Filomathias ta sporadin. AG Miscellaneae doctrinae liber primus tertiusDaniel Wyttenbachius Liber tertius

101쪽

θεν τὸν φιλόσοφον ωφελεῖσθαι γράφων ' Πολλὴ

P. ao I. Αλλό τι ἡ μο misis, si τὸ Mν-. Vim hujus formulae accurate explicat idem noster quondam eruditissimus familiaris Augustus Matthiae, Grammaticae Graecae P. 67S. P. 2 s. Παθημα φρόνησις. Sic Aristoteles De Μemoria Cap. II , επι 1μην Vocat πα

P. go3. 'Uλhi καὶ πατι. Anonymus Interis Pres Categor. p. 6 Ir ως οἱ παροιμαζόμενοι ψαροσὶν αλλὰ καὶ legendum, ελω καὶ παντι. P. sto . 'Αθανάτω καὶ νοητή. Eldi hius saepe nobis laudatus hanc mecum animadversionem communicavit. Quod Olympiodorus νοη- interpretatur intelligente, eodem sensu, ni

s salior scripsit Crito, sive Damippus, apud

102쪽

pro priori retineam Vulgatum ρητὸν, quod in principio hujus disputationis cum λόγον ἔχον jungitur, et λογικὸν Valet: at posterius prae vulgato α, τε, Plane probandum. Utroque in vocabulo veterem lectionem retinet novissima editio Nicolai SchoWii: quae ad hoc tempus non nisi XXVI titulis constat. In loco Olympiodori duo sunt animadvertenda. Primum: quod in verbis, νοητὸν λέγει ενταύθα ὁ Πλάτων

τὸν νουν, Ου ρων νοούμενον, pro τὸν νούν legenis dum videtur τὸ νοσοῦν , ut mox. Alterum et quod in proximis , ουτω καὶ ' ριστοτέλης τὸ αἷσθητὸ, αἰσθητικὸν ἐκαλεσεν, dicendum eis rat - αἰσθητὸν τὸ αἰσθητικὸν εκαλεσεν ' i. e. rid quod sentiendi vim habet, vocapit αἰσθη- σὸν, seil. sensibile; hoc enim Olympiodoms voluit. Habet quidem αναειητος, ut apud alios, sic apud Aristotelem utramque significationem activam et passivam, quod non sentit, et, quod

non sentitur. At idem τὸ αἰσθητὸν, sensibile, id quod sentitur vel sentiri potest, et τὸ α θντικον, id quod sentiendi vim habet, semper sic

distinguit, ut ορατὸν et ὁρ-χον, ακουστὸν et ακουστικὸν , γευστὸν et γευροικὸν , οσέραντὸν

et ἐσφρario. is, et similia.. Videatur Categ

103쪽

riarum Cap. V: De Anima III, 2. item in ita

Bello περὶ Alo θησεω κώ Αισθηrchi: P. uos. Socratem mense Julio oblisse extempore lasti Deliorum , et theoriae colligitur : quod recte tuetur, Dacierit etiam erro. rem notans, Larcherus in Actis Academiae In. scription. T. XLVIII, p. 3o6.

τού παροντος μέλλοντι , θανατουτούτο 3 φησι Πλάτων, τὶ, τῆ)ε βιον ποιούμενον, καὶ λυοντα Ψ ν- roo. Πτε σωμιατος , ἐἴτε σηριατος κατ' ἐκεῖνον ειπεῖν, ἴση δύναμως. P. ao8. Humanis vitiis. Huic Ciceronis ioco Tusc. I, 3o , geminus est alter ex ejus

Hortensior servatus apud Augustinum De Trinitate J X, 26. Tom. opp. VIlI, p. 684, Bris si, ut antiquis philosophis, hisque maximissi longeque clarissimis, Placuit, aeternos anu,, mos ac divinos habemus, sic existimanduim est, quo magis hi fuerint semper in suo curἀ sit, id est in ratione et investigandi cupiditate, et quo minus se admiscuerint atque implia cuerint hominum νitiis et erroribus, hoc his Rciliorem adscensum et reditum in coelumis fore. P. RO9. μνήματά τε κοῖτοὐς ταφους καλινδουράνη ' Clemens Alexandr.

104쪽

Misopog. p. 344, Α: de cultu religioso sepulcrorum - τοῖς περὶ τοῖς ταφους καλινδουμένοιe

προσκαλινδεῆσθε τοις μνήμασι, ιP. 2I5. ΦλιλοτησHe. Demosthenes De Falissa Legat. p. a I 6, Cr συνεστε pati Ουτο καὶ συνε- παιωνιζε καὶ φιλοτησίας προύπινε: ubi

plura dedit Taylorus in edit. Reista T. IX, p. 4o4 seq.P. I9. Exempl. Gr. p. 43. ἡρο- παραμ θεisau. Platoni debuit Themistius Or. I, p. 9,

C: ἡρέμα παραμυθουμενοι. P. 22o. Exempl. Gr. p. 44. Hunc usum particulae οἱ τω animadvertimus supra p. I 64. P. 227. 'Οχου κενον ἀ- eπὶ σχεδία. Gregorius Naz. Or. V, p. IS , Dὲ καθαπερ επὶ λεπτει διαπεραιουριάνω μικρον τι πέλαγοe' Aristophanes Gerylade ap. Athen. XII, p. 55I, D: ωe σφόδρ' m. λεπτων ἐλπIδων ο- αρα ' sic Brunckius. P. 2so. Θραττον. Est etiam hoc verbum

in Luriindis Rheso 683. Pherecrate Athongei

105쪽

m PLATONIS PHAEDON

VII, p. 3o6, Λ: πα- ἐκεινα θραττει με - Porphyrii Epistola ad Ambonem p. s, vers.

a: πάνυ δέ μιε θραττει πως οι κρείττους παφα καλούμενοι ἐπιτάττοντα ως χειρους. Iamblicho

quae adhibuit Bavisius ad Maximum Tyrium

Disso XXVIII: s: Λογοις τοιγαρουν ευωχητέον τὰς αγαρὰς Mu ου δικοπneola λόγοις, φησὶν ὁ λόγος. P. 23 I. 'Aνυψαινοι. Verbum in Lexico Μanuali Hederico - Emestino exstare, monuit me discipulus et mei et Literarum studiosissimus, idem mihi supra memoratus P. 337. P. 232. Τὸν φυσιν τῆς ἀσθενειαe. Simplicem in hac sententia ac dictione compositionem secutus est Gregorius Nagia enus or. X , P. 16o, D: TQ τε ανθρωπινης φυσεως τὸν 1σθμνειαν επιδειξομεν. Hunc autem in periphrasi usum Vocis φύσιe attigit etiam Abreschius in Animadvers. ad Aeschylum Lib. III, P. I Z4. P. 234. 'Eτυχον γαρ καθημενος εν δεξιν αυ- του παρὰ κλίνην ἐπὶ χαμαι λου τινος Non ingratum spero me secturum Iectoribus nostris apponenda animadversione ex scripto

106쪽

Commentario nostro Plutarcheo ad illum me. moratum locum, ex hoc Platonico expressum, in Sapientum Convivio P. I so, A, eaque nunc aliquantum auctiore. Eis mini illius Coimmentarii ea sors, ut vel libero cum Britannia

commeatu in paucissimorum nostratium manus perventurus esset; nunc autem adhuc clauso, in neminis cujusquam conspectum Venerit. Sic

igitur habet. Exemplum h Platone ductum Phaedonis p. 389, P - . Vocabulum Xαμα- ζηλοι in Glossas retulit Τimaevi, ' bsque exposuit Rulinhonius p. stra: ut Adjectivum adhibuit Plutarchus T. II: p. a93, A:λων φυτων. Achilles Tatius Hist. Amat. I,

της τῶν λογων ακροασεωα ' Simile quid de Terentio prodit Suetonius in Ejus Vita μή oz: - 'Andi iam quum Aeditabus daret, ju sus ante Caeri, recitare; ad coenantem quum venisset, dictus est, initium quidem fabulae, quod 'erat contemtiore vestitu, subsellio juxta tectulum residens , legisse 2 post paucos vero. νersuS invitatus ut adcumberet, coenavie uni, deinde caetera percurrisse , mn sine magna Caerii admiratione. Et Tacitui hunc morem Romanorum attingit Annal. XIII, I 6; ubi ILipsus erudite docet, viliorum fuisse convivarum ad sulcrum lecti sedere , 'accumbentibus

107쪽

caeteris r et quaedam nobis animadversa oee pavit, quae idcirco hic omittimus. De Graecis haec Athenaei addimus: I, I 8, Α: ex Hegesandro: 'Hγήσανδροe nis οὐδὲ ἔθοο εἶναι

is κατακλίνεσθα τινα εν-εiμη τις, A κρατήσειεν ' De του καθημενοι ἐδείπνουν. Κασανδρος ουν πέντε κἀτριάκοντα ον ετων, εδειπνει παρὰ, πατρὶ κα- ρημενος, οὐ δυνάμενος τὸ -εκτελεγα, καμπερ δεδρειος ρογον ι καὶ κυνηγὸς ἀγαθός. Εκ Perseo de Lacedaemoniis iv, p. I 4o, Fr

δ δ' ολον ωσπερ πολΘωμά τι τουτο συνι-α- ται μικρόν. και γὰρ δντινα δεῖ πρωτον κατακωι- σθαι ἡ , δευτερον , ἡ ἐπὶ του σκιμποδίου καθε- σθαι, παντα ταυτα ποιοῶσιν ευ ἔποσκλα. Caeterum, Lipsius et Plutarcheum locum animadvertit his verbis: nee alio Plutarchus respexit,

eum in Convivio suo reliquos quidem accum-hentes facit, at Aesopum, qui serma, sedenum in subsellio apud Solonem. VP. 1 37. I. ποῖον; Sic etiam Epictetus Di fert. III, 23, p. 47s: Πως σύν εἶπον εκεῖνος T. ποιον ἔP. 239. Τοῖς μὲν . χρη-ὰς κοὐ πονηροῖς σφόδρα, ὀMιγουe. Hinc aliquid duxisse videtur Lucianus Pro Mercede Conductis, 3. Ia, T. I,

108쪽

Ex EDITIONE D. Ior

P. 25 I. μέγα λέγε. Adde G. Koenium Praefati ad Corinthum p. IX, X. - p. a5I. sIροσκυνῶ δὲ 'Αδραστειαν. Euripides Rheso. 68: - σὸν δ' Ἀδρα AF λέγω. Iulianus Epist. XXIX, p. 4o3, B: Ἀδραστεια δ' εὐμενἡe LIX, p. 44s, D. Themistius or. XXXI, p. 3s , I ,οῦ - λοι παρακαλέ- εντι- Αδράστειαν ὐ ληλογεσαι. Libanius Or. Ad Eos Qui Molestum Eum Appellabant: apud Fabric. B. G. vII. p. I99: σὐν 'Αδρα. στεiιν δ' εἰρησεται. Ρ. 253. Partem philosophiae phasicam, quae tunc una adhuc phi ophiae pars, auetoribus Ionicis, 'thagoricis, Eleaticis , florebat. Haec non ad vivum resecanda, sed intolligenda eo modo, quo diximus Philomathiae Lib. II, p. 24o. Nam et Ethica tractabatur a Pythagori. cis, et Dialectica a Zenone Eleate ejusque sec-

- latoribus.

P. 2sq. Exempl. Gr. 64. Ἀρ' ἐπειδ)αν τὸ θερμιὸν καὶ τὸ ιτ πεδινα τινὰ λαβη, ως τινες ἔλεγον, τότε δὴ τοι συντρέφεται. Monuit me Paradysius noster de Curtii Sprengelii conjectura prodita in ejus Historia Medi-

109쪽

einae Germanice scripta, Tomo I, p.: 43, 3νυ- mutantis io υNA. Quam sane mutatio nem et res ipse postulat, et commendat proclivitas librarii, propter frequentem in hac disputatione et ιυχ που oppositionem, facile

in istum errorem incidenti S. . . . .

Ibid. Πότερον δε ρύμα εροιν, ω φρονού- , ἡ ὁ αἰν, ἡ τὸ πυρ' Puterat item .addi Stoicorum ex Heraclito repetitum placitum, et Diogenes Laertius VII, Is6, I 57, et Dissu D. tationis nostrae De Placit. Immortal. Seci. VIII,

P. a56. 'Eνὶ λογιμ. Plato Leg. VII, p. 636. Dio Chrys. Or. LXXVII, p. 6s I, C. Plutarchus Pompeio p. 6 s; D. De iisd. et Osir. p. 377, A. Plenius Galenus De Sanitate Tuenda. IL Edit. Charier. T. VI, p. 7s, C : λόγω ἐνὶ καὶ πρωτω. Budaeus Comment. Ling. Gr. p. 984. P. x57. Κατὰ νουν' ex animi sententia, gratum. Iulianus or. VIII, sin. p. asa , D. Anonymus apud Suidam in 'Mιφυγιε. P. 263. Δέον, id quod oportet, o tum , quasi ligans, a verbo nis ligare ductum, quibusdam videri Plato in Cratylo P. 2II, tr dit: τὸ δέον φαίνετα δεσμος εἶνα4 Quam significationem suae disputationi accommodat Plo. tinus, VI, 2, p. 753, C - F. P. et Q. Platonis, ut videtur Comici, ver-

110쪽

ha ως καὶ νυν- ωρουσίαι. fine Rjambos habeant, suspicionem praebent versum hujusmodi fuisse 'AM'ως γε καὶ νυν axosais'

Κορὼθιος, ἡ 'Αρκτινοι, ἡ ἔς τις δ ποτε ονομαζόμενοι ' VIII, p. 23 , B: ο τὰ Κυπρια παιήσας δετε Κυπριός τις ἡ Στασινος, si Se τια δή ποτε χώρει oνo QOμενος. P. 267. Τα ἀνωτατω, scilicet principia, genera flumma. Sextus Empir. Adv. Mathem. JX, III, X, 38, ibidem Fabricius: idem ad VIII, asta, de Adverbio αν is , paulo tamen aliter quam de genere. P. a69. Exempl. Gr. 72. Ουιι 1ν φύροιο. Verbum aliquoties a Platone positum, ut notet tur bare in disputando. Gorgia p. a 88, D'. φύροντα ἐν ασψ Ma πω ταυτὰ σοφισται τε καὶ