Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

281쪽

In describendis carminum Pindaricorum metris hanc tenui rationem, ut initia eorum versuum, qui cum Pra C. cedentibus Una numeri perpetuitate cohaerent, paullum ad mediam paginam reducta ponerem, quo statim, ubi inittiam esset noui numeri, vel ubi plures versus uno numero coiitinerentur, intelligi posset. Trochaeum semantum, ut supra dictum est, longioribus lineis, ut interruptiones numeri signo continuationis notavi.

STROPHAR:

282쪽

V. 16. Scribe ex meIioribus libris ἱκouένοις, ct refer ad σοφοῖς, quod Iatet in σοφων μ)ητιεσσι. Codeae Lapsiensis in bibliotheca Paullina ἱκouενοι. Ιs codex scriptus est in charta bombycina, sorii. a quadrata, et, praeter Pindari Olympica cum maxima parte scholiorum recentiorum, Theocriti octo priora idyllia cum scholiis, atque Hesiodi Opera et Dies cum schoIiis continet. Seruatu est pessime: quippe nullum prope folium est, cuius non aliqua pars vetustate, situ, humorh aut tabefacta sit, aut penitus interierit, quibusdam etiam foliis plane perditis, quorum duo a manu admodum recento in charta vulgari suppleta sunt. Caeteriam inter lineasgΙossae adiectae, partim ab eadem manu, quae textum et scholia scripsit, Partim ab alia recentiore, sed quae antiquior est ii Ia, a qua folia, quae interiere, scripta

sunt.' A prima manu interdum transuersae Iineae supra eas syuabas positae sunt, quas librarius producendas indicare voIuit. In quo genere etsi nonnumquam erravit, interdum tamen opporIuna est ista adirio nitio ad metroTum Correctionem. Saepe enim eas syllabas Ista lineola notauit, quas alii ineptis fulcrorum additamentis aurierunt, quum essent in fines versuum reiiciendae. Ita Olymp. X. 7o. Itimam syllabam in αρα, et v. 122. Duiligod by Cooste

283쪽

in Isoνον notauit. Ilic igitur codex etiamsi non contiis uet eri imias quasdam et singulares lectiones, hanc ta-nien habebit auctoritatem, ut aliorum librorum scriptu- Tam nonnullis in locis confirmet atque corroboret. Ex quo genere quae lectiones in eo inueniuntur, eas adnotandas putaui. 44. meliores Iibri φατις, quod recipiendum strat, nec debebat in φωτιν mutari. Volebat Poeta dicere, καί πού τι και βουτων ipse τις ἐωπα-: nunc adg α τις per appositionem adiectis verbis υπερ τον λογον δεδαιδαλι ενοι η ευδεσι ποικίλοις μυθοι, his a CCommodauit verbum εξαπαIων Γι. 61. Hostituendum metri caussa, quod Vulgo Ieg batur, Τον εὐνι recura τον ἐς ευανον. Qui articuli usus non abhorrct a Pindari consuetudine. Ita v. 13. o πολυτα-

colitiore manu Testitutum.

66. NSS. Lips. et Cig. χ-σίαιων αν' 'λποις. 69. Laomedontis silium habere videtur Ganym dem, ut Euripides Troad. 322. Caeterum V, Interpp. ad Hygin. sab. 271. 77. I 's' non dicit Pindarus pro nε. Itaque haec Coniunctio est. Quare v. 79. Scribendum ταμον κατα, ut it Iad. II. 699. iiεν καTα. BO. Parum feliκ grammatici cuiuspiam correctio δευφεατα maiorem I eritia in artis coquinariae, quam diligentiam in perpendendis verbis poetae prodit. Hic δε-

ταω κρεων scripsit, Vtrtinique sciEns et Prudens, κρεων Propter διεδύσανi o: carnes enimς non Ossa Bpponebantur in conuiuis: δευetura autem proptec cytiror: solus enim humerus consumptus, et deinde Ebore suppletus est

Ilami ἰ melius, opinor, ad uerbialiter Ad διεδασαντο velare. tur, quam ut praepositio ad τραπεζαι u. Diuili od by Corale

284쪽

91. Scribe tiν. Idem error etiam alibi oceurrit, PVth. II, 1 I. Nem. V, P 3. VI, 1o3. Caeterum nihiI difficilitatis in OP et αὐ . Di cu in coniungenis. dum, Pater eius, Ut Nem. VII, 5a. νευδεσι oὶ, et alibi

1o2. Cod. Lips. θέσσαν. 123. Idem ἐρ νιας. et 34. Atticae formae in Pindaro non Iocus. Lege ODτ0ς αεθλος 1 noκεισεπαι, metio etiam iubente. Ita e iam IISS. Cig. et L,ips.153. Scribe επεσι. 15' . Scribe αἰεὶ.103. Aldus et YSS. Gotting. et Cig. habent ἱππεto . Scribe triniis, de more Pindari. Neque ἱππικος alibi apud D stru In. 67. Quantum eX' codd. Iectionibus colligi potest, ιλλοι ri a correctoribus Profectum eSt, scripturam, quam In libris inueniobant, iatici καὶ non rccte refingentibus. Videtur poeta dedisse καλῶν τε ἴδριν, αλλα καὶ δυναuιν ωυUMut ερον. Purticulis ιε, μεν, et si quae sunt simiIestiarum, saepe mutata Orationis forma eae particula o respondent, quBs aliae, quam istae, praecedere debebant.172. Interpunge: θεος, ἐIἈδροπος ειυν τεαῖ , μήδεται εio rου ro κνιδος, νερων, μερί1iναι τιν. Deus, inquit, prospiciens tuis consiliis, hanc habet meditaturque .curam. PIane alienum est, quod quibusdam in mentem venit, κυδος.

285쪽

V. 6. Exit hic versus, si liuid video, non in dochmium, sed in duos Creticos. ΜaIe enim, si dochmius esset, ictus caderent in plerisque strophis. Si paeonico

ordine finiretur versus, contractio paeonis in pallant,acchium fortasse ab nomine proprio aliquam ericusationem haberet, seruata tamen in cantu modulatione Paeonica: vide de mens. Th. P. 9. O. Non sum Verum assequutus in dis s. de dial. Pind. p. 6. Scribendum potius, γεγωνητευν, οπι δίκαιον ξενιυν, casu dativo. Non satis accurate de Domine oπις disseruit Boeckhius. Significat illud reuerentia in homi Dum erga deos. Sic etiam apud Hesiod. Theog. 22 a. et Pindarum P. VIII. 1ox. Inde ad hospitum reuerentiam propter deos ultores violati hospitii translatum est. 17. Cod. Lips. πDrcitios, sed a prima manu supra vltimam syΙlabam scriptum Doricum ω. 19. Metro consuletur, si alia pauIlo, sed non deteriore sententia articu Ium addideris: ο πλουιον τε καὶ ἄγων γνησihi ς ἐπ' αρεταῖς. . Male interpungitur post πεπραγμένων. Interin pungendum post δίκαν. Caeterum in fine huius versus breuem, non ancipitem sylὶabam in metri descriptione Duili od by Corale

286쪽

posui. Nam, nisi egregie fallor, hic Versus cum seisquente via a numeri perpetuitate cohaeret, quae in prima tantum et se ooncla epodo turbata est. Hic quidem vuΙ-gatam lectionem habet etiam scholiastes Sophoclis ad Trach. 744. Eustathius quid legerit, incertum est, quod is sententiam tantum eXprimit P. 159 L, T. et O 7αοπραγμενον Ουκ ἱστιν αποιητον γεν σθαι , ως που plostιατεύει Π Ταρος. Repone vero facili coniectura: τωνδε πεπραγμενον ἐν δίκα τε καὶ καrα δικαν αποιητήιτ ou δ' αν

. 66. Cod. Lips. τῶνδ' Io. Scribendum Λαον. Longis enim vocalibus subisscribetidum iota est, quo impurae diplithongi, qυae si onascuntur, a Puris, quae Vocari Solent, distingui queant. Itaque ut nunc λωι ν, π&Ts Oiον, Hunc imminuto syllabarum numero λυιον, πατε 09ν scribitur, ita etiam Areoς, Υπερῆ δα, παrso , ματρω, et quae sunt alia huius genexis, scribi debent. Ac male profecto fecerunt, qui quum litterarum compendia ex typothetarum officinis eiicere vellent, etiam illud repudiarunt, quo longae litterae υ tota adiicitur. Eo enim ad impruam diphthon.

287쪽

gum a pura distinguendam carere non possumus. Ali- tor enian νεκυι bi syllabum, aliter Θl μης Scribendum est. . l74. Scribe επεφνε οἶ. Cod. Llips. πειpνεν εὐῖ. CiZ. Ob.

BI. Libri fere εχονrι, quod plena interpunctione ad lapposita recepit Boech latus. Et ita scholiastae. At neque frigidiu. quid quain isto additamento, uθεν σπερuατος Erorrho nequo alienius abrupto illo ad alia transitu cogitari potest. Quod Schinidius dedit, ἔχοντα, tam est elegans, ut, si ex his tantum duobus alterum optandum sit, non dubitem codices posthabere. Verum εχοντι grammaticis Dorismi studiosis debevi putoς Poe m autem ἐλουσι dedisse, quod in nonnullis codd lest. Non est id autem tertia persona verbi, ut illis ivisum, sed dativus participii, qui est cum verbis τον l Αἰνrησιδαμου ἐγκωμίων τυγχανέuo conStruendus. I επει, inquit, τον Αἰνη Rδάιεου αὐτοις ἐνθεν σπερ εατος ήιχνἐidumν ἐγκω ειῶν τυγχανειν. Caeterum ε tua τι est etiam io Lips. et Cin. et Lips. interpungit post ριζαν. 1ox. Non contenderim non esse Verum ετητυμον, sed αλαθινὸν ne quis calidius ad Poetas ithyphallicos in- simae notae ac sequioris aetatis detrudat, Theocritus, Callimachus, aliique intercedent. δIo2. Recte vetus lectio habet, εἰ δε ιιιν τις, agnita, ut videtur, etiam ab Eustathio, qui p. 714, 63. 'de Sophocleo illo in oed. R. πρῶτα σε κεκλouενος ita

eto υ κεκλομιι εi ληπτο. χρῆσις δε οMOία σεσηstεiω ι που καὶ παρα IL, δαρω ἐν πιλυμπιονίκαις. Sed male et hic, et quos sequutus est, haec interpretantur. Νon verbi Io- cum tenet participium, sed feruor poetam ad aria coluisthon abripuit. Volebat dicere: si quis opes i virtute temperatas possidens, sortem intuetur eorum, qui proopter bene facta diis cari sunt, is ita utitur diuitiis, ut hio Thero. Sed delatus ad descriptionem iUius beato-

288쪽

aum sortis, Pro apodosi, quae sequi debebat, aliam 1iberius consor natam Fubstituit V. 16O. επεχε νυν ,σκοπῆ τοξον, et quae sequutitus 112. Quum ad νέυοντια in optimis codd. adscriptum sit δερκονται, vel etiam δε δέρκονται, festinantius nuper Tepositum est qui noristus vereor ut bene deis fendi possit. Quanto facilius erat scribere δεδορκαντι 'βίον. Illud viderint alii, ne forte δέδοsκαν βίοτον legi

possit. Alexandrini, quorum haec forma esse perhibetur, v. Maitta tr. P. Zoi. Ed. Sturg. et Sturgium de diat. Alox. p. 57.) mihi Videntur magis formas vetustate o

Smyrnaeos certe, qui Aeolenses Origine erant, v. Plutareh. Symp. Q. VI. 8. p. 694. B. J ab his potius, quam

ab Alexandrinis formam istam accepisse crediderim. II 4. Cum Heynio praeferendum censeo ἐν ὁκμα, quod etiam Iiber Cigensis habet. Lips. αλκα χερῶν. 129. Scribe Ita etiam cod. Lips. 136. Festinantius, qui στεφανοις non apte dici animaduerterunt, reposuerunt κεφαλας. Ipsum illud nomen στεφανοις, quod etiam in cod. Lips. est, et magis etiam lectio: quorumdam librorum στεφανους, monere Poterat, Vt μετανας scriberent, quo nomine partem Capitis eam, cui corona imponitur, appellari satis notum est. 1Nisi ea etiam σ2εφανος dicta est, Vt adeo στερ ινους seruari Possit. ι158. Recte libri r/ ρυετον, quod iam Gurlittus in

Simonidem et Bacchylidem dictum monuerat.165. Cod. Lips. 'AκοωrανTa. 166. Etiam si αὐδασομεν scribatur, tamen τανυσως participium erit. Vide, si Opus est, Porsonum in praef. ad Hec. p. 33. Sed αυδιεσθαι activa significatione, praeter Sophoclis Philoct. 15o. tuebitur etiam eiusdem fabulae V. 852. et Aescuyli Eum I V. bbb. . In Aiace v. Duillam by Corale

289쪽

77 2. vel, menter miror Boech hium de passiua significa. tione cogitare potuisse. Caeteruin cod. Lips. a manu prima tiὐδασοειεν, sed Postea ν erasum, et a manu secunda supra scriptum διαβεβαιουἱιαι. . 169. v. de dia I. Pind. p. 7.1 3. Recte se habet αἶνον ενα κορος. Euripides Hippol. 254. ὁρος sic σα, et 1'31.κκὶ x υν οδυνα μ', οδυτα βαίνει.

Ibidem v. 84 3. pariter, Ut bie, ε θα cum iπε permutatum fuit. Dochmiacus sic scribi postuIat: ποθεν θανασιμος σαν ἔβα, γυναι, καρδιαν; 176. V. ad Nem. X. 157. 177. Scribe καλοῖς εργοις. To λαλαγησαι θελω non est Graecium. θεειεν et ad τὸ λαλαγῆσαι et ad κρυφον pertinet. Hoc enim dicit: inuidia laudem inuasit, improborum virorum rumores, obscurationeinque honestisfactis bonorum excitare. volens. Etiam cod. Lips.

290쪽

7. Scribe: Μοῖσα δ' οἴτω τοι παρέστα ιιοι. Πωριστα qui scribunt, eπempla velim huius formae asserant. Nam activiim hic non est aptum. 21. Valde friget γλεφαρων υφ0θεν- Iungenda puto ατρεκὴς γλεφαρων, fino, firmo oculo intuens, qtiod est strenui et seueri iudicis. Vtitur hac voce do defixis oculis Plutarchus de sollert. animal. P. 974. F. τὰς γεγραυτων ὁuου πάσας α γας, Ozαν ανασχλὶ 6λίου το ἀσrnox, tirρεκῶς επιστρegouενας ὰποβλεπε rοὸς την ανατολήν. Sic scribendum pro vuIgato ἐκεῖ σε θε ovia ας. 23. Temporum et modorum usitata apud Graecos consequutio postulat, Vt Iegatur βαλ', quod otiam Mss Lips. et Cigensis habent. Βαλοι hic significaret, carminibus indicari, quis reportasset Victoriam. a . Cod. Lips. θεράποι τα. ore, ac deinde Λιος αἰτεῖ et σκιερον, quod postremum etiam in CiZeusi est. Est hic Iocus in iis, qui sine librorum auxilio pro do-pIoratis habendi sunt. Num consideranti ea, quae a viris doctis de hoc loco disputata stirit, ViX, puto, du-'bium esse potest, quin a Pindaro scriptum sit, inti e αλτει πανδοκν Neque illud' ambiguum est, ἄλσει v. 51.ox interpretatione recePtum, eNpulisse Veram lectionem. Diuitigod by Cooste

라틴어 텍스트