장음표시 사용
241쪽
piunt aut sentiunt varios spiritualium gaudiorum seu consolationum modos. Nam interdum videtur sibi, quod resolvuntur in quandam spiritualem dulcedinem, ita quod omnia, quae vident et cogitant, judicant esse plena inos abili dulcedine. Nonnunquam habent quandam seeuritatem humilitate plenam, qua mediante ipsi sibi- ipsis Vilescunt, recipientes duntaxat consolationem in his, quae sunt secundum Deum et placent D O. Nam
quotieseunque quis placet sibiipsi et de seipso gaudet,
Vere sciat, se Vere humilitatis esse eXpertem, et eonsol tiones, quae exinde oriuntur, non esse a Deo. Vera
humilitas semper conjungitur consolationibus bonis et divinis, et facit, ut homo cognoscat suam vilitatem et suos desectus, et ideo ipse sibi vilescit, et in oculiscordis sui abominabilis videtur, in seipso plus comprehendens quam totus mundus, et een8et, Deum tantae esse excellentiae, tantaeque majestatis, ut totum suum residuum videatur ei quasi nihil esse omnino, nisi imquantum in talibus rebus Deum speculamur. Aliquando anima sentit intra seipsam quandam spiritualem ebrietatem, eam in divinas laudes et ad sancta devota suspiria commoventem, ita ut interius non se valeat continere, quin exterius per aliqua signa pandat. Nonnunquam videtur ei, quod omnia sunt plena claritate divina, et quod universa glorificant Deum. Τertio habitat Deus in anima per quandam union m, sicut in beatissimo Apostolo Ρaulo et in aliis excellentissimis contemplativis, de quo loqui me indignum reputo, illud magnis Doctoribus relinquens: nostrae ruditati su sciant, quae dicta sunt.
242쪽
Quod omnes tenentur se extendere ad perfectionem sub poena damni praesentis et futuri, et praecipue Religiosi.
Vox multorum est: suffieit mihi vita communis; si cum infimis salvari potero, satis est; nolo merita Ap stolorum; nolo per Summa Volare; contentus sum, incedere per planiora. Sed Viderint hi, quod jam imperfectio est, nolle esse persectum, ut dicit Gerson in sua mystica theolosia: in via enim Dei non progredi retr fredi est. Damnatur in8uper servus piger, qui tale tum servare contentus illud in senus non tradidit. Faciamus hoc perspicuum in exemplo familiari. Habet aliquis praepotens et nobilis paterfamilias plures filios, quemlibet aptissimum ad ampliandum rem familiarem industria sua; unus illorum aliis laborantibus sedet in domo piger et iners, nihil curans, dum modo nihil so dide vivat; nihil altum, nihil praeclarum Vol dignum ingenio suo aut paterna nobilitate recogitet; dicit, sunficere sibi bona jam habita et qualicunque vita uti:
evocat autem pater eum ad actus sublimiores et arduos, monet, stimulat: si hic filius non obaudit, neque obedit : liquet, quia odiosus erit patri. Sic similiter ponitur apud patrem eoelestem his, quos trahit ad charismata meliora et ad aetus diviniores, dum torpescunt haerentes infimis, neque ad perseetionem semotipsos
extendentes. Quod tamen intelligendum est de illis, qui nullo statu vel officio humiliori sic alligati tenentur, quod absque praecepti transgressione nequeant ad
243쪽
altiora conscendere. Et his sufficit; altissimum reputari debet in sis, quod propter divinae jussionis obediem uam in illo statu tenentur astricti, quamvis ad perlacti
nem non se extendant contemplationis.
Animadvertendum denique est, quod, et si Maria honorabiliter cum Μartha poterat hospiti Christo minustrare, collaudavit eam nihilominus Christus, quod uni intenta optimam partem elegerit. Itaque ma edictus, qui partem suam, si aliter liceret laeere, facit deteriorem.
Ex praemissis liquido apparet, quod, cum Vita Comtemplativa, sicut ostendunt Theologi, sit persectior quam aetiva, quilibet ad contemplationem idoneus, non Pra alligatus actioni obedientiae necessitate, potest ad iIIam libenter se tradere, dimissis operibus vitae activae. Unde dieit Augustinus: Otium sanctum quaerit charutas, negotium solicitudinis suscipit necessitas charit iis, quam sarcinam si nullus imponit, contemplationi vacandum est, quasi dicat: quod si negotium, id eat, actionem charitatis, nemo imponit, scilicet Superioris jussione vel evidenti necessitate, debemus contemplationi vacare. Neque opponat quis facultatem, quam haberet in vita activa proficiendi, et condemnationem suam, si talentum abscinderit, in quo posset negotiari praedicando, vel pauperibus ministrando, quoniam abunde proficit ecclesiae contemplativus, obsequens Deo corde vel intellectu, ubi alii de manibus, Ore vel pedibus subserviunt. Qua de ro multi sunt, apud quos damnabilis judicanda est omissio contemplationis inquirem dae , quemadmodum hi, qui sunt positi in schola reli-
244쪽
gionis, quae est schola devotionis, orationis et fetuum. Quales insuper convenit esse Ecclesiastleos, qui labores Populorum in otio possident, ut custodiant justificationes Domini, et Iegem ejus exquirant: quales demum plures inveniuntur tam viri quam seminae de saeculo, quihus sufficiens otium, instructio et ingenium suppetunt, ut se totos in Deum convertant et rapiant. Saltem habeant fidem, spem et charitatem; non enim requiritur major instructio ad hoc, ut secundum totum suum asseetum valeant in Deum serri.
Quomodo in certis casibus debet vir contemplativus de alto contemplationis descendere, et ad tempus sua spiritu lia exercitia interrumpere.
Duobus modis debet contemplativus sua praete mittere eontemplandi exercitia, et descendere de monte eontemplationis, scilicet ad seipsum et ad proximum. Ad seipsum debet tripliciter descendere contemplator. Primo, cum quis in altiori gradu constitutus doscendit interdum, ut se persectius in inseriori gradueXerceat, ne Semper Supra aBeendens negligens amittat,
quod inserius jam acquisierat. Neque enim quis in supradictis exereitiis ad anteriora sic se debet extendere, ut non sit ei opus penitus ad posteriora respicere: sed ita debet in anteriora tendere, et de Virtute in virtutem procedere, ut nequaquam negligat gradus, ad quos devenit, Vel per quem ascendit, sed summopere studeat eos custodire: V. g. Ρer timorem primo fuisti
245쪽
eompunctus de peccatis, per timorem et meditationem mortis et judicii et poenarum infernalium, et alia multa bona egisti in via pumatina. Deinde venisti ad spem
per considerationem divinorum beneficiorum in via silmminatina. Demum ad unionem eum Deo per Seraphl- eum Θt ardentem amorem in via unitina. Nunquid
frater, quia ascendisti ad talem unionom, debes tim rem et meditationes mortis et judieii prorsus deserere Absit. Immo interdum debes descendere ad attente considerandum mundi hujus vanitatem, Vitae tuae brevitatem, infernalium poenarum acerbitatem, ut timeas deorsum descendere, et tali timore alliciaris ad coel stia, et quasi quodam stimulo compellaris ascendere; et sic semper in tuis exercitiis per spem et charitatem ascendas, ut ad timorem descendas, donec in te charitas perficiatur, qua soras timor mittatur: et ne sorte deeidas in praesumptionem et securitatem, et torpescas. Et per hunc modum viri sancti ascendunt usque ad coelos, scilicet per spei et charitatis assectum et desuderium, et descendunt usque ad abyssos per poenarum inserni diligentem considerationem. Seeundo modo debes ad teipsum descendere, scilicet ad exterioris hominis in moribus et gestibus debitam compositionem et ordinationem, ut interior devotio et sanctitas tua in exterioribus elueescat; sic enim mores exteriores regere et nosmetipsos circumspicere debemus, quatenus cunctis imitabiles et amabiles no ipsos exhibeamus. Hoc autem optime explebimus, si tria in exterioribus moribus observare studuerimu8. Primo, ut mores nostri sint maturi. Secundo, ut sint
246쪽
humiles. Tertio, ut sint benigni. Μaturitas namque nos aliis exemplares reddit: humilitas nos custodit: benignitas universis amabiles facit. Tertio modo debemus descendere ad nosipsos, scili-eet ad faciendum aliquod corporale Seu manualΘ Opus. Ita enim debemus spiritualia exercitia ordinare, ut quotidie in opere manuum suis et eertis temporibus nosipsos exerceamus, et Suis rursum temporibus in spiritualibus exercitiis proficiamus: quamVis manibus operantes illis vaeare possimus orando, meditando, et ad timorem et alias spirituales et virtuosas affectiones no metipsos excitando. Hoc sancti Ρatres nostri pro regula habuerunt: ut quanto fidelius ad opus manuum se com ferrent, tanto ad altiorem puritatis et charitatis gradum sperarent se perventuros. Itaque homines fragiles cum simus, non putemus nos esse Angelos, qui semper utuntur cibo spirituali, quem nos ignoramus, et Velimus semper spiritualibus Vacare exercitiis, sed certis temporibus nosipsos operi manuum aptemus multiplici
Prima est, ne taedio victi, omnino spiritualia exercitia relinquamus. Neque reputemus nos sanctiores et spiritualiores, quam fuit ille magnus Antonius, qui, nisi talem exercitii spiritualis et operis manualis vicissitudinem ab Angelo didicisset, taedio Victus, ad sae- eulum rediisset. Ideo vult Cassianus, quod, qui non est contentus, quotidie aliquid manibus operari, non potest in cella finaliter perseVerare. Secunda est: quamvis enim ad modicum illa manualla opera a contemplatione nos retrahant, postea tamen
247쪽
valentiores et ardentiores ad eam nos reddunt; non enim possumus eum concupiscentiis ascendere, immo illae ascensum impediunt, et ideo has concupiscentias oportet nos Vincere, et praecipue opere manuali; in desiderio est enim omnis otiosus. Sic ergo saepe opus manuum deservit spiritualibus exercitiis, in quantum impedimenta removet ascendendi per contemplationem. Ortia ratio est: cor enim nostrum est Valde instabile, et hinc inde velut navicula in fluctibus maria fluctuans quatitur variis meditationibus et aspectionibus. Igitur, ut dicit Cassianus, cor tuum Velut quadam ancora te decet figere pondere, scilicet et occupatione alicujus operis manualis. Quarta est, quoniam plures aditus tentandi inimicus in nobis reperit otiosis quam oecupatis; siquidem
occupatus uno daemonΘ tentatur, otiosus Vero innumeris daemonibus devastatur. Ρropter has rationes et plures alias, quas ob vitandam prolixitatem omittere Volui, sancti Ρatres, et praeeipue in Aegypto, tam fideliter manibus laboraverunt; et ideo tam sublimiter a
Sanctis extolluntur. ΝΘ autem a spiritualibus exercitiis longe discedamus, ea debemus magis opera corporalia, quantum in nobis est eligere, quae eum spiritu libus videntur majorem convenientiam habere, Sicut sanctos libros scribere, quod minus a spiritualibus impedit, et est spiritualiter magis fructuosum. Debemus igitur fideliter manibus operari non sicut saeculares, qui recipiunt solum mercedem transeuntem: nos autem non solum temporalem mercedem, sed immarcessibilem recipiemus coronam in coelis.
248쪽
SECUNDUM VIAΜ CONTEMPLATIVAΜ. 223
Attende, quod Saneti angeli laborantibus pastoribus
Christum natum annunciaverunt specialiter. Non tamen simus in laboribus nimii, sive importuni: sed moderati et discreti, silentium praecipue cum laboramus cu8tο-dientes, silentium enim, in quo juxta Ρrophetam est sortitudo nostra: et si ubique et semper est obSerV-dum, nisi necessitas vel utilitas cogat Vel suadeat, maxime tamen in opere manuali, juxta illud Apostoli: obsecramus nos in Domino Jesu, ut cum silentio panem
Similiter necesse est Saepius , propter proXimum nostram interrumpere contemplationem ad tempus, et hoc triρliciter, scilicet propter auperiorem, propter aequalem, et propter infer iorem. Ρropter superiorem quidem: quia quamvis, quantum in nobis est, Semper appetamus vacare spiritualibus exercitiis, scillest vel cum Lagaro peccata nostra deflere et compunctionem ex memoria peccatorum Vel extremi judicii in nobis excitare, VeIcum Μaria ad pedes dominicos sedere, id est, in Vita et passione Christi mentaliter nos exercitare, Vel quο- vis magno alio exercitio spirituali: si tamen Venit Sup rior et vocat nos, jubet deserere contemplationem, Statim dimissis omnibus est obediendum, et debemus noS-
ipsos ponere ad pedes Vicarii Domini, id est, Superi
ris, dicentes: Paratum cor metum D A, paratum cor meum. Ρaratum: ut ad tuum imperium contemplationi Vacem. Paratum: cum jubes, ut exterioribus ministrem. Hoc non solum ad jussionem Superioris facere obligamur, Sed etiam nonnunquam ad exhortationem fratris ex charitate: omnia enim exercitia sua sancti Patres
249쪽
Iibentius postposuerunt, ut obedientiam invio abi1iterserVare po8sent, atque hoc super omnia reputabant, si non suam sed alterius implerent Voluntatem. Et quanquam obedientia praeeepti vel necessitatis eat magis necessaria: noli tamen discutere, si teneris VEI non, quia saepe obedientia charitatis est magis moritoria et eliaritatem auget devote impleta. Secundo propter aequalem licet interdum spiritualia exorcitia dimittere, scilicet ut ei subveniamus, moti compassione, pietate, auxilio et consilio, scilicet corporaliter amictos juvando et eis succurrendo, et multo magis, si viderimus aliquos spiritualiter amictos; debemus enim eis auxiliari quantum possumus admonendo, eorripiendo et attrahendo, in tribulationibus et tEntati nibus consulendo et consortando. Nisi enim ΡauIus datertio coelo descendisset et de alto statu mentis suae infirmioribus se inclinasset, neminem attraxisset; sed descendit, laetus omnia omnibus. Et carnalibus praedicabat quidem Jesum et hunc crucifixum, spiritua1ibus autem spiritualia comparabat. Similiter et nos dehemus esse omnibus omnia, singulis Succurrentes, prout necessitas exigit, maxime, si viderimus aliquos a Christi jugo suberrare per aliquod mortale peccatum, attrahendo, admonendo et corripiendo. Neque dicas in corde tuo: sufficit mihi salvatio mea: pro me Volo es8e Solieitus, non pro alio. Neque dicas: Nunquid ego superior ejus sum, aut ejus custos constitutus y Ecce talem cogit tionem non gignit gelus Dei. Debes igitur proximo succurrere: si corporaliter eget, ei opem ferendo corporalibus eleemosynis; si autem spiritualiter, satage pro
250쪽
viribus ei spirituale auxilium ferre, fundendo preces pro eo, consulendo, instruendo et dirigendo maximo in tentationibus ot spiritualibus exercitiis. Sed vide,
ns alios doceas, quod ipse negetas: melius est enim humiliter confiteri ignorantiam tUam . quam praeSumptuose velle docere. Sit tamen consilium tuum divinae Scripturae consentaneum semper. Ea autem, quae in
consilio recipis, Vel de quibus cum aliis consulendo percipis, si secreta fuerint, eaVe ne publiees, maximo de tentationibus aliorum: lnde enim saepe pericula veniunt. In consiliis etiam dandis eave ne propriam sequaris passionem et inclinationem, nam illa pervertit judicium, et gelus sapere nescit. Rursum, antequam consilium impendas, maxime in rebus arduis, diu d liberato, et non quod prius Occurrerit edicito, sed tracta apud te, submisso consilio tuo semper sentire aliorum, ne pertinax inveniaris, et Velis tu magis consentire humilibus, quam tibi consentiri, unde tu nullius comsilium debes vilipendere; Deus enim saepe revelat parvulis, quod abscondit a sapientibus: omnium consilia attendas: non tamen suscipias secundum illud Apostoli: omnia probate, quod bonum eat, tenete. 'ertio debemus ab alto contemplationis ad proximum inferiorem descendere, ut scilicet, cum quis habet curam alios regendi, quales Sunt Praelati, qui sappea contemplatione necesse habent cessare, ut subdit rum custodiae et disciplinae intendant. Custodiae quidem, ut conserVentur stantes, qui jam digne conversantur: disciplinae, ut corrigantur errantes et minus ordinate conversantes: alias certe Deus Sanguinem animarum