Filomathias ta sporadin. AG Miscellaneae doctrinae liber primus tertiusDaniel Wyttenbachius Liber tertius

121쪽

ii. EPISTOLAE D. R. ET L. C. R CAET.

menta correctiones: altera, edito jam Callimacho, Cal. Aug. MDCCLxI, habens notationem decem circiter locorum, de quorum curatione ab Εditore dissentiret. Ex utroque Verba quae dam apponere juvat. Exordium prioris hoc est: ,, Bene sit Ernstio, qui mam. mihi benevolen- tiam sic paraverit . eas ut ad me dares lite ,, ras humanitatis plenas, quibus nihil acci-

dere poterat huic homini jucundius: sed Illud ,, Emstium scripsisse nolueram , libenter meis meam de vexatioribus Callimachi locis taen- ,, tentiam ad Te perscripturum. Sunt enim non pauca, quibus illuminandis ego quidem se prorsus impar, Te solum idoneum judico. Gratulor Callimacho, quem Τu, Virorum ,, praestantissime, Tibi sumseris expoliendum.

- Μeas animadversiones, quas Tecum communi. cari benigne petis, exspectare noli. Tenta. ,, mina quaedam critica libenter ad Te perscri-

bam ea lege, ut si quid his insit, quod et

is Verum videatur, et Tibi sorte non in men- ,, rem Venerit, his, quando commodum erit, M utaris tamquam tuis: reliquis, quae minus is probantur, rejectis et ne memoratis quidemis Si quid etiam fragmentorum est in schedis, ,, quod L Bentleio sit praetermisssim, colligam j, aliquando Tecumque communicabor sed hoc ,, quidquid est, erit non magni sane quam mo- is menti. 'l Haec autem Callimachea sua anno

122쪽

DEFENSIO BAT. C. T. II s

tata Ernestiim non desiderasse, diserte ad ipsum scribit in altera Epistola p. s3: is operae nane,, Occupantur in Herodoti libro VI. In VII.,, VIII, IX, Tu si quid habes exquisitius, ut

is habiturum Te confido, quod meis observa- ,, tis intertextum non nolis, id, quaeso Te, ,, mecum communica. Libenter mea quoque

is misissem , si desiderasses , in Callimachum ,, observata; qui poetam illum olim non indi-M ligenter tractaveram. Eorum partem tum his Te, tum ab amicis aliis, in hac Τua editi se ne splendidissima, occupatam vidi, vili τὰς is Μουσας, μη λοξν. V Deinceps sunt quatuor Μusgravii , anni

MDCCLVII, et ΜDCCLvIII, una Oudendorpii a. MDCCLV: una P. Bumanni, ejusdem anni: χὰJ. I. Brettingeri, ab a. ΜDccxLvI ad ΜDCCL una Barsotti, qui lectiones codicum Vatican rum Emesto miserat, ut ipse narrat in Praesatione Callimachea P. 's: porro, una Wytten bachii a. MDCCLxxvi: denique una Francicescripta oliveti, Parisiis d. Ix Aug. , anni nota omissa. Quae omnes Epistolae quum sere magis sint ossiciosae quam literatae, earum argumenta referre nil attinet. 'Subjiciuntur alia scripta. Primum schedae Ruhnkenii cum Emesto communicatae , P. 'aad Ia6. I. Variae lectiones Codicis Regii, in Callimachi Hymnis et Scholiasta. II. Annota H a tio

123쪽

.16 EPISTOLAE D. R. ST L. C. V. CAET.tiones in Callimachi Epigrammata. III. Ad Callinaqchi Epigrammata et Fragmenta , et Hymnos. IV. In Epigrammata, e Salmasiano exemplo Anthologiae ineditae, Parisiis sibi emto. V. Quatuor alia Epigrammata aliorum, suo ordini restituta. VI. Ad Callimachi Frag- menta. V ΙΙ. Variantes Codicis Lei densis in Aristophanis Nubes. VIII. Variantes Angeli Caninii oditioni adscriptae. IX. D. Ruhnkenii Notulae in Scholia. X. Danielis Heinsii No-tulae adscriptae in editione Frobentana Aristophanis Nabibus. Et Callimacheas quidem Rulinhenii schedas, jam ab Ernesto ad usum

adhibitas et editas, quare rursus totas ediderit Titimannus rationem reddit in notula p. 96;M Hae annotationes et sequentes mutatae nones uno loco reperiuntur in editione Callimachi, ,, nonnullae omissae, aliae sine Rul henii no- is mine repetitae sunt. Sed nomen quidem

suum Rulinhenium ipsum extinxisse cimmo se desepisse, induxisse ) ipsius verba docent in ,, Ep. XII: vide supra p. Iist. Et ipse etiam

se obstruationes suas remissas mutasse et auxisse

,, Videtur: quod in Vita Arati, quam insta ex, ipsius Rulinhenii schedis repetimus, manifesto factum est. Certe nihil inscio Ruhnheniori Ernesti quidns Ernestus, vel Ernestius p mutavit aut omisit: omnia enim ad illum hic ,, misit, ut typis exscriberentur. Similis est

124쪽

DEFENSIO BAT. C. T. III

notula editoris p. Io6. ad Vitam Arati, quae cum notis Hemsterhusii et Ruhnhenii tota reponitur ex editione Callimachi p. 59O . ,, EX- scripta quidem est haec Vita Arati in editione Callimachi Emest. T. I, p. 59o :,,.repetendam tamen duxi hoc loco, non modo se quod in iisdem schedis scripta erat, sed quod se Ruhnhenii et Hemsterhusii ad eam annotationes differre intellexi ab illis quae editioni sub- jectae sunt. Quas ne Emesti arbitrio muta α tas quis putet, ipsa comparatio impediet, is quum secundas illorum virorum curas lucu- lenter prodere videantur. Quod supra etiam is de fragmentis et annotationibus ad Calliis machum observavi immo monui, vel obfer

,, vasse me scripsi, dixi).V Nostro quidem judicio, editor emtoribus lectoribusque magis consuluisset, si eos tantum locos edidisset, in quibus schedae ab editione differebant; quid

enim attinebat omnia edita rursus apponere guut, si tamen omnes schedas edere volebat, saltem locos ab editione differentes notasset. Nunc omnia reddens, simul quaerendi laboreta lectoribus reliquit.

Tria sunt reliqua capita. XI. Excerpta Co dicum Ambrosianorum Mediolanensium in Callimachum. XII. L. C. Valchenaerii Adnotationes ineditae in Thomae Magistri Eclogas a P. I 4i ad I 88, a hoc margini, ut solebat, mem-

125쪽

118 EPISTOLAE D. R. ET L. C. V. cAET.pli sui obiter inscriptae; itaque subinde obscurae; in hoc exemplum ex auctione Luzaciana, aut unde, editor nactus sit, non dixit. XIII. Acroasis coram Celsissimis Principibus, Domino Friderico Christiano Electoratus Saxonici herede, ac Domino Xaverio Saxoniae Duce, clementissimis Dominis recitata d. xv Qctobr. A. C. ΜDCCxLIv, ὲ ΙΟ. Augusto Emesti Humanior. Literar. Pros. Argumentum est, De

artibus politicis , quibus Caesar Augustus usus est in summo imperio Romae sibi comparando:

quod, licet notum et ab aliis saepe tractatum, tamen ab Emesto, ut omnia in disserendi genero scripta, tanta cum judicii et orationis facultate explicitum est, ut vel decies lectum repetitum que placeat. , Caeterum desideravimus Indicem rerum et verborum, debitum illum hujusmodi argumenti libro et necessarium ad eum commode legendum ac perVolvendum; quod dudum verissime dixit vir magnus, Iacobus Gothostedus opusc. Minor. p. 358, librum omnem sine Indice prope inanimum esse et cadaver. Veniamus ad praelationem, quae continetur epistola ad Heynium. Neque tamen hic eam legisse videtur, praepeditus quippe urgente salo. Principio editor supercilium tollit, vultum ad severitatem componit, ut lectores su Pensos teneat quorsum habitus animusque iste

126쪽

DEFENSIO BAT. C. T. II s

evasurus st: qui mox evadit in agrestem ac stolidam insectationem Wyttenbachii et literatorum Batavorum. Initium repetit a contemtoribus Emesti p. IV: se quem plerique spemere didiis cerint, aetate nostra, multique, quem vivum ,, adulati fuerant, mortuum lacessere consueve- is rint; ut parum absit, quin Ernesti Graecasis literas ignorasse vel pueris Videatur - p. X.,, in judicio .de Homeri editione serendo, deis qua tam iniquos judices Ernesti habuit, ut se etiam pueris ViX Hagerianae praestare videre. tur. V Haec ad Germanos pertinere possunt: ad Batavos non possunt; quippe apud quos Ernesti memoria, magis quam apud alios populos, ut viri summi et accurata elegantique doctrina meritissimi, grato animo colitur, ejusque scripta frequenti usu teruntur. Homeri autem editio quatuor abhinc annos in auctionibus quinquaginta, Ciceronis altera triginta sex florenis vulgo vendebatur. Caeterum et haec Titimamus nesciebat, et mortuos non lacessi, sed vivos; siquidem hoc verbum valet proocare, excitare. Iam aures arrigite Batavi Literatores, eadem enim ignorantia editor in vos invehitur: ,, Sed is alia', inquit p. X. est accusatio, quam is contra illum proferre solent, eaque tanto

D speciosior, quanto quisque ex grege philolο- ,, gorum ad invidiam ipse pronior est. Dicunt . nimirum, virum illum aliorum doctissimorum

127쪽

hominum coplis quibus ipse careret, ut se potuisse, sed eas aut ultro oblatas repudia se se, aut in scriniis suis retentas aliis invidis- ,, se, aut etiam petere ab aliis noluisse, ne,, ipsius palpertas ab illorum hominum divitiis

,, Obscuraretur. Quae accusatio a nemine atro-

cius quam a Wyllcnbachio prolata est in vita Ruhnkenii, cujus summa familiaritate usus is esse videtur. Scripsit enim p. Iss, ad X nophontis Memorabilium editionem quintam ,, Emesto ab Ruhnhenio varias codicum scrip- ,, torum lectiones ipsiusque animadvorsones mis- fas esse, eumdemque Valchomerio persuasis- - se, ut et ipse suas annotationes adjungerctr,, Sed quoniam Ualchenacrius, dum Xenophon- tis locos attingeret, simul Emestum candideis et simpliciter repreliendisset, eaque censura ,, huic minus grata accidisset, parum abfuisse quin totam Valchenaerii operam ab instituta se editione excluderet; Ruhnhenii tamen arbiis trio factum esse, ut partis, qua ipse corrim geretur, rationem haberet quantam ipse velis let, omissa Valchenaerii montione; at subis hujus nomine adderet reliquas annotationes, ,, quae ad ipsum Xenophontem referrentur; si atque ab illo tempore Valchenaerium inter et M Emestum, quamquam nec antea fuisset amo-ου, ris ardor, magis etiam frigus et suspicionem

, fuisse. Sed huic narrationi quanta fides ha-

128쪽

,, benda sit alia accusatio ostendit , quam deis Callimacho adversus Emestium protulit. V lHoc vero nobis nec Opinatum accidit, quod ii libro de Vita Ruhnhenii jam per quindecim an L nos cognito et per totam Europam lectione ii teratorum hominum celebrato , horum nemo illas de Emesto narrationes invidiae accusavit:

sed primus tam acute videre sbi visus est Titi- mannus: isque Prosessor Lipsiensis idemque, ut sertur, Theologiae Doctor, adeo inconside rate garrit et salso impudenterque in Wytten-hachium invehitur quasi accusatorem Emesti: quem nemo magis quam Wyttenbachius miratur et laudat, suisque discipulis legendum imitandumque hommendati quemque ideo in Vita Rulinhenii cum hoc ipso, Valchenario, Hem stertiusio, Albertio, comparasset vera aestimatione, non salsa laudum praedicatione; abundantem quippe propriis laudibus, quibus eas,

quae ei deessent, ita compensaret, ut omnium consensu, magni et .summi viri nomen tueretur. Quod si non animadvertit Titimannus; aut non potuit, aut noluit, animadvertere; igitur aut hebes , aut malevolus , est. Sed videamus, primo de Xenophontea accusatione, deinde de Callimachea.

Ergo si alii item dixerunt, quod T sgnificat, Ernestum oblatis sibi virorum doctorum copiis uti noluisse easque repudiarse, idem h

129쪽

114 EPISTOLAE D. R. ET L. C. V. eQT. Wyttenbachio dictum , idcirco minus ab ebsctum haberi debet. At, inquit, a nemine, quam a Wyttenbachio , atrocius prolata est haec accusatio. Atqui haec non est accusatio,

sed narratio, relatio; narratur enim res sine accusatione aut reprehensione. Neque atrox est; quipppe quae non habet crudelitatem aut immanitatem, quae cum atrocitate conjunctae sunt: sed est simplex, ακα tae, diserta. Reprehensor autem verborum proprietatem Latinam non satis tenere videtur: quod et supra vidimus ret mox videbimus, ubi dicit ne Hlius paupertas illorum hominum disitiis obscuraretur: dicendum erat in i. h. d. appareret, aut ne illius copiae obscurarentur; sic sane Eme ius scripsisset, et postulabat ratio verborum Hentium et negantium. Porro Titimannus invidiose egit, quod omisit verba Wyttenbachii

Proxime antecedentia, quae valebant ad benevolentiam ei conciliandam, qui mutuo utrius que amori suffragaretur: sunt autem haec - :

Emestum vehementer diligebat, cum quod ab illo ipse diligeretur, tum quod eos quaedam animi et elegantis doctrinae similitudo conjungeret : et quandoquidem is Xenophontea Memorabilia saepius edidisset, sed pro more ipse suo et levi apparatu : cupiebat Ruhnhenius Emestum nova editione operae pretium sacere, suaeque ipsum existimationi apud peritos quidem

130쪽

DEFENSIO BAT. C. T. Da

iudices consulere, eique, ad Ornandam novam editionem varias scriptorum codicum lectiones et suas ipse animadversiones submittebat.'' Quod autem narravit Wyttenbachius non modo a Ruhnkenio, sed a Ualchenario etiam, acceperat: qui id non ipsi soli, sed aliis quoque narrave rant. Et tamen hujus narrationis fidem T. labefactare studuit comparando eam cum narratione de editione Callimachea. Quod quam bcile secerit, age videamus. Sic igitur pergit.:,, In hac enim editione paranda et adornan- ,, da, ita sere Emestium cum Ruhnkenio et

alchenaerio egisse scripsit W. p. 79. seq.,, ut soleat superbus discipulus cum doctiori

, , magistro, non autem amicus cum amico, ., vir doctus cum νiro docto agere. Nam n

se solum Rulinhenii aliorumque facultatem, is quam sibi deesse sentiret, argutando elevareis illum studuisse in Praefatione ad Callima-M chum, sed ipsius Emesti notulas, Ruhnke,, nio et Hemsterhusio monentibus, locupletatasse quidem, sed ad illorum virorum rationem ,, ingenio et doctrinae ubertate nihil fuisse, is neque a Ualchonario quid alumenti, nonis quod hic nollet dare, sed quod ille nolletis rogare, intelligens suas copiolas in tantis au- xiliis obrutum iri. Sed quanta injuria Wytis tenbachius haec ad Ernesii nomen post mor- ,, tem ejus minuendum narraverit, facile cog-