Quaestiones Zenodoteae

41쪽

λουμενον δίκταμον. Sed ut largiamur significa88 poetam Oeest κτω herbam, ne sic quidem sensus aptu es scitur; nam verba δίκτρο ν ευω ει ρεος σχεδον δαίοιο αντρορ εγκατεθεντο sc Κουρητε τον Aia κουριέοντα huic explicati0 ni Zeno doleae repugnant. Quae cum ita sint, Zenodotum erra880 0 negabis. Sequitur ut de libr0, unde h0 80h0lion uere p0tuerit, di 88eramus. Atque Selinei derusi quidem de disputatione ad Paeeonem pertinente c0gitavit ad n0tans Il.4 900 τοὶ δ' ἔπι Παικὶων δυ-νλὶ φατα φαρμακα arassων κτλ. censet enim pr0pter δικταμον herbam, qua agittas ex vulneribus extrahi serebant ), 0 ei Arateimentionem actam esse. Sed cum Zenodotus, ut p. 156 diximus, de rate versus offensionibus, non de herba ἱκτaμον egisse videatur, eg quidem de commentariis Arateis c0gitaverim. )8unt autem loci, qui praeterea in Zen0doti Mallotae studiis tractandis mitti non debent, duo. Invenitur in scholiis latinis ad Germanici Caesaris Aratea 8. 1 ab Iove principium magn0 deduxit ratus', ubi a scholiastis quaeritur cuius Iovi meminerit utrumne fabul0si an naturalis', 0cus hic ): Zen0d0tus autem β Aetolus et Di0dorus aiunt nec fabul0s Iovi s seere β)eiu8m0di pinionem e. q. s. ' Quo in scholi Zen0doti Mali 0tae mentionem fieri arbitrati in diversas partes abierunt viri docti. Restituendum esse Mallotae cognomen pro voce corrupta Aetoli 0ntenderunt uringariusi et Osannus ); uenigerus' p0st, autem ' Alexander et0lus' legendum 880 censuit, quippe cuius grammatici testimonium saepius laudetur in geh0liis rateis Selim idtius denique Zen0d0tum et Attalum intellegendos

i l. c. r. 219.

η Theophr. hist plant. IX 16 Plin. hist nat. VIII T. δ)odem censet Selirade l. l. p. 431 adn. 1.ε Breysig, Germanici Caesaris Aratea cum scholiis, 1867, p. 57 111. β Hane voculam exhibet codicum altera pars altera mittit.' Seholia Basileensia praebent efficere', trOZZiana et angermanensia susscere', sed bene Breysigius scripsisse Videtur . Offieere' et nexu sententiarum, quantum seri potest in verbis satis corruptis et Arati interpretis latini loco: Zenodotus autem Aetolus et Diodorus aiunt neque fabuli contendere e. q. . collati8. 7 De scholiis in Arat p. 19.

' l. c. p. 19.

' Jahrbb. f. Phil. LXV p. 25.

42쪽

esse iudicavit. Quarum emendationum nullam mihi placere dico, etsi tacite incurris in eam sententiam, ut Zenodotum Mallotam, quem tractando rati carmini operam nava88 Vidimus, nostro quoque loco asserri tibi persuadeas. Attamen nihil impedit, quo minus cum Schraderox Zenodotum Aetolum exstitisse censeamus nam et c0gnomen Aetoli nihil habere offensionis concedes et Zeno d0tum Mallotam, Cratetis et stoicorum sententiam secutum Ι0vem naturalem intellexisse verisimilius est quam fabulosum. )Falso, ut mihi videtur, tessiingius y in iisdem scholiis Zenodoti nomen latere suspicatus est. Quo de l0co 3 ut iudieare p0ssimus, verba choliorum Ba8ileensium ab altera parte Stroggianorum et angermanensium ab altera parte afferre liceat: Schol. a Sil.

rimi naturalis aiunt eum Iovis meminisse, Crate autem Iovem dictum caelum invocatum vero merito aerem et aetherem qu0d in his sint sidera et Homerum Iovem dixisse in aliqua parte caelum o δ' τε Taρφεἶa νεφελαι Λιος εχποτεονTas et ipsum Aratum υταρ Ἀππος εν ιο ειλεῖται, cum dicit Herodotus Iovem dictum esse aera et Crate eiusdem esse Schol. 8tro ZZ. 8anger m.

et philosophi quidem plurimi

naturalis aiunt eum Iovis meminisse, Socrates hyautem Iovem dictum caelum invocatum vero merito aerem et aetherem quod

in his sint sidera et Homerum Iovem dixisse in aliqua parteeaelum A δ' τε ταρφεῖαι

l. l. p. 428 adn. 3. Cf. Ger Io. ossi de hist Graec libri tres. Ed. esterm 1838, p. 510. η Ι indice seriptorum libri, qui additus fuisse videtur commentationi ad Aratum spectanti vel ad res astronomicas, qua dicimus, Zenodoti nomen Omisso cognomine exstat. f. Maas, Vatic Vergelchnis de Aratcommentatoren Herm. XV p. 358. Sed utrum Zenodotus Mallota an Aetolus intellegendus sit - nam tertium huius nominis grammaticum in censum Venire probabile non est , non diiudico.

y Apud Breysigium, praef. p. XXXVI. ε p. b, I sqq. p. 109, 20 8qq.

β S0crates' pro Crates' scriptum esse videtur propter antecedens philosophorum' cf. aelismuth, De Cratete Mallota, p. 62, qui recte grammaticum Cratetem hoc loco commemorari dixit.

43쪽

oppinionis testem inuem pinionis est testemque esse esse Philemonem comicum dicito ουδὲ Philemonem comicum dicit

coniecturam male se habere nunc sum demonstraturu8. Sententia enuntiati inde a verbis et Homerum' incipientis ea est, ut opponantur inter se ii, qui Iovem caelum et ii, qui aera et aetherem dixerint, quod particula cum ' diserte indicatur. Quod

si recte exposuimus, enuntiatum antecedens ita interpretandum esse videtur docuit Crates Iovem caelum quidem nominatum, sed iusto iure invocatum aerem et aetherem. Ea est igitur rerum condicio, ut quae docuerit Crates antea breviter explicentur, deinde testimonii confirmentur. Quorum testium in numero cum Herodoti nomen traditum sit, quaeritur num locu ex eius

του υρaνου si καλεοντες, dubitari nequit, qui Herod0ti nomen minime errori debeatur. Ceterum verba scholii, quae integra esse vix qui8quam contendet, eam ob rem difficiliora sunt intellectu, quod scholiasta, cum antea quae leguntur ex Cratetis mente tradiderit, inde a voce cum in rationem directam quam dicunt transiit. Accedit quod librarii vel grammatici veteres verba male intellecta coniecturi male depravaVerunt. Pristinam seli0lii Drmam hanc sere fuisse puto: et phil0sopho rum quidem plurimi naturalis aiunt eum Iovis meminisse, Crates autem Iovem dictum caelum, invocatum vero merito aerem et aetherem, quod in his sint sidera et Homerum Ι0vem dixisse in aliqua parte caelum o δ' OT . . . et ipsum ratum aυ-Ta . . ., cum dicit Herodotus Iovem dictum aerem et Crates eiusdem opinionis est testemque esse Philemonem comicum dicit: o ood εὶς κτλ. Sed haec hactenus. Reliquum est, ut de ind0le atque natura artis criticae enodoti Mallotae, quantum ex paucis reliquiis c0lligere licet, aga

44쪽

mus. Vidimus vestigia studiorum Homeric0rum et Arateorum adhuc exstare atque statuimus eum auctorem sui 88 librorum προς τa a 'χριώταρχου ἀθετουμεν et Παιηονίας necnon commentariorum Arate0rum, cum de c0mmentariis Homericis dubitari possit Cratetis cum fuerit sectator studiosissimus, non sine ira et studio artem grammaticam exercuit ita, ut Cratetis doctrinam defenderet, Aristarchi impugnaret. Ea autem rati0ne usus 88e videtur, ut 0n in vocabulis et verbis ipsis tractandis, sed in poetarum sententiis pervestigandis, in rebus explicandis illustrandis ummam operam poneret. Quod si bene se habere eius argumentati0nes plerumque est denegandum, tamen si exceperis eius sententiam de Homeri patria prolatam, n0 inepte eum rati0 ei natum esse affirmaverim. Quam ipsam ob rem iure miramur, quod Homerum fuisse Chaldaeum docuit. i)De aetate enodoti Mall0tae nihil constat certi; olsus )quidem, qui Mall0tam et Alexandrinum eundem esse iudicavit, , Supparem AriStarcho' eum fuisse dixit, qu0 Mueigellio' prorsus c0mmenticium videtur. At in re incerta certum iudicium fieri nequit. Atque eg quidem censeo aut Cratetis ipsius, cuius d0ctrinae erat deditissimus, discipulum eum fuisse aut 0n multo p0st Cratetis et Aristarchi temp0ra egisse aetatem.

45쪽

Pars quarta.

Quarta in parte disputati0nis recensere liceat reliquias sub Zenodoti nomine traditas, quas nondum attigimus neque eno' dot Ephesi0, de quo in parte quinta dicemus, adscribendas 8Se

Proximum est ut de libro, cui praescriptum fuisse titulum ιστορικα πομνλὶματα SiVe επιτομαι putamus, di 88 eramus. Sunt

47쪽

καλουντων')Cardo autem rei in eo vertitur, quod iis locis, quos algo huc reserri dixi, Zeno doti Ephesii memoria repetitur, cum no8 quidem alium grammaticum eiusdem nominis commentario historico composuisse putemus. 3 Nam ut non dicamus de scholiis ad Od o 366 et ad Il. I 125 h), ubi recensionis textus mentio

fit, apud Strab. XI p. 43 quae praeter verba n)νόδοτος δεερ νετῆς γραφει' exstant και φλγοι δηλουσθαι λὶν νυνδεριιοον, iure Pluyger8io su8picionem moverunt, num recte e habeant. Si enim confers, quae exhibet trabo I p. 553 αυ-

verisimillimum esse videtur scriptorem neglegentia quadam Zenodoto Ephesio lectionis ' ετ testi explicationem ab Hecataeo prosectam adscripsisse. Denique apud Tatianum et gelgem Zenodotum Ephesium intellegendum esse nomina Aristarchiali 0rum iuxta posita clare demonstrant. Sed haec hactenus. Transeo nunc ad ea, quae de titul0,

i Locum infra adscripsimus. f. Pluyger p. 12, qui coniecit -in eosdem libro Se ιστορικὰ πομινχὶ ματα a Zenodoto quae de genere Homeri deque temp0re quo vixerit ab aliis tradita invenisset relata

fuisse. μ

' CL Ribbeest, hilol. IX p. 7 adn. 13. δ Cf. Dueniger l. e. p. 28 Ribbeck l. c. ε Cf. quae infra dicemus. β CL Roeme l. l. p. 720. In vocula νηὶ σι quae paulo neglegentius pro γοάφει posita est, non frendes Zenodotum Ephesium intellegendnm esse concedes collatis scholiis ad Od. 366 1l. 9 312, L. 1 223, ubi perhibetur eum scripsisse pro Moθεη υρυνόμη, 'Eρασι- πτολε χον pro χρχεπτολεμον, Φηγωναι pro Λωδωναιε. f. Fried-laender, Jahrbb. f. Phil. LXXI p. 544. ' CL schol. A adest. β 52.

48쪽

argument0, auct0re libri statui 088 confido. Iam iure quaeritur, quam ob rem ea, quae Athenaeus de Leprei et Herculis certamine et de suillis sacrificiis Veneri offerri s0litis tradiderit, ad unum Zeno doti opus revo gaverimu8. Nam alter l0co Zenodoti στορικα πομνηματα, alter επιτομα nominantur, ut dedu0bus diversis libris c0gitandum esse videatur prae8ertim cum, si argumenta respicimus, discrimen inter utrumque e88 negarin0n 0ssit, hic enim agitur de more antiquorum . . de rebus historicis quas dicimus, illic et ceteris locis, qu0s huic libro attribuimus, de rebus mythicis. Quae cum ita sint, emerus i)et uenigerus* επιτ λιμας, quas μυθικας fuisse cum Wolfio )arbitrati sunt, et ιστορικα πομν, ματ distinguenda 88 contenderunt. Contra Selineideriis β επιτolim et GTOρικα πο- μνλὶματα eundem librum intellegendum esse pr0p0suit, quam

sententiam cur amplectar nunc Sum comprobaturus. Prosertura scholiasta ad Eur Rhes. v. 28 Callimachi testim0nium additurque enodotum ερ υτου i. e. usum Callimachi opere qu0dam idem tradidisse. Qu0dsi porro reputaveris Athenaeum p. 412 Α. Bmentionem facere libri Zeno dolet, cui praescriptus fuit titulus επιτομαί, et narrationem quam exhibet item ad seli0li 0 illud

in eundem librum quadrare, 0nsentaneum est en0d0tum epi-t0ma consecisse, quae certe ad Callimachum attinebant. Ceterum utrum Callimachum 80lum an ali 0 quoque auct0re excerpSerit, nunc non curo. Iam inspiciamus logum p. Athen p. 412 A. B, ubi Callimachi et Zeno doti nomina coniuncta redeunt, qu0dmiro aliqui casui adseribere ridiculum est. Leguntur autem

' l. c. . .

i. c. p. 7 ad ἐθνικας ἐδεις falso, ut infra apparebit, spectare dixerat, dubitanter iudicavit Jahrbb. f. Phil. LXV p. 122. β l. c. r. 219 Callimachea II p. 353 Pluyger l. e. p. 12 Dil-they, Analecta Callimachea, . 0.

49쪽

sint, accuratius tractanda videntur. iiii enim censuerunt dubitasse Athenaeum Callimacho an Zenodoto attribuenda sint πο-

μνλ ιατα στορικά, cum clineideriis dixerit Athenaeum testes asseri e Callimachum aut Zenodotum', qui illius librum c0mpilaverit. Neque dubium esse mihi videtur, quin Schneideri ratio interpretandi improbanda sit. Nam qui mente n0n prae-oeen pata thenaei 0 cum in Spexerit, facere n0n 0terit, quin statuat Athenaeum de libri auctore titubasse, cum Selineideri explicatio sit artificiosissima. egedit qu0 similes loci alii exstant, ubi nemo negavit Athenaeum, cum in citando libro duo vel plures script0res interp08ita particula I asserat, nescivisse, quisnam sit intellegendus libri auctor. Est autem adite ad intellegendum, quom0d tactum sit, ut nostro loco dubitationaSceretur. Nam cum excerpta e Callimachi libris in enodoti libro legerentur, mirum non est, quod dubitabat Athenaeus aut is quem exscripsit, utrum 6τορικὰ ποιιν' lματα, quae Zenodotus composuerat, Callimacho an enodoto attribuenda essent. Accedit qu0 Callimaelius conscrip8 erat librum, qui insignitus erat titulo ποιμνήματα ) At quaeris, quem in modum diversitas titulorum, si ιστορικὰ arosta risiar et arcetolia idem significant opus sit explicanda. Qua in re Selineideriis β ita est versatus, ut Zenodotum Callimachi Irosia r staτ in brevem summam redegisse contenderet, quae cum proprie ἐπιτομαι τοὐνιώτορικων Iros ινηsμάτων Callimachi fuerit, et ἐπιτομa et toro- ρικὰ ποιμνήμQτα nominari p0tuerit. Quod mihi non probatur. Et primum quidem id offendit, quod liber ille Callimacheus nomen hypomnematon in fronte gerit neque exstat vestigium tituli 6τορικων πομνημάτων. Iam coniecit Selineideriis

Idem censet Dilthe p. I 0. y Cf. Athen. p. 173 Ε, p. 654 D, p. 347 Ε, p. 28 E p. 586 Ε, p. 87 C, p. 75 D, p. 140 A, p. 108 C, p. 11 E. M Cf. Selineidqr, Call. II p. 356. si Assentitur Ribbeeli Philol. IX p. 7 adn. 3.

50쪽

plexa esse ex fragmenti c0ncluditur, duas in partes suisse di visa, alteram ιστορικὰ exhibentem, alteram μυθικa, atque inde tactum esse, ut exstiterint ἐπιτομαὶ 6τορικων ποιμνηφι των et ἐπιτοριαὶ ιυθικων πομνηριάτων. Sed hoc parum credibile videtur; nam iis locis quattuor, ubi Callimachi liber citatur nominatim, merus hyp0mnematon titulus legitur. Neque Selinei dero affirmanti enodotum nihil nisi Callimachi hypomnemata

excerpsisse assentior. Nam ex Athenaei verbis id tantum colligitur Zeno dolum GTOρικων Iroslνημίτων auctorem habendum esse quo conce88 8chneideri argumentum neque Athenaeum neque quemquam Veterum novi88 Zenodoti 6Toρικα Irolla χη- ιματα ad vanum redigitur. Praeterea Callimachum solum exscriptum fuisse mihi probabile non est, etsi ex iis, quae de verbis αλλίριαχ' η Ζηνοδοτος disputavimus, c0lligitur Zenodotum Callimachi potissimum scrinia compilasse. Quod enim dicit Selineideriis pugnans r Callimacho magnopere optandum 88e, ut aliquis alius praeter Callimachum nominetur, qui eodem modo cum Zenodoto contenderetur, nihil demonstrari apparet. i Contra Selineideri sententia ea re improbatur, quod du0bus locis, ut infra videbimus, Zenodotus alia atque Callimachus tradidit. Quae cum ita sitit, cum aliorum tum maxime Callimachi libros excerptos esse a Zeno dolo arbitr0r. Sed redeo, unde deflexi. Statuimus titulis ἐπιτosta et ιστορικὰ πομν=hilara eundem librum subesse. Conseri p8erunt autem vetere υπομνλὶματα eo consilio, ut, quae memoria iis digna viderentur, colligerent et componerent, quo in negotio ordinem rerum et temporum saepe neglegebant. Quapr0pterin 6τορικα arol ινγ s laeta relatas fuisse res ad historiam pertinentes, quas quis ex aliis audiverit vel in libris legerit, statuendum est. Talem librum item bene επιτομάς nominari potuisse iam facile concede neque exemplo caremus, quod hanc sententiam commendat; nam citat Photius bibl. cod. 161 p. 103Behk. amphilae libros nomine επιτοφέων, cum iidem in cod. 175Cf. Dilthe l. c. p. 10 Rauch, Die Fragmente de Aetia des Callim. Progr. Rastat 1860 p. 29. multa ex Callimachi libris excerpsisse enodotum opinatur Sengebuseli I p. 24 cf. Barthold

i . . . .