Quaestiones Zenodoteae

31쪽

drinum Hesiodi Theogoniam illustrasse commentariis ), atque dee0rum natura hoc suspicari licet Zenodotus cum, ut supra vidimus, Homerum tutatus sit a Platonis criminibus, nonnihil habet probabilitatis, eum hoc in libro Hesiodi, quem Plato aeque atque Homerum vituperavit ), defendendi occasionem n0 praeter

Iam subsistamus, ut quid de Zeno doti lexandrini studiis in universum statuendum sit, exponamus de fragmentis enim, quae praeterea viri 0 et plerumque enodoto Alexandrino adscripserunt vel, ut accuratius loquamur, ei, cuiu Opera enumerantur in tabula uidiana inde a verbo ἔγραφε, cum Zen0doti nomen nudum omisso cognomine sit traditum neque Hesychii testimoni uti liceat, iudicium tam incertum est, ut de auctore nihil certi affirmari possit. Nam etsi librum, qui inscribitur ἱστορικα πομνήματα s. επιτομῶ, et θνικας ε ει , ut infra dicemus, aut ad Zenodotum Alexandrinum aut ad Mallotam redire pro certo sere est habendum, tamen omnia, quae ultra tendunt, merae sunt coniecturae dubitationi valde obnoxiae. Quae cum ita sint, reliquiis iis tantum, quae ad Zeno d0tum lexandrinum sine dubio reseruntur, adhibitis iudicare voluimus. Scripsit Ze nodotus Alexandrinus solutione Homericas librum, qui inscriptus fuit προς Πλατων περ θεων, commentarios in Hesiodi Theo-g0niam. Duobus in libris nam de commentariis ad Hesiodi Theogoniam pertinentibus certius affirmare dubito et in λυ-6ε6 et in libro contra Platonem conscripto eo, ut vidimus, consilio est usus, ut poetas a criminati0nibus eis intentis defenderet; atque in illo Homeri, in hoc cum aliorum tum H0meri partes suscepit. Qu0dsi addis commentarios ad Hesiodum spectasse, iure colligimus poetarum studi maxime operam navasse Zenodotum Alexandrinum. Iam quod attinet ad rationem, quam adhibuit in studiis grammaticis, tenendum est ab argutiis eum non abhorruisse neque, cum Platonis doctrinam impugnaverit, temeritate quadam caruisse; sed nihilominus dubium mihi esse non videtur, qui in explicando et indagando vero operam collocaverit, non in ingenii acumine stendando vel simili pravo studio.

32쪽

D aetate en0d0ti Alexandrini nihil constat certi. Neque tamen, si tudiorum eius genus respicis, improbabile esse videtur eum saeculo fere primo aut alter ante Chr. n. vitam degisse Alexandriae. Quae computatio haud scio an ea re commendetur, qu0d 0gnominatus fuit o ἐν asτει. Nam verisimillimum esse videtur c0gnomen illud, i recte interpretati sumus, natum 88 tempore, quo enodotum Ephesium in regia versatum esse ali erat notum.

33쪽

Pars tertia.

Venio nunc ad Zenodotum Mallotam, quem a Pergamenorum grammaticorum parte stetisse, ut iure Κρατητειος appellari potuerit, et auctorem libri, cui est nomen προς τα Ar ριώταρρουαθετουμενα, intellegendum esse supra diximus. Sequitur ut reliquiis accurate tractandis nostram sententiam stabiliamus. Sunt autem loci, quibus Zeno doti Mallotae nomen perhibetur hi: 1. Schol adorat. s. 33 Ζηνόδοτος de ὁ αλλώταὶς

ν Deest apud Eust cognomen Mallotae at certe res ita est tractanda, ut, ubi duobus in lantibus idem perhibentibus enodoti nomen exstat hie cognomine addito, illi omisso ei fides habeatur, qui formam pleniorem nominis reddit, quam ob causam nostro loco Zenodotum Mallotam intellegendum esse apparet.

34쪽

φησιν.

Atque primum enodotum a patria Mallo cognominatum Cratetis suisse sectat0rem eludet ex schol T ad Il. o 262. Nam cum Aristarchus Hatri or a deorum medicum diversum esse ab Apolline 3 observaverit, Crates autem utrumque eundem esse statuerit h), Zeno d0tus Mall0ta' Cratetis partes secutus est. Ceterum enod0tum Mallotam, cum Paeana deorum medicum et Apollinem eundem esse docuerit, quod hic medici vice quodammodo fungens Hectorem lapide ictum redintegret et suscitet, errasse satis appareti collatis Il. . versibus 401 900. Perlustremus nunc cholion, quod fertur sub lemmate λαχε:e8 enim apti88imum, ex quo cognoscatur Zeno doti Cratete ratio,

Paulo aliter verba leguntur in TOWnt.' Si scripsit eyne l. c. I p. 498 pro lectione tradita μαλῶς τις, quam coniecturam facillimam et elegantissimam nemo non comprobabit. δ CL Lehrs l. c. p. 177. M Cf. schol. A adest. ε 899. β CL schol. A adest o 363. ' Cf. Selineidewin Philol. II p. 64 Wauhsmuth l. l. p. 28. 7 Cf. O. Carnuth, Aristonici περι λὶμείουν Oδυσσείας et emendat. 9. 44. ' l. c. p. 764 cf. Wachsmuth l. c.

35쪽

Zenodotus propter notionem λαχε Homerum Chaldaeum fuisse sibi persuasit, apparet, quam vehementer amplexus sit Cratetis placita. Qui cum Homerum persectam omnium disciplinarum cognitionem habuisse statuisset, ut eum linguae quoque Chaldaicae peritum fuisse censeret quid mirum, qu0d Zenodotus Mallota usque eo processit, ut eum cognitione rerum astrologi carum, qua dicimus, imbutum et Chaldaeumi natione suisse contenderet Ceterum ne offenda in ea re, quod Zenodotus principem poetarum Graecorum pr0pter illud λύν Graecum natione non fuisse docuit, adnotaverim alio grammati eos aeque a Zenodotum rebus quibusdam in Homeri carminibus enarratis vel moribus descriptis adductos de poetae patria alis singularia protulisse Assero exempli gratia Meleagrum Gadarenum ), qui Homerum fuisse Syrum autumavit, atque Aristodemum Nysaeum ), qui eum Romanum habuit. Ceterum de Zenodoti iudicio, quid sit statuendum, exp0nere SuperSedeo. His odis duobus addidit aclismuthius 3 tertium, quo enodotum Mali 0tam Cratetis doctrinae prorsus addictum suisse demonstrasAe sibi videtur schol. A ad Ιl λ 54. Tradita habes

Qu de loco sic statuendum esse videtur. Seh0lio corruptela laedatum esse neminem fugit; nam particulis καὶ - δε locus non est, cum Cratetis et Zeno doti sententiae discrepent. Iam duae exstant emendandi viae, altera ut in sententiis, altera ut in particulis,a - d mendum inesse iudicemus. Neque dubium esse

36쪽

videtur, quin Lehrsius y huic l0co medicinam attulerit delenda particula καί quo tacto omnia bene se habere concedendum

est. Nam ach Amuthii coniectura, quam 88 elegantissimam non nego, ea re impr0batur, qu0d difficile est ad explicandum, cur sch0liasta exp0nens Cratetem et Zenodotum plane idem docuisse, tanta verborum ubertate sine causa usus sit. Quam ob rem hoc loco dissensisse Cratetem et Zenodotum tenendum est, neque quidquam impedit, qu0 minus de Zeno dolo phesio cogitemus ), qui iis locis, ubi cognomen non additum est, quippe

qui praeter omnes eiusdem nominis grammaticos 0ruerit, est intellegendu8. Sequitur ut de scriptis enodoti Mallotae, quae dicenda habeam, expromam Librum, cuius menti saepius est sacta, προς Ta Ir 1ριύταρχου θετουμενα a Suid Zeno dolo Alexandrino attributum ad Mallotam transferendum esse quoniam Supra contendimus, num reliquiis aliqua ex parte nostra sententia sulciatur quaeritur Exstat inter scholia, quae praemisimus, illud

ε τερρο ἐθαριν καὶ oιdλὶν 'qua de re uenigero disserenti haut allor aut Zenodotus Mallotes locum e Cratetis editione

laudans hunc quoque versum a praeceptore Cratete insertum

quem alium Versum .246 adiecisse legimus non miserat' )non 8sentior, nam cur Cratet huius versus interpolationem imputemus non 88equor, praesertim cum huiuscemodi nihil traditum sit immo vero quaestionem ita esse c0mparatam iudico. Perhibitus erat in parte librorum manu scriptorum ille Versus, quem Aristarchum removisse verisimile est, cum Zenodotu8i Herodiani seripta tricem. 9. 270. η Cf. quae de Zenodoti sententia in dissertationis parte quinta

δ Falso ad hunc librum revocavit Pluyger p. 5 schol B ad Il. 141 disserens: Quae autem a Zenodoto ad auctoritatem horum Versuum labefactandam disputata esse dicuntur, ad antiquiorem Ephesium trahi vi possunt. Dubitatio enim, quam hi habent, non minus valere videtur ad improbandos Il. τ 388 389, quos tamen Ephesius retinuisse diserte in schol ad h. l. traditur' nam bene docuit ueniger p. 37 a grammatico enodoti Ephesii rationem male intellegente causam, cur hos versus ineptos habuerit hoc loco, inveniam 88e. M p. 24. Ceterum f. Friedlaender, Ariston p. 25, qui versum a Zenodoto Mallote adiectum esse dicit.

37쪽

Mallota eum defenderit. Iam vides ad eum bene redire librum de versibus ab Aristarcho damnati c0mpositum. Quod Si quaeris, quo iure Zeno d0tus hune vergum retinuerit in textu, si paulo

accuratiu locum inspexeris, eum erra88 intellege8. Ceterum

de sanni sententia, ex qua se hol ad Il. 0 262 ex libro πρ0ς τα I Ἱριώταρχου θετουμεν petitum est, infra dicemus. De alio libro, quem conscripsit Zenodotus Mallota, docemur

sch0liis Vergilianis. Statuimus enodotum a Paeeone deorum medico non distinxisse pollinem, qua de causa, et8 cognomen additum non est, ad nostrum spectare grammaticum apparet schol Ver ad Verg. Aen. XI 238 ): Zenodotus in eo quem inscribit Halaa tar . . . . iam sub nomine Naucratis tacit disserere Ari8tarchios, qui putant alium Paeana esse, alium Apollinem, ip8 eundem nec diversum multis docet. Proximum est ut in verbis traditis, quae ex ellii recensione prop08ui, constituendis paulum subsistamus. Habet codex Paetona, quod correxit Maius in Paeana mihi autem Selinei deWinus 3 melius lectionem c 0rruptam emendasse videtur scribens Paeeona, quod si ad litterarum ductum spectas multo est aptius.β Sequitur ut de libri titul agamus; nam elucet ad verba in eo quem inseribit notionem libri esse subaudiendam. Atque Maius quidem dubitavit, utrum Iaιανιην an Πειτονιχὶν legendum Sit,

in litteris . . . . iam vestigium vocis historiam ex Stare censuit Keili nihil cognoscere contigit nisi vocem a littera II initium capere et priorem partem ortasse πάτρων legi 088e. Quae cum ita sint, non est mirum, quod varie iudicaverunt viri docti. Atque ut non dicamus de Selinei deWini opinione censentis ortasse περ in initio litterarum mutilarum l0 cum tenui 88e, qua coniectura nihil sere lucis assertur huic rei diiudicandae, Duenigerus diti0graphia quam dicunt νιχνονιαν scriptum et saφνηφορια vel simile verbum intellegendum esse statuit. Sed

i Sehrade p. 431 adn. 1. Ceterum f. Friedlander, AriSt0n. p. 25, qui versum a Zenodoto Mallote adiectum esse dicit.' Quaestiones Homericae Particula I p. 19. Ind. leet Gi88 1S5l.

38쪽

hanc opinionem probabilem esse iure negamus. Neque quod ex litteris servatis tacillime restituitur παντοδαπ=ην historiam μscribendum esse contendere possi8, nam quae exhibentur de libri argumento Zenodotum inducere Aristarchios disserentes de Paeeone et multis docere Apollinem et Paeeona eundem esse μnon quadrare videntur in Variam historiam', in qua narratiun culas et commentatiunculas minoris ambitus tradi exspectas.

Proxime ad veritatem ii aceessisse mihi videntur, qui pr0secti ab iis, quae Maius legisse sibi visus est, Iacar ιλὶν vel simile quid in initio loci corrupti exstitisse sibi persuaserunt. Quodsi

supra leetionem Paeeona recte in textum recepimus, assentiendum est actis muthio, qui vocem Iaικνονίχην restituit. Qua in coniectura pensitanda illud certe concedendum est litteras h. . . iam pr0rSU neglegi. Sannus autem, qui librum IIaιανέχην inscriptum esse sibi persuasit, cum c0nicere au8us Sit, partem eum fuisse uberioris illius προς α a ρισταρχου θετουμεν collatis seliol. A ad Il a 423 hariolatus est; nam hoc argumento usum esse enodotum Mallotam ad defendendos versus, quo Aristarchus notaverat, probari nequit.' Ceterum scholion ad Il. o 262 petitum esse ex hoc libr0, de quo agi 8, multum habet probabilitatis, attamen commentario Homericos quos ab enodoto Mall0ta confectos esse improbabile non est ), fontem esse posse non nego. Illud dubium 88 non potest, quin liber ad colloquii normam fuerit redactus, quem in modum scripta grammatica consormata esse satis scimus. )Nunc agendum est de thetesi, quam usi. p. 1006, 3 a Zeno dolo Mallota propositam esse docet, cum in scholiis A ad Il. o 64 eadem fere exhibentibus enodoti tantum nomen tradatur cognomine n0 addito. Quae cum ita sint, Eustathio fidem esse habendam colligas ex iis, quae Supra diximus. Tamen nostro loco Eustathium perperam Zeno doti Mallotae nomen app08uisse censeo cum uenigero h et Schradero') Cum enim

β De Zenodoto e. q. S. D. 24. 169. ' l. e. p. 438.

39쪽

155 verba ουδὲ λως roa psa in eum cadant, qui editionem adornaverit, et de phesio saepius sint dicta, certe enodotus Ephesius est intellegendus. At quaeris, quomodo Mallotae cognomen addi potuerit. Quodsi reputaveris ustathium iudieium Zeno doti salso referre ad s. 65-TT, in sch0liis AT omnia bene se habere, multum habet veri similitudinis eum, cum in fontibus Zenodotum Ephesium et Mallotam allatum habueriti), utrumque e0nsu disse. Atque etsi quae hoc loco enodotus Mallota docuerit nos fugit - nam elucet sententiam Ephesi ab Eustathio

perhiberi , iure suspicamur versus 65-TT, quorum ustathius mentionem facit recedens a scholiis AT, in cen8um Vocatos esse.

Qu0 quonam in libro actum sit certo diiudicari nequit attamen nihil obstare videtur, quominus de c0mmentarii Homericis cogitemuS.

Restat ex Zeno doti Mallotae reliquiis ad Homeri carmina explicanda et emendanda pertinentibus iam nihil nisi Adhol.

ad I 29, quod utrum tribuendum sit libro, in quo egit de

Paeeone, an illi, quem composuit de versibus ab Aristarcho damnatis, an commentariis Homeri eis, unde scholion ad Il. o 262 fluere potuisse non negaveris, in medio relinquo. Abrogandum esse enodoto Mall0tae puto librum, quem Selim id lius Dei obtrudit scholi usus Pseudo-Serv. Comm ad Verg. Aen. I 28: Sane hic Ganymedes Latine Catamitus dieitur, licet Theod0tius, qui Iliacas res perscripsit, hunc fuisse Belin Chaldaeum dicat et Laomedonti praedixisse, tune perituram et civitatem et

regnum Troianum, cum de monte Metios sponte fuisset saxum elapsum qu0d cum evenisset, postea Ilium esse dirutam. Censet autem Selim idtius propter Chaldaeorum commemorationem de grammatico Pergameno esse cogitandum eumque esse Zenodotum Mallotam, cum Theodotii nomen, quod temporibus antiquioribus non Occurrat, non conveniat ei, qui res Iliacas' comp08uerit. Etsi concedo recte offendisse Selim idtium in ea re, quod Theodotio res Iliacas' tribui vix posse contendit, coniecturam eius am-λ Schraderiis Ephesium quidem inter o λιζοντας, Mallotam in

te λυοντας commemoratum fuisse censuit, sed confer, quae de auetore solutionum Homericarum disseruimus. η Rhein Mus XX p. 456.11-

40쪽

pleoti dubito. Immo vero Iahnii' sententiam, quae Selim id tium fugisse videtur, comprobare non dubito censet autem The0dotii nomen in Theod0ri corrigendum esse. Tradidit enim uidas s. v. Παλαίφατος δεβυδλὶνος The0d0rum quendam Iliensem Τρωικα id est res Iliaeas' composui 88e. Transeamus nunc ad studia Aratea, quibus peram dedisse Zenodotum Mall0 tam scimus. Primum in quaestionem vocandum est scholi 0n, quod p. 149 primo loco attulimu8. Interpretatus autem est enodotus vocem ἐκτον intellegens το καλουμενον ἐκταμον et censen hanc ob rem notionem ευωδε locum habere. Quo in Arat. s. 33 ssenderunt grammatici, qu0 pr0sίκτη qu0 0vis incunabula referebant ), apud Aratum ἱκτον exstat ), deinde quod m0ns ἱκτη vel ικτον re vera n0n vicinus sit Idae.β Quae res cum Zenodotum non fugisse verisimile sit, praeterea ἱκτον montem iocodri appellari p0sse dubitavit; nam eam sententiam ex scholii verbis acile colligi concedes. Quodsi rate carminis locum miri aliquid habere bene intellexit Zenodotus, eius explicandi rationem salsam esse apparet. Nam certe causa non 8t, cur ii voce μικτω non m0ntem, qui vulgo ικτη appellatur, intellegamus primum enim in soria non est haerendum, cum similia saepius inveniantur'); neque quod a vero recedens Dictum prope Idam situm Age dixit, poetae in carmine miraberis. Denique vocem ευωδες montisίκτω app0situm bene explicuit scholiasta verbis his si es λὶ