Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

331쪽

x. Scribo πτεροστ' αἰετον κίν. 94. Soribeo dum puto εὐμη εν, quod ante pro nunciabatur εκαμψεμ. Id enitu amant Graecae aures: . Vnde αμβροτος, orαθομβροτος, et alia multa. s. Elegantius videtur, quod scholiastes habuit, δυκος ιιδινὸν κακαγορμιν. vox. Non dubium puto, coniungenda esse το πλουτεῖν σοφίας. Huiusmodi genitivos, qui notionem prin:aximn continent, Pindarus saepius in fine collocat. Ita statim OI. I. - δε αλέος δεδορκε τανδων ἐν δρομοις Πελοπος. 1 ι o7. μιν et ad sententiam inutile est, et male nat. . Rema alii uis, cui respondet καί. Ita μεν et τε OPPOnuntur v. 56. 6o. Nem. VIII, 51. 55. Pyth. IV, . 443- 445. i Longe . elegantius est κενεα OI. X, .. 10. --

a 31. Scribe: in ' OMM ἐσσὶ μαθω καλος τοι πώδων π α παισιν, αἰεὶ καλος. Leuius curata est ab novissimo editore docta Husiniat de hoc Ioco disputatio. Sed non omnia expedivit Uuscisi . Cui quum do

sensu horum verborum accedam, tamen . eum gensum

Mego in vulgata Iectione, quam ille seruauit, iuesse. Hoc ergo dicit poeta. Sis, qualis es, tui recordatus: Pulcor simius, stemper. Pulcer, in. ore est P eris. I. e. norunt laude3, quibus vulpes simium decepit.

14or Non mirum, si dissicilior construet seaudem fecit interpretibus. Nam υποφατως dixit, quum Bos det beret nominare, a quibiis proficiscuntur calumniae: et ad hos refert sequentia, οπαῖς ατενες Momεκων' rsia. PraeeIare Huschi ius κεμοι pro κερδει et quod tanto magis mirere non esse ab nouissimo editore Teo

332쪽

Pituo, quo magis congruit cum ἄρον v. 151. quod ilIaxecte defendit. ι163. Vide de diaI. Pind. p. 13. . 164. Scribe αυκ ἐτέροις. Non dicitur αἴ δε, sed δ' αu. Aura autem pro δε ponitur, Praecedente με . Odyss. XXII, 5. o τος μἐν δὴ αεθλος α τως ἐκτετελεσται νυν αἴτε σμοπον inori oν ουπω τις βαλεν μνήρ, εἴ με αἰ κε τυχοι ν, πόρν δέ μοι ευρος ωπολλων. Sententiam vero totius Ioci ita expediendam arbitror. Non est eum diis litigandum, qui nunc hos nunc illos adiuuant. Ηοo generatim dictum, neque spectat ast obtrectatores et eos, quibus inuident. Αt ne hac quiadem re sese consolantur inuidi, quorum ea mens est, quae quum fortunas hominum expendit, at quam Ia cem depressam videat, dolorem inde sibi etiam ante ereet, quam illi, quorum Iancem grauatam vidit, optata consequantur. Quorum summa haec est: inuidi etiam futura aliorum felicitate excruciantur. Erratum maxim

Tuit in eo, quod κείνους et ετερους non pro ιών, υλλους δε acceperunt; dein, quod τινος non de ipsa lance, sed de eo intellexere ι cuius Ianx esset; denique, quod illa, πρὶν οσα tavrωνται chaec enim potior Iectici videtuo τυχεῖν, non ad invidos ipsos, sed ad eos, quo bus obtrectatores inuident, Pertinere arbitrati sivit. 373 Dele γε.

333쪽

V. xx. Hio versus si trimeter est, ατωδυων γω - ουέων potius scribendum eiat, quam γε inserendum, quactuna litterula vehementer 'minuit Iavflem Aesculapii. 17. Scribendum τοξοιῶν tu Moe. '25. Scr;be αἴτησεν. 23. Noli dubito, quin vere Aldus, exhibeat Ουδ qui longe concinnior tradsitus est. 32. Non video caussam idqneam, cur uno re disiungatur. ilia 2ν Cooste

334쪽

. - . 6o. Reete haec interpretatur Boechhius,' sed non'. faeile vincEt, it Πω-ν πιθων falsum, ' verum aut-

-94. Vide do dial. Pind. p. 22. ', εta4. seqq. κεκλημένον accitum si hoc ipsom Ianguidum videtur, nec genitivi, hi. 'πατέρος, habent, Unde pendeant. IIMM eitim hic eerto: intonigi nequit. At si κεκλημενον ad geniti tost ixtos rei tuIeris, , recte se habebunt omnia. 'De medicamenda. quidem a Chirone mittendis non cogitandum: naim theis dicam i qoempiam . ab eo requiri vel eri eo clarum ekt, quod .Pindarus supra, non nisi de Aesculapio Ioquitus: qui ivicut olim Chironi in disciplinam traditus fueras, Qt morbos hominum sanaret, ita nunc optat, aliquis 'sit, quem idem ille Chiro ad Hieronem morbo layctum mitteret.' Ac tanto viro non circumforaneum aliquem Pharmacopolam, mitti cupit, sed meditum insignem, et,

qualis olim Aesculapius fuerat, ab Apolline aut ipso etiam 1oue oriundum . . Recte vero ' κεκλη--ς -ταιδαῆ πατερος. Ita in Rheso V. 298. τίς ο στρατηγος, καὶ τινος κεκλημμος. . Adde Sophocl. Electr. 567. , 133. Scribe ἔχεν Kἱ ῆα ποτε. Ac recte ποτε. Nam non in has Pythicas victorias scriptum est hoc carmen, .sed ad consolandum Hieronem, qui infirma valetudinctIaborabat. Id etiam Gedihius demonstrauit. 156. Reponendum πεεμσαις a περαω. . Idque nunc fecit Bechius. , i '105. Vnios via, qua haec explicari possint, haec est, χρη ευ πασχειν, τυγχανοομ vimirum το ευ πασχειν προς μακαρο ν. Fortuna' secunda via decet, ubi quis eam ab diis nactus est. Id unum his dicere potuit poeta. . aso. Beckius edidit, ολβος opκ ἐς μακρυν ανδρῶν ερ- χῆται - , πολυς ευτ' μν ἐπιωσας ἐπηται. Quae conio Diqitiam by Cooste

335쪽

Crura uti audacior nobis videtur, ita, qtiod ad numeres, attinet, duplici vitio laborat. Nam encliticum τρο non 'modo a praecedente vocabulo numeri interruptione maIedisiunctum, sed etiam in arsi, ubi ictu erigitur, haud apte collocatum est. Nihil mutandum puto, minime omnium autem, scribendum esse ob pro ος. Id enim . ab hoc Ioco non minus alienum est, quam ab Hom rico, unde praesidium huic coniecturae petitur. Fatem dum est quidem, aut ος πολυς, aut ευτ' - ἐπιβρισας ἔθιπται omitti potuisse. Verum etiam ambo contanota, at recte intelligantur, offensione carebunt. Percepit mentem scholiastes, cuius haec Verba sunt: οὐκ ἐμιπολυ παραμενει, ἐμιδαν, μάλι/τα ἐπακολουθήως, πολῖς ἐπιβαρήσν καὶ mwαμνηται; sed minus clare eloquutus est. Hoc dicit poeta: . opes magnae tum, quum maxim . increscunt, ' Proriimae a1int interitum. ,192. Lego φρασίν. Vide supra. ad Pyth. R'49.

336쪽

Vί 7. Non erat, quod metri caussa scriberetur δε- νθο ν. Pyth. I, 1 o. Λιος ωετος. 14. Μirum sane, si scripsit λεροτόεν , quod in quatuor syllabas haud csatis eleganter contrahendum foret. - Id verbum adscriptum videtur ab Hiquo, qui Homerum' eo usum meminerat. Pindaricum erat ἔρροεντι.

M. sine epitheto Diget; ματρόποι, epitheto non andiget. Scribendum sumias πολέων ματροπολιν. 37. Necessario hic εἰδομέν dativo casu lege - dum esse, 'participium MNm doeet, quod in pte ad referretur. Ita Homerus Diad. Π, 186.

337쪽

Nesiodus Theog. 479- τον μεν ob ἐδεξατο γαια πελωρη ἐν εὐρείν τραφέραν ἄτιταλλέμεναί τε. Aeschylus CGoeph. 757. ἐγω δε τας de χειρωναξιας εIous' 'Oρεστην ἐξεδεξαμην πατρι.. 63. Insoletis dicendi g-us,, απίθησε νιν, quod quo pacto defendi possit, equidem non video. Quare nata

mihi coniectura, quemadmodum Dorienses pro ἐμοί, νοί, ἔ-ν, τίν, et τε dixere, ita eos si ili comparatione Pro .οι Et εοῖ etiam ἔν et εῖν usurpasse. Quod etsi nullo cuiuspiam grammatici testimoni' firmare possum, 'MOR. dubito tamen, quin rem acui quod a iurat, . tetigerim. Quippe non mirum, si formae perrarae mentionem non reperimus factam, quum etiam illorum locorum, in. PLhus de εμὶν et τὶν ac τει, tradant grammatica, magna sit paucitas. Ita quo Pindarum . scripsisse arbitror, οὐδ' ωπίθησέν ἱν. Opinionem nostram confirmat. similis Iocus Nem. I, 99. in quo pariter ιν reponendum esse in- fra ostendemus. - Haec olim scripseram, non recorda

sus eorum, quae Rubnhenio iri Epist. crit. pag. 05.mIlata erant. Nunc Ms satis nota est. Vide de diaL- Pind. p. 14. Orph. Arg. 731. et notata ad Greg.

liastae, , qui Phr δὴ inplicat, ut non Audeatur,ateiicien- 'dum esse. Neo facile quisquam catissam. finnerit, quaiuatum fuerit, illud M. At, nisi vehemmter tallor, aliud. in Loo doco, vitium datet, antiquius iuud quidem scho; Iiasin, i sed , qu d facillime .admitteretur . . π - .Pru ἀφά- ροι. Ita . enim incripsisse Pindarum arbitror maiora interpunctione post9καιαμνxco posita, reliqua sic coha

Terent: χρονιν δ' υστέρον ναεσσι πολεῖς ι νάγει μέλοιο

προς πιον τεμενος Κρονίδα, praesens pro futuro. Adm

nebit eum, inquit, Phoebus oraculo: ac Postea ilIe coin

338쪽

Ionias in Libyam deducet. Sic quum omnino maior orationi vigor accedit, tum χρυWιν quod in vuI-gari Iectione languet, Vim suam recuperat. taxarra autem ut Nem. XI. Aioucos Grearων αν&Im'. Haec olim scripseram. Nec, M haec Medeae verba sunt,

aliam ratiouem Video. Nam, quod Boeckhio videtur,aOristum αγαγεν futuri vice fungi, mihi quidem non persuadebunt eri empla, quae ille assert, unum Homeri Iliad. δ. 158. seqq. - alterum Pindari Isthm. UI. V. 78. quae si accuratius considerentur, plane aliena esso patebit. Nihilominus ferri poterit αγαγεν, modo batio. totam sententiam a Pindaro ipso per parentilesin additam atatuamus. Et hac en parte similis quodammodo erit ille in Istbxiliis Iocus, in quo κεκλεro eri ipsius poe- tae persona dictum est, etsi deinde sequitur, ως

hoo. Μalthiae in obsa. Crit. praeter necessitatem,

coniecit, ἐ--δεω γ' επε- στιχας. Sinceram puto vulgatam. Quod nuper editum est, αἶ ρα Μηδείας ἐπέων

στιχες, nego Graecum esse. . a

11O. Eπquisitius est, quod scholiastes habuit, - γνα. Idquo Beckius recepit. 113. Etsi eleganter Heyuius et Wagnerus in sym-holis ad Pindari Argonautica interpretanda Luneburgia. x 94. editis μέγα scribendum coniecerunt, nolim tamen uvigatam lectionem mutari. μετα enim non est

eum πα-ὶ coniungendum, sed significat postea. Ac nunc quoque, inquit, muIto post, floret Arcesilas. Sia inditer in Homerico hymno Μercurii V. 125.ώς ἔτι νυν τανυθ', ασσα πολυχρονια πετυα , δηρὸν δὴ μετα ταυτα καὶ ιμριTor. Ita enim Iegendum conieci in schedis, quibus Ilgenius sus est, qui hanc emendationem repudiauit, quod τε νυται oi videbatur mediam Iongam habere, in quo saIDuitiaco by Cooste

339쪽

aus est. Nec vero ego illius coniecturam do hoe Ioco . probare possum.

115. Vide de diaI. Pind. p. 8.123. 'πιταμπτως prima breui aures Iaedit. Ea sy laba si breuis est, scribit Pindarus, ut Isthm. IV. 89. Itaque reponendum ακωμπτοις. ' a 45. Legenauis παραλεα.153. Recte se habet καὶ hyperbaton: vide ad Ol. V, 37. . 175. πολιά msrηρ vereor ut candidam significare possit. Quin ne decorum quidem est, Iasonis matrem lita a PeIia describi, tamquam si ανασεσυρμνην contem PIatus esset. Πολια γαστηρ est senilis uterus. Significat enim τηλυγετον videri Iasonem, et idcirco carum Paxentibus ine sedulo educatum go 1. Vide de dial. Pind. p. hi. Recto Pal. C. ι θακωκυ : quae verba non ad πιιδος θηκάμενοι, sed ad πέμπον pertinent. Ita multo et res ipsa clarius obesis subiicitur, et oratio RIacrior est. i . RIO. Dubitari plane nequit, quin scribi dabeat ἱκοίμαν. Ego, inquit, qui Aesonis filius, popularis Vester, sum, haud sane ad peregrinas regiones accesserim. Vide quae dixi ad SophocIis Aiacem V. 9o4. Laa. Scribeg61. Scribe τρον. a 6. Vide de dia1. Pind: p. 15.c97. Recte, puto, scribitur ἁμμν. Nam ubi potest,

apondeum se at.

355. Scribe σαuασιν. 33i. Satis obscuro loquutus est, si τετρακναμον' est dativus. Neque hanc formam analogia firmat. Qustin-Obrem retinendum censeo τετιθακναιιον, ut ad lyngem referatur, alis pedibusquo tu quatuor radiis rotae expam, Dolitaeo by Corale

340쪽

.aam. Ita etiam δεσμὸς τεορακωμος Pyth. II, 73. vincula significat quatuor rotae radiis inhaerentia. 387. Rςt;nendum Μηδειας. Euripides Androm. 523. καὶ τυβον οι κων αφελεσθω, et saepius ita Homerus. 4o . In γενυων pariter atque in πνεον facienda est syniaesis. Vide Elem. doctr. an tr. P. 55.

4o6. Vide de dial. Pind. p. 9.. 425. Male Matthiae Obss. crit. ἐμβας 427. Pauwius εριπτον. Vide tamen Elym. Μ. Pag 374, 33. Zonaram p. 372. ubi ερεπτω pro ερεπω scribendum. Confer ad Isthm. IV. 94 435. Scribendum λαβροταταν. Isti Dorici genitivi

Omnes contracti sunt e terminatione ἀων. Gregorius in hac re pag. 145. ut saepe, satis negligens est, nec minus. eius epitome p. 5a5. Tamen idem inde covigas. 445. Et illa, συν αυ- , integr sunt: id est enim ipsa iuvante: Iliad. III, 459. τυν μεν Μενελαος ἐνικησεν συν et των IIελίαο φυνον : vide ad Viger. p. 932. et Boecia

hium a

quae sequuntur, non pendere a praecedentibus ostendit indicatiuiis ot a pμει. Et sic etiam magis poetica orati est. 'Sed αλλοις ἐν τειχεσι nyn dixit, quo locum, in quo nunc est trabes, ei opponeret Ioco, quem reliquit. Primum enim id satis et clare et eleganter illis, ἐον ἐρη- μωσαι γα expressum est, quibus imitatus est illud.

라틴어 텍스트