장음표시 사용
131쪽
,, nosci potest , et Ruhnhenii et Ualchenaerii se epistolae de hoc toto negotio luculentissime OStendent. Primum enim verba illa in Praeis satione ad Callimachum non nisi callidissimus,, obtrectator isto sensu dicta putare potest, is quum nihil magis a vero, imo ab recta ra-M tione abhorreat, quam Ernestium eo ipso lo- ,, eo, quo Ruhnhenii de Fragmentis Callima- chi merita celebraret, facultatem illam, qua ,, merita illa maxime constarent, elevare VO- luisse. Neque parva illa vocavit, ut Wyt-M tenbachius calumniatus est, sine quibus maXi- ma neminem consequi posse ipse Ernesti pro- , , be intellexit, et in elegantissima oratione de ,, doctrinae accuratae ct promtae laudibus lu- , culenter demonstravit ἔ imo excusare se tan- ω, tum Vel ingenio, vel tempore suo Voluit, is quod veterum et rariorum verborum laeis toribus eruendis et tractandis abhorreret. ,, Sed notas, quibus Emestus Callimachumis ornavit, Ruhnhenio et Hemsterhusio ne tuncis quidem probatas fuisse, postquam eos illo- rum Virorum auctoritate locupletaSset, quamis verum sit, ipsae Rulinhenii epistolae demon-M strant, ex quibus omnia, quae de Callimacho,, inter illos Triumviros gesta sunt , cognosci
,1 POSsunt. 'Haec tota pars, ut caeterae, insectationis Tit annianae , plena est calumniae et impia
132쪽
dentiae. Primum in ejuS verba notemus, quae
obliquis litoris retulimus, deinde totum locum Wyttenbachii ex vita Rulinhenii apponamus, ut cum ista insectatione conserri possit. Nam illa de suo addidit insectator, ita fere cum Ruhnkenio et Michenaerio egisse Ernestum, tit soleat superbus discipulus cum doctiore magistro , non autem amicuδ cum amico, vir doctus eum viro docto agere: cujus dicti nec vola nec vestigium reperitur in Wyttenbachii libro. Quo Titimanni commento quid calumniosius esse potest y praesertim quum conjunctivus soleat hunc adserat sensum, quasi haec ipsa sint verba Wyttenbachii. Melius secisset T. si plura, et in
his temporum modorumque consecutionem, ab
Emesto didicisset, quam se , quasi illum defendens, Thrasonis instar jactaret. Tum: quam sibi deesse sentiret mutilatum est: W. cum reis
verentia erga ErneStum scripsit: ignoscamus vi-ν o caeteroquin magno, qui facultatem, quam sibi deesse sentiret, argutando eleνare maluit romisit prima verba T. invidiae augendae causa. W3ttentachium vero illa narrasse ad Ernesti nomen post ejus mortem minuendum , multis partibus mentitus est T. Omnia enim narrata sunt ad. veras Ernesti laudes declarandas,. nouad salsas ei assingendas: omnia simpliciter et ad veritatem dicta sunt, argumento et materia
libri non sulum invitante, sed et jubente: dicta
133쪽
i,6 EPISTOLAE D. R. ET L. C. R CAENsunt sic, ut si quae laudes ei defuissem, hae
magnitudine caeterarum ejus laudum ita compensarentur et cumularentur, ut ei magni et summi viri nomen assereretur, nec x quoquam umquam certiore veri Oreque aestimatione praedicaretur quam a Wyttenbachio. Tantum igitur abest, ut Epistolae Rufinhenii et Valekenaerii ouendant, haec I ttenbachium ad Ernesti nomen post ejus mortem minuendum narrasse, ut Potius ostendant Titimannum hoc stulte simul et malitiose effutiisse. Verba autem Ernesti
in Praefatione ad Callimachum non nisi calli. dissimum obtrectatorem isto, quo AH fecit, sensu dicta putare posse, haec sponte in ipsum
T. recidunt. Nemo enim nisi stultissimus obtrectator, illa Ernesti verba alio, quam quo Wyttenbachius accepit, sensu accipere poteSt Sed hujus sui effati duas rationes affert Τ:,, quum nihil magis V, inquit, ,, a vero, imo ub recta ratione abhorreat, quam Mnestium
eo ipse loco, quo Ruhnkenii de Fragmentis limachi merita celebrarti . facultatem illam ,
qua merita illa eonstant, et are voluisse. En Dialectici acumen t Prima ratio est, quia hoc a νero abhorret. Atqui id ipsum demonstrandum erat. Nisi sorte, ut solet notiones turbare, verum pro verisimili pqsuit. Sed fortasse primam rationem per alteram demonstrare voluit, sic: a xero abhorret ; quia ab rec a
134쪽
tione abhorret Ernestium - elevare voluisse. Hoc rursus ambigue dictum, utrum, nos a recta ratione abhorreremus , si putaremus Er
tus a recta 'ratione abhorruisset F eIoara voluisset. Utroque autem modo T. hanc.opinionem anticipavit, Ernestum - elevare non voluisse: quod T. demonstrare debebat, nec demonstravit: demonstrandum pro demonstrati ne posuit; igitur dialecticum vitium, petiti nem principii, commisiti Caeterum, quamvis Ernestum hanc colligendorum Fragmentorum operam, quae in singularibus verbis eruendis
consumitur, non nominatim parvam vocavit, tamen sic de ea locutus est, quasi eam negligendam et Parvam duceret, nec W. hoc nomine utens calumniatus est, nec verba Emesti in alienam sententiam pervertit, sed in suam veramque interpretatus est.
Denique, quod postremo illo loco dixit T, temere et stolide dictum est. Multa enim et diserta sunt indicia in his ipsis Ruhnhenii Epi totis , ex quibus apparet, hunc saepe Ernestum flagitasse ut suas notulas locupletaret, etiam tunc , quum operae typographorum jam ad Hymnum in Dianam pervenissent: quae dein ceps apponamus: Ep. VII, p. 27: Notae Inae in Callimachum, noli dubitare, Vir Summe, quin, quo reum longiores uberioresque, eo fu
135쪽
1, 8 EPIsTOLAE D. R. ET L. C. V. CAET.1urae sint gratiores. Ep. VIII, p. as: Tanisium uitur spatii cum Tibi, mi Ernesti, tria butum sit, indulge ingenii Tui ubertati, sie ut non solum de Callimatao sed de omnibus
Graeciae veteris scriptoribus praeclare mereare r indu e etiam aureae, qua polles, ela quentiae , ut Halii hinc in posterum eleganter. mmentandi exemplam sumant. Scribant breves notulas, quibus curta domi suppellax est. A Te, quem antiquitatem omnem 4 capitali
venio complexum scimus, non nisi Excursus, quales in Suetonium dedisti, exspectamus. Ep. X , p. 3a: Commentatione ad Callimachi Epigramma, nihil in hoc genere vidi elegantius. Utinam omnes Callimachi Ioeos, qui aliqua di custate Iaborent, tam fuse iliastra- es. Nam ut langas aliorum notas plerumque respuo , sic Tuarum notarum longissimam quamque optimam judico. Ep. XII, p. 37, eximie laudaris missas ad se ab Emesto observationes in Callimachum, tamen illum rogat, ut eas augeat missis ipsi a se et Hemsterhusio supplementis: Quo praestantius igitur nobis opus Dum visum. fuit, eo majorem operam dandam putavimus , ut ne levissimi quidem
naevi in tam pulcro corpore 'relinquerentur
Notulas nostras in adjectis sese Iis reperies, praebituras Tibi largam, ni fallor, disputa di et Callimachum sartigandi materiam. Da- qua
136쪽
Iasvique λυτέρae φροντιδας, ριώbus priores obsereationes vel augeas vel emendes, is Te avide exis specto , quas ego deinde locis suis diligenter M. mmodabo. Praestat enim illas suo Deo, quamis addendis , legi. In notis diis ubique summa humanitate erga doctos homines usus es: erga me quidem nimia, sic ut paucorum etiam Deo--rum, quos Tibi funessieram, indietum mihi
tribueris. Verum, cum non consueverim Iaureolam in m yaeeo quaerere, nomen meum
passim delevi. Ex talibus nihil mihi laudio vel aecreuit, vel decedit. Tibi vero, qui ediatoris parres sustines, ne levia quidem sunt praetermittenda. Vellem, si per alia tua negotia liceret, unum alterumve Excursum adderes , ν. e. de Pelagonibus, de quibus multa diaeenda supersunt. Num tibi Tu rem latius fractare instituis, mihi quidquid est erudito. rum hominum superare videris. Ep. XIII.
p. go. scripta a. MDCCLVm, d. xxiv. A Te brevi laeulantum notiarum narum suppleme rum exspectamus. Operae excudunt initium
Ergo plane confirmatur, Ernestum ab Ruhn- henio admonitum ut uberiores notas scriberet, ad locupletandas suas ad hunc missas et ab hoc valde laudatas observationes, ab eodem et Hem tectusio supplementa aceepisse, eaque largam
materiam disputandi et Callimachum castigandii prae-
137쪽
praebentia. Nonne haec prorsus conveniunt, eum iis quae W. in Vita RQnkenti scripsit.
quae quam calumniatorie perverterit ac negaverit Τ., ut intelligatur, ipsa Wii verba appon mus, p. 79 Ernestus suscipit hanc editi nis provinciam, nec multo post mittit ad Ruhn-henium notulas suas, tenues illas valde et exiles, sed satis, ut ipse quidem putabat, ad n vae editionis ac recensionis nomen parandum ac tuendum. Ruhnhenio ista notularum levitas inexspectata accidebat: dat eas hiemsterhusio Iegendas: huic item videtur: ergo de communi sententia eas Emesto remittunt, suadentes ut, quoad posset maxime, eas doctrinae copiis au- .geret, significantes simul copiarum petendarum sontes , porro monentes ut a Valchenario etiam opem peteret, quem in primis ad ornanda Fragis .menta egregium emendationis et interpretationis .apparatum habere. Facit Ernestus. Redeunt
notulae paulo locupletiores, probabiles judicio et diligentia, sed ingenio et doctrinae ubertate pii ad horum rationem triumvirorum: nec hValchenario quid alumenti : non quod hie nollet dare, sed quod Ernestus nollet rogare, intelligens suas copiolas in tantis auxiliis obrum tum iri. Haec qui noverit, jam intelliget quo pertineat Emesti de Veterum fragmentis judiscium in praefatione Callimachea prodirum I --
In Pragmentis Callimacheis erunt fora: qui
138쪽
eopiosiores notas datas velint; quibus me non eontemtu excusare cupio; quod possim forte, favente majore doctorum hominum parte, facere. Valde exum vereor, ne plarique sint in ea, qua Kusterus fuit, sententia, qui ad Suid. Π, p. 327, non postulandum putabat, ut oriaruptas es laceras veterum Scriptorum reliquiaremendaremus et expliearemus, putentque in iis bonas horas non valde hene consumi, eum nee
sententiae saepe admodum probabiles insint, nec
verba aliam, quam interdum raritatis, commem
dationem habeant. Atque ipse non dubito 'aterime semper maruisse libris νeterum Scriptorum
Ategris legendis ingenium ad copiam rerum ea verborum alare , et ad elegantiam euitandi aedicendi aeuere et polire, quam in veterum et ramriorum verborum, ut Augustus Meabat, foetoribus eruendis, cum Grammaticis veteribus, ingenium et tempus meum, quod sic satis exereitum habeo, νexare. Eloquenter sane, partim prudenter, partim callide nec satis verer ignoscamus viro ceteroquin magno, qui facultatem , quam sibi deesse sentiret , argutando elevare maluit: et Ru kenii magis miremur ingenium, qui et par Va illa, quae Emestus vocabat, sed sine quibus maxima nemo consequi potest, intime perspecta pertractataque habuit, et tamen legendis integris veterum Scriptorum libris ingenium ad co-Piam rerum 'et verborum aluit, et ad cogitandi
139쪽
dicendique elegantiam acuit et polivit. Sed re. seramus ultimam ex Emesti praelatione partem, veriorem illam denuo et aequiorem: Quo magis
gratum, inquit, et nobis fuit, et Iectoribus fore Udo , quo Cel. Hemsterhusius , qui omnes
Graeeae literaturae recessus tenet, et dignus tanto magistro discipulus Ruis emus , his fragmentis aliquid Iucis et ornatus ab doctrina sis accedere voluerunt. Atque utinam mihi
otium tantum fuisset, ut magis uti in hae parte potuissem consilio CH. Vale enarii, eustras ille mihi copiam humanissimis Ilieris fecit; profecto, ut intelligi potest ex iis, quoe de semrentia ejus in notulis meis subinde dixi, mu tum lacis areessisset his fragmentis ab ejus recondita et accurata in his literis Metrina.VHaec hactenus ex Vita Ruhnhenii; nam reliquos Emestinae praelationis locos ibi citatos referre, nil attinebat; quippe qui sunt de laudibus Rulinhenit, ejusque in Callimacheam editionem meritis, quae k nemine in dubium V cantur. Apposuimus verba quamvis plura, ut appareret, quae Emesti, quae Wyttenbachii e sem: quae T. commiscuit, ut hunc eo probabilius calumniaretur. Nonne igitur luce clarius eat , Emestum hanc operam, in ejusmodi fragmentis eruendis positam, argutando callide elevare voluisse Τ Hujus judicii fidem unicuique LM tine scienti, nec sensu communi carenti, facit ipse ad
140쪽
adspeetus et lectio illorum verborum. At, in quit Τ., nihil magis a vero, imo ab recta raotione abhorret, quam Ernestum eo ipso Deo, O Ruhnkenii de Fragmentis Callimaehi meri-ra celebraret, Deuuatem illam, qua merita tua consarent, elimare volaisse. Istius sutilitatem ratiunculae supra excussimus. Neque etiam Emestus assimabat omnem operam Ruhn-henii et illorum virorum in framentis ad sola minima et verborum foetores referri. Quid ergo fecit Emestus Dixit libere, quod senti bat, ut item W. fecit in Vita D. R. Nam et hic et nos, si optio detur, malimus illam Er
nesti facultatem. Sed Ruhnkenius utraque u iuerat r idque in ejus Vita non reticendum erat Notulas porro remissas ab Emesto, nil fuisse, ingenio et Betrinae ubertate ad rationem h rum triumvirorum, id est non comparandas
Cum notis, quales Hemsterhusus, valchen, rius , Ru henius , scribere solebant , quivis rerum peritus agnoscit; fuerunt enim hae ipsae quae nunc in editione exstant. Illud quis r Prehendere possit, quod R dixit, nee a Uakkenorio quid ad menti; quippe quum Valck narium aliquoties citet Emestus in suis notis, ut qui sibi sententiam suam de dubiis locis im- pertiverit. Atqui vix sunt duodecim hi loci, et sententia Ualchemerii plerumque uno aut altero verbo significata ', ut hoc tam parvum alumes