장음표시 사용
361쪽
ia Magistr. Et si ius commune spectetur, adiobservandum est , illa esse quasdam species
hoe ut beneficiarius huiusmodi studiorum CZusia dispensationis. Idcirco his utentes eκpend sa absens fructus percipiat , requiritur ex ire debent , num adiit sufficiens caussa his pressa Episcopi licentia . Ita communiteriuiendi, idest ea Ecclesiae utilitas ac neees. docent Canon istae, & fuse probat Fas nanu asitas quae compenset incommodum ex sua ad eo. Cum ad hoc de cleris. non resident, absentia proveniens: nimirum quod fructus Verum in hoc locorum consuetudinibus ii an idestinatos huius particularis Ecclesiae mini-dimi est cum revera alicubi Ob Universi istro percipiat, eum nullum interim officium talis privilegia & decreta Conciliorum Da sEcclesiae huic impendatur; ac insuperil himeton aluim talis licentia pro fluctibus bene-iministro privet suem habere posset, si ben fieti percipiendis in huiuimodi studiorum a iii eium quod absens possidet, dimitteret.
sentia minime requiratur. Etenim cum thein Denique notandum est, pleratque caussas,
logica & sacrorum canonum scientia penetsive de iure communi . sive ex privilesio , unica sit Canonicorum dc clericorum Voca ia residentia excusantes restringi ad fructustioni; ita ut sola clericorum scholaifica di lgrossos in absentia percipiendos ; pauciores .seiplina vocetur: merito requiritur ut in hisivero esse quae quotidianas distributiones scientiis addiscendis elerici operam tuam n 'leomprehendant. Verum de his scilius disse- .vent. Quocirca S. Carolus in Concilio Me ituimus agentes de beneficiis: ubi plura quo-diolanensi I. Pari. II. - . xxv II, appro 'lquelax pelidimus quae ad hoc argumentum ii, bat pereeptionem fructuum beneficii, ab iisilustrandum valde conserunt. tamen qui in publico celebrique Gymnasio Theologiae vel saeris ea nisus itudeant. CAPUT IREt hisce consonat praxis Curiae Romanae , quae concedens licentiam absentiae studiorum 6. UNICUS.
cauda, apponit hanc claus il3m De uligationibus Paracborum.
generalis Ieu Gνmnasti publico flvio Tiseolo- T Am antea notavimus agentes de residens e aus decretorum actu nasere teneatur. 1 tia Epii portum , hoc onus incumbere Altera conditio est , &ea notanda, quodlParochis. utpote qui propius & immedia- teneatur residens in Universitate singuli sitius quam Episcopi animarum curae debent semestribiis aut ad minus singulis annis Epi lincumbere cum sint ministri destinati ad 1 opo ae Capitulo litteras testimoniales tui continue & incestanter minis sanda ea quae Regentis seu Consessoris de progressu in stu' populo necessaria itini ad salutem : ae proin- diis exhibere. Ita statuerunt varia Concilialde magis periculosa & incommoda fierim provincialia, ut bt dolanense, Tolosanum est eorum absentia cum magno animarum celebratum anno MDXI. & alia timiliter .idetrimento. Hi ne sacra Tridentina Syn Solent tamen alii Canonillae restringere hocidus aliena suit a concedendo ipsis indulto privilegium ad Canonicatus & beneficia quaeisicut concelsit Episcopis , ut ex sola iustat peciali fundationis titulo non exigant ali-icaussa ad tres menses abesse possent a sua quod perlonale ter vitium et imino addunt ,iparochia ; sed voluit ut caussa esset et- nonnumquam numerum Canonicorum .vo tiam aliquo modo gravis, necessaria , utilis e - 'lentium abesse studiorum caussa restri tumi& tune solum ad duos menses cum expressas uide ad duos vel qtiatuor, pro maiore vellordinarii licentia abesse valeant. minore numero Canonicorum praesentitim , Aliae vero speciales Parochorum obligati in ne alias ossicium divinum aliaque Eccletiae nes hae recenseri solent. Primo , quod ha- munia absolvi non possent. Memini lie ta-lbeant scientiam competentem & susticien-men oportet, Canonicos aliosque beneficia-item ad recte dirigendas oves suas in rebus rios in Academia studiorum caussa versan- ad lalutem pertinentibus . idest dogmatum tes , si ex privilegio studiorum caussa eislfidei, moralis Theologiae, sacrae Scripturae. conceditur absentia a choro ut scientiam tbaeliae rorum canonum, & statutorum suae dioe- vocationi congruentem comparare queant ,icesis. Cay. I. dist. xxxv III. Secundo , promini, i .e tamen eos eximi ab eorum obser-iovibus orare & lacrificium offerre: & qu vatione quae ad vitam & honestatem cleri-idem iuxta Toletum , Fagninum , Gavan :corum a canonibus decreta sunt , nullum- tum, aliosque, & praecipue ex postrema de
que studiis impedimentum ingerunt. Porrotelaratione Benedicti se l. ree. Papae XIV circa haec aliqua privilegia a residentia exi- pro iis applicare Missam testis diesus & do- . ruentia Canonicos aliosque beneficiarios, minicis : quia Concilium Tridentinum diciz φ
362쪽
simpliciter teneri pro ovibus suis sacrificium I niti. Nam quo vicinior est mors , eo magis offerre; quod indicat specialem applicati iurget periculum salutis a daemone . & m nem & obligationem diversam ab ea quamlior est animi&corporis infirmitas. Decimo. habent singuli Sacerdotes applicandi litanumiservare statuta dioecesiis, dc curare etiam uepro omnibus fidelibus. Et Iacra Cardinali iserventur; utpote quae lata a superiore qui Congregatio declaravit, non posse Par humilegem ferre potest, obligant in conscientia. stipendium acet pere pro.Μissa iis diebus, s iUndeeimo, tenentur ex iustitia etiam cumstis nempe & dominicis, quibus tenetur exipericulo vitae ovibus suis non solum in eκ- officio celebrare in sua parochia. Tertio,itrema, sed etiam in gravi necessitate su populuin frequenter , saltem diebus domini, venire, praecipue quoad sacramentoriam adis eis, necessaria ad salutem docere , doctri iministrationem . IO. cap. X. Bonus paskν nam Christianam ipsi explicare, eumque adfanimam suam dri pro ovibus suis. Nam raia virtutes & vitam Christianam adhortaristione Omeli plus quam alii Sacerdotes p per se, si possit; vel per alios idoneos , siapulo subvenire tenentur. Hinc, iuxta omnes, forte legitime impeditus fuerit: ita ut omnes tenentur tempore pestis per te vel perfacile quae ad salutem consequendam neces alium idoneum ministrare praecipue sacraia saria sunt, scire possint . Ex Concilio Tri- mentum diem tentiae. Ita declaratum fuit dentino sess. v. cap. II. ubi addit , quod sita sacra Congregatione, approbante Gres desuerint huic muneri; cogi possint per G- rio XIII. Censuit enim , Parochras omnino clesiasticas censuras: & ses xx Iv. cap. Iv. teneri residere tali tempore in sua Ecclesia, mandat Episcopis ut saltem dominicis &sut possint praecipue in necellariis spiritua aliis diebus sellis pueros in singulis parochiis libus suo gregi subvenire. Iden .que dicenis
edoceri eurent. Quarto, sacramenta suis pa-sdum est de Regularium superior bus. Taniar hianis ministrare , quoties ea rationabi-sdem omnium honorum operum ae virtutum liter petunt; vel alium idoneum ad haec il-iexempla praebere tenentur , ex Tridentina Iis ministranda providere. Nam tenentur exsSynodo sec. cit. & ex Apollolo ad Tit. officio oves suas pascere , Ordinaria media cap. II. In omnibus te Ipsum praebe exem salutis a Christo instituta praebere, si rumiplum bonorum operum. otilitatem, spiritualem procurarer cum ad
hoc propriae ius entationis stipendium per- CAPUT Hcipiant. Quinto, peccata corrigere , prae
sertim publiea ; scandala tollere , vel per s. I. se, si possint , vel ea deserendo Episcopo , si publica sint ; & omnes peccati occati. De statu oe obligationibus Religiosorum.
nes, quantum heri potest , avertere. Item
inquirere , num sine uli sacramenta in Pa- Uamvis, Deo dante, de statu religiois schate sus icipiant, ac sacrum in diebus sellis Ne fusius alibi agendum sit ; operae tamen
audiant. Ipsi enim pemigilant, quasi ratio-ipretium duxi ut sit innatim de obligationi nem pro an abus vestris reddituri. Hebr. bus huiusce status serimo hic quoque habe- cap. XII. Sexto, magnam ac peculiarem retur. Status religiosus est stabile vitae in-
curam habere debent pauperum , provideresst stutum, ab Ecclesia approbatum & ten--. ne ob inopiam a iustitia defloctant, inquire-idens ad persectionem Chri ilianam per tria Te eorum necessitatem, iisque quantum pos- vota; paupert/tis , castitatis , & obedien- sunt subvenire , ut ex Tridentino Concilio tiae et quae idcirco ad eius essentiam requi- colligitur. Etenim ii sunt loco parentum ,iruntur , dc eκinde substantialia vocantur . . di specialius quam alii ad hoe obligantur. & perpetua sunt de se & ex parte voven-Item pauperes gratis sepelire, &pro eorum tis. Religio enim est stabilis quaedam sorma salute orare tenentur. Septimo , nullos vitae perducens ad persectionem caritatis matrimonio coniungere. nisi prius ipsos in iper primaria Christi consilia , quibus praecistituant in rebus fidei, di in praeceptis Dei ac piae impedimenta saeculi removentur , unde Ecclesiae , si in his non elient sufficienterihomo se totum omniaque sua in perpetuum in strii ii ; cum illi postea suos talos is atholocaustum Deo consecrat. Non est tamen edocere debeant. octavo, invigilare ut lu- neces le ut haec vota sint solemnia. Nam dimaristri recte sungantur ossicio , puerosiqui in Societate Iesu in prima professione Christianam doctrinam doceant , bonis min vota simplicia emittunt, sunt vere Reliribus imbuant verbo & exemplo. Nono vi-iqiosi , ut definitum fuit a Gregorio XII Lstare infirmas, licet sacramentis sint mu-iBulla quae incipit iaccendente Domino i quia
363쪽
HIam per vota simplicia fieri potest irrevocabilis traditio ex parte voventis in perpetuum Dei oblequium. Hinc vota alia lunt simplicia, quae fiunt sine solemnitate ;l alia solemnia, quae cum solemnitate fiunt. Solemnitas autem in profitendis votis secundum multos consistit in hoc ut vota sub certa regula a Sancta Sede approbata emittantur , iuxta ritum substantialem in ea re gula praescriptum , cum mutua ex utraque
parte traditione & acceptatione , & via ordinaria indi sibi ubiliter. Approbatio notatur Ecclesiae r quia ordo religiosus est status supernaturalis distinctus a communi statu Christianorum , & sacra quaedam communitas quae instructa esse diset spirituali iurisdictione in utroque soro . Haec Papae reservata est in Concilio Lateranensi &Lugdunenti. Conis, Ad hoc ut professio valida sit, variae r
tiones adquiruntur conditiones. Prima est certa ae-
id φ tas , esse statuit Concilium Tridenti-
Secunda, ut non fiat, sine speciali dispensatione, nisi post annum continuum probationia seu Novitiatus , idest ne per plures
quidem horas Novitiatum deserendo anter ruptum, iuxta restitutionem sacrae Congregationis , teste Fagnano in cap. Ad nostram de Regul. Tertia, ut qui profitetur, non sit ligatus vinculo matrimonii consummati, aut sine consensu coniugis. Ex cap. v. σ XII. de conversat. conivg. Quarta , ut profitens
nullum habeat impedimentum in illo ordine essentiale: quia eius traditio in tali easu non acceptatur. Quinta , ut emissio trium votorum substantialium limianea sit , non fraude, nec metu iniusto extorta . alias ex Tridentino seg. v. cap. xv r. professio nulla
est vel utendo formula Religionis ex pressa vel tae ita , scilicet post expletum probationis tempus habitum Prosem aliquo signo distinctum deserendo : vel aliqua inpera propria Professi peragendo, puta si det suffragium in Capitulo, quando tamen haec
fiant animo profitendi . Mκta, ut aeceptatio traditionis facta sit nomine Dei &Religionis ab eo qui potestatem habet ipsum incorporandi tali Religioni. p.xIII. de Regulari Nam professio fit ad modum
contrarius onerosi utrimque Obligatorii . Mirca necesse est ut superior acceptans professione potestatem habeat & v Iuntatem admittendi profitentem nomine
Religionis, ipsamque obligandi. Si forte prinsessio ab initio invalida fuerit & irrita, ut valida reddatur, necesse est ut Professus cognoscens nullam esse suam professionem , postea ratam habeat, vel apud se statuae velle eam validam esse . Etenim non ' sussicit ratificatio, ex eo quod putet ab im-tio validam suisse; cum haec ratificatio ex
errore procedat . Quare non est volunt ria; eum incogniti nulla sit Voluntas, iuxta illud effatum : MI Dolitum , quin proe cognitum. Cetera vota simplicia emissa amte professionem in professione extinguuntur, saltem si profitens velit illa commutare . p. xv. G Mat. Nam talis commutatio est evidenter in melius , sicuti habetur ex S.
I. Verum circa hoe discrepant Theologi Sinon advertat; consulit Suareet, ut Prosessiis de hoe admoneatur . Professio religiosa ex dictis definiri potest, contractus quidam minralis quo homo voluntarie se ipsum tradit si, quia Deo in certa determinata Religione ab Eo & quo elelia appmbata, emittendo 1 olemniter tria topin Vota, paupertatis , castitatis , ct obedien tiae, cum consensu Praelati Regularis eiusdem Religionis qui nomine Dei eadem ac
ceptat. Haec autem prosessio, ut antea no
lavi , duplex est : expressa videlicet , quae publice & per verba fit in manu superioris ἰ& tacita , quae indueitur signis vel actionibus a iure statutis. Debet esse expressa: dc
quocumque modo explicetur, semper est valida ; dc fieri potest etiam per procuratorem ad id electum, dum nullo iure hoc prohibetur. Ita Suareκ, Silvester, de alii . Debet
esse absoluta, &non eonditionata a quae t
men convalidatur , & transit in absolutam , expleta conditione ; dc valida fieret, etiamsi conditio esset illicita , dummodo non
Religiosus professus tenetur tendere ad Rel Ir o. persectionem essentialem religioso statui ; eum sus de Me
iuxta D. Thomam 2. 2. quis. ClXXXVI. an. 2. terminus ad quem ordinatur status Ai.,em
religiosus, sit ipsa persectior nam status religiosus , ex eodem Doctore Angelico, est di sciplina dc exereitium perveniendi ad pers ctionem. Religiosus enim professus ex vi suae professionis tenetur velle statum suum servare, dc secundum illum vivere . Ita communiter cum laudato Sancto Doctore sic. eis. Persectio autem ad quam tenetur Relieiosus professus, est perfectio earitatis: Pe sectio caritatis , ait Angelicus Doctor , est iu flatus religiosi. Haec autem persectio eam ritatis in hoe statu viae assequibilis in eo consistere videtur quod anima , iam habitu
caritatis ornata , ex repetitis actibus virtutum moralium sie immoderatus passiones e
364쪽
3sa TRACTATUS DE OBLIGAT. SPECIAL. &e. CAP. V. muerit, & ita sensus sui corporis cohibue- i di a venialibus deliberatis qui In sensibus
tit . ut prompte ac faciliter in actus virtu-lsui corporis reprimendis nullum studium astum theologicarum , & praecipue amoris erga Deum; erumpiat, ac aliis facultatibus exercitium aliarum moralium virtutum imperet , quin resistentiam aut lillam aut valde modicam experiatur: ita ut facillime quoscumque actus virtutis , tum ad Dei gloriam , tum ad proximi utilitatem , secundum i piritum & vocationem proprii instituti operetur . Et circa hane persectionem ad quam ordinatur status religiosus , potest & debet Religiosus semper proficere , & quoad intensionem actuum Virtutum, praecipue amoris erga Deum, & quoad extensionem imperandi hunc an Orem super aliarum Virtutum actus : ut exinde quadam habituali & sere continua fruatur conium Rione mentis & cordis eum Deo. Cum ve ro cuique personarum statui dentur quaedam necessaria media tendendi ad persessionem, cuiusmodi sunt passionum moderatio per exercitium virtutum theolci alium dc moralium, sensuum mortificatio , orationis seequentia: sic pro statu religioso in quo viget maior obligatio tendendi ad persectionem , praeter allata media quae cuique statui sunt communia , alia huic statui si int neces Iaria in particulari; observantia nempe accurata trium Ustorum , nec non regularum proprii cuiusque instituti. Ad hunc persectionis semrum tenetur ex vi suae professionis qui eumque Religiosus tendere, non quomodocum que, sed omni vi & conatu et ita ut num-uam possit Religiosus absque gravi culpaeponere animum sincerum conandi ac tentandi viam perfectionis decurrere. Et huius obligationis executio, iuxta Salmanticenses oui iam minime leveritatem assestant, consistit in continuo quodam motu erSa per
sectionem et ita ut Religiosus homo numquam ab hoc motu dc progressu quiescat, credatque satis esse ; sed ad altiora semper anhelet , ut seri conditio religiosii status . Timeant ergo Religiosi qui neque actualiter, neque virtualiter animum habent se in dies magis in caritate perficiendi ; nec curant plusquam boni clerici saeculares vel laici ad eam tendere. Ita hos alloquitur
Navarrus in ean. Queata porro XII. f. I. ν MN. 12. Qua enim veritate , ait quidam
recentior , adfirmare potest Religiosus , se habere animum sincerum, Volentem , solli citum tendendi magno studio totisque viribu ad persectionem caritatis, qui contentus abstinete a peccatis mortalibus , modicam
et nullana sollicitudinem impendit abstinenis hibet λ qui viam me nitentiae & mortificatio. nis quasi omnino ignorat qui quasdam regulares observantias iam prorsus dimisit . quasdam perram , ceteras vero absque ullo spiritus fervore ex mera consuetudine exequiatur λ qui quae Dei sunt , pluribus distracti nibus , negligentiis , ac deordinationibus commaculat λ qui orationi vacandi nulla cura tangitur λ qui conversandi cum Deo in corde suo nullum penitus usum habet qui temporis in lumendi in ludis, s blattis , alii seque dedecentibus modis nullo conscientiae stimulo pungitur qui totus est in propriis
commodis procurandis , in magna fama sibi concilianda i qui, ut paucis multum dicam, huius gravissimae obligationis tendendi ad persectionem caritat s tali oblivione occupatur , ut sere numqv m menti suae se offerat ; eamque se offerentem concito gradu vix transeuntem dimittit λ Iure igitur ac merito protulit Navarrus , terribilem esse multis Religiosis hanc sententiam. Verum cum status religiosus firmus debeae
esse & perfectus ; hine ad talem firmitatem & perpetuitatem quam non habet ab ullo statuto seu lege . sive divina , sive humana , in solemni professione huiusce status mittuntur tria vota, paupertatis scilicet, castitatis, & obedientiae, quibus se obligat Religiosus ad observandas tamquam leges ea quae ut consilia tantummodo fidelibus Christus in Evangelio proposuit. Porro haec tria vota , cum principaliter statum religiosum constituant, vocantur, sicut antea notavi, essentialia seu substantialia status religiosi .
Nam per observantiam trium Votorum constituitur Religiosus in curriculo viae persectionis; dum mundanis omnibus renuntiat. ut Deo semper strictius adhaereat . Quare Religiosiis tenetur ad perpetuam Observantiam eorumdem trium votorum , ita ut numquam ab his sine gravi culpa recedere valeat.
Unde vi voti religiosae paupertatis quae est abdicatio nedum dominii rerum temporalium , quod est ius disponendi de re aliqua; verum etiam usus fructus, usus, & possem nisὶ licet incommuni licite bona temporalia possidere possint Religiosi ; nemo tamen in particulari tamquam proprium aliquod habere valet.
Solet hic disputari, an paupertas religi is privet etiam ii su tacti . Et pro clariore huius rei intelligentia hie praenotandum est, usum iacti consistere in ea actione qua uti litas ex re aliqua percipitur . quamquam ius
365쪽
TRACTAT Us DE OBLIGAT. SPECIAL. 3cc. CAP. V. 333
nullum in ipsam aequiratur. Usui huic se isitate prudenter praesumpta accipiat, possisHi eorrespondet nedum actualis , sed etiamideat, retineat, deitruat, comm det, eo habitualis rei detentio, ut detinens ea uta inautet, donet, alienet, aut re aliqua uta tur quando ipsi opus fuerit. Ita Reli Siosus tiir. Etenim Omnes isti si in t actus proprie illitur vellibus , libris , aliisque tuo usuillatis , quando proprio arbitrio . auctorita concessis; quae retentio non est proprie pos ite, & nomine exerceantur. Omnis autem seisio sed potius quidam moraliter conti iactus possessoris & proprietarii Religioso est riuatus usus facti, qui ideo mi essionem non illicitus cum per Votum paupertatis omnemine ludit, quia talis usus non exercetur pro labdicaverit potestatem mi idendi aliquid, nilo nomine, sed alterius, scilicet nomineivel de illo dii potiendi ii ne expressa aut e Superioris vel Relleionis concedentis. Quinicita Superioris licentia. Immo ista non soci rea patet, quod i lus meri iacti indubitan ilum sitiat lacrilegia contra votum , sed etiater nec comprehendatur, nec comprehenditiam furta contra iustitiam: quia eum res valeat sub voto: utpote qui Vertatur cistisit communitatis, surtum committitur usurca necellaria ad vitam . quae iure naturaliipando rem alienam vel eius usum, invito excluduntur a voti obligatione . Si autemidomino, leu admanistratore qui est loco d versetur circa alia necellaria & convenien imitat , nempe Relieionis . Porro id verum
tia, ut Relieiosus idoneus emciatur ad in test . tametsi res Religiosis donata esset :serviendum Religioni, puta circa usum li'iquia statim ac ab illo acceptatur, aequiti-brorum: patet itidem, hunc ulum non ca itur communitati, iuxta effatum: Θιidquid dere sub voti obligatione; eum Religio ipsaiacquiris Monachus , acquirit Monasterio . teneatur de his providere suis alumnis,luuare omnis dispositio quae fiat a Religioso eosdeiiviue pronainere. ut huiuimodi mediislpro ibio ipsius arbitrio, irrita est , & restiis utantii r quae ordinata sunt ad finem iniit itutioni obnoxia . Quoὸ tamen non intelli- tuti consequendum . Cum autena uius iact igitur de protessis per vota simplicia in So-
importet solutavi do proprium usum pro Gy icietate Ietu. Hi enim solum peccant moria pomi nitatibus Religiosi; hinc nemo nequitit aliter; non tamen tenentur ad restituti de rebus suo utili concessis pro libito dii pruritionem, quia retinerit dominium radicate.
nere line viperioris licentia, ut ex Conili iHinc Religiosi quoque benefietarii peccantriitione Gregorii XIII. A cendente DomNm,iet: am contra Votum paupertatis, si praeterita statuente tro Societate Ietu. Quare elilaeus & dis in itiones proprias beneficiariis , de euentia religiolae paupertatis, ut privetiquae ex his superiunt, in usus profanos impotestate utendi & dii ponendi de quavis reipendant. pro libito, sine Superioris licentia. De Religioso vero qui de levibus dila Ad quod Qtiare ex communi sententia Religiosus nit, eadem ratio valet aede levibus surtis, si prole diis rem nullam temporalem pretio ae etiamsi animum non habeat continuandi .sii. 'i' i limabilem recipere , retinere, absumere ,lEt hoc valet, etiamsi ista sint poculenta &pauper. destruere, permutare , commodare, donare esculenta: quia haec quoque si int pretio aer M . potest sine Superioris licentia . Nihil enimis timabilia . Tenetur insui aer Religiosus ex pretio aettimabile habere potest & tractaretvi voti este animo paratus exui rerum sibi 'rit proprium, idest auctoritate propria, permissariam post emone & usu , omni m mine, Ac arbitrior quia per votum pauper imento quo Superior voluerit r quia nihiltatis, etiam simplex, ut in Societate Iesu ,ipotest retinere , ndi cum ipsius depende post biennimn privatur Religiolus potessate tia. Hinc peccat contra votum qui rem conis ite i dc disponendi sine licentia Superioris cessam abscondit, ne Superior eam auferat, de quavis re temporali dc usu dominii li repetat, vel licentiam revocet . Item qui hero ac independente, ut ci3nstat ex sensu murmure aut querelis Superiorem impeditec usu Ecclesiae ex cap. Non dicat is x II. ne rem concessam repetat; vel quod ei S q. I. ex S. Augustino Epist. cxx. ex cap. VI. perior auserat, conqueratur tamquam dei de stat. Monubor. Immo, iuxta Navarrumiiuria. Nam haec omnia sunt actus sibi usu de SuareE , votum illud obligat etiam adlpantis ulum independentem dc irrevocabiis non desiderandum habere aliquid propriumilem, cuius per votum paupertatis est inca dc ut suum, eκ cap. Voventibus XVII. q. I. pax. Ita communiter. Item non potest Pr . Hine Religiosus ex communi sententia livelsellus rem ad unum usum concessam , ad
solemniter, sive non iblemniter professus ,ialium ustim etiam honesium adhibere et quia peccat, si quid domi aut foris sine licenti athie usus citet sine licentia ; ideoque esset Superioris eκ pressa vel tacita, aut in necei-iactus proprietarius qui per votum pauperta
366쪽
TRACTAT us DE OBLIGAT. SPECIAL. M. CAP. V. tis prohibetur. A tartiori non licet Religioso secum auferre & alteri dare esculenta & poculenta quae in menta singulis apponuntur , niti adiit licentia generalis ulvi psb expressa vel inducta in rebus huiusmodi. Nec valet, quod ex parsi ni a reservarit: quia usus ipsi concesssus est, ut ad sui sustentationem consumat ; & quidquid sui perest, in bonis Μonasterii remanet. Nota, usu consumptibilia quaedam unico actu consumi , ut esculenta & poculenta rquaedam licet corruptibilia , ha re tamen
usum permanentem. Haec autem accipi possunt vel ad unum actum transeuntem, velut res retineantur ad usum durabilem. Porro sive haec accipiantur a Religioso ex ipsis Monasterio , sive ab extraneo intelliges temper ad merum usum & non ut pollideantur illa accipere sine licentia Praelati, praecipue ex bonis Monasterii , est contra
votum paupertatis; eo quod fiat independenter a Praelati voluntate , ac religio simulct iustitia violentur: cum & sit contra Vintum . dc alienum accipiatur . Qtiando autem naec aeceptio letalis sit, dissicile est dotem inare, praecipue quoad esculenta & p culenta . Hinc prudenter advertit SuareE, Theologus non minus doctus quam pius , duo extrema hie elle fugienda : primum , ne nimis alleviando culpam, via relaxationi aperiatur; alterum, ne nimis aggravan do, fragilitas humana periculo ex natur .
Idcirco, subdit; ad lenitatem potius eth prinpendendum. Hoc tamen intellige, nisi forsan Superior expresse interdixissset rerum huiusmodi acceptiones: quia tunc nemini sine gravi aut levi culpa, iuxta quantitatem materiae, liceret accipere. Et ubi non vi-set haec consuetudo nempe accipiendi ex dictis, etiam quando non adiit prohibitio Superioris inducenda non est: quia tendit ad eorruptelam . Religiosi autem hos abusus
introducentes , vel de recenti introductos prosequentes , non sunt immunes plerum-Jue culpa gravi ; cum abusus vergat inetrimentum commune disciplinae regularis:& Superior eui iam demandata est cura disciplinae Monasterii , non agens ne abusus contra eamdem introdueantur, eos dissim Iando, non esset tutus in conscientia , utpoete qui huiusmodi consuetudinibus obsistere teneatur. Et quod dicitur de rebus consumptibilibus acceptis a monasterio, idem inteli, tendum est de aeceptis ab extraneo, si sine licentia Superioris ea accipiat & consumet ruuia eum usus ille acceptatus sit pretio ae-
nabilis , sive res statim absumatur, sive tractu temporis; iam Religiosus aliquid pr
tio aestimabile accepit sine licentia, quae semper requiritur tacita vel expressa , di
peccat contra votum , ut Cinnes conveniunt .
Circa haec tamen accepta ab extraneo , ubi viget licentia tacita Superioris, nec vita communis in tali Religit ire observatur , potest quidem Rei istolus accipiens itidem uti ad proprium usum, quando tamen res illa sit ipsi aliquo modo necessaria . vel etiam ad excolendos Religionis bene saetores equia tunc semper praesiipponi potest tacita superioris licet.tia . Vertim non potest pro libito suo euic uinque de re illa disponere sine violatione voti dc iustitiae . Eo enim ipta quod res transit ad manus Religioli . statim fit res Mon alteriir ae proinde tit ii stilum sine violatione voti disponi non potest a Religioso pro libito; sed etiam iustitiae , quia
privat communitatem re illa quae facta est iub eius dominio. Neque vero potest excusare licentia Superioris , nuta line ration bili eausta Superior concedere nequit talem licentiam , expoliando iure suo communitatem. Nam in tali casu estet non ministr
tor , sed dissipator bonorum Monasterii. Tenetur ulterius Religiosus in rebus ad usam concessis conservandis eam diligentiam adhibere quam viri prudentes dc diligentes in rebus suis adhibere solent. Nam habet obligationes usuarii cui precario conceditur usus , salva rei substantia r dc est actus dominii independenter , rem negligere, vel pro libito deteriorem sacere ac destruere. Et hoc intelligendum est
de rebus etiam quae usu cota sumunti r , ut vestes V. g. aut oleum: quia haec tribuuntur Religioso ad necessariam vel utilem conis sumptionem; non ad destructionem Monasterio damnosam, re ex negligentia acceleratam; quae est culpa contra votum & i, stitiam. Sic P. Antosne .mbilium usum ita Superiores permittant, ut eorum supellex ita tui paupertatis quem proselli sunt, conveniat . nihilque supelitui in ea sit , ut monet Tridentina Synodussus. xxv. cap. I t. Unde qui etiam cum Suis perioris consensu superfluis . pretiolis , dc paupertati non convenientibus utatur , &multo magis impendat pecuniam ad ultim tibi concellam in usus turpes vel vanos &statum religiosum dedocentes , ita ut magis videantur convenire saeculari diviti quam Religioso pauperi , peccat graviter contra
paupertatem. Nam tum paupertatis non
solum obligat ut notat de Lugo ) ad non
367쪽
u tendum sine licentia Praelati; sed etiam ad xxxII. art. 8. docet Suarra cumeonservandum statuim pauperis, & ea Vi i liis . - . tanda quae pauperes non decent secundum Praelati quoque α Superiores meant conia Religionis institutum. Neque vero consen'itra votum paupertatis &. iustitiam, si bo-su, Superioris excusare potest quia talesina Gnventus aliter impendant vel donent usus nee valide, nec licite superior conce-iquam ordinis sui regula , vel approbata eo dere valet. Sic communitet Theologi iuxtalsuetudo , aut superioriim Praelatorum v sacrorum ea nonum statuta. Superior enimlluntas eis permittit. Et si quid notabiled non est dominus bonorum communitatis; inent vel impendant in usus vanos & iupedi sed Deundum regulam ordinis dc praecipuelfluos, peccant mortaliter; & alienatio irri- iecundum eanones , iura, & decreta sui ita est ec restitutioni obnoxia. Praelati enim morum Pontificum sol unam do administra- non sunt domini bonorum communitatis ;tor: ae proinde nonnisi iuxta n aetatem ca-lsed tantum administratores in utilitatem M. nonum 3c summorum Pontificum, conc Iligionis & pios usus, ex cap. II. de donandere potest suis Religiosis res quae suotiNec eos excusare potest consensus Convenin ad usus neces larios. pios , & statum reli- tus , licet hic dominus sit istorum bono. iolum decentes. Alias ipsorum licentia nul- rum: quia tale doMinium limitatum est &sa est. restrictum per votum paupertatis, per Eccle- Quare sequitur evidentissime, quod Reli-lsiae decreta, di per intentionem benefactoriosus impendens aliquia notabile , etiam rum qui ea bona Monasteriis donarunt, ad cum Susterioris licentia, in usus superfluos usus tantummodo necessarios δc pios . Et c profanos , ut in parvula horologia exce- eo magis peceant , si ex tali distributione lentis valoris , aut ea, coii perim ,. & alia & dispendio bonorum Μonasterii continiae cubiculi pretiola ornamenta , in velles seri-iquod propter penuriam defraudentur Relieas aliaque pietiosa & superflua , in sum-lRiosis Monasterii ea quae ipsis necessariaptuos a convivia ., vanas picturas, ludos, &ilunt , iuxta consuetudinem Religionis sive iri alia statum religiosum non decentia; veliquoad solitum victiim, ipsis illum restri de bonis in inium usum concessis, aut debo-igendor & multo peius, si infirmis ex hoc, iis Μon alterii laute vivens et peccat con-ideficiant suis indigentiis neceIlaria , & pa 'tra votum paupertatis . Licentia enim ad . peribus solitae eleemosynae . Nam intentio huiusmodi eκpensas nulla est . Poteit tameniEcclesiae & beneiactorum est , ut praecipue Religiosus cum Praelati licentia aliquam mo- in tales usus bona Monasterio donata exindicam quantitatem ludo exponere divvmo-xpendantur.
do tamen luEus non lit illicitus vel a iure, Licentia Superioris ad usum honorum Re- ω-am vel a regula Religionis abique ullo gra- ligioso concessa debet esse vel expressa ; liceati avamine tum perdentis , tum lucrantis ab vel implicita & tacita quae continetur vir. qu eo: ita ut non teneatur lucrans a tali Re- tualiter & implicite in alia expresta; vel Iipioso Religioni restituere. tacita quae rei cognitionem in Superiore su Procurator, aeconomiis, & similes impen- ponit, di quae eκ circumstantiis adesse i dere nequeunt, alienare, & quidquam pro dicetur , ut cum praelatus sciens subditos
libito dare; sed tantummodo secundum re- aliquid acci pere, retinere, donare, non pringillas ordinis & Superioris voluntatem, &shibet, eum facile possit. Tune enim taei te prout ratione muneris eis concestum iit . consentire censetiir. Secus vero, si difficile Quare si aliquid notabile in alios usus prae-ximpedire posset, eo quod in g. timeret quod ter assignatos a Sia periore , quantumvis lici- suis querelis domus turbaretur. Nam tunctos & communitati deservientes , expen- mere tolerat , nec eoncedit; unde subditus dant praeter expres iam v'l prudenter prae- non excusatur. In Religionibus vero benesiappotitam Suqerioris voluntatem qui agit ordinatis licentia tacita vel generalis non ut dinari nus : iecundum Sanchea aliosque , conceditur, nisi in rebus levis momenti &gravi rer peccant contra paupertatis Votum. crebro Occurrentibus.
Id inque dicen una 'st de dii pentatore quoad Licentia praesumpta, seu interpretativa. distributionem, sive iri quantitate , live in non tussicit, nisi cum res &causta urgeat , qualitat' praeter regulam & Superi ris vo- nec tunc Superior possit adiri, ita ut re luntatoin : nuia quidquid fit ultra faculta-ileatur nolle ut eius litentia expresse peta tem sibi concelsam , fit sinae licentia ac rκ tiar. Sie enim non cellat obligatio legis r. prcinrio arbiti io & aiictori te; adeoque essiquia Superior in ea dispensaret ,' si rogar actus proprietarius , ut ex S. Thoma a. 1. tur . Alioquin inferiores semper, aut sere . Z a semin
368쪽
ΤRACTAT Us DE OBLIGAT. SPE Cl A L. &e. CAP. U. m t sine actuali dependentia disponerent. Qi iocirca ad mortale vitandum , si res di serri possit, aut Superior adiri ; expressa
ipsius licentia requiritur. Etenim alias sup rior esset rationabiliter invitus. Neque
nim potest hic consentire ut inferior sine eius licentia, quando peti valeat, de ictus disponat , ne religiosa disciplina evertatur eum gravi spirituali Religionis detrimento , quod Superior impedire tenetur, saltem signifieando hoc sibi displicere, quando sine gravi perturbatione familiae impΡdire nequit . inii autem ex consensu praesumptorem aliquam accipit, retinet, vel de ea disi ponit, tenetur quamprimum potest , praecipue quoad licitam rei retentionem , licentiam petere . . 'Licentia petita a Superiore, ad hoc ut valida sit , debet esse prorsus voluntaria &libera; non secus ex inrta per metum, dinium, aliosve huiuscemodi modos qui voluntarium minuunt : ita ut talis licentia non fumeeret ad excusandum a crimine proprietatis Religiosum qui aliquid acquireret per huiusmodi licentiam concessum . Itaque si Religiosus importuna sollicitatione aut querelis aliquid impetret a Superiore, ideo sol iam permittente ut uali importunitate se liberet, vel quia timet maius malum, aut ne subditus querelas ac murmurationes esisundat; votum paupertatis violat. Idem dicendum est, si fingat caussam ad licentiam obtinendam ; vel id sileat , quo cognito , dari non solet. Non peccat contra votum Religiosus qui, etiam inconsulto superiore , aliquid sibi ex liberalitate oblatum recusat et quia vi Voti paupertatis non obligantur Religiosi ad acquirendum Religioni ; sed ad non recipiendum, retinendum, disponendum sine Superioris licentia. Possunt tamen peccare con tra earitatem, recusando sine iusta cauisa
quod eis offertur e quia scilicet sine ii ista caussa impedirent bonum Religionis, cui ac quirit Μonachus quidquid acquirit . Secus
Vero, si recuset, ut sacramenta liberius con serat ἰ aut tali renuntiatione proximo aedificationem praestet. Quod si quis oblatam sibi pecuniam precaretiit egenis sui parentihus impendit is dummodo rem expresse aut
tacite quasi nomine suo dandam non ace
piaret ; diei .non posset proprietariusistiscuti nee ille qui Μissas habens liberas , easdem in gratiam alterius Sacerdotis celebraret qui debitum pro iis stipendium reciperet . Meus, si ipse pactum vel acceptumpto Μissa. stipendium eidem Sacerdoti m rigeret , ac porrigi curat line Superioris licentia .
Quoties Religiosus damnum intulte quocumque modo intulit, sive Religioni , si veextraneis; debet, quantum poteli, restituere ex iis bonis de quibus in alios usus disponere potest, vel imminuendo expensas quas licite in botris Conventus facere potest , nisi Superior vel extraneus tale debitum ei condonet: quia omni s iniuria iure naturali rei artiri debet , nisi condonetur . Sic de
Liaeo cum aliis. Nota tamen I. cum P. Antoine circa eaqtiae haes enus dicta si iiii , licet quoad su
stantiam valeant respectu cuiusvis ordinis religiosi; quoad modum tamen spectandas este ἰeges ac regulas cuiuscumque instituti. Nam fieri potest ut quod sorte non repugnat paupertati in genere , repugnet paupertati ut est propria talis vel talis Religionis: quia quaedam in aliquibus permittuntur quae non
Nota II. Si Religiosus sine valida Superioris licentia aliquid donet vel alienet, qui illud accipit, tenetur in conscientia restitue re: eum Religiolus iacultatein non habeat alienandi , bc rerum dominium transse rendi . Circa vero quantitatem quae sufficiat ut is mortaliter peccet contra votum , docent communiter Doctores, eam sufficere quae sul-ficit ad surtum mortale . Nam peccatum
proprietatis se habet ad instar surti ; cum sit usurpatio rei vel usus sine consensu Superioris: qiuae cum sit non solum sacrilega, sed ii mill iniusta, habet quamdam rationem
furti. An vero ad peccatum mortale illius qui paupertatem vovit , eadem requiratur quantitas quae requiri solet in furtis filiorum- familias, erga quos parentes minus inviti
esse solent λ dii putant super hoc Doctores. Affirmant Salmanticenses . De Lugo vero eum aliis pluribus censet, minus requiri in
Religiosis quam in filiosamilias : quia peccatum contra paupertatem non aestimatur praeeiis ex damno temporali , sicut surtum fi lii ; sed ex evenione unius ex praecipuis vitae religiosae fundamentis , quae in paupertate tamquam in tua basi stabilita est. Hine Religiosi proprietarii saeptiis puniti sunt pro voti huius transgressione, eo modo quo numqtiam puniti suere filiis milias . Non desunt tamen qui satis probabiliter velint , rationem habendam status Monasteriorum: ita ut in Conventibus ditissimis tres aut quatuor librae a Religioso subreptae ad mortale
peccatum rcquirantur minus vero in iis
369쪽
' quorum mediocris est eensiis; & multo minus in Conventibus pauperculis. F. II. De voto castitatis. Votum pariter castitatis in professione solemni emittitur : & tale votum consistit in actu quo quis Deo spondet ab omni d
Ieriatione venerea , sive intra , sive extra matrimonium , abi linentiam. Qtiare id omne quod in personis saecularibus cit quomodocumque peccatum contra castitatem, in Religioso est sacrilegium i ac ideo peccatum duplex, seu mortale seu veniale, quatenus
materia vel gravis fuerit, ut solet, vel le-i ' vis ; itemque quatenus adsuerit sufficiens, advertentia, vel advertentia desuerit. Quare ex vi voti castitatis tenetur Religiosus secundum omnes lub mortali non solum abstinere ab omni voluntario actit luxuriae tum interno , tum externo, dc ab omni probabili periculo, ad quod tenentur etiam saeculares; sed etiam tenetur abstinere a coniugio, quod in laicis licitum est r quia votum castitatis etiam simplex , secundum significationem receptam in Ecclesia . consensum Doctorum, re praxim fidelium, haec omnia complectitur . Sacrilegium vero quod eo mittitur in violatione talis voti , graviusi est in Religioso sacro ordine insignito quam
i in saeculari eodem ordine initiato. Nam in Religioso duplex est callitatis obligatio: una ex vi voti einiis in professione religiosa; altera in suscipiendo sacro ordine. s. III.
religiosa definiri solet vineu spirituale obligans Religiosum ad par i s ori rendi im Superiori regulari , in iis praecipue . quae respiciunt regulam illius ordinis quem professus est , Vel quae ad talem observantiam sunt necessaria. Quare ex vi voti ob dientiae iuxta communem Doctorum, tenditur Religiosus ad regulam/ervandam secundum vim obligationis eius in unaquaque Re lisione receptam et quia per votum obedientiae se subiecit regulae & Superioris potestati. Porro cum hoc votum emiserit secundum regulam, se generatim obligavit ad vivendum secundum regulam eo modo quo ipsa imtendit . dc ab obediendum Superiori praeeipienti regulae consentanea. Unde si regula o dinis absolute obliget sub culpa; eius transgressito est contra votum dc sacrilega. Si ve-
ro regula ex voluntate institutoris non o liget sub culpa absoli ite, transgressio non est contra votum I dummodo Religiosus paratus sit poenam subire , quando imponetur . omnis enim regula religiosa , sub qua eo-prehenduntur etiam eonititutiones 3c stati ta Religionis, obligat in conscientia ad e- nam subeundam: eo quia regulae , constit tiones, statuta Religiosorum habent vim legis; cum habeant auctoritatem a Papa illa confirmante , vel fiant per iurisdictionem a Deo acceptam. Idcirco obligant in conscientia vel ad culpam absolute, vel saltem ad poenam . Praeterea Superior habet iiis puniendi actus contra regulas Δc statuta. Tenetur pariter Religiosus ad res contentas in regula , pertinentes ad vota dc ad ea
quae in sua Religione praecepta sunt, & quidem sub mortali, sit res sit gravis ; sub veniali , si levis . Nam tenetur servare vcta seeundum regulam; &illa Obligant pro
ditione materiae, gravis nempe vel levis . Tenetur etiam ad ea omnia quae contentam
nee ordinis constitutionibus, regulis, statutis Superior praecipiat, sive ea expresse , sive implicite &. virtualiter instituto ac re gulis contineantur , vel ad illa etiam indirecte pertineant; oc eo magis, si praecipiat in virtute sanctae obedientiae , in nomine Christi, vel simili forma qua indicat se velle obligare graviter , vel quantum potest . Nam per votum obedientiae ad hoc se obligavit, ut constat ex sensu dc usu in Rei sionibus receptor & Superior ius habet praeis ei piendi dc graviter obligandi secundum regulam cui Religionis obedientiam vovit de se subiecit, quamvis ipsa regula, & praeei so Superioris praecepto, non obliget absolute sub culpa. Alias votum obedientiae illus
rium esset , ut ex S. Th- X. 1.clxxxv I. an. 9 ex cap. xv II. de eleel. in s. colligitur. Quare Superior praecipere pol est non ea tantum quae sunt in regula, ta
metsi haec absolute non obligant ; sed ea quoque quae necessaria moraliter sunt ad praecavenda peccata, ad arcenda scandala , ad institutum, regulas, vota servanda : dc ad hunc finem potest nova condere statuta , praecipue quando inobl ervantia alicuius regulae dc constitutionis ad religiosi status I xitudinem duceret. Haec enim virtualiter aeimplicite pertinent ad institutum & vota .
od si Superior non utatur forma praecipiem di, non videtur obligare eius praeceptum sub mortali; sed solum sub veniali, si aliquo modo iii beat. Nota, non posse superiorem ratione voti
370쪽
quo subditus ei parere tenetur , ipsum obli- stare ad illa quae sunt infra regulam , quia Iaxitatem iuberet; nec quae sunt supra regulam, quia graviora praeciperet quam fert lex ad cuius observantiam se voto obstrinxit; nec praeter regulam , quia res vanas inutilesque nihil ad institutum conserentes praeciperet. Non enim parendum est homini auctoritate sua utenti in destructionem, non vero in aedificationem; sed solummodo quamia iuste, rationabiliter, ac rationi consentanee de iustitiae praecipit. Quocirca & sis quendum est , quando credendum id quod praecipit, non tantum explieite , sed implicite etiam in regula vel constitutionibus contineri, cuiusmodi sunt ea quae ad regularem observantiam dc spiritus primaevi continuationem tertinent, ut talem pro tali culpa poenam subire , a ludis quibusdam abstinere , Ordinis negotia prosequi, hisque simi lia . Hinc Monialibus praeeipitur arctissima
clausura , licet eam non voverint . Sic praecipere Superior potest ut quis ambulet, quiescat , animum recreet eum aliis , quo vegetior fiat ad laborem & onera resulae . hirnely . Difficultas hie occurrit, an Superiori v Ienti re rmationem inducere, parere tenea tur subditus. Et in hoc videndum est, num
agatur de res armanda disciplina Religionis quae sit collapsa in substantialibus: itaut sere obsoleverit paupertas di nihili ducatur obedientia , Tunc enim omnino parendum est e quia ad minus Superiori obsequendum est , quando id praecipiat sine quo salus aeterna consequi nequeat . Idem aliam dicendum de iis quae immediate ad votorum O, servantiam conducunt: ut v. g. si praecipiat Superior subdito ne servet apud se pecuniam sine eius licentia; hic parere debebit. Si vero disciplinae relaxatio sit in his quae non sunt substantialia , videndum est, num illa
procedat ex consuetudine; an rem ex Pomtificis indulto mitigatus sit tiWr. Si hoc P- eundum sit et resistere valet subditus ; quia mitigatio Pontificis in regula est altera lex . Si primum : quando consuetudo quae distiplinam laxavit, legitime est praescripta, id est ex praescripta legitime eonsuetudine derinatum est primaevo ra ori; non tenetur R isiosus ad pristinum rigorem , ut communius fatentur Theologi . Nam dum vovit , non rigidiorem , sed mitiorem regulam vovere intendit. Praetere non plus auctorita. eis habent leges mon sticae quam leges Ee-elesiae, quibus non ram in his quae ad di-
ltiplinam spectant, derogatur. Ore licet
graviter peccent qui eat dem consuetudine, inducunt, vel his utuntur ante praescripti nem , non ii peccant tamen qui eos post praescriptionem sequuntur . Porro in casu quod re rmatio statuatur a Superiore de consensu Capituli aut maioris partis prosese solum, licet non conveniant super hoc D flores, tutior tamen dc probabilior est, nereissario parendum este . Nam licet posseeonsuetudo regulam infirmare . nequit ta-j men tollere Superioribus, idest Capitulo facultatem eam restaurandi , nec subdito obligationem restaurationi huic humiliter ob diendi: ut patet in Ecclesia quae tametsi di se simulet ad tempus quosdam abusus, eosdem
tamen, data occasione , etiam per censuras tollere conatur . Tridentinum autem
Concilium talem facultatem reformationia Praelatis concessit Iess. xxv. cap. I. de regia. Toumely . Religiosus obligari potest a Superiore et iam cum periculo vitae, quando actio perieulosa necessaria est ad commune bonum Religionis. Sic Suarea cum aliis . Hinc ob
ligari potest ut assiliat seatribus eiusdem Religionis peste insectis: quia commune bonum Religionis exigit ut Religiosi in necessitatis bus sibi ad invicem subveniant; & hoc saltem implicite in regula continetur . Sic CHietanus. Similiter Religiosi qui vi sui instituti tenentur incumbere proximorum saluti obsequi debent Superiori praeeipienti minis rationem Sacramentorum saecularibus peste i sectis , quando Parochi ad hoe imisendum ob infirmorum copiam satisnon essent: Ac Superior hoe suis subditis praecipere tenetur . enim est seciuidum eorum regulam . vi cuius munus eorum est ut sint Episcoporum dc Parochorum madiutores, eos in prinximorum salute adiuvando . Ita P. Λntoine cum aliis. Nota quod peccatum contra votum obedientiae duplicem continet malitiam: unam
sacrilegii ob votum ἔ alteram iniustitiae ratione traditionis sui i ius factae Religioni eiuliamque Praelatis. In dubio vero de pintestate Superioris vel an res praecepta sit lieita, subditus parere debet ex can. duodculpator xx III. q. 1.ὶ quia praesumptio stat pro Superiore, qui cum ius habeat praecipiendi quidquid certum se non excedere ei potestatem, est in possessione praeeipiendi ;& melior conditio est possidentis . Mare sive iaperior vetet, sive deneget iubdito etiam irrationabiliter, praecipue quoad licentiam rerum necessariarum , dc nihil sequa tur in Relisiolo contra aliquod praeceptum: