Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

291쪽

En initiero hoc quum semel factum esset, vetus et apud Gregorium iam atque Eustathium obuia corruptio αιτει essecit, ut hoc pro verbo haberetur, atque αιτεῖ scriberetur. Inde, quum inconcinna oratio displiceret, ors Pro scriptum. Haec si non sino probabilitate coriis iiecimus, quis assirmare ausit, quid hic scriptum fuerit a Pindaro 7 Νam aut infinitivus aliquis emcidit, ut Si ιιεν, aut substantilium. Quani Boech hius nuper viam iniit, ea et regulis artis criticae aduersari videtur, et orati

nem inconnexam infert, ubi nerius neces Sarius est. ,

dia in quod ille θος commemorat, id hic quale sit non

intelligo. Onminoque quum sibi Persavsit, asyndeta amare Pindarum, non videtur, ubi id ille fecerit et potuerit facere, satis PerSPEXiS. e. 4o. Scribe ἔθαλλεν, etsi Ionga syllaba non est Omnino necessaria: ita etiam v. 42. ἐδοξεν scribendum. Vtruntque sic scriptum in cod. Lip A. qui etiam auia. 45. Reuocandum ποοευειν. Vide dis s. de dial. Pind. P g. 16.46. Uide dis s. de mens. Th. P. 7. 54. MS. Lips. et Cigensis 56. Iidem Codd. Νηιαῖς. 57. Nihil opus scribi, neque diligentius haec consideranti deerit, quod respondeat quaerentibus, cur, qui δε,δρε' εἰ αλλε scripserit, non dederit etiam δόνδρε' εθαυμαινε.63. Cod. Lips. συν βαθυ του διδυμμοις πιαδὶ Aή- δας. Cietensis διδυμοισι. Scribendum διδυμτοις, Vt τώνυμνος, απαλαuνος, atque alia huiusmodi a poetis metri

31. Recte Boeckhius Ου μιν sed non probo, quod μὶν refert ad σὲ πορσω, quo facto bis idem dictum foret. Referendum puto ad Theronem: nam etO εσχατο κορυφουται βασιλευσι. Compara finem primi carminis. Qui κανος legerunt, permoti videntur Optativo, cui αν Diuitiaco by GOrale

292쪽

DIss. IV. NOTAE AD ΡINDARYM. 28 deesset. At id omitti interdum Hoogeueenius iure et merito contendit, cui non de hebat contradicere Eich-staeditus in specimine quaestionum philologicartim pag. 68. qui quos Homeri locos propter hario rationem cox-xigetidos putat, ii integerrimi sunt. Ita uiad. II, 34o. ἐν πυρὶ δη βουλαί τε γενοίαro τ' ανδρωι .Pindarus autem Ol. XI, si1. ν

Aeschylus Choeph. V. 59O.

293쪽

Epodum, quum antithetici versus nulli sitit, ita consil-ttii, quemadmodum maxime consuetudo Pindari postu- , lare videbatur. Quamquam an ab ipso poeta Versus sic distributi suerint, incertum manet. In huiuscemodi enim carmiuibus neque est aliud, nec potest essed altis ossicium, quam ut caueat ea, quae facienda non suisse demoustrari potest; qUae facta sint, ut Ostendat, eXigere, id non minus ineptum foret, quam si quis eos, qui prosodiam tradunt, reprehenderet, quod quasdam

syllabas dicerent ancipites es he. 5. Valde aberrant mea Iontentia a more veterum Poetarum, qui quaecumque nomina deum aliquem 'de uniue Significare possunt se coiitinuo vi numina introducunt, eaque re uescio quid venustatis atque elegantiae se attuli S Se putant. .

ib. Mira et incredibilia commenti sunt interpretes, ut genitivum o χε ον explicarent. Nihil opus his machinis. Hoc . dicit, inει.ὁ κωμος, MI αυυιυς ὀχμων κω uος ῶν. i59. Inepta hic soret obseruatio physiologica . Sunt haec omnia usque ad fine n , ut 'Stictuinio quoque et GDiditio visum est, Ergini verb/. i Do quo quae narrantur in scholiis, ficta ex hoc i soco esse puto. Rectius, opinor, adolescentem fuisse Erginum statuemus, qui derisus ab Lemniis mulieribus', quod Inter οπλιτο δου/wυς constitisset, victor mohuerit eas, posse aliquem etiam praeter aetatem validum et inbustu in esse. Cum Psa umide nuIIa est in his verbis colaeparatio, qua Pr

294쪽

vectior aetate erat, nisi quis mulio Prius, quam olymp. LXXXII. scriptum hoc carmen esse contendat. Illud tamen certum est, primam hic Psaumidia victoriam Iati dari, quum nullius alius mentio fiat, quinto carmino autem tertiam mularum, quia ibi etiam curulis victoxiae et qui desultorii memoratur. 4o. Nostra versuum descriptio cum quibusdam ILhris ανδρασιν scribi postulat. Sio etiam cod. Lips. qui mox καὶ παρ τὸν αλικιας.

V. 9. Cod.. Lips. recte K-αριm. 29. Haec Libanius T. I. pag. ed. Reish. de Hippari intelligit. . 57. AIienum est ab hoc Ioco, quod Boeckhius dedit. ευ διὲ θυντες . Hiatu si quis ossendetur, poterit is ηυ δ' ἔχοντες scribere. Silent quidem, quod memine--rim, grammatici de hac forma adverbii. Sed non ..d bitandum, quin proba sit. Qui formulam ἐυ τρέφονατίιαλλον considerauerit, Diad. Rog. 3.3. Odyss. T. 354. facile adducetur, Iliad. π. 191. scribendum esse,

295쪽

Non opus est Iacobsit coniecturo, σοφισται. καὶ enim hyperbaton facit, pro καὶ σοφοί. Ita VI, 41. Pyth. IV. 153. Similiter Pyth. IX, 15 - κωφυς υνή2 τις, τις ανηρ. Aesch. Choeph. 1o38.4o. Cod. Lips. omittit μαων. 4a. Vide de dial. Pind. p. et Uem. doctr. metr. P. 36R. 51. Iunge ευθυμον Cum τελευχαν. Eo enim Placi. dus est finis vitae, si adstant filii, opum Paternarum heredes futuri.

296쪽

Dis s. IV. ΝOTAE AD PINDARUM. 291

V. 3. Vide ad Viger. P. 919.

4. Librorum Iectionem usiouετου habent etiam Plutarchus ita πολιτ. παραπ- P. Bo4. Eustathius P. 1531, 2. 7. Valde memorabile est hoc carmen propter rammeros in stropharum versibus septimo atque octavo. Vulgata diuisio, si utrique versui una in fine syllaba adiiciatur, talis est, Vt numeri sint optimi, et 'qui in xime huic generi carminis conueniant:

τε μαντείω ταμίας Λιος ἐν Πλ

At primam posterioris versus syIIabam septimo adiiciendam esse, hiatus aliquot et fulcra producendis breuibus syllabis addita certissimum reddunt:

Verum si versus septimus ita, ut primo adspectu cinis vis videri necesse est, vel tribus dactylis finiri statuetur , - υ ἱ - -υυ-υυ-υυ vel in ordinem logao edictura exire. .

neminem lare arbitror, quin, si vel aliquem sensum venustatis habeat, statim plane alienos esse hos numeros ab hac Dorica compositione intelligat. Tollunt enim proportionem tuam membrorum, quae strenue in his carminibus seruatur, et seruanda est necessario, nisi grauitatem ilians Dorii generis encidere natura sua, et

297쪽

Tepente aliam speciem, eamque pene ridiculam induero voIumus. Μembriun hic requiritur ex duobus tribusuo dactyIis et una arsi,. siue accedat in fine thesis trochaica, siue non accedat. Hac vero mensura nec breuius p test, nec Iongius esse. Itaque quum tamen certum sit, ' , versum breuissima mensura Iongiorem, Iongissima autem breuiorem esse, de alio potius numero, quam de prolonogando ordine dactylico cogitandum est. Quod si quis forte pedem Oithium in his duabus syllabis, quae redis

undant, latere suspicabitur, facile reuocari ab hac opunione poterit. Nam et per se absonum est, orthium. cuius prima sylIaba quattuor, secunda octo tempora hahet, non, ut in simili pede, trochaeo semanto, factum 4 videmus, in duabus syllabis natura longis repraesentari, et plane pes ille eo remouetur, quod fere semper haeduae syllabae eiusmodi voces in hoc carmino continent, . in quibus nulla Vis sententiae, nullum pondus est: viperineptum fuerit, longius eas Produci, quam caeteras. Quod contra trochaeus semantus ubique in sis vocibus est, quas eminere ante aIias et singulari cum robore pronunciari sensus postviat. Ver m in hac dubitatione viam monstrat Sequens Versus: qui quum non integro epitrito incipiat, sed a Bacchio ad epitritos transeat, prodit ea re, inceptum in Praecedeute versu numerum

impIeri Bacchio illo, Vt 6Igaris descriptio, quamuis metricis legibus repugnans, tamen rhythmicis consenta. ne a sit: etsi ' aptius et magis de more Pindari est, dactylicum ordinem hic cataIecticum in disyllabum esse. Rhythmici enim ordines hi sunt:

298쪽

DIss. IV. ΝΟΤAR AD PINDARUM. 293

Sed ordo ille, qui sequitur dactylicum, medius interclia Pitur pausa post secundam syuabam facta: quo fit, ut haec syllaba priori versui adiicienda sit, sed ut Pars aequentis rhythmi, non Ut pars ordinis dactylici. Sio ergo metiendi sunt hi versus:

Et hoc modo apparet, iustam membrorum proportionem restitui, voce in tertia thesi ordinis dae Iici, ut pax est, consistenta, deinde autem incipiente epitritum, sed pausam statim P t eius primam arsin faciente, ac tum demum Partem, quae reliqua est, Peragente. 15. Vide ad Viger. p. 7a3. St. Lege παρεστι, omisso νυν. Da etiam Iiber CLrensis. Sed cod. Lipa. νυν παρστι. i52. 33. ordo verborum in ΜS. Dps. idem, qui in Pal. C. et Gott. sed a manu secunda. Recte Boechhius ex eodd. οἴτε λ οις οὐτ' ων φιλονεικος αγαν. Sen- ufi est autem: non opus est, Vt sim rixosus, qui haec praedicem: quippe nullum habiturus aduersarium. Ita remouebitur etiam Gurlitti reprehensio. 47. ΜSS. Lips. et Cig. Omittunt ri. 55. Mala Versuum descriptio molestum illud ac

plane ineptum re intulit, quod etiam a Μs. Cizensi

abest.

Tecte.

72. Veram Iectionem habet etiam cod. Lipa. 73. Sic Ioquutus eat pro υπ' ἐρατας σπλαγχνων α δι- ρος, iucundo partu. Similiter V. 6. seq.79. Cod. Lipa. -δομενοι. 89. NihiI caussae erat, quare Boechbius diuisqverbo, quod compositum est, ita osseuderetur, ut is inreto seribendum putaret. Disiti eo by Corale

299쪽

1o6. Conieletam Oli in μεταλλι αταντι ἰν, quod repetii ad Orph. pag. 15o. 788. Sed vide ad Viger. Pag. 956. Quae nuper de hoc aliisque Pindari locis Thiorschius in Actis Μonac. Vol. II. P. II. disseruit, satis erit, si Iegisse me diriero. Καί τι, επος προενὶκεν, οπερ H

xi 6. Hic quoque salsa dispositio numerorum vitiavit verba Pindari. Non dubito, quia scribendum sit, πατρὶ εορταν. Ita X, 52. αλκιμος υἱὸς σταθμαrs d θεον ἄλσος πατρὶ μεγίστω. Cod. Lips. πατρος ἔθρ-

1 g. Videndum ne tollenda sit Interpunctio post mδαν. Nam si sanus est Iocus in Nem. X. 69. Busus est Pindarus επεσδω etiam cum accusativo Con

struere.

25. Seruandum δ', a s,chmidio Ioco suo restitutum. Alienum hic asyndeton, quod aptum est in verbis Pra gressis.126. Etiam eod. Lips. τοῖς o . Μulto elegantius foret τοῖσιν veI οοῦσιν, omisso altero pronomine.

127. Dele re post δρυμον, quod etiam a Μsto CL

129. Etiam Μs. Gg. οροις, idque reponendum. Nam et Eriquisitius est, et metrum ita fieri iubet. 'υρος scripserunt librarii, quorum animo obuersaretur illud II meri e cataIOgo, οῖ δ' εχον ,1 3καδιην υπὸ Κυλλήνης ορος αἰπυ.149. Non habeo magnam fidem narrationi scholi stae de Aenea. Quid enim Thebis chorus canat Pra conium Agesiae Syracusani, quod ibi erat canendum, quo carmen missum esset, vi Nem. ΙΙΙ. 6 sqq. 18. 116. Aut si chorodidascalus a Pindaro ad Agesiam missus' cum hoc carmine fuit, eane tam insignis persona erat, πt, si omnino compeIIanda esset, tantis Iaudibus entoularetur 2 Equidem vereor, ne grammatici, ut Aeneam

300쪽

Pindari chorodidascaIum fuisse perhiberent, nullo adducti alio argumento sint, quam hisce ipsius Poetao Ve bis: ἐσσὶ - αγπελος ορδος, ηυκομων σκυταλ Μοιψαν,

carmen suum choro tradendum committeret, dici potuero. Ia scholiis cod. Lips. nihil Prorsus de Aenea adnot tum. Enimuero Iongct aptios et de more Pindari Aeneam cognatum et hospitem Agesiae Stymphalium intel- .ligemus, cui missum fuerit Eoo carmen, ut is eo Agesiam exciperet. Ao videntur mihi satis grauia argumenta reperiri, quibus Stymphalum, non Syracusas, carmen hoc missum esse coniiciamus. Primum enim quid est, quod poeta Syracusas, quam urbem e se Iaudibus ornare solet, quamque nunc, Vt Victoris patriam, maxime praedicare debebat, negligentius et in

transcursu tantum commemoret, Stymphalo autem et

Arcadia atque Iamidis potissimum occupetur, Quod si

StymphaIum misit carmen, nihiI est, quare miremur. Deinde, si Syracusas misisset, victoria Agesiae magis ad Aetnaeum Iouem referri, quam ad Partheniam Iunonem debebat, quae ad Arcadiam, ac, nisi faIIor, ad ipsam Stymphalum pertinet. Dubito enim, an illa non sit a monte Parthenio dicta, quod nemo praeter schOtiasten tradidit, sed ab eo, quod Stymphali antiquae ab Temeno educata, dum Virgo esset, Παιδὸς nomine colebatur, ut refert Pausanias VIII. 22. Atque confirmat opinionem nostram de carmine Stymphalum misso etiam hoc, quod poeta omnium primam Iunonem Partheniam cani, postremo autem loco Syracusarum mentionem, quae quidem omitti non poterat, fieri iubet: υτρυνον νυν ἔταιρους, Αἰνέα, πρῶτον μὲν ' μαν Παρθενίαν M, et Postea, εiπον δε μεμνασθαι Συρακοσσαν τε καὶ ' τυγίας. Porro illa quoque', quae v. 165. de Hierone dicuntur, optime videntur cum nostra sententia Con-