장음표시 사용
341쪽
G. HERMANNI Deinde falsa etiam imagine usus est, si eam trabem nunc αλλοις εν τείχεσιν esse diceret: quasi ea antea vΙ1o in muro fuisset. At vero hoc dicit: trabes columnis imposita, graue onus sustinet inter reliquos muros, id est, Cum reliquia muris. i 497. seq. retinenda Iectio, εππω δισαιαν Aαμοτίλου προπιδων. Iliad. IV. 557. ως γνω χωομεν o. XXIII. 45o. 451. τοιο δ' ατευθεν ἐοντος εγνω. Λι--ν etiam ed. Romana habet. Non satis conuenit huic Ioco, quod Heynius coniecit, δι ω- Λαμοφιλον πραπιδων.5o3. Maior interpunctio . quae quidem etiam ach Iinstae auct9ritate confirmatur, reCtius, Puto, atque eIegantius tolleretur, quia . id ipsum, quod iuuenili robore ad Aenili sapientia praeditus est Dam philus, caussam continet, quar. Obmutescant obtrectatores, atque .ab ipso contemnantur
342쪽
V. 7. Tοίνυν, quod codd. quidam praebent, error est librariorum. Non apta hic ista particula.
8. Scribe ακραν. .. 9. E nostra dispositione versuum intelligitur non opus fuisse, ut συν in mutaretur 13. Male extrusa hic vulgata lectio, recepto-ευδια-νος. oratio nexu destituta hic ferri non potest. Loquutione Usus est satis trita, verbum cum nomine pro EOIo verbo, vel verbo eum adiectivo ponens: ευδίαν δς κατωθυσσα ἐμίαν, pro δς ευδιανὴν ποιεῖ-έστων. 19. sqq. Locus hic obscurissimus est. Quo diligentiore peruestigatione opus est, ne, aut in retinenda vetere /leotione aut in introducenda noua aliqua err 'mus. Primum συπε ς ὀφθαλμὸς de oris maiestate dis Cium Volunt: quae significatio qua auctoritate veI probabilitatis certe confirmari possit, non video. Credo n tam interpretationem emi eo, quod αἰδοιοτατον γερος doeadem 're dictum putarent, sicut O1. VI. 127. αἰδοιαευκλεα μορφαν. At hic omnia clara sunt rin tiostro loco omnia obscurissima, etiam propter addi
343쪽
pediendam censuit,' Vt τουτο ab illis, ἀδοιοτατον γερας, separaret, et sic iungeret., 'γνυμενυν' του ro φρενὶ τεα, conisinctum istud cum Prudentια. At hoc genus dicendi in iis est, quae in prosaico scriptore augent vim orati
nis, in Poem minuunt. Quod si αἰδοιοτατον τοi7τo γέρας Idnxeris, quQxsum reseres' An ad ὀφθαλμον 2 At quid
hoc tandem: oris tui honestas hanc ipsam honestatem eum prudentia coniunctam habet. Itaque γερας intellia gandum esset de regia dignitate, de qua ante dixerat,biι βασιλευς ἐσσὶ μεγαλῶν πολι- , hoc sensur oris tui honestas regia dignitate ornatur, quae Coniuncta cum prudentia est. Id recte, si quidem de signifioatione. verbi. ὀφθαλμος constaret. Sed illud etiam animadueria tendum, δε post σπr ἐς nunc abesse non posse. AN qisi hoc δε, quod etiam abest a Pal. C. nec nisi a conis .iectura profectum est, non potest non inaxime suspectum ess in tanta Ioci obscuritate, in qua quidquid
aliquam Iucem asserie videretur, avide arripuerunt imterpretes. Nos igitur hoc δε remittamus ei, i qui inumnit, et videamus, . an commoda interpretatione adhibita
libroxum Iectionem conseruare ac tueri possimus. Atique o μαχμὸν notum est de eo dici, quod est iu qua- , que re praestantissimum. Vide, Ut alios multos praeteream, Spanhem. ad Cauun. hymn. Dianae a Q. qui quidem male huc lxariit Persarum regis ὀφλώμὴν apud Aristoph. Acharn. 9o. 124. de quo eXPosuit Schingiua ad Aeschyli Persas 976. Obseruandum est autem, quum . oeuli appellatio ad alia transfertur, ut rem insignem ab quo excellentem signivet, id duplici de caussa fieri. Nunc enim sola caritas indicatur,. ut apud Catullum XXXI,. 1. . Vide III, 5. XIV, 3. quia sine oculis vita pene mortua est. ' Ita apud Sophoclem in Aiace 977. ω φίχτore' iavi ας, ω ξυνωμον ἔμμ' εμον. apud Euripidem in Phoenissis ' .' τέμιδος χιονοτροφον δρομ
344쪽
Nunc vero, quia sine oculorum lumine omnia obscura et caeca futura essent, Iumen hoc voc3bulo significatur. Ita Euripides Phoen. 341. loco ad translationem declarandam aptissimo: ir0υ παροιθε, θυγατερ' ως τυφλω ποδὶ .- ιοφθαλμος εἶ συ, ναυβαταιων G- εν ως. - . et Androna. 4O5.
ξε,οισι. QMod si haec ad nostrum Iocum accommodamus, συπετὴς οφθαλμος erit congenitum Iumen, virtutis a natura insitae splendor. Γερας vero primo eoque De- . quentissimo significatu intelligimus, ut praemium signia ficet. Referetur autem ad OV-. Eum dicit τεα ιιιπυ με - φρενί, Vt olymp.. II. 96. πλουτος αρεταῖς δεδαιδαλα μενος, et Pyth. II. πλουxειν συν Tum ποτμου Toφαις. Iam nihil usquam, puto, dissicultatis restat. Fortunatissimus e&, inquit. Partim enim, . quia magnis urbibus imperitas. innata tibi virtus 'oc summum consequuta est praemium, opes scilicet, tua temperatum sapientia: partim etiam Pythica te nunc victoria beat. ορας του eo sane paullo languiduas dixit: sed ita etiam Olymp. I, 175. τουτο κῆδες, et Pyth. VI, 26. ταυτας τιμώς. Caeterum non dubito αἰδοιοτατον pro αἰδοιεστατον legendum. Nain etsi versum posses dipodia iambica, et choriambo, quem iambus sequeretur, dimetiri, ita ut choriambi viacem etiam duo iambi sustinerent: obstat tamen, tum quod nusquais in choriambis: hac libeatate usus est Pinis darus , tum quod hic vosus, pariter ut sequens, e dochmiaco et anapaestico in iambum ineunte confiatu vi- - - .X a
345쪽
debatur. Ao pIures etiam in hoo carmina dochmii at-
quo antispasti reperiuntur. iSo. II. Vereor ne frustra quaeratur, ubi terrarum situs fuerit iste κωπος 'Ἀφροδίiας. Videtur enim nihiIaliud, quam venustum amabile carmen significare. Ita
mento, inquit, rei beno gestae auctorem Putare deum, dulcique carmine celebrare. ι 3a. Omnino recte Gedihius, qui subIηta interpumctione post αεδομενον, υπερτίθευεν cum vιθέτω iunxit. Quod verum essa confirmatur eo, quod φιλειν v. 34. ab Aristarcho profectum est. Pindarus scripsit φιλει. Nam, ut Heynius Obseruauit, noua hic prorsus sententia incis pit. Fraudem fecit Aristarcho μὲν et M. Verum ex his Particulίε non sequitur, ut circuitus Verborum contiis nuari ulterius debeat. . 44. Vehementer displicet Verbum ποδαρκεῖν. Ποδαρ--ων genitivus est. BIa latam τεμνος δώδεκα hquom πω
δαφιε- μηροτοις α νωις, explicationis caussa addidit advocabulum γέρας. Simillimus Iocus est Olymp. XIII. 54. ubi pari audacia dicit, τρία εργα ποδαρκης αμρα θῆκε
καλλιστ' ἀνι ι κομαις. i M. Non. dubito. quin Vere coniecerit PauWius -- :κτονο- δώδαλ' ἄγων, ut creticus Paeonis locum teneat. Idque recepit Bechius. Bωδαλματα interpretatio est. Λωδαλον enim Homerico usu pro substantivo adhibuit, ut Iliad. XIX, 13. 19. Odyss. XIX, 227. 5o. ἄν pro ἐν etiam scholiastes videtur habuisse, Pex κατα evlicans, Teceptum a Bochio. Retinendum
346쪽
51. Vera est vetus lectio, τό σφ' ωι 'κ-αρίσσινον-Lxθeos, id est Propterea, ut Mepe. Homerus. i55. Nihi I in καθέσσωνto de metro laborandum. Neisque opus ut aut in θεσσαν quod in 'diss. de dial. Pind. p. o. conieci, aut καθεσσαν τον μονοδροπον φυτὸν scribatur, quod edidit Boechhius, commate per tis thetae errorem, ut puto, post μονοδροπον posito. Veris ua est asynarietus ex antispasto et iambico ischiorrhois sim, quo genere saepe Usi tragici. 64. Recto Boechhius en ΜSS. μναμ ii '. 67. inla tute unctio est, quae verba
o ivndum ceIebrant. Ita etiam Bechius: 1o3. Ἐς, quo metrum corrumpitur, etiam propter 'ipsam rem eiiciendum esse ostendit Heynius. Sed et iam sequentia corrupta sunt, in quibus non
potest coniungi cum αρανας πολιν. Quid enim' Thebani in Carneis . Cyrenen Potius quam Apodinem canant' Nam de Thebanis dictum esse dubitari Disitig Corale
347쪽
nequit. Atque tum alia nascitur diffsultas ex his, δεν αναδεξ ενοι τεα Καρνεῖα. An a Thera Τ Ιd quidem non constat. et fides habenda esset soli Pindarq. Quamquam veri similius est, Sparta illud sollemne Thehas
allatum. Neque voro satisfacit Du THEII., qui in Acad. Inscripte. T. XXXIX. pag. 18. Iocum sic verrit: c est deuertis tems, o Phoebuε, -vana a Fιέ tes Ita. 3Carniannes, noua cesta a festos la Mia2c reue si gloria ement fonGe. Qui non animaduertit, ενθεν hic non posse de tempore intelligi, quum nihil 'nisi Therae mentio praecesserit. Omnem obscuritatem. commoda interpuactione dimouebimus:
In fatis erat, inquit, ut sacra illa, a quibus nostra Ca mea ducta sunt, Cyrenen asserrentur. Id Poetam et V - . Iuisse dicere et debuisse quum ipsa res et debita Cyronensi Arcesilao Iaus ostendunt, tum alii Ioci in hoc ca Idine V. Ba sqq. et Pyth. IV, 6 sqq. μοιραν, quam: bio dicit, eo spectasse indicans, 'ut Cyrene conderetur. , Id hic ita expressit: μοῖρα που πολυ-- ἔρανον cho κυ- ρονας πολυ. ' πιθεν autem ad ερασον spectat: ab illo Spsitanorum sollemni, inquit, nos quoque duximus Ca neu, eaque epesis celebramus. 'G l τὸ enim more suci
pro δαιτι dixit. Συν διατὶ conieceram in diss. do diaI Pind. P. F. . 'x16. Scribe Ita etiam Bechius.. aEO. ευθυτομον habet, quo defendatur, Isthm. VI, 32 . 134. Non dubito quin Pindarus scripserit, κώμων θ' υποχευ-σιν. Vnινων prosectum a correctoribus, qui
348쪽
dochmium non animaduerterant, aut non intellexerant. Seribe:
Magnarum, inquit, virtutum tenero rore tincta per car- minum libamina audiunt orcina mente suam felicitatem et commune iustumque filii decus. Arcesilae. Quam Boechhius Iectionem dedit, non una caussa est quar. tirri nequeat.14a. Avτήριον adiectivum est. Quare sublata imterpunctione verba continuanda sunt: τω καλλίπικοντήριον δρα-ν μελπ- 15o. λωτίας genitivus est: σθενος αροίας, robur ieertaminis, Ut fulmen beui. 159. Veram lectionem, nisi magnopere falIor, mon trat Bodl. r. καὶ λωπον ἐπειτα, μονίδαο μωφρες 165. χρονον non sollicitandum, quod scholiastes re- ete de vita intellexit, ut Olymp. I; 135. et Nem. VII, 99. .ο δε λοιπος εἰ φρων ποτι-ἔρποι. AR ιαλι in χμνον igitur est νιtae rationes Pertuis N. 163. Etiam scholia videntur verissimam Heynii conmiecturam eo firmare, quam Beckius quoque recepit
349쪽
V. 4. Dissic tales simul omnes evanescunt, si, quod unice verum est, reponitur, δ pHον ἐριβρομου χθωνος αμαον προσοιχορονοο- a15. Non opus erat, ut χεραδει scriberetur, quum Vutima syllaba in finem versus incidat. Optima ex libris quibus&m Ihesio QOim a Bdechhio enotata est: qua Teoepta non erat opu, ut iam ἐμοι reponeretur. Scribe:
Caeterum verissime iudicatiit Mynius, , fragmentum Pinis dari, χερα ν motituri ad alium lacum pertinuisse. Bechius tamen edidit ra σποδών: in quibus verbiare ferri non potest. as. Nihil usquam difficuitatis est, si ita interpungitur:
350쪽
Patrem, inquit, dentra tenens, rectum sequeris praec plum, ea nimirum, quae olim Chiro Achillem monuit. Ita intelligitur, quare postea ταυτας τιμῶς poeta ScriPserit. Quod etsi non minus languet, quam Tου roOI. I, 373. et Πρας τουτο, Pyth. V, 23. tamen et inulto 'PraeStantius est, q*im θάας τιμας, quod Beckius edia.dit, et habet, quo excusari possit, si reputaueris, id, de quo hic loquitur, pietatem esse erga parentes; illud, quod de Ioue adiecit, mors additum esse. Hic enim est totius sententiae nexus: quum patris tui studiosis- .
simus es, id facis, quod Chiro Achilli praecepit, dummodo quis deos, in iisque Iouem primo loco habeat,
hunc honorem Parentibus habendum esse, eum scilicet, quem tu tuo patri habes. Itaque θ:ων genuinum est, nec βαρυοπαν in genitivum mutari veIim, βαρυοπαν, qui otiam ad aurea ingratior accidat, quum in eodem versu statim eadem terminatio, eaque itidem in ictu aequatur. In rora- contractio facienda. tas. Recte Boechhius εροντο. 36. Scribe βόασε. Breuis syllaba hic recte Iocum 'habet, et ita etiam V. 18.37. Languet αυτού. Itaque recte et eIeganter He nius αυτου μένων iungit.
46. Scribe πατρον. 49. Locua interpretum, additamentis foede corru-Ptus, sed in quo tamen veras Iectionis vestigia facilea spuriis discernas. Pindarus ita scripsit et .
μαλα αδοντι νολ Ποσειδαν, προσέχετο. Tibi, inquit, Neptune, suopte ingenio ductus ad inu stria studia Iubenter se dedit. M iis, quae sequuntur, Poterat quidem infinitiuus o utiis etiam omisso articulo