hanc Partem doctrinae metricae perscrutari voluerit, inulta sit noua atque egregia in lucem prolaturus, dum quidem et curam diligentiamque, quam tine res Summam requirunt, adhibeat, et illud vitet, quo nihil in lioc genere Plus noc* , ne aliqua opinione praepeditus viam inoeniendi veri occludat. Id quod mea sentetitia II Oech hio . quum aliis in rebus accidit, tum in eo, quod nullos versus apud Pindarum dactylo terminari sibi persuasiti doqua re dixit p. 7 a. seqq. At in iis numeris, qui ad Aeoliam harmoniam facti sunt, non potest dubitari, quin versus quidam in dactylum eXeant. Vt in Pythico eaomine IL ubi tam manifesta haec res esse videtur, ut
232쪽
. DIss. I. DE BINTI rS PINDARI. 227 miror aliter sentire quemquam potuisse. Quod si quis
considerauerit, quae in Elementis doctrinae metrica se dedisserentia strophurum Doricarum et Aeoli 'rum i dicta . sunt, faciIo spero tutelliget, alteris accommodatam eam Eatiouem esse, ab allexis autem alienam.
De s rochaeo Se mane O. In enumeratione metrorum Pindaricorum non est . praetereundus trochaetis semaritus, de Cuius quidem usu .
quoniam explicatum est in dissertatione de quorumdam metrorum mensura rhythmica P. 16. seqq. et in Eleis mentis doctrinae metricae lib. III. cap. II. . nihil attinet, quae ibi dicta sunt, hic repeti. Quare satis habeo monuisse, in describendis metris buno . pedem hac forma notatum esse, Iongioribus lineis, quam quibus communia longae mensura significatur. ι
De ἱnterruptione numerἱ. Singulare est, necdum animaduersum ab iἰs, qui Pindari aliorumve poetarum numeros tractarunt, inter dum medios numeros interrumpi, pausa facta. Qua ct res quum haud dubie ex musicis rationibus repetenda sit, quas dolendum est densis adhuc tonebris circumfuis. sas iacere, mira oritur metrorum et rhythmortim repiI. gnantia. Qui enim ex musicis legibus cohaerent rhythma et unum quid constituunt, interdum ex metricis rationi. 'bus in diuersos versus distrahendi sunt, ne hiatus xyDIabaeque ancipites in iis metrorum locis Conspiciuntur, . 'a quibus aliena est haec licentia. Nullum huius rei ib. Iustrius apud Pindarum exstat exemplum, quam in stro
phis Ol. VI. ubi quum numeri musici hi sint, P a '
233쪽
De qua re pluribus ad carmen illud disputatum est. Non est autem dubitandum, quin saepius hoc fecerit Pindarus. Ita Ol. VII. tam mirus, parumque concinnitati numerorum conueniens- est anonometer iambicus, ut facile appareat, non esse hunc versiculum iambicum, sed partem epitritorum, qui Praecedunt, Pausa reuuI- 'sam. Nam quum ita procederent rhythmi musici, i
Tam quaeri poterit, an isti epitriti, qui tres sunt, addito in fine Cretico, in membra quaedam diuidenda sint:
musicos autem rhythmos hac descriptione inteIligi volo)quo facto trochaeus iste in verbis,
iustam excusationem habebit. Alia interrupti numeri exempla eristant Ol. VIII. stroph. 6. Pyth. IX. str. 2.. Est haec obseritatio ex iis, ex quibus spes est insignem olim lucem rei metricae et rhythmicae astusum iri, si ii ea utentur, qui non tantum diligentiam ad haec stu- dia, sed etiam cautum iudicium asserre, temeritatem autem abstinere didicerint. Caeterum quo statim ex descriptione metri appareret, interrumpi numerum, in siue
234쪽
Dubitaui aliquando, an neque Pindarus, nec tragici versibus asynariotis Vsi essent: quam opinionem amplexus est Boechbius, quem vide pag. 519. At neque caussa est VIla, quare abstinuisse hos poetas ab illa radione statuamus, et in Pindari carminibus aliquot satis certa exstant nSynarietorum exeuipla. In his est versus eri antispasto et iambico ischiorrhogico compositus, qui vaIde usitatus est tragicis, Pyth. V. stroph. Q. Alios versus, qui, absque illa a Synarietorum ratioue foret, corrupti censendi essent, vel sunt etiam a criticis corrupti, Vide Olymp. IX. stroph. 1. 3. 4. 5. O. T. et Nem. I. ep. R. Quod si qius post ea, quae hodie diligentiore metrorum Pindaricorum tractatione comperta habemus, hanc materiam nouo studio et plenius, quam nunc quidem nobis licebat, pervestigabit, non dubito fore, ut latius etiam patere hanc asynartetorum Tatio nem appareat. Non inutile forsitan erit, neque alienum ab hoc argumento, quaerere, an poetae Iyrici in quibusdam eorum metrorum, quae stabiles et minimo
dubias formas habent, ut in epitritis Doriis et qui cu*his coniuncti Aunt numeri, syllabam breuem in arsi pro ducere ausi sint. Sunt certo aliquot apud Pindarum i Ioci, qui suspicionem huius rei aliquam facere possint. Sed haec et alia iis reIinquam, qui et quid restet agen
dum, intelliunt, et ad id agendum idonei reperiento.
235쪽
3 P. X quo metrorum scientia ad iustae doctrinae rationem Teuocari coepta est, ex omnibus, qui ad hanc rem studia sua contulerunt, nemo ei maius incrementum, mea quidem sententia, attuIit, quam Sei IIerus, versibus do- , chmiacis accuratius explicandis. Alii, maiora professi, vel plane destituerunt quam fecerant spem, Vel RIia, quBm quae EXSpectabantur, in medium attulere. Ex quibus si qui nupor, recentioribus magis quam Graecis litteris imbuti, nullamque nisi ingent; ad negata an iamosi laudem sectantes, quum aequalem Pedum menSuram Graecis vindicare conarentur, veΙ editis magnis doere metrica voluminibus, Vel in diariis quibusdam asse-
clariam suorum rudimenta Commendantes, Omnem argu
tandi ea luinnia iidique solIertiam adhibuerunt, ut audie tiam sibi fecisse crederentur, naturam numerorum in quadam imagiris imaginisque imagine positam ostensuri: aiu quidem, hanc commuDem Omnium reputantes doctri
narum sortem esse, ut etiam deuia suum consequantur
fastigium. aliis quaerendum relinquamus, quis Musarum sacerdos . pedem Ionicum a maiore in duabus syllabis Vnime modulans, cariuina non prius audita virginibus puerisque cantet, daturus aliquando, Vt spera Ie licet, . etiam moriosyIl abum versum lieroi Cum. Alia via , , t Par erat, Iem aggressu, est A. Boeckhius, vir et doc Diuilam by Go le
236쪽
DISS. II. DE MENSURA RHYTHMICA. 23 IsIinus et studiosissimus veri: qui quum ipse quoque
noria opus esse metrorum doctrina sibi persuasisset, noli SoIrim naturam numerorum suo quodam proprio modo 'eκplicare studuit, sed etiam, quoniam artis Ueterum musicae ea in re aliquem VSum fore intelligebat, ad hanc quoque, tamquam ad fontem Iargos haustus promitten- 'rem, praecipua quodam cura cursum disputationis sVae deflexit. Quae musicae veteris pervestigatio non dubi- 4tamus quili admodum fructuosa rei metricae fuisset, si vir praestantissimus admirabilem illam industriam suam' eo, quo maκime debebat, contulisset. Nam quum duae sint partes musicae, harmonica et rhythinica, quarum harmonica tenui quodam et hodie vix explicabili vinculo cum metrica doctrina eOhaeret, rhythmica autem Cognata ei est coniunctaque maAime: harmonicam diligenter ille pertractauit, rhythmicam autem, de qua Vel sola, vel praecipue eum dicturum Exspectabamus, obiter tantum attigit, asserens magis, quam explicans, quae in hoc genere a veteribus tradita sunt. Est illa sane Iouge obscurissima pars Veteris musicae, quae non aliter, Ut
videtur, explanari poterit, quam si Aristoxeni elementa Thythmica reperiantur, Vel Pselli saItem introductio in artem rhythmicam, cuirit specimina quaedam Morellius dedit, in lucem prodeat. At tanto cautius incedero oportet, si quis numeros Graecorum ex ipsa illius gentis doctrina iudicare instituit.
Prorsus . enim diuersae erunt rhythmica et metrica. Neirisa, quae ad solam versuum compoSitic neIII Tecta bat, quoniam in sermone duae tantum menSurae usum '-Pantur, in solis duplicis mensurae visrietatibus consistebat; rhythmica autem, quae ad cantum pertinebat, quum mensurarum maiorem habebat Varietatem, tumipedibus utebatur et aliis et atiter consociatis. Inde me- o illa Pselli scripto v. praefat. ad Elelu. doctr. I tr. PVω
237쪽
tricae artis propriae perhibentur Productiones correptionesque syllabarum, et longitudines ac breuitates; rhythmicae autem, tarditatu ac celeri ates. Nam Porphyriua peg. Ω I9. . si cui productiones syllabarum et correptiones ad rhythmum referre videatur, nihil nisi negligentius . Isqui scriptorem illum, ordine minus ob Seruato, et res ipsa, et aliorum scriptorum loci, ut Manuelis Bryennii, P. 5OP. et Suidae in V. docere poterunt. . Quot . autem mensuris rhythmici usi sint, non est traditum.
ab antiquis. Nam Aristidis Quintiliani verba pag. II.
συνδετος δε ἐστι χρονος, ο διαιρst σθαι δυνά3tενος' TOυrων ο μἐν διπλασίων εστὶ του πρωτου ' o δε, τριn λασιθ' ' o. di, τε ραπλαοιων ' μεχρι γαρ τετραδος προῆλθεν ο ρυδιιικος 5 Vereor ne pariter atque ea, quae Martianus Ca- Pella pag. I94. dicit, 'ad illa pertineatit, quae idem Ari-ἐstides p. 45. et acholiastes Hephaestio uis p. 78. aliique de syllabis vocalium pondere, consona citiumqUe musti. tudine magis minusue unctis, nimis profecto subtiliter, disputant. Certe non est ista obseruatio de ea re in teuligenda, de qua disserit Aristoκenus tui D. Lbythm. Pag..ssis, qui ipse alia omnia potius, qu m pedem simpIL Lem Mon nisi ex . quattuor moris constare dicit. Loquia
tur ille de partihus pedis, ar ct thesi, quarum dicit
238쪽
υσrερον δειχθησεται. Nam quemadi nodum sitimis rhythmici. ut mittam, quast BuditeUs iu COInm. Gr. I. attulit, nunc ido thesi, quam ipsi dicutit, usurpant, ut Ar1ε tonenus fr. Litythiu. p. 292. 294. et Psellus p. 5ox. nunc de loco et
sede integri pedis, ut scholiastes Hephaestionis pag. 44.
et interpretes Aristophanis ad Nub. 652. nunc etiam uniuerse de incessu numeri dicunt, ut Aristides pag. 58. . 'V. 22. cui addere possem locum eri in edito de metris libello, ita otia a σηuεῖον modo moram siue tempus vocant, cuius significatio uis exeinlda attulit Μorellius ad Aristoxeni D. pag. aBo sq. modo motum diCunt unum, qui, ut unUs sonus, vel Vna Syllaba, partem pedis implet, ut Aristoxenus in fr. p. 278. 23z. et Aristides p. 32. modo uniuerse talem pedis partem intelligunt, fluctea molia, seu sono, seu μγl Iaba Contineatur, ut idem AristoXenus p. 233. 29Ο. 292. et Psellus P. 3Ox. interis 'dum vero etiam illam pedis partem, quae vel arsis veΙthesis est, etiam. si eκ pluribus vel, sociis vel syllabis vel motibus constet, nomine isto significant, ut Aristi- 6 des p. 59. paeonem diagyium eri duobuS σηMEwις coiri
positum dicens, qui pes alias veI quinque vel tria dicendus esset Misiεῖα habere. Sed haec obiter. Quae certae videntur rhythmicorum mensurae, sunt, Practionsimplicem et duplicem, quadrupleX et octu plex. Hais ambae in orthio, trochaedque seruanto inueniuntur; quaadrupleX etiam, ut Videtur, in spondeo maiore seu plici. Etsi enim, qui hunc ex quattuor bimorix paxtiabus constare volunt, non inepte comparatione uti po . sunt proceleusinatici, quem eri quattuor breuib . tentoporibus compositum similiter duplicem vocat Arystides tamen, quum die spondeum istum p. 56. non sine cauSSa Vt putamus, εκ zετρασήμου θέσεως καὶ τετρασή1-υ αρσεως fieri dicat, verior videtur Boechbii sententia μ duas eum' quaternorum temporum partes habere. Omnino autem
ipsa rei natura postulat, Vt .pluribus, quam simpli et
239쪽
G. III at MANNI dupli mensuris Vsam esse musicam Graecorum credaismos, quod nimis iners et rudis foret cantus, qui non nisi duplicis mensurae varietatem admitteret. Sed hoc quidem facile omnibus probabitur. Illud vero mirum plerisque et incredibile aceidet, si dirierimus, etsi Poetae Graeci propior linguae suae naturam non pluribus' utantur, quam duabus mensυris, tamen ex ipsis eorum metris aIiquando colligi posse, quitas in cantu rhythmi- Qia mensuris Vel nou usi, vel etiam usi esse videantur. In qua re si non fallimur, intelligetur forsitan, esse adhuc, quo artis Periti nondum Penetrarint. Consideranti comparantique hos duo versus,
' quorum utrumque trochaicum esse Volunt, faciIe appa Teat necesse est, posse quidem Vtrumque eodem modo recitari, i. e. per dipodias trochaicas, potiore ictu iti. Prima syllaba notatas, sed tamen, ne Ρindaricum ita Iegi veΙis, duo obstare, unum, quod volabilitas trochaici γ numeri, quamuis per trochaeos irrationales ad paullo maiorem grauitateiri adducti, minime conueniat seuerutati Doriao harmoniae, Cuius iste e trochaeo spondeoque factus numerus piopriua est; alterum, quod epia triti usus in hunc numerum ita receptus est, ut ilI non ex duobus trochaeis, sed ex trochaeo et spondeo constare Videatur. Nam 'quid est, cur in tanta horum numerorum apud Pindarum copia vis pauci reperiatitue versus, qui trochaeum habeant, quum praesertim idem Poeta in lix carminibus, in quibus vere trochaicis numeris Vsus est, trochaeum in sine dipodiae saepissime
admittat, ut ita Nem. VIII ') quod, ut ipse testu tur,
240쪽
DIss. II. DE MENS VRΛ IOIYTII MICA. 25 νΙ.ydiam 11 armoniam habuit: quod contra in Doriis caseminibus, ut in I 'Fist. IV. in quo iste epitritus quingen- . ties tricies ter inueuitur, Don nisi bis in medio versudi trochaeum positum videmus, idque ipsit in iis in locis,
ubi syllaba breuis recte pro longa poni possit. Qua otanta diligentia, quam etiam apud tragicos in hoc genero deprehendimus, monet, Vt IOCOS, qui repugnant, de vitio suspectos habeamus. Sunt autem apud Pindarum, de quo solo nunc sicam, hi. Ol. ΙΙΙ. 27. 46.)que νιν, neque 'IGrsίαν νιν, neque 'Iστριανην, ut quidam libri habent, sed Ἱσrsιηιαν scribendum videtur:
Pronomine enim tanto minus opus est, quod istud nomon nullo modo ad γαῖαν pertinero potest, sed cum se- . quente ελυον ζα construendum ost. VII. g. I. ubi αμ- τελου ἐν it, quamuis contra Plerosque libros et Athenaei auctoritatem, inuerso verborum ordini praeferam.
N. 4. XI. 4.) ubi etsi anceps iudicium est, quum duas
tantum strophas hoc carnien babeat, versusque et hic
et vi filiam a strophai Urii trochaicus es Se possit, tamen, quum reliqua metrorum compi Sitio trochaeis non magnopere faueat, videndum eSt, ne GDν πόν ' Vel errori, vel correctori, ανζρ in antistrophico prima correpta esse' putanti, debeatur, poeta Rutem συν dederit.. γNII. 21. 27.) iana Boech hius sustulit, recte monens, Οραλιων trisyllabum esse. Pytb. I. 13. 26. aτυζοντα non debebat cum MIυ Σαι commutari, quum Praesertim PIutarchus, grauis hec silentio praetereundus auctore
Seruata vulgata lectiouo nunc rectius dispositis membris hoo ivvium rei uoui. δμη Uuam tu;un hoo in exemplo quia nou et i tritus, sed Creticus hequitur, ferri posset αν